ปวดบริเวณคิ้วดวงตาเวลาทำสมาธิ

ทำอย่างไรดีครับ เวลาจะสวดมนต์ทำสมาธิ พอหลับตาก็จะรู้สึกปวดบริเวณดวงตา หว่างคิ้ว เหมือนเราเพ่งมาก ลองทำตัวสบายๆแล้วไม่ได้ซักที หลับตาทีไรเป็นแบบนี้ทุกที

 

อุปทานหลอก

ลองพอไม่ได้ปฏิบัติเมื่อไหร่ จะหายเป็นปรกติ

เช่นดูหนังเกาหลี ดูทีวี เล่น line เล่นอื่นๆ บลาๆๆ จะไม่มีอาการเลยหรือเปล่า จขกท.

 

ใช่ครับ พอนึกเรื่องอื่นๆที่ไม่ได้ทำสมาธิก็ปกติ

 

ปฏิบัติไปเรื่อยๆครับ ถ้าจิตเป็นสมาธิ เป็นฌานเมื่อไหร่ อาการจะหายไปเองครับ

เวลาปฏิบัติ ถ้าจิตเรายังไม่มีกำลัง อาการทางกาย ก็คือธาตุขันต์ของเราถ้ามีกำลังมาก ก็จะส่งผลกดทับจิตเรา ถ้าจิตเรามีกำลังเมื่อไหร่ ร่างกายก็จะไม่มีผลกระทบมากเท่าไหร่

รู้สึกปวดบริเวณดวงตา หว่างคิ้ว ลองเปลี่ยนจุดเพ่งในการเราไปจุดอื่นๆในร่างกายดูครับ บางทีถ้าเราไปกำหนดจิตระหว่างกระหม่อมหน้าผาก มันมีกำลังก็ส่งผลให้เรารู้สึกได้ ส่งผลกระทบเราได้

 

มันปวดหน่วงๆตึงๆจริงๆนั้นหละครับ
มีแต่จะปวดขึ้นเรื่อยๆ ไปปวดศรีษะ
แบะคั่นเนื้อคั่นตัวด้วย
ถ้าไม่เปลี่ยนวิธี
เพราะเผลอไปดึงความคิดจากสมองมาร่วม
จากสายตาแบบปกติในขณะที่หลับตา
และเผลอไปตามลมหายใจบวกกับ
ระบบหายใจสั้นไปสุดที่หน้าอก
สองส่วนที่ว่ามานี้ประกอบกัน
เลยทำให้จิตมันไปจับเหนือระหว่างคิ้ว
ตรงกลางลูกนัยน์ตาทั้งสองข้าง
นั่นหละครับ วิธีแก้ไม่ยากต้องแก้ไม่งั้นจะแป๊กที่ปฐมฌาน และจะมาปวดศรีษะเพิ่มครับ

๑.
ให้ปรับระบบหายใจใหม่ซะ
และ๒.ปรับวิธีการหลับตาใหม่ตอนนั่ง
สมาธิก็จะหายได้
และไปต่อได้เองครับ

๑.เวลาทำสมาธิให้ระลึกรู้ว่ามีลมหายใจ
เข้าและออกหยุดที่ปลายจมูกพอ
จะภาวนาอะไรก็ได้หรือไม่ภาวนาก็ได้
แต่ดันลมให้ลึกถึงท้อง คือหายใจเข้าท้องพอง หายใจออกท้องยุบ แต่ห้ามไปตามลมหายใจเป็นอันขาด เพราะจะแป๊กได้ที่ปฐมฌาน วิธีตรวจสอบง่ายๆ
คือ ลองเอานิ้วชี้ไว้ที่ปลายจมูก และเอามือจับท้อง ให้รู้สึกว่าลมผ่านนิ้วและหยุดที่นิ้ว
ส่วนท้องก็พองขึ้น หายใจออกก็ท้องยุบ
ลมผ่านนิ้วและหยุดที่นิ้วเช่นกัน เพื่อสร้างกำลังสติ สร้างสมาธิสะสม และปรับความละเอียดของจิต (นึกออกไหม การตามลมคือจิตมันเกิด ถ้ามันเกิด คือส่งออก กำลังมันจะใช้ไปกับการส่งออกตรงนี้)

๒. เวลาหลับตา อย่าใข้ตาปกติมองตรงๆเหมือนลืมตา ให้โน้มสายตาลงมามองที่ลิ้นปี่
ดูสายตาพระพุทธรูป เพื่อตัดการไปดึงความคิดจากสมองเข้ามา ซึ่งมันทำให้เราปวดๆหน่วงนี่หละ. เราจะมีความรู้สึกว่า
มีตาเดียว ที่มันจะมองผ่านเหนือระหว่างคิ้วได้เองตามธรรมชาติ ให้มองผ่านตรงนี้
มันจะมืดๆ เป็นเรื่องปกติ แต่มันเป็นจุด
ที่จิตจะแสดงภาพออกมาในเวลาหลับตา
แทนลูกนัยตาทั้งสองครับ

๓ ถ้าสวดมนต์ลืมตา ให้ทำตานิ่งๆ
อย่าขยับซ้าย(ดึงความคิดในอดีต)
และขวา(สร้างเรื่องใหม่) เหนื่อยก็พักตา
สวดไปเรื่อยๆ อย่าสนวรรคตอนอะไร
เพียงแต่ระบบหายใจรักษาเหมือน ข้อ ๑.ไว้

ถ้าหลับตาสวดก็เหมือนกัน มองผ่านเหนือระหว่างคิ้วแทนครับ
จะได้ไม่รู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัว
ตามแขนขา และหายปวดได้เอง
ถ้าทำถูก กายจะรู้สึกเบาๆโล่งๆ
ศรีษะโปร่งๆ

ปล ให้เวลาร่างกายปรับระบบหายใจ
ตรงนี้จนเป็นระบบหายใจปกติในชีวิต
ประจำวันด้วย อย่างน้อย ๒ สัปดาห์
ถ้าทำได้ต่อเนื่อง ๒ เดือนจะเป็นธรรมชาติ
ถ้าหายใจแบบเก่า นอกจากจะแป๊ก ปวด
คั่นเนื้อคั่นตัว กำลังสมาธิที่ฝึก ๓ ปี
จะเท่ากับที่แนะนำไปเพียงแค่ ๒ เดือนครับ
ลองพิจารณาดูเอาเองเด้อ

 

ลืมตาค่ะ
ในบ้านให้เพ่งพระพุทธรูปแทน
จริตของคุณมาทางนี้ค่ะ
อย่าฝืนหลับตานะคะ
นอกบ้าน แนะนำกสิณลม กสิณน้ำแทนค่ะ
นั่งสบายๆ ริมน้ำ
สังเกตการเคลื่อนที่ของน้ำ
กระเพื่อมยังไง
เป็นวงกลมกี่วงเวลาที่มีอะไรมากระทบผิวน้ำ
ฟังเสียงนกร้อง
เช่นนี้ คุณอย่าฝืนนะคะ
ออกไป open air นะคะ

 

ขอบคุณทุกท่านครับ จะลองปรับใหม่ครับ

 

เวทนาเกิด ก็รู้ว่าเวทนาเกิดครับ
พอเวทนาหายไป หรือว่าทนต่อไม่ไหว ลองคลายสมาธิเป็นรับรู้ทั้วตัว
แล้วพิจารณา อาทีนวสัญญา กายนี้มีทุกข์มาก มีอาพาธต่างๆ พิจารณาจนรู้สึกว่าพอแล้ว
ก่อนออกสมาธิ ทำใจให้สบาย พิจารณา อนิจจสัญญา
จบแล้ว คลายสมาธิ ทำความรู้สึกทั่วกาย แผ่เมตตา

 

เล่นคอมหรือเล่นมือถือให้น้อยลง ที่เกี่ยวกับใช้สายตามากต้องจ้องเพ่ง ถ้ามันตึงเยอะมากขึ้น ต่อไปแค่มองอะไรมันก็ตึงหน่วง ออกแนวน่ารำคาญ

 

เกิดการวิตกวิจารณ์ มีความเครียดแฝงอยู่ภายใน
คล้ายๆพยายามสวดไม่ให้ผิด
ลืมตาสวดเปิดหนังสือน่าจะง่ายกว่านะครับ
ไม่ต้องกลัวไม่ได้บุญ
ถ้าฝืนจะยิ่งทำให้ถอยหลังแล้วโทษไปทั่วเลย

 

ให้ลองกลอกตามองบน ซ้ายขวา สังเกตุ อาการปวดที่ว่า มีการเคลื่อนตามการกลอกตาหรือไม่ ในขณะที่นั้งสมาธิ ดูนะครับ

หากมีการเคลื่อนตาม ให้ลองเคลื่อนอาการปวดไปที่บริเวณอื่นนอกจากหว่างคิ้วได้หรือไม่

หากไม่มีการเคลื่อนตาม ลองซื้อยาขมตราใบห่อ กลอกลงคอซัก 7 เม็ด ถ่ายคล่องสะดวกรับรองหาย...

 

ถ้าเป็นแบบนี้ยังไม่ถึงสามปี ก็อย่าไปหาทางแก้ครับ
ฝึกอย่างเดิมต่อไป ให้ต่อเนื่อง อย่าหยุดๆทำๆ

ว่างๆ ก้ฟังไฟล์นี้ดูครับ

 

จิตกำลังรวมตัวเป็นสมาธิครับ
แต่เราไปตั้งจิตไว้ที่กล้ามเนื้อใบหน้า พอจิตรวมก็เลยปวด
วิธีแก้ก็คือ ผ่อนคลายกล้ามเนื้อทุกส่วน รวมถึงใบหน้าด้วย
ไม่ต้องเกร็งกล้ามเนื้อ
และนึกถึงคำบริกรรม ทำอารมณ์เหมือนกับตอนที่เรานึกร้องเพลงในใจนั่นแหละครับ
เราร้องเพลงในใจ จิตเราอยู่กับเพลง เราก็ไม่เห็นปวดหน้า ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นจิตเรามีสมาธิกับเพลง

เราก็ให้เปลี่ยนจากเพลง เป็นคำบริกรรมที่เราชอบ หรือ ชื่อคนที่เราชอบก็ได้
ถ้าทำถูก เราจะนึกถึงคำบริกรรมไปพร้อมลมหายใจได้โดยไม่ขัดข้อง หรือ ปวดใบหน้าอีกเลย