Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คาสิโน-เข้าทีดีเหมือนกัน ต้องไปตามสหายรุ่นพี่มาเล่าต่อ เพราะตั้งแต่โควิดไม่เจอกันเลย 2 ปีกว่า แต่ก็ติดต่อกันทางไลน์เป็นประจำ

เรื่องการดูแลตัวเองเมื่อเป็นโควิดกับการทดสอบเล็กๆน้อยๆได้เอง เป็นประโยชน์มากครับ สำหรับคนที่ขี้เกียจฟังหมอสารพัดหมอสาธยายกันเปรอะไปหมดเวลานี้ บางทีก็ขัดกันเอง จนไม่รู้จะเชื่อหมอไหนดี?

ขอบคุณที่อุตสาหะ จิ้มส่งทางไกลรวมทั้งคลิปที่ไม่ง่ายนักสำหรับคนวัยเราในการทำเรื่องพวกนี้

 

วันที่ ๑๙ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพุธ แรม ๒ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีครับคุณอา wanwi..และสมาชิกทุกท่านครับ...อากาศเย็นๆ..โควิด 19 ..ก็ยังมีต่อเนื่อง..ไข้หวัดใหญ่ก็มาระบาดซ้ำเติมอีก...เข้มแข็งและสู้ๆกันต่อไปนะครับ...

 

ร่วมบุญสองรายการนี้...โอนเงิน และแจ้งคุณน้ำฝนแล้วครับ สวัสดีตอนเช้าคุณอาและสมาชิกทุกท่านครับ

 

เปิด'ทู้กับภาพชุดน้องโต้ด
ช่วยยิงสลุตกวีตามติด...

รัตติกาล...คืบคลานข้น
คืนมืดมน...ฟ้าหม่นแสง
แรงร้อนเริง..เพลิงพลิกแพลง
ป่าสำแดง......แผลงศักดา
--ยอดพยัคฆ์....นักสังหาร
--กวางลนลาน..พล่านผวา
--ฝ่ากรงเล็บ.....เหน็บหนาวนา
--กฏแห่งป่า......เร็วกว่า..รอด!

 

บุญเช้าวันพุธ ได้ร่วมอนุโมทนา
ยามบ่ายแดดแรงพอกับแรงบุญ

 

กำลังใจจากน้องประเวช คอยกระตุ้นให้สู้ สู้ เป็นกาารปลุกใจตัวเองด้วย ขอบคุณน้องมาก ขอให้บุญกุศลที่กระทำร่วมกันมา หนุนส่งให้พ้นวิกฤติเรื่องงานเร็ววัน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

2 อริยสงฆ์ที่ราบสูงกับเมืองแมนแดนเหนือ เก็บบูชาหรือสะสมเมื่อไหร่ก็เป็นคุณกับตนและครอบครัว ยิ่ง2 องค์นี้กล่องเดิมๆสวยเด็ด ทันหลวงพ่อปลุกเสกอธิษฐานจิต ไม่ต้องรอถึงรุ่นลูก เดี๋ยวรุ่นเราอีกไม่กี่ปี ก็มีราคาหลายเท่า ส่งต่อถึงรุ่นเยาว์ ลูกหลานขอบคุณ

โมทนาคุณเทพ ขอจัดส่งพรุ่งนี้ เพราะวันนี้ม้าด่วนคิวยาวแต่เช้ายังไม่กลับสนง.

 

อากาศดีผสมเวลาดี ทีไทม์ ควรเป็นโมงยามแห่งความสำราญ เข้าท่อง"ตะนาวศรี" ให้มีความสุข...

รอการจิ้มกับแก้ตัว(ผิด) สักพัก เชิญรับชากาแฟของว่างไปพลางๆ จะปูเสื่อรอก็ตามสะดวกทุกท่าน

 

ตอบทักน้องปรายฯ
ที่ขึ้นมาทันด่วนก่อน

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

ลุงพรานกับพรานน้อยตื่นเปลี่ยนผลัด ผมเล่าให้ 2 เพื่อนตายต่างวัย รับทราบการมาเยือนยามรัตติกาลอย่างไม่คาดคิด ของ 'อมิตร' ตัวร้าย

บักสมทำตาโตเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ตบพานท้ายไอ้ปืนโตผัวะ...

"ฮ่วย...เสียดายหลาย มื้อพรุ่งนี้อดนั่งห้างกับพี่"!

ลุงหยีตา มือส่งยาเส้นเข้าปาก พูดงึมงัมแต่จับใจความได้...

"ไอ้ลายตัวนี้เดาใจยาก มันต้องการตัวลูก เห็นนายทหารฉายไฟ เปลี่ยนใจไปเล่นตัวแม่ ดันพลาด..."

"ข้อยบ่เข้าใจ มันดันเปลี่ยนใจทำอิหยัง?"...ไอ้น้องเล็กซอกแซกถาม ถ้าอยู่ในอารมณ์พูดเล่นพูดหัว คงได้รับคำตอบว่า เดี๋ยวเจอะตัวแล้วจะถามให้ แต่อารมณ์นี้พวกเรา 3 ทหารเสือมีแต่ความเคร่งเครียดครุ่นคิด คำถามนี้ก็น่าคิดอยู่เหมือนกัน

"เสือหนุ่มชอบล้มเหยื่อตัวใกล้เคียงกับมัน ประกาศว่าข้าแน่ เหยื่อเล็กเหยื่อเด็กส่วนใหญ่เป็นของเสือแก่"

คำตอบพรานเฒ่าหนึ่งในเจ้าสังเวียนไพรเจนจัดที่สุดเท่าที่เคยพบมาในชีวิต ทำผมหงุดหงิดคิดเตลิดไปไกล...

"แปลว่ามันจะเข้าหากวางน้อยหรือเปล่ายังเป็นปัญหา ?"

"มันกำลังหิวโซ นายทหารมีโอกาส"...ลุงตอบสวนคำพูดผมทันควัน แล้วเสริมต่อ

"เจ้าตัวนี้ชอบล่ากลางคืน ที่จริงเข้าทางนั่งห้างของเรา"!

ลุงไม่บั่นทอนความหวังและกำลังใจ แต่ผมยังมีข้อคับขัองใจ ให้พรานเฒ่าช่วยวินิจฉัย

"มันไวเหลือรับนะลุง ต้องยิงเร็วมาก ผมเปลี่ยนใช้ไอ้ห้านัดลูกโดด ไว้ใจได้ดีกว่าไรเฟิล"!!!

ภาพเจ้าป่าทะยานกลางอากาศเข้าหาแม่กวางใหญ่ยังติดตราตรึงห้วงทรงจำ แม้มันลิ่วผ่านลำแสงไฟฉายชั่วกระพริบตาไม่กี่วินาที...

มันเป็นเปัาบิน เป้าเคลื่อนที่เหนือพสุธา ต้องเหนี่ยวไกเหมือนดวลปืนสั้น ไอ้ปืนโตไม่มีทางยิงเป้าเคลื่อนไหวเร็วขนาดนั้นทัน หรือยิงถูกก็อาจไม่โดนจุดสำคัญ ยิ่งสร้างปัญหาความยุ่งยากมหันต์ในการล่าเสือลำบาก

ผมสารภาพกับลุงต่อหน้าบักสม มิตรสหายเพื่อนตายที่แท้ไม่ต้องมีลีลาอำพรางต่อกัน ลุงพรานพยักหน้ารับรู้เห็นด้วยในคำพูดทุกประตู รีบไล่ผมไปนอนเอาแรง

ในเพิงหมาแหงนไม่ห่างไกลเต็นท์ใหญ่ ผมซุนไฟกองน้อยที่คุแดงให้เตโชธาตุเปล่งสำแดงพลังส่งความอบอุ่นปลายเท้า ดึงผ้าขาวม้าคลุมทับผ้าห่มที่เริ่มมีกลิ่นกลมกลืนกับกลิ่นป่า หลับตาปล่อยจิตล่องลอยเข้าสดับสำเนียงไพร

วูบหนึ่งพลันคิดได้ว่า ก่อนนั้นส่งจิตท้าทายเจ้าลายอันธพาล ซึ่งมันก็รับคำท้าเข้ามาหา เหมือนทหารกล้าท้ารบในศึก "สามก๊ก" ที่ยอดขุนพลแต่ละเมืองมักกรายม้า กรายทวน เชิญชวนยอดขุนศึกเมืองนั้นถึงหน้าประตูคูค่าย ร้องเรียกให้ออกมาสัประยุทธกันตัวต่อตัว ไม่ต้องเปลืองเลือดเนื้อไพร่พล...!

ได้การ...จิตสังหารเจ้าป่าว่องไวไม่แพ้จิตสังหรณ์ของคน พรุ่งนี้ผมจะทดลองส่งจิตท้ามันอีกทีตอนอยู่บนห้าง อาจได้ผลถ้าหากมันกับเรามีวิถีกรรม เส้นทางมรณะผูกพันกันมาแต่ปางก่อนจริง!!!

จิตของผมเริ่มสะเปะสะปะ จากเข้าสู่ภวังค์จิตนิ่งดี เจ้าลิงหลอกเจ้าเริ่มเคลื่อนตัวกระโดดไปตามภาวะอารมณ์ฟุ้ง แว่บหนึ่งเตลิดเห็นสองศรีพี่น้องบนดาวดึงส์โน่น อีกแว่บก็ฉายภาพนงคราญเทวีในชุดนางสวรรค์ยวนตายวนใจ มีภาพพร่าเลือนเทพบุตรอีก 2-3 ร่าง

บางครั้งจิตดำดิ่งลงสู่ห้วงมหาสมุทรเวิ้งว้างไร้ขอบเขตสิ้นสุดมีแต่ความมืดดำอยากแหวกว่ายตะกายไปหาองค์ปู่แต่ไร้พลังหนุนส่ง ไม่ช้าห้วงนิทราก็คืบคลานเข้ามาให้ผล็อยหลับไป...!

(((ยังมีต่อ)))

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
============

เช้าวันอังคาร...ตีนฟ้าไม่ยอมเปิดเมื่อผมมุดออกจากเพิง ความสลัวเลือนรางยังห่มคลุมขุนเขาเงาไพร มองเครื่องบอกเวลา นี่มัน 6 โมงเช้า แสงเงินแสงทองต้องจับขอบฟ้า แต่ทุกที่ทางที่ตามองเห็น แผ่นฟ้าเหนือหัวมีแต่ความหม่นมัว

อากาศหนักอึ้ง ลมพัดแรงอื้ออึงยอดไม้ไหวลู่ เอนกิ่งก้านกระทบกระแทกตึงตังทั่วทิศ ฝนตั้งท่ามาเยือนห่าใหญ่ เจ้าตัวอุปสรรคใหญ่ของการล่า...ไหนอาจารย์ใหญ่บอกว่าวันนี้ฤกษ์ดี ?

ผมคิดพอขำ ๆ ถัาฝนตกจริง ภาวนาขอท่านกรุณาเว้นช่วงกลางคืน ให้พวกเรานั่งห้างสำเร็จจักเป็นพระคุณ แต่พระพิรุณขุนเขาจะตอบรับคำขอละหรือ ?!

ชาวคณะฝ่ายชายตื่นครบพร้อมหน้า ยกเว้นสาวงามซึ่งกว่าจะหลับก็คงหนักหน่วงแก้วหู เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอตื่นสายกว่าคนอื่น ๆ

"กาแฟ..น้องพราน"...คุณชาติเรียกด้วยเสียงร่าเริง นอนเต็มอิ่มเต็มตา ลูกเศรษฐีหน้าตาสดชื่นกระชุ่มกระชวย เช่นเดียวกับอาจารย์เลิศ คุณเทพ

ผมสาวเท้าไปนั่งชุมนุมรอบกองไฟ บรรยากาศเช้าอึมครึมราวสนธยาบ่ายค่ำ แหงนมองฟ้าบอกความปริวิตกกับชาวคณะ...

"ฝนตกไม่เป็นไร ฤกษ์ดี..ร่มเย็น"...จอมขมังเวทย์ว่าไปโน่น ให้เห็นเป็นเรื่องธรรมดา อยู่ใต้ฟ้ากลัวอะไรกับฝน คุณชาติส่งบุหรี่ให้ผมแกล้มกาแฟ อีกมุมบักสมกับดวงดาว มะมอญหนุ่ม กำลังหุงหามื้อเช้า ลุงพรานเฒ่าแวบไปทำกิจส่วนตัว

"ตกตอนอื่นพอไหว แต่ถ้าช่วงนั่งห้างลำบากตัวเอาเรื่อง"...ผมมองคุณชาติทั้งคิดหวังลม ๆ แล้ง ๆ เผื่อว่าคำพูดแฝงข่มขู่จะทำลูกเศรษฐีเปลี่ยนใจ แต่ก็พบสายตาครึกครื้นมองตอบกลับมา

"น่า...น้องพราน ดินฟ้าอากาศช่างมัน เราเจอมาหนักกว่านี้เป็นร้อยเท่า ขอให้งานสำเร็จก็พอ จริงมะ..พี่เทพ?"

หนุ่มใหญ่พยักหน้าอย่างเสียมิได้ ในใจคงคิดอยากเปลี่ยนที่นั่งตอนกลางคืนเต็มแก่ แทนการจับเจ่าเฝ้าแคมป์ ชีวิตจิตวิญญาณนักผจญภัยกระหายยิ่งนักกับการเฝ้าห้าง ลำบากขนาดไหนก็ยอม

"ถ้าไม่ไหวรับกลับมา ห้ามฝืนสังขาร"...ญาติผู้พี่ทำเป็นหวังดีแกมสั่งสอน

เราคุยสัพเพเหระเรื่อยเปื่อย ก่อนที่ผมจะโยนลูกระเบิดตูมกลางวง

"เมื่อคืนไอ้ลายเข้ามาป้วนปี้ยนที่แคมป์"

บรรยากาศเหงาซึมเซายามเช้า พลันเปลี่ยนหักมุมเข้าสู่ความตื่นเต้น ร้อนฉ่าในบัดดล ทุกคนตาลุกโพลง แต่ก็พากันสงบปากคำ ฟังผมเล่าอย่างละเอียดจนจบ เว้นไว้เพียงคุณนงที่มีส่วนร่วมในเหตุการณ์

"มันหิวจริง คืนนี้ผมได้หวดกับมันแน่"...คุณชาติฟังจบ รีบพูดอย่างมันเขี้ยว หัวหน้าคณะก็ตาเป็นประกายลุกวาว

"ใช่...โอกาสนัองชาติมีสูง แต่อย่าประมาทเด็ดขาด เอาให้อยู่เทียวน้องพราน"!

"ครับ..หลังกินข้าว ผมจะพาคุณชาติไปซ้อมที่ห้าง คุณชาติใช้ไรเฟิล ผมใช้ลูกซองห้านัดใส่ลูกโดด"

เราเหมือนนักกีฬา ก่อนลงสนามต้องผ่านฝึกซ้อมไม่ดูแคลนคู่ต่อสู้ หรือเป็นนักรบก่อนเข้าสมรภูมิ ก็ต้องผ่านเวทีจำลองให้ช่ำชองก่อนปะทะของจริง!

ความไม่ประมาทดังนี้ จึงนำพวกเราผ่านหุบเหวเงามัจจุราชแห่ง "ตะนาวศรี" ตั้งแต่ก้าวแรกกระทั่งกำลังย้อนรอยก้าวสุดท้าย หวนกลับมาบรรจบจุดเริ่มต้นอีกวาระ

เหลืออีกเพียงก้าวเดียว "ตะนาวศรี" ก็จะถูกผมทิ้งไว้เป็นความหลัง ผมไม่มีทางพลาดพลั้งอย่างโง่เขลาเป็นอันขาด!!!

สาวงามเดินหน้าตายู่ยี่ออกจากเต็นท์มาสมทบ

"พาไปห้องน้ำทีค่ะ"!

เธอว่าอย่างกับไปห้องน้ำโรงแรมในเมือง ทั้งที่ห้องน้ำของพวกเรา ก็คือสุมทุมพุ่มไม้ริมธารน้อยที่จัดเอาไว้พุ่มใครพุ่มมันพอเป็นสัดส่วนไม่อุจาดตา

ทุกสายตามองมาที่ผมเป็นตาเดียว...ผมหน้าเหวอยิ่งกว่าไอ้ลายโผล่หลอนตอนกลางวัน แต่คุณชาติพูดกลั้วหัวเราะ...

"ตรงนี้เองไม่เกินสิบก้าว น้องพรานเป็นเพื่อนที ผมขอตัวไปดูปืนที่สมก่อน"!!!

-------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

เทพศาสตราวุธเครื่องราง กับศาสตราวุธร้ายตัวจริง ทักให้ข้อคิดการใช้อาวุธพิชิตพยัคฆ์ร้าย ซึ่งอันที่จริงก็ถูกต้องตามท่าน บก.ว่าทุกกระเบียด

แต่ให้สังเกตว่าในเรื่องตั้งแต่ต้น พ่อพรานของเราใช้ไอ้ปืนโตสยบสัตว์ใหญ่หนเดียวคือกระซู่ นอกนั้นได้แต่เล็งแค่ "เกือบ" จะเหนี่ยวไกทุกครั้ง ส่วนที่ซัดด่าวดิันตั้งแต่ มังกรถ้ำ, พรายน้ำ, ปลายักษ์, อินทรี, จระเข้, จงอาง, ฝูงหมาหมู่, เสือสมิงตัวที่ 2 , ปลดปล่อยมหิงสา ฯ ล้วนใช้ไอ้ห้านัดเป็นคู่มือ

ดังนั้นการเปลี่ยนมาใช้ไอ้ห้านัด ก็คงเป็นความเหมาะมือกับความเคยชินมากกว่า ส่วนการใช้ลูกโดดกับลูกปรายนั้น ก็เพิ่มอรรถรสให้ดูขึงขังเข้มแข็งว่า จวนตัวสามารถซัด "นัดเดียวอยู่" อย่างสั่งได้ด้วยความแม่นที่ตัวเองมี

ขอบคุณการชี้แนะของท่าน บก.ครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิ และสมาชิกทุกท่านครับ
IIII นักขุดกรุ มือขลังจอมขมังเวทย์..( ตอนที่123)

ขอบพระคุณครับผม

 

รื้อกรุน้อยๆของตัวเอง(กว่าจะเจอก็เกือบเที่ยงคืน)
ด้วยความคุ้นๆว่ามีปู่ฤาษีอยู่1องค์
แต่ไม่รู้ว่าเป็นท่านใดค่ะ

จะใช่ไหม.... เอ.... จะใช่หรือเปล่า
รอท่านผู้รู้มาตอบค่ะ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน