มีคำทำนายภัยพิบัติ พระยาธรรมที่ท่านทั้งหลายคิดว่าเชื่อถือได้กันบ้างหรือเปล่า

ขออนุญาติ ชี้ มีการโยนผ้าขาวบางขึ้นเวที......

แก๊งค์ๆๆๆๆๆๆ

อยู่ดีๆ นักมวย เซ..แล..เวียน เดินมาที่มุม

คนข้างเวทีส่งเสียง เลือกคบสัตตบุรุษหน่อย
สิวะ อย่าไปเสวนากับ "ศิษยเทลาทับ" ที่จะมี
มากตอนที่เริ่มเข้ายุค "พราเจ้าจับมาพัด"

พี่เลี้ยงนักมวยตัวจริงเดินไปหากรรมการ
ข้างเวที โชวผ้าขาวของจริงยังอยู่ในมือตน

แล้วทำท่าชี้ไปที่ ผ้าขาวบาง ของใครก้ไม่รู้

แกงค์ !!

นักมวย เซ แล เวียน งง หน่อยๆตามประสา
ชอบถามไปเรื่อย แต่ก้ยังเที่ยวเดินออก
ไปชกคู่ชกที่เปนเพียง ซอยสายลมเปล่าๆบ้าง
กาลาแก่บ้าง ล่าสุดตกศูนย์เปล่า บนเวที

ลืมคู่ชกที่น่ารัวก์ที่สุดอย่าง มาหา0สิบเอ็ดลบหก
ตัวที่ไม่รู้หายไปทางไหนตอนไฟดับ

 

การรู้ว่าตัวเองเวียนหัวอยู่ จะทำให้หาจังหวะตั้งหลักได้ครับ
ผมเชื่ออย่างนั้น

 

....หลวงปู่มั่นสอนว่า "ให้ภาวนา" อยากรู้ต้องภาวนา อย่าหยุดภาวนา ยิ่งถามยิ่งสงสัย ยิ่งภาวนายิ่งหายสงสัย ความโง่ของตนจะหมดไปด้วยการภาวนา..."พุทโธ" พุทโธสิอย่าทิ้งพุทโธ ให้ภาวนาสิอย่าทิ้งคำภาวนา
​

"รู้ตัว" "รู้ลม" "รู้คำภาวนา"
////////////////////////////////////////////

....เราขอแนะนำเพิ่มเติมว่า
พระพุทธ.....ตั้งอยู่ที่ท้อง
พระธรรม...ตั้งอยู่ที่คอ(ใต้ลูกกระเดือก)
พระสงฆ์....ตั้งอยู่ที่กระหม่อม
...หาให้เจอเพราะมีอยู่แล้วกับทุกคน ได้พบพระพุทธเท่ากับได้เจอทั้งหมด ธรรมชาติทุกอย่างรวมอยู่ที่นี่ ทางดำเนินเริ่มตรงนี้
....ทำสิภาวนาสิทำให้เกิดขึ้นกับตนเองสิ วางความสงสัยลงก่อนสิ เริ่มสิเริ่มทำตั้งแต่วันนี้สิ เวลาน้อยลงแล้วนิ อย่าช้าสิเร่งเข้าสิ...ท่านทั้งหลาย
.....วันนี้พอแค่นี้.....

.........สวัสดี........

 

ผมจะหาคำตอบให้ได้ในสักวันครับ แต่ไม่น่าจะใช่ชาตินี้หรอกครับ เพราะผมรู้ตัวว่า ตนทำได้แค่ไหน

ไม่ใช่เพราะว่าไม่มีความเพียรในการทำสมถะ
แต่ไม่มีความสุขในการทำสมถะ เลยมีจิตคุกรุ่นตลอดเวลามากกว่า

อาจจะต้องหากรรมฐานที่เหมาะกับตัวเอง ไม่ก็ยอมเกิดใหม่เพื่อรีเซ็ตจิตใจเอาครับ แต่ไม่อยากลืมความตั้งใจในชาตินี้เลยแฮะ เกิดมาทีโอกาสเป็นคนดียาก

 

เอ้ย..นั่น..นั่น..ผ้าขาวบาง.....

นักมวยมีชื่อ...เดินกลับเข้ามุม......

มีผู้ชื่อว่าเล็บงาม..ส่งเสียงว่า.......

ดูกรเวียนเลเซ....สมัยหนึ่ง ผู้มีบารมีอย่างสมณ
โคดมเกิดมาเสวยพระชาติเปนคนเข็ญใจ
ทั้งชีวิตต้องอาสัยอาหารจากกองขยะได้
เท่านั้น จะมีผู้ใดเหนแล้วให้อาหารหามีไม่
.....แม้นจะไม่ได้ดี เปนคนดี้พราะว่ามั่งมีทรัพย์
มีเพียงก้อนข้าวก้อนสุดท้าย....หลังภัยพิบัติ
พอเจอ คนที่รอดภัยมา หิวโซ ก้ยังสละ
อาหารก้อนนั้นออกไปได้......ด้วยปัจจัยของ
โพธิสัตว์ที่มีตามจริง...จึงมีดี...ไม่ใช่ดำริ
จะเปนจึงเหนว่าพร่องเสมอ...แม้นในอนาคต


พี่เลี้ยงเดินตรงมายังนักมวย พั๊วะ!!!

แล้วแกว่ง ผ้าขาวในมือ

ผั๊วะ!!!!

พรางชี้ให้เหนความแตกต่าง ผ้าขาวบาง ที่ลอย
ปลิวตกไปที่พื้น


พี่เลี้ยงกำลังเงื้อ....

นักมวย : _________________ ( 10 คะแนน )

 

สิ่งที่ถูก แต่ไม่รู้ว่าจริงมั้ย เทียบกันกับสิ่งที่มีในมือ สิ่งที่มีในมือของแต่ละคน มันชัดเจนกว่า มีน้ำหนักกว่าสิ่งที่ไกลตัวเขาเสมอ

ความเชื่อคุณดาราแฟร์ใกล้ทางนั้นกว่า เขาก็เลือกเชื่อทางนั้น

ความเชื่อผมผมเชื่อตามนี้ผมก็ว่าตามนี้


ในเมื่อเราไม่รู้ว่าข้างหน้ามีอะไร แต่เครื่องมืออะไร ๆ ของเรายังไม่พร้อม และเรารู้ว่ายังบกพร่องอะไร ไม่ประมาทไว้ก่อนดีกว่า ไปช้าหน่อยไม่เป็นไรหรอก พุทธภูมิ เวลามีเยอะ

เกิดมาเป็นคนชั่วหรือดี ยังไง ปลายทางก็บรรจบด้วยการนำเอาชีวิตของตนเองที่ผ่านมามาสรุป เก็บไว้สอนคนเหมือนเดิม

การถอยไม่ใช่การยอมแพ้ อยู่ที่ว่าถอยแล้วจะทำยังไงต่อไป
การไม่เดินหน้า หรือเลิกเดินเข้าหาจุดหมายต่างหากที่เป็นการยอมแพ้

ชนะเกมที่ไม่ได้เล่น = = จะมีความหมายอะไรสำหรับเรา

การมีเครื่องมือที่ดี บางครั้งก็สู้เครื่องมือที่ใช้ถนัดมือไม่ได้
และการที่จะใช้เครื่องมือที่ดีได้ บางครั้ง ก็ต้องรู้จักเครื่องมือในมือให้ได้มากที่สุดก่อน แล้วก็ดูให้ชัดๆ ว่าสิ่งรอบๆข้าง มีอะไรเป็นอย่างไร พอรู้จักทุกอย่าง ใช้เครื่องมือที่มีในมือชำนาญแล้ว มีทักษะในการใช้เครื่องมือในเมือดีแล้ว ค่อยเปลี่ยนไปใช้เครืองมือใหม่ แล้วเดินสำรวจในพื้นที่ที่ยังไม่รู้ก็ยังไม่สาย เว้นจะลืม

ผมไม่ได้เล่นกีฬาชกมวยครับ

ผมเป็นนักสำรวจป่า

ไม่ได้แข่งกะใคร แต่แข่งกะตัวเอง

มีคนมาชี้ทางสว่างให้ บางคนบอกให้ผมฝ่าดงจระเข้ ผมไม่มีสกิลเอาตัวรอดจากจระเข้ ไปเดินข้ามแม่น้ำฝ่าดงจระเข้ก็ โดนมันงาบม่องเท่งนะซี ไปไม่รอด

หาทางที่ตัวเองชอบแล้วฝึกเดินเองแล้วทำให้เข้าใจในเส้นทางของตัวเองก่อนดีกว่าน่าจะไปเร็วกว่า (ในกรณีที่อยากไปต่อเร็ว ๆ น่ะนะ)

ตอนอยู่มอปลาย ผมทำสมถะบ่อยมาก แต่การนั่งสมาธิไม่ได้กระเตื้องอะไรเลย
ตอนนั้นสุขภาพจิตดีกว่านี้เยอะ...
ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าไม่ทำนะครับ แต่ทำน้อย ทำแค่ตอนนอนกับตอนที่อยากทำ

ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น ไม่โกหกตัวเอง พอละกะความดันทุรัง

ทำพร้อมกับมีความหวังว่า อยากจะได้ความทรงจำของชาตินี้ติดตัวไปบ้าง เอาไว้ใช้ในชาติต่อ ๆ ไป แม้ตัวผมชาตินี้จะไม่ดีเท่าไร แต่ก็ยังดีกว่าเกิดมาชั่วกว่านี้

ผมรู้ดีว่าผมยังไม่พร้อมในหลาย ๆ ด้าน แต่ยังไงก็กล้าประกาศต้นแล้วว่าเป็นพุทธภูมิ ตอนนี้ก็พอใจแค่พุทธภูมินี่แหละครับ เพราะเป็นที่พึ่งพาให้ใครยังไม่ได้

ละฆังลั่นแก๊ง!!!
คนพากษ์มวยจะทำยังไงต่อ

 

พระโพธิสัตว์ แม้ท่านจะเป็นคนยากจน เมื่อมีข้าวในมือ เห็นคนอื่นลำบากหิวโซมา ท่านมีข้าว ท่านก็ให้ข้าว
ผมไม่มีความรู้ จะให้ไปเถียงต่อกับเขา

บ้าป่าว..

ไม่ให้ถอยมาตั้งหลักหาความรู้บ้าง แล้วจะเอาอะไรเดินหน้าลุยต่อ
อย่าถามนะว่าแล้วทำไมไม่ทำญาณให้เกิด
ผมพยายามมานานแล้ว.... จนตอนนี้ผมปล่อยวางแล้ว แต่ก็ยังทำอยู่

 

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒
อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต
สังขตสูตร
[๔๘๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขตลักษณะของสังขตธรรม ๓ ประการ
๓ ประการเป็นไฉน คือ ความเกิดขึ้นปรากฏ ๑ ความเสื่อมปรากฏ ๑ เมื่อตั้งอยู่ความแปรปรวนปรากฏ ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย สังขตลักษณะของสังขตธรรม ๓ ประการนี้แล ฯ
อสังขตสูตร
[๔๘๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตลักษณะของอสังขตธรรม ๓ ประการนี้
๓ ประการเป็นไฉน คือ ไม่ปรากฏความเกิด ๑ ไม่ปรากฏความเสื่อม ๑ เมื่อตั้งอยู่ไม่ปรากฏความแปรปรวน ๑
ดูกรภิกษุทั้งหลาย อสังขตลักษณะของอสังขตธรรม ๓ ประการนี้แล ฯ

และ.....

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๓
ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค
ข้อ ๕๕๐
[๕๕๐] สัจจะมีลักษณะเท่าไร สัจจะมีลักษณะ ๒ คือสังขตลักษณะ ๑ อสังขตลักษณะ ๑
สัจจะมีลักษณะ ๒ นี้ ฯ

สัจจะมีลักษณะเท่าไร สัจจะมีลักษณะ ๖ คือ
สัจจะที่ปัจจัยปรุงแต่ง มีความเกิดปรากฏ ๑ ความเสื่อมปรากฏ ๑ เมื่อยังตั้งอยู่ความแปรปรากฏ ๑
สัจจะที่ปัจจัยไม่ปรุงแต่ง ความเกิดไม่ปรากฏ ๑ ความเสื่อมไม่ปรากฏ ๑ เมื่อยังตั้งอยู่ความแปรไม่ปรากฏ ๑
สัจจะมีลักษณะ ๖ นี้ ฯ

สัจจะมีลักษณะเท่าไร สัจจะมีลักษณะ ๑๒ คือ
ทุกขสัจ มีความเกิดขึ้นปรากฏ ๑ ความเสื่อมปรากฏ ๑ เมื่อยังตั้งอยู่ความแปรปรากฏ ๑
สมุทัยสัจมีความเกิดขึ้นปรากฏ ๑ ความเสื่อมปรากฏ ๑ เมื่อยังตั้งอยู่ความแปรปรากฏ ๑
มรรคสัจมีความเกิดขึ้นปรากฏ ๑ ความเสื่อมปรากฏ ๑ เมื่อยังตั้งอยู่ความแปรปรากฏ ๑
นิโรธสัจ ความเกิดไม่ปรากฏ ๑ ความเสื่อมไม่ปรากฏ ๑ เมื่อยังตั้งอยู่ความแปรไม่ปรากฏ ๑
สัจจะมีลักษณะ ๑๒ นี้ ฯ

ส่วนเรื่องการที่นิพพานเกิดอีกหรือไม่? ท่านทรงตรัสตอบไว้ในพระสูตร อุตติยสูตร นี้ค่ะ

http://www.84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=24&siri=93

ส่วนคำตอบนี้น่าสนใจนำมาให้พิจารณาค่ะ

ดังนั้นโลกุตตรจิตจึงเป็นจิตที่เหนือโลกทั้ง ๓ เป็นจิตที่พ้นจากโลกทั้ง ๓ ซึ่งมิได้หมายความว่า จิตนี้อยู่เหนือโลกหรือจิตนี้พ้นไปจากโลก แต่หมายความว่า จิตนี้มีอารมณ์ที่เหนือโลก มีอารมณ์ที่พ้นจากโลก คือโลกุตตร จิตนี้มีนิพพานเป็นอารมณ์ ซึ่งนิพพานเป็นธรรมที่พ้นจากโลก เป็นธรรมที่เหนือโลก

โลกุตตรจิตเป็นจิตที่พ้นจากการเกิดดับ ซึ่งไม่ได้หมายความว่า จิตนี้ไม่ได้เกิดดับ จิตนี้คงเกิดดับตามสภาพของจิต แต่เป็นจิตที่มีอารมณ์อันพ้นจากการเกิดดับ อารมณ์นั้นคือ นิพพาน ซึ่งนิพพานเป็นธรรมที่ไม่มีการเกิดดับ ธรรมทั้งหลายในโลกทั้ง ๓ ย่อมเกิดดับทั้งสิ้น แต่นิพพานเป็นธรรมที่ไม่เกิดดับเป็นธรรมที่พ้นจากการเกิดดับ นิพพานจึงเป็นธรรมที่พ้นจากโลก เป็นธรรมที่เหนือโลก

อีกนัยหนึ่ง โลกุตตรจิตมีความหมายว่า เป็นจิตที่กำลังประหารและประหารแล้วซึ่งกิเลส หมายความว่าโลกุตตรกุสลจิตหรือมัคคจิตนั้นกำลังทำการประหารกิเลสอยู่ โลกุตตรวิบากจิตหรือผลจิต เป็นจิตที่เสวยผลซึ่งมัคคจิตได้ประหารกิเลสนั้นแล้ว เป็นการประหารได้อย่างเด็ดขาด อันทำให้กิเลสนั้น ๆ หมดสิ้นสูญเชื้อไปโดยสิ้นเชิง จนไม่สามารถที่จะเกิดมาก่อความเศร้าหมองเร่าร้อนอีกต่อไปได้เลย การประหารเช่นนี้แหละที่เรียกว่า สมุจเฉทปหาน

ส่วนเรื่องนี้มีคำตอบมาจาก องค์ธรรมิกราชา ราชาแห่งธรรมทีอยู่เหนือกว่าธรรมอื่น ๆ ยิ่งใหญ่กว่าธรรมใดทั้งปวง ที่เป็นรูปธรรมทางพลังงาน ที่เป็นแก่นแท้แห่งอนัตตา ที่เรียกว่า "มหาสุญญตา" ที่อุบัติขึ้นมาเป็นครั้งแรกในสนามพลังงานแห่งอนัตตา

วันนี้มีอุปสรรคมาก เดี๋ยวค่อยมาต่อ....

มีพลังมหาศาลอัดมากระแทกที่ตรงกลางอกข้างซ้ายอย่างรุนแรง สามารถทำให้เราขาดสติและเสียจริตได้เลย และพลังนี้เป็นการส่งมาจากบุคคลที่เขาว่าหลง คือ ปฏิบัติแล้วหลงคือ สติไม่ดี คิดว่าบุคคลประเภทนี้มีการอัดกระแทกพลังงานเข้ามาที่กลางอกได้หรือไม่

 

ถ้าถึงขั้นส่งมาได้ไม่ลองให้เขาจับแขนบีบไหล่ดูละครับ

ถ้าทำได้แสดงว่ามีกาย และไม่พ้น ตน แต่อย่าคิดตอนเขามานะครับ เดี๋ยวเขาจะรู้

Edit : แล้วถ้า "เจ็บตัว" หรือทำให้ทุกข์เนี่ย "มาไม่ดีแน่นอน" นะฮับ หรือไม่ถ้ามาดี "คุณทำตัวไม่ดีหรือไม่" ลองพิจารณาดูฮับ

 

อุตติยสูตร ผมไปอ่านแล้วครับ พระพุทธเจ้าท่านทรงไม่ตอบ
ตามข้อความนี้


‘อุตติยะ แม้ข้อว่า ‘โลกมีที่สุด ... โลกไม่มีที่สุด ...
ชีวะกับสรีระเป็นอย่างเดียวกัน ... ชีวะกับสรีระเป็นคนละอย่างกัน ... หลังจากตาย
แล้วตถาคตเกิดอีก ... หลังจากตายแล้วตถาคตไม่เกิดอีก ... หลังจากตายแล้ว
ตถาคตเกิดอีกก็มี ไม่เกิดอีกก็มี ... หลังจากตายแล้วตถาคตเกิดอีกก็ไม่ใช่ ไม่เกิดอีก
ก็ไม่ใช่ นี้เท่านั้นจริง อย่างอื่นไม่จริง’ นี้เราก็ไม่ตอบ’ ท่านพระโคดมจะตอบใน
ทางไหน”
“อุตติยะ เราแสดงธรรมแก่สาวกทั้งหลายเพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความหมดจด
แห่งสัตว์ทั้งหลาย เพื่อก้าวล่วงโสกะ และปริเทวะ เพื่อดับทุกข์และโทมนัส เพื่อบรรลุ
ญายธรรม เพื่อทำนิพพานให้แจ้ง”


/////////////////////////////////////////////////////////////////////
ลำดับนั้น ท่านพระอานนท์จึงกล่าวกับอุตติยปริพาชกว่า “อุตติยะผู้มีอายุ
ถ้าเช่นนั้น เราจักอุปมาแก่ท่าน บุคคลผู้รู้บางพวกในโลกนี้ ย่อมรู้อรรถแห่งภาษิตได้
ด้วยอุปมา เปรียบเหมือนนครของพระราชาที่ตั้งอยู่ชายแดน นครนั้นมีป้อมมั่นคง
มีกำแพงและประตูมั่นคง มีประตูเดียว นายประตูในนครนั้น เป็นบัณฑิต ฉลาด
มีปัญญา ห้ามคนที่ไม่รู้จัก ให้คนที่รู้จักเข้าไปได้ เขาเดินเลียบไปตามทางเลียบ
กำแพงโดยรอบนครนั้น ไม่เห็นที่ต่อกำแพงหรือช่องกำแพงโดยที่สุดแม้เพียงช่องที่แมว
ออกได้ และเขาก็ไม่มีความรู้อย่างนี้ว่า ‘สัตว์มีจำนวนเท่านี้เข้ามายังนครนี้ หรือออก
ไปจากนครนี้’ โดยที่แท้ เขามีความรู้ในเรื่องนี้อย่างนี้ว่า ‘สัตว์ใหญ่ๆ บางเหล่า
ที่เข้ามายังนครนี้ หรือออกไปจากนครนี้ทั้งหมด เข้ามาหรือออกไปทางประตูนี้’ แม้ฉันใด
พระตถาคตก็ฉันนั้นเหมือนกันแล มิได้ทรงมีความขวนขวายอย่างนี้ว่า ‘สัตว์โลก
ทั้งหมด หรือกึ่งหนึ่ง หรือสามส่วนจักออกจากทุกข์ได้’ โดยที่แท้ พระตถาคตทรงมี
พระญาณในเรื่องนี้อย่างนี้ว่า ‘สัตว์เหล่าใดเหล่าหนึ่งที่ออกไปแล้ว กำลังออกไป
หรือจักออกไปจากโลก สัตว์เหล่านั้นทั้งหมดละนิวรณ์ ๕ ประการที่เป็นเครื่องเศร้า
หมองแห่งใจ เป็นเครื่องทอนกำลังปัญญา เป็นผู้มีจิตตั้งมั่นดีในสติปัฏฐาน ๔ เจริญ
โพชฌงค์ ๗ ตามความเป็นจริงแล้วจึงออกไป กำลังออกไป หรือจักออกไปจากโลก
อย่างนี้’ ท่านอุตติยะ ก็เพราะท่านได้ทูลถามปัญหานั้นกับพระผู้มีพระภาคด้วยเหตุ
อย่างอื่น ฉะนั้น พระผู้มีพระภาคจึงไม่ทรงตอบปัญหานั้นแก่ท่าน”
*************************************************

 

_ฝากถึงท่าน za_
....ท่านชอบใช้ความคิดเราจะให้ลองใช้ความคิดเพื่อหาคำตอบ คำตอบนั้นไม่ต้องตอบเราแต่ให้ตอบตัวท่านเอง คำถามจะมี5ข้อ ตีให้แตกปฏิบัติเองชอบดูจิตเราจะให้ดูจิต
1....จิต คือ ผู้รู้
2....ผู้รู้ไม่ต้องคิด
3....ผู้คิดไม่ใช่ผู้รู้
4....ผู้คิดเป็นสังขาร
5...ความคิดเป็นม่านของอวิชชา

...เอา5ข้อนี้ไปหาคำตอบให้แจ้งแก่ใจตนเองนะท่านZa ชอบดูจิตก็ให้ดูจิต
แต่กรรมฐานทุกกองมีอานาปานุสติเป็นฐาน หากได้อานาปานุสติแล้วกรรมฐานอย่างอื่นก็ง่าย..
///////////////////////////////////////
สวัสดี..ทุกท่านช่วงนี้เราตื่นเช้าหน่อยเพราะกำลังฝึกตัวเองตามแบบครูบาอาจารย์ คือรู้สึกตัวตื่นตอนไหนให้ลุกขึ้นทำกิจตอนนั้น แต่ไม่ได้ตื่นมาทำสมาธิหรอกเดี๋ยวพ่อแม่จะเป็นห่วง เมื่อวันก่อนท่านทั้งสองยังหาว่าลูกบ้าอยู่เลย ถ้าท่านใดตื่นเช้าก็ลองฝึกรู้สึกตัวดู เข้าห้องน้ำไม่ว่าจะทำอะไรให้รู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลา อย่างเวลาแปรงฟันก็ให้จับความรู้สึกที่ปากที่ฟันและที่มือ ไม่คิดไปเรื่องอืน นี่ก็เป็นวิธีฝึกสติหรืออย่างเวลากินข้าวก็ให้มีสติกับการเคี้ยวอยู่อย่างนั้นไม่ต้องให้มีความคิดใดๆเกิดขึ้น..
....เมื่อวานเราตื่นตี5วันนี้ตื่นตี4ตื่นแล้วลุกออกจากที่นอน ฝึกตนเองหากเป็นหน้าที่เราก็จะรับผิดชอบหน้าที่ หากความรู้ที่มีเป็นประโยชน์ต่อพวกท่านเราก็ยินดีไม่ปิดบัง หากร่างกายและชีวิตจะเป็นประโยชน์กับมนุษย์และสัตว์เราก็ยินดีสละให้ เพียงแต่ต้องให้เราเห็นก่อนว่าควรสละมากแค่ไหน ถ้ายังขาดความสามัคคีเราก็คิดหนัก หัวใจเราผูกอยู่ที่ความสามัคคี เราชอบความสามัคคี....มันทำให้ปัญหาและอุปสรรคผ่านพ้นไปได้โดยง่าย
....บางประโยคเราอาจจะใช้คำไม่เหมาะสมต้องขอโทษด้วยเราเรียนมาน้อย เราอยู่ในสังคมบ้านนอกเราจึงไม่ค่อยจะรู้....ต้องขออภัยไว้ล่วงหน้า ทั้งหมดทั้งมวลก็ด้วยความหวังดี นิสัยเราคือพูดดุดันจริงจังเหมือนโมโหแต่ทั้งหมดก็ด้วยความหวังดีอยากให้เป็น อยากให้ตั้งใจทำ ด้วยนิสัยเราถ้าอยากรู้อะไรแล้วต้องรู้ให้ได้...
.....คิดถึงท่านเทวินตพรหมไม่เห็นแวะมาทักทายเลยมาทีก็มีแต่ข้อคิดเตือนสติ อย่าเคร่งมากนะท่านเราเป็นห่วง


.....สวัสดี......

 

...ตอนที่พวกท่านยังนอนหลับอยู่จิตเรารู้สึกมีอิสระมาก ไม่ถูกควบคุมหรือเป็นเพราะจิตเราเริ่มเข้าอยู่ในขอบเขตของความดีก็ไม่ทราบ ถ้าท่านใดฝึกสมถะแล้วมีความก้าวหน้ายังไงก็เอามาเล่าสู่กันฟังด้วยนะ จะได้แนะนำถูกเอาตามที่เรารู้ที่เรามีอยู่นี้แหละ
...ท่านจิตยิ้ม จิตจักรวาลของท่านคือวิชชาธรรมกาย วิชชานี้เป็นวิชชาที่สามารถไขความลับในจักรวาลทั้งหมด...เราได้เข้าไปแล้ววันที่โดนคุมจิตวันที่เข้าถึงพุทธะวันที่15-16ที่ผ่านมา อดีตชาติเราท่องเที่ยวในจักรวาลมาแล้วเป็นกัปล์ก็ว่าได้ แต่จะเข้าได้ก็ต่อเมื่อโดนอาจารย์คุมจิตเท่านั้น รูหนอนรูปร่างเหมือนท่อที่เขาเอามาช่วยเด็กติดถ้ำ แต่ภายในจะเป็นปุ่มๆถ้านึกไม่ออกก็ให้นึกภาพลำใส้นั่นแหละคล้ายๆกัน
....เมื่อวันนั้น วันที่มีความสุขในชีวิตวันที่ไม่มีทุกแม้เศษผง วันที่จิตใจมีแต่เมตตา พระพุทธเจ้าทุกพระองค์และพระอรหันต์สาวกมารวมอยู่ที่จิตเรามนุษย์นับแสนโกฎจักรวาลมาขอฟังธรรมจากจิตเรา มาฟังธรรมจากเรา พวกเราสื่อสารกันผ่านทางจิต อันนี้เล่าให้ฟัง หลายท่านในนี้ก็คงรู้ดีเพราะพวกท่านเป็นคนคุมจิตเรา พวกท่านย่อมรู้ทุกอย่างกับสิ่งที่เกิดกับเรา

..........สวัสดี..........

 

_ท่านZaนักสำรวจป่า_

"ตาบอดหลงป่า"
...ป่านี้เป็นเขาวงกต มนุษย์ทุกคนและสัตว์เปรียบเหมือนคนตาบอดหลงป่า เมื่อหิวมาคว้าอะไรติดมือได้ก็เอาเข้าปาก โดยไม่มีความยับยั้งชั่งใจ ไม่สนใจว่าอะไรถูกอะไรผิด ก็ทำไปอยู่อย่างนั้นพอให้มีชีวิตรอดไปวันๆ และแล้ววันหนึ่งมีชายคนหนึ่งตาพอมองเห็นทาง รู้ว่าจะรักษาอาการตาบอดได้อย่างไร โดยมีผลไม้ชนิดหนึ่งกินแล้วทำให้ตาบอดเริ่มดีขึ้นเป็นตาฝ้าฟางส่วนคนตาฝ้าฟางก็รักษาจนหายดี จึงได้กลับมาตามคนที่พอจะช่วยได้ แล้วเดินออกจากป่าไป แต่ก่อนออกจากป่าไปนั้นท่านได้ฝากคนที่ยังอยู่ยังพอเห็นทางอยู่บ้างให้ช่วยคนที่เหลือต่อๆไป และทางที่ท่านเดินไปจนพ้นป่าไปได้ ท่านได้ทำสัญลักษณ์ทางที่สามารถนำพาออกจากป่าได้ แต่กระนั้นยังไม่วายมีคนตาดีบางคนเห็นว่าถ้าทำให้คนเหล่านี้เชื่อฟังตนได้แล้วอยู่ในป่านี้ต่อไปเราก็จะมีคนรับใช้ เราก็จะเป็นราชาของคนและสัตว์ทั้งหลาย ณ.ปัจจุบันนี้ทั้งสองฝ่ายก็พยายามทำทุกวิถีทางที่จะให้คนทั้งหลายเห็นสิ่งที่ตนพยายามทำ ได้ร้องเรียกคนที่ยังตาบอดให้หยุดฟังสักนิด ผู้เชื่อคนนำทางออกจากป่าก็ประสบแต่สิ่งดี ผู้เชื่อคนที่ต้องการให้อยู่ในป่าต่อไปก็ได้รับแต่ความทุกข์ไม่สิ้นสุด แล้วท่านZaจะเลือกทางไหน ตามแต่ท่านเถิด...เจริญพร
...นักเดินทางกลางป่าใหญ่ อย่าสำรวจนานนักเดี๋ยวจะตกสำรวจ ไปไม่ทันคนอื่นเขาเราเป็นห่วง

......สวัสดี.......

 

แก๊งงค์ๆ ระฆังจริงไรจริง ดังหง่างเหง่ง
เอ๊ะนั่นเท่งเถิดเถิงเถลิงสาร
ฟังยากหน่อยเพราะเปนธรรมพระป่าบรรณาการ
จะสดับแล้วแง้มทางฤาไม่ลอง ลองมนสิการ

โย่ว!

การสิกขาธรรมจำโดยอัตภาพสะสมภาร
มิได้การไม่ใช่ทางเปนอฐานะจะเปนจารย์
พระป่าท่านว่า ตายฮ่านลืมหมด โย่ว...
ตายฮ่านลืมหมด...คตทางตรงโพธิสมภาร
เซวิงเวียน พิจารณา อุปทานจำข้ามภพ
ตดข้ามชาติ กับ ตายฮ่านลืมหมด มรณานุสติการ...

จั๋งใดเปนทาง จั๋งใดเปนทาง พระนฤพาน

โย่ว โย่ว......เสด็จแม่


ทักสามคำรบ จบกระบวนวรรณ กราบเท้าลา...เสด็จ.พ

 

_ตอบท่านจิตยิ้ม_
...สิ่งที่ท่านทำอยู่มันยังไม่ใช่ของจริง เราก็อธิบายไม่ถูกเอาเป็นว่าเอาเท่าที่จะเรียบเรียงได้...ท่านยังติดอยู่ในเวทนาทางใจ คือมโนวิญญาญ อารมณ์แบบนี้เรียกว่าเวทนา ให้ท่านวางทุกอย่างลงก่อน แล้วจับเอาเพียงลมหายใจโดยหมายว่า เราจะรู้เพียงลมหายใจอย่างอื่นเราจะไม่สนใจเราจะปล่อยให้มันเป็นไปแล้วแต่มันจะเป็นไป จะทรมานอย่างไรก็ให้มันเป็นไป เราจะไม่เอา เราจะเอาเพียงลมหายใจ
....หากหาที่ตั้งจิตไม่เจอก็ลองกลั้นใจสักอึดแล้วสังเกตุอาการที่มันเต้นตุ๊บๆอยู่ในท้องก็ได้ จุดนี้แหละคือที่ตั้งจิต
...หรือใครที่ยังไม่ได้กินข้าวก็ให้สังเกตุอาการหิวและอาการแสบท้อง ถ้าแสบท้องตรงไหนแรงสุดมากสุดตรงนั้นแหละคือที่ตั้งจิต
...ในทางปฏิบัติต่อจิตที่เรียกว่ากรรมฐานมีความหมายว่า...
"กรรม" คือ การกระทำ
"ฐาน" คือ ฐานะ_ที่ตั้ง
รวมความหมาย คือ ที่ตั้งของกรรม_ที่เกิดของกรรม (จิตสังขาร) ทุกคนพอเข้าใจหรือไม่อย่างไร

 

...ใครจะแปลอย่างไรก็แล้วแต่ ส่วนเราจะแปลอย่างนี้...
"วิ" แปลว่า ละเอียด,ถี่ถ้วน
"ปัสนา" แปลว่า เห็น,เห็นชัด

"รู้ตัว" รู้ตัวไปได้ถึงนิพาน
"รู้ลม" เป็นการฝึกสมถะ
"รู้คำภาวนา" เป็นการฝึกขั้นวิปัสนา
.....แต่ทั้งหมดมีความเกี่ยวเนื่องสอดคล้องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เหมือนเชือก3เกลียว สำหรับผู้ปฏิบัติจะรู้และเข้าใจไปเรื่อยๆ เป็นขั้นๆขึ้นไปตามลำดับ อันนี้ไม่ได้หมายถึงความรู้ที่ได้จากตำรา หากยกเอาตำราหรือคำในพระไตรปิฏกมากล่าวเราอาจจะโง่กว่าพวกท่านมาก เพราะเราไม่ได้ชำนาญทางตำราแต่เราค่อนข้างชำนาญทางปฎิบัติมากกว่า
....ส่วนผู้ที่ว่า "อาจมีการโพสเพิ่มขึ้นหลังจากนี้" เราบอกพวกท่านไว้เลยว่าโพสเพิ่มขึ้นมากแน่นอน ก็ด้วยทุกวันนี้เป็นคนตกงานแล้ว ก่อนหน้านี้เราทำงานอยู่ที่ระยองตั้งใจว่ารอเงินโบนัสแล้วค่อยกลับมาอยู่บ้านและเริ่มต้นเข้าสู่หน้าที่ทางธรรมเต็มรูปแบบ แต่ด้วยอาจารย์ทั้งหลายได้คุมจิตเราให้เราทิ้งทุกสิ่งเราต้องจำใจสละทุกสิ่งตามที่ท่านต้องการ ท่านให้ทางเลือกเราเพียงทางเดียวคือต้องทิ้งทุกอย่าง ให้คนที่อยู่ทางระยองและที่ทำงานเข้าใจว่าเราบ้าเราเสียสติวิกลจริต แล้วท่านทั้งหลายเคยได้ยินได้ฟังได้ศึกษาจากที่ไหนบ้าง ว่าคนประเภทนี้มีที่ไหนในอดีตที่ผ่านมา อดีตชาตินิ้วชี้เราเคยสั่งเป็นสั่งตายคนมามาก ตอนทำงานอยู่ที่ระยองเรามีอาการปวดนิ้วชี้มากรักษาอย่างไรก็ไม่หาย แต่พอกลับมาอยู่บ้านอาการต่างๆก็หายเป็นปลิดทิ้ง บาปกรรมเราจึงมากตามไปด้วย เรายอมรับกรรมทั้งหมดที่ทำแล้วเราเข้าใจแล้ว...นี้แหละ1อดีตชาติของเรา
...หากทุกคนมีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่สังคมเราก็น่าอยู่ ให้ช่วยกันให้รู้จักแบ่งปันกัน ให้รู้จักอภัยให้กัน ถ้าทำได้อย่างนี้ ชาติสงบอย่างนี้ บรรพบุรุษของเราคงไม่ต้องกลับมาเกิด คงไม่ต้องมีห่วงใดๆ หากต้องมาเกิดอีกคงได้บวชได้ดูแลพระพุทธศาสนาและเข้าสู่นิพพานไปหมดแล้ว หวังว่าพวกท่านทั้งหลายคงทำความเข้าใจได้ไม่ยาก เพราะทุกคนต่างมีความรู้มีการศึกษาในระดับสูงทุกคน ในเวปนี้มีเราคนเดียวที่ได้เรียนมาน้อยที่สุด...

......สวัสดี.......

 

ยังไงพุทธภูมิก็ต้องเป็นตาบอดหลงป่าอยู่แล้ว
ไม่สิ น่าจะเป็นพวก คนตาดีไม่มีไฟฉายหลงป่าดงดิบตอนกลางคืนมากกว่า
ก็ไม่ค่อยต่างกันกับคนตาบอดเท่าไร
ที่จริงมันก็ต้องเป็นทุกอย่างน่ะแหละ ต้องจักป่าทุกซอกทุกมุม
ไม่งั้นจะพาใครออกจากป่าได้

โลกนี้คนที่ระรึกชาติได้มันก็มี แต่จะดวงดีแบบเขาหรือเปล่า ผมไม่รู้
เอาแค่ว่าอย่างน้อย ขอให้มีความอยากเป็นพระพุทธเจ้าต่อไปทุก ๆ ชาติก็ได้

 

อาณาผมไม่ใช่ว่าไม่ทำครับ แต่ก็ทำไปคิดไปอยู่ดี...
แค่ผมอาจจะไม่เข้าใจหลักของการทำสมะถะที่ถูกต้อง และการไม่คิดเลยกระมัง

อาจจะเพราะทนทุกข์เวทนาที่เกิดขึ้นมาตลอดหรือเปล่าก็ไม่ทราบ เลยมีอะไรที่ไม่เข้าใจมากมาย ทำให้ติดนิสัยคิดหาคำตอบจนหยุดคิดไม่ได้

 

พระธรรมมีอยู่แล้วในโลกนี้ครับ พระพุทธองค์ท่านไปรับรู้รับทราบในพระธรรมที่มีอยู่นั้นแล้วจึงเกิดเป็นศาสนาขึ้นมา จะบอกว่าพระธรรมในพระศาสนาก็ไม่ถูกเพราะเป็นของเดิมแท้ที่มีอยู่แล้ว

 

สงสัยท่านผู้นั้นยังไม่รู้จักว่าตัวท่านเองเป็นใครหรือเปล่าครับ เหมือนกับท่าน Zalievan หรือยังหาบางอย่างไม่เจอ บอกผมด้วยนะครัชท่าน ดาราแฟร์ ถ้าท่านผู้นั้น รู้ว่าตนเป็นใคร หรือค้นพบความจริงของสรรพสิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้การลงมาเกิดเป็นมนุษย์และลืมทุกสิ่ง เพื่อที่จะเรียนรู้ระบบใหม่ซ้ำอีกครั้งของชีวิตและสรรพสิ่ง ถ้าท่านผู้นั้นรู้สิ่งทั้งหมด ก็บอกผมด้วยน่ะครัช ผมจะได้เตรียมตัวทันครับท่าน ดาราแฟร์