บันทึกของพระคุณลุงคนเชียงใหม่ถึงหลานๆ เรื่องภัยพิบัติ

ที่ผมเอ่ย list รายการยามาให้ดูนี้

 

การรักษาคนไข้ต้องกระจายกลุ่มยากว้างพอสมควร อย่างน้อยกันกรณีแพ้หรือดื้อยาครับ
อันนี้ผมว่ายังน้อยเกินไปที่จะใช้กรณีภัยพิบัติครับ
หมอไม่มียาไม่มีเครื่องมือแพทย์ ก็จบกันครับ

 

ท่านทราบไหมครับว่าผมเคยไปช่วยรักษาคนไข้แผ่นดินไหวที่อินโดฯ
เราว่าเราขนยาไปมากๆแล้วนะ ผ่านไปแค่7-8วันยาหมดอุปกรณ์ทำแผลก็หมด
เลยติดต่อขอร้องให้การบินไทยช่วยขนยาอีกกว่า2ตันมาลงที่ จากาตาร์ แล้วขอร้องให้อินโดนำC-130ขนมาที่jokjakata โดยผมนั่งรถจากแคมป์3ชม.ไปรับด้วยตัวเองเลยครับ

 

ท่านถ้าได้ลิ้มรสบรรยากาศของภัยพิบัติรอบตัวจริงๆ แล้วจะคิดถึงวันนี้ที่เรายังมีเวลามานั่งกดคอมกันสนุกเชียว

 

เอาแค่นำ้ท่วมบ้าน มีตนมาขอยาผมแทบทุกวันน่าอดสูครับเพราะเราไม่ได้ตุนยาไว้สำหรับชุมชนตอนนั้นคิดแค่ผมกับลูกน้องก็พอครับ เป็นความบกพร่องอย่างแรงของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแพทย์ครับ

 

คุณลุงหมอครับ หากผมจะเตรียมยาที่จำเป็นกับการรับมือภัยพิบัติควรมีอะไรติดไว้บ้างครับ ไม่มีความรู้เรื่องเกี่ยวกับการแพทย์เลยครับ ยกเว้นการปฐมพยาบาล ครับ (k)( เตรียมให้กับเพื่อนร่วมชะตากรรมด้วยครับ แต่ก็คงไม่มากนัก )

 

ยาโรคประจำตัว (ถ้ามีโรคประจำตัว) ต่อไปยาฆ่าเชื้อที่ตนไม่แพ้และยาลดไข้ แค่นั้นพอลึกกว่านี้อันตรายกินยามั่วหลงกันไปใหญ่ดีไม่ดีไปปกปิดอาการแสดงที่สำคัญของโรคทำให้หมอวินิจฉัยโรคได้ยากขึ้นและอาจไม่ทันการครับ

 

ยังมีประสบการที่ลืมไม่ลงอีกอันหนึ่ง คือตอนไปลำเลียงผป.หนักจาก สึนามิ
ตอนลำเลียล้ว

 

สุดยอดจริง ๆ คุณลุงหมอ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ แล้วผมจะนำไปปฏิบัติและถ่ายทอดคำแนะนำให้ผู้อื่นปฏิบัติให้ถูกต้องด้วย โรคประจำตัวมีอยู่โรคเดียวครับ โรคหมอนรองกระดูกเสื่อม ก็ระวังน้ำหนักตัวเอง ไม่ยกของหนักมาก หากจำเป็นก็ใช้ผ้าบล๊อคหลัง มีปัญหาก็ขับรถไปลี้ นั่งนานไปหน่อย
ประมาณ 3 ชั่วโมงครึ่ง ก็ถึง ถ้าไม่ใช่ช่วงเทศการ ไปดูแลสวนครับ ( ข้ออ้างครับ จริง ๆ ไปพักผ่อนสมองครับ )

 

พอไหวไหมครับ

 

เรื่อง อาหารและยา เตรียมไว้เฉพาะที่จำเป็นที่สุดครับ พอที่จะแบกไปได้
และต้องรับประทานได้ทันที เมื่อร่างกายต้องการ

หมอ อยู่ Wing41CM. มีประสบการณ์จาก OPR. น่าภูมใจครับ
สมาชิกที่อยู่เชียงใหม่ ลองไปที่ร้านวนัสนันฺ ซุปเปอร์ไฮเวย์ ครับ
ที่นั่นมี อาหารมากมาย ผลไม้แห้ง/แช่อิ่ม หลากหลาย
ใช้ เป็นสเบียง ทั้งยามปกติ และฉุกเฉิน ได้
ผมเป็นทหารชายแดน เคยรับประทาน MRE ของ สหรัฐฯ
มันแพงและไม่ถูกปากคนไทยอย่างเรา
ผมมี ข้าวสุกบรรจุกระป๋อง, น้ำพริกหนุ่ม/พริกอ่อง แกงแคไก่ แกงฮังเลหมู
ลาบหมู บรรจุซอง ของวนัสนันท์ เก็บไว้ได้เป็นปี ครับ
( ที่ร้านนี้ เขาเคยทำ ข้าวเหนียวไก่ทอด บรรจุซอง แจกจ่ายผู้ประสบอุทกภัย
เมื่อปีที่แล้วครับ ผมเคยลองชิม อร่อยมากครับ ไม่ทราบว่าจะทำจำหน่ายอีกหรือไม่ )
นอกจากนี้ที่ Supermarket ทั่วไป ยังมีอาหารสำเร็จรูปบรรจุซอง
เช่น คอร์นบีพ ไก่กระเทียม สปาเกตตี้ แกงต่างๆ หาดูให้ดีครับ

ส่วนเรื่องยา นอกจากยาสามัญและยาประจำตัวแล้ว ที่ไม่ควรลืม ได้แก่
ยาลดกรด ยาทาแก้แพ้ ยาล้างตา และพลาสเตอร์ปิดแผลขนาดต่างๆ
ยาและเวชภัณท์ต่างๆ ควรเก็บไว้ในกล่องพลาสติกกันน้ำ ครับ

ด้วยความปารถนาดี ขอให้ท่านสมาชิกลองพิจารณาดู ครับ

 

ผมก็มองหา mre ของไทยเหมือนกันนะครับ ไม่ทราบท่านใดมีบ้าง ตอนเด็กๆ คุณพ่ออกสนามจะเอากลับมาให้ทานบ่อยๆ โดยเฉพาะเนื้อทากระเทียมพริกไทย มัสมั่นเนื้อ ชอบมากครับ

ผมเป็นคนหนึ่งที่เก็บ mre จำนวนหนึ่งไว้ เพื่อการนี้โดยเฉพาะ แต่เจตนาของผมคือใช้ mre เฉพาะตอนเดินทางที่ต้องการความเร่งด่วน และสำหรับเด็กๆที่ยังปรับตัวไม่ได้

เพราะในชีวิตจริงแค่เตรียมพริก เกลือ กับข้าวสารก็เพียงพอแล้วสำหรับการอยู่รอด (ถ้ามันอดยากจริงๆนะ แบบกินเพื่ออยู่) ทางต่างจังหวัด ตัวอย่างที่บ้านผม มีมะพร้าว มะละกอ กอไผ่ ตำลึง สะเดา มะม่วง กระท้อน กล้วย ตะขบ มันเหน็บ ฝักบุ่งนา กระถิน ตะไคร้ ข่า ใบมะกูด และอื่นๆ ที่ทุกบ้านจะมีไว้ทำนูนทำนี่ทุกบ้าน ผมว่าภาวะขาดอาหารแบบในหนังฝรั่งเรื่อง the rode สำหรับเมืองไทยเป็นไปได้ยากครับ คนอีสานปกติเขาก็หากินแบบนี้มานานแล้ว สัตว์บกที่เดินได้ ผมยังนึกสิ่งที่กินไม่ได้ไม่ออกเลย นี่คงเป็นเหตุผลกระมังว่าทำไม เขาถึงได้บอกว่าคนอีสานจะรอดเยอะ

mre 1ห่อจะประกอบด้วย (ตอนพิมพ์นี่ผมกำลังจะทานเลย)
เมนูหลัก1 ตีราคาแบบไทยๆ 40 บาท beef ravioli in meat sauce( ลองกับข้าวสวยร้อนๆ)
เมนูรอง1 30 ข้าวผัด และอื่นๆ
ของหวาน 20 แอปเปิลเชื่อม ผลไม้เชื่อม เค้ก อื่นๆ
ขนมและอื่นๆ 20 แคร็กเกอร์ เนยถั่ว หรือโรตี ชีส
เครื่องดื่ม 20 อาจจะเป็นกาแฟ น้ำผลไม้
เกลือแร่ 10
อุปกรณ์ประกอบ 30 ตัวอุ่น ถุงต้มน้ำ ทิชชู ไม้ขีด ช้อน หมากฝรั่ง
รวม170 บาท

ทั้งหมดถูกออกแบบและคำนวณแล้วว่าได้สารอาหารครบถ้วนสำหรับ นักรบตัวโตๆ ถ้าหุงข้้าวทานกับเมนูหลัก 3-4 คนสบายครับ

ถ้ามีโอกาส.....ผมรอปลายปีนี้ ถ้าพี่กันแกมาฝึกที่โคราชอีกจะเก็บไว้ให้มากที่สุด เห็นของคุณหมอแล้วที่เรามีดูน้อยไปเลย ตอนได้มาแรกๆก็คิดว่าใช้แค่เดินทาง ไม่จำเป็นต้องเยอะแค่คล่องตัวก็พอ เลยปล่อยออกไปเสียครึ่งได้ แต่ตอนนี้ ผม...คงต้องคิดใหม่แล้ว

ถ้าหาราคาถูกๆได้.....ผมก็ว่าคุ้มนะ

 

กรมพลาธิการ ทหารบก ยังคงผลิตอาหารสำเร็จรูปบรรจุซอง/กระป๋อง
สำหรับทหารที่ปฏิบัติราชการสนามชายแดนฯ
ที่เคยรับประทาน ได้แก่ เนื้อทากระเทียมพริกไทย (อร่อย อมตะ )
เนื้อนกกระจอกเทศปรุงรส, ไก่กระเทียม, ข้าวผัดอเมริกัน, ข้าวกุรุหม่าไก่ ฯลฯ
เปลี่ยนเมนูไปตามห้วงเวลา
ลองไปสอบถามที่ร้านค้าสวัสดิการทหารบก, กองเกียกกาย
กรมพลาธิการ ทบ. อาจมีวางจำหน่ายบ้าง ครับ

ตอนนี้ ผมกำลังรับประทาน ไก่ทอดกระเทียมพริกไทย ของ quikchef กับข้าวสวย ๑ ถ้วย ครับ
จะแบ่งไว้ครึ่งหนึ่ง ตอนบ่ายจะเอามากินกับขนมปังแผ่น ครับ รสชาดดี ลองดู ครับ

 

สวัสดีมิตรสหายทุกท่านและพิเศษสำหรับคุณหมอพราน4141
แอบชมการสนทนามาพอสมควรเลยต้องออกมาชมคุณหมอและเพื่อนๆ ว่าสุดยอดจริงๆ
ผมเองก็แอบเตรียมการต้อนรับหายนะโลกไว้พอสมควรวันหน้าจะถ่ายรูปเรือโนอาร์ของผมมา ฝาก
ด้วยความเคารพและให้เกียรติครับ

 

อย่าให้รอนานนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

มันน่าค้นหาที่มาจังเลยว่าใครเป็นคนแรกที่โพสต์ "วันฟ้าดับ 3 วัน" เพราะฝรั่งก็มีเรื่องเหล่านี้ และนำมาแต่งเติมเสริมต่อ แอบอ้างกันหลายคนหลายเว็บ หลายประเทศ นำมาซึ่งความหวาดกลัว กังวล เครียด เป็นบาปกันจริง ๆ

จิตที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความวิตกกังวลและเครียด เป็นจิตที่ขาดพลังงาน ขาดปัญญา และขาดความสงบสุข

ใครที่เป็นผู้ก่อให้เกิดความหวาดกลัวนับว่าเป็นคนสร้างบาปจริง ๆ

 

ฝากไว้เพื่อพิจารณาค่ะ ว่าคนระดับนี้ออกมาพูดเช่นนี้ เพราะอะไร

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=s-KkHz634dI]PRINCESS KAORU NAKAMARU of Japan: 3 days, 3 nights of darkness in Dec 2012 - YouTube[/ame]

 

ขอบคุณครับน้า เดี๋ยวลองไปดูที่ px โคราชดูครับ แต่มีเนื้อนกกระจอกเทศ ข้าวผัดอเมริกัน ด้วย ถ้ามีโอกาสเข้า กทม.จะลองไปหาซื้อมาเก็บไว้ครับ คิดถึงตอนเป็นเด็กๆครับ รสยังติดลิ้นอยู่เลย

ขอบคุณครับน้า...

 

ปัญหาคือคนเราทำอะไรเกินพอดี
กลัวตายก็กลัวกันเกินพอดี ก็เลยทุกข์เสียก่อนตาย
ทุกข์แล้วทุกข์อีก ความตายยังมิได้คืบคลานเขามาใกล้
ก็พากันหวีดร้องหวาดผวากันเสียแล้ว
ลืมนึกไปว่าทุกวันก็มีคนตายอยู่ตลอดเวลา มีทุกพื้นที่ ทุกภูมิภาค
ไม่ว่าพื้นที่ติดทะเล หรือบนเขาสูง มันก็ตายทั้งนั้น
บนฟ้าก็ตาย บนดินก็ตาย บนอากาศก็ตาย จะหนีความตายไปได้จริงล่ะหรือ
ให้คิดเสียว่าเรามีความตายเป็นเพื่อนแท้ อย่าหลบหนีมันเลย
มันไม่น่ากลัวเกินไปดอก
เราเองพากันตายมานับชาติไม่ถ้วนแล้ว ก็ยังพากันกลัว ยังกับไม่เคยตาย

 

ผมไปอ่านเจอที่ไม่รู้ใครโพสส์ไว้นะครับ
จนผมตัดสินใจมาเตรียมการตนเอง
เขาโพสส์ประมาณว่า
"ความตายเป็นเรื่องปกตินะ
แต่ว่าหลังเหตุการนี้ โลกจะเปลี่ยนเข้าสู่ยุคชาววิไล
ที่คนมีโอกาสบรรลุธรรมได้มากขึ้น
เหมือนเราดูหนังหรือเป็นผู้แสดง
ผมไม่อยากจบตอนหัวม้วนหรือตอนไตเติ้ล
จะจบตอนใหนไม่ห่วงหรอก"

ทุกคนที่อยู่ในเวปนี้
ได้ศึกษาธรรมและเจริญมรณสติกันดีแล้ว
ไ่่มีใครกลัวตายหรอกครับ
การเตรียมการก็เตรียมเท่าที่กำลังของตน ไม่ทำจนเกินกำลังจนเกิดทุกข์
เหมือนกับเราซื้อรถ ถ้าเลือกเอาเข็มขัดนิรภัย กันชน หรือระบบเบรคที่ดี
ไม่ได้แปลว่าเรากลัวตาย หรือไม่เข้าใจความตาย
แต่ถ้าเราแปลเจตนาของความไม่ประมาทในเป็นการกลัวชีวิตอาจผิดไปครับ
ผมอาจจะเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจความติดของคนทุกคน
แต่การเตือนของครูบาอาจารย์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบนั้น
ผมว่าไม่มีเหตุอันที่จะไม่นำมาพิจารณา
และเมื่อมีกำลังในการเตรียมตัว
ก็เหมือนกับเราซื้อรถที่มีกันชน เข็มขัดนิรภัย หรือ
ระบบเบรคที่ดีนั้นเองครับ อย่าไปติเตียนอื่นเลยครับ
เป็นบาปกรรมเปล่า
ท่าน ไม่เตรียมก็เป็นเรื่องปกติของคนส่วนใหญ่
คนที่เตรียมเขาก็พูดคุยกันเป็นปกติครับ