ประสบการณ์ปฏิบัติกรรมฐานกับแม่จันทา ฤกษ์ยามของข้าพเจ้า

เมื่อไม่นานมานี้ผมมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรม
ที่วันป่าบ้านไร่พัฒนา จ.ร้อยเอ็ด
เป็นวัดที่แม่จันทา ฤกษ์ยาม ท่านปฏิบัติธรรมอยู่
หลายท่านอาจรู้จักคุณแม่ เป็นอย่างดีจากหนังสือประวัติของแม่
ที่พิมพ์ออกมากี่ครั้งก็ขายหมดเกลี้ยง...


ในส่วนของปฏิปทาของแม่
ท่านหาอ่านได้จากหนังสือนะครับ

การปฏิบัติของแม่ทา นั้นเรียบง่ายมากๆ...
ตามแบบฉบับของหลวงปู่มั่น

เน้นการเดินจงกรมเป็นที่สุด..
ผมก็เลยลองเดินจงกรม ซึ่งไม่ถนัดเอาเสียเลย
แรกๆ ก็ ตกๆ หล่นๆ
พอบ่อยเข้าเริ่มที่จะรู้สึกว่า อารมย์ทรงตัวดี...

ดังที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤาษีลิงดำกล่าวว่า
กรรมฐานที่หลวงพ่อถนัดที่สุดคือเดินจงกรม
และกรรมฐานกองใดที่ได้ขณะเดินจงกรมนั้นจะเสื่อมยาก และทรงตัวได้ดี
ก็เป็นไปตามนั้น...

 

คืนแรกที่ปฏิบัติ...

คุณแม่ และผู้ปฏิบัติฯ รายอื่นจะเดินจงกรมกัน บริเวณลานวัด....
ผมปลีกตัวเองเข้าป่าไป
นั่งสมาธิ สลับกับลุกขึ้นมาเดินจงกรม สลับกันไปมา...
แต่ด้วยความที่ไม่คุ้นกับการเดินจงกรม
จิต จึงไม่ทรงตัวนัก


เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ผมก็ลองเดินจงกรมอีกครั้ง
พอเริ่มเดินได้ไม่ถึง 10 นาที จิตทรงตัวดีมาก..
จิตนิ่งมากๆ...

ขณะที่เดินจงกรมรุ้สึกว่าตัวเองเบาหวิว..
กายก็ทำหน้าที่ในการก้าวของมันไป..
จิตจับอยู่ที่ฝ่าเท้าทุกครั้งที่สัมผัสกับพื้นดิน...
และภาวนาพุทโธไปด้วย

ครู่ใหญ่ๆ จิตเริ่มเห็นการเปลี่ยนของกายตน..
จิตสว่าง เบา
เท้าก็ย่ำไปตามจังหวะ แต่จิตเบามากๆ
กายก็เบา...

จนรู้สึกว่ากายของเราเปลี่ยนไป เป็นกายโปร่งใสแจ่มใสมาก...
เครื่องแต่งกายก็เปลี่ยนไปเหมือนกัน..

การเดินจงกรมทำให้จิตอาจทรงอารมย์ได้ดีทีเดียว

แต่อย่างไร ก็ แล้วแต่คงแล้วแต่ความถนัดของแต่ละท่านเป็นสำคัญนะครับ

 

ถ้ามีโอกาศจะไปสักครั้งหนึ่งให้จงได้...

เคยได้ยินมาจากผู้ที่ไปปฏิบัติกับคุณแม่จันทาว่า ถ้าใครมีวาสนาหรือมีบุญพอ เมื่อเดินจงกรมก็จะพบ "แก้วพญานาค" ในทางจงกรมครับ...

อนุโมทนาสาธุด้วยนะครับ

 

เคยนั่งสมาธิแต่จิตไม่สงบจะเล่าหรือหรือเปล่า

 

หลายคนที่ได้แก้ว..มณีจินดาแตกต่างกันไป
ซึ่งเหล่าพยานาค หรือ เทพ ท่านจะมอบให้เอง
เพื่อเป็นกำลังใจในการฝึกจิตขอรับ

แต่ผมอธิษฐานไว้แต่ต้นแล้วว่า...
ยังไม่ขอรับสิ่งใด..
แม้จะมีผู้นำมามอบให้
ก็ยังยื้อไว้ก่อนว่า ..
กระผมจะยังไปปฏิบัติอยู่บ่อยๆ..
ไว้ถึงวาระที่อยากได้จึงจะอธิษฐานขอก็แล้วกัน...

ตอนนี้คิดว่าความดีของเรายังมีความดียังไม่เพียงพอครับ

 

อนุโมทนา ขอให้คุณศิษย์น้อย นำมาเสนอมากๆหน่อย บ่อยๆยิ่งดี เป็นธรรมทาน

 

ขออนุโมทนาครับ
ได้อ่านประวัติคุณแม่ เหมือนกันครับ
ท่านมีบุญบารมีแต่ชาติปางก่อนมากนะครับ แล้วได้นิมิตรเห็นหลวงปู่มั่นด้วยโชคดีจริงๆ เลยนครับ

 

ต้องขออภัยจริงๆ ผมไม่ค่อยได้เข้าเวป

เรื่องประสบการณ์จากการฝึกกรรมฐานนี่
มันค่อนข้างพูดลำบากสักหน่อย..
แต่ ผมจะระวังก็แล้วกัน

ขอพูดถึงสภาพทั่วๆ ไป เผื่อท่านที่จะไปเดินจงกรมได้เตรียมตัวล่วงหน้า

สำหรับวัดแห่งนี้...
แนวปฏิบัติคือ ฝึก เดินจงกรม ฝึกเดินจงกรม และก็ฝึกเดินจงกรม
ท่านเอาตรงนี้ เป็นที่ตั้ง..

ตอนเย็นก็มีการทำวัตร ร่วมกัน ที่ ศาลาใหญ่

สำหรับสถานที่พักท่านใดจะกางมุ้งนอนที่ศาลาใหญ่ก็ได้
นอนที่แคร่พักผ่อนก็ได้ หรือใครจะปักกลดในป่าก็ได้ ตามสะดวกครับ..

อาหารการกิน..
จะมีโรงครัวไว้สำหรับท่านหุงหาอาหารกินเองครบ 3 มื้อ
แต่ ส่วนใหญ่ ท่านจะหุงข้าว ทำกับข้าวเผื่อไว้แล้ว

ถ้าท่านกินง่ายอยู่ง่ายก็ไม่มีปัญหาอะไร

ช่วงที่ผมอยู่ข้าวสารยังมีเยอะ ..
พวกอาหารแห้งก็ยังพอมี
เรื่องกับข้าวนี่ อาจต้องเตรียมที่แห้ง เก็บนานได้ไปเผื่อครับ..

เรื่องเสื้อผ้า. แต่งได้ตามสะดวกครับ
แต่ กระโปรงขาว หรือ กางเกงขาว อาจเปื้อนไวหน่อย
เพราะสถานที่เป็นดิน เป็นป่า ซะส่วนใหญ่

 

หากท่านใดไม่มีเวลา เพียงแค่จะแวะมากราบคุณแม่

ก็แวะมาได้...
(ใจจริงคุณแม่อยากให้อยู่ปฏิบัติด้วย)
เขียนชื่อสกุลของตัวเอง...
แล้วกราบขอเมตตาจากคุณแม่
ก็แล้วแต่ว่า ท่านจะเมตตาว่าอย่างไร..

ถ้าท่านไม่พูดอะไร ...
คุณก็จงดีใจได้เลยครับ

ไหนๆ ก็มาแล้วเป็นโอกาสดีแล้วก็ยกพานผ้าไตร
มาถวายคุณแม่ด้วย..
จะเป็นกุศลใหญ่ แก่ตัวเอง

ถ้าเกิดคุณแม่ บอกสั้นๆ ว่า
"ถวายผ้า 3 ไก เด้อ"
ก็ให้ไปยกพานชุดผ้า 3 ไตร มาถวายท่าน

คุณแม่อาจบอกแค่นั้น...
แต่ ภาระกิจที่คุณแม่เมตตาช่วยเหลือเรานั้นมันใหญ่หลวงนัก...

 

การเดินจงกรม..

เราเห็นคนอื่นเขาเดิน
เราก็เดินมั่ง ทำตามเขานั่นล่ะ
เพราะคุณแม่ก็ไม่ได้บอกอะไร

การเดินจงกรม ที่นี่จะก้าวกันเร็วมากๆ...
ตอนแรก ผมก็ไม่คุ้นเคยหรอก..
แต่.. การเดินเร็วๆ นี่ ผมเพิ่งรู้ว่า
มันจะทำให้จิตไม่วอกแวก...

ทางเดินจงกรมในป่านั้น ถ้าเป็นทางที่ท่านทำไว้แล้ว
อาจมีผู้ปฏิบัติประจำท่านใช้อยู่..
เราอาจหาที่สงบๆ กวาดเป็นทางเดินได้

หรือจะร่วมเดินกลางลานใหญ่ ร่วมกับท่านอื่นๆ ก็ได้

แต่ ผมหลบเข้าป่าแล้วรู้สึกดี....

 

ท่านช่วยแก้กรรมให้เราด้วยครับ...เป็นเรื่องภายใน

ศิษย์ท่านก็ดำเนินตามรอยคุณแม่จันทา คือช่วยเหลือรักษาคนจำนวนมาก..

 

ขออนุโมทนาครับ
ไปหามาอ่านประวัติคุรแม่จันทา ได้ครับ
(งานเขียนของคุณ โจ ภัณฑการต์ กิ้มทองครับ )

 

...พี่ก็ไม่กล้าพูดแบบนั้นหรอก
...แต่ความจริงคือใช่ตามที่น้องคำอ้นบอกครับ

...คุณแม่เคยปรารภ กับผมครั้งหนึ่งว่า
...บางวันที่ไม่ได้สวดฯ (ช่วยผู้อื่น)
...อาการคุณแม่จะจุกๆ ที่อก
...ดังนั้นต้องช่วยทุกวัน
...แม่บอกว่า เคยไม่สวดช่วย 2 วันนี่ เขามาทวงกันแล้วครับ

 

ผมเพิ่งได้อ่านกติกาการโพสกระทู้ในบอร์ด อภิญญา อย่างพินิจพิเคราะห์
เข้าใจว่า คุณเวปสโนว์มีจุดมุ่งหมายเพื่อการถ่ายทอดประสบการณ์ด้านอภิญญา
สู่สาธารณะ ผมดันโพสเรื่องการทำบุญ และเดินจงกรมทั่วไปซะนาน

ดังนั้นผมจึงขอนำประสบการณ์ที่เกิดขึ้นขณะการเดินจงกรมมาเล่าสู่กันฟัง
จะเรียงว่า "อภิญญา" หรือไม่ สิ่งที่ "รู้" เป็นจริงตามนั้นหรือไม่ผมเองก็ไม่
ทราบ และไม่ได้ติดใจอะไรตรงนั้น..

คราหนึ่ง ผมเดินทางไปถึงวัดคุณแม่ฯ ตอนบ่ายๆ
หลังจากพาญาติธรรมไปกราบแม่ ถวายผ้าไตรเสร็จ
กลุ่มเราก็แยกย้ายกันไปเดินจงกรม..

ช่วงนั้นคนเยอะ...
ผมจึงเลือกที่ว่างเล็กๆ ด้านหลังกุฎิ เก็บกวาดสักเล็กน้อย
ก็เริ่มอธิฐานขอเดินจงกรม..

ขอบารมีครูบาอาจารย์..
และขออุทิศบุญล่วงหน้าให้เทพเทวดาบริเวณนั้นไว้..

ผมประสานมือหลวมๆ ไว้ที่หน้าท้อง ก้าวเท้าขวาพุท ซ้ายโท สลับกันไปเรื่อยๆ
โดยผมกำหนดสติไว้ที่ฝ่าเท้า... มีสติรู้ ทุกครั้งที่ เท้าสัมผัสกับพื้น...

ผมเดินจงกรมไปนานสักเท่าใด ไม่อาจทราบได้...
รู้สึกว่าจิตเราทรงสมาธิได้ดี..
ตอนนั้นเริ่มรู้สึกตัวเบาๆ หวิวๆ คำภาวนาเริ่มหายไป..

ผมรู้สึกว่ามีใครคนหนึ่งมาหาผม...
ทันทีที่จิตนึกอยากรู้.. ก็รู้ว่าคนคนนั้นเป็นใคร
ท่านมาดูเราเดินจงกรม... ท่านยิ้ม แต่ท่านไม่พูดอะไร

ผมแยกกาย...ไปกราบท่าน (การแยกกายผมเคยฝึกตอนฝึกมโนมยิทธิ)

ในครั้งนั้นผู้ที่จิตผมระลึกถึงอีกท่านก็มา...
ท่านมาแบบกายพระสงฆ์ ...
ผมอธิษฐานให้เห็นกายท่านตามความเป็นจริง..
แล้วกราบท่าน....

จากนั้นผมอธิฐานขอให้เห็นบริเวณที่จงกรมตามความเป็นจริง...
ด้วยความที่เราระลึกเสมอว่าเราคือมนุษย์..
เมื่อเจอท่าน เราก็กราบท่านเหล่านั้น..

รู้สึกว่าตัวเราเองเบามากๆ....
เท้าที่สัมผัสกับพื้น.. มันแผ่วเบาจนแทบไม่รู้สึกใดๆ..
พื้น... ไม่อยากเรียกว่าพื้นดินแล้ว
เพราะมันนุ่ม...
ขาเราแทบไม่ต้องสั่งว่าก้าว..
มันก็ย่างก้าว ไปตามวิถีของมัน...

กายเราเปลี่ยน เครื่องแต่งตัวเปลี่ยน...

ผมเอาสติตามรู้ไปตามนั้น...
ปล่อยไปอย่างนั้น...
รู้ไปตามนั้น...

จนรู้สึกว่ามันเริ่มคลายตัวไปเอง...

พอจบการเดินจงกรมผมลองเช็คเวลา..
ผมใช้เวลาในการเดินจงกรมไป ร่วม 3 ชั่วโมง
ซึ่งมันไม่น่าจะใช่...
เพราะเหมือนผมเดินแค่แป๊บเดียว
ฝ่าเท้าผมด้านเลย ...

ขอทำความเข้าใจก่อนนะครับว่า
ผมเอาหลักมโนมยิทธิ ฝึก ร่วมกับการเดินจงกรม

ผมอยากถามดังนี้ครับ..
1. การเดินจงกรม -- เรายังเคลื่อนกายอยู่ จิตเราจะสามารถทรงอารมย์เข้าถึง
ฌานได้เหรอครับ
2. เราใช้มโนมยิทธิ ยกจิต ไปฝึกกรรมฐานได้ แล้วขณะเราเดินจงกรมเราจะสามารถยกจิตขึ้นไปได้ด้วยหรือไม่ครับ

 

สาธุๆๆๆๆ

เล่าอีกนะครับ ประสบการณ์แบบนี้หายากนะ...เรื่องเดินจงกรมหายากมาก

 

...................................................................................

ธมฺมกาโม ภวํ โหติ</SPAN>
ผู้ฝักใฝ่ในธรรมเป็นผู้เจริญ
ธมฺมเทสฺสิ ปราภโว
ผู้ชังธรรม เป็นผู้เสื่อม
นตฺถิ สนฺติ ปรํ สุขํ
สุขอื่นยิ่งกว่าความสงบไม่มี.​

จงเตือนตน ของตน ให้พ้นผิด
ตนเตือนจิต ตนได้ ใครจะเหมือน
ตนเตือนตนไม่ได้ ใครจะเตือน
อย่าลืมเลือน เตือนตน ให้พ้นภัย

...............................................................
​

อนุโมทนา สาธุ ๆ ๆ
<!-- / message -->

 

ได้ยินชื่อคุณแม่อยู่เหมือนกัน แต่ยังไม่ได้อ่านประวัติของท่าน มีปัญหาเรื่องการเจ็บป่วยของคุณพ่อ ไปหาหมอก็ลำบาก...จะไม่ไปก็ลำบาก...เลยละล้าละลัง ไม่รู้จะเอาไงดี ทุกวันนี้ทุกข์ของครอบครัวคืออาการป่วยของคุณพ่อ...จะมีทางใดได้ปรึกษาคุณแม่คะ เนื่องจากอยู่ห่างไกล(โพสผิดกฎเกณฑ์ของห้องก็ขออภัยนะคะ)

 

คือกันเด้อ อ่านมาแล้ว 2-3เล่ม ว่าจะไปไหว้ท่าน
สักครั้งอยู่ โมทนาสาธุบุญด้วยครับ สาธุ สาธุ

 

โมทนา สาธุ เคยอ่านประวัติท่านแล้ว รู้สึกศรัทธาในการปฏิบัติของ่ท่านมาก ที่ใช้ความอดทน ความเพียรอย่างยิ่งยวด อ่านแล้วมีกำลีงใจในการปฏิบัติเป็นอย่างมาก ในความเพียรพยายามที่มุ่งกำหนดอย่างต่อเนื่อง จิตที่มิได้วอกแวกมีสติอยู่กับพุธโธตลอดเวลา

 

คุณศิษน้อย

คุณศิษน้อย ...คุณอย่าหลงการปฏิบัติของคุณ ลักษณะที่คุณปฏิบัติลองพิจารณาดูให้แน่ชัดมากกว่านี้ดีไหม๊หรืออีกอย่างลองถามแม่จันทาดูไหม๊ เพราะ ท่านน่าจะทราบว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่จะได้ไม่มานั่งนึกคิดเอาเอง โดยส่วนตัวแล้วไปวัดของแม่นี้บ่อยมากเลยค่อนข้างจะรู้ว่าใครที่เข้าไปปฏิบัติที่มั้นมีอะไรต่อมิอะไรติดตัวมาค่อนข้างเยอะ...ค่ะ