เรื่องเด่น เรื่องลี้ลับที่เหลือเชื่อ เมื่อผีมาใส่บาตร หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ !!!

เรื่องลี้ลับที่เหลือเชื่อ เมื่อผีมาใส่บาตร
หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ !!! ​

โดยส่วนตัวมีความเคารพหลวงพ่อคูณท่าน มานานแล้ว พอดีช่วงนี้ มีข่าวท่านอาพาธ ในฐานะที่เคารพนับถือท่าน ก็รู้สึกเป็นห่วงเป็นใยเช่นเดียวกับศิษยานุศิษย์ทั่วไป นึกขึ้นได้ว่าเคยอ่านหนังสือ ที่คุณนที ลานโพธิ เขียนเกี่ยวกับประสบการณ์ทางวิญญาณของพ่อแม่ครูอาจารย์หลายองค์ โดยเฉพาะครูอาจารย์สายกรรมฐาน เมื่อเวลาที่ท่านออกธุดงค์ตามป่าตามเขาในอดีต แสวงหาความสงบมุ่งเน้นการปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้น

หลวงพ่อคูณท่านก็เช่นเดียวกัน ตอนที่ท่านออกธุดงค์ ท่านก็พบเจอกับประสบการณ์ทางวิญญาณเช่นเดียวกับครูอาจารย์อีกหลายองค์ เมื่ออ่านแล้วเห็นว่าสนุกดี และพอดีมาเจอที่มีผู้มาโพส์ไว้ในเว็บ ท่องเที่ยวใต้สู่แดนธรรม สาระธรรมอันอุดม: เรื่องลี้ลับ ผีมาใส่บาตร หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ ด้วย


ก็ต้องขอขอบคุณท่านที่โพสต์ไว้ก่อน (จะได้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่จากหนังสือ) จึงขอถือโอกาส ตัดตอนและเรียบเรียงขึ้นใหม่ให้กระชับ นำมา เสนอให้ท่านสมาชิกและท่านผู้สนใจเรื่องประสบการณ์ทางวิญญาณได้ลองอ่าน ส่วนจะเชื่อหรือไม่ก็แล้วแต่ท่านจะพิจารณาค่า รู้สึกจะเคยโพสต์ลงเว็บพลังจิตแล้ว บางท่านอาจจะเคยอ่านมาแล้ว ก็ขออภัยค่ะ



เมื่อครั้งที่หลวง พ่อคูณจาริกธุดงค์ ครั้งหนึ่งท่านออกธุดงค์ไปฝั่งลาว โดยออกจากวัดถนนหักใหญ่ อำเภอด่านขุนทด จังหวัดนครราชสีมา มุ่งหน้าสู่จังหวัดหนองคาย โดยท่านได้ยึดเอาแนวชายดงชายเขาอันเปล่าเปลี่ยวเป็นเส้นทาง โคจร จะหยุดปักกลดบำเพ็ญสมณธรรม และถือเอาทำเลชัยภูมิซึ่งห่างไกลชุมชนหมู่บ้านพอสมควร




ท่านเดินเท้าไปเรื่อยๆ กระทั่งถึงจังหวัดหนองคาย จากนั้นก็อาศัยเรือข้ามแม่น้ำโขงไปขึ้นยังฝั่งลาว



พรรษาแรก...ในแผ่นดินลาว ท่านปวารณาจำพรรษาอยู่ที่ภูควาย โดยอาศัยถ้ำแห่งหนึ่งเป็นที่พักบำเพ็ญเพียรตลอดพรรษา โดยมีชาวบ้านป่าเชิงเขาอุปัฎฐากเรื่องอาหารขบฉัน

เมื่อออกพรรษาแล้ว ท่านจึง ลงจากภูควาย จาริกธุดงค์ต่อไปโดยมุ่งหน้าไปทางทุ่งไหหิน และได้หยุดยั้งปักกลดที่ทุ่งไหหิน
ตลอดอาณาบริเวณของทุ่งไหหินเป็นที่ราบกว้างไกลสุดสายตา คล้ายกับว่าเป็นทำเลที่ตั้งเมืองเก่าโบราณซึ่งได้ล่มสลายสูญหายไปหมดสิ้น ไม่เหลือให้เห็นแม้แต่ซากปรักหักพัง




ทุ่ง ไหหินมีอดีตซับซ้อนทับถมกันอยู่จนยากจะแยกแยะออกมาได้ว่าเป็นยุคใดสมัยใด แต่ที่แน่นอนก็คือ ณ ที่แห่งนี้ เป็นที่สถิตย์ของดวงวิญญาณสัมภเวสีไม่มีที่จะไป นับไม่ถ้วน ได้แต่เร่ร่อนวนเวียนอยู่ด้วยบุรพกรรมของตัวเองอย่างน่าเวทนา ท่านทำได้ก็แต่เพียงสำรวมจิตเข้าสู่กุศลแล้วแผ่เมตตาออกไปไม่มีประมาณ เพื่อชี้ทางสู่สุคติแก่วิญญาณทรมานทั้งหลายเหล่านั้น



ท่านหยุดยั้งอยู่ที่ทุ่งไหหินเป็นระยะเวลาสั้นๆ เพราะเห็นว่าไม่ค่อยสัปปายะสมควรแก่การบำเพ็ญสมณธรรม ประกอบกับมีผู้คนจำนวนน้อยนิดที่อยู่อาศัยในเขตชายทุ่งไหหินและยังไม่นับถือพุทธศาสนา แต่กลับเลื่อมใสบูชาลัทธิผีบรรพบุรุษ มีเจ้าป่าเจ้าเขา ท่านจึงออกธุดงค์รอนแรมต่อไปโดยบ่ายหน้าสู่ทิศที่ตั้งของนครเวียงจันทน์ ในพรรษานั้น หลวงพ่อคูณจำพรรษาอยู่ที่วัดหนึ่งในนครเวียงจันทน์

หลัง ออกพรรษาแล้ว………ท่านธุดงค์ไปเรื่อยๆ หากพบหมู่บ้านก็พอได้อาศัยโคจรบิณฑบาต หากไม่พบพานชุมชนคนอาศัยก็เท่ากับอดอาหารงดฉันไปโดยปริยาย

จาก เวียงจันทน์ หลวงพ่อคูณจาริกไปจนถึงเมืองหลวงพระบางและจำพรรษาที่หลวงพระบางอีกหนึ่ง พรรษา ครั้นออกพรรษาแล้วก็ออกธุดงค์จากทางเหนือล่องลงมาทางใต้ของประเทศ กระทั่งเข้าเขตเมืองผาเลน

และสถานที่แห่งนี้ นี่เอง......

ห่างจาก เมืองผาเลนไปไม่ไกลนัก เมื่อท่านจาริกผ่านเชิงเขาขนาดย่อมก็พบถ้ำแห่งหนึ่งดูร่มรื่นสงัด เงียบเป็นที่น่าพอใจ ไม่ไกลจากถ้ำมีธารน้ำไหลใสสะอาด พออาศัยใช้เป็นน้ำสรง น้ำดื่มได้สะดวก และที่ตีนเขามีหมู่บ้านหลายหลังคาเรือน และชาวบ้านก็มีความเลื่อมใสศรัทธาพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง



เมื่อ ชาวบ้านเห็นท่านมาปักกลดบำเพ็ญธรรมอยู่ที่นี้ จึงพากันปีนเขาขึ้นมานมัสการถึงในถ้ำ แล้วนิมนต์ให้ท่านอยู่ที่ถ้ำนี้นานๆ เพื่อที่จะได้มีโอกาสทำบุญใส่บาตรสร้างกุศลกันบ้าง เพราะไม่มีพระสงฆ์ผ่านมานานแล้ว ท่านก็รับนิมนต์ ทำให้ชาวบ้านพากันปีติยินดีกันทั่วหน้า และกล่าวย้ำแก่ท่านว่าอย่าได้วิตกกังวลเรื่องภัตตาหาร พวกเขาจะเตรียมอาหารไว้ใส่บาตรทุกๆ เช้ามิให้ขาด

คืนนั้น…….หลวงพ่อคูณเข้าไปอาศัยถ้ำใหญ่แห่งนั้นเป็นที่บำเพ็ญเพียรด้วยความ รู้สึกปลอดโปร่งเป็นที่น่าพอใจ มีกระแสลมไหลผ่านวนเวียนตลอดเวลา

จนถึงเวลาเช้าตรู่…..ขอบฟ้าเริ่มเรืองแสงจางๆ ท่านเตรียมตัวออกบิณฑบาต แต่อากาศขณะนั้นยังขมุกขมัวมืดมัวไปทั่ว ภูมิอากาศบนภูเขาก็มีหมอกลงจัดทำให้มองออกไปไกลๆ ไม่ได้เลย ท่านสะพายบาตรออกจากบริเวณหน้าถ้ำเดินลงมาตามทางเล็กๆ ที่คดเคี้ยวและลาดชัน

จนมาถึงทางแยกลงทางที่ทอดลงไปยังหมู่บ้านเชิงเขา จึงตัดสินใจไปทางซ้าย เส้นทางสายนี้อ้อมภูเขาลาดลงไปไม่ชันนัก แต่ทางเดินออกจะรกเรื้อด้วยหญ้าและวัชพืชคลุมหน้าดินค่อนข้างหนา เดิน ตามทางไปสักครู่ฟ้าเริ่มสว่างและหมอกก็จางลง ท่านเพิ่งสังเกตว่าทางที่เดินผ่านไปนั้นกว้างขึ้นเรื่อยๆ จนไปบรรจบที่ราบกว้าง มีเงาตะคุ่มของกองอิฐเก่าๆ ซึ่งทะลายลงมาระเกะระกะ และมีซากกำแพงปรักหักพังเป็นส่วนๆ อยู่ในบริเวณนั้น



ท่านรู้สึกแปลกใจเหมือนกันที่เห็นภูมิประเทศออกจะประหลาดอยู่ เพราะจำได้ว่าตอนที่เดินผ่านหมู่บ้านก่อนจะขึ้นภูเขามาถึงถ้ำไม่เคยเห็นกอง อิฐกองหินหรือซากกำแพงแม้แต่น้อย แต่ทำไมเช้าวันนี้จึงได้มีสภาพแปลกตา หรือว่าท่านอาจจะมาผิดทาง เลยเดินเข้าหมู่บ้านด้านซึ่งไม่เคยผ่านมาก่อน

แล้ว ความคิดไม่แน่ใจก็เปลี่ยนไป เมื่อมองไปข้างหน้า เห็นชาวบ้านทั้งหญิงชายหลายคนยืนถือขันข้าวและถาดใส่อาหารรอใส่บาตรอย่างเงียบๆ อยู่ข้างทางเดิน

ท่านจึงเดินเข้าไปด้วยกริยาอันสำรวม สายตาทอดต่ำเพียงมองเลยไปแค่ 3 – 4 ก้าว ท่านรับข้าวและกับข้าวซึ่งห่อด้วยใบตองเป็นห่อเล็กๆ ไปจนสุดแถว แล้วท่านก็เดินกลับโดยอาการอันสงบเช่นเดิน ขณะที่เดินย้อนกลับขึ้นเขา ท่านยังมีข้อสงสัยอยู่อีกประการ หนึ่งก็คือ ทำไมชาวบ้านที่นำอาหารมาใส่บาตรจึงเงียบเชียบเหลือเกิน

ตลอด เวลาที่ท่านเดินผ่าน ไม่มีใครสนทนาพูดคุยกันเลย ทุกคนที่ใส่บาตรแล้วหรือกำลังรอใส่บาตรต่างก็ยืนนิ่งทื่อๆ ไม่ขยับเขยื้อน หรือเดินไปเดินมาตามประสาคนทั่วไป ไม่มีการทักทายหรือพูดคุยซึ่งกันและกัน ซึ่งผิดวิสัยธรรมชาติของสังคมคนหมู่มาก ทำให้บรรยากาศดูสงัดวังเวงบอกไม่ถูก
ท่านครุ่นคิดเพียงครู่ ก็เลิกใส่ใจ เห็นว่าไร้สาระที่จะนำมาเป็นกังวล จึงเดินมาตามเส้นทางเดิมซึ่งทอดอ้อมเขาขึ้นมาจนถึงถ้ำ

หลัง จากท่านฉันเสร็จเรียบร้อย จึงนำเศษอาหารที่เหลือจากฉัน นำมากองไว้บนก้อนหินเพื่อให้ทานแก่สัตว์ ตัวเล็กๆ อีกต่อหนึ่ง และนำบาตรไปชำระล้างที่ลำธาร เสร็จแล้วจึงนำบาตรกลับมาผึ่งแดดที่หน้าถ้ำ จากนั้นจึงเข้าที่ปฏิบัติทางจิต นั่งสมาธิสลับกับการเดินจงกรม กระทั่งครบกำหนดเวลาในตอนเย็นจึงไปสรงน้ำที่ลำธาร


คราว นี้ท่านรู้สึกแปลกใจที่เห็นเศษข้าวเศษอาหารซึ่งท่านวางกองไว้บนก้อนหินมิได้ พร่องไปเลย แสดงว่าไม่มีสัตว์เล็กๆ เข้ามากินแม้แต่ตัวเดียว นับว่าแปลกเอาการ เพราะ ตลอดระยะเวลาที่ท่านเดินธุดงค์ หากมีเศษอาหารเหลือจากฉันแล้ว ท่านวางกองทิ้งไว้ สัตว์เล็กๆ จะเข้ามากินจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือทุกครั้ง
แต่สำหรับครั้งนี้ แม้แต่มดตัวเล็กๆ ก็ยังไม่มาตอมเสียด้วยซ้ำ



เช้าวันต่อมา......ก่อน ออกบิณฑบาต ท่านแวะไปดูกองเศษข้าวและเศษอาหารเพราะกลัวจะบูดเน่า ปรากฎว่าหายไปหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือเศษเล็กเศษน้อยตกค้างเอาไว้เลย เมื่อเข้าไปพิจารณาดูใกล้ๆ ยิ่งน่าแปลกหนักเข้าไปอีก เพราะถ้าหากมีสัตว์มากินเศษอาหารจะต้องทิ้งร่องรอยเอาไว้ แต่เท่าที่เห็นบนก้อนหินเกลี้ยงเกลาประหนึ่งไม่เคยวางเศษอาหารใดๆ เอาไว้เลย ดุจ….เศษอาหารทั้งหมดหายวับไปเฉยๆ

ท่านอยู่ปฏิบัติสมณธรรมที่ถ้ำผาเลนได้ 3 – 4 วัน ชาวบ้านตีนเขาหลายคนได้ขึ้นมาหาหลวงพ่อถึงที่ถ้ำด้วยความเป็นห่วง เพราะตั้งแต่ท่านมาอยู่ ไม่เคยลงไปบิณฑบาตที่หมู่บ้านเลยทั้งๆ ที่รับนิมนต์ชาวบ้านไว้แล้ว


หลวงพ่อคูณบอกว่าได้ลงเขาไปบิณฑบาตทุกเช้าไม่ได้เว้นแม้แต่วันเดียว ทำไมชาวบ้านจึงหาว่าท่านไม่ไปบิณฑบาตล่ะ ???

ชาว บ้านก็พากันสงสัย เพราะทั่วทั้งหมูบ้านไม่มีใครเห็นหลวงพ่อ อีกทั้งข้าวปลาอาหารซึ่งทำเตรียมไว้เพื่อใส่บาตรก็ค้างเก้อทุกวัน จะว่าท่านไปบิณฑบาตหมู่บ้านอื่นก็เป็นไปไม่ได้ เพราะตลอดละแวกนี้ไม่มีหมู่บ้านอื่นใดอีกมีแต่ป่าเขาและดงไม้ไปตลอด ชาว บ้านจึงสอบถามว่าท่านลงจากเขาไปทางทิศไหน หลวงพ่ออธิบายว่าออกจากถ้ำแล้วก็ไปตามทางเดินลงเขา พอถึงทางแยกก็เลี้ยวซ้ายเป็นทางอ้อมภูเขาไป

พอชาว บ้านได้ยินดังนั้น พวกเขาก็พูดแทบจะพร้อมๆ กันว่า “หลวงพ่อไปบิณฑบาตกับผีเสียแล้ว” แล้วจึงอธิบายว่าเส้นทางที่จะลงจากเขาเข้าหมู่บ้าน ต้องแยก เข้าทางเดินขวามือ แต่ทางที่ท่านเดินไปนั้น คือทางไปเมืองร้างมาแต่โบราณกาล ไม่มีผู้คนอยู่อาศัยแม้แต่คนเดียว ชาวบ้านตีนเขายังไม่กล้าล่วงล้ำเข้าไปในเขตเมืองร้างแห่งนั้น เพราะเคยมีคนไปเจอภูตผีปิศาจน่าหวาดหวั่นพรั่นพรึงที่เมืองร้างมาแล้ว

หลวงพ่อคูณรับฟังเรื่องซึ่งท่านไม่เคยคาดคิดมาก่อน เมื่อชาวบ้านเล่าจบท่านก็ได้แต่หัวเราะหึๆ บอกแก่ทุกคนว่า

“เป็นบุญของผีเมืองร้างที่ได้ใส่บาตรพระ ซ้ำยังช่วยต่อชีวิตพระไปได้อีกหลายมื้อ จะว่าไปแล้วข้าวปลาอาหารของผีนี่มันก็แซ่บหลายอยู่……”

เช้าวันรุ่งขึ้น… เมื่อท่านออกบิณฑบาต เดินลงจากเขามาถึงทางแยก ท่านตัดสินใจเดินไปทางซ้าย และเมื่อเข้าสู่เขตเมืองร้าง คราวนี้ไม่มีใครมารอคอยใส่บาตรเช่นทุกเช้าที่ผ่านมา ที่เห็นอยู่เบื้องหน้าท่ามกลางสายหมอก คือซากปรักหักพังของเมืองโบราณซึ่งล่มสลายไปหมดสิ้น ความรุ่งเรืองของศิลปวัตถุทั้งหลายเหลือเพียงแต่เศษอิฐหินที่รอคอยการผุพังไปตามกาลเวลา ท่านจึงสงบจิตจนแนบสนิทอยู่กับกุศลที่ได้สั่งสมมา แล้วแผ่เมตตาออกไปยังวิญญาณทั้งหลายที่ยังวนเวียนอยู่ในอาณาบริเวณเมืองร้าง แห่งนี้ เพื่อให้พวกเขาได้พบกับทางไปสู่สุคติทีดีกว่า……….

จาก นั้น…ท่านจึงเดินกลับย้อนไปตามทางเดิม เมื่อถึงทางแยกท่านก็เลี้ยวไปตามทางลงเขาที่มุ่งไปสู่หมู่บ้านเชิงเขา ซึ่งชาวบ้านกำลังเตรียมอาหารรอคอยใส่บาตรท่านอยู่


และเรื่องที่เล่ามา คือประสบการณ์เผชิญวิญญาณบนเส้นทางธุดงค์ครั้งหนึ่งของหลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ หรือท่านเจ้าคุณพระญาณวิทยาเถระ แห่งวัดบ้านไร่ อำเภอด่านขุดทด จังหวัดนครราชสีมา……

สุดท้ายขอกราบอาราธนาให้หลวงพ่อหายจากอาการอาพาธ มีธาตุขันธ์แข็งแรง เป็นที่พึ่งทางจิตใจของศิษยานุศิษย์ตราบนานเท่านานเทอญ

ที่มา ท่องเที่ยวใต้สู่แดนธรรม สาระธรรมอันอุดม: เรื่องลี้ลับ ผีมาใส่บาตร หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ

และต้องขอขอบคุณภาพประกอบจากหลายๆเว็บค่ะ

 

ทุ่งไหหินงามมากนะคะ

 

แม้แต้ผี เมื่อมีโอกาสยังรู้จักสร้างกุศลกับพระเลยอ้ะ (smile)
จขกท. ยังไม่เคยได้ไปทำบุญกับท่านเลย
ได้แต่เคารพและศรัทธาท่านอยู่ในใจ

 

กราบ หลวงพ่อคูณ ด้วยความเคารพยิ่ง

 

ผมว่าไม่ใช่ผีธรรมดาแน่ๆ คงเป็นเทวดาที่อยู่แถวๆนั้น

 

ข่าวดี ^^ สำหรับศิษยานุศิษย์ลพ.คูณ




แพทย์เผย อาการ'หลวงพ่อคูณ'ดีขึ้นมาก หลังหยุดให้ยาปฏิชีวนะ หน้าตาสดใส ไม่มีไข้ กล้ามเนื้อเริ่มฟื้นตัว แต่ยังอ่อนเพลียเล็กน้อย

นพ.พินิศจัย นาคพันธ์ แพทย์ผู้เชี่ยวชาญโรคหัวใจและหลอดเลือด กล่าวถึงอาการหลวงพ่อคูณว่า ไม่มีไข้
หลวงพ่อมีสีหน้าแจ่มใส เสมหะในปอดทั้ง 2 ข้างลดลง แต่ยังอยู่ในปริมาณมากกว่าปกติ มีอาการอ่อนเพลียเล็กน้อย
การตอบสนองดีขึ้นตามลำดับ กล้ามเนื้อต่างๆ เริ่มฟื้นตัว ภาพรวมถือว่า มีแนวโน้มดีขึ้นมาก

ส่วนเรื่องการพิจารณาวันกลับวัดบ้านไร่นั้น ขณะนี้ทางคณะแพทย์ประเมินแล้วว่า คงจะยังไม่สามารถกลับได้ภายในสัปดาห์นี้
เพราะอยู่ในช่วงฟื้นตัว ซึ่งท่านยังต้องการพักผ่อนมากเหมือนเดิม และยังคงงดการเข้าเยี่ยมทุกกรณี เพื่อป้องกันไม่ให้มีการติดเชื้อเพิ่มเติมอีก

หลวงพ่อคูณดีขึ้นมากหน้าตาสดใส คมชัดลึก : อาชญากรรม : ข่าวทั่วไป

 

ด้วยความเคารพ..ไม่ใช่ผีที่เป็นสัมพะเวสีหรอกครับ..กำลังจิตไม่สามารถทำถึงขั้นใส่บาตรได้ครับ

.แค่จะปรากฏ
ตัวก็ยากลำบากแล้ว.ต่อให้เสียชีวิตมานานจนเริ่มมีกำลัง.ก็ปรากฏได้เต็มที่หลักวินาที..
..มีแต่ระดับ.เทวดา เทพ หรือ ก็กลุ่มโอปาติกะ ที่มีฤิทธิ์เท่านั้นหละครับ
จะสามารถทำอย่าง่นั้นได้..และส่วนตัวมองว่าไม่แปลกครับ..ที่กลุ่มนี้จะใส่บาตรให้ท่าน..​

 

ขออภัยค่า ^^ ขอแชร์ความคิดเห็น(ที่ไม่ค่อยมีความรู้) ตัวเองไม่มีความรู้เกี่ยวกับเรื่องเทวดา สัมภเวสี หรือภพภูมิต่างๆ เท่าไหร
ไม่รู้ว่าผีหรือสัมภเวสีเค้าทำอะไรได้มั่งทำอะไรไม่ได้มั่ง หรือเทวดาท่านทำอะไรได้มั่งไม่ได้มั่ง

แต่คิดว่า ทั้งสัมภเวสีและเทวดาก็คงมีทั้งพวกที่เป็นสัมมาทิฐิและมิจฉาทิฐิ
เท่าที่เคยได้ยินเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้จาก ประวัติหลวงพ่อจรัญ วัดอัมพวัน มีผีหรือสัมภเวสีหลายตน(ไม่ทราบจะใช้ว่าอะไร)
ที่มาสร้างกุศลกับหลวงพ่อในหลายรูปแบบ บางตนก้อเคยเป็นมิจฉาทิฐิ
แล้วหลวงพ่อท่านเมตตาอบรมสั่งสอนชี้แนะ จนกลายเป็นสัมมาทิฐิ แล้วสามารถเลื่อนชั้นระดับภพภูมิขึ้นก็มีมาก
เท่าที่ได้ยินมาเทวดา นางฟ้าบางท่าน ก้อแกล้งพระธุดงค์เวลาออกปลีกวิเวกตามป่าตามเขาก้อมี

เรื่องที่พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านประสบพบเจอ ก้อคงเป็นคุณธรรมและบารมีธรรมของท่านแต่ละองค์
ระดับปุถุชนอย่างเรา(โดยเฉพาะจขกท.)ไม่สามารถไปสัมผัสหรือล่วงรู้ได้ในสิ่งเหล่านี้
และด้วยความเคารพในหลวงพ่อคูณ ท่านบอกว่าเป็นผี
ก็เลยคิดว่าพวกที่มาใส่บาตรหลวงพ่อคูณอาจจะเป็นผีหรือสัมภเวสีที่จัดเป็นพวกสัมมาทิฐิ(มาก่อน)
แล้วประกอบกับพอจะมีบุญกุศลสั่งสมก่อนที่จะเสียชีวิตมาบ้าง
เมื่อเห็นพระสงฆ์ที่มีศีลาจารวัตรที่น่าเลื่อมใสศรัทธาอย่างหลวงพ่อคูณผ่านไป
ก็เลยต้องการสร้างกุศลคุณงามความดีเพื่อเปลี่ยนภพภูมิของตนก็อาจจะเป็นได้

แต่ในเรื่องนี้จะเป็นผีหรือเทวดาก้อขออนุโมทนากับท่านเหล่านั้นที่ยังมีจิตเป็นกุศล
ได้มีโอกาสใส่บาตรกับองค์หลวงพ่อคูณท่านโดยตรง
เพราะตัวเองยังไม่เคยได้ใส่บาตรหรือไปทำบุญกับองค์ท่านเลย
อันนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะคะ

 

ได้ความรู้เพิ่มเติมจากคุณ nopphakan ขอบคุณมากเลยค่ะ
แต่คุณ mahamettayai ไม่ต้องรู้สึกอะไรนะคะ เพราะเราก็ไม่รุ้เหมือนกับที่ คุณ mahamettayai ไม่รุ้น่ะค่ะ อิอิ
คนอ่านกระทู้ต้องขอบคุณ mahamettayai ซะอีกที่หาข้อมูลมาให้อ่าน ขอบคุณมากๆ ค่ะ ^^

 

มีโอกาสทำได้ ให้รีบทำครับจะได้ไม่ต้องมาดิ้นรนเอาตอนหลัง อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ ครับ

 

ผีดี ก็คือเทวดานะครับ...และผีดี ก็หาใช่ผีธรรมดา

แม้แต่องค์อินทร์ ท่านก็เป็น "มหาภูต"

 

ความเข้าใจเบื้องต้นของคุณ mahamettayai ที่บอกว่าทังผี ทั้งเทวดา มีทั้งที่เป็นมิจฉาและสัมมาทิฐิ นั้นถูกต้องแล้วครับ.
.ความจริงภพภูมิจนถึงระดับ
พรหมที่เคยเป็นมิจฉาก็มีครับ. ซึ่งผู้ที่สัมผัสได้จะสังเกตุจากสีผิวและลักษณะการแสดงฤิทธิ์.จะทำให้พอทราบได้ในเบื้องต้น ยิ่งถ้าเป็นระดับ โอปาติกะ
ที่มีฤิทธิ์จะยิ่งชัดเจน..

ส่วนที่คุณ mahamettayai มาโพสต่อ.ในทำนองนี้.คงเป็นเพราะการสื่อสาร
ทางภาษาผมอาจไม่ค่อยดีเท่าไร.จริงๆไม่ได้มีเจตนาจะกล่าว ตำหนิ หรือพลาด
พิงคุณนะครับ.ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ..
ส่วนที่ หลวงพ่อ ท่านกล่าว หรือ พูดว่าเป็น ผี นั้นเป็นเอกลักษณ์ การใช้ภาษา
ของท่านครับ ที่เรียกแบบรวมๆ..

ส่วนผมก็มาช่วยขยายความต่อ.แต่ดันใช้ภาษาไม่ค่อยดี.ลืมไปว่าจะส่งผลกระทบหรือให้ทำให้เข้าใจผิดหรือเปล่า...
เอาว่า.ส่วนตัวพอจะมีประสบการณ์ กับ ท่านมาบ้างแบบไม่ต้องไปที่วัด พอจะ
เดาได้นะครับ..
ส่วนเรื่องการใช้ภาษา ขอให้อภัยอีกรอบก๊าบ..:'( (​

 

สนุกมากกับเรื่องนี้

 

ต้องขอโทษคุณ nopphakan ด้วยค่า ^^
ด้วยความสัจจริง ไม่ได้คิดว่าจะตำหนิ หรือติเตียนแต่อย่างใด (smile)
ยังขอบคุณด้วยค่า ตอนแรกไม่คิดว่าจะมีใครเข้ามาอ่าน
เพราะรู้สึกเรื่องนี้เคยมีสมาชิกโพสต์ไว้เมื่อหลายปีก่อน
ส่วนตัวแล้วชอบเรื่องผีๆ สางๆ อยู่แล้ว เพิ่งอ่านเจอเรื่องนี้(ในหนังสือ)เมื่อเร็วๆนี้เอง
เห็นว่า เรื่องนี้สนุกดี ^^ ก้อเลยมาโพส์ไว้เผื่อมีบางท่านอาจจะยังไม่เคยอ่าน

แต่จะว่าไปแล้ว อ่านเรื่องนี้แล้วก้อได้แง่คิดว่า
ควรจะสร้างบุญกุศลซะตั้งแต่ตอนที่ยังมีชีวตอยู่ น่าจะดีที่สุด :VO

 

มีโอกาศทำได้ก็ควรจาทำ

 

ขออนุโมทนาสาธุ ธรรมใดที่ท่านสำเร็จแล้ว ขอข้าพเจ้าสำเร็จด้วยเทอญ สาธุๆๆ

 

รู้อย่างเดียวว่า อ่านแล้วขนลุกพรึบพรับเลยค่ะ หลายทีด้วย><

 

ขอให้หลวงพ่อเเข็งแรง และ หายป่วย ไวไว ครับ

 

หลวงพ่อท่านเดินธุดงค์ ก่อนที่จะมีสงครามกลางเมืองลาวใช้มั้ยครับนี่ เพราะทุ่งไหหินนี่ ทหารไทยกับเวียดนามตายกันเยอะเหมือนกันนะ

 

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข
ยืน เดิน นั่ง นอน เป็นทุกข์ยิ่ง
เกิดอีกก็ทุกข์อีก ไม่มีวันจบสิ้น
จงเบื่อหน่ายการเกิดแก่เจ็บตาย
นิพพานชาตินี้กันเถอะ