รู้จัก รู้จริง และ รู้แจ้ง

เปรียบเหมือนคนไม่ได้ญาณ ฌาน แต่มักทำตนเป็นผู้รู้ยิ่งกว่าคนที่ได้ญาน ฌานในการทรงอภิญญาแล้วใช่ไหมอินทรบุตร อุปมาได้ดีนิ แต่เหตุใดใยเจ้าไม่เข้าใจและหมุนญาน ฌานสักทีทั้งที่รู้แจ้งกว่าผู้ใด หรือเจ้าจะไม่รู้จิงหลอกตัวเองกันแน่

 

บอกไปก็เท่านั้้นจริงๆ ได้ฌาน4 ใช้อภิญญาได้เมื่อไหร่ค่อยมาคุยนะ หวังว่าผมจะไม่รอนานเกิน เมื่อท่านได้อภิญญาท่านไปถามกับพระอรหันต์เอาเองละกัน แต่ยังไม่ได้อภิญญาอย่าเพิ่งไปถามพระอรหันต์นะเพราะไปทางฝันหรือนึกคิดจะได้คำตอบแบบความฝันกลับมา

 

ขอบคุณครับ ฝันรอผม ก็คงไม่เจอกับ แล้ว ฐีติภูตัง อย่าลืมไปศึกษานะครับจะได้มีโอกาสเจอกันจริงๆ ขอให้ เจริญทั้ง อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง

 

จิตกับกิเลสเป็นอันเดียวกันก็เจริญเถอะคับ ขอบอกว่าไปศึกษาเข้าใจธรรมเบื้องต้นโดยละเอียดถี่ถ้วนก่อนนะคับและวิปัสนากรรมฐานจะได้ก้าวขึ้นสู่อภิญญาสักที

 

การเราทั้งหลายศึกษาธรรมะเพราะต้องการพ้นทุกข์
อยากพ้นทุกข์ก็ต้องรู้ว่าทุกข์มีที่ไหน
หาข้างนอกดูข้างในดีๆสิ
มันอยู่ที่เรา ในนี้ ในกาย ในจิต
พิจราณาสิทุกข์อยู่ส่วนไหนของกาย
แขน ขา หัว ตัว ตับ ปอด ฯลฯ มีอะไรมันก็ทุกข์อันนั้น
งั้นดูจิตต่อ ทุกข์มันส่วนไหนของจิต
(ขอรวบรัดนะครับ จิต ขันธ์ ๔ แยกออกพิจราณาดีๆ มันก็มีทุกข์ไปหมด)

เมื่อขันธ์ทั้ง ๕ เป็นกองทุกข์ ทุกข์ก็คือตัวเรา เรานี้แหละกองทุกข์

ทุกข์กับกิเลสมันอันเดียวกัน เราีนี้แหละกองกิเลส

แล้วอะไรที่ไปพ้นทุกข์ในเมื่อมันเป็นกิเลสหมด ก็ไอ้ตัวที่มันนั่งดู ขันธ์ ๕ ไง

สติ นี้ไงคือ ฐีติภูตัง

อภิญญาเป็นความรู้ของจิต อภิญญา ๖ เป็นความรู้ของฐีติภูตัง

อภิญญาเป็นลักษณะ อาการก่อนได้นิพพาน เหมือนอาการทั้ง ๕ ก่อนได้ ปฐมฌาน
อภิญญาถึงเวลาได้ก็ได้เอง

อภิญญาจะเป็นคุณหรือโทษอยู่ที่สติ

(พิมพ์เองไม่ได้ก๊อปปี้บทความของใคร ไม่ได้อวดแต่จะบอกว่า คุณไม่รู้หรอกว่าใครมีอะไรได้อะไรมากน้อยบ้าง เขาไม่อวดกัน มันไม่สร้างประโยนช์แก่ความเพียร)

คนอื่นเขาอนุเคราะห์อ้อมๆให้ ก็ไม่รู้ตัว ไปไล่ว่าเขาแบบขาดสติ พอขาดสติก็ขาดปัญญา ขนาดจะว่าใครเขายังไม่อ่านและไตร่ตรองให้ดีก่อน ว่าเขาโพสอะไร หมายความว่ายังไง ตัวเองเข้าใจธรรมยังไม่แทงตลอดก็อวดรู้ อวดฤทธิ์ คนได้อภิญญาแล้วขาดสติได้ขนาดนี้ก็พิจราณาตัวเองดีๆ่ว่าเสื่อมแล้วยัง กลายเป็นอุปาทานแล้วยัง ผมเตือนใครผมไม่อ้อม ซัดมันตรงๆแรงๆ เงี้ยดี เพราะเราหวังดีถ้ายังอยากโง่อยู่ก็แล้วไป มั่วเกรงใจคนขาดสติมันเจ็บตัว โดยเขาไล่กัดปล่าวๆ

ลองกลับไปดูโพสตัวเองที่ไล่ว่าคนอื่น ดูว่า ทำไม่ไม่มีคนอนุโมทนา คิดดีๆ
และดูที่เวลาโดนว่า มีคนอนุโมทนาไหม การย้อนดูการอนุโมทนานั้นช่วยในเรื่องเจริญสติได้ และทำให้หลงได้เหมือนกัน

จะโกรธผมๆไม่ว่า เผื่อที่ผมเสียเวลาแล้วทำให้คุณเข้าใจได้

จะบุญหรือบาปก็วัดกัน ๕๐-๕๐

 

คนที่ไม่ได้อภิญญา ขาดสติมีเยอะกว่านะผมว่า จะไปสอนคนอื่นได้ญาน ฌาน ทางนี้ถูกทางโน่นผิด อวดรู้ อวดฤทธิ์โดยที่ไม่มี ก็พิจารณาตัวเองดีๆเถอะ วันเวลาผ่านไปทำไรอยู่

 

กล่าวมานี้เข้ากับตัวเลยนะอินทรบุตร
คนได้อภิญญา6จะบอกคนไม่มีอภิญญาให้ได้บ้าง แต่ปลาก็ยังจะมุดลงโคลนบอกโคลนนี่แหละดีที่สุด อยู่ใต้โคลนบรรลุแล้ว
แต่เมื่อไหร่ที่ปลาขึ้นจากโคลน อุปมาคือ ได้อภิญญา6แล้วย่อมรู้ว่าอะไรคือทางอะไรไม่ใช่ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่ปลาจะมุดหัวขึ้นมาจากโคลนสักที

 

ผมไม่สนใจคุณๆก็ไม่ต้องมาสนใจผม พอนะครับ

 

แค่เตือนสติให้คนไม่ได้ญาน รีบหาครูอาจารย์รู้จิงแนะนำ อย่าได้ไปยึดติดทางเดิมๆที่ไม่เกิดญาน ฌานสักที

 

อืม ถ้าพูดแบบนี้ ก็เป็นการปรามาส หลวงพ่อโชดก หลวงพ่อจรัญ หลวงปู่มั่น หลวงปู่เทสก์ นะ เพราะผมปฏิบัติธรรม ตามแนวทางของท่านทั้งหลายเหล่านี้นะ

 

มันอยู่ที่ตัวคนปฏิบัติมากกว่าอินทรบุตร ลำไม่ดีอย่าโทษปี่โทษกลองและครูอาจารย์ถ้าคนสอนถึงอภิญญา6แล้ว ย่อมต้องโทษตนเอง
อีกประการคือผมยึดหลักพระไตรปิฏกมาศึกษาเรื่อง ญาน ฌาน อภิญญา ซึ่งผมเห็นว่าเป็นต้นกำเนิดวิปัสนากรรมฐานจากพุทธองค์โดยตรง
วิปัสนากรรมฐานตอนหลังๆก็ล้วนแตกย่อยออกมาจากพระไตรปิฏกทั้งสิ้น

 

ก็นี่แหละนะ... ไม่มีสติ พูดไม่คิด พิมพ์ยังผิดๆ ถูกๆ ต้องตามแก้ทุกครั้งเลย
ก่อนหน้ามาทางธรรมะ นี่ต้องกินยาที่หมอเขาจัดไว้ให้หรือเปล่า?

ไม่ได้ว่าอะไรถึงทางจิตนะ จิตเนี่ยทุกคนเท่าเทียมกันหมดแล้ว แต่กายสังขารในชาติปัจจุบันหนะ มีอะไรผิดปกติไหม?

ถ้าใช่อย่างที่ผมรู้สึกนะ ต้องเจริญสติให้มากๆ เอาให้สติมันทัน กับความหลง ความฟุ้ง ที่เป็นเพราะขันธ์ 5 ในชาติปัจจุบัน มันกวนขึ้นมาบ่อยๆ นะ แล้วอาการจะดีขึ้นนะ

เรื่องวิปัสสนากรรมฐานของพระพุทธองค์นี่ ลองไปศึกษาดูให้ดีเถอะ แล้วจะได้เข้าใจอะไรมากขึ้นกว่านี้ หรือจะปิดหูปิดตา เชื่อว่าที่ตัวเองเรียนมา เป็นของเดิมแท้ ก็เชิญติดอยู่กับข้อนั้นต่อไป

 

รู้จัก คือการได้เห็นได้อ่านได้พบได้รู้ เสมอเหมือน ปริยัติ
รู้จริง คือการเห็นของจริง ของจริงจะเห็นได้รู้ได้คือต้องปฏิบัติ เสมอเหมือน ปฏิบัติ
รู้แจ้งคือ การเห็นแจ้งให้สภาวะทั้งหลาย หมายถึงผลที่จักได้รับด้วย เสมอเหมือน ปฏิเวธ

ผู้ใด้เข้าถึง3รู้ก็หมายถึง เข้าถึง ไตรสิกขา ได้
ย่อมเป็นผู้ห่างไกลกิเลสได้ในที่สุดครับ

 

หากจะใช้ คำพูดแบบ ภาษาบ้านๆเรานี่ สั้นๆ
เคยฟังหลวงปู่ละมัย ท่านแนะนำ ว่า

"อย่าคิดว่าคนอื่นไม่รู้ในสิ่งที่เรารู้ เพราะกูก็โง่มาก่อน"

 

ชี้ทางให้ผู้อื่นได้ญาน ฌาน นี้เรียกว่าข่มหรอคับ ? วิสุทธิ7ไปอ่านดูนะ

 

อืม แสดงว่า ไอ้ที่ผมรู้สึกได้ มันถูกต้องจริงๆ ด้วยสินะ
พยายามต่อไปแล้วกันนะ ก้าวข้ามข้อจำกัดของกายสังขารในชาติปัจจุบันของคุณให้ได้ ผมเอาใจช่วย...

 

ที่ผมมาบอกวิธีปฏิบัติไม่ใช่อะไรหรอก เพียงอยากให้ทุกคนที่ตั้งใจภาวนาได้ญาน เมื่อได้ญานแล้วย่อมเห็นอะไรคือทางอะไรไม่ใช่ทางและไปสู่ญานขั้นสูงด้วยตนเอง หรือไปถามพุทธองค์หรือแม้แต่พระอรหันต์ที่สำเร็จแล้วทั้งหลายพระอัครสาวกเป็นต้น เป็นสะพานส่งต่อไปสู่อาสวักขยญานที่สุดแห่งอภิญญา วิสุทธิ7ก็บอกไว้


วิปัสนากรรมฐาน ที่ผมปฏิบัติไม่ถึง7วันได้ญาน ฌาน กระทู้นี้มีบอก

http://palungjit.org/threads/เข้าฌาน-แล้วระลึกชาติ.363781/

 

....ก็ต้องสมาทาน สิกขา สาม นั้นแหละครับ...ดังคำของ ธัมธินนาเถรี กล่าวตอบแก่วิสาขาอุบาสก....อริยอัฎฐังคิกมรรค(อริยมรรคมีองค์แปด)สงค์เคราะห์ลงในขันธิ์ทั้งสาม(ศิล สมาธิ ปัญญา)---สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สงเคราะห์ใน ศิลขันธิ์...สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ สงเคราะห์ใน สมาธิขันธิ์...สัมมาทิฎฐิ สัมมาสังกัปปะ สองอย่างนี้สงเคราะห์ลงใน ปัญญาขันธิ์

 

พระวจนะ สิกขาสาม เป็นสิ่งที่ส่งเสริมกันตามลำดับ(เมื่อพระผู้มีพระภาค ประทับอยู่ที่อุทยานอัมพลัฎฐิกา ในราชอาคาร ทรงกระทำธรรมีกถาเป็นอันมากแก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้ว่า) พระวนะ"....ศิลเป็นอย่างนี้ สมาธิเป็นอย่างนี้ ปัญญาเป็นอย่างนี้..สมาธิที่ศิลอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่มีอานิสงค์ใหญ่....ปัญญา ที่สมาธิอบรมแล้ว ย่อมมีผลใหญ่มีอานิสงค์ใหญ่....จิตที่ปัญญาอบรมแล้ว ย่อมหลุดพ้นจากอาสวะ ทั้งหลายโดยชอบเทียว...คือพ้น จาก กามาสวะ ภวาสวะ อวิชชาสวะ----มหา.ที.10/96/76.....