ปฏิบัติธรรมแล้วไม่ได้อะไร??

เหรอ นั่นสินะ ขึ้นอยู่กับปัญญาของแต่ละคน ไม่ต้องเถียงหรอก เพราะเราเห็นแก่ธรรม ไม่เอนเอียง อะไรนะ …เพราะมีแต่แบบนี้แหละ ความวุ่นวายและความฉิบหายจึงบังเกิด มันจะหลอมรวมกันไปเรื่อยเหมือน ละอองน้ำ ที่สะสมรวมกันเป็นสายน้ำ แต่ตะถึงขั้นนั้นไหม คงตามแต่บุญและกรรมที่ทำมา เพราะสายน้ำนั้น ไม่ได้พาไปสู่สุคติภพ เหมือนดังจินตนาการ ยังไงๆเราก็ตรงข้ามกัน ดังนั้นไม่จำเป็นต้องช่วยอะไร

อย่าเป็นนักปฏิบัติตามตำราหมายถึง ยกตัวอย่างนะ อาการจริงๆ มันก็ไม่ลงเอยว่าจะเหมือนกัน เว้นเสียว่าจะมีอาการคล้ายกันคือ อุปทานหมู่ โรคนี้เป็นกันเยอะ สังเกตสิว่าเยอะ เหมือนละอองน้ำ ที่รอวันไหลไปรวมกัน วันดีคืนดี รวมกันได้ ทำมากลาย หรือ ทัมมากาย หรือ ทามมากลาย อะไรประมาณนั้นแหละ เลือกดีดีแล้วกัน ยุคนี้ว่าด้วยเรื่องการเลือก ไม่ใช่ว่าด้วย ปัญญาจะพ้นทุกข์ 555

 

จะให้เครดิต วีวี่
ทำไม ไม่บอกไปด้วย ว่า วีวี่เขาบอกว่ายังไง
ตัวเองไปเจออะไร จะได้ดูค้มค่าหน่อย

 

ไม่ได้ให้เครดิตใคร

 

พี่ฟ้า กับ ลุงปราบ ลองดูว่าที่เราเห็นปรากฏการณ์นั้น แล้วมีคนกล่าว สภาวะที่เราเจอ ก็อดตื่นเต้นใช่ไหมล่ะ หากจะเล่าหรือกล่าวอะไรก็ไม่กลัวว่าใครจะว่าโง่ หรืองี่เง่า
จิตใจมันก็อิสระ ไม่มีอะไรคอยเป็น หลักการ

 

ถ้าไม่พูดออกมา นั่ง นิ่ง ยังดูเท่ห์กว่า
เพราะไม่ให้เครดิตคนกล่าว

มุมุมิมิ ดีสะกั่วอีก

 

เคยบอก พี่แกในกระทู้ก่อนๆ แล้วล่ะ พี่แกคงรู้ ๆว่าคืออะไร

 

ในฐานะที่เห็นกันมานานพอดูนะ คุณน้องแค่พลัง ความตื่นเต้นหรือตื่นรู้ ต้องแยกให้ออกด้วยนะ ยิ่งถ้าตื่นเต้นเพราะด้วยว่านั่นเหมือนกัน ที่จริงน้องก็น่าจะเห็นได้นะว่าทำไม ถ้าตื่นเต้นด้วยเพราะ ตรงกันเลย เหมือนในพระไตรปิฏกกล่าวไว้เลย หรือ เหมือนที่พระ… เอ่ยชื่อก้อได้ หลวงพ่อหรือหลวงปู่พุธ กล่าวไว้เลย ทีนี้พอมันเห็นแบบนั้นจริง แวปแรก แน่นอนเพราะความตื่นเต้นจึงหลงไป ว่าเราเหมือนกันกับเขา เขาเหมือนเรา ในทางเป็นจริงแล้ว ถ้าอยู่ตรงหน้าหลวงปู่หลวงตา ท่านก็จะดุว่า จะมาเหมือนกันได้ยังไง ที่ให้เหมือนไม่ใช่เหมือนแบบนี้ แต่นั่นแหละ พี่ว่าน้องแค่พลังนี่ก็ปฏิบัติมาพอดูนะ พิมพ์มั่วมั้งไม่มั่วมั้ง เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง แต่ให้น้องลองคิดสิว่า ทำไมความตื่นเต้นนั้นมันยังวนเวียนอยู่ ที่จริงเราทั้งหลายนั้นไม่เหมือนกันเลยด้วยปัจจัย ยิ่งถ้าพากันพูดเรื่อง จิตและ เจตสิก ตรงไหนเหรอที่เหมือนกัน แบบนี้แหละที่ว่า ฝึกมานาน ก็ไม่ได้อะไรของจริง นี่พูดในฐานะ เห็นกันมานานพอดูนะ

 

นี่เป็นคนนึงที่เป็นสายโง่ตำรามากๆเลย
แต่เวลาปฏิบัติ
เมื่อประจักษ์ด้วยตัวเองทีละขั้นตอน
ซึ่งหลายคนที่ผ่านการภาวนา
พอมาอ่านตำรามันคือ… เฮ้ย …
อยู่ในครรลองเดียวกัน ทั้งนั้นเลย
ซึ่งสิ่งที่รับรู้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่นอน
มันคือข้อเท็จจริง คือสัจจธรรม มีอยู่นานแล้ว
ที่ไม่มีวันเปลี่ยน แม้จะผ่านไปกี่พันล้านปี
เพียงรอเราพิสูจน์เจอ

แต่ในแง่ของการปฏิบัติ
จะได้รับรู้อะไรที่ลึกซึ่งกว่าตำราไปอีก
เพราะอารมณ์ที่แต่ละคนสัมผัสสภาวะ
ได้ละเอียดแตกต่างกันไป
แต่หลักภาพรวมไม่ต่างกัน
เพียงแต่อธิบายเป็นภาษา
ให้คนเข้าใจได้ค่อนข้างยาก
ทำได้เพียงอาศัยการเทียบเคียงแบบโลกๆ
ซึ่งมันก็ไม่ถึงพริกถึงขิงเท่าสัมผัสเองอ่ะเนาะ

ก็ไม่แปลกที่ใครภาวนา
จะได้เจอแบบเดียวกัน
ซึ่งย่อมเหมือนทั้งในตำรา
(ถ้าแหวกจากตำราไปไกล ต้องทบทวนแล้วค่ะ)
และเหมือนครูบาอาจารย์หลายๆท่าน

 

เหมือนกันคือ ภาพรวม ภาพรวมที่ว่า เช่น ทุกข์ นั่นแหละ โรคอุปาทาน อยากให้เหมือนก็ให้เหมือนไปเถอะ ส่วนสัมผัสต่างกันอย่างไร ย่อมต่าง สรุป เหมือน หรือ ไม่เหมือน หรือ โล่งอกไปที ไม่ได้บ้า 555 มีคนเหมือน 555 ตามนั้นเลย ถึงว่า ทำไมมีแรงดึงดูด 555

 

บางคนสภาวะที่เจอ มุมมองการเห็น
ความเห็นละเอียด ความวิจิตร
มันต่างกันอ่ะค่ะ
อันนี้เท่าที่แนนเคยพูดคุยกับคนอื่นนะ

แต่ภาพรวมการปฏิบัติ การสร้างเหตุ
และผลจากการสร้างเหตุ
เช่นการรู้สึกปิติแผ่ซ่าน
เห็นแยกรูปนามเจอ
เห็นเกิดดับ เจอสงบสุข จิตนิ่ง
สภาวะที่จิตมันได้รับรู้อะไรสักอย่างขึ้นมา
แต่จิตมันว่างเปล่าไม่มีภาษา
…(แต่รู้ว่ามันรู้อ่ะ)
แบบนี้ไปแนวทางเดียวกันหมด

 

555 งั้นขออ่านธรรมมะจากหลวงปู่ชา ต่อดีกว่า แวะอ่านหรือหาอ่านบ้างก็ดี ใจเย็นๆ อย่า วู่วาม 555

 

เล่าปังหรือเอกรวีราหรือบุคคลทั่วไปสามคนหรืออีกมากมาย น่าจะกำลังบอกคุณแนนว่า น่าจะลองไปอ่าน ธรรมของหลวงปู่ชาดูบ้าง แต่ไม่รู้ทำไมเขาไม่ยอมบอก พยายามจะดึงดันในทางของตนเองแต่ก็ตามที่หลวงปู่พูดไว้นั่นแหละ ต่างกันแค่ลักษณะการสื่อสาร ลองไปหาอ่านดูบ้างนะคุณแนน เผื่อจะเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป 555 เวลานึกถึงอะไรบางอย่างแล้ว มันจะรู้สึกขำ อยากให้รู้ด้วยเลย 555

 

งง กับ คุณเหวพูดแต๊

แนนยังไม่เคยศึกษาแนวทางของท่านนะคะ
แต่ก็คิดว่าแก่นหลักน่าจะเหมือนกันกับครูบาอาจารย์ที่มีสัมมาทิฐิเช่นกับหลายๆท่าน

แล้วคุณเหวพอจะมีบทความดีๆ
หรือคลิปไหน แนะนำมั้ยอ่ะคะ

 

พรี่เหวน่าจะเอาเวลาไปกินเหล้าดีกว่านะ ของโปรดไม่ใช่หรอ คุณค่าที่พรี่คู่ควร อย่าไปอ่านเร้ยธรรมจาก ลป.ชา เสียเวลากินเหล้าป่าวๆ ..อ่านไปก็ได้แต่ปรัชญากับธรรมพยักหน้า


ปล. อิอิ

 

สิ่งหนึ่งที่พี่วีวี่เคยพูดคือ พอเราเจอสภาวะปัจจุบันดูไปตรงๆ เลยซิ ภพมันตัดลัดสั้นแค่นั้น
อารมณ์ที่ติดในใจก็น่ารังเกลียด พอมองไปตรง ๆ คือมันตัดจริง เลยนึกถึงพี่เขา ซึ่งตอนนี้ก็เริ่มทำใหม่ๆก็ไม่่เคยบอกว่าตัวเองถึงไหน แต่คนทีทำเวลาพูดมันก็สามารถบรรยายสิ่งที่ตัวเองทำได้บ้าง
ไม่ได้อ้างอิงตำราบ้าง มันก็จะคุยกันถูกคอ และนักปฏิบัติก็ มีบางความอยากที่ อยากจะรู้ว่า
ผู้อื่นเขามีสมาธิยังไง ทำแบบไหน เป็นธรรมดาของชาวโลก
และรสที่ได้เจอคือรสชาดจริงๆ ไม่ได้ Copy ตำรา

 

คุณเหว กำหนดรู้จากการยกกรึ๊บๆนี่เอง

 

ยิ่งปฏิบัติยิ่งไม่เหลืออะไรที่เป็นภาระ
ทางความคิดหรือความปรุงแต่ง(ตัณหา
อุปปาทาน)
สุดท้าย จะเหลือแต่รู้
รู้อะไร??
ก็รู้ว่าธรรมชาติของสรรพสิ่ง
ในอนันตจักรวาล
นั้นมี 2 ประเภทคือธรรมชาติฝ่ายเกิดดับ เกได้ เป็นไปตามเหตุปัจจัย ( รวมถึงกองธาตุขันธ์
ของทุกคนด้วยจึงไม่มีผู้ยึดเพราะมีแต่
ดินน้ำไฟลมกับวิญญาณธาตุ
และจึงไม่มีผู้ทุกข์)
กับธรรมชาติที่ไม่เกิดไม่ดับซึ่งได้
แก่ธรรมธาตุหรือธาตุรู้
ที่เป็นความว่างซึ่งรวมเป็นหนึ่ง
เดียวกับอวกาศจักรวาล
หากไผรู้ได้ก็ชื่อว่ามีปัญญาเห็นความจริง
อันสูงสุดซึ่งน้อยคนจะเห็น
และเข้าใจได้
ถ้าไม่ได้มีบารมีสั่งสมมาก่อนก็พากัน
สงสัยกันเรื่อยไป
ดังนั้น เพื่อให้หมดความสงสัยใน
ธรรมชาติเหล่าก็ต้องเดินทางค้นคว้า
ศึกษาทดลองกันด้วยกุศโลบาย
ต่างๆ ตามทฤษฎี หรือโดยค่อยๆ
ศึกษาและปฏิบัติตาม3 พระคัมภีร์
ทั้งนี้เพื่อหวังผลลัพธ์ให้มาบรรจบกัน
ณ
จุดปลายทางที่เดียวกันคือ
ปัญญาอันสูงสุดคือ
เหลือแต่ "รู้" ธรรมชาติดังกล่าว
อันเป็นสัจจธรรมรวบยอด
เพื่อตัดภพตัดชาติ
พ้นเกิด พ้นตายอย่างอมตะ
สืบไปฮับ

 

เหมื๊อนเดิม

 

ฉายานี้ดี
ส่วนท่านปอบเทวดาให้ฉายาลุงแมว ว่า
ลุงแมงก็ควรใช้ฉายากันทั่วหน้า
ซึ่งก็ไม่มีไรเสียหาย เพราะไม่หวังจะได้
อะไรอยู่แล้วฮับ 55

 

แค่นี้ก็พ้นเกิดพ้นตายได้แล้ว
แต่หากไผจะเอาอย่างอื่นก็ว่ากันไป