มีธรรมอันไหนไหมที่ช่วยละ ความคิดเลว

ธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสมา 84000 พระธรรมขันธ์ ต้องมีธรรมสักอัน ที่ละความคิดอันเลว ความคิดที่เป็นบาป อกุศลนั่นแหละ เช่น ดูหมิ่นคน อื่น หรือด่าพระ(อันนี้ผมเป็นเอง ไม่รู้ด่าทําไม ภาวนา สวดมนตร์ อยู่อยากด่าพระ มีอารมณ์แปลกดี)


ตัวผมคิดว่า อานาปานุสติ แก้ได้ แต่พอผมเผอลๆ อาการแบบนี้ก็มีอีก

 

ไม่เห็นโจรจะจับโจรได้เหรอ ท่านเห็นโจรแล้ว สุดยอด มรรคนั้นแหล่ะวิธีกำาจัดทุกอย่าง

 

หายใจเข้า..คิดพูดทำดี หายใจออก..คิดพูดทำดี
ทำไปเรื่อยๆเท่านี้ก็พอ

 

เป็นเรื่องปกติธรรมดาที่เกิดขึ้นกับจิตใจ

ผมมีตัวอย่างให้คบคิดครับ

คนที่ไม่เคยทำดี ให้ทำดีนั้นทำยาก

คนที่ไม่เคยทำเลว ให้ทำเลวนั้นทำยาก

เพราะความเคยชินที่มีในจิตใจนั่นเอง

หากเกิดมาใช้ชีวิตที่มีแต่การนอบน้อม

ก็จะนอบน้อมโดยไม่ต้องบังคับ

วิธีแก้ ปฎิบัติอย่างที่เคยต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องสนใจสิ่งที่เกิด

เมื่อนั้น จะเห็นสาเหตุ ที่รู้สึกนึกคิดเช่นนั้นเอง

สาธุครับ

 

ทำอานาปานสติให้คล่องสิครับ แล้วเจริญอนุสติทุกอย่างให้คล่อง
เจริญวิปัสสนาให้บ่อยจนลึกซึ้ง
จบกิจเป็นพระอรหันต์ให้ได้นั่นแหละครับ ถึงจะเลิกคิดชั่วได้

มันเป็นอารมณ์ปกติธรรมดาของปุถุชนและเสขบุคคลอยู่แล้วละครับ
กรรมฐานมี ๔๐ กอง สามารถแก้อารมณ์ได้หมด แต่ต้องฉลาดรู้จักทำ
หมั่นพิจารณาขันธ์๕ ให้คล่องๆ

 

ก่อนอื่นต้องเข้าใจก่อน

ความคิดที่เป็นบาปคืออะไร

ยกตัวอย่างง่ายๆ
จากการเทียบจากศีลห้าข้อ

ผลจากการละเมิดศีล คือ เจตนา หรือความตั้งใจที่จะละเมิด

จากทางกาย ทางวาจา ทางใจ

ตั้งใจคิดชั่ว นั่น คือละเมิดแล้ว บาปแล้วเป็นอกุศลแล้ว

หากเจ้าของกระทู้ตั้งใจคิดชั่วเป็นประจำ
ธรรมที่พระพุทธเจ้าสอน ก็ต้องรู้จักฝืน ห้าม เตือนตัวเอง
ตั้งใจคิดชั่ว ผลมันจะเดือดร้อน ตกนรก ทุกข์ทรมาน
อันนี้เป็นเบื้องต้น

วิธีทำอีกอย่าง คือ กำหนดรู้
เช่น คิดให้รู้ว่าตัวเองกำลังคิด
แบบรู้เฉยๆ และในขณะเดียวกัน
ต้องฝืนทวน ที่จะไม่ทำตามความคิดที่ตั้งใจคิดชั่ว
ไม่สามารถแก้ได้ในคราเดียว ความฝึกบ่อยๆ เนืองๆจึงจะช่วยได้

อานาปานะสติก็ช่วยได้ หากฝึกอย่างจริงจัง

หากหยุดๆทำๆ ก็จะเป็นแบบที่บ่นแบบนี้
"ตัวผมคิดว่า อานาปานุสติ แก้ได้ แต่พอผมเผอลๆ อาการแบบนี้ก็มีอีก"

 

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุญาติเสริมครับ

ครูอาจารย์บางองค์ท่านได้ให้ความหมาย

ของอาการนี้เหมือนควันไฟ (สักแต่ว่ารู้ว่ามี

ถนัดภาวนาแบบไหน catt25 ก็ทำไปเรื่อยๆคือหน้าที่หลัก)

 

คิดดี
The message you have entered is too short. Please lengthen your message to at least 20 characters.
คิดดี
คิดดี
คิดดี

 

เป็นกลาง
ไม่เลวไม่ลมไม่ดี

 

คนบางคนในโลกนี้ เวลาจะสวดมนต์ ไหว้พระ

คนๆนั้น ก็จะตั้ง จิตให้ดูดีกว่าพระไว้แต่ต้น

เรียกว่า ยังไม่ทันสวดมนต์เลย ตั้งจิตไว้ เพื่อด่าพระไว้แล้ว

แบบนี้ก็ไม่แปลก ที่ กุศล จะเป็น ปัจจัยให้เกิดอกุศล เพราะ
ความยึดมั่นถือมั่น อุปทานใน กุศล มันไม่สิ้น !!

 

เอางี้สิ เจอใคร ดูใคร เห็นใคร ทำดีให้คิดว่าเขาทำดีแล้วอนุโมทนากับเขา ถ้าเขาทำชั่วก็ให้คิดว่าเป็นธรรมดาของเขา และต้องทำทุกกาล ทุกเวลา ทุกสถานที่นะทำบ่อยๆ แรกๆ อาจเผลอคิดบ้าง แต่ต่อไปคุณจะดีขึ้นเรื่อยๆเองครับ สาธุ

 

เรามองข้ามสิ่งหนึ่ง
คือมองข้ามกิเลสและความชั่วมีคุณ

คุณอย่างไร
เอาไว้ถ่วงความเป็นเลิศในความดี

ยานอวกาศจะลงมาบนโลกหรือดาวไหนก็ตามหากลงมาไวมาก
ไหม้เป็นจุล
หรือกระแทกความจริงระเบิดไปเลย
เป็นการทำลายที่ไม่ก่อเกิดประโยชน์

หากเป็นการทำลายที่วิจิตรพิศดารย์เหมือนลายไทย
ที่ประดับตามผนังแล้วทำให้เราเกิดสติคิดได้สื่อความหมายได้เข้าใจ
มีที่มาที่ไปแม้จะกระท่อนกระแท่นแต่เรานำไปต่อเติมเต็มได้
ก็จะเป็นลายที่บริบูรณ์

หากดีมากไปไม่ดุลย์หรือไม่อย่างไรขอรับ

 

แล้วอุปทานในกุศล หน้าตาเป็นยังไง แล้วแกไงเหรอครับ

สรุปง่ายๆหน่อยครับแก้ไง

 

สภาพธรรมที่เป็นกุศล. ก็ไม่เที่ยงไง. พิจราณาตามรู้ไว้ด้วย ทุกครั้งที่ประกอบจนพอใจแล้ว


พระพุทธองค์ ท่านให้สังเกต. แม้แต่วิตกที่เป็นไปเพื่อแก้อกุศล จิตตัวนั้นเองก็เป็นสาเหตุ
ของการมีเชื้ออกุศลดังกล่าว


เราสวดมนต์เพื่อจะไม่มีจิตด่าพระ. กรรมดีอันนี้ตัวมันเองก็คือสาเหตุให้ด่าพระ

จริงเท็จอย่างไร. ก็ต้องแยบคาย พิสูจน์ดู



*****************

เมื่อพิสูจน์แล้ว. ก็จะพอเห็นเลาๆว่า. ธรรมเองก็ไม่เที่ยง การตามเห็นแบบนี้เรียกว่่า
ตามพิจาราณา. ธรรมในธรรมเนืองๆ

พิจารณาแล้วได้อะไร. ได้การเพียรประกอบธรรม โดยปราศจากการยึดมั่นถือมั่น

เน้นนะว่า_. มีการเพียรประกอบ

 

เอ่ มันแปลก กรรมดีคือสาเหตุให้ด่าพระ งั้นก็ไม่ต้องสวดมนตร์ดิครับถ้างั้น หรือว่า ต้องมีสติเฉพาะน่า แต่บางครั้งผมตั้งสติเฉพาะน่า สวดมนตร์อย่างเดียวเลย แล้วไม่ไปกังวลอะไร ตั้งใจว่าจะสวดมนตร์ อารมณ์อื่นช่างมัน อาการปรามาสหาย (สมมุติผมไปกังวลกลัวมันจะมา ไปละลึกถึงมันก็มา)

 

ธรรมทุกบทช่วยได้หมด แต่การปฏิบัติธรรมเค้าไม่ใช่ว่าให้ยึดในสีขาว เพราะว่าถ้ายึดสีขาวแล้วความอยาก ความยึดติดจะส่งผลให้เข้าสีดำทันที ถ้าอยากละจริงๆ ต้องดำเนินตามทางสีเทาไปก่อนกล่าวคือ

ถ้าจิตเป็นสีขาว มีปิติ มีสุข เกิด เราต้องมีสติรู้
ถ้าจิตขุ่นมัว จิตอกุศล เราต้องมีสติรู้
สำคัญที่ทางสายกลาง วางจิตให้กลาง ปล่อยวางสิ่งที่ประดังเข้ามา ไม่ว่าสิ่งนั้นจะโหมกระหน่ำเข้ามา วางจิตให้ตั้งอยู่ที่สติ คอยรู้ตัวอยู่ตลอด

เพราะสติคือกำลังสำคัญที่ทำให้ปัญญาเกิด และปัญญาก็เป็นกำลังสำคัญให้ ปัสสัทธิ หรือความสงบระงับเกิดขึ้นที่ใจ แล้วจิตจะเกิดเป็น มหาสติ มหาปัญญา และมหากุศล

 

แปลกจังทั้งๆที่ เวลาเราไม่มี ไม่เป็นอะไร นี่สบายที่สุด...

เพราะเหตุอะไรหนอ จึงไปสนใจสิ่งที่เป็นเหตุแห่งทุกข์..อยู่ได้ล่ะ ครับ

ทุกข์มีไว้ให้รู้ครับ แต่เหตุที่ทำให้เกิดทุกข์นั้นต้องละ ครับ

ช่างมันๆๆๆ.....บ่อยๆครับ

อีกอย่างนะครับ ความทุกข์นี่ มันทำให้ฉลาดนะครับ (ขอบอก)

คำถามที่คุณถามนั้น ผมว่าคุณต้องหาเอาเองครับ (ไม่มีใครตอบแทนคุณได้ครับ สู่ๆ)

 

เราต้องมี หิริ โอตตัปปะ ประจำตัวเสมอ และศรัทธาคำสอน

 

แล้วจะทําไงเป็นกรรมไม่ดีไม่ชั่ว เหรอครับ

เห็นด้วยครับ ผมศรัทธา แต่ไม่รู้ทําไมมันอยากด่าพระ (ทั้งที่ปกติไม่ได้เป็น ไม่ได้เป็นคนโง่และเลว อยู่ดีๆด่าพระ หรือโกรธใครให้ใจไม่สบาย) แปลกดี

โอเคครับ ชั่งมัน นี่อุเบกขาแน่ๆ

 

อุเบกขา อาศัยสติรับรู้ปัจจุบัน ไม่หลงหลอกตัวเองด้วยความคิด