ความเลวของผมตามที่สัญญาว่าจะเล่าในกระทู้ มีคำทำนายฯ

ไม่กำหนดลำดับก็แล้วกันครับ เพราะหนึ่งมีสองก็ต้องมี มันจะเป็นการกดดันตัวเองให้เอาความเลว ที่ผมยังไม่สามารถชี้ให้คนอื่นเดินไปในทางที่ถูกได้มาเล่านะครับ เดี๋ยวมันจะกลายเป็นชวนคนอื่นให้ทำเลวไป ที่ผมเล่าเรื่องเลว ๆ ของตัวเองไม่ได้เป็นการอวดอ้างความเลวของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ แต่ เพราะไม่อยากให้มีคนทำตาม อยากให้ทุกท่านฟังเป็นอุทาหรณ์

ความเลวของผม เรื่อง เป็นคนชอบยัดเยียด และเป็นคนอารมณ์ร้อน

ผมเป็นคนที่มักยัดเยียดอุดมการณ์ของคนให้คนอื่นครับ

การยัดเยียด ก็คือการให้โดยที่เขาไม่พร้อมจะรับ
หรือ ให้โดยที่เขาไม่อยากได้อะไรจากเรา เพราะเขาไม่ชอบเราหรือแนวทางของเราก็ใช่เหมือนได้เหมือนกัน ซึ่งผมเป็นคนประเภทหลังมากกว่า


ผมเคยหลงว่าตนมีหน้าที่สำคัญ เมื่อก่อนผมเคยบ้าเป็นพระจักรพรรดิ์ ก็ยัดเยียดธรรมะเพี้ยน ๆ ธรรมะที่ยังไม่ชัดแต่มโนเอง ให้คนอื่นไปทั่วแหละครับในเว็บไซต์นี้แหละครับ แต่ผมลบทิ้งไปแล้วเป็นส่วนใหญ่

ตอนนี้ เริ่มรู้แล้วว่า ที่ผ่านมาตนได้ยัดเยียดคนอื่นอย่างไรก็ค่อย ๆ เพลาลง
เหลือแต่การยัดเยียดด้วยมานะทิฐินี่ยังยั้งตัวเองไม่อยู่เท่าไร

ก็คือการโต้ตอบความรู้สึกที่เราไม่ชอบไปตรง ๆ แล้ว พูดในสิ่งที่เราคิดว่าดีกับเราอยู่แล้วและฝ่ายตรงข้ามควรจะรับฟังออกไป

เช่น

นักปฏิบัติพูดว่า กรรมฐานต้องทำอย่างนี้ ๆ ๆ เท่านั้นนะ ผมให้คุณอย่างนี้ คุณไปทำมา

ส่วนเรา มีความคิดว่า
1. เราไม่ได้ขอ เขาให้เอง เขากำหนดเรา และเรายังไม่ได้ยอมรับเขา
2. เรารู้นิสัยตัวเอง เราจึงไม่อาจทำอย่างที่เขาบอกมาได้

เราก็มีความคิดว่า คนเราแต่ละคนต่างกัน วิธีการปฏิบัติของคนแต่ละคนจึงไม่เหมือนกัน
เราจึงพูดออกไปตามที่เราคิด

โทษของการโต้แย้งคนอื่น
ที่จริงแล้ว สิ่งที่เขาแนะนำมามันก็ไม่เสียหาย เพราะ มันใช้ได้กับคนส่วนใหญ่
ส่วนสิ่งที่ผมพูด อาจจะเป็นการขัดขวางการก้าวหน้าทางธรรมของคนอื่น เพราะ อาจจะมีคนเห็นด้วยกับผม และเลือก ที่จะทำตามใจตนเอง คือ ปฏิบัติอย่างที่ตัวเองชอบแทนทำให้หมดโอกาสที่จะปฏิบัติธรรมตามหลักสูตรทางโน้นแล้วเกิดความก้าวหน้าไป

สาเหตุ
การที่ผมมีความคิดเห็นอย่างนี้ เพราะ ผมเคยผ่านการปฏิบัติแบบกดดันตัวเองเร่งตัวเองมาแล้วครับ และมันไม่บังเกิดผล ผมพบว่าผมไม่มีความพอดีกับแนวทางนั้นเท่าไร หรืออาจจะยังไม่เข้าใจความเคร่งครัดระดับนั้นได้ดีพอ และยังไม่รู้จักตัวเองจนมักทำอะไรเกินตัวอยุ่เสมอ ก็เป็นได้
ท้ายที่สุด มันได้มาแต่ความทุกข์ล้วน ๆ และเราไม่มีปัญญาพอที่จะก้าวผ่านความทุกข์นั้นไปได้ ผลที่ได้เลยมีแต่ความรู้สึก ทุกข์ล้วน ๆ ไร้ค่า ท้อถอย เลยรู้ว่าวิธีนั้นไม่เหมาะกับตัวเองเท่าไร
และประกอบกับผมเป็นคนไม่ชอบการยัดเยียดเป็นทุนเดิมอยุ่แล้ว ก็เลยโต้ตอบไปด้วยมานะทิฐิ ดังกล่าว

แต่ในมื่อผมท้อกับการปฏิบัติแบบเดิม และไม่ชอบความเครียด ผมเลยต้องเสาะแสวงหาแนวทางการปฏิบัติใหม่ ที่เหมาะกับความไม่เอาไหนของตัวเอง

ผมจะไม่พูดว่าวิธีนั้นคืออะไร เพราะผมไม่ได้รู้แจ้งอะไร ไม่บังอาจเป็นอาจารย์ของใคร

และผมจะไม่แนะนำพวกท่านให้หาทางที่เหมาะกับตัวเองก่อนอย่างผม เพราะผมยังเลวอยู่
เพียงแต่ ผมอยากให้ท่านลองปฏิบัติตามวิธีของครูบาอาจารย์ที่ท่านศรัทธาไปก่อน ถ้าไม่ก้าวหน้า ค่อยเสาะแสวงหาครูบาอาจารย์ใหม่ครับ

พระธรรมมีหนึ่ง ครูบาอาจารย์มีได้หลายรูป หลายคน วิธีสำเร็จมรรคผล มันมีลำดับที่ก้าวข้ามไม่ได้ของมันอยู่ แต่ทางในการสำเร็จมรรคผลมีหลายทาง ถ้าท่านได้อาจารย์ที่ดี ท่านปฏิบัติธรรมก้าวหน้า ก็ฟังอาจารย์ของท่านไป ดีแล้ว แต่ถ้าท่านปฏิบัติธรรมไม่ก้าวหน้า มีความท้อถอยในการปฏิบัติธรรม กำลังใจถดถอย แต่ยังไม่ท้อถอยในมรรคผล อย่ายึดติดในคำสอนของพระอาจารย์แค่รูปเดียว คนเดียวครับ ไม่ได้บอกว่าไม่ให้รักอาจารย์เหล่านั้นนะ แค่เราก็ต้องแยกจากท่านให้เป็น เหมือนที่เรารักพ่อแม่เรา แต่ต้องแยกตัวไปเรียนรู้ ไปทำงานไปอยู่ที่อื่น เป็นต้น ลองเปลี่ยนแนวทางดู และทดลองเดินตามแนวทางนั้น เผื่อจะเจอแนวทางที่เหมาะสมกับท่านครับ

 

คัดมาจากกระทู้ มีคำทำนายฯ และมีแก้ไขเพิ่มเติมเล็กน้อย
///////////////////////////////////////////////////////
ผมคิดว่า ผมยอมรับสภาพตัวเองมาได้สักพักหนึ่งแล้วครับ แต่ จนแล้วจนรอด แม้เราจะยอมรับสภาพแย่ ๆ ของตัวเองได้แล้ว เราก็ยังไม่รู้จักตัวเองได้ทั้งหมด

มันมีอะไรในตัวเราที่เราไม่รู้มาให้เรารู้จักได้เรื่อย ๆ ครับ

การทำความรู้จักกับตัวเองในตอนนี้ของผม มันเสี่ยงนรก เสี่ยงอบายภูมิเอามาก ๆ
เพราะผมตัดสินใจทำความรู้จักตัวเองโดย ปลดปล่อยด้านมืดของตัวเองออกมาให้หมด

แล้วดูว่า เวลาตัวเองทำเรื่องแย่ ๆ อะไร ลงไปแล้ว แล้วตัวเองรู้สึกชอบก็อ้อ สิ่งนี้เรายังเลวอยู่ ก็เก็บไว้หาทางแก้ไข ถ้าเวลาตัวเองทำเรื่องอะไรแย่ ๆ ลงไปแล้วเราไม่ชอบ ก็อ้อ เราไม่ชอบนะ โกรธก็รู้ว่าโกรธ ไม่พอใจก็รู้ว่าไม่พอใจ ไม่อดกลั้น ไม่ข่มอารมณ์ ไม่ฝืนตัวเอง

แล้วลองทำอะไรดี ๆ ดูบ้าง อย่างเช่น หาฟังธรรมเปลี่ยนอาจารย์ไปเรื่อย ๆ ชอบก็ฟัง ไม่ชอบก็ฟัง เทียบกัน อันไหนชอบที่สุดเลือกฟังอันนั้น แต่ การฟังธรรมที่ถูกต้องมันเป็นเรื่องที่เราทำได้ยาก เพราะเราไม่รู้ว่าธรรมะที่ถูกต้องเป็นอย่างไร เราต้องหาทางระแวง ระวังกันเอาเอง แต่ธรรมไหนที่ตรงกับความเชื่อของเรา เราก็หาฟังอันนั้น
เช่น ผมเชื่อว่านิพพานแล้วไม่เกิด ผมก็เลือกฟังอาจารย์ที่สอนว่านิพพานแล้วไม่เกิด

ต่อไปก็คงจะหาเรื่องดี ๆ ทำล่ะมั้งครับ ให้มีความรู้สึกด้านที่เป็นกุศลให้จิตได้ยึดเกาะบ้าง

ผมคิดว่าที่ผ่านมาที่การทำสมถะของตัวเองไม่ก้าวหน้าคงเพราะว่า ผมไม่ค่อยจะมีความสุขกับอะไรเลยนี่แหละมั้งครับ

ถามว่ากลัวนรกหรือเปล่า กลัวสิครับ จะเหลือเหรอ แต่มันก็ดีกว่าว่ากังวลว่าจะต้องลงนรก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แล้วไม่กล้าทำอะไร
แล้วทำไมยังทำ แลกกับความรู้สึกอิสระ เพื่อมีจิตใจที่ปลอดโปร่งในการเรียนรู้ธรรม เรียนรู้โลก เพราะผมเป็นคนความอดทนน้อย เมื่อมีทุกข์เวทนาเกิดขึ้น ใจมันก็ชอบปรุงเรื่องแย่ ๆ มาหลอกมาหลอนตัวเองทำให้ยิ่งทุกข์ ก็เลยช่างหัวมัน ไม่อยากสนนรกสวรรค์มันแล้ว(เป็นโทสะ) ลุยแบบบ้า ๆ มันโลด ***ผมรู้ว่ามันผิดครับ และเป็นวิธีที่ไม่ควรเลียนแบบ***
แล้วถ้าเกิดได้ลงนรกจริง ๆ จะทำยังไง ก็คงต้องยอมรับมันให้ได้แหละครับ
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////


**** คนมีสติดี ๆ ไม่ควรทำอะไรบ้า ๆ แบบผมนะครับ
โกรธรู้ว่าโกรธก็พอ หนีปัจจัยที่ทำให้โกรธได้ก็ควรหนีไปก่อน ไม่ควรตามน้ำไป วิธีของผมใช้ได้แค่กับผมคนเดียว เพราะ ผมมีสภาพจิตไม่เหมือนพวกท่าน จึงต้องทำอะไรบ้า ๆ เช่นนี้ ****

 

ถ้าอึดอัด ก็ลองนั่งสมาธิในท่าที่สบายตัวไม่เกร็ง คำภาวนาใช้คำที่ง่ายๆตามใจ ไม่ต้องไปบังคับให้นั่งได้นานๆ ประมาณ 5นาทีพอ ถ้าเมื่อยก็เดินจงกรม เดี่ยวซักพักก็ชิน
แล้วค่อยๆเพิ่มเวลาไป ชิวๆ

ถ้าขี้เกียจก็ไปเล่นเกมส์ จบปิ๊ง

 

ผลจากการผิดศีลข้อมุสาฯ โดยประพฤติมิชอบทางวาจา มีผลขัดขวางการปฏิบัติธรรมได้ คือ ทำให้จิตใจไม่สงบ ว้าวุ่น ร้อนรน ทำให้ทิฐิมานะเกิด กรณีต่อปากต่อคำกับคู่สนทนา

หากผิดข้อมุสากับคนที่รัก เมตตา จะทำให้จิตใจหดหู่ กระวนกระวายใจ ร้อนรน เป็นกังวลใจ

ผมได้สังเกตเห็นผลในข้อนี้แล้ว แต่ไม่อาจรัับประกันตนว่าจะไม่ผิดศีลข้อมุสาได้อีก เพราะยังต้องการเรียนรู้ต่อไป

ท่านทั้งหลายไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

 

คำทำนายอะไรช่างหัวมัน ไม่ต้องไปสนใจ

......เอาจริงๆคือให้รู้แล้วระวังไม่ให้ผิดอีก เพราะวิบากตรงนี้ทำให้พูดอะไรไปก็ไม่น่าเชื่อถือ ข้อมุสา น่ะ

 

ใช่ แม้จะพูดความจริง แต่การพูดจาส่อเสียด การประพฤติผิดทางวาจาอื่น ๆ ก็มีผลครับ ขอบคุณมากที่ช่วยเสริมให้ครับ

มานะทิฐินี่อันตรายเหมือนกันแฮะ ชนะมาก ๆ ก็ทำให้เหลิง
ทำให้บางครั้งเราไม่ยอมฟังเหตุผลของคนอื่น
ทำให้เราไม่มองแง่ดีของสิ่งที่คนอื่นคิด ทำให้เราเป็นคนใจร้าย

ผมว่าผมต้องทำศีลสังวรณ์ซะแล้ว
พยายามจับกายเวทนาของตัวเองแล้ว ช่วงนี้บางครั้งรู้สึกเหมือนหน้าตัวเองกลายเป็นหน้าของยักษ์ หรืออสูรกาย ไม่เห็น แต่รู้สึก มีเขี้ยวโง้งเชียว