ผมมีเหตุการณ์อยู่อันหนึ่ง ถามว่ามีหรือทำดีได้ดี ทำเลวมีแต่คนชื่นชอบ

คุณเกิดมาในสังคม ในครอบครัว ในเขตพื้นที่ไหนๆก็แล้วแต่

แสดงว่า เราเคยมีวาสนา ผูกพันธ์ กับสิ่งนั้นมา จะเป็นด้านดี ด้านเลว

อดีต เราอาจจะเคยทำไห้เค้าเจ็บช้ำน้ำใจก็อาจเป็นไปได้

เพราะ ตัวจขกท ก็ไม่ได้มีญาณทัศนะ เข้าไปย้อนดูอดีตชาติว่า

ที่ผ่านมาเราไปทำอะไรไห้ใครเค้าเดือดร้อนไว้บ้าง มองในแง่ธรรรมนะ

ไม่ว่าอเมริกา หรือคนที่โหดร้าย วัฒนธรรมไม่ค่อยมียังแดน

มิกสัญญี เช่น อัฟฟาริกา เราก็อย่างน้อย ก็เคยโมทนา บาป บุญ

กับเค้าเหล่านั้น เราถึงได้เกิดมาร่วมยุค ร่วมสมัย ในโกลกลมๆ

ใบเดียวกัน

 

ปกติช่วงเวลากินข้าว มันก็มีเวลาของมันนะครับ .. คือมีปัญหาตลอดทั้งวันเลยหรือครับ

อีกอย่างอยากให้มองว่าเป็นโอกาสนะ เพราะที่ที่คนมาเยอะ คือทำเลที่ดีของการค้า
อย่างเช่น ปั้มน้ำมันเป็นต้น ก็จะต้องมี 7-11 และร้านกาแฟอเมซอน มาเปิดด้วย
โดยเฉพาะกาแฟอเมซอน ถ้าไม่ใช่ที่ปั้ม ก็ไม่ใช่ทำเลทอง แต่ว่าร้านกาแฟอเมซอน
ก็ไม่ใช่เจ้าแรกที่เปิดในปั้ม ก่อนหน้านั้นมีบ้านไร่กาแฟ แต่ตอนนี้แย่แล้ว
ลองคิดดูเป็นเพราะอะไร

อีกกรณีก็คือร้าน 7-11 ที่จะมีคนแวะเวียนมา .. อันนี้ท้าทายมาก
จะเห็นว่าร้านที่ฉวยโอกาสจากร้าน 7-11 ที่เปิดตลอด24ชม ได้ดี คือร้านขายอาหารปรุงสด
เช่น ก๋วยเตี๋ยว ร้านยำ ร้านขนม แบบนี้เป็นต้น

ที่สำคัญกว่าคือ เราจะขายอะไรให้คนที่แวะมาแล้ว พร้อมจ่ายตังค์เพิ่ม
หรือลองเปลี่ยนมากินของเราบ้าง ไม่คิดหรือว่าคนก็มีเบื่อบ้าง
อยากหาอะไรเปลี่ยนบ้างไรบ้าง ลองคิดดูว่าคนเหล่านั้นจอดรถที่หน้่าบ้าน
คนอื่นเรียบร้อยแล้ว ไหนๆก็จอดแล้ว ทำไงให้คนเหล่านั้นมาเป็นลูกค้าเราด้วย

 

ใช่ ขายผลไม้ ขายน้ำแข็งใสก็ได้ เผลอๆก็สั่งกินด้วย แล้วก็ผูกมิตรกับข้างบ้านซะ ถ่อยทีถ่อยอาศัย พลิกวิกฤติให้เป็นโอกาสซะ ดีกว่าวันๆนั่งกลุ้มอกกุ้มใจ ถึงเวลาคนมากินข้าวก็เป็นเวลากลุ้มใจแค้นใจของเรา อีแบบนี้ไม่ต่างกับการฆ่าตัวตายเท่าไหร่ ถึงเวลาก็ฆ่าตัวตายซ้ำ ทุกข์ไม่รู้จบ นาทีนี้เราต้องยอมรับแล้วละว่า แข่งเรือแข่งรถได้ แข่งบุญแข่งวาสนานั้นไม่ได้ บุญบารมีเค้าเยอะกว่า

 

สำหรับคนที่มีความรู้ทางค้าขายเล็กน้อยอย่างผม อยากให้ข้อสังเกตนิดหนึ่งว่า

การค้าขายถ้าเราอยากทำในสิ่งที่เราชอบและมีความสุข ก็เลือกที่เราชอบครับ
แต่ถ้าต้องการยอดขาย อาจจะต้องเริ่มที่ ดูและสังเกตุกลุ่มลูกค้า
ว่าอยู่ในกลุ่มแบบไหนมีความชอบแบบไหน มีกำลังซื้อแบบไหน
เราจะได้หาวิธีเรียกลูกค้าได้ถูก เลือกขายสินค้าได้ถูกในสิ่งที่เค้าอยากซื้อ

 

อืมๆ อ่านแล้วอันนี้เข้าท่านะค่ะ ดีกว่าไปนั่งกลุ้มใจ
เดวนี้มีเฟรนชาย แบบง่ายๆ หลายร้านให้เลือก ไม่ต้องเตรียมเอง ทางนั้นมาส่ง ชานมไข่มุก กาแฟ ขนม น้ำแข็งใส ฯลฯ
แถวบ้านดิฉัน มีร้านขายผลไม้ (จริงไม่ต้องซื้อเฟรนไชน์ก็ได้) กลับขายดีกว่าร้านผลไม้ธรรมดา แฟนบอกว่าเพราะน้ำจิ้มอร่อยกว่ากันนิดเดียว


ถ้าทำใจไม่ได้ วางไม่ลง จัดการไม่ได้ ทางออกน่าจะเป็นวิธีที่ดีที่สุดค่ะ

แต่ถ้าคุณจะขายของ จะมาจอดรถบังอีกหรือ (มีค่ะเตรียมใจไว้เลย) พ่อค้าแม่ค้าเช่าที่ดิฉันโดน ทำให้ดิฉันต้องลงไปโวยว่าทำแบบนี้ไม่ได้ พ่อค้าเดือดร้อนหมด

เมื่อวานเพิ่งโทรไปคุยกะแม่ เรื่องข้างบ้านว่าดิฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว กะบ่นว่า เจอะสารพัดตั้งแต่อยู่ที่นี่ แม่บอกว่า เพราะว่า ที่ๆดิฉันอยู่เป็นสังคมพ่อค้าแม่ค้า (ปากตลาด) ก็ต้องทำตัวอีกแบบ
แต่แม่ว่า มันเป็นประสบการณ์ที่ในตำราไม่มี จะได้ลับสมอง น่าสนุกออก!
บอกได้เลยว่า คุณเจอะน้อยกว่าดิฉันค่ะ

เรื่องการเขียนในเฟส ใครจะด่าใครก็ได้ค่ะ อยู่ที่คนรับ เชื่อ หรือไม่เชื่อ
แต่ดิฉันเชื่อว่าเขาทำแบบนี้ไม่ดีกับตัวเขาค่ะ การใช้เฟสเที่ยวด่าคนอื่น กล่าวหาคนอื่นฝ่ายเดียว ไม่ใช่ทางที่คนฉลาดทางการค้าทำกัน
เพราะคนอ่านไม่โง่ค่ะ (ขออนุญาตใช้คำนี้ค่ะ)
ยกเว้นบางสังคมที่คนอ่านเป็นประเภทนี้ เช่น ผญ /แม่บ้าน ที่มักชอบเรื่องนินทากว่าสังคมอื่น สนุกปากว่าคุยเรื่องจริงจัง

ดิฉันจะไม่แคร์ปากชาวบ้าน (ถ้าเปรียบเทียบกัน คือดิฉันโดนนินทาโดยปาก คุณโดนแบบเฟซ)
ดิฉันไม่เคยแคร์อะไรเลยค่ะ ใครจะว่าอะไรก็ช่าง ถ้าเราไม่ใช่อย่างที่เขาว่า

คนไม่เคยถูกนินทาไม่มีในโลก

 

บันทึกเหตุการณ์ โทษ post บอร์ผิด แต่คล้ายกัน ระวังนะ เด่วมันโมโห เรียกสรรพากรมาตรวจนะ พวกนี้ มันใหญ่ จอมหาเรื่อง

 

อ๋อไม่เป็นไหร เด่วนี้ร้านผมไม่ค่อยได้เปิดอยู่แล้วต้องทำเป็นที่อาศัย แล้วออกไปหากินข้างนอกแทนแล้ว
ตามที่ท่านแนะนำกันมาก ผมก็เหมือนบอกผมว่า ธรรมะไม่ได้ช่วยเรา แต่กลับสอนให้เรายอมรับความไม่ถูกต้อง (ที่ฟ้าลิขิตตามใจชอบ ) แล้วให้เราพยายามปรับตัวให้เข้ากับมันให้ได้ โดยใช้ธรรมะเป็นตัวบอก ความยุติธรรมมันไม่มีในโลก มันมีแต่เค้าจะลิขิตคุณอย่างไหง ต่อให้คุณเป็นคนดีอย่างไหง ถ้าเค้าลิขิตให้คุณเลว ยังไหงคุณก็เลวต่อให้พยายามทำตัวดีอย่างไหง เหตุการ์ณก็ทำให้ดูํเลวอยู่ดีหรือไม่ก็มีโรคมาให้ หรือเรื่องมาให้ ต่อให้คุณเคยเป็นคนดีอย่างไหงมันไม่ช่วยอะไร เพราะ ทำดีกับทำชัวไม่เกี่ยวกัน มันคนละเรื่อง ทำดีต้องไปว่ากันชาติหน้าดังคำพระ ต่อนี้เค้าจะให้คุณเลว ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมบางคนมันถึงได้เป็นสัตว์นรกกับคนได้ ก็เพราะเค้าถูกลิขิตให้เดิน ถ้าคุณพยามยามไม่ยอมรับหรือไม่ปรับตัว ต่อต้านหรือพยายามแสวงหาความถูกต้อง เค้าก็จะลิขิตคุณก็จะเป็นสัตว์นรกไปทันที่ แต่ถ้าคุณมี สมอง หรือ back หรือข้อดี (ขอมนต์ดำ) แต่มนต์ดำช่วยได้เยอะคนก็เลยแสวงหากันมาก เพราะเค้าช่วยได้จริงๆ แต่ทางธรรมไม่ช่วยแต่กับบอกให้ยอมรับแล้วปรับตัว หรือ มีระบบการโฆษณาัตัวเองให้ดูดีมาช่วย ถ้าไม่มี ถ้ามีก็ช่วยได้ในระดับหนึ่งนะ ทีให้เห็นในทีวีต้อนนี้เกือบทุกวัน
แต่ถ้าคุณหาธรรมะมา เพื่อบังคับให้ยอมรับ ไอ้สิ่งที่ไม่ถูกต้อง หรือฟ้าลิขิตคุณ ก็เป็นสัตว์น้อยหน่อย ยอมรับมันโดยใช้ธรรมะเป็นคำแนะนำให้ยอมรับ ไอ้ความไม่ถูกต้องหรือที่เค้าลิขิตตามใจชอบ แต่ในทางกลับกัน ถ้าเค้าลิขิตให้คุณเป็นคนดี ต่อให้คุณทำสัตว์สระพัดทุกรูปแบบ เหตุการ์ณมันจะช่วยให้คุณเป็นคนดีไปโดยอัตโนมัต อันนี้ผมเห็นรอบด้านมีเยอะมาก โดยเฉพาะตอนนี้ในทีวี บางคนอาจไม่เข้าใจ แต่ถ้าถึงเวลาของพวกคุณ ก็คงเข้าใจบทความนี้ ความถูกต้องไม่มี มีแต่เค้าจะลิขิตคุณให้เป็นแบบไหน ช่วงเวลาไหน แล้วก็นานขนาดไหน หรือพูดกันแบบง่ายแบบไม่ต้องพูดถึงความถูกต้องทางพระ ถ้าไปถามพระพระก็บอกเ็ป็นกรรมก็คุณ ไม่เกี่ยวกับกับฟ้าลิขิต กรรมเป็นตัวลิขิตทั้งที่เราไม่เคยได้รู้ว่ากรรมมาจากไหน เราทำกรรมอะไรไว้ ไม่ถูกต้องเลยเหมือนฟ้าข้าอยากทำอะไรก็ได้ถูกต้องหมดทุกอย่าง คุณมีหน้าที่ยอมรับและปรับตัวให้เค้ากับฟ้าที่เค้าอยากจะทำกับคุณ มีหลายคนที่พยายามหาช่วงเวลาเหล่านี้ เพื่อหลบนี้ปัญหา

 

ไม่เป็นไหร ผมเข้าใจ เด่วนี้ผมไม่ค่อยเปิดร้านแล้ว ต้องออกไปหากินนอกบ้านแล้วไม่งั้นอยู่ไม่ได้ ธรรมสอนไว้ให้ยอมรับและปรับตัวตาม ตามที่ท่านๆแนะนำมา ไม่งั้นผมมันก็จะเลว ฟ้าเข้าลิขิตให้ที่จอดรถทั้งซอยเ็ป็นของเค้า ต่อคุณดิ้นล้นอย่างไหงก็เจ็บตัว และฟ้าอาจจะลิขิตท่านที่ตอบด้านบนมองผมมันเป็นไอเลวไปแล้วก็ได้ ความถูกต้องมันไม่มี มีแต่เค้าจะลิขิตอย่างไหง
และขอบอก ตามที่ท่านแนะนำมาผม แล้วบอกว่าทำไมไม่ทำ โง่เอง ทำแล้ว และทำให้ผมต้องไปหากินนอกบ้าน เงินหมด เหมือนกับข้างๆบ้านเป็น ปล่อยให้หน้าบ้านเป็นที่จอดรถของร้านเค้า ตามฟ้าลิขิตไหง ทางดีที่สุดหรือยอมรับที่ฟ้าลิขิตแล้วปรับตัวเข้าให้ได้ หรือ ทางพระบอกความถูกต้องไม่มี มีแต่กรรมลิขิต และบอกให้เราไปสร้างความดี ทำบุญเยอะ (การทำบุญต้องใช้ช่างเวลากับเงิน) ทั้งๆที่บอกว่า ทำดีทำชัว ไม่เกียวกันคนละเรื่อง แล้วจะทำบุญไปทำไหม ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าชาติหน้าจะมีไหม อาจเกิดเป็นมดก็ได้เพราะคนเหล่าฆ่ามดหรือยุ่งมากที่สุดเกือบทุกคน

ผมอยากได้ ขอมนต์ดำมีใครพอช่วยได้ไหม เอาไว้รับมือกับฟ้าลิขิตในภายหน้า

 

ความคิดคุณนะมันง่าย แต่ทำโครตอยากเลยขอโทษที่ตำนิ คุณมีกจิการอยู่แล้วคุณลองเปลี่ยนไปขายของอยากอื่นๆดุซิ แล้วจะรู้ว่ามันโครตอยากไม่ง่ายเมื่อเปิดทีวีละคับ ถ้าไม่ดี คุณจะต้องเป็นหนี้เป็นสิ้น โดนคนหัวเราะอีกนะ มันไม่ง่ายหลอกทำมาแล้ว
อันนี้ได้บางกิจการ แต่ถ้าคุณต้องขนของมาขาย แต่คุณจอดรถลงของไม่ได้ แล้วคุณจะเอาของที่ไหนมาขาย แล้วมันจะมีประโยนช์อะไร ถ้าให้ไปทำอย่างอื่นๆ ก็เท่ากับมาที่ทำมาทั้งหมดทั้งนาน ก็ต้องหยุด แล้วให้มาเิริ่มใหม่หมด ต้องใช้เงินและเวลาเท่าไหร ถ้าไม่ได้ไม่ต้องอดตายกันก่อนหรือ แต่ถ้าของขายเพียงแก่เอามอเตอร์ไซต์ออกไปขนมาได้ ก็พอว่าหรือเดินไปซื้อก็ไปอย่าง มันไม่ได้ทุกอย่างที่คิดหลอกคับ แล้วคุณต้องทำมาหากินตรงกับเค้าละ แล้วอย่างคิดว่าพอเค้าปิด หรือหยุดขายแบบที่เค้าพูด ทุกอย่างก็จบ แต่ถ้าไม่ทำคุณก็ว่าผมทำไมโง่ไม่ทำ แต่พอทำตัวเองทำไม่ได้แบบทีคุณคิด ก็หมายถึงตายอย่างเดียว
คุัณพูดเหมือนกับว่าคุณมี เงินเยอะนอนในธนาคาร แบบนั้นนะ เหมือนมีอะไรสวยหรูลอให้คุณเป็นที่เรียบร้อย หรือคุณเป็นคนมีคนทำวางไว้เรียบร้อย เพียงแต่รอมาทำเท่านั้น

แล้วถ้าเป็นคุณขับรถมาเห็นร้านนี้ขายดีนะ แวะหน่อย แต่มีร้านอีกร้านขายของ เหมือนก่อนมันไม่ให้ข้าจอด คุณจะแวะซื้อไหม ทั้งที่รู้ว่ามีคนบอกว่าอร่อย กับร้านที่คุณจะแวะไป ทั้งที่คนแถวนั้นไม่มีใครซื้อกินเลยเพราะรสชาติไม่ได้เรื่อง เลยไปหน่อยอร่อยกว่า คนแถวนั้นซื้อกันเยอะ แต่คุณไม่รู้จัก ไม่ใช้เพราะเค้าทำให้ไม่มีที่จอดนะ มันไม่ได้เรื่องจริง แต่ที่คุณแวะเพราะเค้าให้คนโฆษณาบอก พอคนมาซื้อเยอะ น่าจะดีก็แวะ คุณลองดูเอาแล้วกันที่มากินมีแต่คนที่ไหนไม่รู้ แต่ไม่มีคนย่านนั้นมาซื้อกินกันเลยก็คิดเอา

 

ขอขอบคุณในคำแนะนำ แต่สิ่งที่แนะนำมันก็เหมือน มีด 2 คม หนึ่งถ้าดีก็ดีแบบที่ว่าแต่มันจะดีไม่นานคุณขายดีกว่าจะเป็นอย่างไหง อยู่กับบุญของคุณ แต่ถ้าไม่เป็นแบบที่คุณคิด หมายถึงอะไรนรกทำแล้วเลิกไม่ได้ก็ต้องจมไปเรื่อยๆ เลยนะ มันเหมือนกับว่า ทำแล้วจะไปสรรค์หรือนรก คุณลองไปดูร้านไหนที่เค้าขายดีๆ แล้วมีร้านมาเปิดขายคล้ายกัน ทำแล้วไม่ดีมีใครเข้าไหม เงินต้องจมต้องใช้ไปเรื่อยอารมก็ค้างเสีย ไม่คุ้มหรือง่ายเหมือนบทเรียนเลยนะ คนที่คิดจะทำแบบนั้นให้ตรวจบุญก่อนหรือหาหมอดูก่อนนะจะดี

คับง่ายดีคับในทางด้านบทเรียน แต่ในทางความเป็นจริงมันมีปัจจัยหลายอย่่างอีกมาประกอบ ไม่งั้นคนเค้าก็รวยเป็นแถวแล้วคับ ขนานมีคนแก่แถวบ้านทำขนมมาขาย กะว่าคนกินข้าวร้านมันแล้วอาจจะแววมาซื้อบาง ทั้งที่อร่อย แต่ร้านมันบอกว่ามันไม่ให้จอดรถอย่าไปซื้อมัน ไม่อร่อยกินแล้วท้องเดิน ของที่ทำไว้เน่าเสียหมด ต้องทิ้งแถมหมดเงิน ขายได้แรก จะซื้อของเข้าร้านไม่รู้ว่าจะขนเข้าอย่างไหง เนื่อยสุดแต่คุณได้แต่พูดนั่งกินอย่างสบาย พูดง่ายก็คือหากินบนความเดือดร้อนของผู้อื่นๆไหง คุณไม่เคยคิดเลยใช้ไหม เพราะนิสัยของคนที่คิดอะไรง่าย สบายๆ ไหง
ทำไงไม่ง่ายอย่าที่คุณคิดเลยนะ แล้วมีคนพูด ร้านม.ไม่ให้ก.จอด ก.ไม่ซื้อของม.. จบข่าว อย่าง 7-11 เจ้าของไม่อยู่นะคับ มีแต่พนังงานขาย แล้วถ้าเกิดคนแก่คนนี้ทำอร่อยแล้วคุณอย่ามาซื้อกินอีก มาแล้วไม่มีที่จอดรถ คุณจะซื้อไหมก็ขับเลยไป ถ้าจอดได้คุณก็บอกว่าไปกินร้านมันดีกว่า อุดสาได้ที่จอดรถทังที่ ถ้าคนแก่คนนี้ไปขาย ที่อื่นๆแล้วบอกที่นี้มีขาย แล้วคุณจะมาซื้อแต่ไม่มีที่จอดจะซื้อไหม ถ้ามาแล้วไม่ขาย ก็กินของร้านมันดีกว่า ก็เท่ากับว่าหาลูกค้าไปให้ร้านมันนั้นเอง วันนี้โชคดีมีที่จอดกินร้านมันดีกว่า ลูกค้าร้านมันมาจอดไม่มีใครกล้าว่านะ เด่วโดนคนความคิดอยากกินหาเรื่องเอา แต่ลูกค้าร้านอื่นๆที่ เค้ารู้เค้าก็ไม่กล้ามาจอดหน้าร้านคนอื่นๆ เพราะเค้ารู้ว่าทำให้ร้านเค้าเดือดร้อน ก็เท่ากับว่ามีลูกค้าร้านมันกล้าหน้าด้าน เห็นแก่ตัว สร้างความเดือดร้อนแล้วจะ หน้าด้านต่อว่าเค้าอีก ที่ไม่มีความเกรงใจ จอดอยู่ร้านเดียว เข้าใจไหมคับ คนอย่าแดกว่าทำไมถึงรู้ว่าแถวนั้นมีลูกค้าร้านมันมาจอด ลูกค้าร้านอื่นๆเค้ารู้ ถ้ามาจอดแบบไม่เกรงใจใคร ซึ่งมี 80% ที่หน้าด่านสุดมาจอด ก็บอกได้เลยว่ามาร้านไหน มาแบบ..ห.. ก็รู้ทันที่ และมันไม่ใช้เรื่องแปลกที่คุณมาจอดแล้วโดนทำหน้าไม่บอกบุญ เพราะ ทุกคนไม่ได้มีนิสัยเหมือนคุณ คุณคิดอะไรต้องคิดใน หลายด้านอย่าคิดอะไรด้านเดียวแบบง่ายๆ เค้ามาโดน 85% ส่วนคุณเป็น 15% ซึ่งจะหานั้นยากมากแถวนี้ อย่าที่คุณพูดที่ทำง่ายที่สุดก็คือ ไปทำของกินที่อื่นๆ แล้วเข่นรถเข่นมาขายคับ แต่ต้องมาเร็วนะก่อนร้านเค้าเปิด ถึงขายได้ แต่ถ้ามีอยู่แล้ว หรือมีมากเกินไปก็มีปัญหานะคับ

สรุปที่ผมอ่านมาหลัง กลับเป็นว่า ร้านมันดีทุกอย่าไม่มีใครตำหนิเลย หรือให้แก้ไข้อย่าไหง ทั้งที่ทำให้คนเดือดร้อน แต่ผมกลับกัน คนเดือดร้อนกับถูกกล่าวถึงมาก ทำไมไม่ปรับปรุงตัวเอง ทำไมไม่ทำอย่างงั้นอย่างงี้ ทั้งที่น่าจะเป็นร้านมัน แปลกไหม ก็ดังคำที่เค้าว่า คนเราทำดีได้ดีมีที่ไหน คนทำเลวสุดได้ดีคนยกย่องมีถมไป เป็นเรื่องจริง

 

ผมขอแนะนำนะครับผลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส...เก็บค่าจอดรถกับลูกค้าที่เขามากินข้าวร้านที่จอดเกินมาหน้าบ้านคุณสิง่ายดี....คุณก็มีรายได้....ร้านขายข้าวก็มีรายได้....คุณก็จะได้สบายใจหน้าบ้านคุณ..คุณมีสิทธิ์(ถ้ามันไม่ใช่ถนนสาธารณะนะครับ) เรื่องอื่นอย่าไปสนใจ...ถูกผิดอย่าไปคิดมัน(เพราะคนเราทุกวันนี้มันเห็นแก่ตัวมันก็เลยวุ่นวายอยู่อย่างนี้ไงครับ) ...เราเห็นอยู่ว่าไฟมันร้อนเราก็ยังเอาไฟภายนอกเข้ามา....ผสมกับไฟภายในเข้าไฟอีก....เขาเรียกดับเบิ้ลร้อน....เหตุนี้มันถึงได้ทำให้คนหลายคนไม่มีความสุข....อย่ามองว่าเราทำดีแล้วทำถูกแล้ว...อย่ามองว่าคนอื่นชั่วกว่าเราทำไมถึงได้ดี....ถ้าไม่มีชั่วก็ไม่มีดี...ถ้าไม่มีดีก็ไม่มีชั่ว....การละได้จากความดีและความชั่วนั้นจะทำให้เราสุขใจได้มากกว่า....คนในสังคมปัจจุบันนี้ไม่มองเลยว่าถูกต้องไม่ถูกต้อง....เหมาะสมไม่เหมาะสม....เห็นว่าเป็นสังคมเสรี...นึกจะทำตามใจตัวก็ทำ...แขกบ้านแขกเมืองเห็นเข้าเขาก็นึกว่าทำได้เพราะเจ้าบ้านเขาทำให้เห็นกัน...จนเข้าเมืองหลิ่วต้องหลิ่วตาตามกันหมด....แล้วมิหนำซ้ำบางคนพูดว่าน่าจะใช้กฏหมายเหมือนบ้านนู้นเมืองนี้ก็จะดีไม่น้อย....ถามหน่อยเถอะครับ....ถ้าทำตามจริงคุณจะไม่โวยเหรอ....ปฏิรูปใดไม่สำคัญเท่าปฏิรูปตนเอง...ปฏิรูปใจของเรา...ปลุกจิตสำนึกที่ดีให้เกิดขึ้นกับคนทุกๆคนในโลก...แล้วปัญหาจุกจิกเหล่านี้ก็จะไม่เกิดขึ้น....คิดถึงตัวเองให้น้อย...คิดถึงคนอื่นให้มาก...เราไม่ชอบอย่างไรก็คนอื่นๆที่ไม่ชอบอย่างนั้นเหมือนๆกัน....สวัสดี

 

ร้านอาหารเขาก็ประกอบอาชีพไปตามเรื่อง. ไม่ผิดหรอก
ลูกค้าที่มาทานนั่นแหละที่ผิด มารยาททางสังคมต้องมีกันอยู่
คุณกั้นทางหน้าบ้านตนเอง เพื่อให้มีที่จอดให้มีที่เข้าออก
ก็เป็นสิทธิของคุณที่เป็นเจ้าของบ้าน ไม่ผิดเหมือนกัน
แต่คุณมาผิดตอนที่มองหาจำเลยนี่แหละ
การเอาแต่โทษคนนั้น ว่าคนนี้ จะต่างอะไรจากพวกลูกค้านิสัยไม่ดีที่ด่าคนอื่นว่าคนอื่น

บุคคลใดๆที่ทำการคิดร้ายว่าร้ายบุคคลใด จิตของบุคคลนั้นอกุศลแล้ว มีอบายเป็นที่ไป
เขาไปอบายแน่ที่ด่าคุณ แต่คุณคิดไม่ดีตอบ จะไปอบายตามเขาเสีย
สงบจิตแล้วเข้าไป เจรจากับคนขายอาหาร ให้เขาช่วยบอกลูกค้าว่า อย่าจอดขวางหน้าร้าน อยากกินของอร่อยต้องอดทนเดินไกลนิดนึง
เราเป็นสัตว์ประเสริญ มีภาษาไว้สื่อสารตกลงกัน
ไม่ควรเขม่นกันเหมือนหมาหวงข้าว
จขกท ลองตรองดู แต่อย่าได้เข้าใจไปว่า ทำดีแล้วจะไม่ได้ดี ทำชั่วแล้วจะได้ดี
ปลูกมะม่วงไม่ออกมังคุต ที่คุณมีมังคุตก็เพราะคุณปลูกมังคุต
เมื่ออยากได้ดีก็ต้องทำดี มิใช่รอให้ผลดีมันออกมาก่อน ไม่มีเหตุย่อมไม่มีผล
จะมาบ่นว่าทำดีไม่ได้ดีไม่ได้ ในเมื่อตนเองยังไม่เริ่มทำดี

 

ที่ท่านกล่าวก็พอเข้าใจ ที่ท่านกล่าวก็คือ ผมไม่เชื่อมันใน ความดีความชัว เลยเป็นเหตุทำให้ผิด แต่ท่านคิดให้ดี เหตุการณ์ทำให้ผมเชื่อในความดีความชัวไหม

แต่ผมว่ากันที่เหตุผล ปัญหาที่จอดรถ ต้นปัญหาก็คือ ร้านข้าวเลยทำให้เกิดปัญหาต่างๆ แต่ท่านพยายามให้แก้กันที่ปลายเหตุ แล้วถามว่าปัญหามันจะหมดไปไหม ถ้าไม่มีร้านข้าวคนที่นิสัยไม่ดีจะมาจอดรถไหม แล้วปัญหาที่จอดรถจะมีมากมายไหม แล้วร้านข้าวบอกคนกิน เค้าจะกล้าไหม แล้วคนกินจะสนใจที่ร้านข้าวบอกหรือ แล้วถามว่าถ้าไม่มีร้านข้าว ซึ่งเค้ามีกำลังที่จะไปหาสถานที่ใหม่ได้อย่างสบาย ปัญหาที่จอดมันจะหมดไหม แล้วคนที่มากินนิสัยเลวจะมีมาไหม แล้วถ้าผมทำแบบที่เค้าบอกมาทางด้านบนได้
ปัญหาที่จอดรถก็จะมีมากขึ้นใช้ไหม แล้วปัญหาที่จอดก็จะมากขึ้น ไปกระทบกับร้านอื่นๆที่อยู่ถัดไป เค้าก็มาต่อว่าใช้ไหม แล้วทำไมต้นเหตุของปัญหากับถูก และสร้างปัญหาต่อได้ ก็เหมือนกับว่า ความดีกับความชัว กับ เรื่องเหตุกับผล มันสวนทางกัน และ ความถูกต้องเป็นบ่อแห่งการเกิด กรรมขิลิตใช้ไหม ( ถ้าไม่มีความถูกต้อง มันก็ย่อมเกิดปัญหา หรือเกิดกงกรรมกงเวียน แล้วความไม่ถูกต้องที่เกิดมาเกิดมาจากอะไรหรือ คนเป็นคนทำหรือเหตุการณ์เป็นผู้กระทำ ) แล้วถ้าความดีกับความชัวที่ท่านอธิบายมา มันสวนทางกับ เหตุและผล แต่ท่านให้ผมปรับตัวเข้ากับมันโดยไม่เอาเหตุและผลมาพูด แล้วผมจะเชื่อเรื่อง ความดีความชัวได้ไหง ในเมื่อต้นของปัญหาคือร้านข้าวเค้ามีทางแก้ไข้ของปัญหาทั้งหมดแต่เค้าไม่ทำ เค้าเห็นแก่ตัวไหมแต่ท่านบอกเค้าไม่ผิดอะไรเลย แล้วจะให้ผมเชื่อในความดีความชัวได้ไหง ในเมื่อเหตุและผลเป็นเรื่องออกมาแน่นอน แต่ความดีความชัวเป็นคำสอนมีผลออกมาไม่แน่นอน เมื่อไหรก็ไม่รู้ เหตุมาจากใครก่อนก็ไม่รู้หรือจากใครก็ไม่รู้ แต่บอกว่าเหตุถูก ผลลัพธ์ออกมาผิดทั้งที่ เหตุเป็นบ่อเกิดของปัญหา ซึ่งจะมีปัญหามากๆ ขึ้นแต่กับบอกถูก แต่คนที่ได้รับผลกับบอกผิด ต้องปรับปรุงและยอมรับ ก็เหมือนที่ท่านว่าปลูกมะม่วงก็ต้องได้มะม่วง เหตุของปัญหาก็คือปลูกมะม่วง ผลที่ได้รับก็ควรได้มะม่วง แต่ดันออกมาเป็นมังคุต แต่ที่ท่านก็คือต้นมะม่วงถูกเพราะเป็นต้นมะม่วง แต่ผลมังคุตออกมาผิด มันออกของมันมาได้เพราะใครกำหนด ก็เหมือนกับว่า เด็กออกมาจากท้องแม่ อาการไม่ครบเด็กนั้นผิด ทั้งที่ปัญหาเกิดจากแม่ไปกินเหล้า สูบบุรี่ กินอาหารผิดประเภท แม่ไม่ผิดเพราะเป็นผู้ให้กำเนิด แต่เด็กผิดดันออกมาอาการไม่ครบก็เลยต้องโดนทิ้ง อันนี้เป็นการอธิบายเฉพาะแม่บางคนนะ ก็เหมือนกับร้านข้าวบางที่ที่เค้าดี เค้ารับผิดชอบ เค้าก็มีกำลังเค้าก็หาที่ใหม่ ก็เหมือนแม่ที่ดีบางคนที่รู้จักผิดชอบ แต่ที่ท่านอธิบายมาทำให้คนที่เค้าไม่ค่อยเชื้อเรื่องดีชัว ที่มันสวนกับเหตุและผลทำให้เค้าไม่เชื่อหนักกันไปใหญ่นะคับท่าน ความดีความชัวมันควรไปกับ เหตุและผล ความถูกต้อง ไม่ใช้หรือคับ

ถ้าร้านข้าวถูกแล้วเค้าขายได้ดีมากขึ้นไปอีก ปัญหาที่จอดมันก็จะมาไปอีกเป็นเงาตามตัวไปเรื่อยไม่รู้จบเพราะ ตัวอย่างอธิบายง่าย ที่จอดมีจอดรถได้ 5 คันแต่ท่านพยายามจะให้ ร้านข้าวเอารถไปจอด 50 คัน และถ้าถูก จำนวนรถมันไม่น้อยหรือเท่าเดินมันก็จะมีมากขึ้นเรื่อยๆ ปัญหาก็จะมากขึ้นเรื่อยๆ ตามมาอีกหลายอย่า แต่ท่านกำลังบอกให้มันเกิดเป็นสิ่งที่ถูกในเรื่องความดีความชัว แต่ผิดในแง่ของขบวนวิธีการคิดของผม

ก็เหมือนกับว่า พยายามให้แก้ไข้ที่ปลายเหตุ แต่ต้นเหตุไม่ต้องทำอะไร ซึ่งเป็นตัวแก้ปัญหาทั้งหมด แต่กับบอกว่า ความดีความชัวนั้นถูกต้อง ทั้งที่ถ้าต้นเหตุมีจิตสำนึกที่ดี หรือเป็นคนที่ดี แบบที่หลายร้านเค้าทำกันก็จะดีนะ แต่ท่านกับบอกว่าเค้าไม่ผิดและดี แล้วความดีความชัว ขึ้นอยู่อะไร การกระทำของคน จิตสำนึก หรือคำพูด หรือการสร้างความเชื่อ งง.. ดีแท้ สวนกับความจริง แล้วเหตุกับผลมีไว้ทำไม หรือเป็นเรื่องของ แง่มุมในการมอง ถ้าเป็นแง่มุมของการมอง ก็ต้องขึ้นอยู่กับ ประสบการ์ณที่พบเจอ มีประสบการ์ณมาก พบเจอมาก ก็มองเห็นมาก เหมือนที่เค้า ไม่โดนกับตัวมองไม่เห็น เห็นเท่าที่ ..บาปกรรมไหมนิ

 

ก็เหมือนกับ มีนาย ก.ห้องเช่าเล็กอยู่ ซึ่งอยู่ได้เต็มที่ 4 คน แต่นาย ก.ดันจัดงานปาร์ตีตอนกลางคืนทุกวันจน ทำให้เรื่องเสียงและอื่นๆทำให้คนข้างห้องเค้าเดือนร้อน นอนไม่ได้ แต่กับบอกว่านาย ก.ถูก ข้างห้องผิดทำไมไม่ปรับตัวให้เข้ากับเหตุการณ์ หรือย้านไปอยู่ที่อื่นๆซักละ ตามความดีความชัว ทั้งที่คนนั้นสามารถไปหาสถานที่ใหญ่กว้างจัดงานปาร์ตีละ และอยู่ต่อคนก็จะมางานปาร์ตีมากขึ้นเรื่อยๆ ละแล้วคนที่อยู่ข้างห้องทัดไป มิต้องย้ายกันออกไปทั้งชั้นหรือ มันเหมือนกับว่าคนข้างห้องผิดดันมาอยู่ติดกับห้องคนนั้น ก็ข้างห้องเข้าอยู่ของเค้าดีๆ ทำบุญทุกเช้า นาย ก.เดือดร้อนอะไร ขาดเหลืออะไรก็หาให้ แต่นาย ก.เค้าชอบจัดงานปาร์ตี ที่ห้องก็เค้าจะทำแต่กับถูกดี ทั้งที่ข้างห้องไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย

ผิดที่ไม่เข้าใจว่า ความดีความชัว เหตุและผล ความถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง อะไรควรทำไม่ควรทำ ประสบการณ์ในการมอง อะไรเกิดก่อนอะไรเกิดหลัง มันไม่เกี่ยวข้อกันเลย มันเป็นคนละเรื่องกันในความเป็นจริง แต่คนมักเอามาพูดร่วมกัน ทั้งที่มันขัดแย้งกันในตัวมันเองหรือเปล่า นั้นนะทำให้ ผมไม่เชื่อในเรื่องทำดีแล้วต้องได้ดี ทำชัวแล้วจะได้ชัว

หรือเหมือน มีคนเอาน้ำตาลก้อนมาวางบนโต๊ะทำงานของคุณ แล้วบอกว่าอยากเอาทิ้งมันสำคัญ แล้วมดมาตอมมันก็กัดเอาหรือ สร้างความรำคานเด่วมากัดมากัด ทั้งที่คุณต้องนั่งทำงานตรงนั้น แต่ท่านบอกให้ คุณทำไมไม่ไปนั่งที่ือื่นๆ หรือ เอามาฉีดรอบๆน้ำตาลไม่ให้มดมา หรือ เอาช็อคขีดรอบน้ำตาล หรือเอาเกลือมาโรยรอบ หรือเอาน้ำมาวางรอบน้ำตาลไม่ให้มดมาตอมได้ไหม ทั้งที่ปัญหาเกิดจากก้อนน้ำตาล ถ้าท่านเอาก้อนน้ำตาลออกไป ปัญหามดจะมากัดหรือทำให้ท่านเดือนร้อนไหม แต่พวกท่านกับไม่มองต้นปัญหาก็คือก้อนน้ำตาล แต่กับไปว่ามดนิสัยไม่ดี มดเป็นธรรมชาติมีน้ำตาลก็ต้องมีมด มดไม่ได้ผิด เหมือนคนที่ไหนมีร้านข้าวและยิ่งมีแรงข่าว เค้าก็มากินต่อให้คุณขัดขวาง 108 พันเก้า มดมันก็ต้องมากินน้ำตาล ตาบใดมีก้อนน้ำตาลมดมันก็มา และจะมามากขึ้นเรื่อยไม่มีน้อยลง จนน้ำตาลหมด มดก็หาย แต่ถ้าเอาน้ำตาลออกไป มดมันจะมาไหม

 

ที่ผมชี้แนะไปนั้น ไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ
แต่การเข้าไปพูดจาคุยกันนั้น คือการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุและถูกจุด
คุณโพสตอบมาราวกับว่า การแก้ปัญหาที่ต้นเหตุคือ เขาต้องเลิกขายข้าว
ถามว่า ถ้ามีคนมาบอกให้คุณเลิกทำงานที่คุณทำซะ เพราะว่ามันมีปัญหาจากบุคคลอื่น คุณจะยอมไหม? เขาทำอาชีพสุจริต ทำเพื่อเลี้ยงชีพ เขาก็ทำเพื่ออยู่ การที่จะไปบอกให้เขาเลิกขาย ถ้าเขาไม่เลิก ก็เป็นคนเห็นแก่ตัว แล้วคนที่ไปบอกให้เขาเลิก เห็นแก่ตัวหรือไม่?

ทำไมไม่หันหน้าคุยกัน และร่วมมือกันคิดหาทางแก้ปัญหา
ในบอดนี้ เป็นบอดสำหรับผู้มีธรรม ต้องตัดสินกันด้วยสันติวิธี
คุณจะต้องการคำแนะนำ ให้ออกมาอย่างไรล่ะ
ถ้าคุณไปโพสในเวบบอดทนายความก็อาจจะได้คำตอบอย่างที่คุณพอใจ

สุดท้าย ถ้าปัญหามันแก้ไขไม่ได้ คุณอยากให้หน้าบ้านมีที่ การหาอะไรไปกั้นไว้มันก็เป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้ว และหลีกเลี่ยงคำนินทาจากคนที่มาจอดไม่ได้แน่
แต่คนที่นินทาคนที่ด่าว่าเรา ก็ไม่ใช่คนดี เราไม่ควรไปแคร์เสียงนินทาด่าทอเหล่านั้น นักปฏิบัติธรรมต้องเย็นที่ใจ ลำพังคำด่าทนไม่ได้ จะอยู่ให้มีความสุขก็ทำได้ยาก พุทธองค์ยังหนีจากคำด่าคำนินทามิได้


สวัสดี

 

คุณกำลังตามืดบอดด้วยโทสะ ด้วยความอาฆาตแค้น จนทำให้มองไม่เห็นเหตุของปัญหาที่แท้จริง เช่นตัวอย่างที่คุณยกออกมา "มีคนเอาน้ำตาลก้อนมาวางบนโต๊ะทำงานของคุณ แล้วบอกว่าอยากเอาทิ้งมันสำคัญ" เมื่อมันเป็นโต๊ะของคุณ เขาจะเอามาวางเพื่ออะไร และถ้าเป็นจริง คุณมีสิทธิ์เต็มที่อยู่แล้วที่จะทำอะไรกับน้ำตาลนั้น

เรื่องคนข้างห้องจัดปาตี้ ถ้าเราไปบอกเขา แล้วเขาไม่แก้ไข เราสามารถไปบอกเจ้าของหอพักหรือเจ้าของห้องเช่าได้ ซึ่งเขามีอำนาจตรงนี้ ในสถานที่ที่เรามิใช่เจ้าของ เราไม่มีสิทธิทำอะไรได้อยู่แล้ว และเมื่อถึงที่สุด ก็ยังสามารถให้ตำรวจมาไกล่เกลี่ยได้อยู่ดี คุณเอาแต่โวยวาย ไม่ได้คิดแก้ไขปัญหา และก็เก็บมาเครียด คุณไม่กล้าเผชิญกับความไม่ถูกต้อง กลับหนีปัญหา เพราะแนวคิดอย่างนั้น คุณถึงได้บอกออกมาได้ว่า คนทำเสียงดังข้างห้องถูก และคนที่ทนไม่ได้ให้ย้ายออกไป ซึ่งเป็นการอุปาทานไปเองของคุณ เรื่องที่ีคุณสมมติมา กับเรื่องร้านขายข้าว เป็นคนละกรณีกัน คนจอดรถไม่ใช่คนขายข้าว แต่คนข้างห้อง คือตัวคนข้างห้องเองที่สร้างปัญหา ปัญหาอย่างหลังมันแก้ไขได้ง่ายกว่ามาก คุณต้องมีสติ วิเคราะห์เหตุผลให้มาก อย่ามัวใช้อารมณ์ มิฉะนั้น ทางแก้ง่ายๆก็จะมองไม่เห็น

สวัสดีรอบสอง

 

คนดี อยู่ที่เค้าเอาใจใคร
จริงๆแล้ว ถ้าเห็นอวิชชา ดี เลว เป็นสังขาร
ของบางคนดันจนเป็นอภิสังขารไปเลย

ผมเนียะ คนดีๆ เนียะ ผมทำร้ายทำลายมามาก
คนเลวๆผมเกื้อกูลอุปถัมมามาก

ถ้าปรงได้ ก็พอได้
ปรงไม่ได้ ดี แบบอภิมหาดี ก็แค่อภิสังขาร

 

เอามาจากเพลงอื่นๆ อีกมากมาย
คนนะคนดี ติดที่เค้าเอาใจใคร ถ้าลองภาวนาหนักๆ บางทีมันตามนี่เลย

คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด

 

ว่าแล้ว

"มีคนเอาน้ำตาลก้อนมาวางบนโต๊ะทำงานของคุณ แล้วบอกว่าอยากเอาทิ้งมันสำคัญ" เมื่อมันเป็นโต๊ะของคุณ เขาจะเอามาวางเพื่ออะไร และถ้าเป็นจริง คุณมีสิทธิ์เต็มที่อยู่แล้วที่จะทำอะไรกับน้ำตาลนั้น

ก็เหมือนกัน ก้อนน้ำตาลกหรือร้านข้าวมาอยู่บนโต็ะทำงานผมได้ไหง ผมเป็นคนนำมาหรือ ตกลงน้ำตาลมาอยู่บนโต๊ะผมได้ไหง ทั้งที่ผมไม่ได้นำมันมาผมผิดหรือท่านท เหมือนกัน ร้านข้าวมาอยู่แถวนี้ได้ไหง ผมเป็นคนเอาร้านข้าวมาตั้งหรือ แล้วบอกว่าคุณมีสิทธิเต็มที่ แต่คำตอบที่ท่านบอกตามืดมัว มันแย่งกันอยู่นะท่าน คุณมีสิทธิทำอะไรกับน้ำตาลก็ได้ มันง่ายไปไหมท่าน ถ้าผมสามารถเอาน้ำตาลออกไปได้ ปัญหาก็คงหมดไปนานแล้วท่าน

เจ้าของห้อง ตำรวจยังไปร่วมงานเลย เหมือน ตำรวจจราจรยังนั่งกินข้าวแถมมีติดมือกับบ้าน ท่านไม่มองที่น้ำตาล แต่ท่านว่าผลที่ตามมามันผิดนะท่าน ท่านเป็นร้านข้าวหรือเปล่านิ น้ำตาลถูก ทำตาท่านมองไม่เห็นน้ำตาล แต่กับไปมองผลที่จะเกิดจากน้ำตาล

ผมพิมพ์ไปอาจไม่ ละเอียดตามความคิดของผม ก็บอกตรงโมสะมาก ลองมาโดนทุกวัน อยู่ดีดี ก็มีคนมาหาเรื่องทุกวัน แถมโดนเค้าโกรธอีก แต่่ท่านบอกว่าผมผิดลูกเดียว และสุดก็บอกให้ผมปรับตัวเองให้เข้ากับสภาพแวดล้อม ซึ่งผมกำลังหาวิธีนั้นอยู่

 

ท่านบอกมาทำหมดแล้ว แต่ท่านว่ามาก ก็เหมือนบอกให้ผมกลับไป ทำชีวิตเหมือนเดิมที่เป็นอยู่ที่ที่สุด ร้านเค้าเลิกไม่ได้ ส่วนผมต้องทำใจให้สุข แล้วให้ผมเลิกทำงานแต่ให้ไปทำอย่างอื่นๆที่ อื่นๆ ส่วนร้านเค้าก็ทำไปตามกรรมเหมือนเดิม สาธุ แล้วผมมาเขียนทำไม ในเมื่อตามไปเป็นตามเดิมก่อนเขียน ที่ผมต้องการต้องการหาคำแนะนำหลายๆทาง เพื่อเป็นทางออก และต้องการให้คนที่ไปกินได้รับรู้ว่าที่เค้ากั้นนะ เค้าเดือดร้อนจิง เพราะผมไม่สามารถมาไล่บอกมดทุกตัวว่า อย่ามาจอดรถแถวนี้ไม่ได้ ก็จะอาศัย ความช่วยเหลือจากบอร์ดนี้ ขอบคุณคับหวังว่าคงไม่ มุสากับผมนะคับ ขอโทษคับ