ความหมาย "ปฏิบัติธรรม" ที่แท้

ไปอริยสัจ ๔ อีก

คห. นี้เชิญตามอัธยาศัยขอรับ อยากไปไหนก็ไป ไปที่ชอบ ที่ชอบ

 

แล้วแมวพอเข้าใจตามที่ลิงบอกมั้ยน่ะ

 

เอ่...เห็นไปเปิดบูธที่ห้องพระพุทธสำหรับผู้เริ่มต้น
มีลูกค้าพอคุ้มไหมครับ??มีเวลาแมวจะไปอุดหนุน
บ้างครับ

 

ถึงให้ลุงแมวไปที่ชอบ ที่ชอบ ที่ไหนก็จะต้องเฝ้าดู
ลมหายใจเรื่อยไป ครับ

ลุงแมวเห็นว่าเนื้อหาที่มาจากดินนำมาโพสต์
ก็มีสาระธรรมที่เป็นประโยชน์
แก่ผู้ศึกษาพอสมควร หากต้องการสร้างทานบารมีก็ใส่กุญแจ
กท.เสีย แล้วโพสต์อย่างเดียว
งดความเห็นหรือคำถามต่างๆ ที่จะทำให้กระทู้ราคาตกไป
และส่วนมากจะเป็นคำตอบและคำถามของจขกท.เองที่สร้างความมึนงง

 

ฟื้นลมหายใจมาอีก ถามก่อนหน้ายังไม่ตอบเลย

 

ลุงแมวดูรู้เรื่องแถมไอติมให้ คิกๆๆ

 

ถ้าจะพูดว่า รู้เฉพาะตน ก็

ยังงี้ได้ คือเล่าให้ใครฟังได้

 

ถ้ารู้แล้วเอามาเล่าให้คนอื่นฟัง
ปัจจัตตัง ก็จะพูดไม่ได้เลย มันขัดกับบทนี้

 

ปัจจัตตังอีกรายหนึ่ง

คือว่า ถ้าจะใช้คำพูด รู้เฉพาะตน ก็พูดทำนองนั้นได้พอได้ แต่อย่านำศัพท์ที่ "ปัจจัตตัง เวทิตพโพ วิญญูหิ" ของเขามาหนุนเรื่องที่พูด

ซึ่งนั้นผู้ปฏิบัติกัมมัฏฐานเล่าให้ผู้สอบอารมณ์ฟัง เพื่อขอคำแนะนำจากอาจารย์ผู้สอนกัมมัฏฐาน

ลุงหมาน พอเข้าใจมั้ยขอรับ

 

นี่เขารู้เฉพาะตัวของเขา

เขาเล่าตามที่ตัวเขาประสพ ซึ่งคนอื่นไม่รู้ นี่แหละซึ่งลุงหมานไม่รู้อาการนั้นเลย

 

ก็มีคำจำกัดความอยู่แล้วว่ารู้ได้เฉพาะตน ยังจะไปเล่าให้คนอื่นฟัง
คำว่าปัจจัตตังก็ต้องลบทิ้งไป ถึงจะเล่าให้ฟัง มันก็เป็นของที่เปล่าประโยชน์
มันจะไปลงที่เป่าปี่ให้ควายฟัง

 

ไม่ใช่ครับ
นี่คือโพสต์ผมเอง

http://palungjit.org/threads/ใครต้อ...ไปถามที่อื่น-กลัวคนอื่นว่าให้มาที่นี่.491435/


http://palungjit.org/threads/วิธี-ข้อคิด-และ-แนวทางการทรงมรรค-เพื่อบรรลุผล.531760/


http://palungjit.org/threads/ฝึกวิปัสสนาให้เห็นผล.531691/

 

ไม่ได้เกี่ยวกับโพสต์ แต่ถามว่า nilakarn กับ มังคละมุนี คนๆเดียวกันหรือคนละคน

ที่ถามเพราะเหตุว่า ผมถามปัญหา nilakarn แต่มังคละมุนี เข้ามาตอบแทน

เอาเถอะจะใช้ไอดีเล่นบอร์ดกี่อันกี่ชื่อเป็นสิทธิ์พึงทำได้ แต่เวลาถาม-ตอบชื่อใดชื่อหนึ่งก็ใช้ชื่อนั้นตอบกัน อย่าสับไปสับมา ผมงง

ถ้าเรื่องแค่นี้ ยังไม่ซื่อตรงต่อตนเอง กลัวนั่นกลัวนี่ ผมว่าอย่าเล่นเลยครับ นี่พูดจากใจนะ

 

ลุงหมานนี่ก็เข้าใจอเไรยากกกกกก ความคิดคล้ายๆลุงแมว

ปัจจัตตัง แปลว่า "เฉพาะตน" ไม่มีคำว่า "รู้" คือผู้ปฏิบัติทำเมืองไทย ถูกถามแล้วหนีไม่ออก ก็หลบเลี่ยง มันเป็น ปัจจัตตัง รู้เฉพาะตน แค่พูดนี่ก็ผิดแล้ว คือเขาเอาคำบาลี "ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหี-ติ ซึ่งของเขาตรงนี้แปลว่า ...วิญญูชน พึงรู้ได้เฉพาะตน รู้มาจาก เวทิตัพโพ - ปัจจัตตัง แปลว่า เฉพาะตน ไม่ใช่รู้เฉพาะตน


ถ้าจะพูดว่า รู้เฉพาะตน (ไม่ต้องเอา ปัจจัตตัง มาข่มเขา) บอกรู้เฉพาะตนทำนองนี้ ซึ่งลุงหมานเป็นต้นไม่รู้ ผู้ปฏิบัติเขารู้เฉพาะตัวเขา

ตัวอย่าง

 

องค์พุทธะ ตอบปัญหาเรื่อง ปัจจัตตัง

<center>พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค</center> <table align="center" background="" width="90%" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody><tr><td></td> </tr><tr><td vspace="0" hspace="0" bgcolor="darkblue" width="100%"></td></tr></tbody></table>
<center>อุปวาณสูตร </center> [๗๘] ครั้งนั้นแล ท่านพระอุปวาณะเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ฯลฯ ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ที่ตรัสว่า ธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ดังนี้
ด้วยเหตุเพียงเท่าไร พระธรรมจึงชื่อว่าอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู
ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน พระเจ้าข้า ฯ

[๗๙] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุปวาณะ ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เห็นรูปด้วยจักษุแล้วเป็นผู้เสวยรูป เสวยความกำหนัดในรูป
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในรูปอันมีอยู่ ในภายในว่า เรายังมีความกำหนัดในรูป ในภายใน
อาการที่ ภิกษุเห็นรูปด้วยจักษุแล้วเป็นผู้เสวยรูป เสวยความกำหนัดในรูป
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในรูปอันมีอยู่ ในภายในว่า เรายังมีความกำหนัดในรูป ในภายใน อย่างนี้แล
เป็นธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู
ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ฯ

[๘๐] อีกประการหนึ่ง ดูกรอุปวาณะ ภิกษุลิ้มรสด้วยลิ้น ฯลฯ

[๘๑] อีกประการหนึ่ง ดูกรอุปวาณะ ภิกษุรู้แจ้งธรรมารมณ์ด้วยใจ แล้วเป็นผู้เสวยธรรมารมณ์ เสวยความกำหนัดในธรรมารมณ์
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในธรรมารมณ์อันมีอยู่ ในภายในว่า เรายังมีความกำหนัดในธรรมารมณ์ ในภายใน
อาการที่ ภิกษุรู้แจ้งธรรมารมณ์ด้วยใจแล้วเป็นผู้เสวยธรรมารมณ์ เสวยความกำหนัดในธรรมารมณ์
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในธรรมารมณ์อันมีอยู่ ในภายในว่า เรายังมีความกำหนัดในธรรมารมณ์ ในภายใน อย่างนี้แล
เป็นธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู
ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ฯ

[๘๒] ดูกรอุปวาณะ ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เห็นรูปด้วยจักษุแล้วเป็นผู้เสวยรูป แต่ไม่เสวยความกำหนัดในรูป
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในรูปอันไม่มีในภายในว่า เราไม่มีความกำหนัดในรูป ในภายใน
อาการที่ภิกษุเป็นผู้เห็นรูปด้วย จักษุแล้วเป็นผู้เสวยรูป แต่ไม่เสวยความกำหนัดในรูป
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในรูปอันไม่มีในภายในว่า เราไม่มีความกำหนัดในรูป ในภายใน อย่างนี้แล
เป็นธรรมอันผู้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู
ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ฯ

[๘๓] ดูกรอุปวาณะ อีกประการหนึ่ง ภิกษุฟังเสียงด้วยหู สูดกลิ่นด้วย จมูก ลิ้มรสด้วยลิ้น ฯลฯ

[๘๔] ดูกรอุปวาณะ อีกประการหนึ่ง ภิกษุรู้ซึ่งธรรมารมณ์ด้วยใจแล้ว เป็นผู้เสวยธรรมารมณ์ แต่ไม่เสวยความกำหนัดในธรรมารมณ์
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในธรรมารมณ์อันไม่มีในภายในว่า เราไม่มีความกำหนัดในธรรมารมณ์ ในภายใน
อาการที่ภิกษุรู้ธรรมารมณ์ด้วยใจแล้วเป็นผู้เสวยธรรมารมณ์ แต่ไม่เสวยความกำหนัดในธรรมารมณ์
และรู้ชัดซึ่งความกำหนัดในธรรมารมณ์อันไม่มีในภายในว่า เราไม่มีความกำหนัดในธรรมารมณ์ ในภายใน อย่างนี้แล
เป็นธรรมอันผู้ บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู
ควรน้อมเข้ามาในตน อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน ฯ <center>จบสูตรที่ ๘
______________________________________________________________________

ขอแสดงความเห็น แนบท้ายดังนี้ ครับว่า


เท่าที่ดูความหมายของ "ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิ" ตามที่ พระพุทธเจ้า อธิบายนั้น
พระพุทธเจ้าท่าน หมายถึง การรู้ชัดอยู่ภายในตน
ทั้งเรื่องที่เป็น กิเลส ตัณหา ความกำหนัด ความเป็นอกุศลธรรมต่างๆ ที่เป็นไปในตน
และ
เรื่องที่ละวาง กิเลส ตัณหา ความกำหนัดเหล่านั้น ที่ตนละวางได้


ที่สำคัญ คือ รู้ชัดในตนด้วยตน


รู้ชัดโลกิยะ จึงรู้แจ้งโลกุตตระ


ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ วิญญูหิติ



เอวัง.. ​

</center>

 

คุณกำลังแกล้งโง่อยู่ใช่ไหมครับ
แล้วก็ หลอกให้คนอื่นมาโพสต์ไว้
แล้วก็หาจุดอ่อนในนั้น
แล้วก็เอา เขามาแหกอกประจานว่า
ธรรมะของ ผู้ที่โพสต์ ยังไม่เท่าของคุณ

ถ้าไม่เช่นนั้น คุณไม่รู้ธรรมเลย เป็นจริงหรือครับ
แต่ถ้ารู้ ก็แสดงออกมาได้เลย ไม่ต้องใครว่า
ผู้รู้ธรรม ก็ต้องแสดงธรรมบ้าง กันคนครหา

และที่บางครั้ง ผมเว้นระยะไว้
รอให้คนอื่นมาคอมเมนต์แทน
เพราะว่า ผมจะคอยดูว่า
มันสำคัญจริงๆ หากเป็นหลักโดยทั่วๆไป
ก็ให้คนอื่นได้แสดงความคิดเห็นมั่ง
นอกจากว่า คนๆนั้น ขอมา
ทาง ข้อความส่วนตัว
อันนี้ ก็อาจจะพิจารณาเป็นพิเศษ ครับ

 

คุณพูดเรืองอะไร คิกๆๆ

ผมถามว่า ninilakarn กับ สุมังคะมุนี เป็นคนละคนหรือคนๆเดียวกัน

คุณย้อนกลับไปดูคำถามใหม่นะขอรับ

 

ไปดูบทสวดสรรเสริญธรรมคุณ (อิติปิโส) ตอน สะวากขาโต ภควตา ธมฺโม ฯลฯ ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหีติ.

 

ผมคือ nilakarn หรือ ืniakarn เท่านั้น
ไม่ได้ใช้นามอื่น นอกจากนี้ครับ

และ ขอชี้แจง อย่างนี้ว่า
ผมจะคอยฟันธง ตามประสพการณ์ของผมเอง
ไม่ได้ไปหยิบของคนอื่นมา
แต่ถ้าอันไหนที่หยิบมา ผมจะแจ้งว่า
อันนี้เอามาจาก หรือ ของใคร

เพราะฉนั้น เมื่อผมบอกเป็นนัยๆ แล้ว
บุคคลที่เข้าใจได้ เค้าก็จะเข้ามาโพสต์อธิบาย
ตามปัญญาของเค้าครับ ส่วนคุณหรือคนอื่น
จะเข้าใจได้ไหม ก็แล้วแต่ บุญวาสนา ครับ

 

พระธรรมเป็นธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ชอบโดยพระองค์เอง
เพราะองค์ทรงเป็นวิญญูชน
และทรงสอนว่าวิญญูชนก็พึงรู้แจ้งตาม
ตามพระองค์ด้วยตนเองเช่นกัน