ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

โอ้โห....หนูปวีรัศม์ชา ประพฤติตัวเลวได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆเลย ด่าได้ทุกคนไม่เว้นหัวหงอกหัวดำ เมื่อวานนี้ลุงยังนึกถึงหนูอยู่เลยว่าทำไมจึงปล่อยให้มิจฉาทิษฐิครอบงำใจหนักถึงขนาดนี้ ยังนึกสงสารอยู่เลยว่าจะต้องไปชดใช้กรรมในนรกนานสักแค่ไหนกันหนอ มาตอนนี้ลุงหมดความสงสารแล้วหละ กลับมาถืออุเบกขาแทน หนูจะไปลงนรกขุมไหนก็ตามใจหนูเถิดนะ ลุงตัดหางหนูปล่อยวัดแล้วหละจ้า...

 

เราก็ไม่ได้ไปหลอกลวงเอาเงินใครนี่...รูปเหรียญหรือสินค้าต่างๆเราก็ไม่มีขาย....เรามีเพียง "พุทโธ" เท่านั้นที่แนะนำทุกคน...และการภาวนาพุทโธนี่ก็ไม่ได้เสียเงินสักบาท...

 

มันไปไม่รอดแล้วไง มุขเดิมๆเอามาใช้ไม่ได้แล้ว นิทานเด็กเลี้ยงแกะก็ชัดเจนอยู่แล้วโกหกซ้ำแล้วซ้ำแล้วจนไม่มีใครเชื่อแล้ว พวกที่ยังเชื่ออยู่นี่ไม่รู้จะอธิบายยังไงเจ็บไม่จำปล่อยโดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่า โหยหากันเหลือเกินไอยุคศรีวิไลย์เพ้อฝันอะไรนั่น ทำไมไม่เอาเวลามาทำให้ชีวิตตัวเองมันดีขึ้นมากกว่าที่จะมานั่งรอความฝันลมๆแล้งๆ

ผู้วิเศษจะพูดอะไรก็ได้เพราะผู้วิเศษไม่เคยผิด ใครเห็นต่างจากผู้วิเศษคือเป็นอกุศลกรรมและผิดเสมอต้องลงนรกอย่างเดียว (ตรรกะผู้วิเศษ)

นี่ก็อีกคนไม่อยากให้เด็กมันด่าก็ทำตัวให้มันน่าถือหน่อยดิลุง เราเห็นลุงเพ้อถึงภัยพิบัติมาหลายปีแล้ว โดนหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าก็ยังจะเชื่ออยู่อีก มันไม่มีหรอกศิวิไลย์อะไรนั่นที่ลุงโหยหาน่ะ แล้วก็เลิกซักทีเหอะใครไม่เห็นด้วยไม่เชื่อก็ไปว่าให้เค้าจะต้องตกนรกโน้นนี่นั่น ยิ่งพูดแบบนั้นคนยิ่งไม่เชื่ออะไรกันแค่ไม่เชื่อในคำทำนายเพ้อเจ้อเหลวไหลไร้สาระ ถึงกับผิดร้ายแรงตกนรกเลยว่างั้น นรกในใจที่หลอกตัวเองมาหลายปีนี่ยังไม่พออีกหรอ

 

ท่านเกษมก็อย่าไปต่อกรรมกับท่านปวีเลยนะ...คนประเภทนี้ให้เราคุยพอแล้ว

 

จะมุขไหนหรือมุขใครก็ตามที....ให้เอาพุทโธเป็นที่อยู่ของใจก็พอแล้ว.....เรื่องอื่นอย่าเก็บเอามาใส่ใจเลย....มันไม่มีประโยชน์ในชีวิตก็ปล่อยบ้างเถอะ....หากพวกเราจะบ้าจะเพี้ยนก็ปล่อยให้เป็นกรรมของพวกเราเองเถอะ...พวกท่านทั้งหลายที่ไม่เชื่อก็อย่าเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรเลย

 

.

มาอีกแล้วหว่ะ ไปนรก เก่งเว้ย เหมือนสมัยก่อนใครเข้ามาแย้งมึงเจอไปนรกตลอด ได้บอกตัวเองมั่งป่ะวะ ว่ามึงจะไปลึกกว่าคนอื่น อย่าลืมท่องพุธโธรัวๆ ข่มใจให้อุเบกขาไว้ด้วยนะมึง แก่ขนาดนี้ยังเลวให้ไอ้พวกหัวดำมันมาตามด่า

เรื่องเสี้ยมนี่ เหนมึงได้ทุก กท ใครโพสเรื่องภัยพิบัติ จะต้องตามแปะคลิปภัยพิบัติสมัยสงครามโลกเพิ่มความกลัวให้ไอ้พวกหัวอ่อน ให้แม่งกลัวจนเยี่ยวราด งานถนัดมึงเลย แต่ถามว่ามันเตรียมอะไรตามที่แปะคลิปมั้ย ไม่เตรียมหรอก กุแค่มาเสี้ยมเพิ่มความกลัวให้คนอื่นเท่านั้นแหล่ะ ช่วยกันทำงานกะ ผวศ. กี่ปีๆ ไม่เคยเปลี่ยน สังเกตุการทำงานของมันได้

เมื่อเร็วๆ นี้ โพสบอก "พวกคนดีจะไปสวดมนต์ข้ามปี พวกคนเลวจะไปเที่ยวผับบาร์ " แปลกใจว่ามึงไปด่าเขาทำไม เขาจะไปเที่ยวไหนมันก้อเรื่องของเขาป่ะวะ กลายเปนคนบาปไม่รุ้ตัว เขาไม่ได้มาขอมึงแดก ไม่รุ้จักมึง ไม่เหี้ยโดยสันดานทำไม่ได้นะ และอีกหลายๆ ครั้งที่ด่าพวกเข้ามาแย้ง แต่เนียนๆโพสสนับสนุนมากะโพสคนอื่นไม่ออกตัวตรงๆ

กะแมททริกซ์พีคสุด เรื่องอีมณีเอาสมเด็จโตมาเล่นว่าสมเด็จโตมาจากนรก มึงไปปกป้องมัน ว่าเปน matrix ไม่ชั่วจิงทำไม่ได้แน่

นรกขุมใหม่ ขุดไว้รอมึงกันเลยทีเดียว ว่ามะ

อ้อ รีบอ่านกันนะ ไอ้เสี้ยมมันสั่งทีมงานได้ ลบได้ แบนได้ เพื่อรักษาภาพลักษณ์เน่าๆ มันไว้ กุเหนจนเบื่อ

 

ก้อนี่ไง หยินหยาง เมื่อมีความงมงาย ก้อต้องมีความจิงออกมางัดกัน เปนสัจจะธรรม

แต่กุเหนความงมงายปิดตัวลงทุก กท. หว่ะ ไม่มีใครไปทำอะไรมันหรอก แต่มันกลัวความจิง กลัวที่สุด วนเวียนเปนกฎแห่งกรรมที่ย้อนกลับมาฆ่าพวกมันเอง ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

 

ท่านก็เที่ยวด่าเขาไปทั่วทุกกระทู้...ระวังหน่อยก็แล้วกันจะไปด่าถูกอริยบุคคลเข้า...เดี๋ยวจะหาว่าเราไม่เตือน...ในทุกสังคมมีทั้งคนดีและคนไม่ดี...ในทุกสังคมมีสัตว์นรกและอาจจะมีอริยบุคคลในทุกสังคมเช่นกัน...พึงระวังให้ดี

 

ความจริงทางโลกกับความจริงทางธรรมมันต่างกัน...คนไม่เคยเห็นตามจริงก็ด้นเดาไปตามความคิดเห็นของตนเอง..นั้นแล

 

มันก็เป็นแบบนี้มานานแล้วผ่านไปนานแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิม ห้ามแตะต้อง ห้ามคิดต่าง ห้ามโต้แย้ง ไม่งั้นจะกลายเป็นปรามาสหลบหลู่ผู้วิเศษ เป็นวาทะกรรมที่ใช้มาตลอดเพื่อไม่ให้ผู้อื่นขัดแย้งหรือโต้แย้งความคิดของตัวเอง ผู้วิเศษเราเห็นมามากถูกเราและมิตรสหายขยี้แหลกคากระทู้ไปก็มิน้อย เรากับปวีรู้จักกันมานานร่วมรบกับมาตั้งแต่ปี 2555 ตั้งแต่สมัยกระทู้ยอดฮิต "สัญญาหมาเตือนภัยพิบัติ" กระทู้ผู้วิเศษผุดขึ้นเป็นดอกเห็ดแต่สุดท้ายก็ต้องหายวับไปเพราะความจริง

จะนำอะไรมาเผยแพร่ก็ให้พึงระวังด้วย กฎหมายนำเข้าข้อมูลอันเป็นเท็จมันมีอยู่ ยิ่งคำทำนายภัยพิบัติพวกนี้นี่เข้าข่ายเต็มๆ สร้างความแตกตื่นและวุ่นวายให้สังคม ตาทองใบที่เผยแพร่คำทำนายปลาบู่อะไรนั่นก็ยังไม่รอด ระวังให้ดีถ้ามีใครซักคนไปแจ้งหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเวปอาจจะถูกปิดได้ ทีนี้ผู้วิเศษจะไม่มีที่สิงสถิตย์

 

ผู้เห็นเวทนา ผู้เห็นสัญญา ผู้เห็นสังขาร วิญญาณ
เป็นผู้เห็นนามรูป นามรูป เป็นปัจจัยให้เกิดอายตนะ ตา หู จมูก ลิ้น กาย
อายตนะเป็นปัจจัยให้เกิดผัสสะ เห็นรูปมา
กระทบตา เกิดวิญญาณขึ้นที่นี่
เสียงมากระทบหู เกิดวิญญาณที่นี่ขึ้นอีก
รูปดีก็เกิดความยินดี ชอบใจ เป็นเวทนา อยากได้
รูปไม่ดี เกลียดชัง เกิดทุกขเวทนา ไม่อยากได้
ก็เป็นทุกขเวทนาขึ้น ตัณหาเกิดขึ้นมันก็เป็นปัจจัยให้ต่อกัน
ตัณหาเป็นปัจจัยให้เกิดอุปาทาน ยึดมั่นถือมั่น ว่าขันธ์ของตน ว่าตัวของกู
กูไปอยู่ที่โน่น กูไปอยู่ที่นี่ กูเป็นพระ กูเป็นเณร อุปาทาน
เมื่อมีอุปาทาน ความยึดมั่นถือมั่น ก็เป็นเหตุให้อยากเท่านั้นแหละ
เป็นเหตุให้เกิดภพ คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ เกิดภพแล้ว
เป็นเหตุให้เกิดชาติ เกิดชาติ ก็เป็นเหตุให้เกิด ชรา มรเณนะ
เกิด โศกะ ปริเทวะ ทุกขโทมนัส อุปายาส ความคับแค้น
อัดอั้นตันใจ อยู่ในสังสารจักร์
นี่แล ดับความโง่อันเดียวเท่านั้นแหละ ผลไม่มี ดับเหตุแล้ว ผลก็ดับไปตามกัน
ผลคือได้รับความทุกข์ ความสุขไม่มี คือดับอวิชชา
ความโง่ นั่นแหละตัวเหตุ ตัวปัจจัย มันเองมันเป็นต้นเหตุ เป็นปัจจัย
จิตเดิม ธรรมชาติเป็นเลื่อมประภัสสร
เหมือนกันกับเพชรพลอย หรือเหมือนกันกับแร่ทองคำ
ธรรมชาติมันก็เลื่อมสดใสอยู่ยังงั้น แม้นว่ามันยังปนอยู่ ปนอยู่กับดินนั่นแหละ
แล้วอาศัยคนไปขุดมา รู้จักว่าเป็นบ่อเพชร บ่อทอง บ่อแร่นั่นแหละ
เขาไปขุดเอาขึ้นมา มันติดอยู่กับดินอันหยาบนั่น
ขุดมาแล้ว มาถลุงออก แล้วเอามาเจียรนัยอีก มันจึงสำเร็จ
มีแสงวาบๆ เป็นทองคำก็เอาทำสายสร้อย ตุ้มหู
จิตของเราทั้งหลายก็ดี มันเกลือกกลั้วอยู่กับอารมณ์ทั้งหลายทั้งปวง
มันเอาอารมณ์เข้ามาห้อมล้อมมัน จิตมันจึงเศร้าหมอง
แต่แสงมันก็มีอยู่นั่นแหละ อาศัยมาชำระมัน
เราฝึกมาชำระจิตนั่นแหละทุกวัน ให้มันผ่องใส
จิตเราต้องชำระให้มันบริสุทธิ์ ไม่มีอะไรมาปะปนมันแล้ว
อันนั้นละจิตบริสุทธิ์ จิตผุดผ่อง ผ่องใส จิตตัง ทันตะ สุขาวหัง
ครั้นผู้อบรม ฟอกจิตของตน สั่งสอนจิตของตน
มีสติสัมปชัญญะ ระวังจิตอยู่ทุกเมื่อ ประคองจิตให้อยู่ในความดี
หมั่นขยันทำความเพียร ชำระจิต
ยกบาปทั้งหลายเหล่านี้ออกจากดวงจิตอยู่ทุกวัน
ครั้นละออกแล้ว ก็เหมือนฝนทั่งให้เป็นเข็มเท่านั้น
ฝนไปฝนไป อาศัยวิริยะ ความพากเพียร อาศัยฉันทะ ความพอใจ
จะเพียรฝึกฝนจิตของเราให้เลื่อมประภัสสร ฝนไปฝนไป
ผลที่สุดก็เป็นจิตบริสุทธิ์ หมดมลทิน มีแต่ธาตุรู้อันบริสุทธิ์
เป็นธาตุอันบริสุทธิ์ผุดผ่อง จิตบริสุทธิ์แล้วจะไปทางไหนก็ได้
ไม่มีความเดือดร้อน เพราะเป็นแก้วอันบริสุทธิ์แล้ว บ่มีอันหยังมาเกิดแล้ว
จิตแหละเป็นตัวนำทุกข์มาให้ ครั้นฝึกฝนดีแล้ว นำความสุขมาให้
อยู่ในโลกนี้ก็มีสุข ความทุกข์ไม่มี
อันนี้มันเป็นธรรมดาของอัตภาพของสภาวะ มันเป็นเองของมัน
ถึงมันจะทุกข์ปานใด มันก็ไม่มีความเดือดร้อน หวาดเสียวต่อความทุกข์
มันจะตายก็ไม่มีความอัศจรรย์ มันนี่จึงรู้เท่าสังขาร
รู้เท่าสังขารจิตก็ไม่หวั่นไหว จิตไม่มีโศก ไม่มีเศร้าอาลัย
จิตมีกิเลสเครื่องมลทินก็ปัดออกแล้ว จิตอันนี้เป็นจิตบริสุทธิ์ จิตสูง
เพราะมันขาดจากการยึดการถือ เรามาหาความสุขใส่ตนไม่ใช่หรือ
ต้องการความสุขเท่านั้นแล้ว จึงพ้นจากความสะดุ้งหวาดเสียว
จิตของพระอริยะเจ้า จิตของพระพุทธเจ้า ไม่หวั่นไหวต่อโลกธรรม
มีลาภก็ไม่มีความยินดี เสื่อมลาภก็ไม่มีความยินร้าย
ความสรรเสริญ พระพุทธเจ้าก็บ่ตื่น นินทา
พระพุทธเจ้าก็บ่โศกเศร้าเสียใจ ไม่ดีใจ ไม่เสียใจ
จึงว่า มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ
มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์ เหล่านี้ แปดอย่างนี้
พระพุทธเจ้าและสาวก ไม่มีความยินดีและโศกเศร้า
ไม่มีความหวั่นไหว ไม่มีความยินดี ยินร้าย กับอารมณ์แปดอย่าง
นี่ละ จึงว่าจิตประเสริฐ จิตเกษม
ตนอยู่ไหน ตนมีความทุกข์ก็เพราะตนทำให้ตน
เมื่อทำความดีใส่ตนแล้ว ชื่อว่าเป็นผู้รู้ตน เป็นผู้ยกตน เป็นผู้รักษาตน
ตนนั่นแหละเป็นที่พึ่งแก่ตน อตฺตาหิ อตฺโนนาโถ
ตนแล เป็นที่พึ่งของตน เป็นที่พึ่งของตนได้ก็เพราะตนนั่นแหละทำความดี
เป็นที่พึ่งของตนไม่ได้ ก็เพราะตนเป็นผู้เกียจคร้าน
ไม่มีศรัทธา เข้าวัดฟังธรรม รักษาศีล มันมัวแต่เห็นแก่ปากแก่ท้อง
มัวหามาใส่ปากใส่ท้อง คอยเวลาที่มันตายนั่นแหละ
ในเบื้องต้น ให้ตรวจดู ทานบารมีก็ดี ศีลบารมีก็ดี เนกขัมมบารมีก็ดี
ตรวจดูมันอย่างไร อยู่ที่เราจะก้าวขึ้น ก้าวขึ้นชั้นสูง
ให้ทานสูงนั่นแหละเรียกว่าปรมัตถบารมี เลือดเนื้อชีวิตจิตใจนี่แหละ
ถวายบูชาพระพุทธเจ้า ถวายบูชาพระธรรม ถวายบูชาพระสงฆ์
ได้ชื่อว่าให้ทานสูง อันนี้ได้ชื่อว่าเป็น ปรมัตถทาน ปรมัตถบารมี
ให้ทานเลือดเนื้อ ไม่เห็นแก่ชีวิตจิตใจ
มุ่งหน้าทำความเพียรจนตลอดวันตาย เป็นทานบารมี ไม่ต้องหวงแหนมันไว้
ต้องให้มันทำความเพียร อย่าปล่อยให้มันชำรุดทรุดโทรมไป
มันมีแต่จะครั้นชำรุดทรุดโทรมไป เหมือนเรือคร่ำคร่า
นั่นแหละ มันมีแต่สลักหักพังไป
ครั้นมันเฒ่ามาแล้ว มันบำเพ็ญเพียรอีหยังบ่ได้ดอก
ยังหนุ่มยังแน่นตั้งใจทำความเพียรไป
ครั้นเฒ่าอย่างอาตมานี่ มันผ่านมาแล้ว
แม้จะแบกแต่กระดูกของตนก็จะตายแล้ว ปานนั้นมันก็บ่ยอมให้เขา
หอบมันอยู่นี่แหละกระดูก จะตายให้มันตายอยู่นั่น
ไม่ยอมหรอกเรื่องทำความเพียร เอามันจนตาย
พระพุทธเจ้าก็ดี พระสาวกก็ดี เมื่อสำเร็จกิจแล้ว เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว
ก็ยังขยันกว่าเราเสียอีก นี่แหละ ท่านหมดเชื้อแล้ว
หมดเชื้อแล้วอยู่เย็น มีความสุข หมดความขี้ลักขี้ขโมย
หมดขี้โกรธ ขี้โลภ ขี้หลง นี้หมดแล้ว พระพุทธเจ้าและสาวกก็หมดแล้ว
ขี้เกียจขี้คร้าน ความขี้เหงา ขี้เซา ขี้หลับขี้นอน พวกนี้หมดแล้ว
พระอริยเจ้าท่านทำความเพียร ขุดขึ้นมา ขุดตัณหาขึ้นมา
รากน้อยรากใหญ่ขุดขึ้นมา เอาขึ้นมาแล้วก็กวาด
กวาดขึ้นมาแล้วเอาใส่ไฟ เผาไฟ กวาดแล้วกวาดเล่า เผาแล้วเผาเล่า
เผาแล้วโกยลงน้ำที่เชี่ยว โกยแล้วโกยเล่า จนหมด
ครั้นหมดเชื้อต่างๆ แล้วไม่มีดอกความเกียจคร้าน
เราอย่าหมั่นขยันแต่ทำบาป ให้ขยันแต่ทำดี ทำความบริสุทธิ์
ทำบุญทำกุศลนี่ ให้หมั่นทางนี้ บาปด่ากัน บาปมันขึ้นมา หน้าแดง
เรานี้เฮ็ดบาปคือขันแท้ ไปขยันใส่บาป
ครั้นรู้จักว่าบาปก็บ่ขยันแล้ว จึงว่าให้กลัวบาป คำเถียงกันด่ากัน
ทะเลาะวิวาทเบียดเบียนกันเป็นบาป อยากไปขันใส่มัน ให้หลีกไปไกล
ให้เอาใจเว้น อย่าเอาใจใส่ ครั้นเว้นแล้ว มันก็บ่มีความเดือดร้อน
ใครจะว่าอย่างใดก็ตาม เราไม่ว่าใส่เขาดอก
เขาติฉินนินทา เขาก็ว่าใส่เขาเอง ปากเขามันก็อยู่ที่เขา หูเขามันก็อยู่ที่เขา
เราจะเอามันเข้ามารวมไว้ให้มันเผาตนหยัง
เราก็เป็นคนอยู่ไม่ใช่ควาย มันเป็นอย่างใด
เราจึงตั้งสติฟาดมัน มันเป็นหยัง ให้ดูมัน เรารู้จักมันแล้ว เรารู้จักกิเลสแล้ว
ดูมันเฉพาะตาย ถ้ามึงไม่ตายกูตาย เอาให้ตนเสียความดีนั่น
บาปก็อยู่ที่ใจ ใจนี่เป็นผู้ว่า จึงว่าให้อบรมใจ
มีสติสั่งสอนใจ อบรมนี่แหละ จะเอาภพเอาชาติก็แม่นใจนี่แหละ
จะเป็นวัวเป็นควายก็แม่นใจนี่แหละ ครั้นดับใจนี้ได้ มันก็มีแต่เย็น
มีแต่ความสุขเท่านั้น มันจะไปเกิดบ่อนใด
ก็แม่นจิตนี่แหละไปยึดไปถือ มันเจ็บมันปวดก็เพราะใจไปยึดไปถือ
ครั้นใจไม่ยึดไม่ถือแล้ว มันจะรู้จักการตาย รู้จักความตาย รู้จักมันดี
ถ้าใจไม่ยึด มันจะมีทุกขเวทนามาจากไหน ไม่มี ดับเวทนาดับสัญญาได้อยู่
ดับสังขารความปรุงได้อยู่ ดับวิญญาณความรู้ทางทวารทั้ง ๖ ได้อยู่
ของใครของมันจะมีตนมีตัว มันไม่มีตนมีตัว
แต่ว่ามันจำมันหมายว่าเจ็บนั่นเจ็บนี่ เวทนาก็พร้อมกันเกิดขึ้น
มันไม่มีตัวมีตน มันก็ดับไปอีก ดับก็จิตมันสงบนั่นแหละ
ครั้นจิตมันสงบแท้ ๆ ไม่มีคนหยังจะมาเจ็บอยู่นี่
จึงว่าให้อบรมจิตนั่นแหละ จิตสงบแล้วไม่มีผู้ใดเจ็บ คนบ่มี บ่อนตัวไม่มี
แล้วก็ไม่มีอะไรเจ็บแล้ว ครั้นบ่มีคนแล้ว เป็นหยังจะมาจำหมายนั่นอยู่
บัญญัติอยู่ก็รู้ว่าไม่มีคน บัญญัติทางตา หู จมูก ลิ้น ก็บ่มี บ่มีคน มันว่างม๊ดละ
ไม่มีอุปาทานแล้ว วางเสียก็มีความสุขนั่นแหละ จิตสงบ ให้ฝึกหัดจิต
ตัวรักษาดีแล้ว ได้ชื่อว่าเป็นผู้แต่งความสุขให้ตน
นั่นแหละเรียกว่าตนมีที่พึ่ง ปัจจุบันก็ไม่มีความเดือดร้อน
แต่งทรัพย์สมบัติให้ตน สมบัติภายนอกมากมาย ไม่มีความยากจน
ตบแต่งมนุษย์สมบัติให้ตน สมบัติภายนอกมากมาย
ไม่มีความยากจน ตบแต่งมนุษย์สมบัติให้ตน
ตบแต่งสวรรค์สมบัติให้ตน ตบแต่งเอาเอง
รักษากาย วาจา ใจ ของตนให้บริสุทธิ์
ไม่แตะไม่ต้องสิ่งอันหยาบช้าเลวทราม
ศีลห้าก็เป็นมนุษย์สมบัติ เป็นสวรรค์สมบัติ
ศีลแปดก็ดีเป็นมนุษย์และสวรรค์สมบัติด้วย
ก็ใครเล่าแต่งเอาให้ ก็เรานั่นแหละแต่งเอาเอง
ใครจะทำให้เราได้ พระพุทธเจ้าเป็นแต่ผู้สอน
มันก็แม่นเรานั่นแหละ ครั้นทำบ่ดีก็แม่นเรา
เพราะเหตุนั้นให้รักษาให้มันดี ที่ไม่ดีอย่าไปทำ
พวกเรานี่มันสับสนปนกันนี่ทั้งดีทั้งชั่ว มันจึงสุขก็ได้ ทุกข์ก็ได้
เอาอยู่อย่างนั้นแหละ ได้รับทั้งสุข ได้รับทั้งโทษ เพราะสับสนปนกัน

หลวงปู่ขาว อนาลโย

 

มึงพูดให้ดีๆ ไอ้หงบ กุด่าทุก กท ไหนวะ กุมาด่าอิดาราแฟร์ แต่มึงมันเข้ามาในเส้นทางกุ เลยต้องโดน ที่เหลือบางตัวมันกระทบชิ่ง กะดึงโพสกุไปด่า ก้อเลยต้องโดนเหมือนกัน

มึงอย่าเสล่อมาบอกอริยะ คนละเรื่องกะพวกมึง สอนตัวมึงเองเหอะ เผื่อชาตินี้จะได้แยกคนออกมั่ง ว่าใครคบได้ไม่ได้ ไอ้โง่

 

สังเกตมาหลายรอบ ทุกครั้งที่โพสข้อความเตือนสติ หงบจะเอาข้อความอะไรซักอย่างมาโพส หรือ โพสข้อความรัวๆ เพื่อกลบเกลื่อนให้หน้ากระทู้เลื่อนไปอีกหน้า นับว่าเป็นกลยุทธ์ที่อาศัยความบ้าบิ่นเข้าแลกทุกอย่าง

 

ใช่เพราะมึงไม่เหนความจิงแบบที่พวกกุเหนไง มึงมันก้อแค่ตัวแถม สั่งอะไรให้ทำก้อต้องทำ ล่อด้วยตำแหน่งเล็กๆ น้อย ล่อด้วยขนม ล่อด้วยของกำนัล ก้อหมอบ ก้อกระดิกหาง พร้อมทำตามแระ

เรื่องทางโลกยังโง่ เรื่องทางธรรมไม่ต้องพูดถึง นอกจากมโนแดก เชื่อในความติดตน ก้อไม่มีค่าอะไรให้จำ

 

" อานาปานัสสติ ลมเข้าก็รู้ ลมออกก็รู้ ดูความจริงของเขา ความจริงของเขาเป็นอย่างใด ความจริงของเขานั้นมันไม่เที่ยง ความจริงของเขาไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่คนไม่ใช่สัตว์
เป็นแต่เพียงธาตุธรรม สภาวธรรม สภาวธาตุ คือดิน น้ำ ไฟ ลม เฉยๆ
สุดท้ายเขาก็ไม่ได้เป็นอะไร แต่เราไปสมมุติ หมายขึ้นมา ว่าเป็นนั่นเป็นนี่.."

โอวาทธรรม...
หลวงปู่หลวง กตปุญโญ

 

มันก้อต้องพยามฟลัดกระทู้แบบนั้นแหล่ะ โพสเราจะได้ตกไปไง รับความจิงไม่ได้ กั้วกัว

 

เราจะโง่หรือไม่โง่มันไปหนักหัวท่านรึไง...เราไปขี้ใส่หม้อข้าวท่านรึไง...ท่านถึงได้วุ่นวายกับเรานัก...คนดีน่ะเขาไม่เที่ยวด่าใครหรอกนะ

 

ก็เพราะโง่เขลามีโอกาสได้เรียนทางโลกเพื่อใช้หาเลี้ยงตัวเองแล้วไม่ยอมทำ มาอ้างโน้นนี่นั่น ไม่มีโอกาสบ้างละ ไม่ยึดติดเงินทองบ้างละ ล้มเหลวยับเยินในชีวิต พอวันนึงมีคนหยิบยื่นโอกาสเป็นพระยาธรรมให้เหมือนได้คืนชีพขึ้นมาใหม่ กลายเป็นใช้ข้ออ้างโลกทางธรรมมาหลอกตัวเองไปวันๆ บอกไม่ยึดติดทางโลก ถามหน่อยหงบป่วยก็ต้องใช้เงินรักษา พ่อแม่หงบป่วยก็ต้องใช้เงินรักษา มันก็หนีไม่พ้นอยู่ดีอย่าเอาข้ออ้างไม่ยึดติดในเงินทองมาใช้เป็นข้ออ้างเพื่อให้ตัวเองดูสูงส่งกว่าคนอื่น ตัวเองมีภูมิธรรมมากกว่าคนอื่น

ยังไม่สำนึกอีกนะหงบ สังเกตหน่อยคนรอบตัวหงบหายไปไหนกันหมด ตอนนี้หงบเหลือใครบ้าง แฟนคลับหงบและป้ามหาภัยไม่มีเลย เพราะอะไรล่ะ อย่าโทษว่าเป็นเพราะเรากับแม่ปวีมาป่วนกระทู้ล่ะ มาบอกให้ก็ได้ เพราะหงบทำตัวหงบเองทั้งนั้นหงบไม่รักษาสัจจะ แต่กลับสอนให้คนอื่นรักษาสัจจะ หงบโพสกลับกลอกไปมา หงบตัดสินคนอื่นไปทั่ว และ ที่สำคัญที่สุดคำทำนายเพ้อเจ้อที่มั่นใจนักหนาว่ามาแน่นอนมันเลื่อนออกไปอีกแล้ว ผู้คนเบื่อหน่ายก็หายกันไปนี่ล่ะจุดจบอันแสนเศร้าของผู้วิเศษทุกตนที่ต้องได้เจอ

 

เหนมึงออกตัวกะไอ้ลุงเสี้ยมว่าจะต้อนรับกุเองไม่ใช่หรอ ธาตุไฟแตกแล้วหรอวะ กุยังแรงได้กว่านี้เยอะนะ ทนให้ได้สิมึง นี่ก้อเปนการฝึกจิตอีกรุปแบบนึงนะ

เข้าใจว่ามึงเปนตัวแถม ไม่ใช่ตัวหลัก แต่หมั่นไส้หว่ะ มีไรป่ะ

 

เราบอกคนโง่ๆอย่างพวกท่านนี่..เราก็ไม่รู้จะยกคำไหนมาเปรียบแล้วล่ะ....เราบอกใครๆมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาแล้ว...ว่าเราไม่ต้องการเป็นอะไรทั้งนั้น...ที่มาบอกว่าเราเป็นผู้เข้าแข่งขันเราก็ได้ขอสละสิทธิ์แล้ว....อย่ามาวุ่นวายกับเราให้มากนัก