ธรรมจักกัง

(ตอนที่1)

เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้สัมโพธะโก (ตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง) ด้วยการปฎิบัติตามมัชฌิมาปฎิปทา (มัคโค 8) เมื่อวันขึ้น 15 ค่ำเดือน 6 คือ วันวิสาขะบูชา ต่อมาอีก 2 เดือน คือ วันอาสาฬหบูชา ก็ได้ทรงแสดง พระธรรมจักร เป็นปฐมเทศนาครั้งแรกแก่ ปัญจวัคคียาทั้ง 5

เมื่อแสดงพระธรรมเป็นครั้งแรกก็ทรงห้ามปฎิบัติตามทาง 2 ทางคือ

กามะสุขัลลิกานุโยโค หีโน เป็นของต่ำ คัมโม เป็นของชาวบ้าน โปถุชชะนิโก เป็นของปุถุชนผู้มีกิเลสตัณหาทั้งหลาย อนาริโย ไม่ใช่ของพระอริยะ อนัตถะสัญญหิโต ไม่ก่อประโยชน์อันใดเลย เพราะไม่สามารถจะ อนุโพธะโก ใน มรรค ผล นิพพาน ได้ จึงไม่สามารถจะพ้น จากทุกขัง ทุกขา ทุกโข ในวัฎฎะสังสาระโลกานี้ได้

อัตตะกีละมถานุโยโค ทุกโข เป็นการทรมาน กายเป็นทุกโดยเปล่าประโยชน์ อนะริโย ไม่ใช่ของพระอริยะ อนัถสัญหิโต ไม่ก่อประโยชน์อะไรเลย เพราะไม่สามารถจะพ้นจากทุกขัง ทุกขา ทุกโข ในวัฎฎะสังสารโลกานี้ได้

เพราะว่าทาง 2 ทางนี้ เป็นทางปฎิบัติของลัทธิศาสนาต่างๆ ทั้งหลาย
เพราะยังติดใน ภะวะตัณหา ยังต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกมาก เมื่อมีภะวะตัณหา ก็มี กามะตัณหาตามมาด้วย

พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ขณะที่เป็นพระโพธิสัตว์ในชาติสุดท้ายนั้น ก็ทรงปฎิบัติตามทาง2 ทางนั้น แต่เมื่อทรงเห็นว่าไม่สามรถจะตรัสรู้ได้ จึงทรงเลิกลา อัตตะกิละมถานุโยโค เป็นทางสุดท้าย จึงทรงปฎิบัติตามทางสายกลาง คือ ไม่หย่อน ไม่ตึง แล้วจึง มีสติรู้ทัน ตามความเป็นจริงในสัจจธรรม ทรงเห็นทางมัชฌิมาปฎิปทา ทั้ง 8 อย่างชัดเจน หลังจากเข้าสู่สัมมาทิฎฐิแล้ว คือ ได้ สัมโพธะโก ใน จัตตาริ อริยสัจจานิ (อริยสัจ4)

ด้วยเหตุนั้นพระพุทธเจ้า จึงทรงสอนให้เราปฎิบัติตาม มัชฌิมาปฎิปทา ที่ทรงปฎิบัติมาแล้ว จนเกิด
อภิสัมพุทโธ รู้ยิ่งด้วยพระองค์เอง
เกิด จักขุกรณี มีดวงตาเห็นธรรม
เกิดญาณกรณี มีญาณ รู้แจ้งชัดเจน
เกิดอุปสะมายะ มีจิตสงบจากกิเลส
เกิดอภิญายะ มีวิสุทธิศีล วิสุทธิสมาธิ วิสุทธิปัญญา
เกิดสัมโพธายะ ตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง ไม่มีใครสอน รู้เองเห็นเอง ไม่มีใครสอน เป็นปัจตัง นิพพานะ สังวัตตะติ (เข้าสู่นิพพานังทันที)



หลวงพ่อเมธาวี ธัมมะทานโก

 

มัชฌิมาปฎิปทา คือ สัมมาทิฎฐิ เห็นโดยถูกต้องแล้ว คือ เห็นสัจจธรรมมา 4
สัมมาสังกัปโป ปฎิบัติถูกต้องแล้ว เพื่อ พระนิพพาน เพื่อไม่ปองร้าย เพื่อไม่เบียดเบียน
สัมมาวาจา ใช้วาจา ถูกต้องแล้ว ไม่โกหก ไม่ส่อเสียด ไม่ใช้คำหยาบ ไม่ใช้คำเพ้อเจ้อ
สัมมากัมมันโต กระทำถูกต้องแล้ว คือ รักษาศีลของตนให้หมดจรด สะอาด
สัมมาอาชีโว เลี้ยงชีวะถูกต้องแล้ว คือ เลี้ยงชีพ ตามศีลของตน
สัมมาวายาโม พยายามทำถูกต้องแล้ว มีเจตนากระทำแต่บุญ และกุศลกรรมเท่านั้น ไม่ทำบาป อกุศลกรรม
สัมมาสติ มีสติถูกต้องแล้ว คือมีสติรู้ทันตามความเป็นจริง ในสัจจธรรม เช่น ใน กายานุสติ ในเวทนานุสติ ในจิตตานุสติ และในธรรมมานุสติ
สัมมาสมาธิ มีสมาธิถูกต้องแล้ว คือ มีสมาธิทำให้เกิดปัญญา ทำลายกิเลสตัณหา ให้หมดสิ้นไป


พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงสอนให้เรารู้สัจจธรรม 4 คือ
1. ทุกขัง อริสัจจธัมมัง ดังในสวดมนต์เช้า
2. ทุกขสมุทโย อริยสัจจธรรม คือ กามะตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา
3. ทุกขนิโรโธ อริยสัจจธรรม คือ จาโค ( สละ ) ปฎินิสัคโค ( ปล่อยวาง ) มุตติ ( หลุดพ้น ) อนาลโย ( ไม่ใยดี )
4. ทุกขนิโรธคามินีปฎิปทา คือ มัชฌิมาปฎิปทา ทั้ง 8 นั้น



หลวงพ่อเมธาวี ธัมมะทานโก

 

ทรงสอนให้เรากำหนดรู้ ทุกขัง ทุกขา ทุกโข ทุกอย่างทุกชนิดอย่างชัดแจ้งชัดเจน จนเกิดญาณังในทุกเข ทุกอย่างแล้ว ให้รู้ทุกขสมุทโยของทุกขัง ทุกขา ทุกโข แต่ละตัวอย่างชัดแจ้ง ชัดเจน แล้วสอนให้ทำลายตัวทุกขสมุทโยของทุกขัง ทุกขา ทุกโข แต่ละตัวนั้นด้วย สละ ปล่อยวาง ทำให้หลุดพ้นไปจากจิต ทำจิตให้สะอาด ไม่ใยดี
เมื่อเห็น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตาแล้ว และหลังจากนั้น จึงทรงสอนให้ ปฎิบัติตามทุกขนิโรธคามินีปฎิปทาอย่างต่อเนื่องตลอดไป

เมื่อปฎิบัติตามดังกล่าวนั้น ก็จะเกิดญาณัง รู้แจ้งเห็นจริง
มีทุกเขญาณัง รู้แจ้งชัดในทุกขา
ทุกขสมุทเยญาณัง รู้แจ้งชัดในสมุทโย ตัวทำให้เกิดทุกข์
ทุกขนิโรเธญาณัง รู้แจ้งชัดในทุกขนิโรโธ ตัวดับทุกข์
และมีทุกขนิโรธคามินีปฎิปทายะญาณัง รู้แจ้งชัดใน ทุกขนิโรธคามินีปฎิปทา ทางปฎิบัติเพื่อดับทุกข์
เมื่อมีญาณทั้ง 4 จึงเรียกว่าผู้มี สัมมาทิฎฐิ เห็นถูกต้องแล้ว

บุคคลใดเมื่อมีสัมมาทิฎฐิแล้ว บุคคลนั้นย่อมมีสัมมาอื่นๆเกิดขึ้นพร้อมกัน และเมื่อบุคคลใด มีสัมมาทิฎฐิแล้วก็ได้ทำลายมิจฉาทิฎฐิ และมิจฉาอื่นๆหมดสิ้นไปพร้อมทำลาย อวิชชา ตัณหา อุปทาน และชาติ ให้หมดสิ้นไปด้วย ก็เท่ากับเป็นการทำลาย เชื้อเกิดให้หมดสิ้นไปด้วย จึงเป็นผู้เข้าสู่ มรรค ผล นิพพาน ได้โดยหมดสิ้นความสงสัย จึงมีทางเดียวเท่านั้นที่เข้านิพพานได้ คือ มัชฌิมาปฎิปทานี้เท่านั้น

 

มัชฌิมาปฎิปทานี้แหละที่เรียกว่าธรรมจักร คือตัวจักร ที่หมุนพระธรรมไปในทิศทางเดียวกัน คือเข้าสู่ มรรค ผล นิพพาน ซึ่งมี 8 ซี่คือ มรรค 8
เวลาทำกงจักร หรือธง ธรรมจักร ก็ควรทำซี่ 8 ซี่ ไม่ใช่ 12 ซี่ อย่างที่ทำกัน
ที่ทำซี่เป็น 12 ซี่ คงจะหมายถึง มรรค 8 กับ อริยสัจ 4 รวมเป็น 12 อันนี้นเรียกว่าเข้าใจผิด เพราะไม่มีญาณรู้แจ้งชัด

ตามความเป็นจริงแล้ว อริยสัจ 4 นั้นเป็นสัมมาทิฎฐิอันเป็นทางหนึ่ง ถ้าเราจะเอาแบบนั้น ธรรมจักรก็มีหลายซี่นะซิ
สัมมาสังกัปโปมี 3 สัมมาวาจามี 4 สัมมากัมมันโต ยังมีเยอะ การรักษาศีลให้บริสุทธิ พระภิษุ ยังมีถึง 227 สามเณร 10 อุบาสก อุบาสิกา 8 หรือ 5 สัมมาอาชีโวก็มีเยอะ สัมมาวายาโมมี 4 สัมมาสติมี 4 สัมมาสมาธิมี 4 แล้วจะเอาซี่ไว้ตรงไหนมากมาย นี้แหละแม้แต่การทำกงจักรก็ งง อยู่แล้ว



พระพุทธเจ้าทรงกล่าวต่อไปในการสอนปัญจวัคคียาทั้ง 5 ว่า อริยสัจจานิ มีรอบ 3 มีอาการ 12 ตถาคตไม่เคยรู้มาก่อน เทวา มนุษย์ จึงไม่สามารถอนุโพธะโกตามได้ แต่ว่าบัดนี้เรารู้แล้ว มีญาณัง ทัสสะนังแล้ว ด้วยเหตุนั้น มนุษย์ เทวา จึงสามารถอนุโพธะโกตามได้ ถ้าปฎิบัติตามดังกล่าวนี้
ขณะนั้นปัญจวัคคียา กำลังฟังอยู่อย่างเพลิดเพลิน คือ ชอบมากที่สุดจึงขาดสติไป 4 ท่าน
ส่วนท่านโกทัญโญ ไม่ขาดสติ ท่านมีสติรู้ทันตามสัจจธรรม ตามความเป็นจริงนั้น จึงเกิดปัญญาขึ้นมาว่า "สิ่งใดมีต้นเหตุเกิดขึ้นได้ สิ่งนั้นย่อมดับได้ " คือเมื่อสมุทโยเกิดขึ้น ก็ทำลายมันเสีย ด้วยทุกขนิโรโธ จาโค ปฎินิสสัคโค มุตติ อนาลโย ท่านรู้อย่างนี้จึงได้อนุโพธะโก เป็นองค์แรก เป็นสังโฆองค์แรก

นี้ก็แสดงว่า การฟังพระธรรมนั้นจะต้องมีสติฟัง คือ มีสมาธิแล้วก็มีสติ รู้ทันตามความเป็นจริง ตามพระสัจธรรมที่แสดงนั้น จึงจะอนุโพธะโกได้ ตั้งแต่ พระโสดาบันขึ้นไป การฟังโดยขาดสมาธิ ขาดสติ จึงไม่สามารถเข้าสู่อนุโพธะโกได้


หลวงพ่อเมธาวี ธัมมะทานโก

 

หน้าอย่างลุงหมุนได้เหรอ ถ้ากงล้อนรกน่ะได้ชัวร์ๆ(eek)

 

เอาไว้ตกนรกแล้วค่อยไปถามพยายมท่านเองแล้วกัน(evil) (evil) (evil)

 

กล้วแต่ว่า มันจะโดนเย็บปากซะก่อนนะซิครับ ฮ่าฮ่าฮ่า

 

1

 

ตุ๊ดตู่หลายจ้อย นับเลขไม่เป็นหรือไงจ๊ะ เอวัง 5555