เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

อ่านธรรมะ ต้องต่อด้วยธรรมชาติ
ดอกไม้กลางสายฝนน้องมากิ...

วันฝนพรำ.......ฉันฉ่ำจิต
มอบมิ่งมิตร......ไม้กระถาง
ฝนพร่างพราว....หนาวอ้างว้าง
ใจกระด้าง.........วางผ่อนคลาย!

 

อยากรู้อยากดูเป็นถึงกึ๋น ทุกครู ทุกปรมาจารย์เครื่องราง สอนว่า..."ต้องแกะ"หรือผ่าดู ไม่ว่าถูกหรือแพงเป็นแสนหรือล้าน คนเล่นเครื่องรางชั้นยอดเคยคลี่กันมาแล้วทั้งสิ้น

อย่ากลัวของเสียหาย เพราะเป็นวิธีเดียวที่ให้ศึกษาแก่นแท้ แต่ถ้าใจไม่ถึงก็ต้องใช้วิธีที่ท่านบก.แนะนำ ค่อยๆคลำด้วยองค์ประกอบรอบนอก เรียนรู้ไป

 

โมทนาบุญปล่อยปลา ขอให้เจอะเครื่องราง
ของดี ของแท้ ของชอบบ่อยๆ

 

นี่ก็อีกหนึ่งโมทนาบุญใส่บาตร
ฟาดหันกับกิเลสในวันอากาศ
เลวร้าย แต่ก็ไม่ยั่นที่จะทำบุญ

 

อีกหนึ่งบทเรียนย่อยสำหรับวิธีศึกษาตะกรุดอย่างเป็นลำดับขั้นตอน วิชาครูที่ทุกคนนำไปปฏิบัติได้ แต่ต้องมีผู้แนะนำที่รู้จริง และถ่ายทอดความจริงอย่างไม่ปิดบังอำพราง หรือซ่อนเร้นเจตนาอื่น

เกษียณเมื่อไหร่ ท่านบก .เปิดห้องเรียน สอนเรียนรู้วิธีเล่นเครื่องรางได้สบาย ไม่เหงาแน่ ลูกศิษย์เต็มเมือง-ฮ่า

 

ช้าไป(ไม่)นิดคุณสม แต่ได้กราบ
หลวงพ่อโสธรก็เป็นสุขใจยิ่งกว่า

 

ตามนั้นเลยน้องเด็กบางบัว

 

ได้คำแนะนำที่ดีแล้ว น้องเสฯไปถูกทาง

 

ตะกรุด3 ห่วงพ่อเต๋ ห่วงเป็นลวด ถือเป็นยุคต้นอยู่แล้ว ยิ่งเป็นของบุพการีตกทอดมา50กว่าปี หมดข้อกังขาใด เรื่องปีก็เป็นตามท่านบก.วินิจฉัยถูกต้องตามนั้นจริงๆ

 

ท่านบก.ตอบได้เนี้ยบ แนะวิธีช้อยเก็บฉากได้งาม ทำให้ผู้ที่ชมชอบอย่างอื่นได้มีโอกาสบ้าง เรื่องเครื่องรางเป็นศิลปทั้งการเล่น การเลือกเก็บ ยันโลกแตกไม่รู้จบ ก็ค่อยๆเรียนรู้กันไป ใช้เวลายาวนาน ถ้าไม่ถอดใจกลางคัน ทุกคนมีโอกาสพบของดี ของฟลุ๊คเสมอ

เพียงแต่วันนี้ ของมือผี มันมากกว่าของจริงหลายร้อยพันเท่าเราจึงต้องมีครูอย่างท่านบก.ไว้คอยดูแลไงละ

 

ปิดเกมส์ได้ถูกต้องน้องเสฯ เรือเราต้องแล่นหลายคุ้งน้ำ อย่ามัวสาละวนอยู่คุ้งน้ำเดียว ท่านผู้ชมอีกมากที่รออยู่ฟากฝั่งไกลๆคุ้งน้ำอื่นจะร้องเบื่อ

 

กราบสวัสดียามเที่ยงวันอาทิตย์ค่ะคุณอา wanwi และเพื่อนสมาชิกทุกท่าน

วันนี้หนูได้ไปรับพัสดุที่ไปรษณีย์มาเรียบร้อยค่ะ แต่ยังไม่ได้เปิดกล่องค่ะ เนื่องจากต้องรีบเดินทางไปธุระต่างจังหวัด คืนนี้เลยขอนิมนต์เบี้ยแก้หลวงปู่หมุนติดตัวยามนอนค้างคืนต่างสถานที่ด้วยเลยค่ะ

กราบขอบพระคุณคุณอามากค่ะที่เปิดโอกาสให้หนูได้ร่วมบุญในครั้งนี้

เมื่อเช้าไปตลาดได้ซื้อปลาดุกประมาณ 1 กิโลกรัม นำไปปล่อยแม่น้ำค่ะ อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ

เห็นที่น้องบาสเขียนมาแล้วเขินเลยค่ะ ตอนนี้พี่แค่ลงชื่อทันเองค่ะ คุณอายังไม่ทันจับสลากเลยค่ะ ตอนนี้ภาวนาให้หลวงพ่อคงกับหลวงปู่ทิมเมตตาค่ะ สาธุ

 

---หนูชุตื่นเต้นเบี้ยแก้เดินทางไปถึง ทักมาผิดวัน เร่งให้เป็นวันอาทิตย์ดังติดปีก

---เดินทางไกลไปกับหลวงพ่อทวด พ่วงด้วยปู่โต๊ะ-ปู่หมุน อยู่หนใดก็ราบรื่นเป็นสุข ส่วนลูกอมสะท้านปฐพีจะได้หรือไม่ค่ำนี้ก็ทราบ เขียนสลากเสร็จหมด ให้เด็กที่บ้านช่วยกันม้วนอย่างขะมักเขม้น ให้ได้รับบุญทั่วถึงกัน

---ตอบโพสท์นี้แล้วก็ต้องทำตามสัญญาเมื่อใกล้สายัณห์ นำเข้าป่าตะนาวศรีก่อนหาความเดิมไม่พบ ปูเสื่อรอได้แล้วครับ คงใช้เวลาสักพัก

 

แม่บ้านแจ้งว่าได้รับลูกอมหลวงปู่โต๊ะแล้วครับพอดีเย็นนี้ผมจะเดินทางไปกราบพ่อและแม่ที่ขอนแก่นจะได้พกติดตัวไปด้วยขอบคุณพี่วันและทีมงานทุกคนครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ใช่สิ...คืนเดือนดับสนิทอันแสนร้ายกาจ พอกับคืนอาถรรพ์จันทร์สีเลือด คืนปล่อยผี วิญญาณเปรต ราตรีที่ส่งเสริมอาเพศพลังชั่วร้ายวิปริต ให้มากฤทธิ์มหิทธาเป็นทวีคูณ!!!
====================

ทุกเวลานาทีมีค่าดั่งทองคำ ผมตะลุยอ่านบันทึกหนุ่มใหญ่ม้วนเดียวจบในช่วงบ่าย บางตอนสะดุดใจก็อ่านซ้ำ 2-3 เที่ยว หาจุดอ่อนเจ้าถ้ำ ขบคิดวิธีรับมือและตีโต้

ช่วงบันทึกสำคัญหลายตอน ผมพบว่าเจ้าถ้ำต้องใช้เวลารวบรวมพลังอย่างที่อาจารย์เลิศคุยกับคุณเทพ!

เจ้าถ้ำสำแดงฤทธิ์ไม่จำกัดโมงยามแห่งทิวาราตรี ควบคุมสัตว์ได้ ใช้อิทธิฤทธิ์ผ่านตัวแทนด้วยวัตถุรูปแบบต่างๆ ทั้งมีเลือดเนื้อกับไร้จิตวิญญาณ... โดยเฉพาะ รูป รส กลิ่น เสียง พ่วงด้วย แสง เป็นสิ่งสุดท้าย!

เจ้าถ้ำปล่อยอานุภาพควบคุม ดิน น้ำไฟ ลม ได้สูงสุด แต่ยังไม่เคยใช้อิทธิเดชนั้น ทำให้ใครถึงตาย!?...

พับผ่าสิ...จุดนี้น่าฉุกคิด หรือเทพขี้โมโหหวงของยังต้องพึ่งตัวแทนเป็นมือไม้อีก หากจะเล่นงานคนตัวเป็นๆ มีเลือดมีเนื้อหนังมังสา หักกระดูกป่นถึงขั้นวายชีวาวาตม์?

คำตอบอยู่ที่อีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าที่กำลังคืบคลานมาหาอย่างน่าสะพรึง...ศึกแตกหักยกนี้มีสิทธิ์ไปถึงขั้นหามเข้าป่าช้า คืนเดือนดับอับแสงแห่งไพรร้าย มนุษย์ที่เปรียบเสมือนตัวประกันหรือลูกไก่ในกำมือ ต้องมีการสังเวยอาถรรพ์ของมันแน่

ลางร้ายเราฉายชัดตั้งแต่เช้า... 2 ชีวิตสดๆ เจ้าป่าหนุ่ม-สาวที่ไม่สมควรเปิดศึกกับคชสารหนุ่มถึงตาย มันยังล่อกันม้วยมรณัง เจ้าช้างหนุ่มเองก็ไม่แน่ว่าจะรอดไปได้สักกี่น้ำกับบาดแผลสาหัสขนาดนั้น...

ผีป่า เจ้าไพร ส่งคำเตือนล่วงหน้าเราแล้ว แต่ผมกับลุงเฒ่าเจนไพรหาได้ฉุกคิด เพราะมัวแต่รับศึกหอกโมกขศักดิ์ท่อนซุงยักษ์ยกต่อมา

ผมหวนคิดถึงลัทธิเจ้าแม่กาลีครั้งบรรพกาล การบูชายัญชีวิตมนุษย์เป็นๆ...สิ่งมีชีวิตอื่นใดก็ตามด้วยเลือดเนื้อจริงๆ สดๆ ร้อนๆ!!!

คิดแล้ว ขนหัวลุกตั้ง...คืนกาลีนี้น่าจะเข้าเค้า!

บันทึกยังมีบางตอนที่สร้างความสะดุดใจ...นั่นคือเจ้าหนุ่มน้อยดวงดาวอดีตเณรน้อย กับความใสซื่ออันเปรียบประดุจต้นกล้าวัยเยาว์ แทงหน่อทะลุผืนดินโผล่รับแสงสุริยันแรงกล้า ความสามารถบวกพรสวรรค์น่าทึ่งที่ชาวคณะเพิ่งค้นพบในวินาทีมรณะ ความบริสุทธิ์เช่นน้ำค้างกลางหาวที่ทำให้เจ้าถ้ำพิพักพิพ่วนในการทำลาย..

ดวงดาวเป็นหนึ่งศาสตราวุธไม่คาดฝันในมือ ผมมองเห็นลู่ทางต่อกรเจ้าถ้ำจอมโหด ไม่ใช่แค่ "รับมือ"...แต่เป็นกลยุทธ์ "รุก" เพื่อกำชัย!

(ยังมีต่อ)
--------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
=============

ผมขยี้ตาวางบันทึกคุณเทพอย่างเพลียๆ เวลากระดิกว่องไวเมื่อเราไม่ใส่ใจ นาฬิกาข้อมือบอกบ่าย 2 โมง คู่หมั้นที่ไปอาบน้ำกลับกันมาแล้ว ตัวผมก็สมควรชำระล้างสะสางสิ่งหมักหมม ทำความสะอาดกาย ปลุกจิตใจสดชื่นไว้สู้ศึก

คว้าไอ้ห้านัด เก็บบันทึกอย่างระวังไม่ให้บุบสลาย ผมเดินดุ่มตั้งใจไปหลังถ้ำคนเดียว ป่าเปลี่ยวแค่นี้ไม่ทำให้ความกลัวบังเกิด...กำลังเลี้ยวผ่านหน้าถ้ำ ร่างเล็กเปรียวของลุงพรานโผล่มาขวาง...

"จะไปไหน"?...ลุงถามห้วนประสาคนดง พูดจาไร้หางเสียง

"อาบน้ำ ไปกันอีกรอบสิ"...ผมชวนส่งๆ แต่ผิดคาดลุงพรานพยักหน้า ยังไม่ทันขยับแข้งขา เสียงคุุณเทพก็สวนมาจากด้านในถ้ำ

"รอเดี๋ยว ผมไปด้วยน้องพราน"

ไม่ร้องเฉยๆ คุณเทพบงการมะกับดวงดาว จับอาจารย์ใส่แคร่ หามจอมไสยเวทย์นอนลืมตาแป๋วออกมาด้วย...

"ล้างตัวด้วยคน"... อาจารย์พูดเสียงแหบพร่า เมื่อออกเจอแสงสว่าง เห็นชัดว่าใบหน้าซูบเซียวนั้นเริ่มมีเลือดฝาด...สวรรค์! อัศจรรย์เหลือเชื่อกับอิทธิฤทธิ์โสมอายุวัฒนะจากตีนเขาพระสุเมรุ ริมป่าหิมพานต์

มันเป็นยาบำรุง โด๊ปหรือโป๊วเมื่อร่างกายปกติ แต่เป็นยาวิเศษรักษา ซ่อมแซมตอนสังขารทรุดหนัก ไม่เห็นกับตา ไม่ทดลองด้วยชีวิตที่มีเลือดเนื้อตรงหน้าเห็นๆ ใครเล่าจะเชื่อ?

ใบหน้าซูบระคนเลือดฝาดแต่งแต้มอาจารย์เลิศยังอมยิ้ม ขยิบตาให้ผมหนึ่งที แววตาปลาดุกตางูเห่าปกติแข็งกร้าว มีแววอ่อนโยน หากตาผมไม่ฝาด มันส่งคำขอบคุณแฝงอยู่ในนั้น...

"ไปกันครับ'จารย์"...ผมจับมือจอมขมังเวทย์ขึ้นมาบีบให้กำลังใจ เราทิ้งบักสมกับไอ้ปืนโตเป็นเพื่อนคู่หมั้น ขบวนแห่น้อยๆ เฮละโลไปหลังถ้ำ มีอาจารย์นอนแคร่ทำยังกับแห่เกี้ยวพระจีนในเทศกาลกินผัก (กินเจ) คนปักษ์ใต้

ผมเดินเคียงไปกับหนุ่มใหญ่ เราคอนปืนพาดบ่าคนละกระบอก คุยกันเงียบๆ...

"พบมุมที่พอสู้กับมันได้มั้ยน้องพราน?"...คุณเทพถามเมื่ือผมยื่นบันทึกคืนให้พร้อมกับขอบคุณที่อนุญาตให้อ่าน

"พอมองเห็นครับ แต่ไม่แน่ใจ ต้องลองดูกับมันสักตั้ง" ผมแบ่งรับแบ่งสู้ไม่เต็มเสียง

"น้องพรานว่า คาถาเราทำไมกันมันไม่ได้ตลอดรอดฝั่ง?"...

คุณเทพเล่นปุจฉาด้วยเรื่องหนักอก ผมเงยหน้ามองท้องฟ้ายามบ่ายสดชื่น ลมเย็นโชยระรื่น สีเขียวราวป่ากับต้นไม้ใกล้ๆ รอบตัว ล้วนนำพาความชื่นบาน ไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์เดนตายกลุ่มหนึ่งกำลังแบกภาระวัดดวงเสี่ยงตาย กระเสือกกระสนเอาชีวิตรอดตรงข้ามกับบรรยากาศแห่งชีวิตธรรมชาติป่าแสนสวย

การมอบคำตอบแก่คุณเทพมุมนี้ น่าจะเกินความสามารถ แต่ก็มีบางสิ่งดลใจ...ผมปล่อยคำพูดผ่านลิ้นออกไปดังละเมอ...

"จิตดวงดาวไม่แข็งแรงพอ อีกอย่างขาดสิ่งศักดิ์สิทธิ์ส่งพลังหนุนต่อเนื่อง เหมือนแบตเตอรี่ใช้ทีเดียวหมด ขาดการชาร์จเติมไฟ"

คุณเทพแทบหยุดเดิน หันควับมองหน้าผม ดวงตาเบิกโพลงเป็นประกายแห่งความตื่นเต้นดีใจ คล้ายคนไขแผนที่ขุมทรัพย์สำเร็จ เอามือตบบ่าผมหนักๆ...

"ผ่าเถอะ น้องพราน...เราต้องมีครูดูแลต่อเนื่อง คงคาถาเอาไว้ให้ทรงฤทธิ์ อย่าขาดตอน"

ผมพยักหน้าอย่างไม่สงสัย เพียงแต่ไม่เข้าใจตนเอง คำตอบเหนือเหตุผลเหลือเชื่อนั้น ผุดวาบขึ้นมาในสมองได้อย่างไร?

ยิ่งคุณเทพ...เจอะเรื่องเหนือโลก ลี้ลับซับซ้อนเกินมนุษย์มนามากเข้า จอมตื๊อเหล็กไหลแทนที่จะค้านเยี่ยงผู้ใช้ชีวิตผ่านแดนศิวิไลซ์นับไม่ถ้วน...

ดันเออออห่อหมกเข้ากับผมเป็นปี่เป็นขลุ่ยด้วยกันซะงั้น...!

เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน กองทัพที่สมัครสมานใจไม่แตกคอ ย่อมเหนือทัพที่รบทั้งที่แม่ทัพนายกองทุ่มเถียงยุทธวิธีไม่ลงตัว...ทัพแบบนั้นรบสมรภูมิใดร้อยครั้งก็เจ๊งทั้งร้อย!

การคุยของเราคงบังเกิดเสียงดังโดยไม่ตั้งใจ อาจารย์ร้องบอกเจ้ามะเบาๆว่า...

"หยุดก่อน"...แคร่หามด้านหน้าชะงักกึก รอผมกับคุณเทพสาวเท้ามาทัน...เราไม่ทันเอ่ยถามหยุดทำไม อาจารย์ก็พูดฟังชัด...

"น้องพราน กลับถ้ำรื้อกล่องเครื่ิองมืออาจารย์ดูด้วย อะไรใช้ได้ เอาไปใช้เลย"!

ผมอมยิ้มหวิดปล่อยก๊าก...กล่องวิเศษอัศจรรย์ที่อาจารย์เลิศหวงแหนนักหนาปานชีวิต แม้ใครนั่งทับหรือเดินเฉียดกรายยังโวยวายดุดันเอาเป็นเอาตาย ห้ามกระทั่งวางต่ำกว่าอย่างอื่น...

บัดนี้เป็นกล่องวิเศษที่อนุญาตให้ผมใช้อย่างเต็มใจ!

ผมได้แต่ภาวนาขอให้มันจงมีอิทธิฤทธิ์ซ่อนเร้นเหมือนตะเกียงอาละดิน ขัดถูแล้วปล่อยเจ้ายักษ์จินนี่ออกมา หาวิธีช่วยพวกเราสู้รบปรบมือเจ้าถ้ำคืนนี้!!!

--------------------

*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตามพรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณี มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมาย ***

 

อิ อิ อายจังค่ะจำผิดวัน ช่วงนี้เป็นบ่อยค่ะ ปกติหนูทำงานวันเสาร์ด้วย แต่ตั้งแต่ต้นเดือนเมษายนจะทำเฉพาะงานราชการแล้วค่ะ เลยยังก่งก๊ง วันนี้ได้หยุดเลยคิดว่าวันนี้เป็นวันอาทิตย์ค่ะ

 

ขอให้หลวงปู่โต๊ะคุ้มครองคุณพงศ์ทวีให้เดินทางไปกลับอย่างปลอดภัยแคล้วคลาดจากภยันตรายและเหตุการณ์ร้ายทุกอย่างด้วยนะครับ

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
สองท่อน
บทสรุป
เริ่มขมวด
อย่างเข้มข้น
ทั้งเปิดใจ
ยอมหมดตัว(อ.เลิศ)
หนนี้ วัดกัน กลับบ้าน