กรรมอะไรทำใมมันหนักหนาสาหัส...ทำดีทำลำบากยิ่งทำแล้วยิ่งเเพ้ช่วยด้วยคะ

กราบรบกวนท่านผู้รู้ทุกท่าน ดิฉันเป็นคนหนึ่งที่เริ่มทุกข์ที่จริงทุกข์มานานแล้วแต่หาทางให้ทุกข์น้อยที่สุดเริ่มรู้จักปล่อยวางเป็นการแก้ทุกข์ แต่อีกนั้นแหละคะมันกระหน่ำจนท้อ ดิฉันเข้าสู่ทางธรรมได้ 3 ปีแล้วคะ 2ปีครึ่งเริ่มดีขึ้นเริ่มดีขึ้นอะไรดีๆ ตามมาเยอะหลังจากที่รู้จักสวดมนต์ใหว้พระ แต่พอเริ่มปฏิบัติแบบมีครูบาอาจารย์เริ่มทำบุญทำกุศล เริ่มพาคนเข้าบวช พาคนเข้าวัด 2เดือนผ่านมานี้ดิฉันเริ่มได้รับกรรมหนักมากคะ
ก่อนอื่นชีวิตดิฉันบอกเลยว่าไม่ได้อะไรมาง่ายๆ สาหัสคะกว่าจะได้อะไรมาได้แต่ละอย่าง แต่ก็ได้อย่างที่อยากทุกเรื่อง เพราะไม่ท้อคะ ทุกวันนี้มีหมดทุกอย่างเข้าสู่ทางธรรมได้ทั้งๆชีวิตนี้ไม่เคยรู้จักเเม้กระทั้งตัวบาปตัวบุญ พอเริ่มรู้จักบาปบุญคุณโทษเริ่มรู้จักกลัวบาป เริ่มทาน-ศีล-ภาวนา ชีวิตเหมือนจะดีคะ มีครูบาอาจารย์ช่วยเหลือ แต่..แต่ละอย่างตอนนี้มันหนักที่ใจคะ เริ่มมีอะไรเข้ามาให้เสียชื่อเสียง เริ่มโดนมองว่าเข้าวัดเหรอแล้วไงไม่ได้อะไร ตรงนี้ดิฉันไม่สนหรอกคะ คนอื่น เริ่มมีเรื่องให้โดนคนอื่นมองว่าคนนี้เข้าวัดแต่บุญอะไรก็ช่วยไม่ได้ (แต่ดิฉันก็ไม่สน) เพราะครูบาอาจารย์บอกอย่าท้อ แต่ดิฉันก็ไม่เข้าใจว่าชีวิตนี้ทำใมดิฉันจะเป็นคนดีไม่ได้เลยเหรอ ทำดีเท่าไรทำใมทุกข์มันเข้ามาทวีคูณ
คนนอกดิฉันไม่ท้อไม่สน แต่ทำใมมันหนักขึ้นคนในบ้านเริ่มมีปัญหา เริ่มมองมาที่ฉันตอนแรกก็ไม่ว่าพอทำอะไรขยับตัวอะไรทำใมดิฉันผิดไปหมดโดยเฉพาะ แม่กับสามีดิฉัน ทุกวันนี้เหมือนเป็นคนอื่นอยู่ๆก็เกิดเหตุให้ทะเลาะให้ห่างเหินให้เมินเฉยให้เป็นคนละคน ทั้งๆที่ดิฉันก็สวดมนต์ เข้าวัด พาคนไปบวช ไปแบบไม่ได้คิดว่าตัวเองได้กำไรอะไรไปเพราะอยากทำ
ตอนนี้ดิฉันเริ่มจะเเพ้ คะ เริ่มสู่ไม่ใหวแล้ว ท้อใจดิฉันทำดีลำบากจักเลยคะ ดิฉันอยากเป็นลูกที่ดี อยากเป็นแม่ที่ดี อยากเป็นภรรยาที่ดี แต่ดิฉันทำดีไม่ได้ ทำยังไงก็ไม่ดี ดิฉันไม่อยากเป็นแบบนี้ หรือบางคนบอกดิฉันว่าพอเราทำดีแล้วกรรมมันจะมาให้เราชดใช้ไว ดีออกเราได้ชดใช้ไว เป็นแบบนั้นเหรอคะ แต่ตอนนี้ดิฉันจะยอมเเพ้เรื่องทำดีแล้ว เมตตาด้วยคะหากใครพอจะแนะนำได้

 

ปฎิบัติภาวนา เพื่อ เข้าใจความทุกข์ เห็นว่าทุกอย่างไม่เที่ยง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น ผมว่าถ้าคุณภาวนามาถูกทางเห็นความจริงของกาย ใจ คุณไม่มีทางเลิก ภาวนาได้

 

โลกเราเปรียบเหมือนทะเลแห่งความทุกข์ ทุกคนเกิดมาล้วนมีทุกข์ทั้งนั่น ดิฉันเองก็มี อาจจะมากกว่าคุณด้วย แต่เราจะทำอะไรเปลี่ยนแปลงชะตากรรมไมได้ มีอย่าง เดียวที่ทำได้คือเปลี่ยนใจเราเองไม่ให้โอนเอนไปตามแรงทุกข์รอบๆตัวเรา รักษาศีล นั่งสมาธิไปเรื่อยๆ ฝึกเรื่องพรหมวิหาร ให้ได้ เดี๋ยวนานไปมันจะซึมไปเองเวลารงอะไรมากระทบใจเรา เราก็จะไม่รู้สึกไปกับมัน หรือรู้สึกแต่ไม่ถึงกับอดกลั้นไม่ได้จนสติแตก

ลองนั่งสมาธิสักห้านาทีวันละสามเวลาตามแนวทางหลวงพ่อวิริยัง หากทำได้สัก 175 ชั่วโมงต่อเดือนก็จะคุมอารมย์เราห้ไม่รู้สึกสะทกสะท้านต่อคำพูดคนอื่น และสิ่งเร้าต่างๆได้

เป็นกำลังใจห้จขคคะ:z6

 

...เธอจงดำเนินชีวิตอยู่บนความไว้วางใจต่อเหตุที่เธอสร้างขึ้นว่าผลนั้นจะรองรับรอยเท้าเธอ และสร้างเหตุใหม่ถักร้อยต่อกันไปเป็นกระแสชีวิต...

จาก อนุสาสนีปาฏิหริย์ อำนาจ กลั่นประชา ปัจจุบันท่านคือพระอาจาร์ยอำนาจ โอภาโส แห่งวัดพระธาตุผาแก้ว

 

คะ...ดิฉันทราบว่าทุกข์ และทุกอย่างไม่เที่ยง ดิฉันยึดมั่นถือมั่น ดิฉันทุกข์เพราะรักแม่มาก รักครอบครัวมาก ความที่ดิฉันยังยึด เพราะดิฉันมีกรรม ดิฉันไม่แน่ใจว่าวิบากอะไรที่ทำให้ดิฉันมีแต่เรื่องท้อเเท้ มีแต่วิบากดิฉันปล่อยวางไม่ได้ดิฉันเดินตามสิ่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านให้ความสุขที่แท้จริงมาคือ วางไม่ให้ยึด ไม่ให้มีตัวเรา-ของเราไม่ได้ ทำยังไงดีคะ กรรมอะไรเหรอคะ ที่ดิฉันไม่ผ่านและดิฉันต้องไปทางใหน ตอนนี้ท้อคะ

 

ขอบคุณมากคะ อย่างน้อยดิฉันก็มี เพื่อนทางธรรมในเวปนี้ ดิฉันพูดกับสามีไม่ได้พูดกับใครไม่ได้ ขอบคุณมาก

 

เป็นทุกข์ ไม่เที่ยง ไม่ใช่ตัวตน ทุกข์เยอะแล้วหนอ ทุกข์เพราะคิดมันเยอะหนอ คิดมากแล้วหนอ ก็วางมันลงบ้างหนอ วางเบาๆ หนอ วันเปลี่ยนคืนผ่าน ทุกข์นั้นก็หายไป เกิดเหตุใหม่ อารมณ์ใจใหม่ๆ เกิดขึ้น เด๋วทุกข์ เด๋วสุข สุขๆ ทุกข์ๆ วนเวียนเวียนวน

แล้วมันจะผ่านพ้นไป เป็นกำลังใจให้นะคะ

 

ขอบคุณคุณรีนาโมจัน และ diya ดิฉันชอบมาอ่านอะไรในเวป นี้นะคะ ได้เพื่อนได้แง่คิด ไม่คิดว่าวันนี้ตัวเองจะต้องมาพิมพ์เรื่องนี้ มันอาจจะดีกว่าการที่เราไม่มีที่พูดแม้เรื่องจริงว่าคุณ เรา ท่าน เจอกันแค่ตัวอักษร แต่ก็อนุโมทนาในเมตตาจิต ทุกคน

 

5555555555555 คิดแบบนี้สิครับ มัน อาจเป็นบุญบังคับ ให้เราฝึก ข้ามผ่าน โลกธรรมทั้ง8 ประการ เรา ยังไม่หมดความทุกข์จริงๆ ตราบใดที่เรายัง ยึดถือ ร่างกาย(ขันธุ์5)นี้อยู่ ผ่านไปให้ได้นะครับ ใช้วิปัสนาญาณ สิครับ

 

ก่อนอื่นต้องขอชมในความมานะที่ใช้ธรรมมะเข้าแก้ไข อันเป็นการเดินมาถูกทางแล้ว การเดินทางนั้นย่อมมีอุปสรรคหรือวิบากก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าไม่มีข้อขัดขวางขัดแย้งว่าร้ายนั่นสิจึงเป็นเรื่องไม่ปกติ การมาถูกทางก็ไม่ใช่ว่าทำแล้วจะสำเร็จตามต้องการทันที ชีวิตก็เปรียบเสมือนการเดินทาง ตอนนี้เริ่มมาถูกทางแล้ว แต่คงต้องใช้เวลาที่จะเดินทางอีกระยะจึงจะถึงจุดหมาย จะชอบหรือไม่ก็ไม่สามารถหยุดได้ ต้องก้าวเดินต่อไป
กรรมที่ตามมาทันนั้นถ้าเป็นกรรมที่ให้ร้าย เราก็ต้องเร่งทำความดีมากขึ้น ไม่ใช่การล้างกรรมหรือลดกรรมตามที่เข้าใจ แต่เปรียบเสมือนการปั่นจักรยานที่มีกรรมร้ายเช่นสุนัขวิ่งไล่กัดเรา ถ้าสามารถเร่งความเร็วที่ปั่นให้มากคือทำความดีให้มาก เจ้าสุนัขหรือกรรมไม่ดีก็จะตามมาไม่ทัน แน่นอนที่ต้องเหนื่อยในการที่จะปั่นหนีพ้น แต่ก็เป็นหนทางเดียวที่ควรกระทำ

50 คำคมดีๆ ที่เอามาเคาะหัวใจคุณ


1.คาดหวังให้สูงเข้าไว้และแน่นอนว่าต้องเตรียมใจที่จะพบกับความผิดหวังด้วย

2.ถ้าอยากจะประสบความสำเร็จต้องกล้าที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

3.ถ้าเชื่อว่าไม่แพ้ เราก็จะไม่แพ้

4.คนเข้มแข็งเท่านั้นที่จะอยู่บนโลกใบนี้ได้

5.อุปสรรคล้วนเป็นยาขม ไม่มีใครอยากลิ้มลอง แต่ขึ้นชื่อว่ายาขม ส่วนใหญ่มักเป็นยาดีเสมอ

6.ขอบคุณความทุกข์ที่ทำให้ความสุขในคราวต่อมาเป็นความสุขที่แท้จริง

7.เพื่ออะไรกับการรอคอยที่ไม่มีความหมาย

8.ยิ่งบทเรียนยากขึ้นเท่าไหร่ ถ้าเราผ่านมันไปได้เราก็จะยิ่งเก่งขึ้นเท่านั้น

9.กุหลาบไร้หนามมีเพียงมิตรภาพเท่านั้น

10.อย่ากังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง แต่ให้คำนึงถึงสิ่งที่กำลังทำ

11.แม้แต่นิ้วของคนเรายังยาวไม่เท่ากัน นับประสาอะไรกับความยั่งยืนของชีวิต

12.โลกใบนี้เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ ถ้าไม่ออกเดินทางก็ไม่มีวันค้นพบ
13.ไม่มีใครสะดุดภูเขาล้ม มีแต่สะดุดก้อนหินล้ม

14.ไม่มีใครเข้มแข็งตลอดไปและไม่มีใครอ่อนแอตลอดกาล

15.บางครั้งเราก็เหมือนคนตาบอดมีวิธีเดียวที่จะพาเรามุ่งหน้าไปได้คือการคลำทางเดินหน้าต่อไป

16.อย่าเกลียดน้ำตาเพราะมันคือเพื่อนแท้ อย่าเกลียดความอ่อนแอเพียงเพราะมันไม่ใช่ความเข้มแข็ง

17.มีเพียงชีวิตที่ทำเพื่อคนอื่นเท่านั้นที่ควรค่าแก่การมีชีวิต

18.ทุกอย่างมีค่าเสมอ อย่างน้อยก็ทำให้เรารู้ว่าไม่ควรจะทำมันอีก

19.คนฉลาดย่อมไม่นำแต่ตาม ย่อมไม่พูดแต่ฟัง

20.ทุกคนได้ยินในสิ่งที่คุณพูด แต่เพื่อนที่ดีที่สุดจะได้ยินแม้ในสิ่งที่คุณไม่ได้พูด

21.อวดโง่ดีกว่าอวดฉลาด

22.คนที่ว่าคนอื่นโง่ บุคคลนั้นโง่ยิ่งกว่า คนที่ว่าคนอื่นฉลาด บุคคลนั้นคือผู้ฉลาดอย่างแท้จริง

23.ฝันได้แต่อย่าหวัง

24.เรียนรู้ที่จะแพ้อย่างผู้ชนะ แล้วจะรู้จักกับคำว่าชัยชนะที่แท้จริง

25.นักปราชญ์ควรรู้ว่าเมื่อไหร่ควรหยุด



26.ความยึดถือคือความเจ็บปวด

27.ใครคนนึงไม่ได้รักเรามากกว่าคนอื่น และไม่ได้รักคนอื่นมากกว่าเรา โปรดอย่าน้อยใจ

28.อุปสรรคคือแบบทดสอบของชีวิต

29.ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต

30.สิ่งร้ายๆจะมาพร้อมกับสิ่งดีๆเสมอ

31.โลกใบนี้ยังมีมุมดีๆให้มอง

32.ตัวเรายังไม่ได้ดั่งใจเรา แล้วคนอื่นจะเป็นได้อย่างไร

33.ถนนบางสายไกลหน่อยแต่ก็ยังมีวันถึง

34.แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอาง แต่งใจด้วยความดี

35.ความเจ็บปวดทำให้หัวใจแข็งแกร่ง

36.เดินคนเดียวอาจไม่รู้สึกดีอะไร แต่อย่างน้อยก็มีที่แกว่งแขนมากขึ้น

37.ทำวันนี้ให้ดีที่สุด แล้วทำวันพรุ่งนี้ให้ดีกว่าเดิม

38.ความผิดพลาดเกิดขึ้นได้เพราะทุกปัญหาแก้ไขได้

39.ถ้าไม่ลองก้าวจะรู้ได้อย่างไรว่าตัวเองวิ่งได้

40.ตึกสูงระฟ้ามาจากก้อนอิฐ

41.ใช้ชีวิตอยู่กับความจริง ยอมรับสิ่งที่เป็น มองเห็นข้อดีคนอื่น หยัดยืนด้วยขาตัวเอง

42.เราจะรู้รสชาติของความสุขก็ต่อเมื่อเราผ่านความทุกข์มาก่อน

43.ปัญหามีไว้แก้ และต้องแก้ด้วยตัวเองไม่ใช่ยืมมือคนอื่นมาแก้

44.จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์คือความเชื่อใจ

45.ทุกคนมีคุณค่าเพียงแต่มีโอกาสแสดงคุณค่าไม่เท่ากัน

46.บางทีการได้เจอปัญหามันก็ดีเหมือนกัน

47.สิ่งที่ผ่านมาแล้วจะกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีก

48.ไม่ว่าใครจะตายหรือหายไป สุดท้ายโลกก็ยังหมุนต่ออยู่ดี

49.น้ำตาให้ได้แค่ความเห็นใจ

50.ในการที่จะเริ่มต้นทำสิ่งใดทุกครั้งควรคิดถึงจุดจบด้วย...




ลองคลิ็กดู ENG SUB 태호 이야기 Tae-ho's story - YouTube

 

ทุกคนมีทุกข์คะ ดิฉันก็เคยมีทุกข์ขนาดจะฆ่าตัวตายมาแล้ว เป็นทุกข์ที่ไม่ใช่ทั้งตัวเราก่อ และคนอื่นก่อ แก้ไขอะไรก็ไม่ได้ สิ่งที่เราทำได้ดีที่สุดก็คือฝึกใจตัวเองไปคะ

 

ชอบคำพูดของคุณมากเลยค่ะ..โมทนา..สาธุการ..เป็นกำลังใจให้จขกท.ด้วยนะคะ..
ความทุกข์คือ หนทางไปสู่การรู้แจ้งค่ะ..ถ้าไม่รู้จักทุกข์ ก็ไม่รู้จักชีวิต..

 

ขอบคุณมากคะ 50 กำลังใจ อ่านไปยิ้มไปคะ จริง..ขอบคุณคะ และสิ่งที่คุณให้ดูมันมหัศจรรย์คะ...ดิฉันลืมไป..ลืมไปคะถ้าไม่ได้ดูคลิปนี้...ขอให้น้องที่อยู่ในคลิบนี้บุญใดที่เป็นเหตุให้ดิฉันมีพลังชีวิต เพราะได้ดูน้องเป็นกำลังใจ ชีวิตน้องเป็นธรรมทาน ขอให้ผลบุญนั้นจงส่งผลให้น้องมีชีวิตที่ดีขึ้นยิ่งๆ ขึ้นด้วย ขอบคุณคุณมากคะ

 

ตั้งแต่ 9 โมงเช้า ดิฉันร้องให้ไม่หยุด กำลังคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่หน๊อ ใหนละสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใหนละเทวดา ใหนละบุญ อยู่ใหนกันหน๊อ ใหนละสิ่งที่บอกว่าทำดีได้ดี ดิฉันกำลังถามหา และดิฉันตอบเองว่า ไม่ใหวแล้วถ้ายิ่งทำแล้วยิ่งทุกข์ ไม่ใหวแล้วสู้ไม่ใหว
ก่อนหน้าที่จะมาเปิดเวปพลังจิต 2 ชัวโมงก่อนหน้านี้ ดิฉันกำลังคิดว่าพรุ่งนี้ดิฉันจะเดินทางไปหาครูบาอาจารย์ ไปวัดไปกราบท่านไปขอขมาท่าน ดิฉันไม่ใหวแล้วสู้ไม่ใหวดิฉันทำต่อไปไม่ได้ ดิฉันศรัทธาในพระพุทธศาสนา ในพระธรรม ในครูบาอาจารย์ แต่ดิฉันอาจจะไม่ดีพอหรืออาจจะเป็นคนที่ทำดีไม่ได้ ดิฉันคงกลับไปสู่วิถีชีวิตเดิมๆ ค่อยๆรับกรรมที่ก่อ แต่ไม่ใช่โดนกระหน่ำซ้ำหนักเหมือนตอนนี้ ตอนที่ยิ่งมี ทาน-ศีล-ภาวนา-มีครูบาอาจารย์เป็นที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ ดิฉันกำลังจะตัดสินใจไปกราบขอขมาท่าน กำลังตัดสินใจผิดๆ หากไม่ได้เพื่อนกัลยาณมิตร ในเวปนี้ แม้แค่ตัวอักษร แต่มันก็ทำให้หยุดคิด และหยุดที่จะตัดสินใจใหม่ได้

 

ความจริงไม่มีใครทุกข์​

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=XRJZx7EOJa0"]ความจริงไม่มีใครทุกข์ - YouTube[/ame]​

 

ขอบคุณค่ะ คำพูดนั้นไม่ใช่ของ diya นะคะ แต่เป็นของพระอาจาร์ยอำนาจ โอภาโส สมัยที่ท่านยังเป็นศิลปินชื่อดังค่ะ

 

อ่านแล้วได้ข้อคิดเยอะเลยครับ คำสั้นๆแต่ความหมายลึกซึ้ง

บางทีอดีตได้สอนอะไรเราไว้มาก แต่แค่เรานึกไม่ออก ว่ามันได้สอนอะไรเราบ้าง

ถ้าเรารู้และได้นำมาปฏิบัติใช้ จนซึมซับเข้าสู่นิสัยและจิตใจของเราได้

เราจะรู้ว่า ทุกอย่างมันเป็นสัจธรรม มันมีธรรมชาติในตัวของมันเอง

เมื่อเรามองมันออกได้อย่างนี้ ความสุขคงไม่หนีเราไปไหนไกล



.

 

ยิ้มสู้สิครับ อย่าร้องไห้สู้ เบิกบานไว้ แล้วอะไรๆก็จะดีขึ้นเอง

 

ขอบคุณทุกกำลังใจ...ดิฉันจะวาง ต่อให้คนที่เรารักมากแค่ใหนเคารพสูงสุดเเค่ใหน แค่อยาก...อยากคำเดียว ที่เราอยากให้เป็น มันทำให้เราทุกข์ ขอบคุณมากคะ คนเกิดมามีกรรมเป็นของตน

 

ขอบคุณมากคะ...นี้ก็เป็นอีก 1 เหตุผล แต่ที่ดิฉันเสียใจไม่ได้เกี่ยวกับว่าครอบครัวไม่เห็นพร้อมเรื่องเข้าวัดปฏิบัติ หรือแม้กระทำที่บ้าน สามีดิฉันไม่เคยเข้าวัดแต่มาศรัทธา พระอาจารย์ใหญ่วัดไตรรงค์วิสุทธิธรรมและบวช 7 วัน แล้วคุณแม่ดิฉันเขาได้ไปกราบ และยินดีที่มีคนมาเเวะเวียนถามสาเหตุที่สามีฉันอาการดีขึ้นจากโรคเลือดข้น ไม่ต้องไปเจาะเลือดทิ้งอีก และที่ฉันทำบุญและพาคนไปเข้ากราบเข้าบวช ที่บ้านไม่เสียเวลางานและที่บ้านทุกคนยินดี เวลาสวดมนต์ นั้งสมาธิ คือเวลาก่อนเข้านอน
แต่เหตุที่ทำให้ดิฉันทุกข์ คือ มันมีเหตุการณ์หลายอย่างช่วงนี้ที่ทำให้รู้สึกแย่จากคนข้างนอกและข้างใน ข้างนอกไม่เท่าไร แต่คนข้างใน หมายถึงแม่ แค่แม่ดิฉันพูดอะไรก็ตามดิฉันจะไม่ทุกข์ แต่คำว่า นี้หรือคือคนเข้าวัด มันทำให้รุ้สึกว่าเกิดอะไรขึ้น หรือแม่ไม่เข้าใจแต่ทำใมแม่ยินดีทุกครั้งที่ดิฉันทำ หรือเพราะอารมณ์ชั่ววูปที่ทำให้แม่พูดเพื่อให้ดิฉันน้อยใจ หรืออะไรก็ตามแต่
เมื่อวานดิฉันแย่ แต่วันนี้ดิฉันวาง ทุกอย่างมันทำให้ดีขึ้นเวลา จริงๆด้วยคะ เวลาและกำลังใจ ส่วนเหตุผลว่าทำใมอะไรดิฉันเข้าใจว่ามันเป็นกรรมที่ทำให้ดิฉันท้อ มารในใจรู้ว่าอะไรก็ทำให้ท้อไม่ได้นอกจากแม่...ดิฉันรักแม่มากจะน้อยใจถ้าคนที่รักไม่ยินดี ... แต่คำว่ารัก ต้องมีพอดีอย่างที่บอก ขอบคุณคะ ที่ให้พิจารณา..สาธุ