ถามท่านผู้ ปฏิบัติ (ขอเป็นของขวัญวันเกิด)

ตอนนี้รู้ว่า จิตตก อารมณ์ มันส่ายหาทุกข์ และเที่่ยวหยิบทุกข์อยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะยังวางไม่เก่ง เที่ยวหยิบมั่วไปหมด เวลาเรารักสิ่งใหน สิ่งนั้นจะทำให้เราทุกข์ ทันทีเมื่อเข้าใกล้ และก็เกิดการจลาจลทางอารมณ์ เหมือนรถติดที่ สีลม กับสุขุมวิท นึกแล้วเพื่อให้ขำและไม่เครียดกับอาการ ที่พัมนาเรืื่อยๆของการทำสมาธิ
ตอนที่จิตอยู่ที่ พุทโธ อยู่นะ มันรับอะไรได้เร็วมากเลย ไม่ว่าการกินอาหาร หรือ ใช้ของ รู้อารมณ์ผู้ให้ ว่า หวงหรือให้ นั่งๆอยู่คนเดินผ่านมา มันมีปฏิกิริยาทาง ร่างกายขึ้นมาเฉยๆ พอเขาผ่านไป มันหาย คือ อะไรคะ อย่างคนนี้มา อาการร่างกาย เป็นงี้ อีกคนก็จะเป็นงี้ แม้แต่รถที่นั่ง สัตว์ที่กินเข้าไป มันวิ่งออกทางใหนของร่างกายเลย ตอนนี้ปวดหัวจัง อีกเหตุกาณ์หนึ่ง ช่วงเช้าเรายังไม่ลุกจากที่นอนพี่สาวทำกับข้าวจะไปวัด กลิ่นหอมเข้ามาในห้องนอนเลย เราเห็นพี่ชายเดินตามพี่สาวไปวัด ทั้งๆที่พี่ชายไม่ได้ไป
และอีกเช้าพี่สาวกลับมาจากโรงพยาบาลเราได้ยินเสียงพี่เขยตะโกนว่าฉันรักเธอ เราเลยออกมาแซวเขาทั้งคู่ แต่เขาบอกว่าไม่ได้พูดจริงๆ งานเข้างงเลย มันคืออะไรคะ ช่วยชี้แนะ และบอกการปฏิบัติด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าคะ
เวลาทำอะไร กับสิ่งใหน มัน รับสัมผัสสิ่งนั้นได้เร็วมาก ไม่ว่าการกระตุกทางลิ้นปี่ หรือกระตุกที่หัวใจ หรือ เหมือนมีอะไรใชที่เท้า เหมือนรับเวลาเขาเดินผ่านเรา โดยที่เราไม่อยู่ตรงนั้น และการกินอาหารอันใหนกินได้ไม่ได้ อาการทางร่างกายออกเลย อาการเหล่านั้นเรียกอะไรคะ ช่วยอธิบายให้เข้าใจด้วยนะคะ และ การปฎิบัติขั้นต่อไปด้วยคะ เอ่ออีกอย่างเวลาที่ใครคิดอะไรที่ไม่ดีเขาจะจามและสอึกแรงๆให้เราเห็น บางที่มันชนกันกับเรานะคะ ช่วยชี้แนะด้วยคะ
ขอให้เจริญในธรรมนะคะ ขอผู้เห็นธรรมจงเห็นผู้เห็นธรรมด้วยกันและชี้แนะแนวทางเพื่อหลุดพ้นนะคะ

 

ขอแสดงความยินดีวันคล้ายวันเกิดด้วยครับ...ขออำนาจ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงดลบันดาลให้คุณประสบความสำเร็จในสิ่งทุกคุณคิดทุกประการนะครับ...
...แต่คำแนะนำรอท่านอื่นๆมาตอบนะครับ...
อนุโมทนาด้วยนะครับ

 

ขอให้คำอวยพรนั้น กลับไปหาคนให้เช่นกันคะ ขอบคุณ นะคะ ถ้าเป็นอยู่ที่บ้าน ปานนี้อยู่วัดแล้วคะ แต่ ตอนนี้อยู่ใกลคนละทวีป เลย ต้องอาศัย พลังใจ จากผู้ที่ปฎิบัติเช่นกันคะ

 

ก็เเค่ เขาตามมาอยู่ด้วยเฉยๆ

เขาคง ตามมาอยู่ด้วยไหมทําบุญเเผ่สวนกุศลไปให้ เขาบ่อยๆเดี๋ยวก็ดีขึ้นครับ

ความเห็นส่วนตัวนะครับ โปรดใช้ วิจารณะญาน ตัดสินด้วย
สุขสันวันเิกิดครับ ขอให้มีความสุขมากๆ กรรมเก่ายังต้องใช้ ก็อย่าไปหากรรมใหม่ ให้มันผูกกันยาวยืด ไปกว่านี้เลย
151020, nopphakan, nee653, hopur, นันทภพ, pollibob, mrkhajit
อรุณสวัด ทุก สถานีครับ ตื่นกันเช้าๆทั้งนั้นเลย

 

ขอบคุณคะ รู้สึกเหมือนกัน ทำตลอด ยิ่งตอน พระสวดบังสกุล เฮ้อๆๆๆๆ เห็น ก็ทำอยู่ เสมอๆ

 

มาต่างบ้าน ต่างเมือง อยากซื้อของ มี น้ำหอมกลิ่นหนึ่ง ชอบมาก เอ่ยกับเพื่อนว่าชอบ ตื่นเช้ามามันฟุ้งบ้าน ตั้งสามเวลา ถามใครใช้ บอกไม่มี เข้าใจเลย

 

บางที่ ที่นั่งบางที่ นั่งไม่ได้ นั่งแล้วงานเข้าเลย รู้ว่ามีบางอย่างอยู่ตรงนั้น ไม่เอาเลย มันรับรู้ได้เร็วมาก เดินชนก็รู้ เลี่ยงตลอด ช่วงนี้เลยโดดเดี่ยวตัวเองอยู่

 

ใช้

ก็ ทน ทน ใช้สารส้มไปก่อนก็ได้ครับ ประหยัดได้ก็ควรประหยัด ชั่วโมงนี้ต้องเข้าใจกระเเสโลก
151020, nopphakan, nee653, hopur, นันทภพ, pollibob, mrkhajit
อรุณสวัด ทุกสถานีครับ ตื่นเช้า เช้า อากาศเเจ่มใสดีครับ
ป้านี หกห้าสาม พิมรอบเดี่ยวเลยก็ได้นะครับ เดี่ยว ผู้ดูเเลห้องเขา เอ็ด เอาช่วงนี้เขา เขียมเนื้อที่พอสมควร ต้องช้วยๆกัน ประหยัดครับ นี่ถ้ารวม ทุกกระทู้ ไว้ได้ เขาร่วมเเล้วนะเนี้ย

 

บางครั้ง จิต

บางที จิต เราปรุงขึ้นมาเองบ้าง ก็ต้องตามดูเหมือนกันนะครับ ว่า เขานั่งอยู่จริงๆ หรือเราเอาเขามานั่งด้วย เเต่ เเปดสิบเปอเซ็น เราปรุงจิต เอาเองซะมากกว่าครับ ดูให้ดี ดูนานๆ ค่อยตัดสินก็ช้วยได้นะครับ

 

ผมแวะมาติดตามครับ..ถ้าเป็นผลจากการฝึกสมาธินะครับ..อาการอย่างนี้ถือว่าดีนะครับ..เพราะเป็นอาการที่
ตัวจิตเค้านิ่งในระดับละเอียดมานานแล้ว...สิ่งต่างๆที่เคยมีมาก่อนก็เลยกลับมา..ถึงแม้ไม่อยากจะให้มีก็จะต้องมีเอง
..แต่ อาจารย์ผมเคยนะนำผมไว้ว่า..ให้สักแต่ว่ารู้ สักแต่ว่าเห็น สักแต่ว่าได้ยิน...หลังจากนั้นค่อยมาพิจารณาว่า
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้เกิดจากอะไร เช่นเกิดจากเหตุการณ์ที่เราเคยคิดไว้มาปรุงแต่ง หรือเกิดจากขันธ์ 5มาปรุงร่วม หรือเกิดจาก
ภพภูมิ..ซึ่งเราหัดสังเกตุโดยใช้สติ..ดีๆก็จะเข้าใจเอง..แต่ต้องสักแต่ว่าไปก่อนนะครับ..แล้วต่อไปก็ไม่ต้องสนใจ..ที่นี้เราก็มา..ละกิเลสที่
ละเอียดต่อไป ปัจจุบัน อกุศลเราไม่ทำ กุศลเราก็ทำไปตามกำลังของเรา บุญใหม่เราทำแต่ก็ไม่ยึด กรรมใหม่ก็เป็นเพียงกิริยา
กรรมเก่าก็จะตามไม่ทัน..ต่อไปก็จะกลายเป็นคนอยู่เหนือบุญเหนือปาบ..เท่านี้เองนะครับ...

 

ยกนิ้วให้ บรรทัด นี้ ของพี่นพ

ชอบบรรทัดนี้จังเลยครับ
ปัจจุบัน อกุศลเราไม่ทำ กุศลเราก็ทำไปตามกำลังของเรา บุญใหม่เราทำแต่ก็ไม่ยึด กรรมใหม่ก็เป็นเพียงกิริยา
กรรมเก่าก็จะตามไม่ทัน..ต่อไปก็จะกลายเป็นคนอยู่เหนือบุญเหนือปาบ..เท่านี้เองนะครับ...
เเต่ก็ต้องอย่าลืมว่า กรรม มันเป็นสมบัติ ของเราไปตลอดเช่นกัน ไม่ว่าวันนี้ หรือ วันไหนๆ เราก็ต้องเจอกันอยู่ดี

 

ขอบคุณคะ ถือว่าเป็นของขวัญที่มีค่ามาก จะได้รู้ตัวเองคะ ว่าถึงใหนแล้ว ปฏิบัติมาตลอดโดยลำพังอาศัยการอธิษฐานเอากับครูบาอาจารย์ ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ บางครั้งเราเห็นเจ้ากรรมนายเวร เห็นกระทั้งการเกอะอยู่ ก็อฐิษฐานเอาคะ ไม่ประมาทในการมีชีวิตอยู่ รู้ว่ากายกรรมวจีกรรมและมโนกรรมนั้น สำคัญสำหรับผู้ปฏิบัติ สิ่งไดๆที่โพสลงไปแล้วทำให้ใครอ่านแล้วไม่ถูกใจก็ขออโหสิกรรมนะคะ ขอให้เจริญในธรรมคะ

 

(ขอเป็นของขวัญวันเกิด)

เรื่องการเห็นจิตรู้จิตต้องระวังให้จงมาก
หากไปทักแล้วเค้าไม่ยอมรับความจริง
จะทำให้คนเราจิตตกได้หากไม่มั่นคงพอ
เพราะถ้าไปเจอคนที่ชอบโกหกเค้าจะกลับ
คำว่าไม่ได้พูดอันนี้ต้องระวังให้มากจิตจะตกเอาได้
โดยธรรมชาติแล้วมนุษย์จะไม่ชอบคนรู้ทันต้องระวัง
แกล้งโง่บ้างก็ได้ก็ไม่ได้หมายความว่าเราโง่จริงๆ
แต่ถ้าไปรู้ความคิดเค้าทักเค้าเค้ายอมรับก็อย่าให้ใจ
มันฟูหลาย ให้วางอารมณ์เป็นกลาง

 

ขอมอบไฟล์นี้เป็นของขวัญ ขอให้ได้นิพพานในชาติปัจจุบัน

ถ้ารับของขวัญ ต้องฟังจนครบ 24 รอบนะครับ

คลิกโหลดได้ที่ไฟล์แนบข้อความ​

 

เพื่อความหลุดพ้น

ทางตรง
รู้ลงที่กายที่ใจ ดูตามจริงที่กายที่ใจ จะได้ความจริงจากกายจากใจ
สำหรับผมครับ
ของขวัญวันเกิด

 

ขอให้ คุณจขกท สังเกตสิ่งที่เรียกว่า "ฐานของจิต" เพิ่มขึ้นมาอีก อย่างหนึ่ง
พยายามยกคำว่า "ฐานของจิต" ขึ้นมาพิจารณา ซึ่งตอนแรกๆ ที่ยกพิจารณา
เราจะเผลอติดบัญญัติ คิดว่า ต้องหาจุดที่ตั้ง หาต่อมที่ตั้ง

ยามใดก็ตาม ที่ผู้ภาวนาควานหาจุดที่ตั้ง ต่อมที่ตั้ง เพื่อหา "ฐานของจิต" มัน
จะกระโดดไปดู มีการส่งส่ายไปดู จิตที่ส่งส่ายไปดู มันจะไหลออกไปจากฐาน
ไปสู่จุดที่ตั้ง

ตรงนี้จะทำให้เผลอ เห็นจุดที่จิตกระโดดออกไป ไหลออกไปแช่ ออกไปรู้ที่จุด
คิดว่า นั้นคือการพบ "ฐานของจิต" จริงๆแล้ว ให้คุณพิจารณาจังหวะแรก
ที่จิตกำลังไหลออกไป มันจะพุ่งออกไปจาก "ฐานของจิต" ดังนั้น จุดที่จิตกระ
โดดไปรู้ เช่นที่เท้า ที่สภาวะกายใจของคนอื่น ที่พื้นดิน ที่ปลายจมุก ที่รสอาหาร
ที่สภาพธรรมบริสุทธิหรือไม่บริสุทธของอาหาร ล้วนแต่เป็นการ ส่งจิตออกนอกทั้งหมด

แต่เราจะไม่เน้น การกดจิตเอาไว้ที่ "ฐานของจิต" การหาฐานของจิตนั้น จะไม่
อาศัยการกดข่ม จมแช่ แต่เราจะอาศัยการไหลไปไหลมาของจิต เห็นการไหลไป
ไหลมาของจิต เพื่อเห็นเงาของจิต อาการของจิต เพื่อให้รู้ทัน "สมุทัยของจิต" และ
เพื่อให้รู้ทัน "ทุกขสัจจอันเกิดจากจิต" เพื่อคลายกำหนัด เมื่อคลายกำหนัดจึงรู้ว่า
จิตหลุดพ้น เมื่อรู้ว่าจิตหลุดพ้นจึงรู้ "ฐานของจิต" ฐานของการงาน ฐานของการ
ภาวนา ซึ่งจะเริ่มเจองานแรก งานจริง งานเข้า!! จริงก็ตรงนี้ พอเห็นแบบนี้จะ
เลิกหา "จุด" หาที่ "ปัก" เลิกการควานหา ส่งส่าย เพราะ จิตไม่มีรูป ไม่มีร่าง
ไม่มีสัณฐาน ไม่มีที่ตั้ง ไม่มีไป ไม่มีมา แต่อย่างใด จิตที่มีไป มีมา มีส่ง มีส่าย
มีเข้า มีออกมีอยู่ มีอาศัย ล้วนแต่เป็นจิตของผู้ภาวนาที่ติดบัญญัติอยู่เท่านั้น

* * * * *

สภาวะพื้นแถวสีลม จะมีความอ่อนนุ่ม มันจะเป็นเพลทของพื้นปูนที่มีลักษณะแข็๋งๆ
ยามที่มีรถวิ่ง มันจะกระเพื่อม(โดยทางธรณี จะเป็นพื้นดินที่ถมคลองเสียส่วน
ใหญ่) สะเทือนไปหมด ด้วยจิตที่อบรมสมาธิมาดี จะสังเกตอาการกระเพื่อมของ
พื้นดินได้ ดังนั้น ยามที่ผู้ภาวนากำลังมีสมาธิจิตและกำลังอยู่บนพื้นดิน(ส่วนมาก
ในกรุงเทพฯ) ก็ให้แบ่งใจเอาไว้ว่า ไปรู้สภาวะธรรมภายนอกที่เป็นลักษณะของ
ธรณีวิทยา หากจะผลิกเป็นธรรมะ อย่าไปสงสัยว่ามีอะไร รู้อะไร ให้รู้ไปว่า
เป็น "อ่อน แข็ง ตึง ไหว" แค่นี้พอ อย่าเติมเรื่องราวเพื่อการรู้ไปเกินกว่า
"เย็น ร้อน อ่อน แข็ง ตึง ไหว" ตรงนี้จะเป็นการผลิกจิตเข้าสู่ "ธาตุนมสิการ
กรรมฐาน"

 

เอาแบบนี้ ตั้งใจ อ่านธรรมให้ดีๆ ธรรมะถ้าอ่านดีๆ อาจจะมีธรรมไหลเข้าสู่ใจ ทำให้ดับกิเลส ความไม่รู้ออกไปได้

อาการทั้งหมด ของ จขกท คือ วิถีจิตที่ดำเนินไปเรื่อยๆ พบสิ่งนั้น เจอสิ่งนี้ เหมือนคนหยิบของแล้ววาง หยิบแล้ววางไปเรื่อยๆ
แต่ สิ่งที่ จขกท ต้องถามตัวเอง คือ จะหยิบมันมาดูทำไมทุกเรื่อง อุปมาเหมือนคน หยิบของด้วยความเคยชิน ก็หยิบขึ้นมาดูแล้ววาง ทำแบบนี้ไปด้วยความเคยชิน ให้ตั้งสติถามตัวเองว่า จะหยิบมันขึ้นมาใส่ใจทำไม ได้ประโยชน์อะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง

ทีนี้ เราก็ต้องมาดูว่า จิตนี้หากไม่สงบ นิสัยของจิตจะชอบแล่นไปตามสิ่งต่างๆที่เราประสบพบเจอ ให้ทวนกระแสการแล่นไป ด้วยการ รู้ตัว รู้อริยาบท ของเรา แทนที่จะไปรู้สิ่งภายนอก อุปมาว่า คนหยิบของขึ้นมาดู แทนที่จะดูของ ก็ให้ดูว่า ตอนนี้เรากำลังขยับไม้ ขยับมือ กำลังจะหยิบ นี่คือ การเอาจิตเอาใจมาไว้ที่ตัว ไม่ใช่ไปไว้ที่สิ่งภายนอก

ทำแบบนี้ให้บ่อยๆ จิตจะทวนกระแสกลับมาสงบ เราก็จะรู้จักความสงบ และสามารถนำเอาความสงบนั้นไปใช้งานได้

 

ขอบคุณคะ ทุกคำสอนทุกคำติชม ที่เราขอ เราขอเพื่อไว้เตือนตน ว่าเวลาได้ผ่านมาเท่าไหร่แล้ว สำหรับชีวิตนี้ ทุกเส้นทางเราต่างมีกรรมเป็นของตน แต่บนเส้นทางนี้ เราได้พบกันแล้วถือว่าเป็นเรื่องดี และดีที่สุด สำหรับเราเลย เหมือนได้ สิ่งที่วิเศษที่สุด เป็นแก้วสารพัดนึก มีคุณอนันต์ มีค่ามหาศาล จะไม่พลาดทุกเวลาและโอกาสที่จะเรียนรู้ ขอบุญกุศลที่เราได้สะสมมา จงอำนวยอวยพรให้ท่านทั้งหลาย ประสบแต่ความสุข และความสำเร็จในธรรมนะคะ มาเยี่ยมกัน ก็ยินดีนะคะ ขอให้สุขในธรรมนะคะ
คนบางคนก็มีแรงดึงดูดมหาศาลสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง บางคนก็มีบางสิ่งบางอย่างติดตัวมาตั้งแต่เกิด นั้นเพราะบุญกรรมที่ทำมา สิ่งดีที่ติดตัวมากลับเป็นภัยในชีวิตที่เห็นธรรม และเป็นภัยกับคนอื่นเมื่อเขาไม่รู้ เมื่อเห็นธรรมแล้ว จะไม่พลาดแม้เสี้ยววินาที ที่จะตัดกรรม
แต่เมื่อบางสิ่งบางอย่างเห็นเราชัดเจนต้องมาขอในสิ่งที่เขาไม่มี โอกาสได้ทำ จนเราต้องแผ่เมตตาให้เขาเพราะเขาไม่มีโอกาสนั้นเหมือนเรา ถือว่าเขาเป็นครูให้เราได้เรียนรู้ธรรม ต้องเร่งปฏิบัติให้มากขึ้น การปฏิบัติให้ชัดขึ้น ไม่ประมาทในลมหายใจตัวเอง

บางจะฮา เวลาขับรถ ห้ามทำสมาธินิ่งเด็ดขาด เดี๋ยวพลาด จาก คนขาดประสบการณ์
ทุกคำอวยพร ก็ ให้กลับไปหาคนให้ นะคะ

 

รำลึกบุญคุณ ทุกท่าน ที่คอยชี้บอกแนวทาง และ ขออโหสิกรรม ถ้าได้ล่วงเกิน ท่านทั้งหมดนั้น ที่คอยชี้แนะเราเสมอมา ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงกาล เจ้าคะ

 

ลองไล่ฝึกกสิณดูแล้วมันจะทำให้ดีขึ้นได้อย่างรู้ขึ้นได้เองครับ