*** กฎแห่งกรรม มิใช่สิ่งสูงสุด ****

พระพุทธเจ้าเคารพ พระธรรม
ไม่ว่าจะมีการบังเกิดของพระพุทธเจ้าหรือไม่ ธรรมนั้นก็มีอยู่ - เป็นอยู่

ธรรม ก็คือ ธรรมชาติ หรือ ความจริงที่เป็นอยู่เช่นนั้น
พระพุทธองค์ทรงบังเกิดขึ้น ก็เพื่อสอนหลักธรรมหรือหลักความจริงนี้แก่เหล่าสรรพสัตว์
<O
ธรรม หรือ สัจจะ ผู้ใดเข้าถึงสัจจะ (ความจริงแท้) ก็คือเข้าถึงธรรม
ทั้งความจริงในด้านโลกียธรรม (ความจริงทางบัญญัติ)
และความจริงในด้านโลกุตตรธรรม (ความจริงทางปรมัตถ์)
<O
ธรรมะสูงสุด ธรรมชาติสูงสุด หรือความจริงสูงสุด คือ โลกุตตระธรรม
(วิมุตติธรรมจัดอยู่ในโลกุตตระด้วย)
<O
แต่ขนาด จะยกความจริงสูงสุด ให้มีตัวมีตน เป็นคนอะไรขึ้นมานี่ประหลาดอยู่
<O
ขนาดจะปรากฏเป็นมนุษย์ทุกหมื่นปี ที่จะมาสอนพระพุทธเจ้า.. นี่แปลกมากเอาการ<O</O
คุณคงไม่ได้หมายถึงอย่างนั้นใช่ไหม แต่กำลังจะสื่อว่า พระพุทธเจ้าจะบังเกิดและค้นพบสัจจะ ใช่ไหม แต่มันจำเป็นต้องทุกหมื่นปีเหรอ ยุคพระศรีฯ คนอายุ 80000 ปี ทีเดียว<O</O
<O
อ้างอิง...คุณหนุมานฯ
<O
*** โลกุตตระ คือ... ****
องค์โลกุตตระ…….
คือพระไตรปิฎก.......เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทุกพระองค์
คือผู้ที่อยู่เหนือโลก.......เหนือ หลักสัจจะธรรม
คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์สูงสุด.......รอบคอบจักรวาล
คือมนุษย์เหนือโลก…….เมื่อปรากฏเป็นมนุษย์ ทุกหนึ่งหมื่นปี
คือบรมาจารย์.......สั่งสอน พระพุทธเจ้าทุกพระองค์
คือผู้ที่นำพา.......ให้มนุษย์ผู้ที่จะเป็นพระพุทธเจ้าได้พบ หลักสัจจะธรรม
คือผู้ที่ส่งมอบ สัจจะ.......ให้กับผู้ที่ถูกกำหนดให้มีสติของพระพุทธเจ้าได้พิจารณา
คือผู้อยู่เหนือชะตาลิขิต.......จึงไม่มีมนุษย์ผู้ใดล่วงรู้ ในการมา
คือตัวอักษร.......หลังจากละสังขาร จากไป
คือ พระไตรปิฎก.......หลักธรรมของโลกุตตระนำสัตว์ให้หลุดพ้น
- " หนุมาน ผู้นำสาร "<O</O

ความจริงแท้คือธรรมชาติ ไม่ใช่พระไตรปิฎก (สังคายนากันซะไม่รู้เท่าไหร่แล้ว)
และพระพุทธองค์บังเกิดขึ้นเอง เพื่อตรัสรู้เอง และเข้าถึงสัจจะที่มีอยู่<O</O
พระไตรปิฎกเป็นการรวบรวมคำสอนของพระพุทธองค์ไว้ <O</O
<O
ส่วนองค์โลกกุตตระจะกลายมาเป็นคน และท่านคือพระไตรปิฎกนี่<O</O
ดูประหลาดมากกว่าการเรียกธรรมชาติ ว่าพระเจ้าอีกนะ <O</O
ส่วนลัทธินึง เขาเรียก องค์พระแม่ทรงธรรม เป็นตัวเป็นตนขึ้นมาเหมือนกัน <O</O
ทำอย่างนี้ ไม่เคารพความจริงกันเลย<O</O
<O
ความจริง มีอยู่ ปรากฏตัวอยู่ทุกขณะอยู่แล้ว <O</O
สอนพวกเราอยู่ทุกคนอยู่แล้ว เพียงแต่เราจะเห็นหรือไม่ หรือไม่ยอมมองให้เห็นเอง<O</O
พระพุทธเจ้า จึงทรงบังเกิดขึ้นเพื่อชี้ทางให้พวกเราเห็นและเข้าใจได้ง่ายขึ้น<O</O
และพระองค์ก็ยังเคารพพระธรรม<O</O
ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่เคารพธรรม(ชาติ) เคารพความจริง <O</O
เพราะเราอยู่ภายใต้กฎของความจริง และเราต้องเคารพพระธรรม <O</O
เพราะเราฝืนธรรมไม่ได้ กฎโลก กฎกรรม กฎธรรม(ชาติ) กฎธรรมเป็นใหญ่สุด
<O
กฎแห่งกรรมไม่ใช่สิ่งสูงสุดอยู่แล้ว ถ้าคิดในแง่บุญบาป การเกิดตาย เพราะยังอยู่ในบัญญัติ<O</O
แต่ถ้าหมายไปถึงขนาด ตามหลักของกฎอิทัปปัจจยตาล่ะก็ กลายเป็นปรมัตถ์ขึ้นมาทันที<O</O
นั่นล่ะกฎธรรมชาติเลยล่ะ กรรม คือทุกสิ่งที่กระทบต่อกัน จะเป็นบุญก็ดี บาปก็ดี ไม่ใช่บุญบาปก็ดี แต่เป็นทุกสิ่งที่กระทำจะส่งผลต่อกันเป็นลูกโซ่<O</O
<O</O
เพราะ.. เหตุนี้ๆ เป็นปัจจัย เหตุนี้ๆ จึงมี<O</O
<O</O

ชาวบ้านถูกน้ำท่วม อย่าไปมองว่าเขาทำกรรมเก่ามา อาจเป็นกรรมปัจจุบันก็ได้ ก็เพราะพวกตัดไม้ทำลายป่า หรือจะเป็นเรื่องธรรมชาติล้วนๆ ก็ได้ อยู่ที่เหตุปัจจัยของการเกิด<O</O
คนมาเที่ยวโดนสึนามิ ก็อาจไม่ใช่กรรมเก่าพามาอย่างเดียว แต่มาจังหวะไม่ดี เปลือกโลกเคลื่อนตัวพอดี ใครมีบุญหนัก ก็อาจมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดลใจให้ไม่มา<O</O
คือกรรมนี่ เป็นอจินไตย เรารู้เหตุลึกๆ ไม่ได้ นอกจากมีฌานอันไม่บิดเบือน ไปสรุปอะไรง่ายๆ ไม่ได้ <O</O
<O


จนกว่าจะหยุดกรรมแหละ ก็หมดเหตุปัจจัย หมดเชื้อเกิด<O</O
<O
แม้ไม่มีมนุษย์บนโลก กฎธรรมชาติก็ยังดำเนินไป

..
แต่ดิฉัน เข้าใจเรื่องที่คุณพยายามบอกนะ แค่บางจุด ที่งงๆ

(i)

 

มีคนไทยอยู่หนึ่งคน...ที่มีการกระทำ พระพุทธเจ้า
โลกุตตระ...ได้สอนท่านในนิมิตรอยู่ตลอด
ท่านจึงตรัสรู้ได้เอง
คนผู้นี้...คือ พระพุทธเจ้าของโลกุตตระธรรม สัจจะธรรม
มิใช่...พระพุทธเจ้า ของพราหมณ์

เหตุใด...ในโลกนี้จึงมีเรื่องราวของมนุษย์เหนือโลก อยู่มากมายตามคัมภีร์ ตามตำนาน ตามนิทาน
ผู้อยู่เหนือกฎเกณฑ์ธรรมชาติ ... ที่เมตตามวลมนุษย์ และสัตว์โลก

หากท่านไม่ขัดกับสัจจะ
ในวันข้างหน้า ท่านก็จะได้พบได้เรียนรู้ความจริงได้เอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ขอบพระคุณครับ

ขอบพระคุณครับ (verygood)

</o>

 

สัจจะเป็นหนึ่งในศีล หรือเปล่าครับ

สัจจะเป็นหนึ่งในมรรค เรียกว่า สัมมาวาจา รึเปล่าครับ

สัจจะเป็นความตั้งใจมั่น คือ สัมมาสมาธิ รึเปล่าครับ

ธรรมะ คือ ธรรมชาติ รึเปล่าครับ

สิ่งที่เกิดขึ้นใน ธรรมชาติ เราว่า เป็นเรื่อง ธรรมดา รึเปล่าครับ

เรื่องที่เกิดขึ้นเสมอเป็นธรรมดาเราว่าเป็นเรื่องปกติของธรรมชาติรึเปล่าครับ

สัจจะ กับ ธรรมะ หมายถึง สิ่งที่ต้องเกิดในธรรมชาติ เป็น ธรรมดา รึเปล่าครับ

สัพเพ ธัมมา อนัตตา เป็น สัจจะธรรม รึเปล่าครับ

สิ่งที่ สัจจะธรรม ใน ธรรมชาติ เป็น อนัตตา รึเปล่าครับ


ใครตอบได้บ้างครับ ช่วยทีครับ ปัญญาผมเท่าหางอึ่งเองครับ

ขอบคุณครับ

 

สรุปง่ายๆครับ..สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม..กมฺมฺนา วตฺตติ โลโก.

 

สัจจธรรมหมายถึงความจริงทางธรรมชาติ
มีสองระดับ คือ สมมุติสัจจะ (โลกียะ) ปรมัตถ์สัจจะ (โลกุตตระ)

<O
สัจจะถ้าพูดถึงเรื่องความจริงก็ตามข้างบนค่ะ
<O</O
<O
ถ้าหมายถึง การยึดมั่นในความซื่อตรง ซื่อสัตย์ ถือความจริงไม่หลอกลวง <O</O
ก็เป็นหนึ่งในบารมีสิบ<O</O
<O


สัจจะเป็นหนึ่งในศีลหรือเปล่าครับ<O</O
สัจจะเป็นทั้ง ทาน ศีล ภาวนา (สมาธิ-ภาวนา(สติ)=ปัญญา)
สัจจะตัวเดียวมีทั้งอภินิหารทาน ศีล ภาวนา โดยหลวงพ่อจรัญ
http://www.palungjit.org/board/showthread.php?t=91373<O</O

สัจจะเป็นหนึ่งในมรรคเรียกว่าสัมมาวาจารึเปล่าครับ<O</O
เป็นทั้งอริมรรคมีองค์แปด

<O</O
สัจจะเป็นความตั้งใจมั่น คือสัมมาสมาธิรึเปล่าครับ

ธรรมะคือธรรมชาติรึเปล่าครับ<O</O
ธรรมะ ธรรมชาติ คือความจริง

สิ่งที่เกิดขึ้นในธรรมชาติเราว่า เป็นเรื่องธรรมดารึเปล่าครับ<O</O
เป็นธรรมดาตามเหตุปัจจัย

เรื่องที่เกิดขึ้นเสมอเป็นธรรมดาเราว่าเป็นเรื่องปกติของธรรมชาติรึเปล่าครับ<O</O
เป็นปกติ เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป เป็นไปตามปัจจัย

สัจจะกับธรรมะหมายถึง สิ่งที่ต้องเกิดในธรรมชาติ เป็นธรรมดารึเปล่าครับ<O</O
ต้องเกิดขึ้นนี่ คือมีเหตุปัจจัยแล้ว ไม่มีเหตุปัจจัย ก็ไม่เกิด

สัพเพ ธัมมา อนัตตาเป็นสัจจะธรรมรึเปล่าครับ<O</O
เป็นสัจธรรมระดับปรมัตถ์เลยทีเดียว

สิ่งที่สัจจะธรรมในธรรมชาติเป็นอนัตตารึเปล่าครับ<O</O
แม้ธรรมก็เป็นอนัตตาล้วนแต่เกิดขึ้นตั้งอยู่ดับไป


:boo:

อาจมีคนเข้ามาให้รายละเอียดมากกว่านี้นะคะ แต่จะเข้าใจนี่ ต้องปฏิบัติเอง

:boo:

 

*** สัจจะ...ไม่ใช่ ....ศีล ****

ศีล สมัยก่อน ...หมายถึง การทำได้เป็นปกติ
ศีล สมัยปัจจุบัน .... กลายเป็น หัวข้อการปฏิบัติ

ดังนั้น
บุคคลใด ...จะมี "การกระทำได้เป็นปกติ" ....ตามศีลข้อใดข้อหนึ่ง
บุคคลนั้น .... จะต้องผ่านการฝึกฝนจิตใจ จนสามารถขจัด "นิสัยที่ชอบทำสิ่งตรงข้ามกับศีล" ในข้อนั้นได้หมดสิ้นแล้ว

สรุปโดยง่าย คือ...
จะปฏิบัติศีลข้อใดข้อหนึ่ง ได้จริง....ก็ต้องมี "สัจจะ"
หากคนเรา...ขาด สัจจะ....ศีลก็ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ ภายในจิตใจเรา
เพราะ...เรายังคงต้องฝืนตนเอง ที่จะทำความดีตามหัวข้อศีล นั้นอยู่

ปัญหาของการ รับศีลมาปฏิบัติ คือ ???
ศีล ... เป็นเรื่องที่ใหญ่ กว้าง คอบคลุม
แต่...เรายังเป็นมนุษย์ ยังต้องกิน ต้องเคลื่อนไหว มีกิจกรรมมากมาย
โอกาสที่เราจะเบียดเบียนตนเอง และผู้อื่น...ทั้ง มนุษย์ สัตว์ ต้นไม้ ยังต้องมีอยู่
หลีกเลี่ยงได้ยาก...
แม้ จะตั้งใจไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต...
แต่ ...เราก็ยังต้องเดินไปเหยียบมด แมลง
เหยียบต้นไม้ ต้นหญ้าน้อยๆ....โดยไม่เจตนาอยู่ดี
เขามีชีวิต เขามีจิตใจ เขาก็เจ็บก็ตายเหมือนเรา

พระพุทธเจ้า...จึงพบ
แก่นสารของการปฏิบัติตน...คือ การทำได้ตาม "สัญญาใจตนเอง"
"สัจจะ"...ที่พระองค์สั่งสอน
จึงเป็น การกำหนดความชัดเจนให้กับตนเอง
กำหนดสิ่งที่ดีที่จะทำ...และ กำหนดเวลาที่ทำ
โดยเริ่มจาก...พอเป็นไปได้จริง....พอเอื้อมถึง
ไม่ยาก ไม่ง่ายจนเกินไป
คือ... "การเดินสายกลาง" นั่นเอง

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ธรรมหมวดนี้ตอน พระพุทธเจ้าเมตตาตน แล้วค้นคว้าหาหลักธรรมคำสั่งสอน
เมื่อพบโลกุตระในโลกอุดร โลกุตระยกคำสั่งสอนให้พิจารณา
พระพุทธเจ้าจึงได้เชื่อ ตัวกระทำของเรา อุปปมาหาความประมาณไม่ได้ ****

ราคะสุเมตตา
โภคะกรุณา อัตฐะอมุทิตา จัตตะมานะสา อุเบกคะจะภูตา รัตนะวะหา
สุกันตะ อะชีวะอมุทิตา โสตะมานะสา โพธิอุมา สัญญาวะหา อุเบกคะจะภูตา ลดละวะหา
สุเมนตุ ทุทิวิจักษา โชตทะติมาลา อัตตุมาวะหา เสคะจะบุคคะลา โยทิติมาลา ไสยะสุเมตตา
อัตตะวะหา โภคคะกรุณา วาทะวิมุตสา อุเบกคะจะภูตา รัตนะวะหา โสจะปริญญา จัตตะวิระสา
โชตทะปุทิยา อัตฐะอุปปมา ติตา อุมา ติ ฯ

จัตตะมานะเชื่อ สุทธิอุลุจเบื่อ ตุจะติเชื่อ สันติเบื่อ โชตทะติเรือเชือ อุเบกคะจะเหื่อ
โภคะติเชื่อ สันติเสือ โภทะจะเหื่อ โรจทะกะเนื้อ บัททิเหื่อ อุปปมาติสัจเชื่อ โอคะจะเหื่อ
ลำมะตัด ตุมัตเนื้อ โยชทิติเรือเชือ หันติเหื่อ อุปปมาตุมัสเสือ โภคคะจะรุเบื่อ หนติมา
ติตาเชื่อ สังฆาวิระเบื่อ สุเมนชุนติหนเชื่อ อัตฐิเหื่อ โสนทะกะ ตุระเนื้อ อัตฐิเหื่อ ปุทิยะตุมะเสือ
อุเบกคะจะเหื่อ มันทิเชื่อ สุทธิเบื่อ หันตะเนือ บัททิเบื่อ สุตติเรือเชือ อัตติเหื่อ พาหะนะเชื่อ
หนติเต ติเมเส โพธิทะเร เต เส เม ติ ฯ

โรจทะกรุณา บัททิจะสา โรทะติมาลา อุปปมาวิรัชสา อุเบกคะจะภูตา สันติหา
อุมะตัด ติมัตตา อัปปมาวะหา สุเมตคะอมุทิตา อัตติเรวะหา สุคะตัดสุมาตกรา อัปปมาวะสา
อุเบกคะจะภูตา โรทะติจะสา โชตทะกรุณา บันทะจะสา ไสยะอมุทิตา โสตะวิระสา
อุเบกคะจะภูตา โรทะติมาลา อัตติตาสุขขา โชตทะกิราชา สุขขา โห ตุ ฯ

-

 

*** พร สัตตุโร พระพุทธเจ้า ๒๕ พระองค์ ****

พะระณะสัพสะพัญญู
เยนะจะ จะพุทธะ เขนะตะจะพุทโธ สันตะโรนะขัมมะ
เยวะยัสสะชาโต สัมมุนิงจะสัทโฐ รันนะตินะบุคคะโล โยนะกะจะสัทโฐ เจนะภะคะวันจะภูโต
โสสัทจะคันโน โยยัทธะวิสัทโฐ บุคคะสะ ภะระนะ ภะวะนะ สัจจะภันโน ลุคะโต โลนะจะภาโน
โสตะนิงจะพุทโธ เยวะสัทธะตะรินโต จะสังโฆ สุคะตะระคันโน โยโสสติปันโน เอเตจะคันหาติ
ทุทิสิริติจะสัทโฐ ลุคะละสะ ภะระจะปันโน สุคคะโต โมคคะสีรินิลโท สัทธะทุโว ทุโส บัพพะตัง
ตะรังติรันโต สันตัง สังนะบุคคะโต โสตะคิริติ บุคคะสาระหะ บัชชะยา สาธุโนตีติ สิริทัง ตี ติ ฯ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ธรรมหมวดนี้ตอน พระพุทธเจ้า สัจจะ พูดจริง ทำจริง ****

พุทธมาอุปาเสจะ
โพธะกิริยา สมาวะตะ บุตทะสุกันจะ กุตตะรามามะ อัตทะตุจะ
ไสยะโบกกะรือณี อัตธิยาวะสี โพธะกะรือณี เอทะจัตตะอนุสี โพธะรี จัตตุตะวะรุสสี
สันตะอะรึดี ไสยะอนุสี ชาตะรี ตี ษี ติ ฯ
บุตทิกรุณา อัตตุเมวะสา วิสังโยช จัตตะกรุณา โพธิวะสา อุเบคคะภูตา จัตตะอูลุจสา
ไสยะภูตา อาตมามนัสสา โชตทิทะรา เอคะนะตา จัตตุปาทา ไสยะกรุณา อัพพะยาสุขขา
ครีนะจะ ตุมัสสัง ไสยะโภชชนะสุกันตัง มะโนทะสัง โพธิทะรัง จัตตะวะรุสสัง เอคะนะตัง
จัตตะสุขขัง โพธิอุปังวะสัง มะโนทะจิตตัง สัญญะจัตตุกะ สมมุตติสัง วาทะจิตตัง อัพพะยัง
สัตตะคิววะหัง โบกคะระณียัง อาตมาทุกขัง โสตัดตุมัตวะสัง บุคคะละนะ ไสยะบุคคะลัง
โสตัดจะจะมุมทัง สัจจะวะหัง เอคะนะตัง มานะสัง โพธิทะรัง โหนติเมสุขขัง อัพพะยังสุขขัง
สมามังสุขขัง อัพพะยามัง โห ตุ ฯ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

*** ตะรังอะธิวะจะ ธรรมหมวดนี้ตอน พระพุทธเจ้าเห็นชีวิตตนเป็นที่พึ่ง ****

ชาญชราสมาติ
ศรีอิตฐะ เกตะระ ชีวิสัง อัตฐะตุมะตัง โพวะจะสัง เอคะนะตัง
สัมมาติตะ อะชะยะ ปุทิวิบัตชัยยัง เสจะทะทะรัง เกวะสัง บุพพะละวิจัตตัง สัมมาติตะ
รัตนะสุอิตฐัง กันทิกัง บุพพะลานะจะ เกตะรังวิหัชชนัง โสตะมานะสัง สุกันตุ ปุทิวิหัชชนัง
เอวะสัง ชาญชรัง สันตะมานะสัง จุตานะจะ พรหมมะวิหัชชนัง เสตะชีวิสุอิตฐัง ภูมีนะจะ
อุเบกคะจะภูตัง สัมมาติตะ รัตนะสุเมตตัง สันตะชีวิตุมิสสัง เกตะรัง สัมมะนานะจะ ปุทิยะกรุณัง
โพจะมานะสัง อัตฐะ สมณะวิมุตสัง โชตทะติตัง กิรานะจะ อะชะยะ อมุทิตัง โสวะมานะสัง
เอคะนะตัง จิตานะจะ รัตนะนะสุขขัง พรหมมะจริยัง สัญญาวะหัง จิตานะจะ อัตฐะอูลุวิสัจจัง
โพจะมานะสัง เอคานะตัง สุขขัง สมามัง เร เต ติ ฯ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

สัจจธรรมหมายถึงความจริงทางธรรมชาติ
มีสองระดับ คือ สมมุติสัจจะ (โลกียะ) ปรมัตถ์สัจจะ (โลกุตตระ)


คุณกังขา อย่าบอกนะว่า จะมีโลกียะมาเกิดด้วยอีกคน (b-smile)

 

โลกุตตระ แสดงธรรม...เมื่อ พระกัสสปะพบสิ่งเหนือเหตุผล

*** บัชชัยยะจะมูติ ****
*** ธรรมหมวดนี้ตอน พระกัสสปะรื้อถอนจักขุของตน ไม่ได้ปฏิสนธิตามจักขุให้เหตุผล ****

ภูมิจะตุมะติ ศรีอิตฐะอลุวะหัง บุคคะละตุกันตัง สัมมาติตะ อลุวะชีวิสัง
โบกคะคะฤนียัง อุปปมานะจะ จะภูคะสมมุตติสัง อูเบกคะจะภูตัง อัตตะวะหัง เอทะสุเมตตัง
ภูมิจะตุมะสัง อูเบกคะจะภูตัง บุพพะลานะจะ โภคะสมมุตติสัง กันทิกะ อลุวะ โชตทะทะรัง
เสตะมานะสัง โรทะมารัง อัตฐะปุริสัง โสตัดปริญณัง เอคะจะบุบผัง รัตนะอุตตะกัง เสมวะจะหัง
สุกันตุ บุทิติมัยหัง อูเบกคะจะภูตัง บุพพะลานะจะ โคตะมะอุตทะวิรัชสัง อูเบกคะจะภูตัง
อุปปมานะจะ อลุวะสมมุตติสัง เอคะวิระตัง โสตะวิระสัง เอทะบุเรตตะวัง สัมมาติหัง
อุตทะติติมิสสัง โชตทะทะรัง อะเสวะสุอิตฐัง โรทะมารัง สันหัง ตะรุมพัง จัตตุอุตตะกัง
เมคะตุมัสสัง โชตทะสุกันตัง สัมมาติตะ พันธะสมมุตอูลุจสัง ไสยะเชตตะวัง เอทะอิตฐัง
รัตนะภะวัง โสตะชีวะสัง เกตะรัง พาลุจะ อลุนะพันธะจะสัง ไสยะโภชชะนานัง สัมมาทุกขัง
อัตฐะวิหัชชนัง โภคะชีวิสัง สุกันตุ มูทิวิกัตฐัง โสนตะตุระตัง สัมมาวะหัง ชาญตุอูลุวิสัทถัง
โพธะมารัง สันหัง ตุมหัง อัตฐะปริญณัง อาตตะตาวะหัง อูลุจฐะ มาฆะวิบัชชัยยัง สัญญาวะหัง
เอคะอุตตะกัง โบกคะระณี ตุมีวะสัง โชตทะมะตัง จัตตุกะชีวิสัง โภททะทะรัง เสตะวิระสัง
บุพพะรันทิกะ อลุมะ มะโนทะหัง โชตทะติรันทัน สันหัน ภูติตุมิสัน เสมนะขะ อาตนะ
บุคคะติรันทัน สัมมาติหัน อัตฐะปริญณัน สันหัน กันทิกัน อลุมัน ขัน ตัน เต ติ ฯ

-

 

เพ้อเจ้อไม่มีที่สุด ไม่มีใครเกิน จริงๆ

 

โลกียะ น่าจะเกิดกันเป็น ตับ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ..เลยอ่ะคะ


สองคนข้างบน .. ตามกันมานาน ที่เดียว :d :d


:d

 

เพ่ขาฯ ถ้าทั้งโลกตามแบบ "ปฏิบัติตาม" แล้วทำได้เนีนยนะเพ่
นู๋ฟิล์มรักหมดเลย รักตายเลยน่ะ มีกี่ตับ ก็รักหมดทุกตับเลยเนอะเพ่



ตามให้ทัน ให้เนียนละ โดยเฉพาะ "ปฏิบัติ" น่า อย่าลืมๆ

(b-glass)

 

*** หลักสัจจะธรรม อธิบาย กฎแห่งกรรม ****

หลักสัจจะธรรม...คือ ธรรมเที่ยง
เป็นเหตุผลอธิบายในเรื่อง...กฎแห่งกรรม

กฎแห่งกรรม....ไม่สามารถอธิบายตัวเองได้
เพราะ...กฎแห่งกรรม ไม่ใช่สิ่งสูงสุดในจักรวาล

ทำดีได้ดี...เพราะ ผลของการกระทำความดีนั้น ไม่ตาย ไม่สูญสลาย
ติดตัวเราไป และมีผลตอบแทน...จึงส่งผลย้อนกลับมาเป็นเหตุการณ์ที่ดี
เรียกว่า...กรรมดี
คนกระทำ จึงได้ในสิ่งดี เป็นสุข

ทำชั่วได้ชั่ว...เพราะ ผลของการกระทำความไม่ดีนั้น ไม่ตาย ไม่สูญสลาย
ติดตัวเราไป และมีผลตอบแทน...จึงส่งผลย้อนกลับมาเป็นเหตุการณ์ที่ไม่ดี
เรียกว่า...กรรมไม่ดี กรรมชั่ว
คนกระทำ จึงได้ในสิ่งไม่ดี เป็นทุกข์

-" หนุมาน ผู้นำสาร "

 

กรรม...
กรรม จริงๆ

รู้น้อย.... พลอยรำคาญ
รู้มาก.... ยากนาน

ไปถามพระอรหันต์ท่านเลยสิครับ เป็น **ตาบอดคลำช้าง** อยู่ได้
ตัวพระไตรปิฎกเองก็บรรลุเป็นพระอรหันต์ไม่ได้สักเล่มหรอก อย่าเป็นมอดเฝ้าอยู่เลยนะ

ตั้งแต่พุทธกาล จนถึงกาลปัจจุบัน ที่บรรลุมรรคผลกันมาก็เพราะมีพ่อแม่ครูบาอาจารย์แนะนำชี้ทางให้ทั้งนั้นแหละ คนไม่รู้หนังสือเลยก็เป็นพระอรหันต์ได้ทุกยุคสมัยมา เพราะได้รับธรรมที่ตรงจริตตน แวบเดียวก็บรรลุแล้ว มีออกเยอะจ๊ะ

อย่ามัวแต่แบกตู้พระไตรปิฎกอวดกันอยู่เลยนะจ๊ะ
ตัวหนังสือมันยังอ่านตัวมันเองไม่เป็นหรอกจ๊ะ

น่านะ พระศาสดาท่านก็มอบไว้ให้แล้ว ไม่ดีอย่างท่านว่าจริงๆ เหล่าพระอริยเจ้าอรหันต์สาวก ไม่เจริญศรัทธาปสาทะ สืบอายุพระศาสนา มาได้จน 2550 ปีดอกจ๊ะ ไม่เชื่อท่าน ให้ท่านนำทาง แล้วจะให้ไปเชื่อพนักงานพิสูจน์อักษรโรงพิมพ์พระไตรปิฎกแทน เพราะเขาเหล่านั้น ตรวจทานอ่านมากกว่าใครอื่นหรือ

เย ธมฺมา เหตุปฺปทฺวา
เตสํ เหตุ ตถาคโต
เตสญฺ จ โย นิโรโธ จ
เอวํ วาที มหาสมโณติ.

......ขอธรรมจงสถิตย์อยู่กับท่าน.....

 

บุ๋มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เพ้อก่อนเพ้อ หรือ เพ้อก่อนเพี้ยน

ปสก
อ่านว่า ประสาทกิน

เพี้ยนสุดขั้ว เพ้อ(เจ้อ) สุดขีด

เพี้ยนๆเพ้อๆ เพ้อๆ เพี้ยนๆ

ซึ่งไม่ต้องพิสูจน์อีกแล้ว เอวัง บุ๋มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ