พระโพธิสัตว์พญาช้างนาฬาคิรี(ธนปาล)พระพุทธเจ้าในอนาคต

....................ไก่ตุ๋นขับรถมาจอดที่เชิงเขาสูงในเวลาบ่ายสอง..กาเผือกและไก่ตุ๋นลงจากรถ

และยืนมองจากเชิงเขาไปยังยอดเขา..มันเป็นเขาลูกเดียวที่สูงใหญ่ตะหง่านงามสง่าอย่างธรรมชาติ

สร้างสรรค์...มีต้นไม้ขึ้นเขียวเป็นทิวทั้งภูเขา...กาเผือกพยายามมองหาเส้นทางขึ้นเขา...พร้อมกับนึก

ภาพตามที่คุณยายมั่นเล่าให้ฟังว่า.."เมือง มีสุขได้มายืนบนหลังม้าบนยอดเขาสูงเพื่อจ้องมองดูดวง

อาทิตย์ยามเที่ยงวัน...พร้อมกับมองไปยังทิวทัศน์และเทือกเขาต่าง ๆจนพบแนวปรัชญาเรื่องการครอบ

ครองตามที่คุณยายเล่าให้ฟัง"

....................กาเผือกมองไปตามทิวทัศน์รอบ ๆเขาและเอ่ยกับน้องชาย

............................."เราขึ้นไปบนยอดเขากันดีกว่า..เผื่อจะพบอะไรบ้าง"

............................."แน่ใจหรือ" ไก่ตุ๋นเอ่ยด้วยรู้สึกท้อกับการปีนขึ้นเขา

....................กาเผือกพยักหน้าแทนคำตอบ..และเดินนำหน้าไก่ตุ๋นเพื่อหาทางปีนไต่ขึ้นยอดเขา

สูง...โดยทิ้งรถซึ่งล๊อคประตูแล้วไว้ที่เชิงเขา...ราวหนึ่งชั่วโมงพวกเขาก็ปีนไต่ขึ้นมาบนยอดเขาสูง...

ซึ่งดวงอาทิตย์บ่ายคล้อยไปแล้ว...แต่ยังเปล่งแสงแผดเผาสองพี่น้องจนเหงื่อโทรมกาย....ทั้งคู่เดินไป

หลบใต้ต้นไม้ต้นหนึ่งบนยอดเขาแล้วนั่งเหนื่อยหอบอยู่พักใหญ่...ก่อนที่จะมองสังเกตทิวทัศน์ไปรอบ

ทิศ...

....................กาเผือกและไก่ตุ๋นรู้สึกว่าทิวทัศน์ที่เขามองจากบนยอดเขาไปที่ด้านล่างรอบ ๆเขา

มันช่างสวยงามสุดลูกหูลูกตา...มันช่างกว้างใหญ่และสุดลูกหูลูกตาจริง ๆ สมควรแล้วที่เมือง มีสุขจะ

ได้พบแนวปรัชญาการครอบครองด้วยสายตาที่เขาคิดขึ้น...มันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ...สายตาที่จ้องมอง

ไปยังที่ใดสิ่งนั้นมันก็อยู่ในความครอบครองของเราด้วยสายตา..มันมากมายจริง ๆ.....กาเผือกมองไป

สดุดที่ภูเขาอีกลูกหนึ่งที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขาภูเขาที่เขายืนอยู่....มันอยู่ห่างจากเขาลูกนี้ไปราว

กิโลเมตรเศษ..ซึ่งมองดูน่าจะต่ำกว่าภูเขาที่เขายืนอยู่เล็กน้อย......

.....................กาเผือกเอ่ยเสนอขึ้นกับน้องชาย

............................"กูว่าเราลองค้นหาอะไรบางอย่างบนนี้ดีกว่า"

............................"หาอะไร" ไก่ตุ๋นย้อนถามอย่างสงสัย

............................"ก็หาขวดแก้วอีกซีกหนึ่งที่บรรจุไว้ในกล่องไม้ ตามหนังสือในผ้าที่เมือง มี

สุขเขียนไว้ไง" กาเผือกอธิบายพร้อมกับหยิบผ้าขาวผืนนั้นออกมาดู

............................"แล้วมึงแน่ใจได้อย่างไรว่า..จะหาจุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกันได้พบ" ไก่ตุ๋น

แย้ง

............................"กูมีความรู้สึกว่า...มันน่าจะอยู่บนเขาลูกนี้" กาเผือกพูดพร้อมกับเดินค้นหา

ตามพื้นดินที่เป็นรอยนูนอันเป็นร่องรอยของการฝังสิ่งของไว้...ทำให้ไก่ตุ๋นต้องช่วยค้นหาด้วย

.....................หากันอยู่พักหนึ่งไก่ตุ๋นได้เอ่ยขึ้น

............................"กูว่าเราต้องหาพวกก้อนหิน..หรือไม้..หรือสัญญลักษณ์อะไรที่มันเป็นรูป

จันทร์เสี้ยวก่อนดีกว่า...ส่วนมันจะแยกจากกันหรือไม่แยกเป็นอีกเรื่องหนึ่ง"

......................กาเผือกมองหน้าน้องชายอย่างเห็นด้วย..และจึงพยักหน้า...พร้อมกับค้นหาตามที่

ไก่ตุ๋นบอกอย่างขมักเขม้น.........

......................สองพี่น้องหาอยู่จนตกเย็น...แต่ไม่มีวี่แววที่จะพบ...ไก่ตุ๋นจึงเอ่ยขึ้น

............................"เราลงไปข้างล่างก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาหาใหม่..กลับไปนอนคิดที่บ้าน

คุณยายมั่น..และถามบางสิ่งบางอย่างอาจทำให้เราเห็นทางที่จะหาพบก็เป็นได้"

......................กาเผือกพยักหน้าตอบรับ..และทั้งคู่ก็รีบปีนไต่เขาลงมาจนถึงเชิงเขาก็มืดพอ

ดี........

......................เขาทั้งสองกลับถึงบ้านและได้ขอให้คุณยายมั่นเล่าเรื่องต่อตามที่คุณยายรับรู้...

พร้อมกับเขาเองก็ได้ซักถามเรื่องราวที่ปรากฎอยู่ในพิพิธภัณฑ์ให้คุณยายตอบ..

......................จนยามดึกกาเผือกนอนไม่หลับ..ออกมาเดินเล่นนอกบ้านและมองขึ้นไปบนท้อง

ฟ้า..เขารู้สีกหนาวสะท้านทุกครั้งที่มีลมกรรโชกมา...กาเผือกมองขึ้นไปบนท้องฟ้าก็พบว่า "คืนนี้เป็น

จันทร์ข้างขึ้น...มีรูปจันทร์เสี้ยวลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า"..มันสวยงามมาก...เข้ากับบรรยากาศของฤดู

หนาวที่เมืองน่านเป็นอย่างดี...กาเผือกหัวเราะเบา ๆด้วยนึกขำอะไรบางอย่าง พลางรำพึงรำพันขึ้นว่า

....................."หรือว่า..เมือง มีสุขฝังกล่องไม้ใส่ขวดแก้วอีกซีกหนึ่งไว้บนดวงจันทร์ดวง

นั้นวะ".....................

 

....................กาเผือกกลับเข้ามาในบ้านและล้มตัวลงนอน..พลางนอนคิดว่า...หากได้ขวด

แก้วอีกซีกหนึ่งแล้ว...เขาควรแยกทางกับไก่ตุ๋นเพื่อเดินทาง...อันเป็นการล่อหลอกไม่ให้เจ้ารถเก๋งคันที่

ขับตามพวกเขามาตอนออกจากพิพิธภัณฑ์..นั้นติดตามเขา..โดยให้พวกมันไปตามไก่ตุ๋นซึ่งเป็นตัวล่อ

พวกมันไป....กาเผือกนึกย้อนไปในวันที่เขาเข้ามาพักที่โรงแรมวันแรก..แล้วมีรถมอเตอร์ไซด์รับ

จ้างอยู่หลายคันที่วินมอเตอร์ไซด์หน้าโรงแรมนั้น....เขานึกถึงรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างกึ่งวิบากคันหนึ่ง..

ซึ่งเป็นรถยี่ห้อยามาฮ่า "รุ่น ดีที โมโนโช๊ค"..ซึ่งเป็นรถที่วัยรุ่นที่ชอบวิบากประมาณ ปี 2525 นิยมใช้

กันที่มีความแข็งแกร่งมาก...ปัจจุบันนี้แม้ว่ามันจะมีอายุมากแล้วแต่สภาพของมันยังคงใหม่อยู่....

....................กาเผือกคิดว่า..รถมอเตอร์ไซด์คันนั้นน่าจะขับวิบากลุยทุ่งหรือไร่นา หรือถนนขรุขระ

ได้ดี....เหมาะแก่การที่เขาจะขับหนีเจ้ารถเก๋งคันนั้น..หรือผู้ติดตามรายอื่น...เขาจึงมีความคิดที่จะ

ขอซื้อรถคันดังกล่าวจากเจ้าของซึ่งขับรถรับจ้างอยู่ที่วินมอเตอร์ไซด์...และเขาจะนำพามันไปที่จังหวัด

สุราษฎร์ธานีด้วย....

....................กาเผือกลุกจากที่นอนแล้วตรงไปนับเงินที่นำติดตัวมาว่าเหลือเท่าไร

....................รุ่งเช้า..กาเผือกปลุกไก่ตุ๋นให้จัดแจงแต่งตัวให้เสร็จโดยเร็ว ..แล้วพวกเขาก็พากัน

มาที่หน้าโรงแรม..พบเจ้าของรถมอเตอร์ไซด์รับจ้างคันที่ต้องการทันที..กาเผือกจึงเดินไปหาและขอ

ซื้อรถคันดังกล่าว

............................"หนึ่งหมื่นสองพันบาทก็แล้วกัน" เสียงเจ้าของบอกราคา

............................"แปดพันบาทพี่..รถมันยี่สิบกว่าปีแล้วนะ" กาเผือกต่อราคา

............................"แต่รถของผมยังใช้การได้ดี..และสภาพมันใหม่นะ" เจ้าขออ้างข้อดีของรถ

............................"ยี่สิบกว่าปีนี่นะใหม่" ไก่ตุ๋นแจมด้วยเห็นเจ้าของคุยเว่อร์

.....................เจ้าของมองหน้าไก่ตุ๋น..อย่างไม่พอใจ...ทำให้กาเผือกต้องพูดตัดบททันที.......

............................"ถ้ายังงั้นหมื่นบาทก็แล้วกัน...ไม่ขายราคานี้ก็ไม่เป็นไร...เดี๋ยวตระเวณหา

ซื้อรายใหม่" กาเผือกเอ่ยแกมขู่

.....................เจ้าของรถยนต์มองหน้ากาเผือกเห็นคำย้ำเป็นจริงเป็นจัง..และคิดว่าตนเองเอาเงิน

ไปดาวน์ออกรถแบบผู้หญิงรุ่นใหม่ขี่รับจ้างน่าจะคล่องตัวและประหยัดน้ำมันกว่ารถคันนี้ ..จึงตอบตกลง

ทันที

............................"เอาพี่...หมื่นก็หมื่น...พี่ไปโอนรถเอาเองก็แล้วกันเดี๋ยวผมเซ็นโอนลอยให้"

............................"ไม่ต้องหรอก..ผมใช้ไม่นาน ..เอาเงินไปเอากุญแจรถมา"

.....................เจ้าของรถมองหน้ากาเผือกพลางมองป้ายทะเบียนรถยนต์ไก่ตุ๋นซึ่งเห็นเป็นทะเบียน

จากชัยนาท..มันคิดพลางว่า "ไอ้พวกคนชัยนาทมันเพี๊ยนกันหรือเปล่าวะ..ซื้อรถแต่ไม่ยอมโอนเป็น

ของตนเอง"

.....................เจ้ามอเตอร์ไซด์รับจ้างคันนี้..ไม่ได้รู้เรื่องราวการประกาศตามหาไก่ตุ๋นและกาเผือก

จากหนังสือพิมพ์...และพวกของตนซึ่งเป็มอเตอร์ไซด์รับจ้าง..ก็ขับรถไปส่งคนโดยสารจึงไม่รู้เรื่องราว

หรือพบเห็นไก่ตุ๋น....พวกเขาจึงคลาดเงินรางวัลจากหัวหน้าพิพิธภัณฑ์ที่จะมอบให้แก่ผู้ตามหาหรือชี้

เบาะแสของกาเผือกและไก่ตุ๋นให้เขาทราบ....

.....................กาเผือกขึ้นขี่มอเตอร์ไซด์วิบากคันนั้นออกมาจากหน้าโรงแรมอย่างรวดเร็ว..โดยมี

ไก่ตุ๋นขับรถไล่ตามมาอย่างกระชั้นชิด...ทั้งคู่ย้อนกลับมาที่เขาลูกเดิม..พร้อมกับจอดรถและขึ้นเขาไป

ทันที...พวกเขาเตรียมเต็นท์และสัมภาระเพื่อขึ้นมานอนสังเกตการณ์บนยอดเขา...เกี่ยวกับดวงจันทร์

เสี้ยวยามค่ำคืน.......

 

....................สองพี่น้องกินอาหารเย็นบนยอดเขาสูง..และกางเต๊นท์อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

พร้อมกับก่อกองไฟเพื่อบรรเทาความหนาวเย็นในยามค่ำคืน..เพราะบนยอดเขาในฤดูหนาวนี้อากาศเย็น

เยือกจนจับใจ......

....................กาเผือกนั้นคิดว่า..เมื่อวานเขาหาร่องรอยของสัญญลักษณ์จุดจันทร์เสี้ยวจนทั่วแล้ว

ไม่พบ...เขาจึงคิดถึงคำพูดของคุณยายมั่นที่เล่าให้ฟังว่า "จุดที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกันมันเป็น...

ปรากฏการณ์ของจันทร์เสี้ยวในคืนฤดูหนาว..."...ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะมาสังเกตุการณ์ดวงจันทร์

เสี้ยวบนยอดเขาสูงนี้...เพื่อจะดูปรากฎการณ์ตามที่คุณยายมั่นบอก....เขาจะสังเกตการณ์ดูให้รู้ว่ามัน

คืออะไร...ซึ่งถ้าไม่ใช่สัญญลักษณ์ต่าง ๆที่เป็นรูปจันทร์เสี้ยวมันก็น่าจะหมายถึง.."ดวงจันทร์เสี้ยว"ที่

อยู่บนท้องฟ้าจริง ๆ...

.....................ก่อนขึ้นบนยอดเขาสูงเขาได้โทรศัพท์บอกกับพวงผกาให้บอกกับคุณยายว่า..คืนนี้

เขาจะขึ้นไปบนยอดเขาสูงเพื่อสังเกตการณ์ดูดวงจันทร์เสี้ยว...ดังนั้นเมื่อเขาถึงที่หมายแล้ว...กาเผือก

จึงเอาโทรศัพท์ที่ไก่ตุ๋นโทรบอกกับพวงผกาในทันที..

............................"พวงผกา..พี่อยู่บนยอดเขาสูงเรียบร้อยแล้วนะ"

............................"พี่กาเผือก..ระวังงูที่อยู่บนเขาบ้างนะ" พวงผกาเอ่ยเตือน

............................"ที่นี่มีงูด้วยหรือ" กาเผือกรับรู้แล้วรู้สึกระแวง

............................"อ้าวพี่..ที่ชัยนาทไม่มีภูเขาให้ขึ้นหรือ..จึงไม่รู้ว่าเขาทุกลูกนะมีงูอยู่ทั้งนั้น..

แล้วงูชุกชุมด้วย...มันออกหากินตอนกลางคืน"

.....................กาเผือกรับรู้..ก็บอกกับไก่ตุ๋นทันที...

............................"เฮ้ย...น้องเขาบอกให้ระวังงูวะ"

............................"งูมันกลัวไฟ...เราก่อไฟอยู่อย่างนี้มันจะเข้ามาหาเราได้อย่างไร....มึงไม่

เคยเรียนวิชาลูกเสือหรือ" ไก่ตุ๋นเอ่ยอย่างไม่กลัว

............................"แล้วถ้ามึงหลับ...แล้วกองไฟมันดับล่ะ" กาเผือกคาดคะเน

............................"มึงก็อย่าหลับสิ...คอยเติมเชื้อไฟเข้าไว้" ไก่ตุ๋นแนะผู้พี่..แต่ผู้พี่ส่ายหน้า

พลางเอ่ยตอบ

............................"แค่ปี่นขึ้นมา..แล้วกินข้าวอิ่มกูก็อยากจะหลับแล้ว"

............................"มึงหลับแล้วมึงจะเห็นดวงจันทร์เสี้ยวหรือ"

............................"จริงของมึง...แต่ว่าคืนนี้ดวงจันทร์เสี้ยวมันจะขึ้นทางทิศไหนวะ....เมื่อคืนกู

ก็ลืมสังเกตุ...มาเห็นดวงจันทร์ก็มาอยู่กลางท้องฟ้าแล้ว"

............................"รอดูดีกว่าแน่นอนกว่าเยอะ"

.....................หลังไก่ตุ๋นพูดจบกาเผือกมองไปด้านทิศตะวันออกที่ยอดเขาสูงอีกลูกหนึ่ง..เห็นเขา

ดำทะมึนมืด..ชวนให้น่ากลัว...บนท้องฟ้ามีแต่ดาวที่ส่องแสงระยิบระยับ..แต่ไร้ซึ่งดวงจันทร์..เนื่อง

จากยังไม่ได้เวลาขึ้นสู่ท้องฟ้า.......

.....................สองพี่น้องนั่งรอดวงจันทร์ขึ้นสู่ท้องฟ้าจนราวสี่ทุ่มเศษ..ขณะที่ไก่ตุ๋นนั่งจิบกาแฟ

พร้อมกับมองไปที่เขาลูกเดียวกับที่กาเผือกมองดูอยู่เมื่อตอนหัวค่ำ....ไก่ตุ๋นได้เห็น..แสงประหลาดสี

เหลืองทองพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าหลังเขาลูกนั้น...ไก่ตุ๋นรีบลุกขึ้นยืนพร้อมกับเรียกกาเผือกอย่างตื้นเต้น

.........................."เฮ้ย..มึงมาดูแสงสีเหลืองทองที่พุ่งขึ้นฟ้าหลังเขาโน้นสิ..มันแสงอะไร

วะ"

....................กาเผือกลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองตามน้องชายบอก..พลางเอ่ยขึ้นอย่างตระหนก

............................."เออจริงว่ะ..แสงอะไรวะสวยจัง"

...................แสงสีเหลืองทองดังกล่าวพุ่งจากหลังเขาที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขาที่สอง

พี่น้องยืนอยู่...มันมีสีเหลืองทองพุ่งขึ้นกระจายส่องสู่ท้องฟ้า......อานุภาพของแสงนั้น..ทำให้

ด้านหลังเขาลูกนั้นสว่างจ้า..และงามตายิ่งนัก

....................ทั้งคู่ยืนมองปรากฎการณ์นั้นอย่างไม่กระพริบตา...แสงนั้นค่อย ๆสว่างจ้า

ขึ้นเรื่อย ๆ ทั้งคู่ต่างก็ใจเต้นรัวโดยไม่ทราบว่า.."เบื้องหน้าจะปรากฎสิ่งใดขึ้น"

 

....................สักครู่หนึ่งแสงสีเหลืองทองที่พุ่งกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้าก็ปรากฎ..ปลายแหลม

เป็นสามเหลี่ยมชายธงสีทองเหลืองอร่าม...ขึ้นสองด้านขนาบยอดเขาลูกนั้นไว้..พร้อมกับ

ความสว่างที่เห็นได้ชัดเจน..มาพร้อมกับปลายแหลมชายธงทั้งสองด้านนั้น..

....................สองพี่น้องตกตะลึง..พลางกาเผือกตะโกนขึ้นอย่างดังด้วยความตื่นเต้น

............................."เฮ้ย...ทองคำโผล่ขึ้นมาจากเขานั่น.."

............................."ใช่..จริงๆด้วยว่ะ" ไก่ตุ๋นขานรับอย่างดัง

.....................แสงสว่างของสามเหลี่ยมชายธงสีทองนั้น...ค่อย ๆเปล่งประกายขึ้นเรื่อย

ๆ..พร้อมกับสามเหลี่ยมชายธงได้ขยายด้านฐานใหญ่ขึ้นโผล่จากยอดเขาเรื่อย ๆ...........

และในที่สุดมันก็ปรากฎเป็นรูปของเสี้ยวดวงจันทร์...เพราะมันคือดวงจันทร์เสี้ยวที่กำลังขึ้น

จากยอดเขา......

.....................จันทร์เสี้ยวค่อย ๆโผล่ขึ้นจากยอดเขาช้า ๆ...ในระหว่างที่มันกำลังโผล่จาก

ยอดเขา..จะสังเกตุเห็นว่า"ตรงกลางของดวงจันทร์ถูกมุมของยอดเขาบังอยู่....ทำให้เห


..................(ขออภัยอย่างสูงครับ..ฝนตกฟ้าคนองที่ชัยนาทอย่างแรง..ต้องหยุดพิมพ์ก่อนครับ)

 

....................ทำให้เห็นจันทร์เสี้ยวในส่วนชายธงทั้งสองด้านถูกแยกจากกันโดยภูเขาลูก

นั้น...จนกระทั่งจันทร์เสี้ยวค่อย ๆโผล่จะพ้นยอดเขาลูกนั้น..ท้องของดวงจันทร์ตรงโค้งด้าน

นอก...กำลังโผล่ขึ้นมา....แต่ปรากฎว่าบนยอดเขาลูกนั้นมีต้นไม้ใหญ่อยู่ต้นหนึ่งที่ขึ้นอยู่จุด

ยอดเขาพอดี......

....................เมื่อท้องของจันทร์เส้ยวตรงโค้งด้านนอกของจันทร์เสี้ยว..เริ่มจะพ้นยอด

เขา...ท้องตรงนั้นจะถูกเงาของต้นไม้ใหญ่บังไว้เป็นเงามืดและเห็นเป็นต้นไม้อยู่กลางดวง

จันทร์....และเมื่อพิจารณาดูแล้วจะเห็นว่า...ลำต้นของต้นไม้นั้นมันตัดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน

ทันที....ในส่วนของพุ่มไม้ด้านบนของลำต้นก็เหมือนกับลอยอยู่ในวงจันทร์ด้านใน..........

....................ปรากฎการณ์ที่เกิดขึ้นมันสวยงามมาก...เพียงชั่วครู่เดียว..ดวงจันทร์เสี้ยวก็

ลอยสูงเหนือยอดภูเขาลูกนั้นทั้งหมดและลอยสูงขึ้นเรื่อย ๆ.....

....................กาเผือกและไก่ตุ๋นสองพี่น้องตกตะลึงและอุทานพร้อมกัน..เมื่อเห็นจันทร์

เสี้ยวถูกลำต้นไม้บังทับจนเห็นได้ชัดว่า...ดวงจันทร์เสี้ยวถูกผ่าครึ่งและแยกจากกัน.........


............................"ดวงจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน"..................

............................"ใช่แล้ว..ต้นไม้ต้นนั้นไอ้ไก่ตุ๋น....มันคือ..."...กาเผือกย้ำเรียกน้อง

ชาย

............................"จุดที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกันไง" ไก่ตุ๋นย้ำ

............................"โอโห..เมือง มีสุข...ท่านฉลาดหลักแหลมอะไรอย่างนี้...ท่านซ่อน

ขวดแก้ว...ไว้ที่ต้นไม้นั้น.....และให้ดวงจันทร์เสี้ยวเป็นสิ่งบอกตำแหน่ง..ในยามค่ำคืนในฤดู

หนาว....กูไม่อยากเชื่อเลยไอ้ไก่ตุ๋นว่าจะมีปรากฎการณ์เช่นนี้เกิดบนโลกใบนี้...ถ้ากูไม่เห็น

มันกับตา..." ไก่ตุ๋นเอ่ยกับน้องชายอย่างดีใจ

............................"เออ...กูว่าเมือง มีสุข ยอดเยี่ยมจริง ๆ" ไก่ตุ๋นเอ่ยสนับสนุน

............................"พรุ่งนี้เช้า...เราจะไปขึ้นค้นหาขวดแก้วที่ต้นไม้บนเขาลูกนั้น.....มึง

ช่วยกูจำตำแหน่งไว้ให้ดี".........


.....................ในที่สุดสองพี่น้องก็หา......"จุดหรือสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกันจนพบ".....แม้

ว่าเขายังไม่ไปถึงสถานที่นั้นก็ตาม....แต่ก็สร้างความปลาบปลื้มใจให้แก่เขาทั้งสองส่วนหนึ่ง....ซึ่งแม้

เขาจะต้องเหนื่อยขึ้นเขาลูกนั้นอีกครั้งหนึ่ง...เขาก็รู้สึกว่าการเหนื่อยของเขาจะต้องมีความหมาย..

เพราะจะต้องหาขวดแก้วอีกซีกที่ฝังดินอยู่ในกล่องไม้พบอย่างแน่นอน..............

....................ในความเป็นจริงการโคจรของดวงจันทร์นั้น...ไม่แน่นอน...ในฤดูร้อนโคจรอย่าง

หนึ่ง...ฤดูฝนโคจรอย่างหนึ่ง...แม้แต่ละวันก็โคจรไม่เหมือนกัน....ทิศทางของการโคจรจะไม่มาใน

เส้นทางเดิม..ดังนั้นจึงไม่แน่นอนว่าจันทร์เสี้ยวจะขึ้นตรงกึ่งกลางต้นไม้นั้น...หรือเบี่ยงซ้ายหรือ

ขวา......แต่ในฤดูหนาวที่ทั้งสองพี่น้องพบ..มันช่างเหมาะเจาะสมกับที่เป็นช่วงเหตุการณ์ที่ขวดแก้ว

ลอยโผล่มาเหนือน้ำให้เขาทั้งสองเห็น..และเขาได้ออกติดตามมาจนถึงคืนฤดูหนาวอันเป็น

ปรากฏการณ์ที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน..ดังคำของคุณยายมั่น.....

....................แสดงให้เห็นถึง เมือง มีสุข เป็นนักคิดและนักสังเกตการณ์ที่มีไหวพริบเป็นเลิศจริง

ๆ......จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน.....นั้นไม่ใช่เกิดจากการที่ดวงจันทร์ขึ้นหลังยอดเขาจริง ๆ ...แต่สาย

ตาเราที่มองไปมันเห็นได้เช่นนั้น......ในความเป็นจริงดวงจันทร์เสี้ยวกับภูเขาอยู่ห่างกันแทบจะ

ลิบลับ...คือบนท้องฟ้ากับพื้นดิน...แต่เพราะมุมมองของผิวโลกที่มันโค้ง...ยิ่งเป็นที่ราบสูงก็จะเห็น

ความโค้งชัด...เมื่อดวงจันทร์ลอยขึ้นมาเราที่อยู่หลังโค้งของผิวโลกก็จะเห็นดวงจันทร์ผุดขึ้นมาตรง

นั้น.......

....................มันไม่แตกต่างกับเส้นแบ่งขอบฟ้า..ที่เรามองเห็นระหว่างทะเลกับขอบฟ้ามันจดชิด

กัน....แล้วเราเรียกมันว่าเป็นเส้นแบ่งขอบฟ้ากับพื้นทะเล...หรือเส้นแบ่งขอบฟ้าเฉย ๆ....แต่ความเป็น

จริงแล้วมันไม่มีเส้นนั้นจริงๆ....เพราะมันอยู่ห่างกันราวฟ้ากับดินระหว่างท้องฟ้ากับน้ำทะเล....แต่

เพราะมันไกลจนสายตาเรามองเห็นว่าชิดกัน...เช่นเดียวกับจุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...และการลอย

ของดวงจันทร์จากยอดเขา...จะเห็นช่วงหนึ่งเหมือนกับดวงจันทร์ลอยออกมาจากหลังเขา..........

 

....................กาเผือกมานั่งอังไฟอยู่หน้ากองไฟ....ในขณะที่ไก่ตุ๋นเข้าไปนอนหลับอยู่ใน

เต๊นท์...กาเผือกแหงนหน้าขึ้นมองบนท้องฟ้าเพื่อดูดวงจันทร์เสี้ยวที่กำลังลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า

ท่ามกลางหมู่ดาว...แม้ด้านหน้าเขาจะได้รับไออุ่นจากกองไฟ..แต่ด้านหลังของเขายามที่ลมหนาวพัด

โชยมาอย่างแรงบนยอดเขา...จนชายเลื้อด้านหลังปลิวสะบัดเปิดออกจนเย็นด้านหลัง...เขาจะ

หนาวสะท้านไปทั้งกาย...แต่ไม่อาจข่มตาหลับไปได้..ทั้งที่เมื่อตอนกินข้าวอิ่มใหม่ ๆ เขาอยากจะนอน

ด้วยความง่วงเป็นที่สุด...แต่เมื่อพวงผกาเตือนว่าบนยอดเขามีงูชุกชุม...เขาก็พยายามที่จะไม่หลับ...

แต่การพบดวงจันทร์เสี้ยวที่ขึ้นจากยอดเขาและผ่านต้นไม้ใหญ่บนยอดเขา.ทำให้ดูเห็นว่ามันถูกผ่าแยก

ออกจากกัน...

....................กาเผือกนั่งพิจารณาว่า..ขณะที่เขาเห็นดวงจันทร์เสี้ยวแยกจากกันเช่นนี้มันคือ..

เดือนพฤศจิกายน 2546....แล้วเมื่อย้อนไปฤดูหนาวปี 2466 หรือเมื่อ 80 ปีที่แล้ว..เมือง มี

สุข ก็จะต้องเห็นเหมือนกับเขาเช่นกัน...และจะต้องมองเห็นจันทร์เสี้ยวแยกจากกันเหมือนกับ

กาเผือก....บนยอดเขาที่เมือง มีสุขขี่ม้าขึ้นมาจ้องมองดูดวงอาทิตย์ ณ เขานี้......

....................กาเผือกแปลกใจว่า..ในยามค่ำคืนอย่างนี้..เมือง มีสุข ขึ้นมาทำอะไรบน

ยอดเขาแห่งนี้...เขามากับใครกัน....ทั้งที่บนยอดเขาแห่งนี้ในฤดูหนาวเวลาดึกดื่น...

บรรยากาศไม่ได้ชวนให้มาเที่ยวเล่นเลย...หนาวก็หนาว..น่ากลัวก็น่ากลัว....เขามาทำไม...

เป็นเหตุการณ์ที่กาเผือกจะต้องย้อนไปถามคุณยายมั่นหรือพวงผกาว่า..... ..คุณยายมั่นหรือพวงผกา

รับรู้เรื่องที่ เมือง มีสุข ขึ้นมาบนยอดเขานี้ในคืนฤดูหนาวหรือไม่.........

.....................จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน..เมือง มีสุข..จะต้องได้พบเห็นก่อนที่เขาจะแยกขวดแก้ว

ทรงมะม่วงออกจากกัน...เป็นสองซีก...ปรากฏการณ์ของจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...ทำให้เขาเกิด

ปัญญาคิดอะไรออกมาได้หรือ...เขาช่างเป็นคนที่อ่านออกยากเสียจริง.....แม้กระทั่งปลัดปักษ์

ในสมัยเมื่อ 80 ปีที่แล้ว......กว่าเขาจะอ่านใจหรือดักทางของ เมือง มีสุข ได้ก็ต้องเพียร

พยายามแล้วเพียรพยายามอีก..จนปลัดปักษ์ได้ไปพบกับหนังสือเกี่ยวกับเมืองพม่าที่สายพิณ

นำไปให้เขาอ่าน...และได้แกะรอยจนพบรอยพับของหน้าหนังสือที่ เมือง มีสุข อ่าน...จึงได้

แกะรอยไปกับกัมพู...ไปยังฝั่งตะวันออกของแม่น้ำน่านยามคำคืน..จนพบหลุมฝั่งศพของเย

ยุ่น..และขุดศพขึ้นมาดู..ปลัดปักษ์จึงเริ่มอ่านเหตุการณ์ได้...ความเพียรพยามของปลัดปักษ์

เป็นสิ่งที่น่าที่กาเผือกจะเอาเยี่ยงอย่าง.....ในการอ่านและตามความคิดของเมือง มีสุข..แม้

เขาจะไม่อยู่ให้เห็นบนโลกนี้อีกแล้ว.....

.....................กาเผือกคิดว่าวันพรุ่งนี้เขาจะไปไหนก่อนดี..ระหว่างมุ่งตรงไปที่จุดจันทร์

เสี้ยวแยกจากกันตรงต้นไม้ใหญ่ของเขาลูกโน้น...หรือไปสอบถามความเป็นมาของ.เมือง มี

สุข..ว่าเขาขึ้นมาทำอะไรที่เขาลูกนี้ในคืนนั้น..และมากับใคร....

 

.............ปรากฏการณ์ดวงจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน............




......................ผู้เขียนขอเล่าเรื่องปรากฏการณ์ดวงจันทร์เสี้ยวแยกจากกัน..ที่มีผู้พบเห็น

แล้วได้เกิดเหตุการณ์อะไรกับเขาขึ้น..เพื่อประกอบเรื่องเล่านี้ให้ชวนติดตามและมีอรรถรส

ขึ้น......

......................ตามเรื่องเล่าได้ทราบแล้วว่า..เมื่อฤดูหนาวปลายปี พ.ศ.2466...เมือง มีสุข

ได้พบปรากฏการณ์นี้ขึ้น.....และในฤดูหนาวปลายปี พ.ศ.2546 กาเผือกและไก่ตุ๋นได้พบปรากฏการณ์

นี้

......................แต่สิ่งที่จะเล่านี้เป็นปรากฏการณ์จันทร์เสี้ยวแยกจากกันในวันที่ 4 ธันวาคม

2539..ซึ่งเพื่อนของผู้เขียนเป็นคนเล่าให้ฟัง..ต่อมาผู้เขียนก็ได้เดินทางไปดูปรากฏการณ์นั้นภายหลัง

จากที่เขาเล่าให้ฟัง....

......................เรื่องมีอยู่ว่า..เพื่อนของผู้เขียน..เขามีแฟนอยู่แล้ว..และกำหนดจะแต่งงานกับ

แฟนของเขา...และได้แจกการ์ดเชิญแก่ผู้มีเกียรติไปหมดแล้ว...

......................ระหว่างนั้นเขาได้เกิดไปชอบพอกับหญิงสาวคนหนึ่ง..ซึ่งหญิงสาวผู้นั้นก็มีแฟน

แล้วเช่นกัน...แต่ทั้งเขาและเธอต่างก็ปิดบัง..เรื่องที่มีแฟนกันไว้....และคบหาเที่ยวเตร่กันไปตาม

ประสาคนรักกัน...

.......................มาวันหนึ่งฝ่ายเพื่อนผู้เขียนเกิดรู้เรื่องว่า..หญิงสาวที่คบอยู่มีแฟนอยู่แล้ว...ก็รู้สึก

โกรธไม่อยากคบหากับหญิงผู้นั้นอีกต่อไป...และขอเลิกยุ่งเกี่ยว..แต่จะไปส่งในที่ที่เธอยากไป....

ปรากฏว่าหญิงผู้นั้นรักเพื่อนของผู้เขียนมาก...เธอไปซื้อยาอะไรไม่รู้เป็นกำ ๆมือ...แล้วจะกินต่อหน้า

เพื่อนผู้เขียนหากทิ้งเธอไป....

.......................สรุปเพื่อนผู้เขียนเลยต้องคบกับเธอต่อไป..แล้วพาเธอหนีจากแฟนของเธอ...ไป

อยู่บ้านญาติของเพื่อนผู้เขียน...ระหว่างเพื่อนผู้เขียนไม่อยู่..ญาติผู้นั้นจึงได้บอกกับเธอว่า...เพื่อนผู้

เขียนมีแฟนแล้วและกำลังจะแต่งงาน...

.......................พอเพื่อนผู้เขียนกลับมาหาเธอ...เธอก็นิ่งเงียบ..แบบว่า"เสียใจอย่างมาก"...ที่

เหตุการณ์กลับมาเป็นเช่นนี้...เธอเงียบเสียจนน่ากลัว....เพื่อนผู้เขียนเมื่อทราบว่าเธอรู้เรื่องแล้ว..ก็พา

เธอหนีต่อไป...........

.......................จนกระทั่งมาถึงคือวันที่ 4 ธันวาคม 2539 เขาขับรถพาเธอมาที่ปั๊มน้ำมันเพิ่ง

กำลังสร้างใหม่แห่งหนึ่ง...บนถนนสายตาคลี-ตากฟ้า...และจอดรถนอนอยู่ใกล้ห้องน้ำของปั๊ม...ซึ่ง

ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือของห้องน้ำห่างไปราวครึ่งกิโลเมตร..มีภูเขาสูงลูกหนึ่งตั้งตะหง่านอยู่....

.......................เพื่อนของผู้เขียนบอกว่า..เขาคิดว่า..เขาจะตัดสินใจอย่างไรดี...วันพรุ่งนี้จะเป็น

อย่างไร...จะต้องหนีไปอย่างนี้ตลอดชีวิตหรือ...ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่นี้ก็มีปรากฎการณ์ที่หลังเขา

ลูกนั้นเกิดขึ้น....

.......................มีแสงสว่างดังสีทองพุ่งกระจายขึ้นมาจากหลังเขา...เขาคิดว่า...มีงาน

อะไรหรือที่หลังเขาจึงมีแสงสว่างพุ่งออกมา....เขาจึงหยุดดูแสงที่พุ่งกระจายจากหลังเขาขึ้น

มา....แสงนั้นสว่างขึ้นเรื่อย ๆ..และก็ปรากฎมีสามเหลี่ยมชายธงสีทองผุดออกมาจากหลัง

เขา..สองชายขนาบเขาไว้ด้านหลัง...

.......................ต่อมาสามเหลี่ยมชายธงก็ผุดขึ้นเรื่อย ๆจนลอยขึ้นเห็นเป็นดวงจันทร์เสี้ยว

ดวงใหญ่อยู่หลังเขานั้น...ดวงจันทร์เสี้ยวลอยขึ้น..แต่ตรงกลางของจันทร์เสี้ยวนั้นขาดออก

จากกันหรือแยกจากกัน..เป็นเงามืด....เขาตกใจจึงเพ่งดูว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น....ก็เห็น

ต้นไม้ใหญ่ผ่ากลางจันทร์เสี้ยวนั้น..แล้วพุ่มไม้ลอยอยู่กลางวงจันทร์ด้านใน.....

.....................เพื่อนผู้เขียนบอกว่าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย..แต่มันสวยงามมาก........แต่

แล้วปรากฎการณ์นี้...ทำให้เขาคิดได้ทันทีเสมือนดวงจันทร์เสี้ยวมาบอก.......ดวงจันทร์เทียบ

ได้กับความรักของคนสองคน...เมื่อดวงจันทร์ถูกตัดแยกจากกัน....ย่อมหมายถึงความรัก

ของเขาสิ้นสุดลงแล้ว.....เขาและเธอคงต้องเลิกกันแน่...เป็นทางออกที่เสมือนดวงจันทร์บอก

เหตุ....เขาหันไปมองหน้าเธอที่อยู่ในรถ..อย่างอาลัยอาวรณ์...และรู้ถึงเหตุผลว่า "เขาทั้งสอง

คนมาพบกันอย่างผิดที่ผิดทาง...พบกันอย่างบิดเบือน....ของไม่จริงย่อมอยู่ไม่

นาน"..........

.....................เขาไม่ยอมปลุกเธอขึ้นมาดูเหตุการณ์ของจันทร์เสี้ยวนั้น...แต่ได้บอกกับเธอ

ว่า..เขาจะไปส่งเธอที่บ้านพ่อแม่...แล้วจะติดต่อไปหาอีกที......

.....................ซึ่งหลังจากเขาไปส่งเธอแล้ว...เขาไม่สามารถติดต่อเธอได้...แต่ทราบภาย

หลังว่า..แฟนและญาติพี่น้องของเธอได้พาเธอหนีไปอยู่ป่าละอู...ซึ่งเพื่อนของผู้เขียนก็ไมรู้ว่า

อยู่ที่ใด.....

......................หลังจากนั้นเพื่อนของผู้เขียนก็แต่งงานกับแฟนของตน..และก็ทราบว่า...

หญิงคนนั้นก็แต่งงานกับแฟนของเธอ....และไม่เคยพบเจอกันอีกเลยนับแต่..คืนวันที่ดวง

จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน.............

......................เรื่องที่เขาเล่าให้ผู้เขียนฟัง...ผู้เขียนไม่ออกความเห็น...แต่สิ่งที่ต้องไป

พิสูจน์คือ...สถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...ผู้เขียนไปเปิดดูปฏิทินพบว่า..ในคืนวันนั้นเป็น

"คืนข้างแรม..."...........ผู้เขียนไปดูสถานที่ตอนกลางวันและพบว่า...เขาลูกนั้นอยู่ทางทิศ

ตะวันออกเฉียงเหนือของปั๊ม.....

.......................และคืนข้างแรมคืนหนึ่ง...ผู้เขียนก็ได้ไปสังเกตุการณ์คนเดียวด้วยเกรง

เหมือนกันว่าไปคู่แล้วอาจต้องแยกจากกัน.....ผู้เขียนพบว่า.."ดวงจันทร์เสี้ยวนั้นขึ้นหลังยอด

เขาลูกนั้นจริง ๆ ...และได้แยกจากกันที่ต้นไม้ต้นนั้นบนยอดเขา....จึงเชื่อในสิ่งที่เขาพูด......

........................ปัจจุบันนี้ปั๊มนั้นยังเปิดอยู่...มีร้าน 7-11 เปิดคู่กับปั๊มเป็นปั๊ม ปตท.มีอยู่

ปั๊มเดียวตั้งอยู่บนถนนสายตาคลี-ตากฟ้า...ถ้าไปจากตาคลีปั๊มจะอยู่ซ้ายมือ......ก็ลองไป

พิสูจน์จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกันดู....เพราะท่านจะได้รับรู้ปรากฏการณ์เหมือน...เมือง มีสุข..

กาเผือกและไก่ตุ๋น..และเพื่อนของผู้เขียน..ร่วมทั้งผู้เขียนด้วย..(แต่ปัจจุบันนี้ไม่รับรองว่าดวง

จันทร์เสี้ยวข้างแรมดวงนั้นจะขึ้นตรงเป๊ะกับต้นไม้ต้นนั้นหรือเปล่า......เพราะการโคจร

ของดวงจันทร์ไม่แน่นอนครับ).....

 

.ตอนที่ 104 เรื่องเล่าของแสงประหลาดบนยอดเขาสูง.




....................รุ่งเช้ากาเผือกตัดสินใจที่จะยังไม่ไปสถานที่ที่จุดจันทร์

เสี้ยวแยกจากกันบนเขาลูกนั้น...แต่เขาได้สังเกตและจดจำต้นไม้ที่ผ่า

ดวงจันทร์เสี้ยวออกเป็นสองซีกบนภูเขาลูกนั้นไว้...กาเผือกลงจากเขา

พร้อมกับไก่ตุ๋น..เขาโทรศัพท์ติดต่อพวงผกาที่อยู่ที่โรงแรมให้มาบ้านคุณ

ยาย....

.....................กาเผือกนั้นได้รับรู้เรื่องราวเพิ่มเติมก่อนขึ้นเขานั้น

ว่า..."โนรี นรา"ที่พวงผกาบอกว่าเป็นคนเมืองใต้นั้นคือคนจังหวัดใด..ก็ได้รับ

คำตอบว่า....."นางฟังจากคุณยายว่านางเป็นคนเมืองสุราษฎร์ธานี"...กา

เผือกจึงรู้ตัวว่า...."ภารกิจต่อไป..เขาจะต้องไปที่สุราษฎร์ธานี...เพื่อตามหา..

โนรี นราที่เขาเชื่อว่านางต้องตายไปนานแล้ว..และหลุมศพของนางอยู่ที่ใด...

ซึ่งเขาจะต้องค้นหาให้พบเพื่อนำขวดแก้วทรงมะม่วงไปไว้ในโลงศพของ

นาง"......

....................เมื่อพวงผกามาถึงและอยู่พร้อมหน้ากันกับคุณยายมั่น......

กาเผือกจึงเริ่มถาม

............................"วันนั้นพวงผกาเล่าผมฟังว่า..ตอนยายอายุ 7 ขวบ

เมือง มีสุขได้ให้แหวนกับยายไว้และบอกว่า..จะมีคนสวมแหวนแบบนี้มาพร้อม

กับขวดแก้วทรงมะม่วงเพื่อตามหาสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน...ให้ยายสวม

แหวนให้เขาเห็น..แล้วบอกคำพูดปริศนาแก่เขา..เกี่ยวกับสถานที่จันทร์เสี้ยว

แยกจากกัน.......และคุณยายก็บอกว่าสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกันมันเป็น

ปรากฎการณ์ในคืนฤดูหนาว.......ตอนนี้ผมเห็นสถานที่นั้นแล้ว....มันคือภูเขา

อีกลูกหนึ่งซึ่งอยู่ทางทิศตะวันออก..และในยามดึกจะมีดวงจันทร์เสี้ยวขึ้นจาก

หลังเขา..ผ่านต้นไม้บนยอดเขา..และต้นไม้ต้นนั้นคือจุดที่ทำให้จันทร์เสี้ยว

แยกจากกัน...แต่ผมจะยังไม่ไปที่นั่น...เพราะผมยังแคลงใจอยู่ว่าในคืนนั้น..

เมือง มีสุข..ขึ้นไปบนเขาสูงนั้นทำไม....เขาไปกับใคร..เป็นโนรี นราใช่ไหม

ครับ....คุณยายเคยเห็นนางไม่ใช่หรือ...พวงผกาเคยบอกว่า..คุณยายบอกนาง

มากับเสียงขลุ่ยที่เป่าได้ไพเราะมาก"

....................คุณยายมั่นนั่งนิ่งแล้วมองหน้าหลานสาว..แล้วจึงเอ่ยขึ้น

............................"โนรี นรา นางมากับเสียงเพลงขลุ่ยที่ไพเราะจริงๆ..

นางเป็นคนสวยงามผุดผ่องและเยือกเย็น...ยายพบนางจริงๆ..เมือง มีสุขเป็น

คนพานางมา...แล้วบอกว่า หากเป็นคืนจันทร์เพ็ญ...เขาจะต้องพานาง

หลบไปจากผู้คน...ยายไม่รู้ว่าเขาพานางไปไหน....แต่คืนจันทร์เพ็ญคืน

หนึ่งในฤดูหนาว....ยายและผู้คนในหมู่บ้าน..ต่างก็ได้ยินเสียงเพลงขลุ่ย

อันไพเราะเยือกเย็นลอยมาตามสายลม....ผู้คนในหมู่บ้านยืนสงบนิ่ง..และ

พยายามเงี่ยหูฟังว่าเสียงเพลงขลุ่ยมาจากทิศใด....ในที่สุดก็จับทางเสียงขลุ่ย

ออกว่า.มันมาจากยอดเขาสูงที่ เมือง มีสุข เคยควบม้าขึ้นไปสู่กับดวง

อาทิตย์....ผู้คนในหมู่บ้านจึงแหงนมองไปที่ยอดเขา..ในคืนจันทร์เพ็ญ

นั้น............คนในหมู่บ้านต่างเห็นแสงประหลาดสีทองและเหลืองอร่าม

ที่งามและเยือกเย็นเหมือนกับดวงจันทร์เพ็ญแผ่รัศมีกระจายอยู่บนยอด

เขา.....แสงนั้นและเสียงขลุ่ยช่างเย็นตาและเย็นใจกล่อมให้พวกเรามี

ความสุขเหลือเกิน...จนบัดนี้ยายและคนในหมู่บ้านยังไม่รู้ว่าคือแสงของ

อะไรบนยอดเขานั้น.....แสงนั้นเปล่งประกายโต้ล้อ..กับแสงของดวง

จันทร์เพ็ญบนท้องฟ้า..อย่างสวยงาม"

.....................กาเผือก ไก่ตุ๋นและพวงผกา......ต่างนิ่งอึ้งที่ได้รับรู้เรื่อง

ราวและเหตุการณ์แปลกประหลาด..แม้แต่พวงผกาหลานคุณยายมั่นก็ยังไม่เคย

ได้ยินได้ฟังเรื่องนี้จากคุณยายมั่นเลย...คุณยายมั่นเพิ่งเล่าให้พวกเขาฟังเป็น

ครั้งแรก.....

.....................กาเผือกเริ่มครุ่นคิดว่า..มันมีอะไรอยู่บนยอดเขา...แล้ว

ทำไมเฉพาะในคืนจันทร์เพ็ญ...เมือง มีสุขจึงต้องพาโนรี นราหลบผู้คนไปเสีย

ที่อื่น...แล้วแสงอะไรเล่าที่เปล่งประกายสว่างบนยอดเขานั้น...เสียงขลุ่ยนั้นน่า

จะบ่งบอกที่ที่อยู่ของโนรี...โนรีนางต้องอยู่บนยอดเขานั้นแน่นอน...และผู้ที่พา

นางขึ้นไปก็ต้องเป็น เมือง มีสุข.....ทั้งคู่มีความลับอะไรหรือจึงเปิดเผยไม่

ได้.....

.....................กาเผือกคิดต่อไปว่า "คืนวันพระจันทร์เต็มดวง"...

กับ..."คืนวันจันทร์เสี้ยว"...มันแตกต่างกัน...เมือง มีสุข ..ค้นพบสถานที่จันทร์

เสี้ยวแยกจากกันในคืนจันทร์แรม....แล้วคืนนั้นมีเสียงขลุ่ยดังขึ้นไหม..เกิด

อะไรขึ้นบนยอดเขาสูงนั้น....

.....................กาเผือกครุ่นคิดว่า.."หากเขายังประมวลเหตุการณ์บนยอด

เขาสูงในคืนวันที่เมือง มีสุขเห็นจันทร์เสี้ยวแยกจากกันไม่ได้...เขาไม่ควรจะขึ้น

ไปยังสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน"....."และในคืนวันจันทร์เพ็ญมีแสง

ประหลาดอะไรที่เกิดขึ้นบนยอดเขาสูง..ในระหว่างที่โนรีและเมือง มีสุขอยู่บน

ยอดเขาสูงนั้น...เขาน่าที่จะสืบให้ได้ความก่อนที่จะผลีผลามทำอะไร....บางที

เรื่องราวของเมืองและโนรีอาจมีอะไรที่ลึกลับซับซ้อนมากกว่า..ที่ตัวหนังสือที่

เมือง มีสุขเขียนเอาไว้....เพราะดูแล้วเขาถึงขนาดแยกขวดแก้วที่มีความหมาย

ต่อเมืองพม่าออกจากกัน..และปล่อยขวดลอยน้ำจากเมืองน่านไปจนถึงเมือง

ชัยนาท...มันก็น่าจะมีอะไรที่ลึกลับยิ่งใหญ่สำหรับเขาซ่อนอยู่"...............

 

....................กาเผือกหากเขามาอยู่ในสมัยนั้น..และพบกับ "โนรี นรา" ......ตอนกลางคืน

ในคืนวันเพ็ญขึ้น 15 ค่ำ หรือ"วันจันทร์เพ็ญ" เหมือนกับพี่เณรและภูผา..แล้วปรากฎเหตุการณ์ที่...โนรี

นรามีแสงสว่างสีทองดุจจันทร์เพ็ญออกจากร่างกายอย่างสวยงามและสว่างไสว..งามเยือกเย็นผุดผ่อง

ดุจจันทร์เพ็ญ....เขาคงสิ้นสงสัยทันทีว่า..ในคืนที่คุณยายมั่นหรือชาวบ้าน..พบเห็นแสงประหลาดสี

ทองเหลืองอร่ามสว่างไสวดุจจันทร์เพ็ญ..ในคืนที่จันทร์เพ็ญหรือพระจันทร์เต็มดวงบนยอดเขาสูง...

เพราะสามารถเดาเหตุการณ์ได้เลยว่า.."โนรี นราจะต้องขึ้นไปอยู่บนยอดเขาสูงนั้น..และต้องอยู่กับ

เมือง มีสุขผู้ที่พานางมาจากแดนใต้..และนางเป็นคนเป่าขลุ่ยที่สะกดคนที่ได้ยินเพลงขลุ่ยนี้ให้ลืม

ทุกข์..เกิดความสุขประหลาดขึ้นมาภายในใจ"

....................เรื่องราวของแสงประหลาดยังคงเป็นเรื่องลึกลับที่ทั้งคุณยายมั่นและคนในหมู่บ้านคา

ใจมาถึง 80 ปีได้แล้ว..ว่าแสงประหลาดที่เกิดขึ้นบนยอดเขาสูงวันคืนวันเพ็ญ คือ แสงอะไรและเกิด

จากอะไร......"ผู้หญิงจันทร์เพ็ญ..ช่างเป็นเรื่องลึกลับและชวนให้ติดตามเหลือเกิน"

....................กาเผือก..คุณยายมั่นและคนในหมู่บ้านไม่มีทางรู้เรื่องแสงประหลาด..แต่ "เมือง มี

สุข"เล่า..เขาจะไม่รู้เรื่องราวเชียวหรือ..."เพราะเขาบอกกับคุณยายมั่นฟังเองว่า...หากเป็นคืน

จันทร์เพ็ญ..เขาจะต้องพานางหลบไปจากผู้คน"..คำพูดนี้..น่าจะสื่อให้เห็นถึงจะต้องมีเรื่องราว

บางอย่างเกิดขึ้นกับ..โนรีในคืนจันทร์เพ็ญ...เมือง มีสุข..จึงจำเป็นต้องพาโนรีหลบผู้คนไม่ให้ใคร

เห็น..นอกจากตัวเขาเองซึ่งเคยเห็นนางในร่างนี้มาแล้ว...เขาจึงเกรงกลัวที่ผู้คนจะมาพบเห็นนางในร่าง

นี้ "ผู้หญิงจันทร์เพ็ญ"..

.....................กาเผือกเริ่มอ่านใจ.."เมือง มีสุข" บุรุษผู้ล่วงลับที่เขียนตัวหนังสือไว้เพียงสอง

ผืน...แต่กลับมีอำนาจดึงดูดตัวเขาให้ติดตามและทำหน้าที่ให้เขาถึงเมืองน่านแห่งนี้....

.....................กาเผือกชวนพวงผกานั่งรถมอเตอร์ไซด์วิบากที่เขาเพิ่งได้เป็นเจ้าของ..แล้วขับขี่พา

พวงผกาไปที่บริเวณเชิงเขาสูง..โดยปล่อยให้ไก่ตุ๋นนอนพักผ่อนอยู่ที่บ้าน...

.....................เมื่อมาถึงเขาสูง...เขาขับรถวนรอบเขาสูง..และจอดรถบอกพร้อมกับลงจากรถและ

บอกพวงผกาว่า

............................"ก่อนที่ เมือง มีสุข จะขี่ม้าขึ้นไปบนยอดเขาสูง..เขาควบม้าสีนิลวนรอบ

เขา...แล้วเขาขี่ม้าปี่นขึ้นเขา...ด้านไหนครับ"

......................พวงผกาส่วยหน้าแล้วเอ่ยตอบ

............................"ไม่มีใครรู้หรอกพี่..นอกจากสายพิณที่นางขึ้นเขามากับม้าสีนิล..ตามภาพที่

นางวาดไว้ในพิพิธภัณฑ์นั่นแหละ"

......................กาเผือกมองไปยังเขาแล้วเอ่ยต่อ

............................"แปลกจัง..แม้แต่ทางขึ้นเขาของเขา..ยังไม่มีใครล่วงรู้"

............................"แล้วเมื่อวาน..พี่ขึ้นมากับพี่ไก่ตุ๋นอย่างไร"

............................"เดินตรงที่เดินได้..แล้วก็ปี่นไต่ขึ้นไป..แต่เหนื่อยมาก"

............................"บนเขาลูกนี้...คิดว่า..ไม่มีใครอยากขึ้นมา"

............................"เพราะอะไรหรือ"

............................"ก็เพราะมันไม่มีอะไรให้ดูนะสิพี่...นอกจากแสงประหลาดในคืนนั้นที่ผู้คน

อยากขึ้นมาดูเพื่อพิสูจน์ว่าคือ..แสงอะไร..แต่ผู้คนก็ไม่กล้าขึ้นมา...ก็คงมีพวกพี่นี่แหละที่กล้าขึ้นมา...

ถ้าจะบ้าบิ่นเหมือนเขาคนนั้น"

....................กาเผือกหัวเราะก่อนตอบ

............................"เขาคนนั้น..ก็คือ คุณตา(เมือง มีสุข)ของพวงผกาไม่ใช่หรือ"

............................"ก็จริงอยู่...แต่ไม่เคยมีใครในครอบครัวหนูเป็นเช่นนี้"

....................กาเผือกมองไปที่เขาที่เป็นสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกัน..จึงได้เอ่ยขึ้น

............................"ผมว่า..เราไปวนรอบเขาลูกโน้นกันดีกว่า..จะได้หาทางดูว่าขึ้นทางไหน"

.....................ว่าแล้วกาเผือกก็ขับรถพาพวงผกามาที่เขาอีกลูกหนึ่ง...ไม่นานรถก็มาวนรอบเขา

ลูกนั้น...ทั้งคู่ก็เดินสำรวจดูทางที่สามารถจะขึ้นเขาได้...

.....................พวงผกาจึงเอ่ยถาม

............................."ถ้าพี่ได้ขวดแก้วอีกซีกหนึ่ง..แล้วพี่จะทำอย่างไรต่อไป"

............................."คงแยกทางกับเจ้าไก่ตุ๋น...เพราะพี่จะขับรถคันนี้..ไปที่สถานที่รถไฟที่ใกล้

ที่สุดแล้วนำรถคันนี้ขึ้นรถไฟ...เข้ากรุงเทพ..แล้วต่อไปที่เมืองสุราษฎร์.."

.....................พวงผกาฟังแล้วรู้สึกท้อ...พลางเอ่ยถาม

.............................."พี่จะทำตามหนังสือ..ของ ตาเมือง มีสุข จริง ๆหรือ"

.............................."มาถึงขนาดนี้แล้ว...ล้มเลิกได้อย่างไร"

.............................."ดูพี่กาเผือกแล้ว...จะเหมือนเจ้านกกาเผือกตัวที่เขาเล่าว่ามันบินตามขวด

แก้ว..หลังจากที่ เมือง มีสุข จมน้ำไปแล้วจริง ๆ"

.....................กาเผือกสะดุ้งและหยุดคิดพลางหัวเราะก่อนตอบ

.............................."ผมเป็นคนนะครับ...ไม่ใช่นก"

.............................."ก็นั่นนะสิพี่...เจ้านกตัวนั้นปานนี้มันตายไปนานแล้ว..แต่หลังมันตาย

แล้วสิพี่..มันเกิดเป็นพี่หรือเปล่า"

.....................กาเผือกนิ่งแล้วคิดแล้วฟังพวงผกาเอ่ยต่อ

..............................."เขาเล่ากันว่า..เจ้านกกาเผือกตัวนั้น..มันฟังคำสั่งอะไรจาก เมือง มีสุข..

แล้วมันก็ตามขวดแก้วไป...นกตัวนั้นอาจจะตาย....แล้วขวดแก้วนั้นแม่น้ำน่านก็อาจจะซ่อนขวดแก้วไว้

ใต้น้ำรอ..เจ้านกตัวนั้นมาเกิด...แล้วมาเกิดเป็นพี่..แม่น้ำจึงส่งขวดแก้วมาให้พี่ทำหน้าที่ต่อไง"

.....................คราวนี้กาเผือกสงบนิ่งคิดตามอย่างพินิจพิจารณา..ว่า...เรื่องราวมันน่าจะเป็น

อย่างที่พวงผกาเล่าหรือเปล่า...เพราะถ้าเป็นเรื่องในอดีตของนกกาเผือก...นั้นเขาทำตามคำสั่งของ

เมือง มีสุขก่อนที่จะจมน้ำหายไปอยู่แล้ว.....แต่ถ้าเป็นเรื่องปัจจุบันเขาทำตามหนังสือที่เมือง มีสุข

เขียนไว้.........

.....................กาเผือกก็ยังมีความคิดว่าที่เขามาทำหน้าที่นี้...เขามาตามตัวหนังสือที่เมือง มีสุข

เขียน...แต่เขาก็อดคิดไม่ได้ว่า..บางที่เขาอาจเป็นเจ้านกตัวนั้นกลับชาติมาเกิดจริง ๆ...เพราะมี

บางสิ่งบางอย่างบอกเหตุแก่เขา...เช่น ตอนที่เขาเห็นนกกาเผือกบินโฉบดึงร่างเมือง มีสุขใน

แม่น้ำน่าน..แล้วภาพนั้นหายไป...และแม้แต่ที่เขาได้มาเห็นภาพที่สายพิณวาดไว้ใน

พิพิธภัณฑ์..เกี่ยวกับที่เมือง ช่วยนกกาเผือกเอาไว้...เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่า.."เขาคือนกตัว

นั้นจริง ๆ"...............

 

.....................กาเผือกเดินคิดไปพร้อมกับพวงผการอบ ๆเขา..กาเผือกพิจารณาได้ทันที

ภูเขาที่สูงชันเช่นนี้...ยากที่ผู้หญิงที่มีโครงร่างบอบบางจะไต่ขึ้นมาได้.......ดังนั้น เมือง มีสุข จะต้อง

ขึ้นมาบนยอดเขาที่เป็นสถานที่จันทร์เสี้ยวแยกจากกันเพียงคนเดียว...และน่าจะปีนป่ายขึ้นมาใน

ตอนกลางวัน....

.....................กาเผือกและพวงผกา..ชายหนุ่มเดินเคียงข้างกัน..ดูแล้วช่างเหมือนกับแฟนหรือคู่

รักกันอย่างเหมาะเจาะ...แต่เขาและเธอจะมีใจให้กันในด้านความรักหรือไม่..ไม่อาจคาดเดาได้.....

.....................ตะวันแห่งเมืองน่านคอย ๆลับจากบ่ายไปสู่เย็น...บรรยากาศความหนาวเย็นเริ่มปก

คลุม.....กาเผือกหันไปมองดวงอาทิตย์ลูกสีแดงส้มอันสวยงามยามกำลังจะตกดิน..พลางสะกิดให้พวง

ผกาดู...

............................."เห็นดวงตะวันกำลังตกดินไหม"

.....................พวงผกาหันหน้ามองไปทางทิศตะวันตกตามกาเผือกที่กำลังจ้องมองดู..พลางเอ่ย

ขึ้นอย่างหยอกล้อ

............................."ทำไม..พี่ชายไม่เคยเห็นตะวันกำลังจะตกดินหรือไง...ที่ชัยนาทน่ากลัวจะ

ไม่มีดู"

............................."มี...แต่วิ่งตามมันไม่ทัน" กาเผือกปล่อยมุขขำบ้าง

............................."โอโห...ท่าทางดวงตะวันที่เมืองชัยนาทมันคงวิ่ง..ไม่ค่อยๆลอยเออระเหย

แบบเมืองน่านมั้ง" พวงผกาตอบแย้งอย่างไม่ยอมแพ้

............................."มันก็ลอยต่ำลงเหมือนเมืองน่านนั่นแหละ...แต่รถมอเตอร์ไซด์เสียงเครื่อง

เรือจ้างที่เจ้าไก่ตุ๋นมันขับ...มันใช้คลานไปบนถนน" กาเผือกเอ่ยถึงสมรรถนะรถที่บ้าน

.....................พวงผกาหัวเราะชอบใจที่กาเผือกบอกรถของเขาใช้คลานบนถนน..ด้วยเธอนึกภาพ

แล้วมันคงคลานเหมือนเต่าหรือวิ่งช้ามาก...เธอจึงเอ่ยต่อ

............................"พี่ชายได้เจ้ามอเตอร์ไซด์วิบากสีแดงคันนี้..คงจะวิ่งแข่งกับดวงตะวันได้กระ

มั้งถ้ากลับไปชัยนาท...แต่เวลาขี่ทำไมถึงชอบเบรครถจัง" ประโยคหลังเธอแซวแบบลองเชิงที่เมื่อตอน

นั่งค่อมเจ้ามอเตอร์ไซด์วิบากคันนี้แล้วกาเผือกเหยียบเบรครถทีไรน่าอกของพวงผกาก็จะชนหลังของกา

เผือกทุกครั้ง...เธอแกล้งคิดเล่น ๆว่าท่าทางกาเผือกจะชอบแตะอั้งผู้หญิงหรือเปล่า...

.....................กาเผือกได้ยินประโยคก็เข้าใจความหมายถึงกับน่าแดง..และหัวเราะพลางเอ่ยขึ้น

............................"กลางทุ่งดินมันขรุขระอย่างนี้ถ้าไปไว ๆไม่เบรคเลยกลัวคนนั่งหลังตกรถ

หรอก...อย่าคิดอกุศล"

............................"เฮ้อ...นั่งซ้อนท้ายรถคันนี้มีแต่ขาดทุน..สงสัยต้องเลิกนั่ง"

............................"พูดอย่างนี้..จะเดินกลับใช่ไหม"

............................"หนาว ๆ อย่างนี้เดินกลับให้โง่หรือพี่ชาย..เสียฟอร์มหมด"

.....................ว่าแล้วทั้งคู่ก็หัวเราะชอบใจอย่างอารมณ์ดี...พวงผกานั้นปกติเธอเป็นคนเรียบร้อย

ไม่ช่างพูดเท่าไร..แต่เมื่อเธอมาใกล้ชิดกับกาเผือกและไก่ตุ๋น..และฟังเรื่องราวการสืบหาค้นหาของพวก

เขาแล้ว..เธอรู้สึกสนุกสนานไปกับพวกเขา..และดีใจที่กาเผือกพาเธอมาสำรวจเขาทั้งสองลูก...เพราะ

เธอเองไม่เคยมีใครพามาทั้งที่เธอเองก็อยากรู้อยากเห็นเรื่องราวในอดีตของคุณตาเธอ(เมือง มีสุข)..

รวมทั้งผู้หญิงลึกลับที่มากับเสียงขลุ่ยอันแปลกประหลาดนามว่า "โนรี นรา"..............

 

.....................กาเผือกพาพวงผกานั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซด์วิบากที่ซื้อมาใช้เฉพาะ

กิจ...ขับผ่านไปบนถนนขรุขระเพื่อแข่งกับดวงตะวันยามเย็นที่กำลังจะตกดิน..เวลากลางวันสั้นกลาง

คืนยาว..คือลักษณะของบรรยากาศในฤดูหนาว..เสียงเครื่องรถมอเตอร์ไซด์คำรามลั่นสนั่นทุ่ง..ไก่ตุ๋น

ได้ยินเสียงก็รู้ว่า...พี่ชายและพวงผกาที่ขับเจ้ารถคันนั้นไปสำรวจเขากำลังจะมา.....

....................พอกาเผือกมาถึงยังไม่ลงจากรถ..เมื่อเห็นไก่ตุ๋นก็ได้เอ่ยปากตามที่คิดไว้ทันที

............................."เดี๋ยวกูจะข้ามไปชมทิวทัศน์ยามค่ำคืนที่ฝั่งเมืองน่าน..มึงจะกินอะไรบ้าง

เดี๋ยวกูซื้อมาฝาก"

............................."อะไรก็ได้...แต่มึงกลับมาไว ๆก็แล้วกัน" ไก่ตุ๋นพูดพร้อมกับแปลกใจที่พวง

ผกาไม่ได้ลงจากรถ...

............................."อยู่บ้านดี ๆ ละพี่ไก่ตุ๋น..วันนี้หนูหยุดไม่ไปโรงแรมแล้ว..ให้ลำเพยอยู่

แทน" เป็นคำพูดของพวงผกาที่หันหลังมาตะโกนบอกขณะที่รถกำลังวิ่งออกไป

.....................ไก่ตุ๋นมองดูทั้งคู่พลางเห็นความสนิทสนมของคนทั้งสอง..ก็พอจะคาดการณ์อะไร

บางอย่างจึงบ่นขึ้นพร้อมกับเกาหัวแก๊ก ๆ

............................."สงสัยมาเมืองน่านคราวนี้...กูจะได้พี่สะใภ้รุ่นน้องกูกลับชัยนาทซะ

มั๊ง"

......................กาเผือกขับรถข้ามสะพานและจอดรถ..พลางชี้มือไปที่เสาหนึ่งของสะพานพลาง

เอ่ยถาม

.............................."เสาต้นนั้นใช่ไหม..ที่เมือง มีสุขจมหายไปในน้ำตามภาพวาดพิพิธภัณฑ์"

.............................."ใช่แล้วพี่ชาย..."

.....................กาเผือกพยามศึกษารายละเอียด..ของเมือง มีสุข..เพื่อทำความเข้าใจ...ว่าเขา

ควรจะกำหนดทำสิ่งใดต่อมา

.............................."แล้วจวนเจ้าเมืองน่านหลังเดิมอยู่ไกลจากที่นี่มากไหม"

.............................."ไม่มากหรอก..แต่ถ้าจะให้พาไปวันนี้ไม่เอาหรอก"

.............................."ทำไมหรือ..." กาเผือกถามเหตุผล

.............................."หิวก๊วยเตี๋ยว...หนาว..และใกล้มืดมากแล้วพี่ชาย"

.............................."ก็ได้ไปทานก๊วยเตี๋ยวกันก่อนแล้วซื้อไปฝากคนที่บ้านก็แล้วกัน" ว่าแล้ว

ทั้งคู่ก็นั่งรถข้ามสะพานเข้าไปในตลาดทันที

.....................กาเผือกไม่ระแวงหรือคิดว่าใครจะจำเขาได้..ด้วยยามมืดเช่นนี้คงไม่มีใครสังเกตุตัว

เขา...ระหว่างขับรถเขาตะโกนถามพวงผกา

.............................."คุณยายมั่น..จำหน้าตาของโนรี นราได้ไหม"

.............................."ไม่รู้เหมือนกัน...ถามทำไมหรือ" พวงผกาถามกลับอย่างสงสัย

.............................."พี่อยากวาดภาพของนางขึ้นมาดู....เพื่อเวลาตามหานางที่

สุราษฎร์..นำภาพไปถามหาคนในถิ่นนั้น..คงจะหาง่ายกว่าถามชื่อเฉย ๆนะ"

กาเผือกบอกเหตุผล

.............................."แต่คิดไปคิดมาหนูคาดว่าคุณยายน่าจะจำหน้าตาของนางได้นะ..

เพราะมันมีเหตุที่คุณยายได้อยู่ใกล้ชิดกับนาง" พวงผกาเอ่ย

....................กาเผือกพอได้ยินเช่นนั้นเขารีบจอดรถ..พร้อมกับถามพวงผกาต่อทันที

.............................."คุณยายไปใกล้ชิดกับนางได้อย่างไร...ในเมื่อนางอยู่กับเมือง มีสุขมา

ตลอด"

.............................."คุณยายเล่าว่า..ตอนที่เมือง มีสุขพานางมาบ้านหลังนั้น..ยายมีอายุราว

7 ขวบ ...เมื่อยายเห็นนางที่มีรูปร่างน่าตาสวยงามเยือกเย็น..และผุดผ่อง..มันสะกดให้ยายจ้องมองดู

นางอย่างไม่วางตา..แต่แล้วก็มีปรากฎการณ์บางอย่างเกิดขึ้น"

....................คราวนี้กาเผือกลงจากรถและหันจ้องหน้าพวงผกา...เพื่อที่จะฟังเธอเล่าอย่าง

ตั้งใจ...พลางเอ่ยถาม

............................"มีปรากฎการณ์อะไรเกิดขึ้นกับนางหรือ"

............................"คุณยายบอกว่า..ใกล้ตัวยายมีต้นดอกทานตะวันอยู่ราว 15 ต้น..ที่

ดอกของมันคอตกเพราะไม่มีแสงอาทิตย์ส่องเนื่องจากเป็นยามใกล้ค่ำ..พอนางเดินมาใกล้

คุณยายปรากฎว่าเจ้าดอกทานตะวันทั้ง 15 ต้นมันค่อย ๆชูดอกของมันขึ้น...แล้วดอกมันก็หัน

หน้ามาทางนางอย่างพร้อมเพรียงกัน...โดยไม่ทราบสาเหตุ....นางและคุณยายต่างหันมา

ทางดอกทานตะวัน..เมื่อนางเห็นว่าคุณยายเห็นเหตุการณ์..นางก้มหน้ามาหาคุณยายแล้ว

บอกว่า...หนูจ๋า..หนูเห็นแล้วอย่าบอกเล่าให้ใครฟังนะจ๊ะ"

....................กาเผือกมีแววตาที่ตื่นตระหนก..เมื่อฟังพวงผกาเล่า..เขาเริ่มคิดว่าโนรีน่าจะ

มีอะไรที่ส่อเค้าว่านางไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน..และจะต้องมีอะไรที่เกี่ยวพันกับดอก

ทานตะวันนั้น........พลางเขานึกถึงสร้อยข้อมือลายดอกทานตะวันที่อยู่ในขวดแก้ว....แล้วจึง

เอ่ยขึ้น

............................"เสียงขลุ่ยเอ่ย...แสงสว่างบนยอดเขาสูงเอ่ย...มาดอกทานตะวัน

อีก....ผมไม่เข้าใจและลำดับเรื่องราวไม่ถูกจริงๆ"

....................พวงผกาเห็นสีหน้าของกาเผือกเป็นกังวลจึงเอ่ยบอกบางอย่างขึ้น

............................"แล้วพี่รู้ไหมว่า..ทำไมที่พิพิธภัณฑ์จึงไม่มีเรื่องราวของโนรี นรา

บันทึกไว้เลย"

............................"นั่นซิ..พี่ก็สงสัยอยู่เหมือนกัน"

............................"ยังมีเรื่องแปลกอีกทีตัวหนังสือที่เขียนไว้ในผืนผ้า..หนูคิดมานานว่ามัน

หมายถึงอะไร"

............................"ตัวหนังสือตอนไหนหรือ" กาเผือกพูดพร้อมกับหยิบผืนผ้าที่เมือง มีสุขเขียน

ไว้มากลางให้พวงผกาดู.....พวงผกาจึงชี้มือมาที่ผ้าผืนแรกแล้วอ่านให้กาเผือกฟัง..

............................"....แต่หากนางเกิดเป็นดั่งเม็ดทรายน้ำลึกที่นางปรารถนา..แม่ได้

โปรดรับนางไว้เพื่ออยู่กับข้าตลอดกาล...."..............

 

............................"พี่คิดว่า..คำพูดมันตรง ๆอยู่แล้ว..เพราะพี่ก็เคยถกกับเจ้าไก่ตุ๋นตอนที่เปิด

อ่านตัวหนังสือนี้ครั้งแรก...แต่คิดว่ามันต้องมีเบื้องหลังที่เกิดการปรารถนาเป็นคำพูดออกมาให้เมือง มี

สุขทราบว่า..โนรีนางปรารถนาที่จะเป็นทรายน้ำลึก..เพราะเหตุใด"

.....................ก็ต้องย้อนกลับไปทบทวนเรื่องราวในตอนที่ 86 อยู่อย่างทรายน้ำลึกที่ไม่มีใคร

เหยียบย่ำ..ในหน้าที่34..ที่โนรีนางได้เดินไปที่ชายหาดกับโมลี พี่เณรและภูผา..และนางได้พบร่องรอย

ของการเหยียบย่ำบนพื้นทราย..และการที่ทรายได้ถูกสายลมพัดพาไป...นางจึงเกิดแนวคิดว่า..ทราย

บนบก..นั้นไม่มีสิ่งใดคุ้มครองกับถูกเหยียบย่ำและถูกนำพาไป..อันเป็นการถูกรบกวนอยู่ตลอด....นาง

จึงคิดที่จะลงไปดูทรายใต้น้ำลึกของลำน้ำตาปี...จึงได้ดำว่ายลงไปดู...และนางก็พบว่าทรายที่อยู่ภาย

ใต้น้ำลึกช่างสวยงาม..สงบเยือกเย็น..กระแสลมไม่อาจนำพาไปได้...และไม่มีใครสามารถเหยียบย่ำ

ทรายน้ำลึกได้...การจะไปหาทรายน้ำลึกต้องก้มศีรษะแหวกว่ายไปใต้น้ำเข้าหาทรายเท่านั้น...นางจึง

คิดว่าอะไรเป็นสิ่งที่คุ้มครองทรายน้ำลึกให้ปลอดภัยจากการถูกรบกวน..ในที่สุดนางก็คิดได้ว่า..เพราะ

ลำน้ำตาปีเป็นผู้ปกป้องพื้นทรายน้ำลึกเอาไว้...นางจึงเกิดแนวคิดทางปรัชญาขึ้น..และได้นั่งเป่าขลุ่ย

อยู่ที่ทรายน้ำลึกอย่างมีความสุข...จนเมื่อเณรและภูผาดำแหวกว่ายไปหานางก็กลับได้ยินเสียงขลุ่ย

ภายใต้น้ำลึกนั้น..และเห็นนางอยู่กับทรายใต้น้ำลึกอย่างมีความสุข..และในที่สุดนางก็เปรียบเทียบจิต

ใจของคนก็ต้องมีสิ่งปกป้องคุ้มครองใจ..และนางก็คิดได้ว่า"ธรรมของพระพุทธองค์ คือ สิ่งที่ปกป้อง

คุ้มครองจิตใจ"...นางจึงเริ่มใฝ่หาธรรมตามแนวทางพระพุทธองค์............

....................แต่เรื่องเล่านี้..ยังไม่ไปถึงตอนที่ปลัดเมืองพบกับโนรีเลย...จึงคงต้องติดตามต่อไป

ว่า..เมือง มีสุข ไปรับรู้เรื่องราวของความปรารถนาของโนรีตั้งแต่เมื่อไร...

....................พวงผกาพยักหน้ารับรู้ตามความเห็นของกาเผือก..แล้วทั้งคู่ก็หันมาเอ่ยถึงดอก

ทานตะวัน..และสิ่งที่โนรีกำชับไม่ให้บอกเรื่องราวของดอกทานตะวันที่หันหน้าดอกเข้าหานาง.......

ชายหญิงทั้งสองเพียงได้ยินเรื่องราวของดอกทานตะวันเพียงเท่านี้..ก็รู้สึกตื่นเต้นไปกับเรื่องราวความ

ประหลาดของโนรี....โดยยังไม่เคยเห็นถึงตอนที่โนรี..เดินผ่านทุ่งดอกทานตะวันอันกว้างใหญ่

ไพศาล..แล้วดอกทานตะวันทุกดอกกลับสะบัดหน้าดอกจากดวงตะวันเข้าหานางหมดทั้งท้องทุ่งเช่น

เดียวกับที่เมือง มีสุขเห็นตอนหลวงปู่ศุขพาเขาไป........ถ้าเขาทั้งคู่พบเห็นคงเกิดอาการตื่นตะลึงจน

อ้าปากตาค้างไปตามกัน....โนรีนราเป็นสิ่งที่ดึงดูดกาเผือกให้ค้นหาเรื่องราวของนางยิ่ง ๆขึ้นไป...

....................ในความเป็นจริงนั้นในตอนที่เขาเป็น"นกกาเผือกในอดีตนั้น..เขาเคยพบกับโนรี...

และเคยบินเล่นฉวับเฉวียนเล่นไปกับนางรอบๆตัวนาง..ในตอนที่เมือง มีสุขพานางมาจากสุราษฎร์แล้ว

ผ่านป่าใหญ่แถวลำน้ำตาปี..ที่กาเผือกอาศัยอยู่....และนางก็คุ้นเคยกับเจ้านกกาเผือกตัวนี้...เพราะหาก

เจ้านกกาเผือกไม่รู้จักโนรี...และโนรีไม่รู้จักนกกาเผือก...เมือง มีสุขก็คงไม่สั่งให้เจ้านกกาเผือกนำขวด

แก้วไปสู่นางหรอก"....

.....................กาเผือกพาพวงผกา..กลับบ้านในตอนมืดหลังจากกินก๊วยเตี๋ยวกันเสร็จแล้ว....กา

เผือกขับรถผ่านบรรยากาศหนาวเย็นเขารู้สึกหนาว...และก็เข้าใจว่า..สตรีผู้นั่งหลังเขาจะต้องหนาว

มากกว่าเขาด้วยร่างกายที่บอบบาง....

.....................ระหว่างขับรถเขาจึงเอามือซ้ายของเขาจับมือขวาและซ้ายของพวงผกามาโอบที่

เอวของเขาเพื่อให้ไออุ่นในตัวของเขาส่งแผ่ไปที่นาง...พวงผกากอดกาเผือกแน่นด้วยความหนาว...

และด้วยใจที่รู้สึกอะไรบางอย่างที่มีต่อชายผู้ขับรถผู้นี้...ซึ่งคงไม่แตกต่างจากกาเผือกเท่าไร...ที่ใกล้

ผู้หญิงคนนี้แล้วไม่อยากห่างเธอ

.....................ก็คงเป็นดังคำโบราณที่ว่า "ความคุ้นเคยระหว่างชายหญิงอาจก่อให้เกิดความ

รักได้เสมอ"...........

 

....................กาเผือกกลับมานอนพิจารณาถึงแสงประหลาดที่ปรากฎพร้อมเสียงขลุ่ยบน

ยอดเขาสูงตามคำบอกเล่าของคุณยายมั่น..เมื่อมาถึงบ้าน..พร้อมกับพิจารณาตามคำบอกเล่า

ของพวงผกา..ก็รู้สึกว่าโนรี นรา เป็นผู้หญิงลึกลับที่มีอะไรแอบแฝงอยู่ในตัวแน่นอน..ดอก

ทานตะวันที่ชูดอกเขาหานาง

....................กาเผือกคิดถึงดวงตะวันที่ดอกทานตะวันหันหน้าดอกเข้าหาตามธรรมชาติ

ของมัน...แสดงให้เห็นว่า..แสงสว่างของดวงตะวันเป็นตัวล่อให้ดอกทานตะวันหันหน้าดอก

เข้าหาดวงตะวัน.....เมื่อพูดถึงแสงเขาก็เริ่มคิดไปถึงแสงสว่างบนยอดเขาสูงที่เกิดขึ้นพร้อม

กับเสียงขลุ่ย....เสียงขลุ่ยเป็นสิ่งยืนยันตัวของโนรีอยู่แล้วว่านางต้องอยู่บนยอดเขาสูงนั้น...

ดังนั้นแสงที่เป็นสีทองดุจดวงจันทร์เพ็ญที่คุณยายมั่นและคนในหมู่บ้านเห็นในคืนนั้น..น่าจะ

เป็นแสงที่ออกมาจากตัวของโนรี...แต่ทำไมตอนที่ดอกทานตะวันหันหน้าดอกเข้าหางนาง..

นางไม่มีแสงสว่างอยู่ในตัว...แล้วทำไมดอกทานตะวันจึงหันเข้าหานาง....กาเผือกคิดไม่ออก

ในจุดนี้............ทั้ง ๆจะสันนิษฐานว่าแสงมาจากตัวโนรีแต่กลับพบว่าตอนดอกทานตะวันหัน

หน้าดอกเข้าหานาง..นางไม่มีแสง......

....................กาเผือกไม่เคยรับรู้เรื่องราวของ "ผู้หญิงจันทร์เพ็ญ" มาก่อนเลย....หากเขา

รู้คุณลักษณะของผู้หญิงจันทร์เพ็ญเขาจะเข้าใจโดยตลอดทันทีว่า..โนรีคือผู้หญิงจันทร์เพ็ญที่

มีแสงจันทร์เพ็ญกระจายออกมาจากร่างกายของนางอยู่ตลอดเวลา..แต่ไม่มีใครสามารถเห็น

ได้...นอกจากสัมผัส..กับแสงโดยไม่เห็นตัวแสง....และแสงนี้เมื่อกระจายถูกต้องผู้ใดจะทำให้

ผู้นั้นรู้สึกเย็นกายเย็นใจและมีความสุขอย่างประหลาด.......แสงจันทร์เพ็ญจากตัวโนรีจะ

ปรากฎขึ้นเมื่อนางได้สัมผัสกับดวงจันทร์เพ็ญขึ้น 15 ค่ำเท่านั้น...ประกายแสงจึงจะเจิดจ้า

เรืองรองกระจายออกมาให้ผู้คนพบเห็นเเหมือนค่ำคืนวันนั้นในอดีต...เพราะดวงจันทร์เพ็ญ

เหมือนกระจกเงาที่ส่องตัวโนรี..........ซึ่งนับจำนวนคนที่รู้ในเรื่องนี้ก็คือ แม่บันตา โมลี พ่อ

เฒ่ามูซา พี่เณร และภูผา เท่านั้น...ส่วนเมือง มีสุขจะมารับรู้เมื่อไรก็คงต้องติดตาม..หลังจาก

ที่เขาศึกษาธรรมกับหลวงปู่ศุขแล้วนั้นแหละ...

....................กาเผือกคิดไปคิดมา..ก็มาคิดถึงพวงผกา...ที่สาวน้อยผู้น่ารักผู้นี้ตะลอนไปกับเขา

อย่างสนิทสนม...เขารู้สึกว่า "เธอเป็นคนน่ารัก"..คิดไปคิดมา..เขาก็ผงกศีรษะขึ้นมองไปที่ห้องนอน

ของพวงผกา..ที่อยู่ห่างจากตัวเขาราว 10 เมตร..เนื่องจากบ้านหลังนี้ใหญ่มาก....

....................และเมื่อเห็นว่าห้องนอนของเธอไฟดับสนิทเขาก็ล้มตัวนอนลง..พลางคิดถึงใบหน้า

ของเธอและตอนที่เธอโอบกอดด้านหลังเขาตอนนั่งซ้อนท้ายรถพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข...เจ้าไก่

ตุ๋นซึ่งนอนอยู่ข้าง ๆ รอบมองดูที่ใบหน้าของพี่ชายจากแสงชองดวงจันทร์เสี้ยว..ก็พอมองเห็นร่าง..ก็

นึกรู้ทันทีว่า "ไอ้พี่ชายของตนกำลังคิดถึงสาวน้อยที่นอนอยู่ที่ห้องนั้น".....ไก่ตุ๋นจึงเอ่ยขึ้นเบา ๆ

............................."กูรู้นะมึงคิดอะไรอยู่..."

............................."อ้าว..มึงยังไม่หลับหรือ" กาเผือกอุทานเบา ๆอย่างตกใจ

............................."กูนอนไม่ค่อยหลับสักคืน..ตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังนี้..เพราะมันใกล้เขาและ

หนาวมากมึงรู้ไหม...ตอนนี้กูคิดถึงเตียงนอนที่โรงแรมเป็นที่สุด" ไก่ตุ๋นอธิบาย

.............................."ยังไงก็ไปนอนที่โรงแรมไม่ได้เด็ดขาด...มึงไม่เห็นหรือว่ามีคนตามตัวเรา

เยอะมาก"

.............................."มึงนอนนี่..ท่าจะมีความสุขดีอยู่น่ะ..กูเห็นขนาดนอนมึงยังยิ้มน้อยยิ้ม

ใหญ่" ไก่ตุ๋นกระแหนะกระแหนพี่ชาย

.....................กาเผือกหัวเราะเบา ๆ แล้วจึงพูด

.............................."มึงนี่ตาดีจังนะ"

.............................."นอกจากตาดี..แล้วกูยังใจดีอีก...เพราะใจกูรู้สึกว่ามึงกำลังตกหลุมรักพวง

ผกาหลานคุณยายมั่น"

.............................."มึงคิดมากไปหรือเปล่า..." กาเผือกบ่ายเบี่ยง

.............................."กูแน่ใจ...และมึงคงล้มเลิกงานนี้ต่อไป...เพราะมึงจะโดนผีพวงผกา

หลอกลอนมึงอยู่ในความทรงจำ...ฮะฮา"

.............................."ไอ้บ้า..นอนเถอะมึง..พูดไปทั่ว"

.....................กาเผือกว่าน้องชายแล้วหันหลังให้..พลางยิ้มหัวเราะเบา ๆก่อนจะหลับไปในคืนฤดู

หนาว...แห่งความหวัง................

 

...........ตอนที่ 105 ภาพวาดโนรี นราของกาเผือก...........






....................กาเผือกตื่นขึ้นมาตอนเช้า..เขาคิดว่าสิ่งที่เขาต้องทำเป็นอันดับแรกคือ การวาด

ภาพของโนรี นรา เพื่อใช้เป็นเครื่องมือในการตามหานาง..ในตอนนำขวดแก้วไปให้นางที่หลุมฝังศพที่

เขาเชื่อว่าระยะเวลาอันยาวนาน.โนรีจะต้องเสียชีวิตไปแล้วอย่างแน่นอน.............

....................การวาดภาพต้องเริ่มจากคำบอกเล่าของคุณยายมั่น..ดังนั้น หลังเสร็จสิ้นเรื่องส่วน

ตัวที่ต้องทำแล้ว...เขาจึงมานั่งฟังคุณยายมั่นเล่าถึงลักษณะท่าทางและรูปหน้าของนางอันได้แก่ ตา หู

จมูก ปาก คิ้ว..ทรงผม..และลักษณะพิเศษต่าง ๆ.

....................โดยพวงผกาในวันนี้จะต้องไปทำงานที่โรงแรม..กาเผือกจึงฝากพวงผกาให้ซื้อ

กระดาษ..ดินสอ และสีระบายเพื่อเตรียมการณ์ในการวาดภาพของโนรี นรา

.....................กาเผือกเตรียมกระดาษชั่วคราวไว้ร่างโครงหน้าและส่วนต่าง ๆตามคำบอกเล่าของ

คุณยายเบื้องต้นพร้อมไก่ตุ๋น...เขากะว่า..เมื่อได้กระดาษ ดินสอ พร้อมสีระบายเขาจึงจะร่างมันขึ้น

อย่างจริงจัง....

............................"ใบหน้าของนางขาวคล้ายคนญี่ปุ่น" เสียงคุณยายบอกกับกาเผือกเมื่อเห็น

เขาเริ่มวาดโครงหน้า

............................"ต่อไปครับคุณยาย" กาเผือกเร่งคุณยาย

............................"คิ้วของนางสีดำสนิทตัดกับใบหน้า...โค้งเหมือนคันธนู"

............................"วาดสิ..คุณยายบอกแล้วไง" ไก่ตุ๋นเตือนกาเผือกขณะนั่งนึกรูปร่างของคิ้ว

นาง.....

............................"นางมีหนังตาสองชั้น..เล็กเรียวดังตาหงส์..ดวงตาดำสนิท"

............................"ต่อไปครับคุณยาย"

............................"ปากของนางดังรูปกระจับเล็กบางสีชมพูอ่อน"

....................กาเผือกวาดร่างเค้าโครงหน้า..ให้ไก่ตุ๋นเห็น...เขาก็เริ่มคล้อยตามว่าโนรี นรา นาง

เป็นผู้หญิงที่งดงามมาก...เขาจึงเพ่งพินิจมือที่กาเผือกตวัดดินสออย่างไม่วางตา........

............................."ผมของนาง..ไม่สั้นไม่ยาว..แค่ปิดลำคอด้านหลังของนางเท่านั้น" คุณ

ยายยังคงบอกลักษณะต่อ

............................."แล้วอย่างไรต่อครับ คุณยาย"

............................."นางเป็นสาวรุ่นอายุราว 17 ถึง 18 ปี ..ผิวพรรณของนางผ่องใสมาก...

อีกทั้งน้ำเสียงของนางก็ดูไพเราะและอ่อนโยน..ฟังแล้วยายชอบนางมาก"

............................."คุณยายแล้วขนตาของนางเป็นอย่างไรครับ" กาเผือกต้องการร่างขนตา

............................."สีดำโค้งงอน..สวยเด่น"

............................."โอโห..นางท่าจะเป็นคนที่สวยงดงามจริง ๆนะคุณยาย" ไก่ตุ๋นเอ่ยออก

ความเห็น

............................."แน่นอนอยู่แล้ว...ยายไม่เคยพบเห็นใครที่สวยงามเยือกเย็น..เช่นกับนาง

มาก่อนเลย...นางจะถือขลุ่ยด้วยมือขวา..ขลุ่ยของนางเป็นไผ่สีดำ...มีเสียงกังวานไพเราะมาก....ยาม

นางเป่าเหมือนกับมีขลุ่ยหลาย ๆ เลาถูกเป่าออกมาพร้อมกัน"

.....................กาเผือกร่างภาพเค้าหน้าคร่าว ๆ ก็ให้รู้สึกว่า โนรี นรา นางงามเพรียบพร้อมจริง

ๆ....เขากะว่าเย็นนี้เขาจะวาดภาพใส่กระดาษวาดเขียน..แล้วลงสีน้ำ...และนำภาพติดตัวไปที่สุราษฎร์

ธานี....

.....................ไก่ตุ๋นบอกกาเผือกให้พาเขาไปดูที่เขาที่จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกันบ้าง...เพื่อเขาจะ

มีความคิดอะไรดี ๆแนะนำกาเผือก....ดังนั้นกาเผือกจึงแนะนำให้ไก่ตุ๋นนำรถยนต์ออกเดินทางไป

ภูเขา......

.....................เมื่อถึงภูเขา..ไก่ตุ๋นได้เอ่ยขึ้น

............................."เฮ้ย..จะไหวไหมนี่...ดูท่าจะไม่มีทางขึ้นเลย"

............................."กูคิดว่าบางทีเราต้องปีนไต่ขึ้นไปวะ..เมื่อวานกูก็พยามมองหากับพวงผกา

แล้ว" กาเผือกอธิบาย

............................."มันสูงชันเอามาก ๆเลย"

............................."เมือง มีสุข..เขาคิดละเอียดรอบคอบดีแล้ว..ของสำคัญเช่นนี้เขาต้อง

รักษาไว้ในที่สูง....เผื่อมีใครติดตามเขามาตอนนั้นเช่น..พวกกองกำลังพม่า..เขาก็สามารถใช้ธนูในที่

สูงยิงใส่พวกมันตกมาตายได้ง่าย...กูคิดว่าจุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกันไม่ใช่ที่ฝังขวดแก้วอย่างเดียว....

แต่จะต้องเป็นสมรภูมิรบของเขาด้วยอย่างแน่นอน"

.............................."อะไรทำให้มึงคิดอย่างนั้น"

.............................."การที่โนรี นราจากเขาไปไง...หากไม่มีเหตุการณ์อย่างใดอย่างหนึ่งโนรี

นรา จะเดินทางกลับสุราษฎร์ธานีเพียงคนเดียวได้อย่างไร"

.............................."ใครบอกมึงว่านางกลับคนเดียว"

.............................."กูคาดเดาเอา...และนางจะต้องกลับเส้นทางน้ำของแม่น้ำน่าน...เช่น

เดียวกับตอนที่เมือง มีสุขจากไปคราวนั้นอย่างแน่นอน"

.............................."มึงนี่รู้ดีจริง..อย่างกับอยู่ในเหตุการณ์"

.............................."มันสามารถคาดเดาได้...เพราะเขาโยนขวดแก้วที่เราได้มาตามน้ำ..เจ้า

นกตัวนั้นก็จะต้องบินตามนางไปตามลำน้ำอย่างแน่นอน...เพียงแต่ว่า"

.............................."เพียงแต่อะไร" ไก่ตุ๋นสงสัย

.............................."โนรี..นางจะขึ้นบกที่สถานที่ใด..แล้วมุ่งหน้ากลับสุราษฎร์ธานี"

.............................."ทำไมเราจึงคาดเดาว่านาง..กลับถึงสุราษฎร์...บางทีนางอาจจะไปไม่ถึง

อย่างที่เราคิดก็ได้" ไก่ตุ๋นทิ้งคำพูดไว้ให้กาเผือกขบคิด

.............................."ถ้านางกลับไม่ถึงสุราษฎร์ธานีอย่างที่เราคิด...การค้นหาหลุมศพ

ของนางคงเป็นเรื่องยาก..และเราก็อาจล้มเหลวอย่างแน่นอน"

 

....................กาเผือกกลับมาบ้านคุณยายกับไก่ตุ๋นยามเย็น..เขาพบพวงผกานำของอุปกรณ์

วาดภาพที่เขาฝากซื้อนำมาให้...พวงผกาจึงเอ่ยถาม

............................"พี่ให้คุณยายเล่ารูปร่างหน้าตาของโนรี..แล้วพี่ร่างหน้าตานางเป็นอย่างไร

หรือ..ขอดูบ้างซิ"

....................กาเผือกเดินไปหยิบกระดาษร่างภาพโนรีมาให้พวงผกาดู...เธอพิจารณาอยู่ครู่หนึ่งก็

เอ่ยขึ้น

............................"แค่เค้าหน้าของนางยังสวยงามถึงปานนี้...หนูไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า...หน้า

ตาของนางเป็นเช่นนี้...ถ้าพี่กาเผือกวาดภาพอย่างลงรูปจริงคงงามไม่น้อย..อย่างไรเสียพี่วาดภาพ

ของนางให้หนูภาพหนึ่งนะพี่กาเผือก"

............................"ได้สิ...แล้วพี่จะวาดภาพของนางให้พวงผกาอีกภาพหนึ่ง"

....................ภาพที่พวงผกาขอร้องให้กาเผือกวาดรูปโนรีขึ้นนี้...โปรดจำไว้ครับ...ว่า

มันจะมีค่ามีความหมายกับใครบางคน..(ตอนนี้ปกปิดไว้ก่อน)

............................"อย่างไรก่อนวาดภาพ..กูก็ขอกินข้าวก่อนล่ะ" ไก่ตุ๋นเอ่ยด้วยหิว

.....................หลังจากนั้น..กาเผือกก็ตั้งกระดาษวาดภาพที่พวงผกาซื้อมาจากตลาดขึ้น...แล้ว

เขาก็อาศัยดูแบบหน้าของโนรีจากกระดาษที่ร่างขึ้นเมื่อตอนเช้า...เขาบรรจงวาดภาพอย่างช้า......

เหมือนกับ ต้องการให้โนรีในภาพนั้นมีจิตวิญญาณหรือมีชิวิตขึ้นมาจริง ๆ

.....................พวงผกานั่งดูกาเผือกวาดภาพในขณะที่ไก้ตุ๋นเร่ไปดูบรรยากาศยามเย็นของทิวเขา

ฝั่งตะวันออก...ไก่ตุ๋นคิดว่า.."ทำเช่นไรจึงจะปีนป่ายขึ้นไปบนยอดเขาที่จุดจันทร์เสี้ยวแยกจากกันได้...

มันไม่หมูเลย..สำหรับเขาที่มีน้ำหนักตัวค่อนข้างมาก...ไม่เหมือนกาเผือกที่ผอมบางและสูง....แต่

อย่างไรก็ตาม..กาเผือกก็ยังไม่คิดที่จะปีนป่ายขึ้นไปเหมือนกับว่า..เขารออะไรบางอย่างอยู่"

....................กาเผือกใช้ดินสอร่างภาพและเขียนภาพอย่างแผ่วเบา...ดวงตาของเขานิ่งสงบ..

อยู่กับพื้นกระดาษตรงหน้า...ซึ่งมันเป็นเสน่ห์ของความตั้งมั่น..ที่พวงผกาเธอลอบมองดูดวงตา..เขา

ขณะวาดก็ให้รู้สึกชื่นชม...นางไม่ยอมลุกขยับตัวออกจากกาเผือกเลย.....

....................จนดวงตะวันตกดินอากาศหนาวเย็นเริ่มปกคุม....กาเผือกจุดเทียนราว 5 เล่ม.....

ส่องสว่างไปที่ภาพที่เขาวาด...ทั้ง ๆที่แสงไฟฟ้าที่บ้านหลังนั้นก็มีอยู่...แต่กาเผือกปฏิเสธแสงไฟฟ้า

จากบ้าน...เขาอ่านว่า "แสงเทียนที่ส่องตอนวาดภาพสร้างสมาธิและความตั้งมั่นให้แก่เขาดีกว่า...แสง

ไฟฟ้า..ที่ส่องสว่าง"

.....................มันคงเป็นอารมณ์ของแต่ละคน..ที่จะสร้างอารมณ์ในการวาดภาพเช่นไร...กาเผือก

มองว่า.."แสงเทียนที่ไม่หยุดนิ่งอยู่กับที่..และพัดไปมาตามสายลม...มันเป็นสิ่งกระตุ้นที่ดูแล้ว

เหมือนกับภาพที่เขาวาดมีชีวิตจริง...เป็นภาพที่เคลื่อนที่ได้..ไปตามแสงเทียนที่ถูกลมพัดไป

มา".......

.....................พวงผกาเอง..เธอไม่มีใครมาวาดภาพให้ดูเช่นนี้มาก่อนอยู่แล้ว..เธอก็เกิดความ

เพลิดเพลินไปกับวิธีการการวาดภาพของเขา....

.....................แสงเทียนที่ล้อมรอบชายหญิงคู่นั้น...ให้แสงไปไกลจนถึงไก่ตุ๋นที่กำลังเดินขึ้น

บ้าน...เขาเพ่งสังเกต...ก็เห็นความโรแมนติกของชายหญิงที่รักกันคู่หนึ่ง..อยู่ภายในวงล้อมของแสง

เทียนที่ส่องสว่างปลิวไปกับสายลมโบกไปมา...โดยมีแผ่นกระดาษวาดภาพตั้งเอียง 45 องศาอยู่ด้าน

หน้า...ชายและหญิงคู่นั้นอยู่หลังกระดาษนั้น..และจ้องมองดูภาพเป็นตาเดียวกัน.........ดูแล้วสวย

งามด้วยพฤติการณ์และทำให้มีความสุขที่เห็นภาพนี้.......

....................ทำให้ไก่ตุ๋นนั่งลงกอดเข่าเฝ้ามองดูสังเกตุเขาทั้งคู่อยู่ห่าง ๆ...สายลมเย็นพัดผ่าน

เข้ามา...เขารู้สึกหนาวไม่เท่าไร..ด้วยร่างกายที่มีไขมันสะสมอยู่...แต่เมื่อมองไปที่ชายหญิงคู่นั้น..ก็

เห็นพวงผกาซุกตัวไปใกล้ ๆกาเผือก...ดูเธอคงหนาวและหาไออุ่นเพื่อบรรเทาความหนาว...........

.....................กาเผือกวาดภาพจวนเสร็จเขาบอกพวงผกาว่า..

............................"พรุ่งนี้พี่จะระบายสี..ให้สวยเชียว..แล้วพวงผกาเอาเก็บใส่กรอบไว้ก่อนก็

ได้..."

............................"พี่พูดจริงหรือ" เธอมองดูภาพ

............................"จริงสิ.....ความจริงก็น่าสงสารโนรีที่นางไม่มีภาพของนางอยู่ในเมืองน่าน

เลย"

............................"จริงอย่างที่พี่พูด...แต่ถ้าภาพนี้ไปอยูที่พิพิธภัณฑ์เมื่อไร..คนเมืองน่านคง

ฮือฮากันอีก"

............................"ทำไมหรือ" กาเผือกถามอย่างสงสัย

............................"ก็ไม่มีใครรู้ว่านางเป็นใครนะสิ...เมื่อคนดูก็ต้องถามหาตัวนางและประวัติ

ของนาง...แล้วใครจะมาเขียนบรรยายให้ดู"

............................"จริงสิ....นางเป็นคนอย่างไรนะ..อยากรู้จัง...และอยากรู้ว่าพวกเขาทั้งสอง

คน(กาเผือกหมายถึงเมืองและโนรี)ไปรักใคร่ชอบพอกันตั้งแต่เมื่อไร"

............................"ชอบรู้เรื่องราวความรักของคนอื่นจังนะ...เรื่องของตัวเองทำไมไม่

อยากรู้" พวงผกาพูดพร้อมกับลุกเดินหนี

............................"ว่าไงนะ" กาเผือกถามด้วยงง

....................คำพูดของพวงผกาเป็นคำพูดที่แกมหยอกล้อ...เหมือนลองใช้คำพูดไปกระแทก

หัวใจ..ของใครบ้างคนให้รับรู้เรื่องประหลาด ๆ ทางความรักของตนเองบ้าง....

 

"หลวงพ่ออุตตมะ" เป็นนิตยโพธิสัตว์นะครับ ไปลองหาๆดู

 

............อนุโมทนาครับ.."เป็นความรู้พิเศษที่นอกเหนือจากพระไตรปิฏกกล่าวไว้ครับ"....ไม่

มีบันทึกเรื่องพระดำรัสของพระพุทธองค์รับรองไว้เช่นในพระไตรปิฎก.......

............ความรู้พิเศษที่นอกเหนือจากพระไตรปิฎก..ไม่ใช่ว่าไม่มีอยู่จริง....เป็นสิ่งที่มีอยู่

จริง....แต่เมื่อกล่าวออกไปแล้ว...เราไม่อยู่ในฐานะที่จะรับรองสิ่งที่กล่าวนั้นได้ครับ.......บาง

ครั้งการถ่ายทอดทางการเขียน..ถ้านอกเหนือจากพระไตรปิฎกรับรองไว้แล้ว..ผมจะระมัด

ระวังเป็นพิเศษครับ...เพราะให้คุณและให้โทษได้ทั้งตัวผู้เขียนและผู้อ่าน....

............เรื่องราวของหลวงพ่ออุตตมะนั้น...ได้ยินได้ฟังมา 3 เรื่องครับ

............เรื่องแรก..เป็นเรื่องที่หลวงปู่โต๊ะวัดประดู่ฉิมพลี..ให้การต้อนรับหลวงพ่ออุตตมะซึ่ง

เป็นพระอาวุโสน้อยกว่าหลวงปู่โต๊ะอย่างน้อบน้อม...เมื่อคราวหลวงพ่ออุตตมะมาหาท่าน...

แล้วหลวงปู่โต๊ะเรียกหลวงพ่ออุตตมะว่า"พระอาจารย์"....แล้วทั้งสองรูปก็เข้าไปสนทนาในกุฏิ

หลวงปู่โต๊ะเป็นเวลานานกว่าหลวงพ่ออุตตมะจะกลับออกมา......

............ก็เป็นเรื่องที่ตั้งข้อสังเกตในพฤติการณ์ว่า..หากหลวงพ่ออุตตมะไม่มีบารมีธรรมสูง

ส่ง..หลวงปู่โต๊ะคงไม่น้อบน้อบและเรียกว่า"พระอาจารย์"

............เรื่องที่สอง..เป็นเรื่องที่คราวหนึ่งหลวงพ่ออุตตมะไปงานพิธีพุทธาภิเษกที่หนึ่ง...

และหลวงพ่อพุธ ฐานิโยได้พบเจอกับหลวงพ่ออุตตมะ...หลวงพ่อพุธที่นับได้ว่าเป็นพระ

อรหันต์รูปหนึ่งของแดนอิสานได้คลานเข้าไปหา..แล้วก้มลงกราบคารวะอย่างน้อบน้อม..แล้ว

เปล่งวาจากล่าวออกมาอย่างยินดี..ว่าเป็นบุญที่ได้มีโอกาสได้กราบ....."........."ใน

อนาคต.......

............ก็พิจารณาจากเหตุการณ์ดูครับว่า..ถ้าหลวงพ่ออุตตมะไม่ได้เป็นพระโพธิสัตว์ที่จะ

ได้เป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตแล้ว...หลวงพ่อพุธพระอรหันต์จะก้มลงกราบหลวงพ่อท่านอย่าง

น้อบน้อมคารวะอย่างสูงหรือ...........

............เรื่องที่สาม..เป็นเรื่องที่มีเศรษฐีบ้านหนึ่ง..ไม่รู้ว่าถูกเทพหรือวิญญาณร้ายรบกวนจน

อยู่ไม่ได้..แต่ก็ยังไม่มีที่ไป...ได้นำเรื่องราวไปขอบารมีหลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ...ที่ทั้งเก่ง

และมีบารมีอีกทั้งมีครูบาอาจารย์ที่เป็นเทพชั้นสูงมากมาย..ให้ช่วยเหลือขับสิ่งไม่ดีให้ออก

จากบ้าน......หลวงปู่หงษ์นั่งทางในตรวจดูแล้วก็บอกกับเศรษฐีคนนั้นว่า..คนที่มีบารมีที่จะ

ช่วยได้คือ "หลวงพ่ออุตตมะ..ให้เดินทางไปหาท่าน"

.............ซึ่งท่านเศรษฐีก็เดินทางไปกราบขอความช่วยเหลือจากหลวงพ่ออุตตมะ...หลวง

พ่ออุตตมะนั่งทางในดู...ก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร..และได้ให้การช่วยเหลือได้โดยสำเร็จ

.............ก็มาตั้งขอสังเกตเรื่อง"บารมี"....การช่วยเหลือคนทางลัดเช่นเข้างาน...หรือช่วย

ให้พ้นผิด ฯลฯ....ก็อาศัยคนมีบารมีในการช่วยเหลือพูดขอร้อง..คนที่ถูกขอก็เกรงในบารมีก็

ช่วยเหลือให้เป็นผลไป...

............."บารมี"..ในทางธรรมก็คือบุญบารมี..แล้วน่าจะเป็นบารมี 30 ทัศที่ต้องเร่งบำเพ็ญ

เพียรกันให้เต็ม

.............จะเห็นว่า"หลวงปู่หงษ์ท่านรู้ว่าบารมีของหลวงพ่ออุตตมะสูงส่ง....สามารถเจรจา

กับพวกเทพหรือพวกวิญญาณร้ายในบ้านที่ก่อกวนเศรษฐีได้"....ท่านจึงแนะนำให้ไปหาหลวง

พ่ออุตตมะ

.............ก็บารมีของหลวงพ่ออุตตมะเป็นบารมีของหน่อพุทธภูมิอันสูงส่ง...มีหรือที่หลวงปู่

หงษ์จะไม่รับรู้ว่า"หลวงพ่ออุตตมะต่อไปภายภาคหน้าท่านจะได้เป็นพระพุทธเจ้าพระองค์

หนึ่ง"..ดังนั้นบารมีเช่นนี้เพียงบอกกล่าวแก่เทพหรือวิญญาณที่รบกวน..เขาก็เชื่อฟังแต่โดย

ดี....

.............สมัยหลวงปู่หงษ์ยังแข็งแรงอยู่..ท่านเคยให้คนขับรถพาท่านไปกราบหลวงพ่อ

อุตตมะ...แต่เมื่อไปแล้วไม่พบท่าน...หลวงปู่หงษ์ได้นำปัจจัยของท่านบูชา"ประคำของหลวง

พ่ออุตตมะมารักษาไว้เป็นที่ระลึกครับ"

.............."จะบอกว่า.."หลวงพ่ออุตตมะ..คือ "พระรามพุทธเจ้า"..ก็ไม่มีพระไตรปิฎกหรือ

พระดำรัสของพระพุทธองค์รับรองไว้ครับ..แต่เป็นความรู้พิเศษที่ต้องพิจารณาครับ.....สาธุ...

 

ขอบคุณครับ แล้วหลวงปู่ต้นบุญ ติกขปัญโญ ละครับ อ่านจากประวัติท่านเป็นนิตยโพธิสัตว์องค์หนึ่งเหมือนกัน อยู่ภูแซท่านก็เป็นปรมาจารย์องค์หนึ่งแล้ว ผมอยากทราบว่าท่านจะเป็นพระพุทธเจ้าที่มีชื่อว่าอะไร

 

...........ยังไม่ทราบประวัติของท่านเพียงพอครับ...เคยอ่านเรื่องท่านที่คุณ

ภัธกานต์หรือคุณโจเขียนไว้ในหนังสือครับ......

...........แต่เรื่องราวที่นอกจากพระไตรปิฎกบันทึกไว้..เราสองคน(ผมกับท่าน)ต้อง

ร่วมกันพิจารณาให้รอบคอบนะครับ....

...........เรื่องนอกพระไตรปิฎกอีกเรื่องคือ "พระธาตุ" ..ไม่มีบ่งบอกไว้ในพระ

ไตรปิฎกว่า......"ผู้ที่สำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้วกระดูกหรือเส้นเกศาจะกลายเป็น

พระธาตุ"

...........และไม่มีเขียนบอกไว้ว่ารูปพรรณสัณฐานของพระธาตุแต่ละองค์ เช่น พระ

สีวลีเป็นเช่นใด...พระโมคัลลานะเป็นเช่นใด ฯลฯ

...........แต่เป็นเรื่องที่เราอาศัยการศึกษาแนวทางความเป็นจริงที่..หลวงปู่..หลวง

พ่อที่ท่านถือว่า"เป็นพระอรหันต์...มรณภาพประชุมเพลิงแล้ว..แล้วปรากฎอัฐธาตุ

กลายเป็นผลึกแก้วที่เรียกว่าพระธาตุ...เราจึงเชื่อว่า"พระอรหันต์เมื่อเผาแล้วกระดูก

ท่านจะกลายเป็นพระธาตุ"

...........และในแง่ของรูปพรรณสัณฐานของพระอรหันต์ในอดีตก็อาศัยรู้จากพระ

ผู้ทรงญาณตรวจดูทางญาณแล้วนำมาบอกเล่ากันต่อ ๆ ไปครับ...."..........นี่ก็คือ

ความรู้พิเศษนอกพระไตรปิฎกครับ(พิจารณามหาพิจารณาครับ)........

 

....................วันรุ่งขึ้นกาเผือกนำภาพที่วาดมาระบายสี..ในขณะที่พวงผกาเดินทางไปทำ

งานที่โรงแรม...ไก่ตุ๋นนั่งมองดูพี่ชายระบายสีอย่างแผ่วเบา..เส้นผมสีดำที่ระบายในภาพตัดกับใบหน้า

ขาวผุดผ่องของโนรี...ไก่ตุ๋นนั้นเพ่งมองอย่างชื่นชมในฝีมือของพี่ชายตนที่เก่งในหลาย ๆ ทาง....

.....................ในความหลังของสองพี่น้องในตอนเรียนอยู่ที่กรุงเทพทั้งคู่เคยเป็นนักดนตรี..และ

เล่นดนตรีด้วยกัน...ไก่ตุ๋นนั่งอยู่ในตำแหน่งมือกลองเคาะให้จังหวะ..ส่วนกาเผือกนั้นเป็นมือกีตาร์และมี

เพื่อนที่เล่นเบส..และเครื่องดนตรีอื่นประกอบกัน..เขาเล่นเพลงไปทำนองเพลงสากล..และเพลงสตริ

งทั่วไป...ต่อมาเมื่อเรียนจบก็เลิกเล่นยุบวงดนตรี..มาเล่นดนตรีไทย..เพลงไทยเดิมกับแม่และน้อง ๆ

ของเขา...ซึ่งเป็นครอบครัวตระกูลดนตรีไทย......

....................กาเผือกนอกจากเล่นดนตรีแล้วยังเป็นนักซ่อมคันเบ็ด..ซ่อมเครื่องบินวิทยุบังคับที่

หลายคนเล่นแล้วเครื่องบินเกิดโหม่งโลก...ก็นำมาให้กาเผือกซ่อมแซมได้จนใช้การได้ดี....ดังนั้นเขา

จึงเป็นคนใจเย็นและละเอียดรอบคอบเมื่อจับงานเหล่านี้..โดยเฉพาะวาดภาพก็คืองานถนัดอีก

อย่างหนึ่งของเขา.....

....................ไก่ตุ๋นมองดูภาพแล้วเขารู้สึกว่า"อยากพบโนรี นราจริง ๆ..ในชีวิตเขาไม่เคย

เห็นภาพหญิงไหนที่งามเช่นนี้มาก่อนเลย...เขารู้สึกเย็นจิตเย็นใจและมีอารมณ์ที่สงบนิ่ง"....ก็

คงไม่แตกต่างจากกาเผือกเท่าไรนัก...จนในที่สุดภาพอันงดงามของโนรี นรา ผู้หญิงจันทร์

เพ็ญแห่งแดนใต้ก็เสร็จเรียบร้อย...

.....................กาเผือกและไก่ตุ๋นนำภาพเดินตรงไปหาคุณยายซึ่งนั่งรับลมหนาวอยู่

............................."คุณยายครับเป็นยังไงบ้างครับ..สำหรับรูปนี้"

............................."งดงามเยือกเย็นและเหมือนนางอย่างมากเลยทีเดียว" คุณยายพูดจากใจ

............................."ภาพนี้ผมจะให้คุณยายและพวงผกาไว้เป็นที่ระลึก...ตอนเย็นผมจะออกไป

ซื้อกรอบรูปมาใส่...และมาให้คุณยาย......แล้วผมจะวาดภาพเหมือนอีกรูปหนึ่งไว้ติดตัวผมเพื่อตามหา

นาง"

....................คุณยายฟังกาเผือกพูดแล้วหัวเราะผงาบ ๆ ทำให้กาเผือกสงสัยจึงเอ่ยถาม

............................"คุณยายขำอะไรหรือครับ"

............................"ก็ขำที่หลานชายพูดนั่นแหละที่ว่า...จะนำภาพนี้ไปตามหานาง....ยายพบ

นางเมื่อตอนอายุ 7 ขวบในขณะที่นางมีอายุราว 17-18 ปี..ตอนนี้ยายอายุเท่าไรแล้วหลานชาย....

นางไม่น่ามีชิวิตอยู่บนโลกนี้หรอก"

.....................กาเผือกรีบอธิบาย

............................"ผมคิดว่า..หลุมศพของนางน่าจะมีรูปของนางติดไว้...ถ้าผมนำรูปนี้ไป

เทียบเคียงก็อาจพบหลุมศพของนางได้นะครับ"

............................"ก็จริงอย่างที่หลานชายบอก"

.....................คุณยายดูรูปอย่างชื่นชมและรูปไปที่ใบหน้าของนางก่อนส่งคืนกาเผือก

.....................เวลาผ่านไปจนเย็นพวงผกากลับมาถึงบ้านกาเผือกจึงเอาภาพให้ดูพร้อมกับชวนไป

ตลาดเพื่อหาร้านใส่กรอบภาพวาดนี้...และเมื่อพวงผกาเห็นภาพนั้นก็ถึงกับนิ่งอึ้งเบิกตาโพลงและอุทาน

เบา ๆ

............................"งามจริง ๆ..พี่ชาย...แล้วตกลงจะให้หนูไว้ก่อนจริง ๆหรือ"

............................"ใช่ซิ...พี่บอกกับคุณยายแล้ว....ไปเหอะไปหาร้านใส่กรอบในตลาด

กัน"

.....................พวงผกาม้วนกระดาษภาพวาด........เป็นม้วนกลมแล้วถือไว้...กาเผือกกระทืบคัน

สตาร์ทรถมอเตอร์ไซด์คู่ใจ..เสียงเครื่องรถดังกระหึ่มลั่นใต้ถุนบ้าน..พวงผกานั่งคร่อมท้ายเสร็จกาเผือก

ก็ขับรถออกไปทันที.....ทิ้งไก่ตุ๋นยืนมองทั้งคู่พลางเอ่ยรำพึงรำพันอย่างเบา ๆ

............................"ไม่รอดซะแล้วมึงไอ้กาเผือก...เป็นเขยบ้านคุณยายแน่นอน"

.....................กาเผือกตะบึงรถไปตามทางผ่านต้นดอกทานตะวันกลุ่มหนึ่งก็ให้คิดถึงสร้อยข้อมือ

เส้นนั้นว่ามันมีความหมายอะไร..จึงต้องทำสร้อยเป็นรูปดอกทานตะวัน...และช่างทองที่ไหนช่างมี

ฝีมือละเอียดถึงขนาดทำดอกทานตะวันได้เหมือนมาก......กาเผือกร้องบอกพวงผกาให้ดูดอก

ทานตะวัน....นางดูพร้อมกับเอ่ยถาม

............................"เรียกให้ดูดอกทานตะวันทำไมพี่ชาย"

............................"ก็จะถามว่า..เกิดมาเคยเดินผ่านดอกทานตะวันเหมือนโนรีไหม"

.....................เธอยิ้มพลางแล้วเอ่ยตอบ

............................"เคยเดินผ่านเหมือนกัน...แต่ดอกทานตะวันมันไม่ชูดอกมาหาหนูหรอก...

แต่ดอกมันยิ่งก้มหน้าลงดิน...เพราะทนดูความสวยของหนูไม่ได้"

.....................กาเผือกฟังแล้วหัวเราะอย่างขัน...แล้วจึงพูดขึ้น

............................"พี่ว่ามันไม่ก้มหน้าลงดินอย่างเดียวนะ...มันคงสอื้นร่ำไห้ไปด้วย...ที่เกิดมา

อาภัพเห็นความสวยของน้องพวงผกาไม่ได้"

.....................กาเผือกพูดจบก็สร้างรอยยิ้มอันสุขสันต์ให้กับสาวน้อยที่นั่งซ้อนท้ายรถอย่างไม่รู้

จบ...............