Featured เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

คำเตือนหลวงพ่อฤาษีฯ
พ้องกับของพระอจ.เล็ก
อาจารย์กับศิษย์ ผลิตผล
พืช"พันธุธรรม"เดียวกัน...

ทานคือทรัพย์...ทับทวี
บุญชาตินี้.....หนีถดถอย
ค่อยสั่งสม....บ่มนานหน่อย
เก็บใช้สอย...อร่อย'ทาน'!

 

รับการอบรมดีๆจากหลวงปู่
ครองชีพครองเรือนถูกวิธี...

กินวันเกิด..เพลิดเพลินสุข
แสนสนุก.....จุกเหลือหลาย
ตะกายตึก......คึกคักร่าย
ลืมความหมาย..กายปฏิสนธ์
--จงกราบแม่..แน่วแน่หนา
--บวกบิดา......อย่าสับสน
--ผลสืบสาน...บันดาลดล
--'ศิริมงคล'....ล้น'เบิร์ธเดย์'!

 

เรื่องเล่าทางเสียงมาทันเวลา เพราะกำลังจะนำท่านผู้อ่านเข้า"ตะนาวศรี" บดขยี้เรื่องราวที่กำลังมันส์ครบทุกองศา ทั้งปัญหาใจ ชะตาราศีลีลาดวงดาว โคตรวิธีการล่าและถูกล่า เป็นเรื่องเล่าที่หักมุมซ้ายขวาหน้าหลังยิ่งกว่านิยายน้ำเน่า ไม่มีการเดินเรื่องเป็น "เส้นตรง" ให้ทายถูก ตั้งแต่ตอนต้นมาแล้ว จนใกล้อวสานก็ยังเป็นเช่นเดิม

อ่านเอามันส์ก็ได้ เอาเพลินก็ดี เอาวิชาความรู้ก็เพียบ ไม้จิ้มฟันยันเรือรบ เชิญขุดคัดสรรตามใจชอบ...

รอการจิ้มชั่วครู่ ระหว่างรอก็เชิญฟัง "เรื่องเล่า-ทางเสียง" จาก"น้องทำจิตฯ"ไปพลางๆ สะเด็ดสะเด่าอารมณ์เช่นกัน

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
อ่านหน้า3352
ถึงตอน3358
เพลิดเพลินเรื่อง
สำนวนช่างสะใจ
รายละเอียดแด่ละคำ
คิดเขียนได้อย่างไรหนอ?..

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
===============

"จำคืนเจอนกเค้าเนปาลกับกระรอกบินได้ไหมคะ"?

คืนแห่งความทรงจำมหัศจรรย์ ประจัญหน้าเสือโคร่งคู่ผัวเมียระยะหวิดเอื้อมมือสัมผัสได้ ประสบการณ์ "เฉียด" ขนาดนั้น ต่อให้ตายลงหลุมก็ยากลืมเลือน

"เสือโคร่ง 2 ตัวนั้นไม่เห็นดุเลย"...เธอบ่นเบา ๆ ผมนั่งฟังเงียบ ๆ ต้นแขนด้านขวาอบอุ่นกับมุ่นมวยผมบ็อบหนาที่เริ่มยาวเป็นรากไทรน้อย ๆ หยิกงามเสริมเสน่ห์อีกแบบ ซีกหน้าเธอก็แปะเนื้อแนบเนื้อแขน วงแขนนุ่มละมุนของเธอกอดรัดด้านข้างนี้ผมไว้แน่น

อากาศเยือกหนาว เจอพลังกายถ่ายเทให้กันท่านี้ ความหนาวละลายหายไปพอกับโดนเปลวเพลิงไล่!

"ดูแลคุณชาติดี ๆ นะคะ"!!!

เธอหักมุมสนทนาพาผมสะดุ้ง แต่ปล่อยเธอพูดไม่คิดขัดขวาง...

"คุณชาติน้ำใจดีงาม เขาแค่อยากแสดงความกล้าหาญเท่านั้น ไม่มีเจตนาแอบแฝงหรอกคะ"

"อือ...ไม่เห็นห่วงผมบ้าง"...ผมแกล้งกระเซ้า เธอเงยหน้ามองผม ทำตาวาว...

"แหม..ทั้งเจ้าแม่ ทั้งนางถ้ำตามทวงห่วงหา เสน่ห์แรงข้ามภพชาติขนาดนั้น ไม่ต้องห่วงแล้วล่ะค่ะ"

ผมหัวหด คร้านโต้เถียงตอแยในเรื่องไม่มีทางชนะ สู้ปล่อยเวลาแสนดี งดงามต่อใจค่ำคืนนี้ดำเนินไปอย่างดื่มด่ำมีความสุขดีกว่า...

แต่อย่างว่า...ป่าก็คือป่า จะหาความสุขปลอดโปร่งโล่งใจดังใจปรารถนาทุกโมงยาม...เมินเสียเถอะ!

เสียงกรีดร้องหวีดแหลมดังมาจากใต้โคนต้นไม้ที่ผูกเจ้ากวางน้อย ในความเงียบความมืด สำเนียงโหยหวนมันกรีดลึกจนขนลุก ผมผวาเยือกกระชับปืนโต กระซิบคนข้างกาย...

"ระวัง...มีบางอย่าง"...เป็นสำนวนที่ลุงพรานชอบใช้เตือนภัย

เธอพยักหน้าลุกขึ้นยืนข้างหลังผมอย่างรู้งาน ผมกระชับกระบอกไฟฉายมือซ้ายทาบประกับไอ้ปืนโตในท่าเฉียงปากกระบอกปืนลงล่าง ย่อเข่าค้อมตัวลงเล็กน้อย ผมก็อยู่ในท่าพร้อมประจัญบานกับทุกศึก

"ตามมาเงียบ ๆ"...ผมสั่งความที่ไม่จำเป็นต้องบอก สาวงามก็ทำตามได้เองอย่างลื่นไหล สมกับที่ผจญภัยผ่านศึกน้อยใหญ่กันมากหน

ต้นไม้ที่ผูกกวางน้อยอยู่ห่างออกไปเกือบสิ้นสุดแนวแคมป์หลุดจากไม้ใหญ่ต้นนี้ก็จะเป็นแนวป่ารกครึ้ม แต่เราตัดเล็มต้นไม้บางส่วนถากถางหญ้าที่รุงรังออก ทำให้ดงไม้ระเกะระกะถอยร่นไปอีก 5 - 6 ก้าว

ผมย่องเงียบกริบถึงตัวกวางน้อยที่หยุดกรีดร้องแต่กำลังตัวสั่นระริกไม่ยอมลุกจากท่าหมอบ ยังไม่ทันนั่งลงปลอบโยน ก็มีเสียง..แง..แง..แอออออ เสียงหนักในลำคอคุ้นหูลอยออกจากราวป่า ผมตัดสินใจกดสวิทซ์ไอ้สามท่อนส่องไปทางต้นเสียงบาดใจ ...

ห่างออกไปไม่เกิน 20 เมตรลำแสงไฟฉายจับเปาะลำตัวกวางใหญ่ มันยืนร้องจ้องมาที่เราดวงตามองสวนแสงไฟไม่หวั่นกลัว!

เจ้ากวางใหญ่ตัวแม่ เธอตามหาลูกน้อยจนพบ แต่ประหลาดที่ตัวลูกนอนตัวสั่นงันงกไม่ยอมตะกายลุกไปหาแม่ มีมหันตภัยลึกล้ำยิ่งกว่าการปรากฏกายของแม่ ทำให้กวางน้อยกลัวจนอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว

ผมเคยอ่านตำรานักล่าโบราณถอยหลังไปหลายสิบปี มีบันทึกพรานป่าเก่าแก่ไว้ว่า ตบะบารมีเจ้าป่านั้น บางทีทำให้เก้งกวางตัวน้อยคลานเข้ามาให้มันจับกินโดยไม่ต้องออกแรง ตอนที่อ่านนั้นยังนึกขำ...

หากภาพสดร้อนตรงหน้านี้ ขำไม่ออก คนโบราณก่อนพุทธศตวรรษ 2500 ยุคที่เสือเต็มป่า สัตว์กีบเดินแทบชนกันตาย ย่อมเห็นของจริงมากกว่าพวกเราคนรุ่นหลังนับไม่ถ้วน

"นั่งลง...คุณนง"...ผมสั่งพร้อมกับนั่งชันเข่าประทับไอ้ปืนโตเข้าบ่าท่ายิงสมบูรณ์แบบ สาวงามทรุดตัวนั่งตาม ทิ้งระยะห่างด้านหลัง 2 ก้าว มือถือ .38 อุ่นใจ!

(((ยังมีต่อ)))

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

"ชู่ว์..ชู่ว์ ไอ้ตัวเล็กไม่ต้องกลัว เงียบ..เงียบ"...

ผมร้องสั่งเบา ๆ ไปโดยสัญชาติญาณ เมื่อเห็นกวางน้อยผงกหัวขึ้นมองทำท่าจะแหกปากร้องอีกยก แต่ไฟฉายในมือยังจับนิ่งที่กวางตัวแม่...

ฉับพลัน..กวางใหญ่หันตัวกระโจนรวดเร็วเกือบมองไม่ทัน...!

พร้อมเสียงคำรามสนั่นสะเทือนราวป่า..."โฮก"!!!

ร่างเหลืองดำโผนผ่านลำแสงไฟฉาย มันออกมาจากป่าทึบด้านขวามือเข้าใส่กวางแม่ แต่มันพลาดเพียงเสี้ยววินาทีเส้นยาแดงผ่าสิบหก เพราะแม่กวางเผ่นทะยานออกตัวก่อน

ผมมองปรากฏการณ์สายฟ้าแลบตรงหน้าดวงตาไม่กระพริบ มือซ้ายที่จับไฟฉายแน่นทาบลำตัวไอ้ปืนโตสั่นไหวเล็กน้อย ส่วนนิ้วชี้ขวาที่สอดทาบไกปืน...กดไม่ทัน!

ร่างพยัคฆ์เจ้าไพรกับกวางใหญ่ หายวับพ้นวิถีลำแสงไฟฉายกับวิถีปืนไปในเงามืดประหนึ่งเงาอสุรกาย!!!

ฉากอันไม่คาดฝัน ทำอากาศเย็นยะเยือกรอบตัวเพิ่มอุณหภูมิร้อนฉ่าชนิดเหงื่อเปียกซึมจากตีนผมลงหน้าผาก มือที่ถือไฟฉายก็เปียกชื้นเพราะกำแน่นเกินไป

ป่ากลับคืนสู่ความสงัด เงียบสงบดั่งไม่เคยมีเงามรณะกรายผ่าน เหลือแต่เสียงหัวใจเต้นระรัวแทบกระดอนออกนอกเสื้อของผมกับคุณนง

ไอ้ลายมหากาฬหาญกล้ามาเยือนเราถึงแคมป์อีกหน มันทนกลิ่นเย้ายวนของกวางน้อยไม่ไหว อาจเป็นด้วยความหิวไม่มีอาหารสังเวยเขี้ยวเล็บหย่อนลงกระเพาะ 3 - 4 วัน ซึ่งตามปกติเสือลายพาดกลอนจะอดอาหารได้เต็มที่ 5 - 7 วัน

แม่กวางใหญ่ช่วยชีวิตลูกน้อยแถมยังช่วยเตือนภัยให้เราหวุดหวิด ผมคิดถูกที่ไม่ประมาทแม้แต่ก้าวเดียว กับสัญญาณสัตว์รหัสป่าตามที่ลุงพรานเฒ่าพร่ำสอน!

"ขอบใจมากนะ ไอ้ตัวน้อย พรุ่งนี้จบเรื่องได้กลับไปหาแม่แน่นอน"...ผมปลอบใจกวางน้อย คุณนงก็นั่งลูบหัวลูบตัวมันอย่างสงสารเอ็นดู

โชคดี...ผมไม่กดไกปืนสูญเปล่ากับทำป่าแตก ปลุกชาวคณะตื่นก่อนกำหนด เรารอจนแน่ใจว่าภัยร้ายผ่านพ้นก็ผละกวางน้อยกลับไปตั้งหลักกองไฟใหญ่ ผมยอมรับกับตัวเองว่าใจสั่นระรัว ตื่นเต้น กลัวเอาการ...

ผมไม่ใช่พระเอกหนังขายยากลางแปลง หลับหูหลับตาเก่งกาจหาญกล้า 24 ชั่วโมงทุกเรื่อง!

เราผลัดกันจิบน้ำดับความปอดกระเส่า สยบอะดรีนารีลที่หลั่งยามราตรี คุณนงเอามือทาบอก...

"กวางตัวแม่จะรอดมั้ยคะ?"

"ฝีตีนกวางไวกว่า ยิ่งออกตัวก่อน เสือตามหลัง 2 - 3 ก้าว ไม่ทันกิน"

ผมตอบเธอตามความจริง ทั้งอธิบายว่าเสือล่าเหยื่อ 10 หน มันประสบความสำเร็จแค่ 10% หรือหนเดียวเท่านั้น

"อย่านึกว่ามันล่าแล้วต้องได้เหยื่อทุกครั้ง พลาดหนนี้ยิ่งกระตุ้นมันหิวตาลายงุ่นง่าน พรุ่งนี้มันเข้าห้างแน่...ผมมั่นใจ"!

คำพูดของผมยิ่งส่งกระแสคลื่นความทุกข์ใจให้เธอ เมื่อนึกถึงคนที่นั่งห้างคู่ผมคือคู่หมั้นจอมเจ็บตัวออด ๆ แอด ๆ แต่เป็นจอมดันทุรังสูสีกับญาติผู้พี่

"อยากเปลี่ยนไปนั่งแทนคุณชาติจัง"...

น้ำเสียงบ่นนั้นปนน้ำโหเคืองขุ่น ผมเอาแขนโอบบ่า มือตบเบา ๆ ปลอบประโลม

"ไว้ใจผมเถอะ จะดูแลคุณชาติอย่างดีเหมือนผมดูแลคุณนงยังไงยังงั้น"

ประโยคชวนซาบซึ้งของผม ทำเธอแหงนหน้าสบตา เขย่งตัวจูบแก้มผมหนึ่งฟอด เป็นจูบละมุนละไมประทับใจ ผมต้องข่มความรู้สึกหลากหลายที่เริ่มพลุ่งพล่าน เป็นฝ่ายหักใจอย่างยากเย็น

"ได้เวลานอนแล้ว กลับเต็นท์ครับ แต่อย่ากินยานอนหลับ ทุกคนหลับเป็นตายหมด เหลือตื่นทันไว้บ้าง เอาปืนคุณเทพมาไว้ข้างตัวก็ดี"

เดินเคียงส่งสาวงามเข้าเต็นท์ เสียงกรนครืดคราดดังแข่งกันลอดออกมาอย่างเธอบ่นจริง ๆ เธอไม่เสแสร้งมายาถาไสย หันมากอดผมแรง ๆ จูบส่งอีกทีแล้วผลุบหายไปด้านใน

------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันอังคาร แรม ๑ ค่ำ เดือน ๒ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

สวัสดีครับคุณอา วันวิ และสมาชิกนักขุดกรุทุกท่าน
ไม่ค่อยได้เข้ามาทักทายแต่ติดตามอ่านตลอดครับผม
เนื้อเรื่องกำลังเข้มข้นเลย

 

โอ้วววววววววววววว ถึงกับร้องซี๊ดดดดดดดดดดดด เลยทีเดียว
เวลาที่อ่านมาจนติดงอมแงมขนาดนี้ (ถึง1611)

แล้วก็ รู้เข้าไปแล้วว่าเรื่องจริง มากกว่าแต่ง
ได้เห็นปู่ผู้เป็นอาจารย์ของพระเอก โอยยยยยย ซี๊ดดดดดดดดมากค่ะ

 

ห่างหาย "เรื่องเล่าฯ"ไปนานดือน กลับมาโซโล่เที่ยวนี้ก็จัดแบบนักอ่านแทบไล่ตามอ่านไม่ทัน เป็นความสะใจทั้งผู้อ่านผู้เขียน สมกับเป็น'เมน'ของกระทู้

ขอให้มีความสุข สนุกกับอักษรวิจิตรศิลป์ ตัวหนังสือมีชีวิตไปเรื่อยๆน้องบานชื่น อย่างน้อยแก้ซึมเศร้าได้แน่

ผมเขียนเรื่องซึมเศร้าบ่อย เพราะคนระดับดารา-นายแบบ เป็นข่าวฆ่าตัวตายหลายท่านในช่วงนี้ นั่นขนาดคนที่มีหนทางมากกว่าคนธรรมดาทั่วไป แต่ถึงเวลาตกต่ำก็ทำใจไม่ได้ ยิ่งโดนโควิดซ้ำเติมก็ยิ่งซวดเซหนักทั้งกายและใจ

อย่างงี้...คนธรรมดาทั่วๆไปที่ไม่เป็นข่าว จะ"หนัก"ขนาดไหน?...จึงพยายามย้ำเสมอ มีญาติพี่น้องเพื่อนฝูงที่อาการไม่สู้ดี ให้แนะนำเข้าเว็บ "พลังจิต" ลองใกล้ชิดกับธรรมะที่มีมากมายในนี้บ้าง หรืออ่าน"เรื่องเล่าฯ" จะฟังทางเสียงก็ได้ทั้งนั้น

สิ่งเหล่านี้ช่วยได้แน่ อาจรักษาไม่หาย แต่บรรเทาได้ ฝากๆกันไปครับ เป็น โอสถทาน บวก วิทยาทาน

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

รางวัลตอบแทนคุณงามความดีและการเหน็ดเหนื่อยเพื่อจรรโลงพระศาสนาและสังคมส่วนหนึ่ง ของพระอาจารย์เล็ก วัดท่าขนุน ส่วนยศตำแหน่งกับด็อกเตอร์ เป็นของทางโลก ผมมักจะไม่ค่อยเขียนใส่กับพระภิกษุสงฆ์ทุกรูป ปล่อยเป็นเรื่องยศช้าง ขุนนางพระ ส่วนตัวมิรังเกียจรังงอนแต่อย่างใด เพียงแต่เขียนถึงพระว่า หลวงปู่,หลวงพ่อ,หลวงตา,พระอาจารย์ฯ ง่ายต่อการเคารพและจดจำเท่านั้น

อนุโมทนากับพระอาจารย์ เพชรอยู่ที่ไหนก็เป็นเพชร อยู่ไกลถึงป่าเขาดงดอย ก็ฉายแสง ฉายรัศมีให้คนเห็น คนรู้ คนทราบ!

 

บุญยามเช้าวันอังคาร เผลอหน่อยเดียวผ่านมากว่าครึ่งเดือนของปีใหม่ เวลา-วารี ไม่เคยคอยใคร ทำความดีกันเข้าไว้ ไม่มีโอกาสทำเองเพราะยังติดโน่น ขัดนี่ ได้ร่วมอนุโมทนาบุญที่ผู้อื่นกระทำด้วยจิตใจอันบริสุทธิ์ ก็ได้ทำด้วยเช่นกัน

 

น้องโต้ดแวะทักอาทิตย์หนสองหนก็ชื่นใจแล้ว เรื่องเล่าฯกำลังสนุก แต่ก็งวดลงทุกวันเหมือนน้ำจวนแห้งคลองหมดเขื่อน เปิดบันทึกจิ้มไป ใจก็นึกว่าจบแล้วจะหาอะไรลงต่อดีหว่า?-ฮ่า

เขียนไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็นึกออกเอง ขอบคุณการทักทายครับน้องโต้ด

 

เรื่องจริงมีเยอะ(มาก)...เรื่องแต่งเพื่อประกอบอรรถรสก็มีไม่น้อยสูสีกัน แต่แต่งเพื่อสร้างความสนุกบนพื้นฐานของจริง ผสมค้นคว้าความรู้เด็ดๆประเภทลูกยอดมาประกอบอย่างเหมาะสม

เขียนไปเขียนมา บางทียังงงเหมือนกัน อันไหนจริง-ไหนแต่ง-ฮ่า

ไม่เป็นไร จะจริงหรือแต่ง ขอให้ท่านผู้ชม...เอ้ย อ่านไม่ยี้ว่าปัญญาอ่อนตะบี้ตะบันเขียนอยู่ได้ ก็พึงพอใจแล้ว เหมือนแม่น้องนางจิ้งจอกที่ติดหนึบมาถึงหน้าพันกว่านี่แหละ

องค๋ปู่ฤาษีตาไฟ ผมมีเยอะนะเมื่อก่อน แต่ไม่น่าเชื่อว่ามีเพื่อนมาขอไปไม่น้อย คิดไม่ถึงว่าท่านฮิตขนาดนี้ เท่าที่เหลืออยู่ก็อีกไม่กี่องค์ มีเหน็บใช้อยู่ 2 องค์ ผลัดกัน ไว้ไม่ลืมจะแคะจากสร้อยบรรเลงให้ชมกับอ่าน

 

ทักวันทำงานน้องปรายฯ
เวลาดีทีไทม์แวะกระทู้นิด
อ่านเรื่องเล่าฯหน่อย สนุก

 

เดือนนี้มีวันสำคัญหลากหลาย
ขอทบทวนความจำก่อน...

--15 มกรา ลพ.เกษมละสังขาร
--16 มกรา วันครูที่โลกห้ามลืม
--17 มกรา วันหวยกินเรียบ-ฮ่า
--18 มกรา กำลังจะเขียนถัดไป

***วัน รำลึก.....ศึกยิ่งใหญ่
กอง ก้องไกล...ไสเข่นขับ
ทัพ 'นเรศ'.......ไล่เฉดยับ
ไทย จอมทัพ...รุกรับแรง
--จงภูมิใจ...ธงไตรรงค์
--ไทยยืนยง...คงเข้มแข็ง
--รั้วแกร่งกล้า...ปัจจาแหยง
--เร่งร่วมแรง......สำแดงพลัง!

***อย่าลืมบทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ทรงพระราชทานเป็นคำขวัญ "กองเสือป่า"...

แม้หวังตั้งสงบ...จงเตรียมรบให้พร้อมสรรพ์
ศัตรูกล้ามาประจัน...จะอาจสู้ริปูสลาย!

บทนี้นำไปใช้ได้ยันโลกแตก สำหรับการเป็นประเทศ เป็นชาติ ไม่อาจจะมือเปล่าเวลามีศึกสงคราม หรือกระทั่งเจรจาพาที ทางทูต ก็ไม่มีใครเกรงใจถ้าไม่มีกองทัพที่เข้มแข็งอยู่ข้างหลัง

อย่าละเมอเพ้อพกเรื่อง"สันติภาพ" เหมือนไอ้พวกปัญญาอ่อน พ่นแต่น้ำลายฟองฟอดยิ่งกว่าหมาบ้าหน้าร้อน...โลกนี้ไม่มีสันติภาพสำหรับคนมือเปล่าหรืออ่อนแอ เปิดแผนที่โลกดูเถอะ หลับตาจิ้มไปตรงไหนมีแต่ข้อพิพาทกับสงคราม ตั้งแต่ขนาดย่อยไปถึงใหญ่สุดทุกที่

คลื่นมนุษย์อพยพ บังเกิดขึ้นในยุคศิวิไลซ์นี้มากที่สุด มากกว่ายุคสงครามโลกครั้งที่ 1+2 รวมกันเสียอีก!!!

 

ถ้าจบก็ต่อเรื่องคาสิโนเลยครับ...อิอิ

เห็นข่าวนี้น่าจะมีประโยชน์บ้างครับ ก็อบมาไม่รู้ว่าเข้าได้หรือเปล่า

อาจารย์แพทย์ โรคปอดในสหรัฐ แนะวิธีปฏิบัติ หากโควิดลงปอด แต่ไม่มีเตียงรักษาที่โรงพยาบาล เตือนอย่าล็อกประตู-ให้ติดต่อญาติบ่อยๆเพื่อแจ้งอาการ

วันที่ 11 ก.ค.64 นพ.ธนีย์ ธนียวัน ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคปอดซึ่งเป็นอาจารย์แพทย์อยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้เผยแพร่คลิปยูทูบ ให้คำแนะนำผู้ป่วยติดเชื้อโควิด-19 ที่เชื้อลงปอดและอยู่ระหว่างรอเตียงโรงพยาบาล ความว่า
1.ถ้ามีอาการเหนื่อยให้สงสัยว่าโควิดลงปอดไว้ก่อน สำหรับคนที่ไม่แน่ใจว่าเหนื่อย ให้ลองเดินไปมา ลุกยืนจากท่านั่งสักสามครั้ง หรือกลั้นหายใจสัก 10-15 วินาที ถ้าทำแล้วเหนื่อย ก็แสดงว่าเหนื่อยจริงๆ ถ้าคนที่มีเครื่องวัดออกซิเจนแล้วเจอออกซิเจนต่ำกว่า 94% ลงไป ก็ถือว่าโควิดน่าจะลงปอด ให้ทำในข้ออื่นๆ ด้วย

2.นอนคว่ำ อย่าเดินไปมามากถ้าเหนื่อย ถ้านอนคว่ำไม่ได้ให้นอนตะแคง สำหรับคนท้องให้นอนตะแคงเอาด้านซ้ายลง

3.พยายามขยับขาบ่อยๆ ถ้านอน เพื่อป้องกันการเกิดลิ่มเลือด
4.ทานอาหารให้พอ ถ้าทานไม่ได้ให้ทานน้ำประมาณ 2-2.5 ลิตรต่อวัน ทานมากไปก็ไม่ดี ถ้าทานอาหารไม่ได้เลยควรทานน้ำเกลือแร่ เช่น ที่ใช้เวลาท้องเสีย น้ำเกลือแร่ที่ทานเวลาออกกำลังกาย ถ้าไม่มีให้ผสมเกลือสักช้อนชานึงกับน้ำตาลลงในน้ำแล้วดื่มได้

5.ทานยาประจำตัวสม่ำเสมอ อย่าขาด กรณีที่เป็นเบาหวานควรตรวจน้ำตาลบ่อยๆ ถ้าต่ำควรงดอินซูลิน หรือยาทาน ถ้าเป็นโรคความดันโลหิตสูง ควรวัดความดันบ่อยๆ ถ้าต่ำเช่น 90/60 ควรงดยา ถ้าทานยาขับปัสสาวะอยู่และทานน้ำไม่ได้ ให้งดยาไปก่อน
6.เตรียมยาพาราเซตามอล ไทลินอล ไว้ทานเวลามีไข้ อย่าทานยากลุ่มอื่นโดยเฉพาะ NSAID เช่น ibuprofen, naproxen, mefenamic acid (ponstan), diclofenac (voltaren) เพราะอาจทำให้เกิดปัญหาได้ ถ้าแพ้ยาพาราให้เช็ดตัวเอา ถ้าจะทานสมุนไพรฟ้าทะลายโจร ก็ทานตามที่กำหนดที่ข้างฉลาก อย่าทานเกิน ท่านที่มีโรคตับห้ามทานเพราะอาจทำให้ตับวาย

7.ถ้าเหนื่อยมาก อย่าไปเข้าห้องน้ำ เพราะการเบ่งถ่าย และลุกนั่งอาจทำให้เป็นลมหมดสติ หัวใจหยุดเต้นได้ ควรเข้าที่ข้างเตียงเลยดีที่สุด ใช้กระโถน กระดาษ หรืออะไรที่หาได้ …ถ้าจะเข้าห้องน้ำ

อย่าล็อกประตูเด็ดขาด และควรบอกคนอื่นๆ ในครอบครัวด้วย มีหลายรายที่เหนื่อยแล้วไปเข้าห้องน้ำ จากนั้นเป็นลม หัวใจหยุดเต้นครับ ท่านที่ท้องผูก ให้ทานยาระบาย ทานน้ำมากๆ การเบ่งอุจจาระจะทำให้หน้ามืดได้ในกรณีที่ออกซิเจนต่ำ
8.หมั่นติดต่อกับครอบครัว ญาติ เพื่อนๆ เพื่อแจ้งอาการสม่ำเสมอ

ทั้งนี้ นพ.ธนีย์ ธนียวัน ยังได้แนะนำวิธีการนอนคว่ำ เพราะมีประโยชน์ทำให้ปอด 2 ใน 3 ของเราไม่ถูกกดทับ พร้อมแนะนำวิธีนอนคว่ำ โดยใช้หมอนวางไว้ใต้ตัว แล้วนอนคว่ำลงไป ซึ่งเป็นวิธีที่มีประโยชน์มาก หรือหากไม่สามารถนอนคว่ำได้ด้วยสรีระของร่างกาย แนะนำให้นอนตะแคงลงไป หรือนอนเฉียงลงไป ส่วนคนตั้งครรภ์แนะนำให้นอนตะแคงด้านซ้าย เพื่อให้เลือดไหวเวียนสะดวก