อย่าเลยพระพุทธเจ้า อย่าเลยครูอาจารย์

ก็คงต้องไต่ถาม ไล่เลียง ขอคำสอน ท่านอ่ะนะ
ข้อความที่ยังลี้ลับ จะได้เปิดเผย

 

เอ่อ งง นิดนึง

ไอ้ตรงที่อ้ายกระผม ทำตัวใหญ่ๆ ตรงนั้น ใครเขียนขึ้นใหม่ อะเป่า ครับ

 

พระพุทธบัญญัติห้ามสวมรองเท้าสีต่างๆ
[๖] ก็โดยสมัยนั้นแล พระฉัพพัคคีย์สวมรองเท้าสีเขียวล้วน .... สวมรองเท้าสีเหลือง
ล้วน .... สวมรองเท้าสีแดงล้วน .... สวมรองเท้าสีบานเย็นล้วน .... สวมรองเท้าสีดำล้วน .... สวมรองเท้า
สีแสดล้วน .... สวมรองเท้าสีชมพูล้วน ชาวบ้านพากันเพ่งโทษ ติเตียน

สีเขียวกับดำแยกกันอยู่แลวจ๊ะ พุทธวจนสว่างไสวไม่ดีตรงไหนจ๊ะถึงโต้แย้งเพื่อจะใหฟังคำสาวกอริยสัจ สาวกเป็นผู้เิดนตามนะแต่งไม่ได้ชัวร์ป๊าดเลย

 

เอ้าๆ ไปกันใหญ่แล้ว

คนเขา ใช้เทคนิคการใส่สี เพื่อ การอ้างอิง ประโยชน์ในการอธิบาย

อีนี้ ไปงัด พระวินัยมา ทำอิหยัง

 

อันนี้เป็นบท ภิกษุ ไม่ดื้อด้านแล้วจ๊ะ
ก็คือเมื่อไตร่ตรองเป็นของนอกศาสนา ก็ไม่ตั้งจิต ไม่สนใจ

 

พระพุทธบัญญัติห้ามสวมรองเท้าสีต่างๆ
[๖] ก็โดยสมัยนั้นแล พระฉัพพัคคีย์สวมรองเท้าสีเขียวล้วน .... สวมรองเท้าสีเหลือง
ล้วน .... สวมรองเท้าสีแดงล้วน .... สวมรองเท้าสีบานเย็นล้วน .... สวมรองเท้าสีดำล้วน .... สวมรองเท้า
สีแสดล้วน .... สวมรองเท้าสีชมพูล้วน ชาวบ้านพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่า เหมือนพวก
คฤหัสถ์ผู้บริโภคกาม ภิกษุทั้งหลายจึงกราบทูลเรื่องนั้นแด่พระผู้มีพระภาค. พระผู้มีพระภาค
ทรงบัญญัติห้ามว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุไม่พึงสวมรองเท้าสีเขียวล้วน ไม่พึงสวมรองเท้า
สีเหลืองล้วน ไม่พึงสวมรองเท้าสีแดงล้วน ไม่พึงสวมรองเท้าสีบานเย็นล้วน ไม่พึงสวมรองเท้า
สีดำล้วน ไม่พึงสวมรองเท้าสีแสดล้วน ไม่พึงสวมรองเท้าสีชมพูล้วน รูปใดสวม ต้องอาบัติ
ทุกกฏ.

http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=05&A=224&Z=248

 

พุทธวจนมีประโยชน์จริงๆนะท่าน

 

ฮา นา ก้า . ..

กินข้าว กินน้ำ ก่อนก็ได้นะ ท่าทาง จะมึนไปกันหมด

 

5555+++เมาธรรมเหรอท่าน

 

หมายถึง คนอื่นน่ะ อาทิ ลิงค์ในเม้นท์กับเรื่องที่มาพูด คนละเรื่อง

 

ผมนี่แหล่ะครับท่านไปแหล่ะ พุทธวจน นะจ๊ะ ไปแล้ว....

 

พระไตรปิฎกมีประโยชน์จริงๆนะ อย่าแยกพุทธวจนะออกจากพระไตรปิฎกเลยท่าน

ที่ถามไปครั้งนั้น เอาง่ายๆกว่านี้แล้วกัน
ที่ท่านอ้างอิงพระไตรปิฎกว่า "ห้ามแต่งเติมคำสอนของพุทธองค์นั้น" อย่างไหนจึงเข้าพวกตามความหมายนั้น

1) อริยสัจ4
2) อริยสัจ 1+1+1+1
3) อริยสัจ5

 

สมองผมน้อย ผมไม่เข้าใจคำถามท่านจริงๆ ขยายความหน่อยซิ

 

ข้อไหนคือนิยามของ การแต่งเติมคำสอนของพุทธองค์ครับ

 

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็บริษัทที่ดื้อด้านไม่ได้รับการสอบถามแนะนำ
เป็นไฉน ภิกษุในบริษัทใดในธรรมวินัยนี้ เมื่อผู้อื่นกล่าวพระสูตรที่ตถาคตภาษิต
ไว้ซึ่งลึกล้ำ มีอรรถอันลึกล้ำ เป็นโลกุตระ ปฏิสังยุตด้วยสุญญตธรรม ไม่
ตั้งใจฟังให้ดี ไม่เงี่ยหูลงสดับ ไม่เข้าไปตั้งจิตไว้เพื่อจะรู้ทั่วถึง

อนึ่ง ภิกษุเหล่านั้นไม่เข้าใจธรรมที่ตน"ควรเล่าเรียนท่องขึ้นใจ"
เมื่ิอไม่ศึกษาคำตถาคต. ย่อมไม่เข้าใจธรรมที่ตน ควรเล่าเรียน


จะตีความได้มั้ยว่า
1) ผู้ไม่แตกฉานในบาลี และหลีกเลี่ยงการอ่านบาลีต้นฉบับของพระไตีปิฎก คือ ผู้ดื้อด้านนี้
2) ผู้ไม่เข้าถึงแก่นแห่งโลกุตระ แต่ยึดถือพยัญชนะแห่งโลกีย คือผู้ดื้อด้านนี้

 

สมบูรณ์ด้วยอรรถและพยัญชนะ ท่านอ่านดีๆเอาแค่พยัญชนะก็พอ อรรถนั้นกาลเวลาล่วงมานานแล้วอาจจะมีคนไม่เข้าใจได้ แต่สิ่งที่ทำได้คือพยัญชนะครับ แต่ก็เถอะท่านผมเข้าใจความจริงดี คำว่าอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ทุกอย่างมีความเสื่อมในตัวมันเอง แต่เราๆท่านๆก็เลือกเอาเถอะครับจะดำเนินชีวิตอย่างไร ชีวิตเป็นของตนเองไม่มีใครไปบังคับอะไรได้ ผมก็ทำหน้าที่ของผมเท่าที่มันสมองจะมี

 

ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย ก็บริษัทที่ดื้อด้านไม่ได้รับการสอบถามแนะนำเป็นไฉน ภิกษุในบริษัทใดในธรรมวินัย
นี้ เมื่อผู้อื่นกล่าวพระสูตรที่ตถาคตภาษิตไว้ซึ่งลึกล้ำ มีอรรถอันลึกล้ำ เป็นโลกุตระ ปฏิสังยุต
ด้วยสุญญตธรรม ไม่ตั้งใจฟังให้ดี ไม่เงี่ยหูลงสดับ ไม่เข้าไปตั้งจิตไว้เพื่อจะรู้ทั่วถึง อนึ่ง ภิกษุ
เหล่านั้นไม่เข้าใจธรรมที่ตนควรเล่าเรียนท่องขึ้นใจ แต่เมื่อผู้อื่นกล่าวพระสูตรที่กวีได้รจนาไว้
เป็นคำกวี มีอักษรวิจิตร มีพยัญชนะวิจิตร มีในภายนอก ซึ่งสาวกได้ภาษิตไว้ ย่อมตั้งใจฟัง
เป็นอย่างดี เงี่ยหูลงสดับ เข้าไปตั้งจิตไว้เพื่อจะรู้ทั่วถึงอนึ่ง ภิกษุเหล่านั้นย่อมเข้าใจธรรมที่
ตนควรเล่าเรียน ท่องขึ้นใจ ภิกษุเหล่านั้นเรียนธรรมนั้นแล้ว ไม่สอบสวน ไม่เที่ยวไต่ถามกัน
และกันว่า พยัญชนะนี้อย่างไร อรรถแห่งภาษิตนี้เป็นไฉน ภิกษุเหล่านั้นไม่เปิดเผยอรรถที่ลี้ลับ
ไม่ทำอรรถที่ลึกซึ้งให้ตื้น และไม่บรรเทาความสงสัยในธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความสงสัยหลายอย่าง
เสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย บริษัทนี้เรียกว่าบริษัทดื้อด้านไม่ได้รับการสอบถามแนะนำ

 

คุยภาษาไทยกันอยู่รึเปล่าหนอ?

เอ้าเอาแบบตรงๆ

อริยสัจ4 คือ คำของพุทธองค์ ที่ปรากฏในพระไตรปิฎกใช่มั้ย

แล้วหากมีผู้กล่าวว่า
"ไม่มีหรอกอริยสัจ5น่ะ "
1) อย่างนี้เรียกว่า คำของตถาคตหรือไม่ ?
2) มีปรากฏในพระไตรปิฎกหรือไม่?
3) พูดถูกหรือผิดจากพระไตรปิฎก?

 

ท่านก็รู้ว่าอริยสัจ5มันไม่มีแค่ยกมาคุยกันสนุกๆคิดมากน่าท่าน