Convoluted Universe ป้าโดแห่งหุบเขาโอแซก

หากว่าโลกใบใหม่ร้างผู้คน
ก็คงเปรียบได้กับบ้านที่ดูแสนอบอุ่นแต่ไม่มีผู้อยู่อาศัย

ป้าหวังว่ามันจะต้องมีหนทางที่จะช่วยให้เราส่วนใหญ่
สามารถเดินไปพร้อมๆกันกับโลกใบใหม่
นั่นหมายถึงผู้คนเหล่านั้น
จะต้องปรับความสั่นสะเทือนของตนเองให้สูงขึ้นได้ด้วย
แตก็ยังอดคิดไม่ได้ว่า
"พูดนะมันง่ายกว่าทำเสียอีก"

ในเมื่อที่ผ่านมาก็เห็นกันอยู่แล้วว่า
นับพันนับร้อยชาติที่เราทั้งหลาย
ถูกตรึงอยู่กับโลกใบนี้
ด้วยกรรมที่ต่างคนต่างช่วยกันผูกเข้าด้วยกัน
ทับถมกันมานับไม่ถ้วน

และแล้วป้าก็พึ่งได้เข้าใจ...
ว่าหากมันเป็นเช่นนั้นจริง
กระบวนการเหล่านี้กำลังเกิดขึ้นจริงๆ
กรรมเก่าที่เราได้สร้างกันมาตั้งแต่อดีตชาติ
ก่อนที่เราจะมาเกิดกันในชาตินี้
มันจะไม่สูญหายไปไหน
มันจะยังคงอยู่ที่นั่นเสมอ
(กฎของทุกสรรพสิ่งในจักรวาลจะไม่มีวันสูญสลาย
แต่สามารถเปลี่ยนรูปแบบไปได้เรื่อยๆ)

แต่.....มันจะถูกทิ้งเอาไว้ที่โลกใบเดิม
นั่นคือที่ๆกฎแห่งกรรมยังคงทำงาน
และยังคงส่งผลต่อผู้กระทำ
กรรมเก่าในอดีตหลายร้อยชาติที่ผ่านมาิ
จะไม่ติดตามผู้กระทำไปยังระนาบที่สูงกว่า

(น่าจะหมายถึงว่า สิ่งที่เราต้องใส่ใจ
คือการกระทำในชาติปัจจุบัน
ชาตินี้และช่วงเวลานี้เท่านั้น
ที่จะเป็็นตัวตัดสินว่า
เรามีจิตรวิญญาณที่ดีอย่างไร
หากยังคงสร้างกรรมทับถมตัวเองได้อีก
เราก็จะยังคงอยู่บนโลกใบเดิม
เพื่อให้ กฎแห่งกรรมยังคงทำงานได้ต่อไป
แต่หากเราสามารถผ่านมันไปได้
นั่นหมายถึงเราได้เลื่อนขึ้นไปสู่อีกระนาบ
ที่ซึ่งผลแห่งกรรมในอดีตชาติที่ผ่านมา
จะไม่สามารถส่งผลข้ามขึ้นไปในระนาบที่สูงกว่าได้
แต่คงอยู่ในระนาบเดิม หากเจ้าตัวไม่อยู่
มันก็คงอยู่ในสถานะ "กรรมรอส่งผล" ไปเรื่อยๆ
ชั่วกัปชั่วกัลป์
แต่หากเจ้าตัว ยังคงป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นก็ซวยไป
เหมือนกับโลกใบนี้ ที่กำลังพยายามปลดปล่อยตัวเอง
ด้วยวิธีการเฉพาะของเธอเอง และเมื่อเธอทำสำเร็จ
กรรมก็จะยังส่งผลอยู่ในโลกใบเดิมอยู่ดี)


จบแระ มันโจ๊ะจิงๆ


ปล เท่าที่อ่าน ป้าแกเคยได้พูดคุยกับชาวอนาคต
ต่างกรรม ต่างวาระ ต่างคน
ซึ่งพูดจาสอดคล้องกันทุกคน
ถึงอนาคตโลกใหม่ ที่แกพยายามอธิบายออกมา
คณะผู้เฒ่าฝั่งจิตรวิญญาณ และฝั่งที่มีกายสัมผัส
ยอมให้ผ่านเข้าไปดูได้ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ

 

-ขอบคุณอย่างยิ่งค่ะ
rabbit_heartrabbit_heartrabbit_heart

 

ขอบคุณมากๆเลยค่ะ ^^

;aa34
;hi2

 

ขอบคุณ จขกท. ที่โพสมาให้อ่านกัน
ชอบอ่านค่ะ

จริงๆก็ซื้อหนังสือแนวๆนี้อ่านหลายเล่ม
เขาก็พูดคล้ายๆกันแบบนี้


อาจจะพูดไม่ถึงกับตรงกันเป๊ะ
แต่ก็มาในแนวๆนี้ คล้ายๆกัน

เราชอบเก็บข้อมูลเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว
ชอบอ่านค่ะ
ขอให้โพสมาเถอะ

 

ขอบคุณนะคะที่แกะสรุปมาให้ได้อ่านกัน *-*
ถึงไม่ได้โพสต์ ก็ตามอ่านอยู่เรื่อยๆนะ

 

-มันโจ๊ะจริงๆดว้ยแหละ..คุณAlderon..ขอบคุณ ที่กรุณาแบ่งปันสิ่งดีๆมีประโยชน์..และความรู้..ตายไปคุณตอ้งได้ไปอยู่ที่สวรรค์ ชั้นดุสิต..แหล่งรวมเหล่านักปราชย์ราชบันดิต..ผู้เผยแพร่และส่งต่อความรู้แด่ผู้ไม่รู้..และคุณกำลังทำหน้าที่ในหนึ่งนั้น..อนุโมทนาสาธุจ้า..เป็นกำลังใจจ้า..และจะติดตามอ่านเสมอๆ..อัฟบ่อยๆเพราะมันเป็นอีกขอ้ความหนึ่งที่ชว่ยยืนยันในสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น...(f)

 

ึคงเป็นเพราะว่าเราสนใจในเนื้อหาเดียวกันนะ
แต่ที่มาแตกต่างกัน... น่าสนใจดี ... ขอบคุณค่ะ

 

ขอบคุณที่แปลมาให้อ่านนะคะ

 

ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านนะคับ
น่ายินดีอย่างแรง ถ้ามันจะช่วยให้เราๆท่านๆได้เปิดมุมมองใหม่ๆ
หากพอมีเวลาจะลองดูหัวข้ออื่นๆมาเพิ่มเติมเรื่อยๆ

ที่อยากนำเสนอเรื่องนี้เพราะว่า หลายๆครั้งเรามักจะได้ยินเรื่องราว
จากคนโน้นคนนี้ คล้ายๆกัน แต่บางคนไม่แน่ใจว่าจริงหรือไม่จริง
เพราะข้อมูลออกมาจากคนๆเดียว
พอดีเห็นว่า ป้าโดแกห้าวดี เก็บข้อมูล ทำวิจัยมาเป็นสิปปี
จากผู้คนนับร้อยนับพัน ต่างสถานที่ ต่างเวลา ต่างผู้คน
พอนำมารวมกันเข้า กลับได้สิ่งที่เกินความเข้าใจมนุษย์
แต่ป้าแกนำมาอธิบาย ให้เราเข้าใจได้ง่ายๆ

ไว้เจอกันคราวหน้าครับ

 

การพูดคุยระหว่างป้าโดกับจิตรวิญญาณใหญ่ฝั่งโน้น เรื่องกรรม การวิวัฒนาการ ชาติภพ และการชดใช้
กรรมในชาติต่างๆ ถูกหยิบยกขึ้นมาถามบ่อยมาก
เป็นอีกมุมมองของคำว่า "กรรม" ที่พระพุทธองค์เคยสั่งสอน
และนี่อาจเป็นเนื้อหาสดใหม่ ที่ไม่ผ่านกาลเวลาและการจดบันทึกของมนุษย์ ก็เป็นได้

สิ่งหนึ่งที่ป้าโดแกมีอยู่เสมอคือการเป็น...ผู้ไม่รู้ที่ดี บางเรื่องเคยได้คำตอบจากคนหนึ่ง ก็เอามาถาม

กับอีกคนหนึ่งเพื่อหาคำตอบที่แตกต่างออกไป หรือไม่ก็เป็นการตอกย้ำความจริงเดิม ไม่ว่าคนที่แกคุย

ด้วยจะหัวหงอกหัวดำ ยิ่งใหญ่ระดับไหนก็ตาม หลายครั้งจิตรวิญญาณที่แกคุยด้วยอาจเทียบเคียงได้กับ

พระโพธิสัตย์ในบ้านเราหรือกว่านั้น ด้วยมุมมองอย่างมนุษย์ๆ ทำให้ได้คำถามที่น่าสนใจที่คนส่วนใหญ่

ใคร่รู้

 

ผู้เฒ่า : ทุกคนเข้ามาหาประสบการณ์ในแต่ละวันของชีวิต เพื่อทำให้มันดูคุ้มค่าและรื่นรมณ์มากที่สุด
กับการได้โอกาสลงมาเกิดในโลกกายภาพ ในภพภูมิจิตรวิญญาณ พวกเรากำลังรียนรู้เรื่องราวใน
ระดับต่างๆที่เกิดขึ้นบนโลก พยายามช่วยเหลือคนบนโลก ให้มีความรู้ที่จำเป็นในการวิวัฒนาการ

ป้าโด ท่านหมายถึงการทำหน้าที่เป็นผู้นำทางอะไรทำนองนั้นหรือค่ะ

ผู้เฒ่า ในมุมมองนึงละก็ ใช่ อาจเป็นการช่วยให้มนุษย์ได้มองเห็นความจริงที่ว่า ทุกอย่างเป็นไปได้

ป้าโด แสดงว่าท่านสามารถช่วยเหลือพวกเราได้ผ่านทางภพภูมิจิตรวิญญาณใช่มั๊ยค่ะ

ผู้เฒ่า ส่วนใหญ่การช่วยเหลือก็มาจากฝั่งนี้ทั้งนั้นแหละ เราพยายามใส่แรงจูงใจในการเรียนรู้ ลงไปให้กับใครก็ตามที่มีศักยภาพพอที่จะรับมือกับความรู้และข้อมูลที่เราจะมอบให้พวกเค้าได้ มีคนไม่มากนักที่สามารถเปิดรับความรู้ในระดับที่สูง บางกลุ่มอาจสามารถรับได้ในระดับทีต่ำกว่า เราพยายามทำให้มีคนจำพวกนี้มากขึ้นบนโลก โดยเฉพาะความรู้ในระนาบที่เจ็ด เพื่อที่จะกลายเป็นจิตรวิญญาณของผู้นำทางหรือนักสร้างสรร นักวิทยาศาสตร์ นักประดิษฐ์ คนพวกนี้ไม่จำเป็นจะต้องเป็นบุคคลสำคัญ ถูกจารึกชื่อไปอีกสองร้อยปีข้างหน้า แต่พวกเค้าอาจเป็นพ่อแม่ของผู้ยิ่งใหญ่หล่านั้น

 

ป้าโด ท่านพอจะอธิบายถึงระนาบจิตรวิญญาณต่างๆในจักรวาลได้มั้ยค่ะ ว่ามันเป็นอย่างไร

ผู้เฒ่า เธอลองนึกถึงปิระมิดหัวกลับดูสิ ผู้สร้างสรรจะอยู่บนด้านบนที่มีพื้นที่มากที่สุด มนุษย์จะอยู่ในระนาบที่ต่ำลงมาแถวๆจุดยอดด้านล่าง ระนาบอยู่ระหว่างชั้นแต่ละชั้น หากใครก็ตามวิวัฒน์ขึ้นไปได้ ก็จะมีความเป็นจิตรวิญญาณมากขึ้นๆ การก้าวข้ามระนาบต่างๆขึ้นไปเรื่อยๆ หมายถึงการขยายขอบเขตความตระหนักรู้ ความเป็นตัวตนออกไปมากขึ้นๆ ก็จะเข้าใกล้ความเป็นผู้สร้างสรรมากขึ้นเช่นกัน จริงๆแล้วการเปรียบเทียบด้วยปีระมิดนั้นมันไม่ถูกต้องมากนัก เพราะด้านบนที่มีพื้นที่มากที่สุดก็จะมีต่อขึ้นไปเรื่อยๆไม่จบไม่สิ้น ดังนั้นมันจะกินพื้นที่มากขึ้นไปไม่สิ้นสุด หรือก็คือ การเป็นผู้สร้างสรร หมายถึงการเข้าสู่ความเป็นอนันตภาวะ นั่นเอง

ป้าโด แล้วเราจะก้าวข้ามแต่ละชั้นได้อย่างไรละค่ะท่าน

ผู้เฒ่า พวกเธอกำลังก้าวข้ามระนาบของเธออยู่แล้ว การกลับชาติมาเกิดคือหนึ่งในวิธีการเหล่านั้น

ป้าโด มองง่ายๆก็คือ เพื่อพัฒนาจิตรวิญญาณใช่มั้ยค๊ะ

ผู้เฒ่า ใช่แล้ว ส่วนในเชิงร่างกายนั้นมันอีกเรื่องหนึ่ง

ป้าโด แสดงว่าเราต้องมาเกิดและตายหลายๆครั้งถึงจะก้าวข้ามไปได้นะคะ

ผู้เฒ่า มันอยู่ที่พวกเธอแต่ละคนออกแบบกันเอาเอง มันไม่จำเป็นหรอกที่จะต้องมาเกิดบ่อยๆ แต่นี่เป็นวิธีที่พวกเธอเห็นพ้องว่า มันทำให้ไปได้เร็วกว่าวิธีอื่น ก็แค่นั้น

ป้าโด มันให้ผลที่ดีกว่ายังไงค่ะ

ผู้เฒ่า ดีสำหรับตัวเธอเองและยุคที่เธอเกิดมา เพื่อหาประสบการณ์ซึ่งพวกเธอสามารถเข้าใจได้ง่ายกว่าการอยู่แต่ในภพของจิตร วิญญาณ จะว่ามันเป็นทางลัดก็ได้ ทางลัดไปยังจุดสูงสุดของชะตากรรม

 

ป้าโด หากว่าเราไม่ต้องการเกิดเป็นมนุษย์ จะมีวิธีไหนอีกที่พอจะทำได้บ้างค่ะ

ผู้เฒ่า มีวิธีการอื่นๆมากมาย เช่น ด้วยการเป็นเทพผู้พิทักษ์ คอยช่วยเหลือ เป็นผู้นำทาง ผู้สอน ให้กับเพื่อนๆจิตรวิญาณที่ต้องการกลับมาเกิด

ป้าโด ถ้าทำอย่างนั้นได้จริง แล้วพวกเราจะเกิดมาให้ลำบากทำไมค่ะ ในเมื่อเราสามารถเรียนรู้ได้โดยไม่ต้องกลับมาเกิด ด้วยการมีร่างกายอันจำกัดนี้

ผู้เฒ่า พวกเราเป็นจิตรวิญญาณที่มีลำดับชั้นเป็นขั้นบันได ในภพภูมิอื่น มีจิตรวิญญาณที่เกิดมาเพื่ออยู่กับโลกวิญญาณ ไม่ต้องการวิวัฒน์ก้าวข้ามไปยังระนาบที่สูงกว่าหรือต่ำกว่า คงอยู่อย่างนั้นเป็นนิรันทร์ เธอลองนึกถึงการแข่งมาราธอนบนโลกดูสิ อะไรทำนองนั้นนะ ในการวิ่งมาราธอน มีคนที่คอยยืนอยู่ข้างทาง ไม่ได้ร่วมวิ่งด้วย แต่จะคอยถือกระป๋องน้ำ ช่วยส่งน้ำให้เธอดื่มเมื่อเธอวิ่งผ่านจุดนั้นๆ ในแผนการแข่งขันของแต่ละคน จากจุดสตาร์ทไปยังเส้นชัย นักวิ่งที่วิ่งเร็วกว่า มุ่งมั่น วางแผนได้ดีกว่า ก็อยู่ข้างหน้า ส่วนใครวิ่งช้าก็อยู่ข้างหลัง ลองคิดตามดูนะ เทวะทั้งหลายที่เธอรู้จัก หลายองค์ไม่เคยลงมาเกิดบนโลกมนุษย์ แต่จะคอยช่วยเหลือพวกเธอตลอดช่วงชีวิตที่เธอทั้งหลายลงมาเกิด เรื่องของพวกเธอแต่ละคนคือการวิ่งไปให้ถึงเส้นชัย ใครที่ไม่รู้เรื่อง ไม่ยอมเปิดใจรับรู้เรื่องราวใดๆ มัวแต่สนใจอยู่กับโลกเฉพาะหน้า ความต้องการเฉพาะตน ทำแต่เรื่องไม่เป็นสัปปะรดก็คงจะถึงช้าหน่อย มีบางคนอาจจะช้ากว่าคนอื่นสักสองสามชาติหรือมากกว่านั้น แต่ก็ไม่เป็นไร เพราะเมื่อเธอลงสนามแล้ว สุดท้ายเธอก็จะไปถึงเส้นชัยอยู่ดี และมันก็ไม่ใช่สนามแรกหรือสนามสุดท้ายที่เธอจะเข้าร่วม ยังคงมีอีกหลายสนามรอเธออยู่ ในจักรวาลแห่งนี้ ยากง่ายต่างกันไป

 

ข้อน่าสังเกตุ :

จากการสนทนาทุกครั้งเมื่อทุกคนตายลงและถอดคราบมนุษย์ออกไปแล้ว
กลับสู่สภาวะของผู้ทรงปัญญา ลอยอยู่ในภพรอการเกิดใหม่
ส่วนใหญ่กระตือรือร้นที่จะกลับมายังโลกกายเนื้ออีก
ทั้งๆที่ตอนมีชีวิต
ในมุมมองของมนุษย์ด้วยกันเอง
บางคนต้องประสบเคราะห์กรรมที่ยากเย็นแสนสาหัส เกินทนไหว
เช่นการถูกฆ่าตาย ถูกข่มขืน ยากจนข้นแค้น
บุคคลเหล่านั้นเมื่อมองกลับมาในชีวิตตนเอง
หากรู้สึกว่ายังทำได้ไม่ดีพอ หรือสามารถทำได้ดีกว่า
มักจะขอกลับมาเจอเรื่องเดิมๆเสมอๆ
ซึ่งตรงกันข้ามกับตอนมีชีวิตอย่างสิ้นเชิง
ที่เรามักไม่อยากเจออุปสรรคอะไรเลย
นี่อาจเป็นอีกแง่มุมของประโยคที่ว่า
"เกิดมาเพื่อชดใช้กรรม"


เราอาจมองได้ว่า
กรรม อาจไม่ใช่กฎแห่ง เหตุที่ต้องชดใช้ เสียทีเดียว
กรรม อาจเป็นกฎของ ผลแห่งการกระทำ เสียมากกว่า
ขึ้นอยู่กับว่า จริงๆแล้วเราต้องการชิมประสบการณ์ แบบไหน
และต้องการแสดงออกถึงความเมตตา กรุณา ความเข้าใจ
ที่เรามีอยู่มากมายข้างในตัวตน
ต่อเหตุการณ์เหล่านั้น ต่อคนเหล่านั้น อย่างไร
หากไม่ได้อย่างที่ตั้งใจ ก็จะขอกลับมาลุยกันใหม่
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า อยู่อย่างนั้น

เหตุการณ์ที่ยอมรับได้ยาก ในชีวิตคนเรา
อาจไม่ได้หมายถึง เราเคยทำชั่วแล้วต้องกลับมาชดใ้ช้เสมอไป
แต่เป็นสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองว่า เราจะฝ่ามันออกไปให้ได้ในชาตินี้
เป็นสัญลักษณ์ความเข้มแข็งทางจิตรวิญญาณที่ยิ่งกว่า
ว่า เราเจ๋งพอที่จะยอมรับมัน ถึงแม้จะต้องคลานออกไปก็เหอะ 555

เพราะเท่าที่อ่านดู
แผนการณ์ที่เราเตรียมไว้ก่อนหน้า มีการซักซ้อม
เตี๊ยมตัวละครที่เกี่ยวข้อง จัดฉากเอาไว้อย่างดิบดี
อาจจะปริ่มๆ แต่มักจะไม่ให้เกินกำลังที่จิตรใจจะรับไหว
เป็นความยาก ที่ท้าทายจิตรวิญญาณตนเอง
เหมือนนักกล้าม ที่ต้องการเวทที่มีน้ำหนักประมาณหนึ่ง
เพื่อให้ได้รูปร่างสวยงามได้อย่างใจ

พระพุทธเจ้าคงทรงทราบเรื่องนี้เป็นอย่างดี
ถึงบอกให้เรา มีสติ และจงให้อภัย แผ่เมตตาด้วยน้ำใสใจจริงเสมอๆ
(ไม่นับใครที่ชอบท่องเป็นนกแก้ว อิอิ)

ส่วนผู้ที่กระทำความชั่วเอาไว้มากๆ เมื่อตายไปมีสองกรณี
คือจิตรวิญญาณจะหลงอยู่ในความมืดที่ตัวเองสร้างขึ้นมาห่อหุ้มตัวเอง
ในสถานที่ที่ไร้กาลเวลา
เหมือนคนบ้าอยู่ในโลกแห่งความทนทุกข์
ความมืดมนที่ตนเองสร้างขึ้นมา
จนกว่าจะยอมรับให้มีใครมาช่วย
ซึ่งก็ไม่รู้อีกนานเท่าไร

กับอีกกรณีคือ กลับมาเกิดเพื่อชิมประสบการณ์เหล่านั้นเสียเอง
มาเป็นผู้ถูกกระทำด้วยตัวเอง กี่ครั้งถึงจะเพียงพอ
อย่างน้อยก็จนกว่าตนเองจะไปถึง
ความรู้สึกของเหยื่อที่เคยถูกกระทำเหล่านั้น
และอาจพ่วงเป็นหางว่าวเพราะ หากเรายอมรับมันไม่ได้
ก็ต้องกลับมาลองใหม่อีกไม่รู้กี่ชาติ จนกว่าจะยอมรับมันได้
ไม่ใช่เจ้ากรมนายเวรที่ไหนมาจองล้างจองผลาญ
แต่เป็นตัวเราเองนี่แหละที่ต้องการเช่นนั้น

ตรงกันกับข้อความที่ถูกส่งผ่านออกมาจากหลายๆแหล่ง ในปัจุบัน
และสามารถเทียบเคียงกับศาสนาพุทธ ได้เกือบทุกเรื่อง
เพียงแต่เป็นคนละมุมมองที่ต่างไป ของเรื่องเดียวกัน

สมกับที่ว่า เราเป็นผู้เลือกอย่างแท้จริง
สอดคล้องกับที่หลวงปู่ หลวงพ่อ สอนสั่งลูกหลานเอาไว้ว่า
หากไม่รู้อะไรเลย ก็จงทำความดีเข้าไว้

จบแระ

 

มาดันกระทู้ค่ะ ไม่ทราบว่ามีต่ออีกไหมคะ น่าสนใจมากๆค่ะ

 

ขอบคุณค่ะคุณ Alderon อ่านแล้วแอบอมยิ้มกับตัวเองเลย
เราเชื่อนะว่ามันเป็นสภาวะจริงๆที่เกิดขึ้น แต่อาจมีคำอธิบาย
ที่แตกต่างกันออกไปหลากหลายรูปแบบแต่เนื้อหาสาระของมัน
ก็ยังจะเป็นเช่นนั้นอยู่เสมอ ชอบประโยคนี้จังค่ะ

เหตุการณ์ที่ยอมรับได้ยาก ในชีวิตคนเรา
อาจไม่ได้หมายถึง เราเคยทำชั่วแล้วต้องกลับมาชดใ้ช้เสมอไป
แต่เป็นสัญญาที่ให้ไว้กับตัวเองว่า เราจะฝ่ามันออกไปให้ได้ในชาตินี้
เป็นสัญลักษณ์ความเข้มแข็งทางจิตรวิญญาณที่ยิ่งกว่า
ว่า เราเจ๋งพอที่จะยอมรับมัน ถึงแม้จะต้องคลานออกไปก็เหอะ 555

อ่านๆอยู่พอถึงประโยคนี้เราหัวเราะก๊ากเลยอะ แหม มันโดนใจจริงๆ ^^

 

ขอบคุณครับ ดีใจจังมีคนชอบด้วย

 

ขอบคุณครับ แต่อย่ากระนั้นเลย ขอเป็นคนธรรมดาๆดีกว่านะ เดี๋ยวถูกจับไปเป็นบรรณารักษ์ อยู่แต่ในห้องสมุด เซ็งเลยทีดียว

 

เรื่องต่อไปนี้ป้าโดได้สนทนากับจิตรวิญญาณอีกดวงที่มาจากจักรวาลอื่น เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น เป็นคำอธิบายที่น่าสนใจในเรื่อง การแยกออกจากกันอย่างสิ้นเชิงของมนุษย์สองกลุ่ม อ่านดูแล้วอาจฟังดูเหมือนนิยายวิทยาศาสตร์ แต่ก็นะ รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม รักวัวให้ผูก รักลูกให้กอด เอ๊ย..ตี ในเวลานี้ ใครจะรู้ว่า จริงหรือไม่จริง



ในบทก่อนหน้า เราได้มีการพูดคุยเรื่องการล่มสลายของดาวเคราะห์ กับจิตรวิญญาณดวงหนึ่งที่พึ่งเคยมาเกิดในโลกเป็นชาติแรก เค้าถูกส่งมายังโลกเพียงเพราะว่านี่เป็นยุคสมัยที่สำคัญของจักรวาล บทสนทนาข้างล่าง เป็นอีกตนหนึ่งที่มายังโลกไม่บ่อยนัก พยายามจะส่งสารให้กับพวกเรา


ป้าโด ท่านบอกว่าท่านเคยมาเกิดที่นี่ ในช่วงเวลาหัวเลี้ยวหัวต่อของประวัติศาสตร์โลก แล้วทำไมตอนนี้ท่านถึงตัดสินใจที่จะกลับมาอีกครั้งค่ะ

มะนาว ตอนนี้ก็เป็นอีกหนึ่งหัวที่สำคัญ ฮ่าๆ เป็นอีกหนึ่งช่วงเวลาที่ยิงใหญ่ มันกำลังเกิดขึ้นแล้ว ผู้คนมากมายบนโลกได้รับการติต่อ และพวกเค้ากำลังจะจำได้ว่าตัวเองเป็นใคร เด็กๆได้ถูกส่งเข้ามาและโลกใบนี้ก็รักพวกเค้า โลกกำลังพยายามช่วยสร้างสมดุลย์พลังงานให้กับคนอื่นๆ เด็กน้อยเปรียบเสมือนสะพาน แน่นอนว่า เธอก็ใช่นะโดโรเรส พวกเธอเข้ามาเพื่อเป็นสะพานเชื่อม เพื่อส่งต่อข้อมูลที่สำคัญ เป็นประดุจ ราชฑูตแห่งจักรวาล

ป้าโด เพื่อที่จะให้พวกเค้ารู้ว่าตัวเองเป็นใครอย่างนั้นใช่มั้ยค่ะ

มะนาว แน่นอนที่สุด และทุกอย่างจะเรียบร้อย เพื่อที่จะยอมรับถึงประสบการณ์ที่พวกเค้าไปหลงลืมมันไป มันเป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ของดาวเคราะห์ดวงนี้ สำคัญมากๆด้วย ที่นี่เป็นที่ที่พวกเธอจะตื่นขึ้นจากความฝัน ความฝันที่ว่าตัวเองนั้นโดดเดี่ยวอยู่ในจักรวาล เธอทั้งหมดคือสิ่งนั้น โลกกำลังวิวัฒน์ ผู้คนกำลังวิวัฒน์ ณ ห้วงเวลานี้ ทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่พวกเธอ หลายเผ่าพันธุ์ตรงมายังโลก จิตรวิญญาณมากมายยอมลงมาเกิดเป็นทารกเพียงแค่สองสามชั่งโมงแล้วก็จากไป เพียงเพื่อได้ชื่อว่าได้เคยมาเกิดบนโลกในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ เป็นช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่มากๆ

 

ป้าโด เพื่อที่จะได้มาเกิดเพียงไม่กี่ชั่วโมงเนี่ยนะค่ะ

มะนาว จริงยิ่งกว่าจริง เพียงแค่ได้ชื่อว่าเคยมาเกิดบนโลก ในยุคแห่งการวิวัฒนาการที่ไม่เหมือนใครนี่ละ ไม่มีดาวเคราะห์ดวงไหนในจักรวาลที่เคยพัฒนาตนเองด้วยวิธีนี้ มันโดดเด่น และมันไม่เหมือนใคร ถ้ามีใครก็ตามข้างนอกนั่น จะได้รับโอกาสให้มาอยู่ที่นี่เพียงชั่วครู่ชั่วยาม ได้ระบุตัวตนว่าเคยมายังดาวเคราะห์ที่เป็นที่รู้จักกันไปทั่วจักรวาลนี้และจักรวาลอื่นๆ เพียงแค่ได้มาอยู่แค่สองสามชั่วโมงแล้วกลับไปโม้ว่า "เราเคยได้มาอยู่บนโลกในช่วงแห่งวิวัฒนาการแล้วละ" เป็นใครจะไม่เอา

ป้าโด คือกระบวนการที่เราให้เรียกว่า โลกใหม่ใช่มั้ยค่ะท่าน (ใช่) มีโลกเก่า โลกใหม่ และการแยกออกจากกัน (ก็ใช่) และก็มีบางคนที่ไม่สามารถวิวัฒน์ขึ้นไปได้ (ถูกต้อง) อิชั้นกำลังพยายามทำ
ความเข้าใจเรื่องนี้อยู่ค่ะท่าน

มะนาว มันก็ยากอยู่นะ ที่มนุษย์จะเข้าใจคอนเซปที่ว่า

ป้าโด อิชั้นพยายามทำความเข้าใจด้วยตัวเองก่อนนะค่ะท่าน ไม่งั้นจะไปอธิบายให้คนอื่นฟังไม่ได้

มะนาว เอาละๆ เราจะให้ภาพต่อชิ้นนี้กับเธอ เอาเป็นว่า สำหรับใครก็ตามที่แสดงเจตจำนงที่จะทำกรรมไม่ดีต่อไป พวกเค้าจะถูกปล่อยเอาไว้ที่ไหนซักแห่ง เธอคงจะถามต่ออีกละสิว่า โลกใบเก่า? ดาวดวงอื่นซักดวง? แต่ไม่หรอก พวกเค้าจะยังคงอยู่ในโลกที่ๆตัวเองได้สร้างขึ้นมา

ป้าโด อันนี้พอเข้าใจค่ะ และจิตรวิญญาณกลุ่มนี้จะไม่สามารถพัฒนาต่อไปได้

มะนาว ไม่ใช่ในช่วงเวลานี้ และอาจจะไม่ ในท้ายที่สุด เพราะมันยากมากที่จะก้าวข้ามออกมา

ป้าโด แสดงว่าโลกใบเก่าก็จะคงอยู่อย่างนี้ไปเรื่อยๆใช่มั้ยค่ะ

มะนาว ใช่แล้ว ใบที่เธอเหยียบอยู่นี่ละ

ป้าโด แล้วผู้คนบนโลกใบเก่าจะรู้สึกตัวมั้ยค่ะว่ามีอะไรเกิดขึ้น เมื่อช่วงเวลาแห่งการวิวัฒน์มาถึง

มะนาว เอาอย่างนี้แล้วกัน เราจะพาเธอกลับไปดูในยุคแอดแลนติส ในประวัตศาสตร์ของมนุษย์ ที่แห่งนั้นถูกทำลายล้างไปหลายครั้ง และทุกคนที่นี่รับรู้ว่า พวกเค้าตายไปแล้ว

ป้าโด อะไรนะค่ัะ ท่านหมายความว่าแอดแลนติสถูกถล่ม มากกว่าหนึ่งครั้งอย่างนั้นหรือ