สมเด็จนางพญางิ้วดำ วัดใหม่บ้านดอน และครูบาอาจารย์ผู้ปฏิบัตดีปฏิบัติชอบ

ข้อมูลเพิ่มเติม

พระอาจารย์ท่านบอกว่าพระหมอที่ดูแลหลวงปู่หล้ามี 2 รูป อีกรูปนึงท่านไปอยู่สุโขทัย และพระหมอรูปนี้ท่านก็มีความสนิททางธรรมกับพระที่อยู่ในจังหวัดขอนแก่นซึ่งเป็น 1 ใน 4 องค์ที่พระอาจารย์ที่ผมรับใช้อยู่นับถือเป็นครูบาอาจารย์...โลกกลมอีกแระ

 

เรื่องประสบการณ์พระเครื่องพระเกจิย์สายจังหวัดปทุมธานี
ตอน 1


ช่วงนี้อาการเท้าบวมทุเลาลงเยอะ พอจะสะดวกโพสกระทู้ผมเลยขอจัดหนักนิดนึงนะครับ

ผมนึกขึ้นมาได้เป็นเรื่องราวของคุณหมอที่เป็นคนรักษานวดกดจุดให้ผม อายุอ่อนกว่าผม สิบกว่าปี หลังจากที่ผมไปรักษาตัวเมื่อปลายปีที่แล้วที่คลินิกแพทย์แผนไทย พอไปบ่อยก็มีความคุ้นเคยกับคุณหมอ เลยคุยแลกเปลี่ยนกันเรื่องยาสมุนไพร เรื่องธรรมะคำสอนของครูบาอาจารย์ เรื่องประสบการณ์ของพุทธคุณในพระเครื่อง

ตอนแรกผมเห็นคุณหมอดูเฉยๆ แต่พอคุยกันมากเข้าคุณหมอเลยเล่าประสบการณ์ที่แขวนพระของหลวงพ่อบุญธรรม วัดไพร่ฟ้า จ.ปทุมธานีให้ผมฟัง แบบที่คุณหมอเจอมาด้วยตัวเอง เกี่ยวกับอุบัติเหตุรถชนหนักๆ 2 ครั้ง และประสบการ์อุบัติเหตุรถมอเตอร์ไซค์ของคุณพ่อของคุณหมอ 6-7ครั้ง แบบที่ทุกคนเห็นสภาพซากมอไซค์ของพ่อของคุณหมอ จะพูดเลยว่าต้องตายแน่นอน

 

เรื่องประสบการณ์พระเครื่องพระเกจิย์สายจังหวัดปทุมธานี
ตอน 2 จบ

คุณหมอเล่าให้ฟังว่าพระของหลวงพ่อบุญธรรมคุณปู่ได้สั่งไว้ว่าให้แขวนติดตัวบูชาไว้ ท่านบอกรับรองไม่มีผิดหวัง

เหตุการณ์รถชนที่คุณหมอประสบครั้งแรกตอนมีอายุได้น่าจะประมาณ 16-17 ปี คุณหมอเป็นคนขับรถกระบะของที่บ้าน มีน้องชายกับคุณแม่นั่งมาในรถ คงขับเร็วจนเสียหลักไปชนเสาไฟฟ้าสภาพรถเสียหายหนักกระจกแตกละเอียด ส่วนตัวรถพังยับเยินขนาดไหนผมจำรายละเอียดไม่ได้แล้วครับ

คุณหมอกับน้องชายแขวนเหรียญนี้ ส่วนคุณแม่ของคุณหมอไม่ได้แขวนอะไรเลย มีคุณแม่คนเดียวที่ได้รับบาดเจ็บจากเศษกระจกที่แตกเป็นเม็ดข้าวโพด ส่วนคุณหมอกับน้องชายไร้รอยขีดข่วน

คุณหมอบอกว่าพอกลับถึงบ้านถอดเสื้อผ้าออก เศษกระจกร่วงกราว แต่เนื้อตัวกับไม่มีรอยเศษกระจกบาดแม้แต่นิดเดียว

พอมาครั้งที่สองก็ชนหนัก รถเสียหลักชนเข้ากับเสาไฟฟ้า คนในรถมี 4 คน ได้รับบาดเจ็บหนัก 2 คน อีก 1 คนได้รับบาดเจ็บแต่ไม่หนัก ส่วนคุณหมอที่เป็นคนขับไม่เป็นอะไร

และคุณหมอก็เล่าเรื่องประสบการณ์อุบัติเหตุของเพื่อนที่แขวนเหรียญรุ่นนี้เหมือนกันให้ฟังว่า เพื่อนของคุณหมอตัวเข้าไปอยู่ใต้ท้องรถเมล์โดยสาร แต่ยังดีที่เอานิ้วเกี่ยวกับเหล็กใต้ท้องรถเอาไว้ได้จนนิ้วเกือบขาด คือถ้าปล่อยมือตัวจะถูกล้อรถเมล์บดทับตัวเละแน่นอน เพื่อนของคุณหมอบอกว่า ก็พยายามเกี่ยวเอาไว้ให้นานที่สุดจนรถเมล์จอดจึงได้ปล่อยมือ ไม่งั้นล้อรถต้องทับตายแน่นอน

พอผมได้รู้จากคุณหมอก็เลยลองเสริชหาตามเวบพระเครื่อง ได้มา 2 เหรียญราคาเบาๆ พอได้เหรียญมาก็ไล่อ่านประวัติ จึงรู้ว่าเป็นเหรียญตายมีพระเกจิย์สายปทุมธานีจำนวนมากมายมาร่วมปลุกเสกพระรุ่นนี้ มิน่าเหรียญรุ่นนี้จึงมีประสบการณ์สูงเรื่องแคล้วคลาด

 

ผมลองสืบค้นข้อมูลพระเครื่องที่หลวงพ่อบุญธรรมสร้างไว้ เห็น พระเครื่องที่ทันท่านนั้นราคาไปไกลหลายหมื่นแล้วครับอย่างพระปิดตาเนื้องผง

สำหรับผมคงจะไม่ไหวเอาแค่เหรียญตายแค่นี้ก็พอใจแล้ว ของดีพอจะเก็บได้ก็เก็บเอาไว้ก่อนครับ ...555

 

ผมกำลังนั่งไล่อ่านโพสย้อนหลัง จนเจอเรื่องที่เคยได้ช่วยเหลือหัวหน้ากับพระอาจารย์ มันช่างมีความคล้ายคลึงกับเหตุการณ์ที่ผมเจอล่าสุดตอนไปช่วยพ่อตา รักษาอาการเจ็บที่ขา

พี่คนที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อฤาษีลิงดำตอนที่เคยให้คำแนะนำรักษาแก่ผมตอนที่พระอาจารย์ผมถูกคุณไสย์นั้น พี่เขาเคยบอกผมไว้ว่า ถ้าเราได้เข้าไปช่วยใครจากโรคเวรโรคกรรมแล้ว เราจะโดนเจ้ากรรมนายเวรของคนที่เราเข้าไปช่วยนั้นเล่นงานเอาด้วย อันนี้พระอาจารย์ของผมที่เสียไป ท่านก็เคยบอกผมแบบนี้เหมือนกัน (ผมเพิ่งจะนึกออก) ท่านบอกว่าเพราะว่าเจ้ากรรมนายเวรเขาต้องการเล่นงานคนที่เราอาสาเข้าไปช่วย แต่เหมือนกับเราจะไปขวางเขา เขาก็ย่อมมาเล่นงานเราด้วย

อ๋อ !!! มิน่าล่ะ ตอนที่ผมอาสาพาเจ้านายไปหาหลวงพ่อที่ จ.อยุธยา (ตามที่ผมอ้างอิงเรื่องเก่าไว้ข้างบน) วันนั้นหลังกินข้าวเช้า ผมรู้สึกแย่มาก รู้สึกว่าจะตายให้ได้จริงๆ จนได้ขับถ่ายออกมานั่นแหล่ะถึงหายจากอาการแย่ๆ

 

ถ้าใครเจอหนังสือเล่มนี้ มีโอกาสเก็บไว้ก็ดีนะครับแต่ต้องเป็นเล่มที่พิมพ์ครั้ง 1 นะครับ
พระอาจารย์ผมท่านบอกว่ามีพลังของท่านเจ้าคุณนร

 

เครื่องพิมพ์ดีดไม่ทำงาน

ผมได้คุยกับพี่ที่ทำงานกันเลยทำให้ผมนึกออกขึ้นมาอีกหนึ่งเรื่องครับ

เป็นเรื่องของพี่ชายผมที่ประสบมากับตัวเขาเอง สมัยที่เขายังเป็นนักเรียนมัธยมต้น ต้องทำรายงานวิชาศาสนาส่งอาจารย์ เป็นงานกลุ่ม พี่ผมต้องไปทำงานกลุ่มที่บ้านของเพื่อนเพราะเขามีเครื่องพิมพ์ดีด

พี่เขากลับมาเล่าให้แม่ฟังว่า ตอนที่กำลังจะพิมพ์ดีดประวัติของหลวงพ่อสด วัดปากน้ำอยู่นั้น จู่ๆเครื่องพิมพ์ดีดนั้นกดเท่าไหร่ก็กดไม่ติด ไม่รู้มันเป็นเพราะอะไรทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น พิมพ์ได้อย่างไม่มีปัญหา จนคุณแม่ของเพื่อนมารู้เข้าว่าลูกๆกับเพื่อนๆกำลังจะพิมพ์ประวัติหลวงพ่อสด วัดปากน้ำ คุณแม่เลยไปจุดธูปบอกกล่าวขออนุญาต ขอขมาลาโทษต่อหลวงพ่อสด เครื่องพิมพ์ดีดก็กลับมาพิมพ์ได้เหมือนเดิม

 

การบนบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ตอน 1

ประมาณช่วงก่อนปี 2551 ผมจำได้ว่าผมได้สวดมนต์ไหว้พระแล้วตั้งจิตอธิษฐานขอพระพรหมที่ศาลเอราวัณ ขอบารมีของท่านช่วยให้พ่อผมเลิกกินเหล้า เพราะพ่อผมนั้นกินเหล้าเป็นนิตย์มานมนาน ยิ่งหลังเกษียณอายุมาตั้งแต่ปี 2543 จนถึง 2551 นั้นกินเหล้าทุกวันไม่มีเว้น ด้วยความที่เราเป็นลูกรู้สึกเป็นห่วง ทั้งเรื่องสุขภาพร่างกายเรื่องบาปบุญคุณโทษ จึงอยากให้พ่อเลิกกินเหล้าเสียที

คำอธิษฐานของผม มีว่า" ผมขอบารมีของพระพรหมได้โปรดดลบันดาลให้พ่อของผมเลิกกินเหล้าภายใน 3 เดือน 6 เดือนผมขอทดแทนบุญคุณท่านด้วยการบวชพระ7-10 วัน "
ผมจำได้ว่าหลังจากที่ผมตั้งจิตอธิษฐานตอนนั้นผ่านไป 3 เดือนก็แล้ว จะถึง 6 เดือนก็แล้ว พ่อของผมก็ยังกินเหล้าอยู่ทุกวี่วัน

ตอนนั้นผมเริ่มคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้แล้วเพราะว่าใกล้จะครบกำหนด 6 เดือนอยู่รอมร่อ และไม่เห็นจะมีท่าทีแต่อย่างใดเลยที่พ่อผมจะเลิกกินเหล้า เรียกได้ว่าผมถอดใจไปเรียบร้อยแล้ว

 

การบนบานต่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์
ตอน 2 จบ

แต่ปาฏิหาริย์ก็มีอยู่จริง ก่อนที่จะครบกำหนดคำอธิษฐาน 6 เดือน พ่อผมล้มป่วยเป็นโรคเส้นเลือดสมองตีบเป๋็นอัมพฤกษ์ซีกขวา ต้องเข้ารับการรักษาพยาบาลอยู่หลายเดือน ทำให้ต้องเลิกกินเหล้าสูบบุหรี่ไปอย่างอัตโนมัติ และตอนที่พ่อผมกำลังล้มป่วยอยู่นั้น ผมก็ลืมเรื่องคำอธิษฐานเสียสนิท มานึกออกภายหลัง ตอนที่อาการของพ่อผมนั้นเริ่มทุเลา

ก่อนที่พ่อผมจะล้มป่วยด้วยโรคอัมพฤกษ์นั้น สมเด็จนางพญางิ้วดำท่านก็เคยฝากเตือนกับแม่ผมมาแล้วก่อนหน้านี้แล้วไม่นานนักน่าจะไม่เกิน 3 ปี ท่านบอกว่า ให้ระวังพ่อผมจะล้มทั้งยืน แม่ผมก็มาเล่าให้ฟังอยู่ผมจำได้

 

ที่มาของการพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์บนบานต่อพระพรหมเอราวัณของผมในครั้งนี้มีจุดเริ่มต้นมาจาก
หลังแต่งงานใหม่ๆตอนปี 2543 แฟนผมมาบอกว่าเค้าต้องไปรำตัดสินบนถวายพระพรหมเอราวัณเพราะว่าเขาบนสำเร็จไว้ตั้งแต่ปี 2539

คือช่วงนั้นแฟนผมเขาเพิ่งจะซื้อบ้านทาวเฮาส์หลังจากที่ทำงานมาได้ 3 ปีกว่าๆ และตอนนั้นเค้าก็รู้ว่ารัฐบาลมีนโยบายเรื่องดอกเบี้ยเงินกู้พิเศษให้ถ้าผมจำไม่ผิดน่าจะ 9 % แต่มันก็มีจำนวนจำกัดและแฟนผมก็ดันมารู้ในวันสุดท้ายเสียด้วย ทั้งเรื่องกำหนดเวลาทั้งโควต้าก็ไม่รู้จะมีเหลือให้หรือเปล่า แฟนผมเขาบอกว่าตอนนั้นก็ไม่รู้จะทำไงดี เลยนึกถึงพระพรหมเอราวัณ เลยตั้งจิตบนรถเมล์ในระหว่างทางที่จะไปติดต่อกับธนาคารออมสินในวันสุดท้าย สุดท้ายแฟนผมเขาก็ได้ ตามที่ตั้งใจ

 

พอหลังจากหายวุ่นวายเรื่องอาการป่วยของพ่อผมก็เข้าไปหาสมเด็จนางพญางิ้วดำ ผมก็กราบเรียนท่านเรื่องของพ่อ ว่าผมอธิษฐานขอบารมีพระพรหมเอราวัณให้ท่านช่วย

สมเด็จนางพญางิ้วดำท่านบอกกับผมว่า คำอธิษฐานของผมมันเป็นกรรม เพราะผมอธิษฐานไม่ระบุให้ละเอียด ท่านว่ามาประมาณนี้ครับ

ผมจำได้ช่วงตอนที่พ่อเข้าเข้ารพ.ศิริราช หมอสั่งตรวจร่างกายละเอียดยิบ ผมคิดว่าอย่างไรแล้วจะต้องมีโอกาสตรวจเจอโรคอื่นๆอีกโดยเฉพาะโรคมะเร็งทปอดและตับเพราะพ่อผมสูบบุหรี่กินเหล้ามาตั้งแต่วัยรุ่นและก็กินมาอย่างต่อเนื่องยาวนานนับ 60 ปีและในแต่ละปี ก็นับวันได้เลยว่ามีไม่กินกี่วัน

แต่เดชะบุญ ผลตรวจอย่างละเอียดออกมาว่าทุกอย่างปกติ ตอนนั้นผมรู้สึกงงสุดๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผลตรวจมันจะออกมาเป็นแบบนี้

 

เพิ่มเติมเป็นข้อมูลไว้เผื่อเป็นประโยชน์เกี่ยวกับสุขภาพครับ

คือเมื่อ 3-4 ปีที่ผ่านมานี่ ผมได้อ่านเจอบทความในหนังสือพิมพ์คอลัมน์สุขภาพ เขาบอกว่าลักษณะอาการที่แสดงว่าเส้นเลือดสมองมีอาการตีบ ลิ้นจะแข็งพูดออกเสียงไม่ชัด

พอผมอ่านอาการถึงตรงนี้ ทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าก่อนที่พ่อผมจะล้มป่วย พ่อผมจะพูดไม่ชัดพูดแบบลิ้นแข็งๆ มาเป็นเวลาสิบปี ที่จำได้แม่นเพราะแม่จะบ่นพ่อว่า พูดลิ้นเป็นอะไรอยู่บ่อยครั้ง

ถ้าผมได้อ่านบทความเรื่องนี้ก่อนพ่อป่วย ก็คงจะแก้ไขทัน น่าเสียดายมาก...555

 

หมู่บ้านโปตุเกส จ.อยุธยา
ตอน 1

เมื่อประมาณ ปี 2549 ผมพาครอบครัวไปเที่ยวไหว้พระที่อยุธยา มีผม มีแม่ผม กับภรรยา และลูก 2 คน ตอนนั้นลูกชายอายุได้ประมาณ 4 ขวบกว่าๆ ลูกสาวคนเล็กประมาณ 2 ขวบกว่าๆ
ผมได้อ่านหนังสือเกี่ยวจังหวัดพระนครศรีอยุธยา เขาบอกมีหมู่บ้านชาวโปตุเกส เลยอยากไปจะเที่ียวชมไปสัมผัสว่ามันเป็นอย่างไร

ตอนที่ไปถึงเป็นเวลาประมาณเที่ยงถึงบ่ายโมง ผมก็จอดรถใต้ต้นไม้ใหญ่เพราะว่าแฟนจะอยู่เฝ้าลูกสาวคนเล็กเพราะว่านอนหลับอยู่ ส่วนตัวผมเดินพาลูกชายไปกับแม่ผมพากันเข้าไปในอาคารสี่เหลี่ยมผืนผ้า ทางเข้าอยู่ตรงกลาง อาคารจะมี 2 ชั้น ชั้นที่ 2 เป็นชั้นลอยที่พอเดินขึ้นไปเราก็จะมองเห็นตรงกลางของตึกเป็นที่ฝังศพเรียงรายกันหลายหลุม ส่วนผนังของชั้นลอยก็จะติดรูป มีเรื่องราวต่างๆให้อ่าน

พอผมเดินขึ้นไปที่ชั้นลอย เพิ่งจะเดินกันไปได้แค่ไม่กี่ก้าว มันมีสัมผัสบางอย่างคือมันมีความรู้สึกเย็นวาบเหมือนมีลมเย็นมากระทบตัว ทั้งที่มันเป็นอาคารปิดโดยรอบ และตอนนั้นก็เป็นเวลาประมาณเที่ยงวัน อากาศวันนั้นค่อนข้างร้อน พอเจอเข้าแบบนี้มันก็รู้สึกว่ามันไม่ปกติแล้วล่ะ และตอนที่ผมรู้สึกเย็นตัววาบเข้าถึงกระดูกนั้น ลูกชายผมก็ร้องไห้จ้าออกมาพร้อมกับเข้ามาเกาะขาผมจนผมต้องอุ้มขึ้นมากอดกันไว้ และแม่ผมก็รู้สึกเหมือนกันจึงบอกกับผมว่า ให้รีบออกกันดีกว่า ยังพูดกันไม่ครบประโยคทั้งผมที่อุ้มลูกทั้งแม่ผมต่างคนต่างหันหลังรีบเผ่นกันออกมาจากอาคารโดยไม่ได้หันกลับไปมองเลยแม้แต่น้อย

 

หมู่บ้านโปตุเกส จ.อยุธยา
ตอน 2 (จบ)

สามคน แม่ ผมและลูกชาย เดินออกมาพ้นจากอาคารได้ระยะนึง ผมกับแม่ก็พูดคุยกันว่าเมื่อกี้นี้รู้สึกใช่ไหม ผมก็ตอบแม่ไปว่า อยู่ดีๆเย็นวาบเลย เจ้าลูกชายก็ร้องไห้ออกมาให้ผมอุ้มทันที แม่ก็บอกผมว่ารู้สึกเหมือนกันถึงสะกิดให้รีบออกมากัน

ก็มาเล่าให้แฟนฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้น และผมก็บอกว่าดีแล้วที่ไม่ได้เข้าไป ถ้ายังฝืนเข้าไปไม่รู้จะเป็นอย่างไร เพราะตอนนั้นยังไม่สนใจเรื่องพระเครื่องหรือวัตถุมงคลแต่อย่างใดเลย

ที่ผมนำมาเล่าให้ฟังก็เป็นเพราะว่าเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาผมได้เล่าเรื่องของหมู่บ้านโปตุเกสให้พี่คนที่นั่งข้างๆกันว่าผมกับครอบครัวไปเจออะไรกันมาที่นั่น จนมาวันนี้พี่เขาไปเปิดดูรายการเกี่ยวกับเรื่องวิญญาณช่องไหนก็ไม่ทราบ พิธีกรเขาสัมภาษณ์อาจารย์ของม.ศิลปากร ถึงตอนที่เป็นนักศึกษาไปศึกษากันที่หมู่บ้านโปุเกส เมื่อปี 2500 อาจารย์คนนี้ก็เล่าให้ฟังว่า เกือบทั้งคณะเห็นเป็นวิิญญาณที่มีลักษณะเป็นเงาดำเหมือนมีผ้าคลุมศรีษระ และจากที่คณะนักศึกษาได้ศึกษากันไปก่อนล่วงหน้า จึงเข้าใจกันว่า เป็นวิญญาณของบาทหลวงเพราะมีผ้าคลุมศรีษระ

พอพี่เขาดูถึงตอนนี้ เขาก็หันมาถามผมว่า ใช่ที่เดีียวกับผมที่เคยเล่าให้เขาฟังก่อนหน้านี้หรือเปล่าสิ่งที่อาจารย์ของม.ศิลปากรได้บอกเล่ามันเหมือนกับเป็นเครื่องยืนยันว่าสิ่งที่เราสัมผัสมานั้น ไม่ได้อุปาทานไปกันเอง

 

หลวงปู่ทวด มาโปรด
ตอน 1

เรื่องเก่ามาเล่าใหม่ครับ

ภาพนี้เองที่ทำให้ผมต้องนำมาบูชาระลึกถึงคุณของหลวงปู่ทวด


นะโม โพธิสัตโต อาคันติมายะ อิติ ภควา

ผมเคยได้เล่าเกี่ยวกับเรื่องรูปหลวงปู่ทวดนี้ไปบ้างแล้ว ในเวป วัดถ้ำเมืองนะ และเวปหลวงพ่อดู่ พรหมปัญโญ แต่ขอนำเล่าอีกครั้งในห้องนี้ครับ จะได้คอยย้ำเตือนถึงความศรัทธาต่อองค์หลวงปู่ทวด


ตอนเมื่อปี ประมาณปี 2538-2540

ผมเดินอยู่ริมถนนลาดพร้าวแถวหน้าตลาดโชคชัยสี่ มุ่งหน้าไปบางกะปิ ผมเดินข้ามสะพานมาจากฝั่งขาเข้าห้าแยกลาดพร้าว จำได้ว่าจะมาหาอะไรกินทึ่ตลาดโชคชัย4 ตอนที่เดินข้ามสะพานลอยเดินผ่านป้ายรถเมล์มาก็มีความรู้สึกอะไรบางอย่างมากระทบที่ด้านซ้ายมือของตัวผม ทำให้ผมมีความรู้สึกว่าต้องหันไปดูตามความรู้สึกนั้น ทันทีที่หันไปก็เห็นรูปหลวงปู่ทวดวางอยู่ตรงริมทางเท้าหน้าร้านค้าพานิชย์ ซึ่งตอนนั้นผมก็เพิ่งจบทำงานได้ไม่กี่ ปี ยังไม่เคยสนใจเรื่องพระเรื่องพุทธศานาอะไรเท่าไหร่นัก อย่างเก่งก็ทำบุญใส่บาตร เท่านั้น ยังไม่รู้จักเลยว่าพระองค์นี้เป็นอย่างไร

ผมจึงเดินเข้าไปขอซื้อในทันทีเลย ตอนนั้นราคาถ้าจำไม่ผิดซื้อมาประมาณ 60 บาท พอได้มาก็เอามาเจาะขอบด้านบนของรูป แขวนไว้กับตะปูตรงกรอบหน้าต่างหน้าโต๊ะหมู่บูชาพระ

ณ.วินาทีนั้น ความรู้สึกแรกที่ผมสัมผัสได้นั้นมันเป็นความรู้สึกเหมือนกับว่าท่านจ้องมองมาที่เรา ซึ่งก็จะมีความรู้สึกเหมือนกันกับเวลาที่มีใครจ้องมองมาที่เรา และเราก็สามารถรับรู้ได้และทำให้ต้องหันกลับไปมองตามจนพบว่า กำลังมีคนจ้องมองเราอยู่จริง ๆ

ซึ่งเหตุการณ์ลักษณะแบบนี้ นักวิทยาศาสตร์ได้ทำการพิสูจน์และทดสอบจนค้นพบว่าเป็นรื่องเกี่ยวกับคลื่นสมอง

 

หลวงปู่ทวด มาโปรด
ตอน 2

ผมเคยนำรูปนี้ให้พระอาจารย์ดู ท่านบอกว่ามีพลังของหลวงปู่ทวดจริง

และล่าสุดที่ผมไปเจอกับคุณแม่จำปี มีชัย ลูกศิษย์ของหลวงปู่ชม วัดทุ่งยาว (เขานันทา) จ.ปราจีนบุรี ท่านก็บอกกับผมว่า หลวงปู่ทวดคอยดูแลธาตุขันธ์ให้อยู่

และจากที่ผมมีความรู้สึกสัมผัสถึงหลวงปู่ทวดในรูปนี้ จึงทำให้ผมเชื่อว่าสิ่งที่ครูบาอาจารย์บอกไว้น่าจะจริง

 

หลวงปู่ทวดมาโปรด
ตอน 3
(เรื่องนี้ผมเคยเล่าไปแล้ว ขอเล่าอีกครั้งในกระทู้ของตัวเองครับ)

ย้อนไปเมื่อปี 2546 ผมได้รู้จักกับวัดสะแก จ.อยุธยา เป็นครั้งแรกจากหนังสือไตรรัตน์ที่แม่ของผมได้รับมาจากวัดถ้ำเมืองนะ (หลวงตาม้า) หลังจากที่ได้อ่านก็เกิดมีความรู้สึกศรัทธาในคำสอนของหลวงปู่ดู่นั้นนำหน้าเด่นชัดออกมาเลย พออ่านมาถึงเรื่องราวของหลวงน้าสายหยุด ก็เลยคิดจะพาครอบครัวไปกราบท่านที่วัด ตอนนั้นคิดแต่ว่าถึงไม่ทันหลวงปู่ดู่ อย่างน้อยก็ได้กราบครูบาอาจารย์ที่เป็นลูกศิษย์ของหลวงปู่ก็บุญมากโข ผมก็อาศัยช่วงเวลาที่ลูกปิดเทอมก็ขับรถพาลูกไปเที่ยววัดสะแก ไปให้อาหารปลา เด็กๆก็ชอบ เราก็ได้ไปกราบไปทำบุญที่วัดสะแกด้วย ดีจัง...ชีวิตดี๊ดี...

จนถึงปี 2550 หัวหน้าที่ทำงานเค้าส่งผมไปดูงานที่ ประเทศจีน ก่อนไปเดินทางไปประเทศจีนไม่ถึง 1 สัปดาห์ผมก็ตั้งใจว่าอยากจะไปกราบขอพรจากหลวงน้าสายหยุด เพราะผมไม่ค่อยได้นั่งเครื่องบินบ่อยนัก เลยรู้สึกกังวลใจ ก็คิดอยู่ว่าถ้าได้ไปกราบขอพรขอให้ผมเดินทางปลอดภัยก็จะได้มีความอุ่นใจมากขึ้น...

 

หลวงปู่ทวดมาโปรด
ตอน 4 (จบ)

วันนั้นผมไปถึงวัดสะแกก็เป็นเวลาบ่ายๆเกือบจะเย็นแล้ว ผมซื้อของไปถวายหลวงน้าพร้อมปัจจัยใส่ซอง จำได้ ตอนที่ไปถึง มันก็รู้สึกว่าอยากจะพูดแต่มันพูดไม่ออก ว่าเรามาทำบุญกับท่านและอยากจะขอพรจากท่านให้เดินทางไกลอย่างปลอดภัย ตอนนั้นท่านก็ถามผมมาคำนึง แต่ผมก็เงียบ ผมเลยมองดูเห็นท่านมีสายตาแบบฉงนว่าผมจะมาทำบุญอย่างเดียวหรือเปล่าอะไรทำนองนี้น่ะครับ

และท่านก็นั่งนิ่งอยู่ชั่ว 1 นาที เหมือนกับท่านมองดูอะไรอยู่ และท่านก็ให้พรค่อนข้างยาวกว่าที่ผมเคยได้รับตอนที่ผมได้มาทำบุญก่อนหน้านี้ เพราะว่าพรที่ท่านให้นั้นใช้เวลานานกว่าจะจบ

ถ้าผมจำไม่ผิด พอท่านให้พรเสร็จ ผมก็ก้มลงกราบท่าน 3 ครั้งแล้วผมก็เขยิบถอยออกมาให้แฟนพาลูกๆเข้าไปกราบแทน จังหวะที่ผมเขยิบถอยออกมา แฟนกับลูกๆก็เข้าไปก้มลงกราบ หลวงน้าสายหยุดอยู่นั้น ผมก็มองไปที่หลวงน้าสายหยุด ผมกับรู้สึกแปลกใจว่า ทำไมผมจึงเห็นว่า หลวงน้าสายหยุดดูเหมือนเป็นคนแก่ อายุมาก ผมเห็นหน้าตาของท่านดูเหี่ยวย่นเป็นเส้นๆทั้งบริเวณหน้าผากและริมฝีปาก ตอนที่ผมมองไปก็เห็นว่าปากของท่านขมุบขมิบเหมือนพูดอะไรบางอย่าง ตอนที่ผมได้เห็นนั้นผมรู้สึกประหลาดใจว่าหน้าตาของหลวงน้าสายหยุดดูเหมือนหน้าตาของหลวงปู่ทวดในรูปโปสเตอร์ที่ผมบูชาอยู่

ตอนนั้นก็รู้สึกแปลกประหลาดใจมากแต่ไม่กล้าบอกกับแฟน เพราะเราอาจจะตาฝาดไปเองก็เป็นได้ แต่ยังไงก็นับว่าเป็นบุญจริงๆ...สาธุ สาธุ สาธุ

 

หลวงตาเณรคำ วัดป่าประดับทรงธรรม อ.คำตากล้า จ.สกลนคร



ถ่ายเมื่อวันที่ 13 เมษายน 2561
งานสรงน้ำสงกรานต์หลวงตาเณรคำ ณ.บ้านลูกศิษย์แถวจังหวัดนนทบุรี

 

หลวงตาเณรคำ วัดป่าประดับทรงธรรม อ.คำตากล้า จ.สกลนคร


หลวงตาเณรคำองค์นี้ผมเคยได้ยินพี่เขาเล่าให้ฟังมาตั้งนานมากแล้วครับ ครั้งนี้เพิ่งจะมีบุญได้ไปกราบก่อนที่ท่านจะเดินทางกลับวัดที่สกลนคร พี่เขาบอกมาตั้งแต่ช่วงวันสงกรานต์แล้วว่า หลวงตาเณรคำท่านลงมากรุงเทพฯ มาพักอยู่แถวจังหวัดนนทบุรี ตอนนั้นผมยังอยู่นครนายกอยู่ คิดว่าจะกลับมาบ้านที่นนทบุรี วันที่ 15 ทันได้กราบหลวงตาเณรคำอย่างแน่นอน

แต่พอมาถึงกับขี้เกียจออกจากบ้าน จนเปิดงานมาก็ยังไม่ไป สุดท้ายเลยตัดสินใจไปกราบหลวงตาเณรคำก่อนที่ท่านจะเดินทางกลับประมาณ 1/2 ชม. ได้ถวายปัจจัยท่านไป 500 บาทเป็นค่ารักษาพยาบาลและอื่นๆ

ลองเสริชหาประวัติท่านแต่ไม่ค่อยมี เท่าที่ได้ยินมาจากพี่เขาเล่าคือท่านจะมีอายุมากกว่ารูปร่างหน้าตามากครับ ซึ่งไม่รู้ว่าจริงๆแล้วท่านจะมีอายุเท่าไหร่กันแน่