ครูคือผู้ที่ทำให้ "ถูกต้อง" ส่วน "นักขาย" คือ "ผู้ที่ทำให้ถูกใจ

เวลาครูพูด ครูก็สอน นักเรียนมักโดนดุ และเก่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว
แต่นักเรียนก็ไม่ชอบครู ครูก็รู้ว่านักเรียนไม่ชอบ แต่ครูก็ยอม

ที่สำคัญ ครูไม่เก็บตังค์ ครูไม่ใช่อาชีพ ครูไม่หวงวิชชา ไม่กั๊ก
ครูอยากถ่ายทอดวิชชาให้ลูกศิษย์รับช่วงต่อตนไป เท่านั้นเอง


เวลานักขายพูด นักขายพูดเก่ง เอาใจเก่ง และลูกค้าไม่ได้ฝึกตนแท้จริง
ลูกค้าติดนักขายที่เอาใจเก่ง พูดเก่ง เขาจึงรักนักขาย และโง่ลง

บางทีก็เรียกนักขายคนนั้นว่า "คุรุ"


(glass)

 

ครูกล้าที่จะด่าลูกศิษย์ แม้นว่าลูกศิษย์จะแก่กว่าตน หรือรวยกว่าตน


นักขายจะไม่ด่าลูกค้า ไม่ตักเตือน ไม่ท้วงติงลูกค้า มีแต่พูดเอาใจ
เกรงใจลูกค้า ยอมลูกค้าให้ทำผิด ทั้งๆ ที่ตนก็รู้ว่าเขาทำผิด แต่ไม่กล้าแย้ง

 

คนที่ได้เจอ "ครู" จะเก่งขึ้นอย่างชัดเจน และได้วิชชาของจริง


คนที่ได้เจอ "นักขาย" จะไม่ได้วิชชาแท้จากเขา
จะติดตามจ่ายเงิน รอบแล้วรอบเล่า เขาก็ยังไม่ให้วิชชาแท้จริง


เพราะ "นักขาย" กลัวว่า "ลูกค้า" จะมีวิชชาแบบตน จึงกั๊กไว้

 

ครู ไม่ประสงค์ให้ลูกศิษย์มากราบไหว้บูชาหรือนับถือตนว่าเก่งกาจ
ครู นิยมชีวิตที่สงบเรียบง่าย สมถะ ไม่ต้องมีใครมาห้อมล้อมให้วุ่นวาย


แต่ "เจ้าลัทธิ" นิยมให้คนมานับถือตนมากมาย ห้อมล้อมตนมากมาย
และกราบไหว้บูชา เรียกตนว่า "คุรุ" นิยมออกหน้าออกตายิ่งใหญ่ชัดเจน

 

ครูมีเมตตา จะให้วิชชาฟรีๆ ไม่มีเงื่อนไขใดๆ ทั้งสิ้น เจอลูกศิษย์ดีๆ
ถือเป็นวาสนาของตนที่จะมีคนมารับสืบทอดวิชชาของตนแล้ว


นักขาย นิยมให้ลูกค้ามาซื้อมากๆ มาหาตนเองมากๆ มีเงื่อนไขภายหลังเสมอ
แรกๆ ก็พูดน่าสนใจ พอไปเจอทีไร ต้องจ่ายตังค์ทุกที และเขาไม่คิดว่าต้อง
มีใครมาสืบทอดวิชชาของเขา เพราะเขาไม่ได้อยากให้วิชชาใครไปจริงๆ

 

ครูมีวิชชา จึงเสียดายวิชชา ไม่อยากให้หายสูญ เพราะตนเสี่ยงชีพจึงได้มา
จึงอยากเผยแพร่ รอก็แต่จะมี "ลูกศิษย์ที่มีบุญวาสนา" จะรับสืบทอดไป


นักขาย เสียดายเงิน เสียดายเวลา หากจะถ่ายทอด ต้องมีเงินมาเสมอ
จึงไม่คิดบอกให้หมด จะผูกมัดให้ลูกค้าต้องไปจ่ายตังค์ถึงรับวิชชาจากตนได้

 

ครูทำให้ลูกศิษย์ฉลาดขึ้น และเหนือตนขึ้นไป จนกระทั่งลูกศิษย์ไม่ต้องพึ่งพาตนอีกต่อไป


แต่ "นักขาย" ทำให้ลูกค้าโง่ลง ตนจะได้ควบคุมลูกค้าได้ และทำให้ลูกค้า ต้องพึ่งพานักขายผู้นั้นตลอดไป

 

ครูให้ฟรีไม่มีคนเอา เขาคิดว่าครูไม่เก่ง เพราะไม่เก็บตังค์


"นักขาย" มีเทคนิควิธี ทำให้สินค้าน่าซื้อ น่าสนใจ คนโง่มากมาย จึงต้องจ่ายตังค์ และไม่ได้เจอ "ครูดี"

 

ครูแท้มีแต่ให้


นักขาย มีแต่ "แลกเปลี่ยน"

 

ควรถือธรรมเป็นใหญ่ตัวบุคคลเป็นรอง แล้วจะไม่โดนหลอก อย่ายึดติดในตัวบุคคล แม้พระพุทธเจ้าก็ไม่สอนให้ยึดติดในพระองค์ทรงสอนให้สาวกเคารพธรรมที่พระองค์ทรงแสดง ซึ่งพระพุทธองค์ก็ทรงเคารพธรรมเช่นกัน[b-wai]



ตัวอย่างการเคารพในตัวบุคคลจนลืมธรรมอย่างเช่นที่ผ่านๆมา

ดังเช่น พระนิกร พระยันตระ อาจารย์กู้ ฯลฯ รวมถึงคนที่จะตามๆมาในอนาคต (b-ng)

 

พระพุทธเจ้า คือ "บรมครู" คือ ครูแท้
ไม่มีการแลกเปลี่ยน ไม่เก็บตังค์


ที่สำคัญ


เดินเข้าไปหาลูกศิษย์ถึงที่...

 

ใครมีปัญญาดี มีบุญวาสนา จะได้เจอ "ครูดีมีแต่ให้"


ที่เหลือเข้าระบบเศรษฐกิจ ทำให้คนมีรายได้มากมายครับ

๑ ๑
. ๓

 

ถ้ามั่นใจว่าตนเองดี อย่ากลัวที่จะโดนตรวจสอบ เพราะเป็นปกติของโลก เห็นได้ชัดจากการเมือง และประวัติศาสตร์ แต่การตรวจสอบก็ขอให้เป็นไปโดยปราศจากอคติ

<TABLE class=tborder id=post662145 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid"> 20-08-2007, 12:18 PM <!-- / status icon and date --></TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#5 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>aya_ke.<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_662145", true); </SCRIPT>
สมาชิก



เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 01:03 PM
วันที่สมัคร: Dec 2005
ข้อความ: 68 <!-- Start Post Thank You Hack -->
ได้ให้อนุโมทนา 420 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 246 ครั้ง ใน 35 โพส <!-- End Post Thank You Hack -->
พลังการให้คะแนน: 52




</TD><TD class=alt1 id=td_post_662145 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- message -->...บางท่าน โดนด่า โดนพูดเสียด ตั้งแต่เดือนก่อน แต่เก็บเอาคำพูดมาแทงตัวเองทุกๆวัน
รู้หรือไม่ ว่าคนที่ด่าท่าน เขาลืมไปนานแล้ว ท่านต่างหากที่ยังไม่ลืม และใช้ใจตัวเองหมักหมมถ้อยคำไร้สาระเก็บไว้ไม่ยอมสลัดทิ้ง.....


ทำให้หวนนึกถึงเพลง ๆ หนึ่งค่ะ มีเนื้อความที่ว่า " ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ ได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง "

โมทนา


</TD></TR></TBODY></TABLE>

(หลายๆคนโดยตรวจสอบ แต่กลับจับจดแต่สิ่งที่เขาตวจสอบ จนร้อนรุ่มใจ เพราะ ถูกถอดหัวโขน ถูกถอดหน้ากาก ส่วนคนตรวจกลับผ่านแล้วผ่านไป เชื่อซิ เดี๋ยวต้องมีคนมาแย้งผม เพราะผมเปิดช่องไว้ (deejai) )

 

เมื่อไรหนอ คนจะไม่ตามืดบอด
เมื่อไรหนอ พวกเขาจะได้พบครูดี
เมื่อไรหนอ พวกเขาจะ "รอด" จากวัฏฏสงสาร


รอ รอ รอ รอ... (แต่ก็ทำระหว่างรอ)

 

หากเธอจะมุ่งหาคนดี เธอทดสอบฉัน ฉันขอตอบว่า "ฉันไม่ใช่คนดี"
หากเธอจะมุ่งหาคนมีฤทธิ์ เธอทดสอบฉัน ฉันขอตอบว่า "ฉันไม่ใช่คนมีฤทธิ์"
หากเธอจะมุ่งหาคนน่าเชื่อถือ เธอทดสอบฉัน ฉันขอตอบว่า "ฉันไม่ใช่คนน่าเชื่อถือ"


ฉันไม่ใช่ทุกสิ่ง และสิ่งใดๆ ที่เธอคาดหวังหรือตามหา
แต่เมื่อเธอพบฉัน "และเปิดใจเป็นกลาง" เราคุยกันฉันมิตรที่เท่าเทียม
ไม่แบ่งแยกใครอายุมากกว่า ใครศึกษานานกว่า ใครบารมีมากกว่า


สิ่งที่เธอได้รับจากฉันนั้น
เพราะเธอ "ปฏิบัติเอง"
ฉันไม่ได้ให้อะไรเธอเลย

 

นักขายไม่ใช่คนเลว ผมไม่ได้กล่าวว่านักขายเลว ไม่ควรสรุปเองอย่างนั้น
แต่นักขาย ไม่เรียกว่าเป็น "ครูแท้"


ทุกอาชีพเป็นคนดีได้
แต่ "ครู" ไม่ใช่อาชีพ
ดังนี้ การกระทำของครู
ไม่ขึ้นอยู่กับเงิน


อดีต ครูแท้ ไม่มีเก็บเงิน
ปัจจุบัน เราเคยชินกับการเรียนที่ต้องจ่ายเงิน
เลยคิดว่า "ครูแท้" ก็เก็บเงินกันทั้งนั้น
แท้แล้วไม่ใช่เลย


ครู นั้น เป็น "ของสูง"
ควรค่าแก่การบูชา
ไม่ใช่ว่าใครๆ ก็ถือว่าเป็นได้

 

ครูในปัจจุบัน = พนักงานสอนหนังสือ

ให้บริการดี เป็นคนดี ลูกค้ารัก


แต่ไม่ใช่ "ครูที่แท้จริง"

 

ครูในอดีต = ฤษีในถ้ำ

ลูกศิษย์ศรัทธาต้องดั้นด้นไปหาเอา แต่ครูไม่มีขอ มีแต่ให้


นี่คือ "ครู" ที่เราควรไหว้กัน