ปาฏิหาริย์สมเด็จพระนเรศวร

มีใครพอจะทราบมั้ยครับว่าศึกที่บ้านบางระจันอยู่ในสมัยของท่านหรือเปล่าครับ
ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ

 

ไม่อยู่ครับ ศึกบางระจัน อยู่ในการเสียกรุงครั้งที่ 2 ครับ

 

<DL><DD>ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ <DD>ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว <DD>ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ <DD>ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทะนง </DD></DL><DL><DD><DL><DD>จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด <DD>จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง <DD>จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง <DD>จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา </DD></DL></DD></DL><DL><DD>ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร <DD>ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา <DD>ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา <DD>ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป </DD></DL><DL><DD><DL><DD>นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง <DD>หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส <DD>ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด <DD>ยังมั่นใจรักชาติองอาจครัน </DD></DL></DD></DL><DL><DD>โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่ <DD>เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน <DD>ยังคงหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ <DD>ยอมอาสัญก็เพราะปองเทิดผองไทย </DD></DL>

 

คุณ CHAYA MARUTY ผมเคยฝันว่าเป็นแม่ทัพของสมเด็จพระนเรศวรตั้งแต่สมัยที่ยังไม่มีหนังสมเด็จพระสุริโยทัยหรือหนังสมเด็จพระนเรศวรแต่อยู่ๆก็ฝันเห็นเองโดยที่ไม่ได้คิดอะไรเกี่ยวประวัติศาสตร์ เพราะสมัยปี 36 ที่ฝันพึ่งเรียนจบทำงานใหม่ๆกินเที่ยวสรวญเสเฮฮา เคยโพสต์ถามในกระทู้แต่ได้รับคำตอบแบบเยาะเย้ยถากถางจนรู้สึกเสียใจไม่อยากพูดถึงอีกพอดีได้อ่านโพสต์ของคุณก็เลยอดที่จะตอบไม่ได้ดีใจครับที่ได้รู้ว่ามีคนที่มีความรู้สึกคล้ายๆกันผมอ่อนกว่าคุณ 2 ปี แล้วก็มีความรู้สึกอยากสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิขึ้นมาเองโดยไม่มีเหตุจูงใจแต่ก็พึ่งปฏิบัติได้แค่ 10ปี พอแค่นี้ก่อนครับกลัวคนเขาหมั่นไส้เอาว่างๆผมจะ PM ไปคุยด้วยคงไม่รังเกียจนะครับ

 

ในกระทู้นี้ ผมมั่นใจว่า มีทหารในราชการของพระองค์ท่าน ไม่ต่ำกว่า 6 คนแล้วครับ ให้ไปที่ โบสถ์ วัดพระศรีมหาธาตุ พิษณโลก พระองค์อยู่ที่นั่น ด้านซ้าย ด้านในของโบสถ์ เมื่อเห็นพระรูปพระองค์ท่านที่ประดิษฐานอยู่ตรงนี้แล้ว ก็จะช่วยกระตุ้นความจำเก่า ๆ แล้วก็จะรู้เองครับ ใครเป็นเหมือนกระทู้ 51แล้วยังไม่มั่นใจ ก็จงมั่นใจ แล้วความจำเก่า ก็จะมา อ้อ ความลับ อีกอย่าง อ. ธนิต ศรีกลิ่นดี วงคาราบาว ก็ รบ มาด้วยกันกับ พวกเราครับ

 

ขอ โมทนากับทุกท่านด้วยนะครับ

วันอาทิตย์ที่ 15 ก.ค.ผม มีโอกาสไปที่นี่มาครับ พอกราบรูปเหมือนของท่านก็มีฝกตกเล็กน้อย ประมาณ1นาทีครับ หลังจากนั้นก็แดดร่ม อากาศเย็นดีครับ
ขนลุกเกือบตลอดเวลาที่เดินเคารพสถานที่ครับ

 

<DL><DD>ขอฝันใฝ่ในฝันอันเหลือเชื่อ <DD>ขอสู้ศึกทุกเมื่อไม่หวั่นไหว <DD>ขอทนทุกข์รุกโรมโหมกายใจ <DD>ขอฝ่าฟันผองภัยด้วยใจทะนง </DD></DL><DL><DD><DL><DD>จะแน่วแน่แก้ไขในสิ่งผิด <DD>จะรักชาติจนชีวิตเป็นผุยผง <DD>จะยอมตายหมายให้เกียรติดำรง <DD>จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา </DD></DL></DD></DL><DL><DD>ไม่ท้อถอยคอยสร้างสิ่งที่ควร <DD>ไม่เรรวนพะว้าพะวังคิดกังขา <DD>ไม่เคืองแค้นน้อยใจในโชคชะตา <DD>ไม่เสียดายชีวาถ้าสิ้นไป </DD></DL><DL><DD><DL><DD>นี่คือปณิธานที่หาญมุ่ง <DD>หมายผดุงยุติธรรมอันสดใส <DD>ถึงทนทุกข์ทรมานนานเท่าใด <DD>ยังมั่นใจรักชาติองอาจครัน </DD></DL></DD></DL><DL><DD>โลกมนุษย์ย่อมจะดีกว่านี้แน่ <DD>เพราะมีผู้ไม่ยอมแพ้แม้ถูกหยัน <DD>ยังคงหยัดสู้ไปใฝ่ประจัญ <DD>ยอมอาสัญก็เพราะปองเทิดผองไทย </DD></DL>
<!-- / message -->เพลงนี้ คนส่วนใหญ่จะทราบความเป็นมาเพียงว่า เป็นบทเพลงบทเพลงพระราชนิพนธ์
น้อยคนนักจะทราบว่า สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงพระราชนิพนธ์ร่วมกับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อพระราชทานแก่ทหาร ตำรวจ ได้ร้องเพื่อปลุกใจ แต่ว่า ความเป็นมาลึกๆ คงมีคนทราบไม่มากนัก ถึงจะทราบ ก็อาจจะไม่เชื่อก็ได้ แต่ก็สมควรจะรับทราบไว้ เพื่อจะได้รับรู้ถึงความห่วงใยของอดีตมหาราช ผู้ทรงสวรรคตไปแล้ว แต่ยังคงรักบ้านเมืองเฉกเช่นเดียวกับเมื่อครั้งยังทรงพระชนม์ชีพอยู่ ทราบไหมครับว่า อะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิด เพลงพระราชนิพนธ์ "ความฝันอันสูงสุด" ขึ้น?

พล ตต. เจริญฤทธิ์ จำรัสโรมรัน รอง ผบ.ตำรวจตระเวนชายแดน ได้เล่าประวัติความเป็นมา ของเพลงพระราชนิพนธ์เพลงนี้ไว้ในหนังสือ "วารสารลูกเสือชาวบ้าน" ของ มานพ ลิ้มจรูญ ฉบับปฐมฤกษ์ ซึ่งผมขออนุญาตนำมาเผยแพร่ต่อว่า

เมื่อวันที่ ๒๕ มกราคม ๒๕๑๕ เมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และ สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ และสมเด็จพระเจ้าลูกเธอฯ ได้เสด็จฯ ไปในงานพระราชพิธีสังเวยดวงวิญญาณอดีตมหาราช (สมเด็จพระนเรศวรมหาราช) ซึ่งพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทรงปฏิบัติเป็นประจำทุกปี สำหรับในปี พ.ศ. ๒๕๑๕ นี้ ได้เสด็จฯ ไปที่ ต.แม่อาย อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ อันเป็นสถานที่ซึ่งพระบาทสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ได้เสด็จฯ มาตั้งค่ายพักแรม ณ ที่นี้ก่อนยกทัพเข้าไปตีเมือง ซึ่งยังปรากฏร่องรอยรั้วป้อมค่ายต่างๆ อยู่ และในปัจจุบันนี้ รัฐบาลได้สร้างอนุสาวรีย์ของพระบาทสมเด็จนเรศวรมหาราชทรงช้างต้น และได้จำลองค่ายที่ประทับแรมจินตนาการ และร่องรอยที่ปรากฏอยู่ตามสภาพจริง

หลังจากเสร็จพระราชพิธี เมื่อ ๒๕ มกราคม ๒๕๑๕ แล้วเสด็จฯ กลับประทับแรม ณ พระตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ ในคืนนั้น ก่อนรุ่งสว่าง สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้ทรงสุบินนิมิตว่า

" สมเด็จพระนเรศวรมหาราชได้เสด็จฯ มาปรากฏพระองค์ขึ้น ที่หน้าพระแท่นบรรทม ในพระสุบินนิมิต สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ได้กราบถวายบังคม โดยที่ทรงทราบจาก พระวรกายและฉลองพระองค์ทรงเครื่องออกศึกว่า คือ องค์พระนเรศวรมหาราช และได้มีกระแสพระดำรัส แก่สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถว่า พระองค์ท่านปัจจุบันนี้ ดวงพระวิญญาณยังอยู่ในประเทศไทย เพราะทรงเป็นห่วงบ้านเมือง ประชาชนคนไทย ยังไม่ได้ไปประสูติใหม่ ณ ที่ใดเลย และที่มาปรากฏในสุบินนิมิตนี้ ก็เพื่อจะทรงเตือนว่า ในอนาคตต่อจากนี้ไป บ้านเมืองไทยจะประสบกับความวุ่นวายยุ่งยาก และความมืดมนยิ่งขึ้น อย่างน่ากลัวอันตราย เหมือนกับที่เกิดขึ้นในสมัยพระองค์ท่าน (อนาคตนั้นก็น่าจะเป็น สมัยปัจจุบันนี้เอง -ผู้เรียบเรียง) ขอให้สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ ทรงเป็นกำลังพระทัยถวาย แด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน เพื่อที่จะได้ทรงนำประชาชน และชาติไทยฝ่าฟันอุปสรรคทั้งปวง ให้ผ่านพ้นไปได้ และพระองค์ทรงพิจารณาแล้วเห็นว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน จักเป็นผู้นำให้ชาติไทยและประชาชนชาวไทย ผ่านพ้นห้วงวิกฤตินี้อย่างแน่นอน และพระองค์ท่านจะเสด็จฯ ติดตามช่วยเหลืออยู่ตลอดไป และขอให้ทั้งสองพระองค์ ได้ทรงให้กำลังใจแก่ประชาชนชาวไทยส่วนใหญ่ ที่เขาเหล่านั้น ไม่มีโอกาสเข้าใกล้ถวายงานโดยใกล้ชิด แต่เป็นประชาชนที่ยึดมั่นในพระองค์ท่าน โดยไม่เคยแสดงตัวออกมาให้ปรากฏ เหมือนกับการทำบุญปิดทองหลังองค์พระปฏิมา และเขาเหล่านั้นพร้อมที่จะถวายชีวิต เพื่อพระองค์ท่านและชาติไทย จึงทรงขอให้รวบรวมชาวไทยผู้รักชาติเหล่านั้น และสนับสนุนให้เขาได้มีกำลังใจเพื่อรักษาชาติบ้านเมืองไว้"

ในพระสุบินนิมิตนั้น สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถว่า พระองค์ทรงสะดุ้งพระองค์ตื่นจากที่บรรทม และทรงประทับนั่งก็ยังทรงทอดพระเนตรเห็น องค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชปรากฏอยู่ จึงทรงปลุกพระบรรทมพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ปรากฏให้ทั้งสองพระองค์ทอดพระเนตรเห็นชั่วครู่ ก็เสด็จฯ ไป เมื่อทั้งสองพระองค์ได้ทรงถวายบังคมแล้ว

และจากพระสุบินนี้เอง ทั้งสองพระองค์จึงได้ทรงพระราชนิพนธ์ เพลงความฝันอันสูงสุดนี้ขึ้น และได้พิมพ์เพลงพระราชนิพนธ์นี้ พระราชทานแก่ ข้าราชการทหาร ตำรวจ พลเรือน ที่ออกปฏิบัติหน้าที่ ป้องกันอธิปไตยของชาติโดยทั่วหน้า และได้โปรดเกล้าฯ ให้คุณทนงศักดิ์ ภักดีเทวา และคุณจินตนา สุขสถิตย์ ร้องเพลงนี้ สอนให้แก่ข้าราชการทหาร ตำรวจ และพลเรือน เป็นครั้งแรกที่ตำหนักภูพิงค์ราชนิเวศน์ ก่อนที่จะแพร่หลายไปทั่วประเทศในเวลาต่อมา.....

โดยที่ ผู้ที่ไม่ได้สัมผัส ย่อมไม่รู้ซึ้งเรื่องเหล่านี้ จะเชื่อไว้บ้างก็ไม่เสียหาย เพื่อความไม่ประมาท ทั้งนี้ทั้งนั้น เมื่อได้รับรู้แล้ว สมควรอย่างยิ่ง ที่เราชาวไทยทุกคน จะได้ทำตัวให้สมกับที่ สมเด็จพระนเรศวรมหาราช ทรงห่วงใย เพื่อช่วยประเทศชาติให้พ้นจากวิกฤติได้โดยเร็ว ซึ่งอันตรายที่พระองค์ทรงกล่าวถึง ก็น่าจะเป็น อันตรายจากการที่คนในชาติ ไม่สามัคคีกัน, รักชาติแต่ปาก, ฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ฯลฯ นั่นเอง

ก็ขอให้ทุกคนช่วยกันเถอะครับ โดยการช่วยกันทำความดี ช่วยชาติโดยการ ๑. รักษาศีล ๕ ให้ครบถ้วนจริงๆ ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อม ๒. งดอบายมุข ไม่ว่า สุรานารีพาชีกีฬาบัตร กัดปลา ชนไก่ แทงหวย แทงม้า แทงข้างหลัง ค้าผู้หญิง ฯลฯ ทั้งหลาย เลิกให้หมด ประเทศชาติล่มจมกับไอ้พวกนี้มามากแล้วครับ ๓. เลิกโกงกินเสียที ๔. ลด ละ เลิก ความชั่วร้าย ความฟุ้งเฟ้อเห่อเหิม ความหยิ่งทะนงตัวทั้งหลายทั้งปวง ๕. สามัคคีในเรื่องที่สมควร ไม่เหยียบย่ำกันเอง ฯลฯ.
ของคุณ กระปุกแมน ครับ
ถวายบังคม ก้มศิระ แทบฝ่าพระบาท ความภักดี ยังข้ามชาติ มาถึงนี่ เคยถวาย อารักขา ด้วยชีวี 400 ปี มิลืมเลือน เหมือนวันวาน ดาบสองมือคู่ใจไปทั่วทิศ พร้อมด้วยมิตร ทหารกล้า พระองค์ท่าน เข้าสู้ศึก ปัจจะมิตร คิดรุกราน รักษาบ้าน เมืองไว้ ให้อยู่ดี ตายแล้วเกิด มาใหม่ อีกชาติหนึ่ง ยังคงซึ้ง พระคุณ ธ.ทรงศรี หากพระองค์ ทรงบัญชา ให้ราวี ตายอีกที เพื่อพระนเรศ ดัง เจต ฯ เอย จาตุรังคบาทราชอารักษ์ พระพุทธเจ้าข้า
<!-- / message --><!-- edit note -->

 

(verygood)

ยอดเยี่ยมครับคุณชยา เป็นบทความที่น่าเผยแพร่ให้ทั่วถึง

 

ขอบคุณพี่ MOUNTAIN ที่ให้กำลังใจ

 

To: Websnow and Chaya Maruty

Thank you very much for your articles. I have a personal story to share with you all. Readers can take it as a makeup story or as much truth as I belive. Some 400+ years ago I was one of many Lady-in-waiting of Princess Supangalaya. The royal procession of the princess had to travel to Hongsawadee to serve in the Royal Burmese Court. It was such a sad, sorrow, heart wrenching journey. At the border crossing it was the end of our freedom but the beginning of our captives. I had to part from my beloved homeland and people I loved. But my sadness was tiny compared to the sufferings of the princess. I was proud for serving Thai kingdom and the royal family.

Tears running down my face as I wept and cry writing this article. I wish the best for Thailand, and hope the country will be peaceful again.

A Lady-in-waiting

 

ขอบคุณพี่chaya marutyที่ได้ให้ความรู้เกี่ยวกับที่มาของเพลงนี้ มันทำให้เราได้ซาบซึ้งกับเพลงมากขึ้นไปอีกมากๆเลยคับ คนอื่นๆว่าอย่างไรคับ

 

นานเท่าไหร่ แล้วหนอ ต้องพลัดพราก
ที่ต้องจาก ตามเวรกรรม ที่ทำไว้
บุญก็สร้าง กรรมก็เอา เคล้ากันไป
เกิดมาใหม่ ชาตินี้ มาพบกัน

พี่และน้อง อาจารย์ศิษย์ คิดร่วมสร้าง
แผ้วถางทาง สร้างบุญ หนุนสู่สวรรค์
สมถะพร้อม วิปัสสนา มาครบครัน
ดำรงค์จิตให้มั่น มุ่งภาวนา

หากยังมีพี่น้อง บุญร่วมสร้าง
ยังอยู่ห่างจากพวกเรา อยู่หนักหนา
ขอผลบุญ ที่เคยทำ จงนำพา
ให้ได้มา ปฎิบัติธรรม นำเกื้อกูล

ได้เกิดเป็นคนไทย พบพุทธศาสน์
ก็นับเป็น วาสนา มาเกื้อหนุน
ขอผองเพื่อน และพี่น้อง จงไพบูลย์
บุญค้ำจุน เข้าพระนิพพาน อย่านานเทอญ
<!-- / message --><!-- sig -->​

 

ผมอ่านจบก็ต้องกลั้นน้ำตามันจะเอ่อล้นออกมา ทำไมต่อมน้ำตาผมมันตื้นนัก
อ่านเรื่องราวในอดีตการสู้รบ เป็นอย่างนี้ทุกที ก้อนสอื้นมันขึ้นมาจุกคอ

พยายามกลั้นสายธารน้ำตา บางทีร้องไห้ ใครเห็นคงว่าบ้า....พยายามห่าง
แต่ยิ่งห่างก็ยิ่งพานพบ....อดีตที่ไม่อาจปฏิเสธได้....ชอกช้ำมามากพอ

จึงใฝ่คว้าหามุมสงบ ณ ปัจจุบัน....ขอเบิกบุญกุศลที่ได้ทำมาแล้ว ส่งให้แก่
เหล่าทหารหาญผู้กล้า...ร่วมกันกู้แผ่นดินกันมา.. ขอให้ทุกจิตวิญญาณ
ที่ยังไม่ไปเกิด จงได้รับกุศลนี้ ให้มีภพภูมิสูงยิ่งๆขึ้นไป
เมื่อจิตวิญญาณ ของพวกท่านเข้มแข็ง ก็จงอย่าละทิ้ง สัจจะวาจาที่ได้เคยให้ไว้
ว่า........จะสนองคุณชาติ เทิดทูนกษัตริย์ ตราบลมหายใจสุดท้าย ทุกชาติไป..........

 

โอ้ หนอ ช่างมีความเหมือนกันซะจริง นั่งน้ำตาไหล ดีนะที่อยู่คนเดียว บารมีเรายังอ่อนนักเกิดมาเป็นหญิงและตอนนี้ก้อยู่ ห่างไกลจากร่มโพธิณานของพระองค์ แต่ไจเรานึกกราบไห้วพระองค์อยู่เสมอ ทราบซึ้งใจจริงๆ ยินดีที่รู้ทหารหาญทุกคน

 

อนุโมทนากับคุณ websnow ด้วยคะ ที่นำเรื่องราวดีๆมาเล่าสู่กันฟัง

 

ยังมีอีก ที่อาจหลงลืมไป

ก็มาช่วยเติมให้เต็ม ส่วนใหญ่อาจคาดว่าตนเองเป็นทหารรับใช้ องค์ท่าน ฯ แต่ขอเติมให้เต็มว่าผู้รับใช้องค์ท่าน ที่่ใกล้ชิด ไม่แพ้เหล่าทหารเอง ก็คือ ผู้รับใช้ท่านที่ทำหน้าที่เป็นผู้มีวิชาทางด้าน คาถา อาคม พิธีกรรม ไสยศาตร์ การแก้กลศึก ก็ต้องอยู่ใกล้ชิดท่าน และ ก็ติดตามท่านร่วมรบ ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เหมือนเหล่าทหารกล้าทั้งหลาย จนทำให้บางคน นึกว่าเป็นทหารไปเหมือนกัน นะครับ

อ้าวใครนึกได้ว่าเป็นกลุ่มนี้ ก็อย่าลืมรายงานตัวดัวยแล้วกัน ส่วนผมไม่ต้องบอกก็น่าจะทราบแล้วนะครับ

 

สวัสดีค่ะ มีหลายๆ คนค่ะที่ลืมประวัติศาสตร์ที่เราควรจำไว้เพื่อเตือนตนและลืมน้ำตาของเจ้าหญิงผู้เสียสละเพื่อบ้านเกิดเมืองนอน

คุณเป็นคนหนึ่งซึ่งไม่ลืม...แต่จะดีแน่ถ้ายายแนะนำให้ลองพิมพ์ด้วยภาษาไทยผ่านคีย์บอร์ดที่ยายเคยใช้ยามไกลบ้านน่ะค่ะ จะได้คุยไทยกันถึงรสถึงชาตเลยนะคะ อยู่ประเทศไหนคะเนี่ย ขอให้เจริญรุ่งเรืองนะคะ

www.puttipan.com.thaikeyboard

 

ท่านในที่นี้หมายถึงพระองค์ดำหรือท่านที่เป็ฯสมาชิกเวบที่ย้อนอดีตได้คะ

ถ้าประเด็นหลังยายจะลองเล่าเรื่องหนึ่งให้ฟังนะคะ

นายจันมีลูกสาว และพอศึกบางระจัน บรรดาลูกสาวของนายจัน หนวดเขี้ยว ร่วมต้านพม่ากับผู้พ่อและชาวบ้าน

รอบๆ หมู่บ้านจะมีคลองคู ร่องน้ำ บรรดาพี่น้องลูกนายจัน หนวดเขี้ยวพาเพื่อนบ้านที่เป็นสตรี ไปลอยตัวอำพรางยามฟ้ามืด นอนจมโคลน เอากอกล้วยทับไว้รอดักซุ่มแทง ฟัน ชะลอทหารพม่า

หนึ่งในลูกสาวท่าน (คนโต) ได้วนเวียนเกิดเป็นผู้ร่วมบารมีนายจันหลายภพสืบบัดนี้

ส่วนน้องอีกคน คนนี้ตอนนั้อายุไม่มากพี่ๆ กลัวตายเสียก่อนจะมีผัว เลยให้ตามทหารวังที่มาช่วยค่าย ตามเข้าอยุธยาค่ะ และนางผู้นี้ก็เป็นตัวนำสานส์ออกมาให้รู้ว่าใครเป็ฯใส้ศัก ใครภักดีแผ่นดิน

และสันดานนี้เองของนางมันติดมาจนเป็นสันดานตลอดทุกๆ ภพ เห็นหนอนบ่อนใส่ หรือใครจะมาทำลายสิ่งที่ตัวเองรักและผูกพันไม่ได้

นางผู้นี้อยู่มาจนถึงกรุงธน และมาสิ้นตอนย้ายมาอยู่กรุงใหม่ สืบลูกสืบหลาน เป็นท่านยายของใครต่อใครมากมาย

 

ขอบคุณสำหรับการนำสิ่งที่ดีที่สุด มาให้อ่านค่ะ ขอระลึกบุญคุณขององค์ท่านทั้ง 3 ค่ะ
" เอหิภูโต มหาภูโต สะมะนุสโส สะเทวะโก กะโรหิ เทวะทิตานัง อาคัจเฉยยะ อาคัจฉาหิ เอหิวิญญาณะ สุพรรณกัลยา เทวะทิตานัง อาคัจเฉยยะ อาคัจฉาหิ มานิมามา"

" อิติจิตตัง เอหิ เทวะตาหิ จะ มหาเตโช นะระปูชิโต โสระโส ปัจจะยา ทิปปะติ นะเรโส จะ มหาราชา เมตตา จะ กะโรติ มหาลาภัง จะ ทาโสตถี ภะวันตุ เม "

" โยหิ เสฏโฐ ราชา สิริปัญญานะ มาสะโย นะริสสะระ มหารัญโย กะนิฏโฐ วะอะติปปิโย อายุชฌิยาทิโป โหติ เอกาทะสะระ โฐติ นามะโก กะตัง ปุญญะ ผะลัง มัยหัง ปุญญาภาคา ภะวันตุเม ระตะนัตตยา นะภาเวนะ "
สาธุ ขอร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการเผยแพร่พระบารมีของพระองค์ท่านด้วยค่ะ ในฐานะข้าบาทรับใช้และประชาชนชาวไทยค่ะ

 

เรื่องเล่าค่ะ มีนิทานต่ออีกนะคะ

สมัยก่อนเสียกรุงครั้งแรกนั้น นางผู้นี้เกิดเป็นผู้ชายค่ะ ออกรบเคียงข้างเจ้านายที่ตอนนี้เจ้านายท่านนี้ก็มาเกิดแล้วเช่นกัน

ตอนนั้เป็นทหารที่คุ้มครองทัพม้าค่ะ ไม่รู้เขาเรียกอะไร นางจำได้ว่า เจ้านายนั่งบนหลังม้า นางและทหารอีก ๓ คน หันหลังชนกัน สู้กับฆ่าศึกลุยแบบไม่คิดกลัวตาย ขอเพียงได้ปกป้องนายของตน และนายของตนหาขลาดไม่ เก่งวิชาศึกมาก ทหารทั้ง ๔ ตอนนี้ก็พบกัน และมีเคืองกันด้วยก็มี เพราะเคืองที่การรบครั้งนั้น เราวางแผนผิดพลาด ทำให้ตายทั้งหมด เลยไม่รู้ว่าเจ้านายรอดหรือไม่

เท่าที่รู้เจ้านายท่านนี้ก็ได้มาเกิดสมัยเสียกรุงครั้งที่สองเช่นกัน นางนี้ก็ตามกันมาเรื่อยๆ ลงนรกก็มี เป็นสัมภเวสีบ่อยมาก ไม่รู้เป็นอะไรตายโหงทุกภพ แม้ยามเป็นสัตว์ก็ตามเถิด ที่นางได้เกิดมาเป็นคนบ่อยๆ เพราะอะไรน่ะหรือ

ลืมถาม...เพราะเผลอหลับก่อน แหะๆ(b-oneeye)