เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สปีซี่ย์เดียวกัน ตะก่อนผมก็เป็นอย่างนั้น จนเมื่ออายุมากก็ต้องถนอมสายตา ตัดใจบริจาคหนังสือไปไม่ต่ำกว่า สองพันเล่ม เพราะบางเล่มเป็นหนังสือดีต้องหยิบอ่านซ้ำบ่อยๆ บ้านโล่งมายี่สิบกว่าปี เหลือแต่ธรรมะกับหนังสือเก่ามีค่าสัก2ตู้

 

อิ่มใจกับเรื่องเล่า 3 วันหลายท่อนติดๆกัน วันนี้จะพาไปเที่ยวชม"พระกรุเลอค่า-หาดูยาก"กันมั่ง สลับสับเปลี่ยนบรรยากาศไม่ให้เลี่ยนเซ็ง

อยู่กระทู้นี้ มีแต่ความหรรษา สัปดาห์หน้ามาว่ากันเรื่องทำบุญชุด"พระรูปหล่อ-ทุกภาคทั่วไทย" สุดๆของคอนเซ็ปท์ดี ไม่มีใครเหมือน

 

ใช่ครับ--ท่านบก. ทีมพรานเจนสังเวียนชุดนี้รู้ดี จึงมีในบันทึกซึ่งไม่เคยเขียนไว้ตอนอื่นเลยว่า...

===เก็บก้อนหินเรียงเป็นวงกลมเพื่อวางฟืนให้พ้นหิน===

ปกติจะมีบันทึกเพียงเก็บหินวางเป็นเส้า3ก้อนเพื่อทำเตา แต่คราวนี้พวกเขา"ก่อไฟบนก้อนหิน"...แน่นอน

---ผมเพียงแต่ขยายความจากบรรทัดสั้นๆนั้นไม่กระจ่างแจ้งเอง...ต้องขอบพระคุณท่านบก.

 

ทะเลหนาว เคล้าฝน ฟ้าหม่นทำใจแป้ว เฮ้อ...ต้องเอาใจช่วยคนชายทะเลซึ่งมีลมหายใจอยู่กับนักท่องเที่ยว ให้ฟ้าแจ้ง แดดใสไร้ฝนเร็วไว

 

เจอภาพดอกไม้ยักษ์ใหญ่สุดในโลก หนึ่งเดียวที่มีในป่าเมืองไทย น้องมากิอุตส่าห์หามาเพื่อแก้ขัดในวันฟ้าหม่นหนาว ต้องเขียนให้สักนิด...

ดอกบัวผุด.......ไม้สุดทึ่ง
มีเพียงหนึ่ง.......ในสยาม
กับ"บอร์เนียว".....สุดเขตคาม
ดอกไม้งาม.........เหม็นคาวคลุ้ง!

ดอกสวยแต่รูป จูบไม่หอม เวลาบานใกล้โรยจะเหม็นมาก เพื่อนชาวใต้บอกว่าเหมือนกลิ่นซากศพ คงเป็นการป้องกันตัวเอง หรือล่อลวงบางอย่าง มีแถวป่าร้อนชื้นฝนมากทางภาคใต้ กับเกาะบอร์เนียว เป็นไม้อนุรักษ์

 

---ทะเลตะวันตก น้องเมษบอกฝนตกพรำไม่หยุด

---ทะเลตะวันออก น้องเรย์บอกฝนกำลังมา แสดงว่าฟ้าหลัวทั่วถึงทุกภาคทั่วไทย ดีเป็นวันหยุดอยู่บ้าน อ่านกระทู้กันไป ไม่สิ้นเปลือง

 

ต่อไป ขอนำท่านผู้อ่านพบกับเรื่องเล่า"เปิดกรุ-เป็นทางการ"สมบัติแผ่นดินเลอค่าที่ควรรักษาไว้ จะอยู่ในพิพิทธภัณฑ์ หรือเป็นสมบัติส่วนตัว ก็แล้วแต่ที่มา-ที่ไป แต่อย่าไปเชื่อใครว่า พระกรุไม่ควรเอาเข้าบ้าน...เชิญอ่านให้หรรษา เปิดหู เปิดตา และเปิดสมองด้วย!

 

"เปิดกรุ-พระกรุเนื้อชิน"
ศิลปอลังการแห่งแผ่นดิน
=================
ประวัติศาสตร์สมบัติศาสนา
แห่งดินแดน"สุวรรณภูมิ"!!!
=================

---600กว่าขวบปีที่ผ่านมา เจ้าอ้ายพระยากับเจ้ายี่ 2พี่น้องเปิดศึกสายโลหิต เคลื่อนรี้พลสกลไกรเข้าห้ำหั่นกระทำ"ยุทธหัตถี" แย่งชิงบัลลังก์ทองอโยธยาศรีรามเทพ

เกมส์ ออฟ โธรน...ของจริงมิใช่ในหนังหรือนวนิยาย จบลงอย่างสมศักดิ์ศรี 2ฟ้าชายพลีชีพบนคอช้างทั้งคู่ บัลลังก์เลือดส้มหล่นใส่ตกเป็นของ"ตาอยู่"น้องนุชสุดท้อง..."เจ้าสามพระยา"!

ประวัติศาสตร์เลือดยุคกรุงศรีอยุธยาตอนต้นปิดม่าน ผู้ครองแผ่นดินโดยไม่ต้องออกแรง สละทรัพย์สมบัติมโหฬารท่วมฟ้า ท่วมแผ่นดิน สร้าง"วัดราชบูรณะ"เป็นที่รำลึก ราชานุสรณ์แด่ 2พี่ชาย ผู้ก่อศึกสายเลือด-ชิงบัลลังก์ลือลั่นสนั่นปฐพี โดยไม่ตั้งใจให้มันเป็นตำนานสนั่นโลกาวันหนึ่งข้างหน้า!!!

ในการก่อสร้างวัด ก็ได้สร้าง"กรุมหาสมบัติ"ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่แผ่นดินอโยธยาเคยมีมา กรุมหาสมบัตินี้อาจรวมถึงทุกกรุซึ่งเปลี่ยนแปลงมาเป็นสยามประเทศหรือประเทศไทยในกาลต่อมา

อาจไม่เทียมเท่า สมบัติไอยคุปต์ ระดับ"ยุวกษัตริย์ตุตังคะเมน"แห่งลุ่มน้ำไนล์ หรือ สุสานจิ๋นซีฮ่องเต้ ทรราช(หรือมหาราช?)...ผู้เกรียงไกรแผ่นดินมังกรซึ่งรวบรวมชนเผ่าจีนเป็นหนึ่งเดียวคนแรก

แต่ก็การันตีได้ว่า แผ่นดินนี้ยังไม่เคยค้นพบ"กรุสมบัติ-พระบูชา-พระเครื่อง"เพชรนิลจินดา ทองหยอง ฯลฯ ทีเดียว มากมโหฬารเท่ากรุวัดราชบูรณะแห่งนี้

สุดยอดกรุมหาสมบัติสงบนิ่งเงียบงันใต้แผ่นดิน ใต้องค์พระปรางค์ใหญ่ ผ่านกาลเวลาเกินกว่าครึ่งพันปี ผ่านสงครามกรุงแตกหนที่1...ซึ่งบุเรงนองเพียงครอบครอง แต่ไม่ทำลาย

ยอดกรุนี้ผ่านเงื้อมมือพม่ารามัญ คราวกรุงแตกสิ้นซากหนที่ 2 แม้จะมีการปล้นแผ่นดินอโยธยา ขุดค้นสมบัติซ่อนเร้น ทั้งมือพม่าผู้ยึดครอง และคนไทย-จีนที่ทำลายกรุงศรีฯเพื่อหามันมาต่อชีวิต...ความวิบัติที่บังเกิดไปทุกหย่อมหญ้า ก็ยังไม่ระคายหรือแผ้วพาลมหาสมบัติซึ่งรอดพ้นมือมารได้อย่างหวุดหวิด!

กรุมหาสมบัติกองสูงเป็นภูเขาเลากา ดันแตกเพราะกลุ่มชายยากจนเข็ญใจ ต้องการแสวงหาเพียงพระบูชาองค์งามๆไปขายเพื่อเอาอัฐเล็กน้อยยาไส้ในปี 2499 หรือ 62 ปีที่ผ่านมานี่เอง!

==========(ยังมีต่อ)==========

 

(ต่อ)...เปิดกรุ-พระกรุเนื้อชิน
~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~

นักขุดกรุอนาถาแต่แจ็คพอทยิ่งกว่าหวยล็อตโต้ยุคใหม่แตก...มีกว่า10คน เจาะพระปรางค์แล้วขุดลงไปเจอห้องแรกพบพระพุทธรูปทองคำ3-4 องค์ วางเป็นเหยื่อล่อ

แค่นั้นก็เพียงพอกับความต้องการของนักขุดผู้หิวโหย พวกเขากำลังจะกลับ บังเอิญในกลุ่มคนหนึ่ง ดันเอาเครื่องมือกระทุ้งพื้น ได้ยินเสียงกลวงสะท้อนขึ้นมาจึงรู้ว่ายังมีกรุข้างล่าง...

พวกเขากระแทกศิลาแลงแผ่นหนาอีก2แผ่นซ้อนแตก แล้วก็ตะลึงงันแทบเป็นเสียสติไม่อยากเชื่อสายตาไปกับ ขุมมหาสมบัติที่อร่ามเรืองเบื้องล่าง ต่อหน้าต่อตาของทุกชีวิต!!!

เครื่องทรงพระมหากษัตริย์ครบทั้งชุด ดีที่สุด เลอเลิศที่สุดของเครื่องกกุธภัณฑ์...มงกุฏ หมวก พระแสงดาบ เสื้อถักด้วยทองคำ รองเท้า ฯ ทุกอย่างทำด้วยทองคำฉายฉานกลางแสงไฟอาบเป็นสีทองเปล่งปลั่งไปทั่วห้อง!

สมบัติที่ทำให้คนเป็นบ้า และบ้าคลั่ง ซึ่งหลายคนในจำนวนนั้นก็เป็นบ้าไปจริงๆ!

บางคนเอามงกุฏทองคำประดับเพชรมาสวม ถือดาบทองคำรำเฉิบๆเป็นยี่เกหลงโรงกลางตลาดเพราะสติแตก จนความแตก...!

สมบัติถูกขนไปคราวแรกนั้น มากเป็น 10 กระสอบ ถูกติดตามกลับคืนภายหลังมาเป็นสมบัติของชาติได้เพียง 20 เปอร์เซ็นต์

ปี 2500...หนึ่งปีถัดมา กรมศิลปากรจึงดำเนินการเปิดกรุที่เหลืออย่างเป็นทางการต่อจากนักขุดกรุที่โดนรวบทั้งแก็งค์ คนที่หนีได้ ก็ประสบภัยพิบัติไม่ตายดี คนที่เหลือรอดก็อยู่อย่างลำเค็ญในห้วงทุกขเวทนา

กรมศิลป์พบ..."ห้องสมบัติ"อย่างต่อเนื่อง รวมถึง 7 ห้อง หลุดรอดจากเงื้อมมือนักขุดมากเกินครึ่ง เพราะนักขุดเจอเพียง 2 ห้องเท่านั้น!

==========(ยังมีต่อ)==========

 

(ต่อ)...เปิดกรุ-พระกรุเนื้อชิน
~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~

การเปิดห้องสมบัติต่อมา พบพระบูชาทองคำ-เงิน-สัมฤทธิ์ กองพะเนินเทินทึกเป็นภูเขาเลากา แน่นเอี้ยดในบางห้อง...

ไม่นับแก้ว แหวน เงินทอง ถนิมพิมพาภรณ์ เพชรนิลจินดา เกลื่อนพื้นพสุธา ประหนึ่งดังว่า...แผ่นดินถูกหว่านโปรยด้วยมหาสมบัติทุกหย่อมหญ้า!

ทั้งนี้รวมถึง..."พระเครื่อง"ปริมาณมาก เกินกว่า"แสนองค์"มากที่สุด ตั้งแต่เปิดกรุพบในแผ่นดิน!!!

"พระเครื่อง"มีมากกว่า 400 พิมพ์หรือแบบ ส่วนใหญ่เป็นเนื้อชินเงิน มีเนื้อดินและโลหะอื่นบ้างแต่ไม่มาก เนื้อชินเงินจะมีคราบปรอทขาววาบวับในองค์ที่ไม่สัมผัสพื้นกรุ ที่จมดินก็มีคราบกรุติดพองาม บ้างก็ปิดทองลงรัก ล่องชาดก็มีครบครันทุกฝีมืออลังการงานสร้างเชิงศิลป์

กว่า 400 แบบพิมพ์นั้น ถอดรูปแบบจำลองศิลปะมาจาก ศิลป์แผ่นดินทุกยุค ทุกสมัย ตั้งแต่ ทราวดี ศรีวิชัย อู่ทอง สุโขทัย-กำแพงเพชร เชียงแสน ลพบุรี รวมถึงศิลป"อยุธยาบริสุทธิ์"

ด้วยจำนวนพระเครื่องมหาศาลเกินกว่ากรมศิลปากรซึ่งมีกำลังคนเพียงหยิบมือ เจ้าหน้าที่ตำรวจยุคนั้นก็น้อย ยากจะดูแลรักษาทั่วถึง จึงมีการตกลงเปิดให้ประชาชนทั่วไปได้มีส่วนร่วมบูชา

ปัจจัยจากการเปิดบูชาพระเครื่องที่คัดเฉพาะองค์งามๆลดหลั่นกันไป นำเป็นทุนบูรณะพระเจดีย์ พระปรางค์ที่ทรุดโทรมมากส่วนหนึ่งเป็นทุนไว้จัดสร้างพิพิฑธภัณฑ์"เจ้าสามพระยา"เพื่อเก็บรักษาสมบัติเลอค่าไว้ให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ชื่นชม

พระพิมพ์ใบขนุนขนาดใหญ่อันเลื่องชื่อทั้งศิลปและวิทยาการทรงคุณค่า มีมหิทธานุภาพกันไฟ คุ้มเหย้าเฝ้าเรือนดีมาก เป็น"พิมพ์พระเอก" ถูกนำให้บูชาทีเดียวหมดกรุ ประชาชนแย่งกันเช่าได้เงินหลายแสนบาท (ยุคนี้คงหลายสิบล้าน) เพียงพอต่อการบูรณะ

พระพิมพ์อื่นๆก็คัดออกให้ปชช.บูชาตามความสวยงามและเหมาะสม ขนาดใหญ่ที่สมบูรณ์ก็อยู่ที่หลักร้อยราว3-500บาท

(อย่าลืม...ในปีพ.ศ.2500 ราคาทองคำบาทละ=ร้อยกว่าบาท,ข้าวสารเกวียนละไม่กี่บาท!)

การให้บูชาพระพิมพ์หลักร้อยกับหลักร้อยกลาง แต่มีผู้คนทั่วประเทศหลั่งไหลเดินทางมาแย่งกันเช่า ถือเป็นปรากฏการณ์ราวกับ "ดาวหางฮัลเลย์"ปรากฏในช่วงปลายรัชสมัยรัชกาลที่ 5 นั่นเทียว!!!
===(ยังมีต่อ)===

 

สั่งอพยพชาวกุยบุรีด่วน! หลังฝนหนัก-น้ำป่าทะลักเขาตะนาวศรี ท่วมบ้านเรือนหลายตำบล
มาจากเพื่อนครับ





https://www.matichon.co.th/news/827097

 

(ต่อ)...เปิดกรุ-พระเนื้อชิน!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~

พระจำนวนหนึ่งจากกรุ ซึ่งจะนำมาให้ชมเป็นกรณีศึกษาสำหรับกรุวัดราชบูรณะอันยิ่งใหญ่ เกินกว่าจะใช้คำพูดพื้นๆทั่วไปบรรยายนี้ ผมเช่าต่อมาจากบ้านเก่าแก่ชาววัง ตั้งแต่ปี2525 หรือกว่า30 ปี ซึ่งเจ้าของได้สละทรัพย์บำรุงแผ่นดิน เช่าจากกรมศิลป์คราวเปิดกรุในปี 2501 ทั้งสิ้น

ไม่มีองค์ไหนไปขุดกรุมาเอง ให้"ปู่โสมฯ"ท่านมาตามทวงเป็นอันขาด!

นี่คือ ศิลปวัตถุลำ้เลอค่าของแผ่นดิน พุทธศิลป์อลังการไร้เทียมทาน พุทธคุณและพุทธบูชาเพียบพร้อมสมบูรณ์ สมควรรักษาเอาไว้ให้เพื่อสืบทอดเป็นมรดกสู่หลานด้วยผลงานบรรพชนที่รังสรรค์ไว้ให้ อย่าปล่อยให้หลุดลอยไปอยู่ในกำมือชาวต่างชาติผู้รู้คุณค่าศิลปวัตถุดีกว่าเรามากนัก

เพราะพระกรุราชบูรณะนี้ เป็นหนึ่งในคอลเล็คชั่นที่นักสะสมต่างชาตินิยมมากขึ้นทุกวัน ด้วยว่า...

1...ความเก่าเกือบ600ปี
2...ศิลปอลังการ
3...พระมหากษัตริย์สร้าง
4...พุทธคุณล้ำเลิศ(อย่างหลังเป็นของแถม)

อย่าไปเชื่อใครที่รู้น้อยพลอยรำคาญว่าสะสมพระกรุ กาลเวลายาวนานผ่านไป พระพุทธคุณเสื่อมสิ้นหมดแล้ว เหมือนแบตเตอรีี่หมดน้ำยาหรือสิ้นไฟ

คนกล่าวเช่นนั้นช่างด้อยภูมิรู้เสียจริง หารู้ไม่ว่า...อำนาจพระพุทธคุณในองค์พระซึ่งผ่านพิธีมหาพุทธาภิเษกยิ่งใหญ่ระดับพระมหากษัตริย์บัญชาการงานสร้างนั้น ไม่มีวันเสื่อม...

แค่ตั้งจิตอธิษฐาน ยกมือปลุกด้วยนะโมฯ 3 จบก็มาแล้ว...

อโยธยาคือแผ่นดินที่คุกรุ่นด้วยควันไฟแห่งสงครามมากล้น ยิ่งพระมหากษัติริย์สร้าง เหล่าฤาษีชีพราหมณ์ พระสงฆ์องคเจ้าผู้เรืองฤทธิ์ที่สุดของแผ่นดินทุกรูปนามต้องมาร่วมชุมนุมปลุกเสกกันชนิดพระทุกองค์เหาะได้-ลอยได้ของจริง เป็นมายาแห่งโลกกุตตระ...

นี่คือ...มหามนตราแห่งพุทธคุณที่เป็น"อกาลิโก"ไม่เกี่ยวข้องกับกาลเวลา

ไม่เหมือนฌานโลกีย์ปุถุชน คนทำตายก็เสื่อมสลายเป็นเศษสวะเป็นผ้าขี้ริ้ววัตถุชิ้นหนึ่ง...

ความยิ่งใหญ่แห่งอำนาจบารมีพุทธะที่แท้นี้ แม้นแต่ หลวงพ่อเดิม วัดหนองโพธิ์ ท่านก็กล่าวถึงอำนาจพระพุทธคุณที่ประจุด้วยศีลบริสุทธิ์ พลังเหนือโลกว่า...

---เหมือนทองคำตกในน้ำครำน้ำคูถก็คงเป็นทอง...หรืองูพิษเลื้อยผ่านแปดเปื้อนสิ่งโสโครก ส้วมเหม็นเน่าโสมม ก็ยังมีพิษ---

หรือหนักหน่วงเข้าไปอีกต้องยกให้ ท่านหลวงตาจวน วัดไก่เตี้ย สุพรรณบุรี ท่านกล้าประกาศฉาดฉาน...

"พระของข้า เอาไปทิ่ม....หมาก็ไม่เสื่อม"!!!

ของที่เสื่อม คือฌานโลกีย์ขี้โม้ ตีปิ๊บขายของ อลัชชีผีผ้าเหลือง พวกผีห่า ผีพราย ฯลฯ ของที่ไม่ใช่ทางพุทธเหล่านี้ คนสร้าง คนปลุกเสกตาย ก็สลายเป็น ดิน น้ำ ลม ไฟ เสื่อมสิ้นอย่างหมดท่า

พระพุทธคุณเท่านั้น ที่คงอยู่ชั่วฟ้าดินสลาย หรืออย่างน้อยก็ 5,000ปีเหนาะๆ ใครไม่เชื่อก็ลองอยู่ให้ถึงตอนนั้นดู...

พระพุทธศาสนาอยู่ยั้งยืนยง ด้วยอำนาจพระพุทธคุณ-ธรรมคุณ-สังฆคุณ ส่วนหนึ่ง หนุนเนื่องมายาวนานเกินครึ่งทางพุทธทำนายแล้ว ไม่ต้องมีสิ่งใดเป็นข้อพิสูจน์อีกต่อไป!!!

อโยธยา.........มหาเทพ
ส้องสุมเสพ.....เทพผละหาย
ไฟสงคราม......ลามละลาย
เวียงวอดวาย....กลายคลุกดิน
.....มณเฑียรทอง.....ผ่องวิจิตร
.....พรหมนิรมิต........ประดิษฐ์ศิลป์
.....ล่มสลาย............น้ำตาริน
.....ร่ำไห้ยิน.............อกแตกตรม
ในม่านมืด.......เมฆหมอกมัว
ควันสลัว..........ฤาสิ้นสม
ทรัพย์แผ่นดิน...เหลือชื่นชม
กรุนิยม............ราชบูรณะ
.....ฟื้นคืนซาก.......อันยากพลิก
.....ดุจ"ฟีนิกซ์"........จิกชำนะ
.....ศิลป์แผ่นดิน......ชินอมตะ
.....เหนือกาละ.......ประดับโลก!!!

หมายเหตุ...ฟีนิกซ์==นกอมตะไม่มีวันตาย
..............ฟื้นคืนชีพจากเถ้าตัวเองได้เสมอ

(เรียนน้องต้อด...กรุณานำภาพ4องค์แรกลงได้ครับ อีก 2 องค์ 2 กรุอื่น ผมไว้ค่อยเขียนลำดับต่อไป--ขอบคุณมาก)

 

กรุวัดราชบูรณะ อยุธยา พิมพ์ซุ้มจิก ทองเดิมในกรุ ​

 

พิมพ์ซุ้มเสมาทิศ
​

 

พิมพ์อู่ทองบัวสองชั้น
​

 

พิมพ์พระเชตุพนเล็ก ปิดทองเดิมในกรุ หายากที่สุด ส่วนใหญ่แตกหักเสียหาย
​

 

ข้ามโพสท์ดีของน้องเสฯ เรื่องถูกลอตเตอรี่แล้วไม่ได้ใช้ตัง แต่บริจาคเป็นการบุญทานหมด ถือว่าเป็นผู้ทรงกำลังใจหนักแน่นมั่นคงยอดเยี่ยมท่านหนึ่ง

ไม่สงสัยเลยที่ถูกเลขทั้งปีถึงครึ่งนึงของจำนวนที่ออก ขอให้เป็นเช่นนี้ไปตลอด ไม่ช้ารางวัลใหญ่จะหล่นใส่หน้าตัก ให้ทำบุญ-ทานได้มากขึ้นและมากขึ้น อ่านเรื่องดีแบบนี้แล้วชื่นใจ สบายใจเสมอ โมทนาสาธุจ้า

 

เจอะแม่ตะนาวศรีอาละวาดแบบนี้
สงสัยไม่ได้เข้าป่าอีกหลายวัน เอาใจ
ช่วยคนแถวกุยบุรีกันก่อน ให้รอดภัยพิบัติ

 

ถ้ามีให้บูชาพระกรุอโยธยา จะขอร่วมสนุกทำบุญด้วยครับ

 

สวัสดีครับอาwanwi. งามจริงๆครับอาเป็นบุญตาจริงๆที่ได้เห็น. ครั้งที่ผมไปดูที่พิพิธภัณฑ์ดูไม่ชัดเท่าที่อาลงให้ดูเลยครับ เคยได้ยินเค้าพูดว่าพิมพ์ซุ้มเสมา เด่นด้านเมตตาจนภรรยาต้องร้องขอ. (ขอให้ถอดเก็บไว้บนหิ้งพระ 5555 )มหาเสน่ห์มากครับ
ผมรู้สึกว่างานช่างหลวงสมัยโบราณฝีมือสุดยอดมากเลยครับ. แต่พอเวลาผ่านเลยมางานแบบนี้กลับค่อยๆหายไปเหลือไม่เท่าไหร่แล้ว. ผมเจอแปลกตาอยู่ 1 องค์อยากจะขอความรู้จากคุณอาครับ ว่าเป็นงานช่างไทยหรือช่างจากเมืองอื่นในสมัยนั้นครับผม ผมไม่ทันได้ดูคำอธิบายที่พิพิธภัณฑ์ครับ ผมมองออกไปทางศิลป์เขมรไม่ก็ลังกาครับ หรือคือศรีวิชัยครับ