ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

ดำรงรงจิตให้มั่นนะคับ คุณซาฯ

ผมเอาใจช่วย

อย่ายอมแพ้เสียหล่ะ ผมอยู่ข้างคุณเสมอ

อย่าสนใจ ตามรายทางให้มาก เชื่อในความตั้งใจของตน

มาบอกเท่านี้ หวังว่า คุณซาฯ จะเข้าใจ

สู้ๆ อัศวิน....

 

สุ่ทสี่ สุ่มห้า เข้าไปช่วย โดยไม่มี ปัจจัย
วาสนาต่อกัน ก้ช่วยไม่ได้

มันจะผลิกออก ด้วยความที่มันเปน ขันธ์5

ไม่ได้เกี่ยว กับ ผู้บันดาล ผู้รับการบันดาล

 

ตอนนี้ชักเบื่อทางโลกแล้วครับ
แต่ก็ไม่รู้จะหันหน้าเข้าไปพึ่งใครในทางธรรม เพราะผมรู้นิสัยตัวเองดี = =

และก็รู้ธรรมชาติของคนดี
ว่าธรรมชาติของคนอื่น คงจะไม่ชอบคนที่มีนิสัยผิดแผกกับคนอื่นอย่างเรา

จะเป็นนอแรดหรือก็ใจไม่มั่นคงพอ
คิดหนัก...

 

ส่วนตัวชอบอ่านหนังสือของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
... ถ้ามีเวลาก็ลองอ่านดูนะคะ

 

สันโดษไม่พอ...

หากยังมี ความคิดตัวเองเปนเพื่อน
นอเดียวเทียวไป จะ ไม่รอด

อย่าไปเชื่อ แม้นเสียงกระซิบที่เกิดจาก จิต

เพราะมันเปน ขันธ์5 มันพร่อง

สภาวะที่ พ้นขันธ์5 อีกด้าน มันมี ดูดีๆ

ธรรม ปราศจากผู้แสดง ไม่มีผู้ฟัง

..........

 

ให้ท่านรักษาศีลข้อ1และข้อ5ให้บริสุทธิ์ก่อน...แล้วขออโหสิกรรมต่อเจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติจากอดีตชาติจนถึงชาติปัจจุบันชาติ...แล้วฝึกสมาธิ...ก่อนเริ่มปฏิบัติสมาธิ...ให้ท่านน้อมนำจิตใจบูชาคุณพระรัตนตรัยให้ช่วยคุ้มครอง...และขอบุญบารมีของท่านเองทุกภพทุกชาติที่ได้สั่งสมมาจนถึงปัจจุบันชาติ.....เราช่วยท่านได้เท่านี้....บอกได้เท่านี้...ถ้ายังสงสัยอีก..เราไม่มีคำตอบให้อีกแล้ว....เข้าใจนะ

 

ห้ามคนไม่ให้สงสัย ห้ามได้เหรอ
ธรรมชาติของจิต มันย่อมคิด-ส่งออกนอก

คนที่เคยสงสัยมาประจำเป็นนิสัย มันก็ต้องสงสัยเป็นธรรมดาแหละ

ไม่ได้เถียงท่านโดยใช้อารมณ์นะ แต่ผมเอาธรรมชาติมาพูดเลยแหละ

จิตมีธรรมชาติเป็นอย่างไร

“ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็แลธรรมชาติใดที่เรียกว่าจิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง ธรรมชาตินั้น ขณะที่ดวงเก่ากำลังดับ ดวงใหม่ก็กำลังเกิดขึ้น เป็นอย่างนี้เรื่อยไปตลอดวันและคืน” (สํ.นิ. 16/231/115)

 

ข้อ 5 นี่ ผมไม่ได้รักษาเลยแหละท่าน
เพราะถึงไม่ต้อรักษาก็ไม่ผิดศีล
เพราะเหล้าไม่สูบ บุหรีไม่ดื่มเป็นทุนเดิมอยุ่แล้ว
เอ๊ย ยาเสพย์ติดไม่ยุ่ง

ส่วนปาณานี่ก็ มดกะยุง เสียส่วนใหญ่

ที่มีปัญหาน่าจะเป็นโรคซึมเศร้า กับสภาวะทางอารมณ์มากกว่า ที่อาจจะทำให้สารเคมีในสมองไม่สมดุลย์

แต่ก็จะภาวนาต่อไป อย่างที่เคยทำมา นั่นแหละ
...

 

หาทางฝึกจิตให้อยู่นิ่ง น่าจะเป็นทางออกที่ดีกว่าการห้ามตัวเองไม่ให้สงสัย เพราะมันทำไม่ได้

 

ความคิดไง...ดูความคิดสิ...ดูความคิดเกิดขึ้นดับลง...ถ้าท่านไม่ได้สมถะก่อนแล้วท่านจะมีฐานไหนให้จิตตั้งมั่นล่ะ....ฝึกสมถะให้ได้ก่อนสิ...ถ้าไม่ได้สมถะก็ให้ฝึกดูความคิดตนเอง

 

จิตสังขารเมื่อเคลื่อนตัวออกจากฐานแล้วจะวิ่งไปจับเอาสัญญา...เกิดเป็นความคิดหรือเรียกว่าสัญญาปรุงแต่งจิต...เมื่อสัญญาปรุงแต่งจิตแล้วสัญญาก็ส่งจิตออกนอกไปสู่อดีตบ้าง..อนาคตบ้าง..จิตที่ส่งออกนอกนั้นจะถูกปรุงแต่งให้เป็นสุขบ้าง...ทุกข์บ้าง...การปรุงแต่งนั้นเรียกว่าธรรมมารมณ์...ตัวธรรมมารมณ์นี้แหละที่เรียกว่า.. "จิตเจตสิก" ตัวนี้จะเกิดเป็น
วิญญาญทางใจ หรือเรียกว่า... "ความรู้สึก"

รวมทั้งหมดนี้คือ...
รูป_เวทนา_สัญญา_สังขาร_
วิญญาญ

 

ความคิด พอสติหลุดออกจากความตั้งมั่น มันก็เลื่อนลอยไป พอรู้ว่าคิด มันก็หยุด พอหลงไปเป็นผู้แสดง ก็เกิดสุขทุกข์เวทนา

นอกจากนี้ ยังไม่รู้ ยังไม่เห็น ตอนนี้ทำได้แค่นี้

ยังดูมันคิดไปเรื่อย ๆ จนมันถึงที่สุดยังไม่ออก

 

ตัวรู้นี้แหละที่เรียกว่า "สติ"

 

หลักไม่แม่น

สิ่งไม่เที่ยง ยังมี ความคำนึงว่า มันจะเที่ยง นิ่ง

จิตมันไม่เที่ยง ไม่ใช่เรา ให้กำหนดรู้ ทุกจสัจจ

ไม่ได้ให้ไปทำอะไร เพื่อให้จิตมันเที่ยง นิ่ง หยุด

ที่ยังคำนึงว่า มันจะเที่ยง เพราะ ยังไปฟังธรรม จาก โพธิสัตวหนาเฮีย พระยาทราม เฮียส่งมาเกิด

อริยสัจจ อยู่ต่อหน้าต่อตา

เหนลงไตรลักษณ์ขณะจิตเดียว รู้รอบโลก

 

ท่านยังมืดบอดอยู่มากจริงๆ...เรานอนดีกว่า...คุยกับคนอย่างท่านไม่มีประโยชน์...ไร้ค่าสิ้นดี

 

จขกท เอา สัทธรรมปฏิรูปนี้ ลองไปสอบ
ทานลง พระไตรปิฏก

จะเหนเลยว่า

หลวงพ่อ "ตด กันทั่งอาราม" ก้ไม่ได้
สอน มันมาอย่างนี้

คือ ที่มันเขียนเองเนี่ยะ มั่วสุดๆ

 

ดูและทำตามเม้นต์ #462 จิฮับ
มีทางเเก้ได้ระดับหนึ่ง

 

แค่เม้นท์เดียว หากใช้ภาษาที่ไม่ถูกใจ
หนอนคำภีร์บางตัวจะเรียกว่าเป็นสัทธรรมปฏิรูป
เลยหราปัง...
แต่คำภีร์พุทธวจน ทั้งเล่มของสำนักนาป่าพง
นี่ยังไม่เยียกว่า
พระสัทธรรมปจิ่หยูบ
เหยอฮับ

 

ฮี้ ฮี้ ฮี้

พุทธภูมิ ไม่มีหลอก ไปสอนให้ ขอ...

ขอ บารมีตัวเองทุกภพ ทุกชาติ มาคุ้มครอง

ขอ..ขมาเจ้ากรรม นายเวร

โพธิสัตว์เขามีแต่ ระลึกสิ่งที่เปน สโมธาน

"สิ่งที่ เปนปัจจัย ให้มาถึง จุดๆนี้...."

ด้วยปลีแข้ง ฉามฉิบทับ

อายหมาเลย พยาทรรม มัวแต่ ก้มกราบ
เจ้ากรรม นายเวร แล้ว ยังทะลึ่ง ขอ ใน
สิ่งที่ตน ทำมากับมือ จะขอทำเฮียอะไร ไม่ทราบ

 

เราจะตอบท่านครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย...ชาตินี้คนอย่างท่านไม่คู่ควรจะเป็นครูบาอาจารย์ใครหรอก

....ท่านเกิดมาแต่ละชาติท่านจำได้ว่าตนเป็นใครด้วยหรือ...ท่านรู้ว่าท่านเป็นพุทธภูมิทุกชาติหรือเปล่า...แต่ละชาติที่ท่านเกิดมานั้นท่านเกิดเป็นอะไรบ้าง...ตอบซิ

.....เมื่อเกิดมาแต่ละชาตินั้นท่านไม่เคยฆ่าสัตว์ตัดชีวิตสัตว์อื่น_ชีวิตอื่นเลยรึไง....ตอบซิ

.....ท่านเกิดมาแต่ละชาติท่านไม่เคยล่วงละเมิดทางเพศใครรึไง.....ตอบซิ


....ท่านเกิดมาแต่ละชาติท่านไม่เคยหลอกลวงใครรึไง...ท่านไม่เคยพูดให้คนแตกแยกกันเลยรึไง...ตอบซิ

....ท่านเกิดมาแต่ละชาติท่านไม่เคยสร้างกรรมชั่วเลยรึไง....ตอบซิ

....ท่านเกิดมาแต่ละชาติท่านไม่เคยขโมยของใครเลยใช่มั๊ย....ตอบซิ

....แต่พระพุทธองค์ตรัสว่าการเกิดของสัตว์หาเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้

....เรากล่าวว่า...ปัญญาทางธรรมท่านยังน้อยนิดยิ่งนัก...อย่าบังอาจไปยกตนเป็นครูบาอาจารย์ใครเลย

..เรากล่าวว่า...ท่านไม่ต่างจากพระเทวทัต.....จบนะ