เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

น้องมากิมาสองทักใหญ่ๆ ได้ใจความ
เป็นโพสท์ยาวมาก เขียนเก่งขึ้นเยอะ
เอาจับรวมกัน ประทับใจ"ว่านนางคุ้ม"

ว่านนางคุ้ม.......คุมทุกทิศ
ร้ายประชิด........บิดผันหาย
อันตราย............ฤากล้ำกราย
เตือนภัยได้........ปลูกไว้ดี!

ขอบคุณ ภาพดี เรื่องดี
มีมาให้แจ่มใสประจำวัน
ยาชูกำลัง เป็นแรงใจ
ผู้ออกไปสู้งานทุกเช้า

 

คนกินไม่ลืมแน่ รู้แต่ว่า...
น้องไพเรทฯ ลืมกับข้าว-ฮ่า

 

เป็นความงามทำให้คนรักแมว เห็นแล้วใจละลายได้ทีเดียว เจ้าน้องเหมียวพันธุ์ผสม สปิซี่ส์ใหม่ตัวนี้ ไม่น่าเชื่อระหว่าง พ่อเปอร์เซียกับนางแมวป่า มาจ๊ะเอ๋กันได้ ยิ่งกว่าพิศวาทสุดขอบฟ้า แถมให้สายพันธุ์ใหม่ที่งามงดหมดจด

ไม่มียาแก้แพ้โรคนี้ครับ บ้านผมก็เป็นทั้งบ้าน อดีต20ปีก่อนผบ.ผม ไม่ชอบทั้งหมา-แมว เธอแพ้ขนสัตว์ ปัจจุบัน วันไหนไม่เดินออกไปให้อาหารแมวเร่ร่อน แทบจะคลุ้มคลั่ง แถมยังต้องรบกับสมุน 6 ตัวในบ้าน อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย นี่แหละเสน่ห์เหลือร้าย เจ้าหน้าขนพันธุ์นี้-ฮ่า

 

คุณสาธิตมาเย็น ผมตอบเช้าช่วงสาย
ยังไงก็พอไปกันได้-ธรรมะท่อนแรก

สุขเคลมได้.......ทุกข์เคลมไว
จับจ่อใจ............ไยต้องฝืน
แบกทุกข์ไว้..........ย่ำค่ำคืน
หลับหรือตื่น..........อยู่ที่"ใจ"!

ท่อนสองเป็นกวีกึ่งร้อยแก้ว แจ๋วแล้ว
ไม่ต้องแปลง เพราะคงทำได้ไม่ดีกว่า

 

ธรรมมะสวัสดีเช้าวันนี้ครับ

 

น้องสุทินมาห้าโมงเย็นวาน
ตอบกลับเกือบเก้าโมงเช้า
ห่างกันแต่ครึ่งวัน พอไหวอยู่

เหรียญเก่า เล่ายี่ห้อของดีมีอีกเยอะ
แพง-ถูกคละเคล้ากันไป บางเหรียญ
ไม่ยอดนิยม เพราะสร้างน้อย ไม่มีเล่น
ต้องนักเล่นรุ่นเก่า จึงรู้และสะสม นานครั้ง
จะมีหลงเข้าสนาม หรือแตกรังออกมา

เหรียญโบราณไม่ชอบบันทึกอักษรรุงรัง
คนรุ่นหลังเห็นแล้วหมดท่า รู้ว่าเก่า
แต่ไม่รู้ทิศทางแห่งหน ไม่รู้วัด
ไม่รู้อาจารย์...อย่างนี้แหละ

ที่จะนำมาถ่ายทอดเป็นวิทยาทานไปเรื่อยๆ
เผื่อพบเจอกันโดยบังเอิญ ราคาเบากระเป๋า
เก็บเข้ารังได้ ดีกว่าพระใหม่ โคซะนาเต็มพุง
ปลุกเสกด้วยสมีแถมเดรัจฉานวิชามากมาย
เอามาแขวนก็ตาย เก็บไว้ก็รกบ้าน-เชื่อเหอะ

ทักอื่นก็เป็นไปตามนั้น ว่ากับสมาชิก
ครื้นเครงตามสดวก ขอบคุณน้องมาก

 

ชีวิตในผืนน้ำของน้องเมษ เข้าตรู่
แสงสีอลังการธรรมชาติ ต้องว่า...

ฟ้าสีทอง............ครองผืนน้ำ
หางยาวล่อง.......หาเลี้ยงชีพ
คนจับปลา...........ปากตีนถีบ
รุดเร่งรีบ............วันต่อวัน!

 

ตามมาด้วยธรรมะ ปจว.ก่อนพักนิ้ว
ทัศนคติบวก เรื่อง"กาลเวลา"
จากลป.จันทร์ศรี เป็นสิ่งดียิ่ง
สมควรนำมาตรึกตรอง ทำตาม...

ผิดเป็นกาล.......นานเป็นคุณ
เวลาหมุน..........ฆ่าล้างผลาญ
กัดกลืนเรา.........ขย้ำมาร
กาละกาล..........นานยิ่งดี!

อีกท่อนว่าด้วยจิตกับใจ
เขียนเป็นประจำให้ลป.
ท่านสอนง่ายๆตามนั้น
ขอบคุณ คุณสาธิต

 

5555 อาจารย์ wanwiผมลืมครับข้าวเปล่าแต่เช้าเลย

 

กราบสวัสดีคุณน้า Wanwi และสวัสดีเพื่อนๆเหล่า FC เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯในช่วงสายวันอังคารครับ
ตามจริงผมเห็นใจคุณน้าอย่างมากที่คอยส่งความรู้เรื่องพระ และประวัติมาลงให้พวกเราเหล่ามือสมัครเล่นศึกษาครับ หลายเรื่องผมเองไม่เคยทราบที่มีและไม่ทราบว่าจะหาได้จากที่ใด ก็มาได้จากที่นี่ ยิ่งเรื่องราวของหลวงปู่โต๊ะ หลวงพ่อสด หลายครั้งที่เพิ่งทราบว่าร่วมปลุกเสกด้วย หรือหลวงพ่อหลายๆองค์ที่คุณน้านำมาแจกให้ร่วมทำบุญนั้น จะว่าไปแล้วมีที่มาดีมาก แต่ผมเองไม่ได้ศึกษารายละเอียด เลยไม่ได้คิดเก็บไว้เป็นของตนเองซึ่งหลายองค์ในอดีตที่เห็นอยู่ตำตาในรังของญาติๆ ที่ท่านเอามาแจกให้หลานๆ พลาดไปซะงั้นเพราะไม่รู้ที่มา แต่ก็เป็นห่วงว่าคุณน้า Wanwi จะเหนื่อยเกินไปครับ ผมขอรอดูเรื่อยเก็บสะสมความรู้ไปเรื่อยๆครับ กราบขอบคุณคุณน้าที่แบ่งปันความรู้ครับ

ว่านนางคุ้ม ว่านทีุ่ค้มครองทรัพย์สินและคนในบ้าน คนไทยนิยมปลูกกันมากสมัยก่อน ที่เมืองกาญที่บ้านมีเป็นกอใหญ่เลยครับ แต่ยังไม่เห็นออกดอกเลย เมื่อสองปีที่แล้วไปก็ได้เห็นแต่แค่ร่องรอยว่าออกดอก เดือนหนึ่งไปทีกว่าจะเห็นแห้งหมดแล้วครับ ดอกของว่านสวมมากเลยครับคุณมากิ

Pirates Of Arabia จัดจานข้าวสวยๆทุกวันเลยครับ อยากเก็บมากกว่าอยากทานเลย ๕๕๕๕๕

สาธุธรรมจากหลวงปู่จันทร์ศรี ครับ คุณ เปลือกไม้

ตอบตอนใหนก็ซึ้งใจครับคุณน้า ฯ

 

แต่กลับข้าวไม่มีนะฮ่าๆ

 

คราวหลังอย่าลืม"กับข้าว"ไม่ใช่"กลับ"
กินข้าวเปล่าอย่างเดียวไม่รอดแน่

 

ผมก็เขียนเท่าที่จะไหว ตราบใดที่ยังมีแรงจิ้มก็ทำไป ให้ความรู้เป็นทาน ก็เป็นอีกหนึ่งสุดยอดไม่แพ้ทานไหนๆ...ส่วนเรื่องจะเก็บงำหรือหาซื้อของได้หรือไม่? ก็ต้องเป็นความรัก-ชอบส่วนบุคคลด้วย

บางทีอ่านเป็นความรู้ บางคราวอ่านเอาไปทำมาหากินได้ บางหนอ่านแล้วมีวาสนาไปเจอของฟลุ๊ค ของหลง บางจังหวะอ่านแล้วก็ดันลืมหมด...

แล้วแต่โอกาสวาสนาชะตาผูกพันกับสิ่งนั้นๆแล้วกัน คิดซะว่า "รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม" พอเป็นกระทู้ที่เปิดอ่านแล้ว ได้แต่อาหารสมอง สติปัญญา ดีกว่าอภินิหาร นิทานขายพระ ที่เจ้าตัวคนเขียนไม่รู้เสกสรรแต่งกันขึ้นมาได้อย่างไร จินตนาการสุดขอบฟ้ายิ่งกว่า"ขุดกรุฯ"อีก-ฮ่า

ว่าแล้ว ไปขุดกรุฯ ตอนเหล็กไหลฯสุดมันส์ อัศจรรย์พันลึกดีกว่า มีแต่ความรู้กับการผจญภัยที่ไร้พิษภัยต่อนักอ่าน รอจิ้มชั่วครู่ตามปกติครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...นั่นปะไร...บทจะดวงดี สิ่งดีๆก็ทะยอยเข้ามาเคาะประตูบ้านที่ง่อนแง่นใกล้พัง ให้เจ้าของบ้านอย่าเพิ่งหมดกำลังใจ หรือฆ่าตัวตาย...!
___________________________________________

กองไฟถูกก่อ ฟืนหอบสุดท้ายกลางหลังผมปลดปลงสัมภาระ แต่ไม่ต้องกลัวความแร้นแค้นธาตุเตโช เหนือหัวไม่กี่สิบก้าวประกันว่ามีอาหารป้อนพระเพลิงเหลือเฟือ...

ธาตุสุดท้าย ...ต่อจาก ดิน-น้ำ-ลม คือไฟอันอบอุ่น แม่ธาตุสี่ประการเพื่อชีวิตครบถ้วน เติมต่อพลังงาน ให้เราเคี่ยวเข็ญ ลากถูชีวิตที่กรอบเป็นข้าวเกรียบไปให้รอด

ใต้ทางลาดโค้ง หลืบกว้างใหญ่ ราวห้องใต้บันใดเหมาะเจาะดังจับวาง สิบคนก็มุดนอนไหว คุณชาติถูกจัดเข้ามุมในสุด

"ลุงกับสม นอนเลย ผมอยู่เวรก่อน อีก สี่ชั่วโมง ปลุก"...ผมจิ้มนาฬิกาข้อมือยืนกราน ไม่ให้มีใครคัดค้าน

กลางแสงไฟวับแวมกองไม่ใหญ่มาก แต่หลืบแห่งถ้ำเหนือเทือกเขายิ่งใหญ่ สะท้อนไออุ่นได้ทั่วถึง แสงบางส่วนจับเห็นใบหน้าลุงพรานซูบตอบ ริ้วย่นเหี่ยวดังริ้วปลาแห้ง เห็นแล้วใจแบ้ว ร่องน้ำหมากที่พาดจากจมูกสู่มุมปาก ลึกเป็นเส้นชัด บ่งบอกความโรยรา

ความแกร่งบดบังความแก่ไม่มิด!!!

บักสมแกะผ้าขาวม้าพันมือ พิษร้ายที่ป่องช้างฝากไว้เป็นที่ระลึก ไม่คลายง่าย แม้มีรางจืดแก้ทันท่วง แต่ก็ยังบวมแดง เจ้าน้องรัก บอกไม่เจ็บ ไม่ปวด

ไอ้หนุ่มน้อยที่ราบสูง ยืนกรานด้วยการเอามือซ้ายจิ้มโชว์ บีบกดแรงๆซ้ำอีกต่างหาก

"ดูสิพี่ บอกแล้วผมบ่แพ้มันดอก กินมันหลาย พิษอยู่ตัว"...พวกเราพอได้หัวเราะหึ หึ ผ่อนคลาย...

"อย่าทำเก่ง ได้ยาแก้ปวดคุณนงหรอกว้า...นอนก่อน ตื่นมาก็หาย"

ผมสำทับจัดแจงทุกคน แล้วคว้าไอ้ห้านัด เดินออกนอกหลืบ ไม่ลืมส่งไอ้ปืนโตให้แม่เสือ เอาไปพิงด้านใน

ใจทะยานโลดแล่น อยากขึ้นไปรับอากาศบริสุทธิ์เหนือขุนเขา มองหมู่ดาวพร่างพราวเป็นพวงระย้า อยู่ใกล้ราวเอื้อมมือคว้า ปานจะเด็ดจากฟากฟ้าแสนไกล มาใส่กระเป๋าสักกี่ร้อยดวงยังได้

หากเด็ดได้จริง จะหอบเอาไปหมั้นสาว และแต่งกับใครบางคน ให้เธอมั่งมี เกียรติยศล้นฟ้า มั่งคั่งสมศักดิ์ศรี...?!

เฮ้อ...ถอนใจเฮือกใหญ่ สลัดหัวไล่ความฟุ้งซ่าน ผมเดินผละแสงสว่างไปหาเงามืด

ตีนทางลาดเนินโค้งนำทางขึ้นปากถ้ำ...ผมยืนนิ่ง หลับตาชั่วครู่แล้วลืม ปล่อยสายตาคุ้นชินกับม่านดำ สาวเท้าขึ้นเนินเดินสู่ความมืดลึกเร้น ทุกอย่างเป็นเงาตะคุ่ม ไม่ใช้ไฟฉาย ลองงัดประสาทสัมผัสกับสิ่งรอบกาย ไม่จำเป็นเห็นเต็มตา ก็สัมผัสได้เต็มใจ

ฝึกสัญชาติญาณไพร อีกหนึ่งกลเม็ดเด็ดพรายที่ลุงพรานพร่ำสอนตอนเดินป่าใหม่ๆ ให้สงวนไฟฉาย รักษาถ่านชุดจุดไฟไว้ยิ่งชีวิต โอกาสรอดชีวิตต้องไม่ขาดไฟกับน้ำ

ลุงสอนหัดเดินในความมืดเหมือนแมวป่า ล้อเล่นกับเงา ฝึกไล่ล่าเงาตัวเอง ย่องเข้าหาเหยื่อ ปราศจากสุ้มเสียง ส่งความตายถึงตัว โดยเหยื่อไม่ทันล่วงรู้ เราไม่ต้องเปลืองแรง เปลืองกระสุน ยิงก่อน ได้เปรียบ

วิธีนี้ ทำให้ความกลัวถูกเสือกไสไล่ส่ง เปิดตูดหายไปในความมืด ก็เราเอาความมืดเป็นเพื่อนไปแล้ว...

ไฉนต้องกลัวเพื่อนรักที่แนบแน่นอยู่ข้างกายทุกอณูเล่า?

ผมเดินขึ้นเนินสู่ปากถ้ำช้าๆ ด้วยใจที่เปิดแทนดวงตา ฝีเท้าเงียบกริบ ไม่เหยียบแม้กิ่งไม้หัก เหลือเชื่อที่ม่านบางๆหลังเปลือกตาสามารถสะท้อนแสงดาวไกลโพ้นเหนือจักรวาล มีแสงระยิบระยับรอบขอบม่านตา สิ่งรอบตัวเบื้องล่างเป็นเงาตะคุ่ม...

ไม่มีภาพใดชัด แต่สัมผัสรู้ด้วยมโนนึก ตามติดภาพได้ในระยะสิบก้าว เห็นแม้แต่เงาค้างคาวตัวใหญ่ น่าเป็นค้างคาวแม่ไก่โฉบผ่านไปเหนือยอดไม้มืดทะมึน

มีต้นไม้ใหญ่ตะคุ่มตรงหน้าไม่ไกล ผมยืนหน้าปากถ้ำ สูดโอโซน นำพลังบริสุทธิ์เข้าไปฟอกเลือด หมุนเวียนลมปราณภายใน รับกระแสลมเย็นเหนือแผ่นดินสูงกว่าน้ำทะเลนับพันเมตร

เป็นสุดยอดแห่งอากาศกลางเวหา ที่ไม่มีใครเคยสูดมันผ่านรูจมูก!

ผมเป็นมนุษย์รายแรก และทีมเดนตายอีก4สหายเบื้องล่าง จะเป็นรายต่อไป ที่ได้สัมผัส!!!

 

น้องผม เค้าทำงานอยู่ที่เขตรักษาพันธ์สัตว์ป่าแถวชลบุรี ครับ พอดี เค้าเลี้ยงเปอร์เซียตัวผู้ไว้ และมันมีแมวป่าตัวเมียที่บาดเจ็บ เอามารักษา จนหายเลยได้มีโอกาศฟิตเจอริ่งกัน พอดีเค้าคงได้ทางพ่อเยอะ เลยเป็นเปอรเซีย

 

สวัสดีคุณอาวันวิและ FCทุกท่าน

 

สวัสดีค่ะ ทักทายคุณอาwanwi และทุกๆท่านค่ะ ตามอ่านตามลุ้นตลอดเลยค่ะ เรื่องราวร้อยเรียงกันได้สนุก ตื่นเต้นสุดๆเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ

 

สวัสดีครับ คุณลุง
ผ่านมาแถวนี้ แวะมาเยี่ยมเยียนและเป็นกำลังใจให้เช่นเคยครับ

 

น่ารักมากเลย

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
ดื่มด่ำ
อักษร
รสละมุนนัก
หอมฟุ้ง
อักขระ
ซุกซ่อน
พอดีคำ
สิบบักสม(ยี่สิบมือ)
รสมือไหนสู้ได้