เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

สวัสดีคุณอาวันวิและ FC ทุกท่าน. ขอแบ่งบุญทำบุญบริจาคโลงศพ ให้ทุกท่าน อ่านที่คุณอาเขียนแล้วได้อารมณ์ร่วมมาก เหมือนนั่งฟังคุณอาเล่าอยู่ข้างๆ แต่อ่านเพลินๆรู้ตัวอีกทีเหมือนไปอยู่ในเหตุการณ์กับคุณอาเลย
วันนี้มีเหตุการณ์เล่าให้ฟังด้วยครับ. หลังจากทำบุญบริจาคโลงศพ เสร็จแล้วตอนจะเดินเพื่อเรียกรถ เหมือนมีอะไรพันเท้า แต่พอมองดูกับไม่มีอะไร เลยคิดว่าอาจจะมีใครมาขอส่วนบุญ เลยอธิษฐานอุทิศบุญไปให้

 

สวัสดีตอนเช้าครับอาจารย์wanwi และFC ทุกท่าน#;วัดดวงดี จ.เชียงใหม่

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน มารอติดตามตอนต่อไปครับ

 

สวัสดีค่ะคุณลุงและเพื่อนสมาชิก

ฟังคุณลุงเล่าเรื่องเก่าๆ ทำให้มุต้องขอบคุณพ่อแม่มากๆ ที่ส่งมุไปต่างจังหวัดแทนที่จะไปเรียนต่างแดน สมัยก่อนทุกๆปิดเทอม พ่อแม่จะส่งมุไปต่างจังหวัด อยู่ทีเป็นเดือน โดนมากก็จังหวัดพะเยาะ บางทีไปเยี่ยมญาติที่สระบุรี จำได้เลยว่าเด็กอายุหกขวบ คุณอาเอานมรีดเสร็จมาต้มให้กินรอบกองไฟ บางทีได้กินข้าวมันปูร้อนๆคลุกซีอิ้ว และดื่มน้ำเย็นๆ ในกระป๋อง คุณป้าบอกว่าน้ำแช่เย็นในกระป๋องนมนั้นเย็นเร็ว ตามไปเที่ยวน้ำตก เอาแตงโมแช่น้ำตก ชื่นใจนัก ก่อนแบ่งกันสามคนพี่น้อง เวลาเข้าป่า น้ำเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่มีอะไรน่ากลัวเท่าป่าไผ่ เพราะจะหลงง่ายและหากหน้าแล้ง กอไผ่แก่ๆก็อาจล้มใส่รถจี๊บได้ หน้าบ้านยังคงมีโอ่งน้ำและกระบวย ตักให้คลายร้อนหรือให้คนเดินผ่านไปผ่านมาได้แวะพัก

ต้นมะปรางหน้าบ้านเวลาออกลูก เด็กวัดบางทีก็จะมาสอยไป มะม่วงต้นใหญ่นั้นถูกตัดทิ้งไปแล้ว แต่เวลาร่วงหรือออกดอก ลูกหลานแทบจะเป็นลูกมือทำแจกกันให้ทั้งฮงยาหรือละแวกบ้านแถวนั้น กว๊านยังคงร่มเย็นภายหลังได้มีการปรับปรุงพื้นที่แหล่งท่องเที่ยว มุยังคงชอบการไปกาดชาวบ้าน เจอขนมลิ้นหมาหนึบๆหวานๆ บ้างก็ซื้อลูกแตงไทยผลเล็กๆ ไม่สุกดี มาจิ้มกับน้ำพริกตาแดง พออยู่กรุงเทพนานๆ บางทีมุก็ลืมการใช้ชีิวิตแบบเดิมไป มุจำไม่ได้ว่าไม่ได้กลับไปบ้านต่างจังหวัดนานค่ะ ตั้งแต่สูญเสียคุณอา คุณยาย และคุณน้า เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน แต่สิ่งหนึ่งที่มุจำได้คือ ไม่ว่าเราจะเป็นใคร ตำแหน่งสูงแค่ไหน เท้าต้องติดพื้น อย่าลืมรากเหง้าของตัวเอง

ทุกครั้งมุจะแวะขึ้นดอยเพื่อหาโอกาสไปวัดอนาลโย แม้ว่ากลัวความสูงมุจะไต่ดึบ ภายหลังมีการทำทางขึ้นเขาได้ จำได้ว่าเจ้าหน้าที่ในวัด เคยเปิดโอกาสให้มุสักการะแล้วเห็นงาช้างดำ นานๆทีบริเวรนี้จะเปิดให้เข้าชม วัดศรีโคมคำที่มีเสาร้อยต้น พิธีหลายอย่างมุจดจำแล้วยังคงรักษาแม้ว่าอยู่กรุงเทพ โดยเฉพาะเรื่องที่คนเฒ่าได้สอนมุค่ะ จริงๆอาจนอกเรื่องไปเยอะ แต่มุเห็นด้วยกับคุณ @suthamma @sutin_boons และ @wanwi บรรยากาศเก่าๆ ปัจจุบันแทบจะเปลี่ยนไปมาก (แต่มุยังไม่แก่นะ ฮา ไม่กล้าเทียบรุ่น เดี๋ยวจะห่างกันหลายรอบ)

ป.ล. แม่แมวเอาลูกแมวมาแอบไว้ที่บ้านมุอีกแล้วค่ะ ครอกที่ห้า เอิ่ม มันเห็นบ้านมุเป็นอะไรกัน น้องวิเชียรมาศยังคงมาเป็นวันๆ ค่ะ

 

มีประสบการณ์สุดทึ่งกับตัว อย่ากลัวเก๊-แท้
ของพรรค์นี้ ใช่ว่า จะเอามาลองกันง่ายๆ
ไม่แน่จริงถึงพิการเชียวนะ ต้องอาราธนา
ท่านติดตัวตลอดไป

 

สาธุ ตามคุณศรีฯอีกคน
บารมีพ่อท่านคุ้มครองครับ

 

ต้องคัดที่มีในกรุ ที่สะสมหนหลัง
ให้เล่นเกมส์แน่ แต่ช่วงนี้เอาของ
ที่มีมากๆ เล่นไปก่อน

 

โมทนาบุญโลงศพ เป็นบุญที่ดีมาก
ผมต้องทำเดือนละ2 โลง ติดต่อมานานหลายปี
บางทีฝันว่า มีคนไม่เคยรู้จักมักจี่มาก่อนในชีวิต
เชิญไปงานศพเพื่อขอบคุณ ตื่นมาก็นึกได้ว่า
คนเชิญได้ใช้โลงที่เราบริจาคแล้ว

 

ความเอื้ออารีคนโบราณ ทำให้มีนิทานเรื่องหนึ่ง ผมยังจำได้...นิทานนั้น พ่อถามลูกว่า ถ้าจับปลาตัวใหญ่กินไม่หมดได้หนึ่งตัว ทำอย่างไรจะกินได้ทั้งปี ลูกบางคนตอบว่า ทำปลาเค็ม บางคนว่าเอาไปขาย เอาเงินมาทำทุน มีเงินก็ซื้อปลากินได้ทั้งปี

คนสุดท้ายบอกว่า ตัดแบ่งแจกเพื่อนบ้าน แล้วทุกวันเราก็จะมีของที่เพื่อนบ้านแบ่งกลับคืน ให้เรามีกินทั้งปี

พ่อบอกว่า เอ็งเก่ง เอาสมบัติไป...

โบราณเล่าไว้ ให้เห็นน้ำใจไมตรี
เอื้ออารี ไม่มีวันสูญเปล่า แต่วันนี้
ไม่มีเรื่องแบบนั้น ให้เห็นอีกแล้ว

ตะก่อนค่อนขอดคนกรุง
บ้านติดกันไม่รู้จักกันเลย
เดี๋ยวนี้ คนต่างจังหวัดอยู่
บ้านจัดสรรในเมืองก็เป็น

 

เห็นพระงาม-ชื่อวัดดี
มีมงคล อดเขียนให้ไม่ได้...

วัดดวงดี...............มีดวงดาว
โชคพร่างพราว.......ทุกราศี
เชิญขอพร..............พระทุกที่
สวัสดี......................ดวงดีเอย!

ขอบคุณ น้องไพเรทฯ

 

เปลี่ยนบรรยากาศวิวทะเลยามเช้า
มาชมภาพสองผู้เฒ่านั่งสนทนากันมั่ง
ร้านของชำบ้านนอกให้อารมณ์อีกแบบ

 

เรื่องเล่าที่ดี มักปลุกวิญญาณหนหลังที่ซุกซ่อนในซอกหลืบแต่ละคน ตื่นขึ้นมาได้เสมอ หนูมุก็พลอยขุดก้นบึ้งความทรงจำงดงามวัยเด็กเล่าสู่กันฟัง

เล่าได้ดี เห็นภาพชีวิตริมกว๊านเลาๆ เงาอดีตฉายฉาน ความสำราญเด็กน้อย กับโลกสวยงามที่เหมือนไม่มีวันรูดม่านจบ

บ้านหมูมุฯคงมีกลิ่นแมวและความเกื้อการุณย์ ทำให้แมวบอกต่อกันไปว่า มาบ้านนี้นะโว้ย เจ้าของใจดี...บ้านผมก็เป็นแบบนี้ ทุกวันถูกผบ.ปกาศิต เธอห้ามให้อาหารแมวเร่ร่อนหน้าบ้านเด็ดขาด ฉันเดินไปให้มันรอบหมู่บ้านเอง ปฏิบัติกันมาอย่างนี้เกินยี่สิบปีแล้ว

ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆอีกหนึ่งเรื่อง

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดี เพื่อนๆครับ มีความสุขทุกๆครั้งที่ได้เข้ามาอ่านจากประสบการณ์ของผู้ถ่ายทอดจากคนต้นเรื่องมาสู่ผู้เล่า แล้วผู้เล่ามาถ่ายทอดต่อ อีกทั้งได้พูดได้คุยกับเพื่อนๆ และในขบวนรถไฟขณะนี้ (อินเทรน) คือเรื่องเล่าจากเด็กผู้ชายตัวนิด (สมัยก่อนเท่มากครับ เด็กเตป) ลักษณะตัวขาวๆ ผมรองทรง เสื้อผ้าสีสดใส ผิวสะอาดสะอ้าน........เป็นอะไรที่เด็กตัวดำๆ ผิวกร้านๆ บนผิวมีคราบโคลนฉาบทาบางๆ คล้ายๆแป้ง ไล้บางๆ ที่เกิดด้วยคราบน้ำคลองที่แห้งติดผิวกาย
แหม......ท่อนนี้ลืมตะลุยไพร ไปเลยครับกับเรื่องเล่าช่วงนี้ แต่ที่ยังมีติ่งอยู่ให้คิด นึกไปถึงว่าดำ จะได้ขึ้นเวทีนี่ซิ ..... นั่นคือความคิดแบบเด็กลูกทุ่งนักสู้ตัวฉกาจ ผมเดาว่าได้ขึ้นชก แต่ ผู้ใหญ่ซิลำบากแน่ๆ

ผมเห็นด้วยกับคำนิยมของคุณ "cosmic ray" ครับที่มีต่อคุณน้า Wanwi และ ขอชมงานเขียน
หรือ Post ของท่านนี้ด้วยลวดลายการเขียนอันวิจิตรบรรจง ซึ่งคงจัดได้เลยครับว่าขั้นเทพเช่นกันครับ สวดยอด.....

ช่วงนี้ทำให้หลายๆท่านนึกย้อยผ่านกาลเวลาไปไกลบ้างไกล้บ้างอย่าง คุณมุ (Mathura) คุณ suthumma และอีกหลายๆท่านครับ

ขอบคุณ คุณ Pirates Of Arabia ส่งบรรยากาศวัดสวยๆ ตุง งดงาม มาให้ชื่นชมครับ จาก วัดดวงดี จ.เชียงใหม่
สาธุ กับการพาคุณแม่ออกไปพบบรรยากาศนอกบ้านครับคุณ พวงสุวรรณ์

แหมคุณเมษ บรรยากาศเช้าๆ มีคุณตาสองท่านนั่งคุยกันเรื่องการเมืองเรื่องเศรษฐกิจ ชีวิตความเป็นอยู่ และเรื่องเล่าในอดีต ยามเช้านี้อบอุ่นๆ ครับ

อีกวันของการเฝ้ารอคอยติดตาม เรื่องตอนจบของวัดจันดี อีกบทหนึ่งของเด็กชายที่เล่าผ่านกาลเวลา มาด้วยความทรงจำอันแจ่มแจ้งและตราตรึงใจในพ่อท่านคล้าย ผู้มากด้วยเมตตา และบารมี คุ้มครองปกป้อง คนไทย และด้วยบรรยากาศแบบกลิ่มไอดิน

คุณ bigkuma สวยงามทุกๆองค์เลยครับ แต่ที่อยากชมแบบสุดๆ ก็องค์ตรงกลางนั่นละครับ ที่อยู่กับเหรียญนะโมของพ่อท่านฯ นั้นละครับ สวยใช่เล่น

วันนี้อีกวันนะครับที่หลายท่านยังอยู่ได้พูดคุยกับคุณ แม่หรือได้ร่วมทานอาหารกับคุณแม่ ผมอิจฉานิดๆ ที่ต้องกลับมาก่อน เพราะลูกสาวติดฝึกงานที่ทำงานไม่หยุดไม่เป็นไรครับ วันหน้าไปอีก

ชื่นใจนักที่ได้พักอยู่กับท่าน
แม้วันวานผ่านผันยังหรรษา
รำลึกถึงคราใดก็ให้สุขทุกเวลา
มองเห็นหน้าแม่นี้มีสุขจริง

 

ขออนุญาติส่งภาพให้คุณน้า Wanwi ชมสักองค์หนึ่งนะครับ ถ่ายได้ชัดสุดเท่านี้เองละครับ ตามที่เคยแจ้งไว้ครับ
ขอบคุณในคำติหรือชมครับ ตามสะดวกเลยครับ หากดีก็ขอส่งรูปเพื่อคารวะครับ หากไม่ดีก็ถือว่าสั่งสอนลูกหลานครับ

 

สาธุครับ

 

(ต่อ)...เมื่อผมไปกราบ
"พ่อท่านคล้าย" ปี2505
~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~

เราย่ำต้อกกลับวัดโดยยึดทางรถไฟเป็นหลัก เสียงรถชึ่ก ชั่ก สะเทือนฝ่าเท้า ผสมเปิดหวูดมาข้างหลังก็กระโดดหลบลงข้างทาง รถไฟขบวนที่มาถึง แน่นขนัดทั้งหลังคากับทุกโบกี้แบบเดียวกับที่เรานั่งมา

ขบวนผู้แสวงบุญยังคงหลั่งไหลมาจากทุกทิศ ทุกทาง ผมกับดำเห็นบางคนเดินรอนแรมกันมาเป็นกลุ่มๆ ไม่รู้มาจากทิศใด ทุกย่างก้าวล้วนมุ่งไปที่วัดจันดี...

ไม่อาจเอ่ยว่า ถนนทุกสาย มุ่งมาที่วัด เพราะสมัยนั้นไม่มีถนน มีแต่ทางเกวียนกับทางฝุ่นลูกรังเล็กๆ การติดต่อโลกภายนอกสะดวกสุด คือเส้นทางรถไฟ

เกิดมาในชีวิต ไม่เคยแผ้วพานภาพแบบนี้อีกแล้ว ไม่ว่าจะไปทำบุญ ณ สถานที่แห่งใด เมื่อวันเวลาเคลื่อนคล้อยผ่านไป ก็ไม่เคยพบสุดยอดบารมีอย่างนี้อีก

คุณป้าบอกว่า วัดแน่นมาก เราได้กราบพ่อท่าน ทำบุญสมใจ ได้รับของดีเต็มที่ ต้องกลับ แบ่งที่ให้คนอื่นๆบ้าง คืนนี้ค้างอีกคืนเดียว จากที่วางแผนจะค้างสักสาม-สี่วัน

ดำมีท่าทางเสียดายมากกว่า เพราะกลับพรุ่งนี้ ก็เท่ากับต้องรีบนอน ไม่มีโอกาสไปเปรียบต่อยมวย ผมขอต่อรองคุณป้า คืนนี้ขอดูมวยหน่อยได้ไหม ดูเสร็จกลับนอนไม่เถลไถล

คุณป้าใจบุญอนุญาตง่ายๆแบบตามใจหลานรัก ตกกลางคืนผมกับดำก็มุดเข้าเวที ความจริงมีกั้นประตูเก็บเงินเอารายได้เข้าวัด แต่เด็กอย่างเรา ตรงไหนก็ฟรี

ในเวทีกำลังคึกคัก ปี่กลองสดๆ อี้แอ อี้แอ เล่นเร่งเร้าใจ...มวยเด็กก่อนเวลากำลังไล่ทุบถองบนเวทีแบบมวยวัดของจริง กองเชียร์แต่ละฝ่าย เฮเมามันส์ !

ดำชวนผม ไปหาคนเปรียบมวย...เรามุดซ้าย มุดขวาไปหลังเวที ก็เจอแม็ทชเม็คเกอร์ หรือคนเปรียบคู่ชก สมัยโบราณนั้น ไม่มีใครรู้จักคำว่า โปรโมเตอร์ คนจัดรายการมวย มีแต่คนเปรียบคู่มวย

ท่านเป็นพระสงฆ์วัยหนุ่ม ท่าทางห้าวๆเอาการ ดำเข้าไปแหลงว่า หลวงพี่จัดผมต่อยทีต้า

หลวงพี่มองเรา 2 คน ท่านหัวเราะ สั่นหัว...เด็กหรอย ไม่เอา เดี๋ยวเป็นไรไป หลวงพี่เดือดร้อน

ดำรบเร้าอีกสองสามครั้ง หลวงพี่ชักรำคาญให้เด็กวัด วิ่งไปเรียกเด็ก2-3คนที่เกร่อยู่แถวนั้น มายืนเทียบ แต่ละคนตัวสูงกว่าดำทั้งสิ้น หลวงพี่ส่ายหัว ม่ายไหวไอ้ไข่นุ้ย นี่ขนาดเด็กไม่ถึง 10ขวบ เอ็งยังตัวหีด(เล็ก)กว่า

ผมอดคันปากถามหลวงพี่...ค่าชกกี่บาทครับ?...หลวงพี่มองสารรูปเราแล้วพูดกลั้วหัวเราะ เด็กขนาดนี้ ให้ 5 บาท

ฟังดังนั้น ผมสะกิดบอกไอ้เกลอ กลับบ้านนอนเหอะมึง 5 บาท กูขอป้าให้มึงก็ได้

ความจริง การอยากขึ้นชก ไม่เกี่ยวกับเรื่องเงิน เป็นความพลุ้งพล่านต้องการผจญภัยในวัยเด็ก ผมเชื่อว่า ต่อยฟรีไม่มีสตังค์ ดำก็เอา แต่เราก็เดินกอดคอกันกลับนอน

วันรุ่งขึ้นก็ ร่ำลาเจ้าบ้านใจอารีย์ที่ชีวิตนี้คงเจอกันหนเดียว ไม่มีอะไรเหลือติดค้างความทรงจำ คุณป้ากับพี่สาวและเราสองเด็กน้อย เดินตามชาวบ้านอีกกลุ่มใหญ่รอรถไฟกลับเมืองคอนฯ...พี่สาวเล่าว่า กลางวันเมื่อวาน ได้ขึ้นกราบพ่อท่านกับป้า ได้หัวนอโมมาด้วย

ไม่ไหวคนมากจัง กลัวกุฏิพัง...พี่ว่าเหมือนดำไม่มีผิด แต่กุฏิโย้เย้หลังน้อยนั้น ก็ไม่เคยพังลงมา น่าอัศจรรย์ใจมาก

ผมนึกขึ้นได้ ถามป้าเรื่องชานหมาก ป้าบอกว่า แบ่งปั้นเป็นลูกกลอนแล้ว 2 หน่วย(ลูก) เอาให้พ่อท่านเป่าเสกอีกที แล้วแบ่งให้ดำไปหนึ่งลูก ตกลงดำไม่ได้เหรียญพ่อท่าน แต่ก็มีชานหมากติดตัวกลับบ้าน ผมได้ของครบ เอาฝากป้าไว้หมด เพราะรู้ว่าทุกชิ้น จะเอาเมื่อไหร่ ป้าก็ทูนหัวให้ผมอยู่แล้ว

เรานั่งหลับกลับเมืองคอน ป้ารู้แกว ไม่ให้ปีนขึ้นหลังคารถไฟอีก ท่านคุมแจ ถึงเมืองคอนโดยสวัสดิภาพ ส่งดำคืนญาติ นอนเมืองคอนอีก 2 คืน ก็ล่องขึ้นกรุงเทพ

การผจญภัยน้อยๆ แต่ได้ประทับตราอันยิ่งใหญ่ไว้ในดวงใจยากลืมเลือน เมื่อคราว 8 ขวบ กับสุดยอดอริยสงฆ์แห่งเมืองใต้ ก็จบบันทึกในบทนี้

จะเป็นบันทึกที่ห้วนห้าว หากไม่มีการร่ายกวี แด่พ่อท่านผู้เป็นดั่งเทพองค์จริง ซึ่งผมไม่เคยมีความวิจิกิจฉา-สงสัยในตัวท่านเลยแม้แต่กระผีกเดียวของชีวิต นับตั้งแต่เล่นพระ-สะสมพระมาค่อนชีวิต...

สิบนิ้วก้ม.............ประณมกร
กราบขอพร..........เทพเมืองใต้
พ่อท่านคล้าย.......คลายเภทภัย
ลูกหลานไซร้.......ได้อยู่เย็น
..........เมตตาธรรม.......ค้ำจุนโลก
..........พ่อนำโชค.........ผ่อนทุกข์เข็ญ
..........วาจาสิทธิ์..........นิมิตเป็น
..........มวลชนเห็น.......ประจักษ์ตา
หนึ่งในร้อย.......น้อยกว่าพัน
มิเสกสรร...........ครบถ้วนหนา
พระคุณท่าน.......ล้นมรรคา
กราบบูชา...........นิรันดร!!!

พุทธัง อะระหัง พุทโธ
ธัมมัง อะระหัง พุทโธ
สังฆัง อะระหัง พุทโธ
พิสิษฐ์อรรถกาโร
นะ โม พุท ธา ยะ
(((ท่อง 3 จบ ก่อนนอน-ออกจากบ้าน
หรือทุกครั้ง ที่นำวัตถุมงคลท่านติดตัว)))

กราบ กราบ กราบ พ่อท่านคล้าย
สาธุ !สาธุ! สาธุ !สวัสดีครับ

 

ขอบคุณครับพี่ ที่จริงหลวงพ่อเงินผมก็เจอเหตุแคล้วคลาดหลายอย่างที่จะๆๆคือมีบันไดเหล็กจริงๆๆสูงสักสองเมตรเอนหล่นลงมาตกลงมาตรงตัวผม ผมห่างไม่เกินเมตรยี่สิบแต่เฉี่ยวตัวผมไปนิดเดียว