นอกตำราไม่ใช่คำสอนของพระพุทธเจ้า

ผมไม่ได้อยากได้รับคำตอบอันไหนเลยทั้งสองอย่าง...
เพียงเสนอแนะว่าคำสอนของพระพุทธเจ้าอยู่ในตำรา ไม่ไปนั่งคิดเอาเองเดาเอาเอง
บางคนบอกว่าอย่าไปยึดตำรา เอาตำราเก็บไว้ในตู้บ้าง อย่างนี้เป็นต้น
อย่างนี้ไม่สมควรจะนำมากล่าวเสียด้วยซ้ำไป
เป็นการดูหมิ่นคำสอนที่บันทึกไว้ในตำรามีพระไตรปิฎกเป็นต้น

ดังที่พระองค์เคยได้ตรัสกับพระอานนท์ครั้งหนึ่งไว้ว่า
พระธรรมวินัยจะเป็นศาสดาแทนพระองค์ภายหลังที่พระองค์ล่วงลับไปแล้ว
พระไตรปิฎกจึงเปรียบเสมือนตัวแทนของพระพุทธองค์
และเป็นที่ที่ชาวพุทธสามารถเข้าเฝ้าพระศาสดาของตน
พุทธศาสนิกชนสามารถศึกษาปริยัติศาสน์จากพระไตรปิฎก
เพื่อใช้เป็นแนวทางในการปฏิบัติตนให้พ้นจากความทุกข์
อันเป็นเป้าหมายสูงสุดของชีวิตตามนัยแห่งพระพุทธศาสนาสืบไป

 

................ก็ นอกจากตำราแล้วก็ยังมีผู้ รู้ผู้ถ่ายทอดธรรม ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย...สัปบุรุษ กัลยณมิต...จริงจริงแล้ว สำคัญที่อะไร รู้หรือปล่าวครับ? ในกาลามสูตรเอง หรือ ภิกษุ2ประเภท นั้น ก็กล่าวถึงการ ศึกษาการทบทวนการปฎิบัติจนกระทั่ง รู้ แจ้งเห้นจริงด้วย ตนเอง

 

แล้วหนีจากคำสอนของพระองค์ได้้มัยล่ะก็เห็นในตำราก็มีหมดแล้วนี่ครับจนถึงนิพพานหรือว่ามีมากกว่านิพพาน

 

รู้ผู้ถ่ายทอดธรรม ครูบาอาจารย์ทั้งหลาย...สัปบุรุษ กัลยณมิต...

ถ้าไม่ได้เอามาจากพระไตรปิฎกก็ไม่ใช่ธรรมของพระพุทธเจ้า

 

..................คุณรู้ใหม ปัญหาที่เถียงกันนี่อยู่ที่ใหน? ต้องมองปัญหาให้เห็นก่อน(เห็นสิ่งที่เป็นโจทย์)....สมมุติคุณตั้งตนขึ้นเป็นผู้ตรวจสอบเที่ยวไล่เช็ค ชาวบ้านเขา อันนั้นแหละปัญหา(เพราะคุณคือใครก็ไม่รู้ ไม่มีใครแต่งตั้งคุณมา)เพราะฉนั้น บางสิ่ง คุณเองก็ไม่สามารถชี้ชัดได้ว่า สิ่งที่สอนกันมานั้นถูกหรือไม่ถูกต้องอย่างไร(บางครั้งมันละเอียดอ่อนเกินกว่า ปุถุชนเราท่านจะไปชี้ชัดได้เชื่อผมเถอะ ไม่อย่างนั้นถ้าผิดไปละก็จะเป็นสิ่งที่สสั่นสะเทือนเปล่าเปล่า)..............ก็กาลามสูตร หรือ พระสูตรภิกษุ2ประเภท ที่ยกย่องและไม่ยกย่อง ก้บอกอยู่แล้วว่า ต้อง ปฎิบัติด้วยตนเองถึงจะรู้เอง....เชื่อเอง บรรลุเอง...ปล.อย่างเรื่อง แสงสว่าง หรือ กายคตาสติอะไรที่คุณยกมา...ถูกผิด ไม่มีใครรู้ จนกว่า คนที่จะปฎิบัติแล้วเห้นเองรู้เอง...คณจะมาอัดให้เขาเชื่อตามคุรด้วยคำพูดของคุณ ถามจริง ใครจะเข้าใจได้เชื่อได้ ถ้า ไม่ทำแล้วรู้เองเห็นเอง

 

อนาคามี พระอริยเจ้า เป็นของ ศาสนาพุทธ ของพระพุทธเจ้า


.

 

อ้างตัวเองว่า เป็นแค่ ว่าที่...


แสดงว่าไม่ได้เป็น


จบข่าวคะ

.


.

 

ก็ที่นายรู้จักพระศรีอริยะเมตไตยไดยก็เพราะการพยากรณของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันนี้เเหละ มารผู้ลามก
ในภัททกัปปัจจุปันนี้ จะมีพระพุทธเจ้าเสด็จอุบัติ5พระองค์
องค์ที่4คือพระโคดม เเละก็มี คำยืนยันจากเทพเหล่าสุทธาวาส(อนาคามี)ตั้งเเต่91กัปที่เเล้ว จนถึงปัจจุบัน

""""ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในหมู่เทพดานั้นเอง เทพดานับร้อยนับพันเป็นอันมากได้เข้ามาหาเรา ครั้นเข้ามาหาไหว้เราแล้ว ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นเทวดาเหล่านั้นยืนเรียบร้อย
แล้วได้กล่าวกะเราว่า ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ ใน ภัททกัปนี้เอง บัดนี้ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ได้เสด็จอุบัติ ในโลก พระองค์เป็นกษัตริย์โดยพระชาติ เสด็จอุบัติในขัตติยสกุล
เป็นโคตมโดย พระโคตร ประมาณพระชนมายุของพระผู้มีพระภาคน้อยนิดเดียว เร็วพลัน ผู้ที่มี
ชีวิตอยู่นานก็เป็นอยู่ได้เพียงร้อยปี บางทีก็มีชีวิตอยู่น้อยกว่าบ้าง มากกว่าบ้าง พระผู้มีพระภาค
ตรัสรู้ ที่ควงไม้โพธิ์ มีพระสารีบุตรเถระ และพระโมคคัลลานเถระ เป็นคู่พระอัครสาวกซึ่งเป็น
คู่อันเจริญของพระผู้มีพระภาค ข้าแต่พระองค์ ผู้นิรทุก การประชุมกันแห่งพระสาวกของพระผู้มี
พระภาค ได้มีแล้วครั้งเดียว เป็นจำนวนภิกษุหนึ่งพันสองร้อยห้าสิบรูป ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์
สาวกของ พระผู้มีพระภาคที่ได้ประชุมกันครั้งเดียวนี้ ล้วนแต่เป็นพระขีณาสพทั้งสิ้น ภิกษุผู้อุปัฏฐาก
ชื่ออานันทะ ได้เป็นอัครอุปัฏฐากของพระผู้มีพระภาค ข้าแต่พระองค์ผู้ นิรทุกข์ พระราชาพระนามว่า
สุทโธทนะ เป็นพระชนก พระเทวีพระนามว่า มายา เป็นพระชนนีบังเกิดเกล้าของพระผู้มีพระภาค
พระนครชื่อกบิลพัสดุ์ เป็น ราชธานี ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ การเสด็จออกมหาภิเนษกรมณ์ การ
บรรพชา การตั้งความเพียร การตรัสรู้ การประกาศพระธรรมจักร ของพระผู้มีพระภาค

 

คนเรานะความรู้เรื่องอริยสัจนั้นเริ่มจากการอ่านการฟังนี่เรียนจากตำราที่บอกต่อกันมา ถ้าไม่มีความรู้จากส่วนนี้มีใครที่จะคิดให้เกิดเองได้บางครับ เมื่อฟังแล้วก็เอาไปนึกคิดพิจารณาหาเหตุผลมารองรับ เมื่อหาเหตุผลรองรับแล้วก็ลงมือปฎิบัติให้เกิดสภาวะตามการพิจารณานั้นเป็นลักษณะความจริงที่ปรากฎทางกายจนจิตยอมรับรับก่อให้เกิดเป็นภาวนามยปัญญา แะนั้นความรู้ต้องมาจากตำราก่อนจริงป่าว มีใครครับรู้ด้วยตนเองโดดๆนอกจากพระองค์ครับ

 

แนะนำให้ลบกระทู้นี้เสียเถอะนะ
"แกปฏิบัติ แล้วโลภ โกรธ หลง มันลดลงหรือเปล่าล่ะ ถ้าลดลง ข้าว่าแกก็ใช้ได้ล่ะ"
ถ้ายกเอา 84,000 พระธรรมขันธ์ ที่ใช้สอนบุคคลที่มีบารมี และจริตแตกต่างกัน ต่างตอนต่างวัตถุประสงค์ หากขาดโยนิโสมนัสสิการ แล้วเอามาอ้างกันก็ทะเลาะกันตายครับ แบบเดียวกับ ลุงหลานคนนึงนั่งสรรเสริญพระพุทธเจ้า ทั้งคืน อีกคนนั่งนิททาพระพุทธเจ้าทั้งคืน ให้กระทู้มัอีกร้อยกว่าหน้าก้อเถียงกันไม่จบครับ แยกย้ายกันไปปฏิบัติก่อนดีกว่า

 

กาลมาสูตรที่ยกมาอ้างอิงเอามาจากไหน ?

 

ประโยชน์ที่ได้รับจากการศึกษาพระอภิธรรมมีอยู่มากมายหลายประการ
แต่ที่สำคัญมี โดยสังเขปดังนี้

๑. การศึกษาพระอภิธรรมจะทำให้เข้าถึงแก่นของพระพุทธศาสนา
เพราะพระอภิธรรมเกิดจากพระสัพพัญญุตญาณของพระพุทธองค์ การเข้าถึงพระอภิธรรม
จึงเท่ากับเข้าถึงพระปัญญาคุณของ พระพุทธองค์อย่างแท้จริง

๒. การศึกษาพระอภิธรรม ก็คือศึกษาธรรมชาติการทำงานของกายและใจซึ่งเป็นธรรมชาติ
ที่มีอยู่ในตัวเราและสัตว์ทั้งหลายเพื่อให้เกิดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องจิต (วิญญาณ),
เรื่องเจตสิก, เรื่องอำนาจจิต, เรื่องวิถีจิต, เรื่องกรรมและการส่งผลของกรรม,
เรื่องการเวียนว่ายตายเกิด, เรื่องสัตว์ใน ภพภูมิต่างๆ และเรื่องกลไกการทำงานของกิเลส
ทำให้รู้ว่าชีวิตของเราในชาติปัจจุบันนี้มาจากไหนและ มาได้อย่างไร
มีอะไรเป็นเหตุมีอะไรเป็นปัจจัย เมื่อได้คำตอบชัดเจนดีแล้วก็จะรู้ว่าตายแล้วไปไหนและ
ไปได้อย่างไร อะไรเป็นตัวเชื่อมโยงระหว่างชาตินี้กับชาติหน้า
ทำให้หมดความสงสัยแล้วเกิดอีกหรือไม่ นรก สวรรค์ มีจริงไหม
ทำให้มีความเข้าใจเรื่องกรรม และการส่งผลของกรรม (วิบาก) อย่างละเอียด ลึกซึ้ง

๓. ผู้ศึกษา พระอภิธรรมจะเข้าใจเรื่องของปรมัตถธรรม
หรือสภาวธรรมอันจริงแท้ตาม ธรรมชาติ ในพระอภิธรรมจะแยกสภาวะออกให้เห็นว่า
ทุกสิ่งไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคลอะไร ทั้งนั้น คงมีแต่สภาวธรรมคือ จิต เจตสิก รูป
ที่วนเวียนอยู่ในความเกิด แก่ เจ็บ ตาย โดยอาศัยเหตุอาศัยปัจจัยอุดหนุนซึ่งกันและกัน
เกิดขึ้นแล้วก็ดับไป เกิดขึ้นใหม่แล้วก็ดับไปอีก มีสภาพเกิดดับอยู่เช่นนี้ โดยไม่รู้จักจบจักสิ้น
แม้ใครจะรู้หรือไม่รู้ก็ตาม สภาธรรมทั้ง ๓ นี้ก็ทำงานอยู่เช่นนี้โดยไม่มีเวลาหยุด พักเลย
สภาวธรรมหรือธรรมชาติเหล่านี้มิใช่เกิดขึ้นจากพระผู้เป็นเจ้า พระพรหมพระอินทร์
หรือสิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ เป็นผู้บันดาลหรือเป็นผู้สร้าง แต่สภาวธรรมเหล่านี้
เป็นผลอันเกิดมาจากเหตุ คือ กิเลสตัณหานั่นเองที่เป็นผู้สร้าง

๔. การศึกษาพระอภิธรรม จะทำให้เข้าใจสภาวธรรมอีกประการหนึ่ง
อันเป็นจุดมุ่งหมาย สูงสุดในพระพุทธศาสนาที่ต้องการให้เข้าถึงนั่นก็คือนิพพาน
นิพพาน หมายถึง ความหลุดพ้นจากกิเลสตัณหา ผู้ที่ปราศจากกิเลสตัณหาแล้วนั้น
เมื่อหมดอายุขัย ก็จะไม่มีการสืบต่อของ จิต + เจตสิก และรูป อีกต่อไป
ไม่มีการสืบต่อภพชาติ หยุดการเวียนว่ายตายเกิด พ้นจากทุกข์ทั้งปวงโดยสิ้นเชิง
จึงกล่าวว่านิพพานเป็นธรรมชาติที่ปราศจากกิเลสตัณหา เป็นธรรมชาติที่ดับทุกข์โดยสิ้นเชิง
และเป็นธรรมชาติที่ พ้นจากจิต เจตสิก รูป นิพพานมิใช่เป็นแดนสุขาวดีที่เป็นอมตะ
และเพียบพร้อมด้วยความสุขล้วน ๆ ตลอดนิรันดร์กาลตามที่คนส่วนใหญ่เข้าใจ

๕. การศึกษาพระอภิธรรมจะทำให้เข้าใจคำสอนที่มีคุณค่าสูงสุดในพระพุทธศาสนา
เพราะ แค่การทำทาน รักษาศีล และการทำสมาธิก็ยังมิใช่คำสอนที่มีค่าสูงสุด
ในพระพุทธศาสนา เนื่องจากเป็นเหตุให้ต้องเกิดมารับผลของกุศลเหล่านั้นอีก
ท่านเรียกว่า วัฎฎกุศล เพราะกุศลชนิดนี้ยังไม่ทำให้พ้นไปจากการเวียนว่ายตายเกิด
คำสอนที่มีค่าสูงสุดในพระพุทธศาสนาคือ การปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน
ตามแนวมหาสติปัฎฐาน ๔ เพื่อให้เห็นว่าทั้งนามธรรม (จิต + เจตสิก)
และรูปธรรม (รูป) มีสภาพที่ไม่เที่ยง ทนอยู่ไม่ได้ ไม่ใช่ตัวตน บังคับบัญชาไม่ได้
มีการเกิดดับ เกิดดับ ตลอดเวลา หาแก่นสาร หาตัวตน หาเจ้าของไม่ได้เลย
เมื่อมีปัญญาเห็นแจ้งในสภาวธรรมตามความเป็นจริงเช่นนี้แล้วก็จะนำไปสู่
การประหาณกิเลสและเข้าถึงพระนิพพานได้ในที่สุด

๖. การศึกษาพระอภิธรรม จะทำให้เข้าใจเรื่องอารมณ์ของวิปัสสนาซึ่งต้องใช้
นามธรรม (จิต + เจตสิก) และรูปปรมัตถ์เป็นอารมณ์ เมื่อกำหนดรู้อารมณ์
ในการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานได้ ถูกต้อง การปฏิบัติก็ย่อมได้ผลตามที่ต้องการ

๗. การศึกษาพระอภิธรรม เป็นการสั่งสมปัญญาบารมีที่ประเสริฐที่สุด
ไม่มีวิทยาการใด ๆ ในโลกที่ศึกษาแล้วจะทำให้เกิดปัญญารู้แจ้งโลก
เท่ากับการศึกษาพระอภิธรรม

๘. การศึกษาพระอภิธรรม เป็นการช่วยกันรักษาหลักธรรมคำสอนของพระพุทธองค์ไว้
ให้อนุชนรุ่นหลังและเป็นการช่วยสืบต่อพระพุทธศาสนาให้มั่นคงถาวรตลอดไป

 

ปฎิบัติอย่างไรหรือ

 

ดูๆกันไปแล้ว ก็เอามาจากในตำรามาพูดกัน
แต่ไม่ยอมรับว่าเอามาจากตำรา
เหมือนจะไม่ยอมรับว่าเป็นคำสอนของพระพุทธเจ้า
ว่าที่นำเอามาพูดนี่เป็นคำสอนของตัวเองไป
ท่านที่คัดค้านลองยกตัวอย่างซักหน่อยซิว่า
ตรงไหนบ้างที่ไม่เอามาจากตำรา

อย่าไปตู่คำสอนของพระพุทธเจ้าว่าเป็นคำสอนของตัวเองเลย

 

ไม่ใช่ครับ ฟางว่านไม่ได้โพสต์ มารมันดลใจให้ผมโพสต์ ขอโทษด้วย

 

สัญญา
สัญลักษณ์
เหมือนไม้กางเขนเป็นเครื่องหมาย
เหมือนรูปกงจักร
เหมือนดอกบัว
เหมือนเต่า
เหมือนพระพุทธรูปปางต่างๆ

 

อเสวนาจะพาลนัง
สนทนานี้อาจจะถึงมรณัง

แต่การสานเสวนาคือการแสดงความคิดความเห็นความต่าง
มุมมองหรือการแบ่งหรือไม่อย่างไร
หากเรามองของท่านอื่นมาเป็นเงาก็จะได้หนทางอีกมากมายมาพิจารณา
แก้การเสียลมหายใจโดยเปล่าประโยขน์หรือไม่อย่างไรขอรับ
ดีกว่าอยู่เป่าๆ

 

แกนั่นแหละโพสต์ฉันไมไ่ด้โพสต์ เอ หรือฉันเมามาโพสต์หว่า

 

จิตใจของเรา

 

พระพุทธเจ้าสอนธรรมะก็ไม่ได้เอามาจากพระไตรปิกฏหรือหนังสือเหมือนกัน ธรรมมะที่พุทธเจ้าสอนคือ ความจริง คือธรรมชาติ คือสัจธรรม คือหลทางหลุดพ้นอย่างแท้จริงา ถ้าเค้าสอนสิ่งเหล่านี้ ก็คือสอนสิ่งเดียวกับพุทธเจ้า