เลิกคบ แบบนี้ผิดไหมหรอคับ

เรื่องมีอยู่ว่า นะคับ
ผมเป็นคนที่ชอบพูดจิงๆ แบบตรงๆๆ สาระ พูดให้สนุกตลกบางครั้ง
แต่ผมไม่ชอบคนพูดเล่นตลกๆ
แต่ก็แปลกผมก็ชอบคนฉลาดๆ ที่เล่นพูดตลกๆ อย่าง อาจาร์ย ซึ่งมันแฝงไปด้วยแง่คิดที่ดีๆมากมาย ผมชอบมาก
ผมเองอยู่ในศีล 5 อยู่ตลอด เลยชอบแยกแยะให้เห็น สิ่งที่เป็นจริง

ส่วนเพื่อน

เพื่อนผมพูดเล่นตลอด และ ชอบนินทาคนอื่นให้ฟังบ้าง
บางครั้ง ก็นินทา ผมเสียเอง แต่ผมก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
เช่น ผมจะต่อปริญญาโท และผมก็บอกเพื่อผมไป ซึ่งผมยังไม่จบปริญญาตรี
ผมก็ได้ยินเค้าพูด กับเพื่อนอีกคน จะต่อโท ถุยตรียังไม่จบเลย ซึ่งผมก็สะดุ้งเลย
และ วันที่ ไปอบรม ร.ด ทหารเค้าก็เรียกจัดแถว ซึ่งผมหน้ามันผมก็ไปทาแป้งมา มาจัดแถวก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น ยังไม่มีใครมองอะไร แป้งมันคงติดที่หน้าของผมซึ่งตอนนี้จัดแถวกันครบแล้ว และเพื่อนผมพูดดังๆว่า ไอ้นี่ไปทาแป้งมา
โห ทั้งแถว ก็หันมามองผม อายสะไม่มีเลย
แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะนินทาคิดร้ายเป็นเรื่องธรรมดา
บางครั้งผมก็เผลอ ไปเกลียดเพื่อนแต่ก็คิดทันทีว่า เราจะไม่เกลียดโกธรใคร
เพราะมันทำร้ายจิตใจเรา ผมก็คิดว่าไม่ส่งเสริมกัน และ ยังจะคิดร้ายกันอีก
ผมเลยอยากจะถอยออกมา

ทีแรกผมก็ไม่กล้าโพส เพราะผมไม่ชอบนินทาใคร
แต่ก็ คิด ว่าไม่มีใครรู้ เพราะนี่เป็นโลกอีกโลกหนึ่ง
ผมจึงกล้าโพส เพราะผมอยากระบายมากๆ เลยคับ

ถ้าผมจะถอยห่างออกมา มันจะผิดไหมหรอคับ
ผมก็ ภาวนา ขอให้เค้า เข้ามาอย่ในศีล ในธรรม
ส่วนผมก็ ชอบคนที่อยู่ในศีลในธรรม
ไม่รู้จะไประบายที่ไหน ผมเลยขอพื้นที่ปัญหานี้ ให้ใครก็ได้มาตอบผมที
ว่าผมผิดมากไหม ที่จะค่อยๆเลิกคบ จนกว่าเค้าจะนิสัยเค้าจะดีขึ้น ผมจึงจะกลับไป คบกันอีก ({)

 

ถ้าทำใจให้คบกับเขาได้จะเกิดความก้าวหน้าในการปฏิบัติธรรม

 

การจะคบใคร ไม่คบใคร ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเราเอง

อีกอย่างนิสัยของคน เราจะไปกำหนดกฎเกณฑ์เอาเองไม่ได้ ว่าต้องเป็นอย่างนั้น
ต้องเป็นอย่างนี้ เพราะวิสัยของคนแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกันอยู่แล้ว

การคบคนเป็นการฝึกตนอย่างหนึ่ง ฝึกเรื่อง ขันติ อดทนอดกลั้น ฝึกเรื่องอภัยทาน
ฝึกเมตตาบารมี ฝึกอุเบกขา ฝึกเรื่องอโหสิกรรม ฝึกปลง และฝึกด้านอื่น ๆ ได้อีกมาก

การที่จะรอคนอื่นนิสัยดีขึ้นแล้วกลับไปคบอีก บางทีชั่วชีวิตอาจไม่มีโอกาสได้คบกันเลยก็มี

 

เป็นธรรมดาของผู้มี"ธาตุ"ต่างกันย่อมไปด้วยกันไม่ได้ เมื่อท่านจขกท มีธาตุแห่งความมีศีลและปัญญา ย่อมไม่นิยมชมชอบเพื่อนที่มีปรกติทุจจริตทางวาจา..อันเป็นที่มาของโทสะและพยาบาทวิตกอันเป็นอกุศลวิตกที่เกิดขึ้นต่อเนื่อง ย่ิอมเป็นแต่ความเสียหายให้ตนเนืองๆ..ท่านจขกท พึงภูมิใจในความฉลาดคิดของตน ที่จะถอยห่างจากคนเช่นนี้ เพราะท่านแยกแยะเป็นด้วยปัญญาที่ สั่งสมมาจนแข็งแรง จึงไม่หวั่นไหว.. ไม่ติดและไม่กลัวการเสียพาลมิตรเหมือนคนส่วนมากที่ไม่มีหลักอะไรเพื่อยึดเหนี่ยว ได้แต่กังวลกลัวเสียเพื่อน ขาดเพื่อนแม้เพื่อนนั้นจะเป็นพาล นำแต่ทุกข์กังวลมาให้เสมอ...ท่านขกท มีหลักการอันบัณฑิตทั้งหลายย่อมสรรเสริญ..คือหลักแห่งศีลและธรรมที่ท่านให้ค่ามากกว่าเพื่อนที่ไม่มีศีล ห่างไกลปัญญาเช่นนี้..นับว่าท่านเป็นบุคคลที่หาได้ยากในทุกกาล...

พระพุทธองค์ ทรงตรัสไว้เป็นข้อแรกใน"มงคลสูตร"ว่า อเสวนา จ พาลานัง แปลว่าการไม่คบพาลเป็นอุดมมงคล..ขอยกคำอธิบายจากท่านผู้รู้มาอธิบายดังนี้..


๑. การไม่คบคนพาล

ขยายความมงคลข้อที่ ๑ การไม่คบคนพาล เป็นอุดมมงคล พระพุทธเจ้าตรัสลักษณะของคนพาล
คือคนไม่ดี คนโง่ คนชั่ว ไว้ ๓ ประการคือ ทำชั่ว พูดชั่ว คิดชั่ว

ทำชั่ว คือ การกระทำชั่วทางกาย มีการฆ่าสัตว์ ๑ ลักทรัพย์ ๑ ประพฤติผิดในกาม ( คือประพฤติ
ผิดประเวณี ) ๑
พูดชั่ว คือ การกระทำชั่วทางวาจา มีการพูดเท็จ ๑ การพูดส่อเสียด ๑ การพูดคำหยาบ ๑ การพูด
เพ้อเจ้อ เหลวไหล ไร้สาระ ๑
คิดชั่ว คือ การกระทำชั่วทางใจ มีการคิดอยากได้ของของผู้อื่นมาเป็นของตน ๑ การคิดพยาบาท
ปองร้ายให้ผู้อื่นพินาศ ๑ คิดวิปริตเป็นมิจฉาทิฏฐิ เช่นเห็นว่าการกระทำบุญ การกระทำบาปไม่มีผล เป็นต้น ๑

รวมความว่าคนพาลคือคนที่ทำชั่วทางกาย ๓ ทางวาจา ๔ ทางใจ ๓ อันได้แก่ ทุจริตกรรม ๑๐ หรือ
อกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการนั่นเอง คนพาลที่มีความประพฤติอย่างนี้ พระพุทธเจ้าทรงสอนไม่ให้คบหาเข้าใกล้
เพราะเมื่อคบหาเข้าใกล้ชิดสนิทสนมด้วย ก็จะทำให้เรามีใจโน้มเอียงคล้อยตาม ยินดีชอบใจในการกระทำของ
เขา เอาอย่างเขา อันจะเป็นเหตุให้เรากลายเป็นคนพาลไปด้วย คนพาลจึงเปรียบเหมือนปลาเน่า ตัวเราเปรียบ
เหมือนใบไม้ เมื่อเอาใบไม้ไปห่อปลาเน่า ใบไม้นั้นก็พลอยเหม็นเน่าไปด้วย เพราะฉะนั้นจึงไม่ควรคบคนพาล
ไม่ควรฟังคำพูดของคนพาล ไม่ควรอยู่ร่วมกับคนพาล ไม่ควรเจรจาปราศรัยกับคนพาล ไม่ควรชอบใจความ
ประพฤติของคนพาล เพราะคนพาลนำมาแต่ความพินาศเพียงประการเดียว เหมือนพระเจ้าอชาตศัตรูต้อง
ฆ่าพระราชบิดา และเสื่อมจากมรรคผลก็เพราะคบหาคนพาลคือพระเทวทัต

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตำหนิติเตียนการคบคนพาลว่า มีโทษนานาประการดังกล่าวนี้แล้ว บัดนี้เมื่อ
จะทรงสรรเสริญการคบบัณฑิต จึงตรัสว่า การคบบัณฑิตเป็นอุดมมงคล

ยกมาจาก ..

http://www.84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html#1

ดังนั้น เมื่อท่านจขกท สำรวจดูโดยรอบแล้ว พบแต่คุณสมบัติแห่งความเป็นพาลของเขา การถอยห่างย่อมเป็นความสวัสดีแก่ตนโดยแท้..เพราะเมื่อเราคบคนเช่นใด ไม่ช้าก็จะได้อุปนิสสัยเช่นเขา เพราะสัตว์ทั้งหลาย คบเสพส้องกันได้ ก็เพราะความเสมอกันแห่งธาตุนั่นเอง....การเลือกคบคนที่เป็นบัณฑิต จึงเป็นเรื่องที่จำเป็นที่จะพาตนไปสู่ความประเสริฐ เจริญและปลอดภัยทั้งในปัจจุบันและสัมปรายภพครับ..

 

เอาเขาเป็นครูสิค๊ะ เราไม่ชอบแบบนี้เราก็จะไม่ทำแบบนี้กับคนอื่น ขอบคุณเขาที่ทำให้เราหันกลับมาสำรวจตัวเองค่ะ

 

อยากทำอะไรก็ทำครับ

 

เพื่อนคือบุคคลที่เรายอมรับหรือมองข้ามในจุดด้อยของเขาได้ เราก็จะเป็นเพื่อนกันยืดยาว

 

ขอบคุณทุกท่าน มากๆเลยนะคับ
ที่มาให้คำตอบ ให้หายแคลงใจ
ขอบคุณจิงๆคับ

 

ไม่ชอบคนพูดตลก ไม่ชอบคนพูดไร้สาระ งั้นผมว่าน้อง มาอยู่น่านไม่ได้ล่ะ เพราะคนที่นี้เค้าไม่ชอบอะไรที่มีสาระ ใครที่ดี มีสาระ จะกลายเป็นคนผิดปกติ แต่เอ....หรือว่าอาจจะไม่ใช่คนน่านทั้งหมด ผมว่าอาจจะเป็นแค่ในสำนักงานผมแค่นั้นหรือเปล่า ที่ตอแหล ไร้สาระกันเหลือเกิน

 

ใกล้คนแบบไหน ก็จะกลายเป็นคนแบบนั้น มันซึมซับมาไม่รู้ตัว