ช่วยด้วยครับ เครียดมาก คุมความคิดไม่ได้ ขอความกรุณาด้วยครับ

อันความอยากอยู่ในใจคือตัณหา
มันคืออวิชชา สร้างจากอยากอาสวะนั่น
ลาพุทธภูมิกับชำระตัณหาที่เคยอยากอันเดียวกัน
ลาพุทธภูมินั่นดับอวิชชาตรงไหนเอย

 

ท่านเข้าใจได้เร็วมากครับ
งั้นก็ขอทำนายว่า ท่านจะบรรลุธรรมอย่างแน่นอน

เพราะตอน ผมได้เน้นไปที่อนัตตาอย่างเดียว
ผมจะให้สว่างในครั้งที่สาม แล้วจบกิจไปเลยครับ
ไม่ต้องมีครั้งที่สี่อีก

จึงของข้ามขั้นของจิต ไปเลย ไปพิจาณาที่ธรรมแทนครับ

สาธุในธรรมครับ

 

ลาพุทธภูมิคือการลาความเป็นพระพุทธเจ้า
แต่ว่าเราต้องเข้าใจมันให้ได้
ว่าพระพุทธเจ้าเป็นมนุษย์เหมือนเราไง
ความจริงไงเข้าถึงความเป็นมนุษย์คือพุทธะภูมิ

 

ผมไม่ได้เข้าใจเร็วแต่เข้าใจมาแล้ว
อันดวงแก้วดวงปัญญาแสงสว่างเกิดที่ไหน
ดับอัตตาตัวตนเรียกปล่อยวางเพราะอะไร
สิ่งสุดท้ายเหลือความจริง หาให้เจอ

 

อันสัจธรรมความจริงย่อมมีอยู่
ที่มีอยู่หาไช่ธรรมที่เป็นเรือข้ามฟากไม่
อันความจริงต้องรู้เองเข้าใจเองไง
แล้วจะไม่ต้องถามใครแม้ตัวเอง

 

อย่าเครียด อย่าไปจริงจังอะไรกับชีวิต พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว

ฟันธง

 

การลาพุทธภูมิ ไม่ได้ช่วยให้บรรลุซะทีเดียว
แต่มันช่วยให้ท่านตัดเส้นทางลัด
สู่การบรรลุธรรมได้ครับ
หากยังไม่ลาพุทธภูมิเสียก่อน
พฤติของจิตในอดีตชาติเก่าๆ
จะส่งผลให้เราอยากศึกษาธรรมะ หรือ
คำสอนต่างๆ เก็บไว้ในจิตของเรา
ให้ได้มากที่สุดเท่าที่มากได้
เพราะว่าเราจะต้องไปสอนให้สาวกของเราฟัง
ในตอนที่เราบรรลุพุทธะ
จิตอีกด้านหนึ่งของเราเอง
กลับมาบังคับตัวเราเอง
ไม่ให้เราอยากบรรลุธรรมซักที
เพราะว่าหากเราบรรลุธรรมไปแล้ว
สายใยแห่งสาวกภูมิที่ตามเรามา
ก็จะขาดช่วงไปด้วย
เค้าเหล่านั้นก็ต้องออกหาอาจารย์คนใหม่
พอเกิดใหม่ก็จะเคว้งคว้างทันที
เหมือนไม่มีหลักยึด

ส่วนการดับอวิชชา ต้องดับนามกับรูปให้ได้ก่อน
เป็นอันดับแรก หากใครไม่ฝึกการแยกรูปแยกนาม
อย่าหวังว่าตนเองทำถูกทาง
เวลาที่จะดับก็ต้องดับที่กายเรา
ไม่ใช่ไปเพ่งที่กายคนอื่น
ตามหลัก อย่าส่งจิตออกนอก

หากใครผ่านถึงขั้นนี้แล้วค่อยมาถามต่อนะครับ

 

แล้วทำไมต้องกราบกันเป็นอาจารย์
สอนจบแล้วยังต้องลาออกจากกันใหม
ถ้าสอนแบบไม่เป็นศิษย์กับอาจารย์ก็ได้ไง
สอนจบแล้วก็จะไม่ต้องมาลา

สอนกันแบบมนุษย์สอนมนุษย์
ถึงที่สุดเป็นเหมือนกันลากันใหม
สอนด้วยเมตตาธรรมภายในใจ
ไม่มีนอกไม่มีในให้เกี่ยวกัน

สอนให้ถึงซึ่งความเป็นมนุษย์
คือที่สุดของรูปนามตามจริงนั่น
ก็จะได้เข้าถึงความเป็นมนุษย์เหมือนๆกัน
จะได้ตายหลับตานั่นคือตามจริง

 

สอนแบบนี้คือสอนด้วยเมตตาจิต
ไม่เอาคิดมีอัตตาเจือปนนั่น
คนผู้สอนสอนให้พ้นความพัวพัน
สอนให้มันเป็นสัมมาคือเป็นกลาง

สอนด้วยความบริสุทธิ์พ้นจากจิต
พ้นจากคิดพ้นตัวตนให้มั่นหมาย
คนถูกสอนจะได้รู้และผ่อนคลาย
เรียนสบายเพราะไม่ได้ผูกพันกัน

สอนแบบนี้ถึงเข้าถึงซึ่งพ้นเหตุ
พ้นกิเลสพ้นอัตตาเจือปนนั่น
พ้นสิ่งหวังไม่ได้เข้าหาเพื่อใครกัน
แบบนี้มันถึงเรียกว่าเป็นสัมมา

 

ขออนุโมทนาครับ ท่าน BORNSTUT

ธรรมกวี พรรณาของท่านแจ่มแจ้งในมรรคผล และนิพพานครับ สาธุ

 

ก็คงจะเหมือนกับที่เรา
กราบพระพุทธองค์ เป็นอาจารย์ของเรา
หรือ เรากราบหลวงพ่อฤาษีลิงดำ เป็นอาจารย์ของเรา
ทั้งพระพุทธองค์ และหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
ท่านก็ไม่กลับมาบอกเราว่า
ท่านได้ยอมรับเราเป็นศิษย์แล้ว
อีกทั้งเราก็ไม่ได้หวังว่า
เมื่อเราทำอย่างนั้นแล้ว
เราจะได้เป็นลูกศิษย์ของท่าน

การที่เรากราบไหว้พระพุทธองค์
กับหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ก็เพราะว่า คำสอนของท่าน
มิใช่เรากราบที่ตัวตนของท่าน
เรายกให้ท่านเป็นครูของเรา
ในด้านวิปัสสนาเท่านั้น

จิตของเราก็ยังเหมือนเดิม
ไม่ว่าเราจะอยู่ที่แดนไหน
แต่กิเลสต่างหากที่หมดไปจากจิตเรา
เมื่อไม่มีกิเลส จิตนี้ก็ไม่อยากเกิดอีก

มนุษย์ทั่วๆ ไป มิใช่พระพุทธเจ้า หรือ พระปัจเจกพุทธเจ้า
ที่จะสามารถพากเพียรจนบรรลุธรรมได้เอง
จะต้องคำสอน คือ พระไตรปิฏก เอาไว้ใช้ศึกษา
มิใช่นั่งกราบไหว้ตู้พระไตร รอให้เกิดปาฏิหารย์

 

ไม่มีใครบรรลุธรรมเอาเองได้
แม้สุดท้ายองค์พระพุทธไม่พ้นหนา
นั่งนิ่งคิด49วันทั้งเพลา
เพราะข้าวมธุปายาสหนาจึงสะดุ้งธรรม ที่ลืมตน

หลังเข้าใจธรรมเรียกตรัสรู้ในธรรมที่พบ
49วันมาบรรจบพินิจธรรมนั่น
อยู่กับธรรมพิณาธรรมอยู่49วัน
เจ้าของข้าวมธุปายาสนั้นมาสะกิดจึงรู้ตัว

ท้ายที่สุดที่สอนธรรมนำเผยแผ่
เพราะเห็นแก่ผู้ที่ศรัทธาเป็นเป้าหมาย
คนที่ยังเห็นดีในคนอื่นอยู่มีมากมาย
เหล่านี้ไงที่ควรโปรดควรชี้ทาง

 

ค่าของธรรมคือนำส่งให้รู้ผล
เกิดเป็นคนเป็นมนุษย์สุดทางไหน
สุดทางสวรรค์สุดทางนรกไม่ควรไป
ถ้าสุดได้สุดตรงกลางทางมนุษย์เอย

 

"ตัวพูดมาก"

+++ เสียงในหัวคือเสียงของ "ตัวพูดมาก" และสามารถกล่าวได้ว่า "คุณเริ่มเห็น จิต ได้ในบางส่วนแล้ว" (จิตเห็นจิต เป็นมรรค ของหลวงปู่ดูลย์ อตุโล)

+++ อาการของ "ตัวพูดมาก" (เสียงในหัว) นี้ มีคุณอนันต์ ต่อผู้ที่สามารถ "ใช้งาน" มันได้ แต่จะมีโทษมหันต์สำหรับผู้ที่ "โดนมันใช้งาน" (เห็นจิต ฝึกจิต ใช้จิต ของหลวงพ่อสุวัจจ์ สุวโจ)

+++ ตัวพูดมาก หรือ เสียงในหัวนี้ พระป่าสายหลวงปู่มั่น คือ หลวงปู่สิม พุทธาจาโร (ถ้ำผาปล่อง) ท่านเรียกมันว่า "วจีจิตตะสังขาร"

+++ ส่วนในสายของ หลวงปู่ดูลย์ อตุโล ก็มีเรื่องเล่าว่า มีพระคณะหนึ่งจะ จำพรรษาโดยปวารณาตัวว่าจะไม่พูดกัน หลวงปู่เลยบอกว่า "มันไม่พูดกับใคร มันก็พูดกับตัวมันเองนั่นแหละ"

+++ เรื่องของ "ตัวพูดมาก" นี้ สำหรับผู้ที่ไม่ได้ฝึกกรรมฐาน ก็อาจจะเป็น "เรื่องราวอาจจะแปลกไปบ้าง" แต่สำหรับพระป่า หรือผู้ที่ปฏิบัติจริงแล้วมันก็เป็นเรื่อง "ที่เกิดขึ้นจริง" ตลอดเวลา

+++ ตัวพูดมากตัวนี้ หน้าที่หลัก ๆ ของมันคือ "การแปล" มโนภาพ หรือ "อาการที่จิต เห็น" ทั้งหลาย ให้ออกมาเป็น "ภาษาพูด" ตัวมันเองเป็น "วจีกรรม" ตัวจริงดั้งเดิม

+++ หากคุณสามารถ "ตั้งฐาน" ในการ "ดวล" กับมันได้ คุณก็จะได้ "กรรม-ฐาน" ในการฝึก โดย "วจีกรรม อยู่ในส่วนของ กรรม" ส่วนคุณ "ทำสติ อยู่ในส่วนของ ฐาน" (กรรม-ฐาน)

+++ หากคุณ "ต้องการความเร็ว" ในการ "ออกจากทุกข์ แบบเฉพาะกิจ ตรงนี้" ก็ให้ทำตามวิธี ดังนี้

============================================================
+++ 1. ทุกครั้งที่ เสียงในหัว (ตัวพูดมาก) ปรากฏ ให้พยายาม สแกน อย่างคร่าว ๆ ก่อนว่า "มันมาจาก" ด้านหน้า หรือ ด้านหลัง (จริง ๆ แล้ว มันมาได้ทุกด้าน แต่ ตรงนี้เป็นการ "ตั้งฐาน ดวล" เบื้องต้น)

+++ 2. เมื่อพอที่จะ "จำแนกทิศทาง" ได้อย่าง "คร่าว ๆ" และพอ "คุ้นเคย" บ้างแล้ว (ให้สังเกตุ แต่ห้าม เพ่งหรือจ้อง) ไปที่ "บริเวณใจกลางของเสียง"

+++ 3. แรก ๆ พอสังเกตุ "มันจะหายตัวไป" แต่พอไม่สังเกตุ "มันจะปรากฏตัวมา" ตรงนี้พอที่จะใชัภาษาแบบสนุก ๆ ได้ว่า กำลังอยู่ในขั้นตอนของการ "จับปีศาจ"

+++ 4. พอเริ่มที่จะ "คุ้นเคย" กับการ "จับปีศาจ" บ้างแล้ว ก็จะ "เห็น" ได้ว่าที่ "บริเวณใจกลางของเสียง" นั้น "มีแหล่งกำเนิดเสียง" ปรากฏรวมอยู่ด้วย (ตัวปีศาจ)

+++ 5. ณ ใจกลางแห่งเสียงนั้น จะมีอาการ "ยิบ ๆ" ปรากฏอยู่ "ทุกพยางค์แห่งภาษาพูด" ตรงนั้นแหละ "ปากปีศาจ" (ตัวพูดมาก) มันอยู่ตรงนั้น

+++ 6. ปากปีศาจของ "ตัวพูดมาก" นี้มันมักจะพูดเกี่ยวกับ "ตัวกู ตัวมึง พวกเรา พวกมัน ต่าง ๆ" และทั้งหมดนี้เป็นอาการ "สมมุติ" ทั้งสิ้น ภาษาที่ "สุภาพเกินไป" จะเรียกมันว่า "ตัวสมมุติ"

+++ 7. ให้สังเกตุตรง "ปากปีศาจ" อยู่ตลอดเวลา ก็จะรู้ได้ชัดเจนว่า "มันพูดว่า ตัวเรา" ตลอดเวลา แต่จริง ๆ แล้ว มันนั่นแหละที่ ไม่เคยเป็น "ตัวเรา" แบบตัวจริงสักที
============================================================

+++ เมื่อชัดเจนได้แล้วว่า "ตัวพูดมาก ไม่ใช่ตัวเรา" ตรงนี้พอจะอนุโลมได้ว่า "พ้นสมมุติ" ได้บ้าง

+++ และเมื่อ "ออกจากทุกข์ แบบเฉพาะกิจ" ได้แล้ว ก็ควรที่จะ "ปฏิบัติต่อ" ไปให้ถึง "ใครสร้าง ตัวพูดมาก" ตัวนี้ นะครับ

 

ไม่มีอะไรครับ แค่จิตฟุ้งซ่านธรรมดา

ไม่ต้องไปใส่ใจมันมากครับ อยู่กับความเป็นจริงที่อยู่ตรงหน้าก็พอ

ลองสังเกตุดูเถอะ มันจะสั่งเราทำโน้น ทำนี้
พอมานั่งเชคจริง ๆ ก็ไม่ใช่จะถูกหมด
เช่น ถ้าไม่ทำเช่นนั้น จะเกิดแบบนี้ พอลองไม่ทำ ก็ไม่เกิด
สรุปคือ มันมั่วนี้เอง เหมือนสุ่มออกมาแบบไม่มีหลักการ อะไรใด ๆ ทั้งสิ้น
ดังนั้น ไม่ใช่ของวิเศษอะไรเลย ให้วางเสีย
อยู่กับลมหายใจดีกว่า

 

ส่วนมากจะเกิดแทบทุกเวลาครับ

 

พอดีพึ่งเข้ามาเล่นนะครับ ไม่ทราบว่าส่งอย่างนี้ถูกหรือไม่ อยากทราบวิธีทำสมาธิครับ รบกวนด้วยครับ

 

อยากทราบการปฏิบัติครับ แต่พึ่งเข้ามาเล่นยังใช้กล่องข้อความไม่เป็นครับ

 

ขอบคุณมากครับเรื่องที่คุณบอกมาตรงหลายเรื่อง แต่ส่วยที่ผมเคยอธิษฐานสาบแช่งตัวเอง เหล่านั้น จะแก้ไขอย่างไรดีครับถึงจะถอนได้

 

+++ ผลของการ อธิษฐาน ตรงนั้น ถึงแม้ว่าจะเกิดได้ก็จะเกิดอย่าง "อ่อนมาก" และการอฐิษฐานตรงนั้น มีความ "ขัดแย้ง และ ต่อต้าน" การอฐิษฐานอยู่ข้างในของ "จิตเบื้องลึก" อยู่ตลอดเวลาในขณะที่ทำการอฐิษฐาน ดังนั้น "การหักล้างกันเอง" ในพลังของการอฐิษฐาน จึงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง และตรงนี้จะทำให้ "การอฐิษฐานสาปแช่งตนเอง" ทั้งหมดล้มเหลว และไม่เกิดผล ตามธรรมชาติของจิต

+++ หากเป็นไปได้คุณควรทำ การปฏิบัติทั้ง 7 ข้อเอาไว้ด้วย นะครับ