จะเอาอะไรกันอีก

ในสังสารวัฎนั้นพระพุทธเจ้าก็ทรงบอกแล้วว่าเราเคยได้เคยเป็นกันมาจนหมดทั้งนั้นแล้ว ราชา สวรรค์ พรหม แม้แต่ความเป็นพ่อแม่พี่น้องกันก็เป็นกันมาหมดทั้งนั้น คงเหลือแต่ความเป็นโสดาบันถึงอรหันต์เท่านั้นที่พวกเราทั้งหลายยังไม่ได้เป็นกัน จะสนใจอะไรกันมากมายเลย มุ่งหน้าเดินให้ตรง เดินให้ถูกจุดหมาย โดยการพิจารณาอริยสัจ4ให้มากๆ โดยเฉพาะกิจหรือหน้าที่ในอริยสัจทั้ง4ให้มาก ทำสิ่งที่สูงสุดถึงจะไม่ได้ในสิ่งที่สูงสุด100% ก็จะไม่ตกต่ำแน่นอนครับด้วยความปรารถนาดีนะครับ

 

ศึกษาเรื่องบุคคล ๔ จำพวก คือ อุคฆฏตัญญู วิปจิตัญญู เนยยะ ปทปรมะและบารมี ๑๐ เพิ่มเติม
บางคนเขารับได้แค่ทาน ก็ปล่อยเขาไป
บางคนรับได้แค่ศีลก็น่ายกย่อง
บางคนมุ่งตรงพระนิพพาน เขาจะแสวงหากรรมฐานเอง

ปุถุชนผู้ไม่มีคุณวิเศษและญาณทัศนะต่างๆพึงยังพรหมวิหาร ๔ แก่บุคคลทั่วไป
เขาพึงพอใจทำแค่ไหน ยินดีกับเขาโดยถ้วนหน้ากัน

 

แบบนี้มีเยอะมั้ย?ในพลังจิต..ขอโมทนาค่ะ..

 

ก็เพราะเรารู้มีคนต่างชั้นซิเราถึงได้กล่าวให้ทราบว่าสิ่งไหนควรทำหรือสิ่งไหนไม่ควรทำอย่างไร แต่ใครจะทำได้หรือไม่ได้หรือเข้าใจหรือไม่เข้าใจนั้นแหล่ะเป็นตัวบ่งบอก

 

บางทีที่เรารู้ มันยังไม่พอ
บางคนก็ต้องรอเวลา

มีเพียงพระพุทธเจ้าเท่านั้นที่รู้เวลารู้บุคคลจริตนิสัย
แม้พระสารีบุตรเองก็ให้กรรมฐานที่ผิดจริตนิสัยแก่ศิษย์ในสำนักของท่านได้

ท่านพระฉันนะ ท่านพระวักกลิ ท่านพระองคุลีมาลเป็นแบบอย่างที่พึงศึกษา

 

เราเห็นเราก็ชี้ให้ดู ใครจะเห็นเหมือนเราหรือไม่เราก็คงจะช่วยอะไรไม่ได้จริงๆ เพราะสิ่งที่เรารู้มาได้ก็เพราะมีผู้ที่เห็นก่อนหน้าเราเป็นคนชี้ให้เราเห็น และเราก็ค่อยๆมอง เราจึงเข้าใจขึ้นมาได้

 

ไม่มีใครจะอยากอยู่ในตม ขอเพียงเปิดใจสดับรับฟังพระสัทธรรมของพระพุทธองค์
ก็เป็นบัณฑิตขึ้นมาได้ เพราะมนุษย์เป็นผู้ฝึกได้ ผู้ชนะเท่านั้น นั่นคือพระ