พระคาถาบูชาสมเด็จองค์ปฐมบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า

คาถาบูชาสมเด็จองค์ปฐม

<!-- Main -->คาถาแผ่เมตตาขอบารมีสมเด็จองค์ปฐม
นะโม กาเยนะ วาจายะ เจตะสา วา วะชิรัง นามะ ปะฏิมัง อิทธิธรรมะปาฏิหาริยะกะรัง
สมเด็จพ่อองค์ปฐมต้นพุทธะรูปัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา อะหัง วันทามิ สัพพะโส สะทา โสตถี ภะวันตุ เม
------------------------------------------------------
สวดอย่างน้อย ๙ จบ ตลอดเวลา

นะโมพระพุทธสิกขีพระพุทธเจ้า ขอได้โปรดดลบันตาลให้สรรพสัตว์ทั้ง ๓ โลก ได้หลุดพ้นจากภัยพิบัติวัฏฏสงสารโดยสิ้นเชิง ด้วยพระบารมีมิอาจประมาณ ลูกขอนอบน้อมนมัสการด้วยจิตใจ ขอให้ลูกมีจิตสะอาดสว่างใส หลุดพ้นไซร้สู่บ้านนิพพานเทอญ สัมปะจิตฉามิ


คุณประโยชน์ของการอุทิศส่วนกุศลแผ่เมตตาจิตให้สรรพสัตว์ทั้ง ๓ โลกไปกับฉัพพรรณรังสี รัศมี ๖ ประการ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์แรกเริ่มมีดังนี้

๑. โปรดช่วยสรรพสัตว์ได้ แดนเปรต อสุรกาย มนุษย์โลก สัตว์ทั้งที่มีชีวิตและเป็นภูมิผีวิญญาณเร่ร่อน แผ่ไปทั่วเทวโลก พรหมโลก ได้รับโมทนาบุญกับเรา การแผ่เมตตา แผ่ส่วนกุศลไปยังสรรพสัตว์ทั้ง ๓ โลก รวมถึงเจ้ากรรมนายเวร จงทำทุกวัน จงตัดเวรตัดกรรม ให้อโหสิกรรมต่อกัน ยกเป็นอภัยทาน ถวายพระพุทธเจ้า ถ้าเราโกรธตอบจะเพิ่มภพชาติให้เกิดมาใช้หนี้เวรกรรมกันอีก

๒. สวดด้วยจิตศรัทธาแท้ เทพ พรหมรักใคร่ สรรเสริญ เมตตาติดตามรักษาเราให้อยู่เย็นเป็นสุข

๓. สวดตลอดเวลา คิดปรารถนาสิ่งใดก็สมหวัง

๔. สวดตลอดเวลาจิตเป็นสมาธิ ภาวนาจิตไม่ฟุ้งซ่าน จิตสะอาดปราศจากนิวรณ์

๕. จิตสะอาดสว่างไสว จิตหลุดพ้นจากการหลงยึดติดในขันธ์ ๕ จิตเป็นจิตประภัสสร เป็น จิตพระอริยบุคคลได้ง่าย เพราะเป็นจิตที่มีเมตตา เคารพบูชา พระรัตนตรัยมองเห็นภัยในวัฏฏสงสาร เป็นจิตฉลาดไม่มีอวิชชา เป็นจิตที่มีพระนิพพานเป็นกรรมฐานได้ ๕ กรรมฐาน คือ

๑) พุทธานุสสติกรรมฐาน
๒) ธรรมนุสสติกรรมฐาน
๓) สังฆานุสสติกรรมฐาน
๔) พรหมวิหาร ๔ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา
๕) อุปสมานุสสติกรรมฐาน นึกถึงความดียิ่งของพระนิพพาน

๖. เป็นการอโหสิกรรมซึ่งกันและกัน ตัดเวรตัดกรรม ยกเป็นอภัยทาน ถวายพระพุทธเจ้า ถ้าเจ้าโกรธก็เป็นการเพิ่มภพเพิ่มชาติ

๗. การอุทิศแผ่กุศลไปยังสรรพสัตว์ทั้ง ๓ โลก จงทำทุก ๆ วันละอย่างน้อยสวด ๙ จบ ช่วยทั้งคนทั้งผี ทั้งสัตว์โลก สัตว์นรก ช่วยเทพเทวดา มีโอกาสโมทนากับพวกเราด้วย







<CENTER></CENTER>

๘. พระคาถาสวดพระนามพระพุทธเจ้านี้ พระท่านให้ไว้แก่มวลมนุษย์มาจากเบื้องบนพระนิพพาน ให้สวดทุกวัน เพื่อช่วยมวลเวไนยสัตว์ และตนเองก็หลุดพ้นจากนรก เปรต อสุรกาย สัตว์เดรัจฉาน ไม่ต้องได้เกิดในแหล่งอบายภูมิ ๔ อย่างนี้ เป็นการเสริมบารมีให้แก่ตนและผู้อื่น

๙. การแผ่พลังจิตให้เป็นพลังไปรอบทิศจักรวาลทั้ง ๓ โลกนั้น ทำจิตให้ว่างจากขันธ์ ๕ ว่างจากกิเลสตัณหา ทำบุญกุศลทุกอย่าง ขอถวายทางจิตให้องค์สมเด็จพระบรมครูพระพุทธเจ้าโปรดโมทนาบุญกุศลทุก ๆพระองค์ เพื่อประโยชน์สูงสุดแด่มวลสรรพสัตว์ทุกจิตดวงธรรมญาณได้รับผลบุญที่ลูกแผ่ไปให้ทุกดวงจิตธรรมญาณเทอญ การขอแรงพลังจิตขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นการขอแรงคลื่นวิทยุของท่านผู้เป็นใหญ่บุญบารมีใหญ่ ช่วยอีกแรงหนึ่งเพื่อให้สรรพสัตว์ ๓ โลก ได้ยินคลื่นวิทยุได้ดียิ่งขึ้น จิตของสัตว์อบายภูมิน้อยนักที่จะได้รับได้ยินเหมือนคนตาบอด แต่ถ้าเขาโมทนายินดีรับกับการอุทิศบุญกุศลแผ่เมตตาไปให้กับเขา ก็ทำให้เขาเป็นสุข พ้นทุกข์จากอบายภูมิได้ทุกคน เราต้องทำจิตให้สะอาดทำจิตว่างจากขันธ์ ๕ ปล่อยพลังจิตไปทั่วรอบทิศจักรวาล

๑๐. สวดพระคาถาพระนามองค์สมเด็จพระปฐมบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ฝากบุญกุศลไว้กับท่านท้าวยมราชได้แน่นอน โปรดสัตว์ได้ทั่วทั้ง ๓ ไตรภพ แล้วแต่จะกำหนดจิตโปรดได้หมดทุกประเภท ทั้งชาติกำเนิด ๔ คือ(เกิดในไข่ เกิดในคูต เกิดเป็นตัว เกิดขึ้นเอง เช่น ผี เทพ พรหม ) ภูมิวิถี ๖ คือ

๑) สัตว์นรก
๒) เปรต
๓) อสุรกาย
๔) สัตว์เดรัจฉาน
๕) คน
๖) เทวดา พรหม

โปรดสัตว์ได้ตามวาระจิตของวิญญาณใด ถึงพร้อมย่อมสามารถเข้าถึงสุขติภูมิ คือ สวรรค์ และคนชั้นสูงมีความสุขตามฐานะ กฎของกรรมต่าง ๆ ที่คอยกีดกั้นขวางงาน เป็นเมตตาบารมี กฎของกรรมก็ตามไม่ทัน เพราะบุญใหญ่ เวลาการบำเพ็ญบารมีของแต่ละท่านก็แตกต่างกันคือ พระสาวกภูมิ ต้องบำเพ็ญบารมีนาน ๑ อสงไขยกับแสนกัป พระอัครสาวก ต้องบำเพ็ญบารมีนาน ๒ อสงไขยกับแสนกัป พระปัจเจกพุทธเจ้า ต้องบำเพ็ญบารมีนาน ๒ อสงไขยกับแสนกัป พระพุทธเจ้าปัญญาธิกะ ต้องบำเพ็ญบารมีนาน ๔ อสงไขยกับแสนกัป พระพุทธเจ้าศรัทธาธิกะ ต้องบำเพ็ญบารมีนาน ๘ อสงไขยกับแสนกัป พระพุทธเจ้าวิริยะธิกะ ต้องบำเพ็ญบารมีนาน ๑๖ อสงไขยกับแสนกัป

(คาถาแผ่เมตตาขอบารมีสมเด็จองค์ปฐมและอานิสงค์การสวดคาถาแผ่เมตตานี้ได้มาจากท่านพระยายมราช)
http://www.bloggang.com/viewdiary.ph...roup=2&gblog=6<!-- / message --><!-- sig -->
<!-- / message --><!-- sig -->

 

สวดอย่าง น้อย 9 จบ ตลอดเวลา นี่ หมายความว่าไงอะคับ

 

คือสวดระลึกถึงคุณความดีแต่ละครั้ง ๙ จบ การสวด ๙ จบนี้เป็นกุศโลบาย(อุบายที่เป็นกุศล)ให้จิตสามารถเข้าถึงในจบใดจบหนึ่ง(เพียงจบเดียวแต่จิตเข้าถึง ย่อมดีกว่า ๙ จบแต่จิตยังเข้าไม่ถึง แต่การท่องครบ ๙ จบนี่จะต้องมีซัก ๑ จบที่จิตน่าจะเข้าถึง บางจบอาจจะว่อกแว่ก ง่วง หรือท่องไปเรื่อย)

และกระทำโดยสม่ำเสมอ นัยว่าเป็นกิจวัตร ไม่ใช่นึกอยากถึงทำ ทำเป็นประจำ ๒๑ วันจะเป็นกลาย"นิสัย"

 

แจ้งไว้ข้างบน ตามนี้แล้วครับ
http://www.bloggang.com/viewdiary.ph...roup=2&gblog=6<!-- / message --><!-- sig -->

 

สวดอยู่ค่ะ ขออนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ สาธุ สาธุ