ลองคิดดู..ศาสนาพระศรีอาริย์จะมีลักษณะแบบไหน?

ท่านคิดว่าศาสนาพระศรีอาริย์จะมีลักษณะแบบไหน?
-เหมือนหรือต่างจากพุทธศานาอย่างไร?
กระทู้สำรวจความคิดเห็นครับ
ลองตอบกันมาดู ผิดถูกไม่ใช่ปัญหาแต่เป็นปัญญาต่างหาก
....................​

 

อย่าจินตนาการหรือแลกเปลี่ยนความคิดเห็นลักษระนี้เลย มีแต่แต่จะแตกความคิด สุดท้าย เกิดอคติต่อความคิดของใครต่อใคร จุดจบจะกลายเป็นการปรามาสต่ออริยสงฆ์และเข้าสู่พระศาสดา
ข้อความนี้มิได้ปิดกั้น แต่อยากเตือนให้ระวัง ความคิดเห็นไว้
ด้วยความปรารถนาดีครับ
โมทนาสาธุ
ขอให้มีเมตตาและเจริญในธรรม
ข้าพเจ้าเกิดมาต้องตาย ชีวิตไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง

 

พระศรีอริยเมตไตรย์=มีความเป็นมิตร เมตตาเป็นใหญ่

จำแนกได้สิบประการดังนี้
1. ไม่มีกฎหมายเป็นลายลักษณ์อักษร ไม่มีทหาร ตำรวจ
2. ผู้ปกครองเป็นผู้มีอาวุโส (ประสบการณ์)ระดับกลางคนและมีคุณธรรมสูงสุดโดยใช้เครื่องวัดคุณธรรมสมัยนั้น
3. ไม่ใช้เงินหรือสิ่งมีค่าใดเป็นตัวกลางในการแลกเปลี่ยน แต่คุณธรรมของปัจเจกบุคคลจะเป็นเครดิตให้ประชาชนพร้อมใจมอบสิ่งต่างๆเป็นบรรณาการ เพียงเพราะเห็นว่าให้เขาแล้วจะบังเกิดประโยชน์ต่อมวลชนส่วนรวม
4.ผู้สูงอายุที่พ้นจากวัยทำงานแล้ว จะเลือกใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายเพื่อปฏิบัติจิตสู่การหลุดพ้น โดยแต่ละครอบครัวดูแลยามเจ็บไข้ พร้อมกับการรักษาพยาบาลอย่างสุดความสามารถของผู้ทำหน้าที่พยาบาลหรือหมอ เพื่อเครดิตแห่งแสงคุณธรรมในภายภาคหน้า
5.ความสามารถหรือบุคลิกส่วนตัวจะถูกจดจำได้จากชาติสู่ชาติ แต่จะไม่ล่วงรู้งความสัมพันธ์ในอดีตจนกว่าบารมีในชาตินั้นจะเต็มเปี่ยม

 

[๙๑] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สิ่งใดอันกุลบุตรผู้มีศรัทธาปรารภความเพียร มีความ
เพียรมั่น จะพึงถึงด้วยเรี่ยวแรงของบุรุษ ด้วยความเพียรของบุรุษ ด้วยความบากบั่นของบุรุษ
ด้วยความเอาธุระของบุรุษ สิ่งนั้นอันพระผู้มีพระภาคได้บรรลุเต็มที่แล้ว อนึ่ง พระผู้มีพระภาค
ไม่ทรงประกอบความพัวพันด้วยความสุขในกามซึ่งเป็นของเลว เป็นของชาวบ้าน เป็นของปุถุชน
ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และไม่ทรงประกอบการทำตนให้ลำบากเป็นทุกข์
ไม่ใช่ของพระอริยะ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ อนึ่ง พระผู้มีพระภาคทรงได้ฌาน ๔ อันล่วง
กามาวจรจิตเสีย ให้อยู่สบายในปัจจุบัน ได้ตามประสงค์ ได้ไม่ยาก ไม่ลำบาก
ถ้าเขาถามข้าพระองค์อย่างนี้ว่า ดูกรท่านสารีบุตร สมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่นที่ได้มี
ในอดีต ท่านที่มีความรู้เยี่ยมยิ่งกว่าพระผู้มีพระภาคในสัมโพธิญาณมีไหม
เมื่อเขาถามอย่างนี้ ข้าพระองค์พึงตอบว่าไม่มี ถ้าเขาถามว่า สมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่น
ที่จักมีในอนาคต ท่านที่มีความรู้เยี่ยมยิ่งกว่าพระผู้มีพระภาคในสัมโพธิญาณจักมีไหม เมื่อเขา
ถามอย่างนี้ ข้าพระองค์พึงตอบว่า ไม่มี ถ้าเขาถามว่า สมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่นที่มีอยู่ใน
ปัจจุบัน ท่านที่มีความรู้เสมอเท่ากับพระผู้มีพระภาคในสัมโพธิญาณมีอยู่ไหม เมื่อเขาถามอย่างนี้
ข้าพระองค์ก็พึงตอบว่าไม่มี ถ้าเขาถามว่า สมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่นที่ได้มีในอดีต ท่านที่มี
ความรู้เสมอเท่ากับ พระผู้มีพระภาคในสัมโพธิญาณมีไหม เมื่อเขาถามอย่างนี้ ข้าพระองค์
พึงตอบว่ามีอยู่ ถ้าเขาถามว่า สมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่นที่จักมีในอนาคต ท่านที่มีความรู้
เสมอเท่ากับพระผู้มีพระภาคในสัมโพธิญาณจักมีไหม เมื่อเขาถามอย่างนี้ ข้าพระองค์พึง
ตอบว่า มีอยู่ ถ้าเขาถามว่า สมณะหรือพราหมณ์เหล่าอื่นที่มีอยู่ในปัจจุบัน ท่านที่มีความรู้เสมอ
เท่ากับพระผู้มีพระภาคในสัมโพธิญาณมีไหม เมื่อเขาถามอย่างนี้ ข้าพระองค์พึงตอบว่า ไม่มี
ก็ถ้าเขาถามข้าพระองค์ว่า เหตุไรท่านจึงตอบ รับเป็นบางอย่าง ปฏิเสธเป็นบางอย่าง เมื่อเขาถาม
อย่างนี้ ข้าพระองค์พึงตอบเขาว่า นี่แน่ท่าน ข้อนี้ ข้าพเจ้าได้สดับมาเฉพาะพระพักตร์ ได้รับ
เรียนมาเฉพาะพระพักตร์ พระผู้มีพระภาคว่า พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายในอดีต
เป็นผู้มีความรู้เสมอเท่ากับเราในสัมโพธิญาณ ข้อนี้ข้าพเจ้าได้สดับมาเฉพาะพระพักตร์ ได้รับเรียนมา
เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายในอนาคต จักเป็นผู้มี
ความรู้เสมอเท่ากับเราในสัมโพธิญาณ ข้อนี้ข้าพเจ้าได้สดับมาเฉพาะพระพักตร์ ได้รับเรียนมา
เฉพาะพระพักตร์ พระผู้มีพระภาคว่า ข้อที่พระอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ๒ พระองค์ จะเกิด
พร้อมกันในโลกธาตุเดียวกันนั้น ไม่ใช่ฐานะ ไม่ใช่โอกาส นั่นเป็นฐานะที่จะมีไม่ได้ ฯ
[๙๒] ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อข้าพระองค์ถูกเขาถามอย่างนี้ ตอบอย่างนี้ จะนับว่า
เป็นผู้กล่าวตามพระพุทธพจน์ที่พระผู้มีพระภาคตรัสไว้แล้วแล ไม่ชื่อว่ากล่าวตู่พระผู้มีพระภาค
ด้วยคำไม่จริงแลหรือ ชื่อว่าแก้ไปตามธรรมสมควรแก่ธรรมแลหรือ ทั้งการโต้ตอบอันมีเหตุ
อย่างไรๆ มิได้มาถึงสถานะอันควรติเตียน แลหรือ ฯ
ถูกแล้วสารีบุตร เมื่อเธอถูกเขาถามอย่างนี้ แก้อย่างนี้นับว่าเป็นผู้กล่าวตามพุทธพจน์
ที่เรากล่าวแล้วทีเดียว ไม่ชื่อว่ากล่าวตู่เราด้วยคำไม่จริง ชื่อว่าแก้ไปตามธรรมสมควรแก่ธรรม
ทั้งการโต้ตอบอันมีเหตุอย่างไรๆ ก็มิได้มาถึงสถานะ อันควรติเตียน ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๑ หน้าที่ ๗๖/๒๘๘ ข้อที่ ๙๑-๙๒

 

6.ความสุขทางโลกียะยังคงมีอยู่เนื่องจากมนุษย์ยังคงอยู่ในชั้นกามภูมิ แต่ความสุขนั้นเมื่อเคยลิ้มลองแล้วจะเกิดความหน่ายได้ง่ายกว่ายุคปัจจุบัน เพราะการมีเครดิตคุณธรรมมากขึ้นนั้นเป็นสุขล้นกว่าโลกียะหลายเท่านัก
7. กรรมดีและไม่ดีมีผลทันต่อชาติปัจจุบันทั้งสิ้น ความทุกข์ยังมีอยู่บ้างจากการพลัดพราก ไม่ได้รับในสิ่งที่คาดหวังบ้าง ความตาย ความเจ็บป่วยยังทำหน้าที่ของมันเพื่อนำพาให้คนเบื่อหน่าย และละทิ้งวัฏจักรแห่งการเวียนว่ายเพื่อการนิพพานเป็นปรมัตถ์
8. มีวิวัฒนาการสูงสุดในแกแลกซี่ พัฒนาสัตว์โลกเผ่าพันธุ์ต่างๆให้มีความสามารถทางจิตและคุณธรรมสูงขึ้นส่งไปสู่ดาวเคราะห์ต่างๆและเฝ้าดูการพัฒนาไปสู่การหลุดพ้น โดยทำหน้าที่เป็นครูเพื่อชี้นำโดยปราศจากการบังคับ ให้อิสระในการปกครองตนและไม่แทรกแซง จนกว่าคุณธรรมของสัตว์ดาวนั้นๆจะผ่านเกณฑ์และถ่ายทอดวิทยาการให้ตา ม ลำดั บ โดยวัตถุประสงค์คือขนหมู่สัตว์ทั้งมวลให้หลุจากความทุกข์เข็ญ
9. ป้องกันการรุกรานจากอำนาจมืดนอกแกแลกซี่รวมถึงเผ่าพันธุ์ที่มนุษย์พัฒนาขึ้นแต่แสวงหาพลังงานจากด้านมืดมากกว่าความสว่างไม่ให้ขยายวงหรือแผ่อำนาจๆไปสู่สัตว์เผ่าพันธุ์อื่นๆได้
10. การระเบิดของกาแลกซี่เกิดขึ้นหลังจากสัตว์ทั้งมวลสามารถนำพาเผ่าพันธุ์ทั้งหมดสู่ใการหลุดพ้นและละสังขารได้ทั้งหมด จนไม่มีดวงจิตใหม่เกิดขึ้นแล้ว อำนาจมืดทั้งหมด ถูกทำลายด้วยแสงสว่างของ Big Bang อันเกิดจากแสงแห่งคุณธรรมกลืนกินพลังมืดทั้งกาแลกซี่

 

คนเรามักจะคิดว่าสิ่งหนึ่งสิ่งใดในอนาคตอาจจะดีกว่า แต่ลืมที่จะนึกคิดถึงปัจจุบัน

สิ่งที่จะปรากฏในอนาคตอาจไม่ดีกว่าก็ได้.....

 

สิ่งที่จะมีในอนาคต จะเกิดขึ้นเพราะผลแห่งอดีตและปัจจุบัน พึงกระทำให้ดีที่สุดในปัจจุบัน พระศาสนาของพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันรุ่งโรจน์ขึ้นใหม่ เพื่อประโยชน์สุขแห่งทางหลุดพ้นของมหาชน อนาคตแห่งพระโพธิญาณอริยเมตไตรย์จะบังเกิด แม้มิได้รุ่งเรือง อนาคตแห่งพระโพธิญาณอริยเมตไตรย์ยังคงจะบังเกิดขึ้นเช่นกัน ด้วยผลแห่งการกระทำโพธิญาณของพระองค์เองทั้งในอดีตและปัจจุบันครับ

 

ทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากจินตนาการล้วนๆ อิอิ

 

พระธรรมที่พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ตรัสรู้ไม่ว่าในกาลใด เป็นจริงอยู่อย่างนั้น ไม่ยิ่งและไม่หย่อนไปกว่ากัน

 

จะจินตนาการไปทำไมค่ะ? อยู่กับปัจจุบัน ทำวันนี้ให้ดีก็พอ

 

*** ศาสนศาสตร์ นำพาสัตว์โลกหลุดพ้น ****

มี "สัจจะ" เป็นผู้นำ
ตัดลด ปลดนิสัย ตนเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ขอให้อยู่แล้วมีความสุขก็พอ

 

(ท่านจะสั่งสอนน้อยกว่า เพราะยุคของท่านมนุษย์อายุ๘หมื่นปีไม่มีใครผิดศีล๕เลย)

​

 

ภ. ดูกรสารีบุตร พระผู้มีพระภาคพระนามวิปัสสี พระนามสิขี และพระนามเวสสภู
ทรงท้อพระหฤทัยเพื่อจะทรงแสดงธรรมโดยพิสดารแก่สาวกทั้งหลาย อนึ่ง สุตตะ เคยยะ
เวยยากรณะ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ ของพระผู้มีพระภาคทั้ง
สามพระองค์นั้นมีน้อย สิกขาบทก็มิได้ทรงบัญญัติ ปาติโมกข์ก็มิได้ทรงแสดงแก่สาวก เพราะ
อันตรธานแห่งพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น เพราะอันตรธานแห่งสาวกผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้า
เหล่านั้น สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน ต่างโคตรกัน ต่างชาติกัน ออกบวชจากตระกูลต่างกัน จึง
ยังพระศาสนานั้นให้อันตรธานโดยฉับพลัน ดูกรสารีบุตร ดอกไม้ต่างพรรณที่เขากองไว้บนพื้น
กระดาน ยังไม่ได้ร้อยด้วยด้าย ลมย่อมกระจาย ขจัด กำจัด ซึ่งดอกไม้เหล่านั้นได้ ข้อนั้น
เพราะเหตุอะไร เพราะเขาไม่ได้ร้อยด้วยด้าย ฉันใด เพราะอันตรธานแห่งพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้า
เหล่านั้น เพราะอันตรธานแห่งสาวกผู้ตรัสรู้ตามพระพุทธเจ้าเหล่านั้น สาวกชั้นหลังที่ต่างชื่อกัน
ต่างโคตรกัน ต่างชาติกัน ออกบวชจากตระกูลต่างกัน จึงยังพระศาสนานั้นให้อันตรธานโดยฉับ
พลัน ฉันนั้นเหมือนกัน เพราะพระผู้มีพระภาคพุทธเจ้าเหล่านั้น ทรงท้อพระหฤทัยเพื่อจะทรง
กำหนดจิตของสาวกด้วยพระหฤทัย แล้วทรงสั่งสอนสาวก.

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑
หน้าที่ ๙/๗๕๔

[๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย พระชนมายุของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่าวิปัสสี ประมาณ ๘๐,๐๐๐ ปี พระชนมายุของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่าสิขี ประมาณ ๗๐,๐๐๐ ปี พระชนมายุ ของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่าเวสสภู ประมาณ ๖๐,๐๐๐ ปีพระชนมายุของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
พระนามว่ากกุสันธะ ประมาณ ๔๐,๐๐๐ ปี พระชนมายุของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา-
สัมพุทธเจ้า พระนามว่าโกนาคมนะ ประมาณ ๓๐,๐๐๐ ปี พระชนมายุของพระผู้มีพระภาค
อรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระนามว่ากัสสปะ ประมาณ ๒๐,๐๐๐ ปี ดูกรภิกษุทั้งหลาย ชนมายุ
ของเราในบัดนี้มีประมาณน้อยนิดเดียว ผู้ที่มีชีวิตอยู่อย่างนาน ก็เพียง ๑๐๐ ปี บางทีก็น้อยกว่าบ้าง
มากกว่าบ้าง ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๐
หน้าที่ ๓/๒๖๑

 

เท่าที่เคยได้อ่านเจอมาบ้างก็ว่าพระศรีอาริย์ฯ พระองค์ทรงเป็นพระพุทธกษัตริ์ธิราช และทรงมีสมเด็จพระชายาคู่บารมี ทรงประทับอยู่บนพระมหาบุษบกบัลลังก์แก้ว สิทธิบารมีอยู่เหนือทุกๆปฐพีและปกครองเหนืออนาประชาราชทั้งหมดทั้งสิน ทรงมีพระบารมีแผ่ไปทั่วทุกทิศสถาน ประชาชนอนาประชาราชทั่วโลกอยู่เย็นเป็นสุข ปราศจากภัยอันตรายโรคร้ายแลหมู่มาร...จริง หรือ ไม่จริง ผมเองก็ทราบหรอกครับ ชีวิตผมไม่อาจยืนยาวไปถึงเวลาที่ถูกทำนายไว้และก็อ่านๆมาเหมือนคุณๆท่านๆ ทั้งหลาย

 

พูดได้ กับพูดไม่ได้
เมื่อท่านศึกษาตำราคัมภีร์ ท่านจะรู้ว่าหนังสือตำราพูดคุยกับท่านได้
ท่านไปงานศพ ท่านจะมองดูแล้วปรงสังเวชโดยที่ท่านไม่พูด
ทุกอย่างแสดงถึงความเคร้า เราท่านมาจากความว่าง
มาสู่ท้องแม่ จากท้องแม่มาสู่โลก ความตายจะพรากทุกสิ่ง
เราท่านเลือกได้จะทำดีขัดเกลา และปฏิเสธความชั่ว
เมื่อท่านสั่งสมความดีผลของท่านคือความสำเร็จ แต่หากท่านปฏิเสธความดี
ท่านเลือกทำความชั่วผลของความชั่วคือความล้มเหลว
ศาสนาพระศรีอาริย์จะมี พระอริยบุคคลอรหันต์ มากกว่าพระอริยสงฆ์

 

[๔๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี เด็กหญิงมี อายุ ๕๐๐ ปี
จึงจักสมควรมีสามีได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี จักเกิดมีอาพาธ
๓ อย่าง คือ ความอยากกิน ๑ ความไม่อยากกิน ๑ ความแก่ ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อ
มนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี ชมพูทวีปนี้จัก มั่งคั่งและรุ่งเรือง มีบ้านนิคมและราชธานีพอชั่วไก่
บินตก ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี ชมพูทวีปนี้ประหนึ่งว่าอเวจีนรก
จักยัดเยียดไป ด้วยผู้คนทั้งหลาย เปรียบเหมือนป่าไม้อ้อ หรือป่าสาลพฤกษ์ฉะนั้น ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี เมืองพาราณสีนี้ จัก เป็นราชธานี
มีนามว่า เกตุมดี เป็นเมืองที่มั่งคั่งและรุ่งเรืองมีพลเมืองมาก มีผู้คน คับคั่ง และมีอาหาร
สมบูรณ์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี ในชมพูทวีปนี้จักมีเมือง
๘๔,๐๐๐ เมือง มีเกตุมดีราชธานีเป็นประมุข ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี จักมีพระเจ้าจักรพรรดิ์ทรงพระนาม
ว่า พระเจ้าสังขะ ทรงอุบัติขึ้น ณ เกตุมดีราชธานี เป็นผู้ทรงธรรม เป็นพระราชาโดยธรรม
เป็นใหญ่ในแผ่นดิน มีมหาสมุทร ๔ เป็นขอบเขต ทรงชนะแล้ว มีราชอาณาจักรมั่นคง
สมบูรณ์ด้วยแก้ว ๗ ประการ คือจักรแก้ว ๑ ช้างแก้ว ๑ ม้าแก้ว ๑ แก้วมณี ๑ นางแก้ว ๑
คฤหบดีแก้ว ๑ ปริณายกแก้วเป็น ที่ ๗ พระราชบุตรของพระองค์มีกว่าพัน ล้วนกล้าหาญ
มีรูปทรงสมเป็นวีรกษัตริย์ สามารถย่ำยีเสนาของข้าศึกได้ พระองค์ทรงชำนะโดย
ธรรมมิต้องใช้อาชญา มิต้อง ใช้ศัสตรา ครอบครองแผ่นดินมีสาครเป็นขอบเขต ฯ

ดูกรภิกษุทั้งหลาย ในเมื่อมนุษย์มีอายุ ๘๐,๐๐๐ ปี พระผู้มีพระภาคทรง พระนามว่า
เมตไตรย์ จักเสด็จอุบัติขึ้นในโลก พระองค์เป็นอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อม
ด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถี ฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่น
ยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้ เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม
เหมือนตถาคตอุบัติขึ้นแล้วในโลกในบัดนี้ เป็นอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชา
และจรณะ ไปดีแล้ว รู้แจ้ง โลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดา
และมนุษย์ ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม พระผู้มีพระภาคพระนามว่าเมตไตรย์
พระองค์นั้น จักทรงทำโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ให้ แจ้งชัดด้วยพระปัญญา
อันยิ่งด้วยพระองค์เองแล้ว ทรงสอนหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์ให้
รู้ตาม เหมือนตถาคตในบัดนี้ ทำโลกนี้พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ให้แจ้งชัดด้วย
ปัญญาอันยิ่งด้วยตถาคตเองแล้ว สอนหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์
ให้รู้ตามอยู่ พระผู้มีพระภาคพระนามว่า เมตไตรย์พระองค์นั้นจักทรงแสดงธรรม งามใน
เบื้องต้น งามในท่ามกลาง งาม ในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์ พร้อมทั้งอรรถ พร้อมทั้ง
พยัญชนะ บริสุทธิ์ บริบูรณ์สิ้นเชิง บริบูรณ์สิ้นเชิง พระผู้มีพระภาคพระนามว่าเมตไตรย์พระองค์นั้น
จักทรงบริหาร ภิกษุสงฆ์หลายพัน เหมือนตถาคตบริหารภิกษุสงฆ์หลายร้อย ในบัดนี้ฉะนั้น ฯ

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๑
พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค
หน้าที่ ๕๖/๒๘๘