รวบรวมรายชื่อสถานที่หลบภัยในช่วงภัยพิบัติ

ขอเสนอแนวคิด ครับ
แผนที่1.อยู่ที่บ้านกับครอบครัวพร้อมเสบียงและอุปกรณ์ที่จำเป็น เตรียมการสำหรับเผชิญเหตุการณ์ต่างๆ ต้องปรับปรุงบ้านเหมือนป้อมทหาร มีเครื่องขีดขวาง ป้องกันภัยทุกรูปแบบทั้งจากคน รังสีนิวเคลียร อุทก วาตภัยและการขาดแคลนอาหารและน้ำดื่ม เพราะจะออกไปไหนก็ลำบาก
แผนที่ 2 อพยพพร้อมครอบครัวไปยังสถานที่ปลอดภัยที่คิดไว้หรือตามที่คุณ KANANUN บอกไว้ พร้อมเสบียงและสิ่งอุปกรณ์ ที่นั่นเราจะได้รับการปกป้องและคุ้มครองโดยสิ่งศักดิ์สิทธิ สามารถหาเสบียงอาหารและน้ำดื่มจากธรรมชาติได้ง่ายกว่าในเมือง มีพันธมิตรมากเพราะจะมีผู้ที่ปฏิบัติธรรมมาก บารมีธรรมที่ทุกคนสะสม จะทำให้สถานที่นั้นปลอดภัยมากกว่า
สำหรับผม เลือกเอาแผนการที่ 2 ครับ

 

อยากได้แผนที่ทหาร แบบแผนที่ภูมิศาสตร์น่ะ ใครอยู่ใกล้ๆ ซื้อมาให้หน่อยจิ เอาตั้งแต่ สระบุรีขึ้นไปน่ะ เอา 2 ชุด จะเอาไปไว้ที่ซุ้มบอล

 

อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ marine24
ขอเสนอแนวคิด ครับ
แผนที่1.อยู่ที่บ้านกับครอบครัวพร้อมเสบียงและอุปกรณ์ที่จำเป็น เตรียมการสำหรับเผชิญเหตุการณ์ต่างๆ ต้องปรับปรุงบ้านเหมือนป้อมทหาร มีเครื่องขีดขวาง ป้องกันภัยทุกรูปแบบทั้งจากคน รังสีนิวเคลียร อุทก วาตภัยและการขาดแคลนอาหารและน้ำดื่ม เพราะจะออกไปไหนก็ลำบาก
แผนที่ 2 อพยพพร้อมครอบครัวไปยังสถานที่ปลอดภัยที่คิดไว้หรือตามที่คุณ KANANUN บอกไว้ พร้อมเสบียงและสิ่งอุปกรณ์ ที่นั่นเราจะได้รับการปกป้องและคุ้มครองโดยสิ่งศักดิ์สิทธิ สามารถหาเสบียงอาหารและน้ำดื่มจากธรรมชาติได้ง่ายกว่าในเมือง มีพันธมิตรมากเพราะจะมีผู้ที่ปฏิบัติธรรมมาก บารมีธรรมที่ทุกคนสะสม จะทำให้สถานที่นั้นปลอดภัยมากกว่า
สำหรับผม เลือกเอาแผนการที่ 2 ครับ



</TD></TR></TBODY></TABLE>
เห็นด้วยครับ ควรเตรียมไว้ทั้งสองแผน

แผนหนึ่ง+ ตั้งรับอยู๋ที่บ้าน
คนส่วนมากคงใช้แผนนี้ เพราะเดินทางไม่ทันเกิดเหตุกระทันหัน
ไม่มีที่ปลอดภัยอื่นที่จะไปทัน
1.เตรียมอุปกรณ์ยังชีพไว้ก่อนแล้ว+ คู่มือที่จำเป็นต่างๆ
2.บอกคนในครอบครัวให้รู้หน้าที่ไว้แล้ว ว่าเกิดอะไรขึ้นควรทำสิ่งใดบ้าง
3.รู้ว่าจุดใดในบ้านปลอดภัยที่สุด ช่อง ประตู+หน้าต่างมิดชิดดีหรือไม่?
4.อยู่อย่างสงบ ไม่เปิดประตูรับใคร (อยู่เหมือนไม่อยู่ )
5.ลมฟ้าอากาศ+สิ่งแวดล้อมภายนอกอาจเป็นพิษ ไม่ควรออกไปจนกว่าทุกอย่างสงบ
6 คน สัตว์ ที่ไม่ได้รับเชิญ แบ่งปันอาหาร+ป้องกันตัวเองหากจำเป็น (เขาไม่มีแรงต่อสู้เนื่องจากอด)
7.ใช้น้ำ+อาหารอย่างประหยัด ทางที่ดีไม่ต้องอาบน้ำ (ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวครับ)
8.ดูแลเรื่องสุขอนามัย ระวังการระบาดของโรคภัยไข้เจ็บต่างๆภายในบ้าน

แผนสอง + เดินทางไปอยู่ที่ที่คิดว่าปลอดภัยกว่า
จะใช้แผนนี้ต่อเมื่อรู้สัญญาณก่อนเกิดเหตุ หรือไปดำเนินชิวิตอยู่ก่อนแล้ว เตรียมเป้สะพายหลังใส่อุปกรณ์ของเราไว้ก่อนครับ จะได้ไม่ไปแย่งกันใช้เพราะคนหมู่มากอาจมีปัญหาอีกแบบ

1.สถานธรรมที่มีการเตรียมการเฉพาะ มีกัลยาณมิตร + ผู้ประพฤติธรรมที่รู้จัก
2.ถ้ำ+วัดป่าในที่สูง นอกเมืองหลวง
3.อาคารที่ออกแบบเฉพาะ ที่สูง+เนินเขา (แบบส่วนตัว หรือสาธารณะ)

ได้เท่านี้ครับ รายละเอียดอื่นๆไปจำลองสถานการณ์กันเองนะครับ
ช่วงก่อนเกิดเหตุ ถ้ามีสัญญาณหรือการดลใจ ก็มีโอกาสรอดและช่วยเหลือคนอื่นๆได้ครับ..ถ้าเลือกได้เลือก"แผนสอง"ดีกว่าครับ..แต่เชื่อว่าทุกคนคงเป็นห่วงงาน เป็นห่วงครอบครัวแน่นอน..ดังนั้นกรณีฉุกเฉิน"แผนหนึ่ง"จำเป็นครับ แต่เรื่องไม่คาดฝันจะมีมากกว่านี้ เช่น น้ำท่วมชั้นสองจะทำไง จะไปไหนต่อ? (หวังว่าจะไม่ท่วมเกินขั้นสอง) ถ้าประเมินสถานการณ์แล้วไม่ไหวจริงๆก็หาทางอพยบไปจุดอื่นต่อไป ตอนนั้นจะหวังพึ่งหน่วยกู้ภัยคงไม่ได้ครับ เพราะต่างคนต่างก็เอาตัวรอด ถ้าเราเป็นหนึ่งในผู้โชคดี (3 ใน 7 ส่วน) ก็มีโอกาสรอดครับ ความสูญเสียมีแน่ทำใจไว้ได้เลยครับ

จุดเสี่ยงที่ไม่ควรไปอยู่
เกาะต่างๆ ชายทะเล ริมแม่น้ำ ใกล้รอยเลื่อนใต้ผิวโลก

จุดที่ปลอดภัยสำหรับประเทศไทย
- นอกเขตเมืองหลวง หรือศูนย์กลางความเจริญทั้งหลาย
- หลบหลังภูเขากำบังพายุที่จะมาจากทิศตะวันตก (จริงๆมาทุกทิศ)
- อาศัยอยู่ ตามที่สูงๆ แต่ไม่ใช่ยอดเขา (เพราะพายุแรงมาก)
- ทิศตะวันตก และทิศเหนือ ที่มีประเทศเสี่ยงภัยอย่างอินเดีย ปากีสถาน จีน ฝุ่นกัมมันภาพรังสีจะแผ่มาทางนั้น ป้องกันด้วยกำแพงดินหนาๆราว 3 ฟุต มีบึงน้ำใหญ่ๆไว้ดักฝุ่นนิวเคลีย์ยิ่งดี

<!-- / message --><!-- sig -->

 

ผมคงต้องเตรียมตัวของผมเองละครับ เคยลองเปรยให้พ่อ แม่ ผมฟัง เค้าไม่มีทีท่าจะเชื่อหรือสนใจเรื่องแบบนี้เลยละครับ คงจะเป็นเพราะผมอายุน้อยด้วยเค้าเลยดูไม่ค่อยเชื่อถืออะครับ เค้าก็ไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้ด้วยครับ ผมไม่รู้จะบอกยังไงอะครับ คงต้องรอใกล้ๆเกิดเหตุหรือมีสัญญาณอย่างชัดเจนเค้าคงอาจจะเชื่อผม แต่ไม่รู้ว่ามันจะสายไปหรือเปล่าสิครับ ตอนนี้ก็คงต้องเตรียมทั้ง
อุปกรณ์ ข้อมูลต่างๆ เตรียมใจรับกับสถานการณ์ สติ ขออนุโมทนากับการทำงานของทุกท่านเพื่อสังคมครับ

 

ส่วนตัวผมเอง คุณแม่ก็เริ่มเห็นเค้ารางบ้างแล้ว คาดว่าถึงเวลา ท่านน่าที่จะเร่งไปก่อนด้วยซ้ำครับ

มีข้อมูลเพิ่มเติมมาจาก หลวงปู่ใหญ่ว่า ที่ถ้ำวัวแดงนั้น ต่อไปจะปิดเขตครับ พอได้ทราบอีกสองวัน เส้นทางชัยภูมิ -ภักดีชุมพลก็พังลงถูกประกาศเป็นเขตภัยพิบัติ ดังนั้นตอนนี้หากจะเดินทางไปต้องเดินทางไปทางด้านเพชรบูรณ์เท่านั้นครับ และต่อไปคาดว่าจะถูกปิดทางเช่นกัน

แต่ไม่ได้หมายความว่าที่นั่นไม่ปลอดภัยนะครับ การปิดเขตทำให้มิติในส่วนนี้ถูกเปิดเพื่อคุ้มครองคนดีให้ปลอดภัยและคุ้มกันไม่ให้คนไม่มีศีลมีธรรมเข้าไปได้ครับ ท่านที่หมายตาที่นี่เอาไว้ขอให้ไปกันให้ทันนะครับ และวางแผนสำรอง หาที่อื่นใกล้เคียงเอาไว้ด้วยครับผม

 

พี่ตั๋มจ๋า เอ เคยเล่าให้ฟังหรือยังนะ ว่าที่บ้านดอนเมืองน่ะ หลวงพ่อเมตตามาทำพิธีในวันขึ้นเสาเอกให้เองเลย พร้อมกำชับว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องหนีไปไหน

ฉะนั้นถ้าถึงที่สุดจริงๆ คงขอเมตตาท่านไปอาศัยตั้งหลักได้อยู่มั้ง

 

ผมขอเสนอ วัดท่าซุง เป็นจุดศูนย์รวมของกลุ่มพลังจิตพิชิตภัยพิบัติครับ เพราะเป็นสถานที่กว้างขวางดี ใครๆ ก็รู้จัก แต่จะมีปัญหาเรื่องน้ำท่วมเพราะอยู่ในที่ลุ่ม และปัญหาเรื่องความแออัดของจำนวนคนนับแสนคนในยามเกิดภัยพิบัติ ที่ต่างคนต่างก็มุ่งไปรวมอยู่ในที่เดียวกัน เพราะความเคารพศรัทธาในตัวหลวงพ่อฤาษีฯ คุณตั้มและเพื่อนๆ เห็นเป็นประการใดบ้างครับ เพราะถ้าคิดจะช่วยเหลือคนก็ต้องเลือกสถานที่ที่คนไปรวมกันมากๆ อย่างนี้แหละครับ

 

จำได้แต่เพียง หลวงพ่อเมตตาบัญชาสั่งการเอง มาทำบวงสรวงให้เอง โดยท่านเจ้าของบ้านทั้งสองเกรงจะรบกวนหลวงพ่อเป็นที่สุด อ้ำอึ้งยังไม่ทันได้อาราธนานิมนต์เลยครับ ทั้งหลวงพ่อก็เมตตาสั่งไว้เช่นนั้นด้วย แม่ตุ๋ยท่านจึงมั่นใจมาก หากมีอะไรท่านก็จะไม่ไปไหน ท่านมั่นใจว่าหลวงพ่อสั่งคำไหนเป็นคำนั้นครับ ละเอียดกว่านี้ต้องไปกราบเรียนถามแม่ตุ๋ยท่านเองแล้วล่ะครับ

 

อ้อพอจะทราบแล้วครับ
แถวๆดอนเมืองเป็นจุดที่ปลอดภัยจุดหนึ่งครับ หลวงพ่อท่านเลยบอกว่าไม่ต้องหนีไปไหน
มีสถานธรรมแห่งนึงอยู่ใกล้ๆ ตรงนั้นมีรัศมีสีม่วงๆปกคลุมเต็มๆเลยครับ...

 

ความเห็นผมก็คิดว่าน่าจะรวมกันที่จุด หนึ่งในกทม ก่อนนะครับ เพราะสมาชิกส่วนใหญ่น่าจะอยู่กทม กันเยอะ ซึ่งถ้ารวมกันได้มากก็มีโอกาสช่วยคนที่เหลือหรือวางแผนต่อไปได้ละเอียดขึ้นครับว่าจะเอายังไงต่อครับ ส่วนจะเป็นที่ใดในกทมนั้นก็แล้วแต่เห็นสมควรครับ


อนุโมทนาครับ

 

ดีครับคงต้องวางแผนงาน และการประสานงานกันในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นครับ

ที่ได้เคยคุยๆตกลงกันเอาไว้ เรามีจุดประสานงานจุดหนึ่ง ที่นครสวรรค์ที่ซุ้มบอล สำหรับท่านที่มีเป้าหมายจะไปอยู่ทางเหนือ

ส่วนท่านที่ตั้งเป้าจะอยู่ที่วัดท่าซุง ก็อาศัยที่จุดนี้เป็นจุดนัดและทำงานกันได้เลยครับ และสามารถใช้ประสานงานกันได้ผ่านการสื่อสารด้วยวิทยุเครื่องแดง เพราะสามารถส่งไปถึงกันครับ

ส่วนท่านที่จะออกไปทางภาคอีสาน ก็มีจุดนัดที่ถ้ำดาวเขาแก้ว

ส่วนเรื่องจุดนัดหมายในกรุงเทพ ผมคาดว่าสถานการณ์อาจจะบีบให้เราต้องรีบออกนอกกรุงเทพให้เร็วที่สุดครับ

นอกจากอีกกรณีหนึ่งที่จำเป็นต้องเดินเท้าแบกเป้กันออกจากกรุงเทพ แบบนี้ควรรวมกลุ่มกันเดินทางออกไปจะปลอดภัยกว่าครับ

ลองปรึกษากันดูครับ

 

อ้อพอจะทราบแล้วครับ
แถวๆดอนเมืองเป็นจุดที่ปลอดภัยจุดหนึ่งครับ หลวงพ่อท่านเลยบอกว่าไม่ต้องหนีไปไหน
มีสถานธรรมแห่งนึงอยู่ใกล้ๆ ตรงนั้นมีรัศมีสีม่วงๆปกคลุมเต็มๆเลยครับ

---------------------------

สถานธรรมที่ว่าแถวดอนเมืองที่ไหนหรอครับผม เผื่อจะได้มีโอกาสไปดูสำรวจสถานทีอะครับ เพราะบ้านก็อยู่ใกล้ๆกับดอนเมืองครับ

จากสายการเดินทางที่พี่เล็กลงไว้ส่วนตัวคิดว่าไม่ขึ้นวัดท่าซุงก็ไปเจอจุดนัดที่ ถ้ำเขาเชียงดาวครับ เพราะสถานที่หลังใกล้ๆเหมาะแก่การเร่งเดินทางครับ

ตอนนี้ก็พยายามพูดเรื่องนี้ให้พ่อแม่เค้าฟังอยู่ครับ ถ้าว่างๆก็จะไปเตือนพวกญาติผมคนอื่นในกทมด้วยครับ มีญาติในกทมเยอะครับ อยากให้เค้าได้รู้กันไว้ก่อนครับจะได้เตรียมการกันถูก

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านคะ

สวัสดีคะทุกท่าน เพิ่งสมัครเป็นสมาชิกเมื่อวาน และติดตามอ่านกระทู้นี้มาหลายวันแล้ว (ช้าเพราะอ่านได้แต่ที่ทำงาน) ได้ข่าวนี้นานแล้ว ก็ดูมาเรื่อยๆ เพิ่งมาสะกิดมากๆ ก็เมื่อประมาณอาทิตย์ที่แล้ว เห็นหนังสือพี่ที่ทำงาน อ่านดูก็เริ่มคิดอีก พอมาดูในเวปก็เห็นเรื่องนี้และค่อนข้างเห็นค.คิดเห็นของแต่ละท่าน เริ่มเห็นด้วยกับเรื่องนี้..ขออนุโมทนากับทุกท่านที่มีหน้าที่คะ..ไม่อยากให้เกิด แต่คิดอีกที ถ้าไม่ใช้วิธีนี้ โลกก็คงเป็นอย่างทุกวันนี้ ฉะนั้นคนที่อยู่ก็ต้องเป็นคนดี..ที่โลกเลือก..อยากช่วยทีมงานคะ แต่ไม่รู้จะช่วยไง เพราะโดยฐานะก็ไม่เหมือนอีกหลายๆ ท่าน..ไม่ทราบว่าพอจะช่วยอะไรได้บ้างมั๊ยคะ..ตอนนี้ก็เลย copy ข้อค.ของหลายๆ ท่าน แล้วmailให้เพื่อนช่วยกระจายคะ..

 

ช่วยกันเผยแพร่และส่งต่อก็ได้ครับ

 

คือแถวๆดอนเมืองมีสำนักอนุตรธรรมอยู่ครับ ในหมู่บ้านพงศธร ตรงข้ามสนามบิน (อิ๋งเซียน ดอนเมือง) จริงๆแล้วมีอยู่หลายแห่งทั่วโลกครับ รวมทั้งในประเทศไทยด้วย ถ้าใครเคยได้อ่านคัมภีร์ไบเบิ้ล จะมีท่อนหนึ่งเขียนว่า ผู้ที่มีตราประทับที่หน้าผาก (หมายถึงตาที่สามถูกเปิดออกแล้ว) จะได้เข้ามาโลกของพระผู้เป็นเจ้าและปลอดภัยจากภัยพิบัติ ที่นี่เป็นพุทธะมหายาน ต้นสายจากปรมาจารย์ตั๊กม้อ มีพุทธสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาช่วยเหลือส่งเสริมงานธรรมมากมายหลายองค์ เช่นพระอาจารย์จิ้กง พระโพธิสัตว์จันทรปัญญา พระโพธิสัตว์กวนอิม แปดเซียน พระนาจา มีประวัติยาวนานทีเดียวครับ ..หลังจากภัยพิบัติผ่านไปทุกๆลัทธิศาสตร์จะถูกรวบรวมให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เพื่อให้มนุษย์หมดความสับสนสงสัย และบำเพ็ญอย่างมีทิศทาง ตรงสู่เป้าหมายได้รวดเร็วที่สุดครับ

http://thai.mindcyber.com/anut/index.php






<CENTER>ณ พุทธสถานเฉิงเต๋อ ประเทศมาเลเซีย
วันอาทิตย์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2548





ชั้นเรียนส่งเสริมทบทวนพิเศษ 1 วัน</CENTER><CENTER></CENTER>พระพุทธะจี้กงประทับทิพย์ญาณเมตตาว่า...
กับสุดท้ายกาลจวนเจียน เจ้ากรรมนายเวรติดตามทวงหนี้ ต่างก็รอบุญกุศลและให้โอกาสแล้วมาร้อยกว่าปี แต่มาบัดนี้ไม่มีใครสร้างบุญกุศลชดใช้ ไม่ตั้งใจปฏิบัติบำเพ็ญ เจ้ากรรมนายเวรได้กราบทูลร้องขอความเป็นธรรมต่อพระแม่องค์ธรรม พระแม่องค์ธรรมได้ตรวจสอบดูก็เป็นเช่นนี้จริง จึงบัญชาอนุญาติให้เจ้ากรรมนายเวรติดตามทวงหนี้ประชิดตัวได้อย่างเต็มที่ได้ทุกเวลาทุกวินาที ไม่ต้องมีการต่อรองเวรกรรมกับพระวิสุทธิอาจารย์เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว ใครมีหนี้กับใครก้จัดการทวงหนี้เลยได้ทันที (เก็บคนชั่วไม่บำเพ็ญ) เนื่องจากคนก่อกรรมทำชั่วไว้มากมาย ถึงแม้สิ่งศักดิ์สิทธิ์พระพุทธะ พระโพธิสัตว์ทั้งหลายต่างก็ลงมาโปรดกล่อมเกลาส่งเสริม หลายต่อหลายครั้ง แต่เวไนยก็ยังหลงไม่รู้ตื่น สร้างบาปมากมาย อีกที้งยังไม่สร้างบุญกุศลบรรลุปณิธาน ศิษย์อย่าได้ชะล่าใจจะไม่ทันกาล ตอนนี้ต้องเร่งรับส่งเสริมนำพาเวไนยปฏิบัติงานธรรม เน้นที่สุดส่งเสริมคนทั้งหลายเร่งปฏิบัติบำเพ็ญจริง ทุก ๆ ขณะเวลาให้เห็นงานอริยสำคัญกว่างานอื่นใด
บัดนี้เป็นการร่อนตะแกรงฟ้าครั้งสุดท้าย ภัยพิบัติครั้งนี้มีเพียงแต่ผู้บำเพ็ญมุ่งมั่นปฏิบัติธรรมจริงจะมีชีวิตรอด (20%) และจะเป็นผู้เก็บศพเวไนย ภัยจะเกิดทุกวัน ให้ระวังทุกขณะ สิ่งใดที่มนุษย์สร้างขึ้นใหม่ก็จะกลับคืนสู่ธรรมชาติ สิ่งใดมาจากทะเลกลับคืนสู่ทะเล อาจจะมีบางประเทศหายไป ภัยรอบตัวหน้าหลังซ้ายขวา
ศิษย์มั่นคงพร้อมไม่กลัว ต้องสำนึกด้วยใจจริงแม้ และจากนี้ไป การบำเพ็ญธรรมจะยากลำบากขึ้น ของตั้งใจให้ดี ศิษย์เอ๋ยบัดนี้พระอาจารย์ไม่สามารถแบกรับหนี้กรรมให้ลูกศิษย์ได้อีกแล้ว โอกาสสุดท้ายแล้วในครั้งนี้มุ่งมั่นทำงานธรรม เร่งรีบสร้างบุญกุศลบรรลุปณิธาน มุ่งมั่นทำงานฟ้า ฟ้าไม่ทอดทิ้ง ละทิ้งอัตตากิเลสวางส่งเสริมงานธรรม
*** (ในระหว่างพระอาจารย์ให้โอวาท ก็ร้องไห้ตลอดสงสารเวไนยเป็นห่วงศษย์ทั้งหลายและได้ส่งเสริมนักเรียนในชั้นเป็นคน ๆ ไป ซึ่งนักเรียนในชั้นมีเพียง 10 คน

------------------------------------------------------------------------
ดรุณีน้อยเอี้ยนอี๋ (เทียนไฉ) ทำสมาธิและได้ถอดจิตติดตามพระอาจารย์จี้กงไปดูสถานที่เกิดเหตุมหันตภัยต่อไปนี้

ขณะนั้น ลมมหาประลัย โหมมาทั้งสี่ทิศพร้อมกันตึกใหญ่ ๆ ที่ยังมิได้พังทลายทั้งหมด ท่ามกลางแรงระเบิดและแสงไฟโชติช่วงได้พังครืนลงมาทั้งหมด เสียงดังสนั่นหวั่นไหว แม้แต่ต้นไม้ขนาดสิบคนโอบรอบ ก็ถอนรากถอนโคน ล้มระเนระนาด ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในสายตาล้วนเป็นสภาพที่น่าเวทนายิ่งนัก แล้วเธอก็ได้เห็นหมู่บ้านใหม่แห่งหนึ่ง ตรงกลางเป็นพุทธสถาน บ้านเรืองที่อยู่ในรัศมีโดยรอบหลายร้อยเมตร ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีม่วงเรืองรอง ผู้คนที่อยู่ในพุทธสถานและภายใต้การห่อหุ้มของแสงสีม่วงพ้นภัยโดยทั่วกัน ส่วนที่อยู่ห่างไกลออกไปแต่เป็นคนที่มีจิตใจดี ดูเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะดลใจให้เขาวิ่งเข้ามาหลบภัยในพุทธสถานด้วย โลกภายนอกมืดมิดไปทั่ว ไม่มีแสงสว่างจากไฟฟ้าหรือดวงไฟจากสิ่งใดเลย สายฟ้าแลบพร้อมกับฟ้าคะนอง หยดน้ำสีแดง ๆ เหมือนสายฝน แต่มิใช่ โกรกลงมาจากฟ้าแต่ละหยดมีน้ำหนักเหมือนเศษแก้ว กลิ่นเหม็นเอียนจัด เหมือนยาพิษร้ายแรง มันทะลุผ่านอิฐ หิน ปูน เหล็กกล้าและทุกอย่างแต่ที่น่าอัศจรรย์คือ เมื่อมันหยดลงมาบนรัศมีครอบที่เป็นสีม่วงมันจะสลายตัวหายไปจนหมดสิ้น ในตำหนักพระมีพระพุทธประทีป 3 ดวง บนแท่นบูชาสาดส่องประภายไฟอยู่สว่างไสว ไม่นานต่อมาเธอก็ได้เห็นพื้นดินแยกออกเป็นร่องลึกใหญ่ทั่วไป ผีนรกทั้งหลายกรูกันออกมาจากรอยแยกเหล่านั้น ทุกคนดูกระเหี้ยนกระหือรือ พอเห็นศัตรูคู่อาฆาตลูกหนี้ในชาติก่อนของเขาก็ฉุดกระชากตัวลงไปในร่องใต้ดินโดยทันทีโดยไม่มีการพูดจาต่อรองใด ๆ เป็นภาวะที่ผีคร่ำครวญสิ่งศักดิ์สิทธิ์ร่ำร้องโดยแท้ สยองขวัญยิ่งนัก พระอาจารย์จี้กงบอกหนูเอี้ยนอี๋ว่า นั่นคือการหักล้างบัญชีครั้งใหญ่ ในรอบ หกหมื่นปี ที่ผ่านมา

ทันใดนั้น เธอก็เห็นสถานที่แห่งหนึ่ง ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีม่วงเหมือนกัน แผ่รัศมีรอบวงค่อนข้างมัวหมองเหมือนถ้ำและเหมือนบ้านเก่า ภายในบริเวณไม่มีแท่นที่บูชาพระ มุมหนึ่งในบริเวณนั้นมีไหวางเรียงอยู่หลายใบ ไหทุกใบมีฟองเหมือนน้ำและเหมือนน้ำมันผุดขึ้นจนล้นออกมา ฟองเหล่านั้นมีสีแดงเรื่อง ๆ ให้ความรู้สึกที่ไม่สบายใจเลย บนผนังบ้านติดยันต์เต็มไปหมด ดูอึมครึมน่ากลัว พระอาจารย์จี้กงบอกว่า ที่นั่นเป็นเมืองในม่านเมฆจอมปลอม เป็นถ้ำมารที่ปีศาจมารร้ายจำแลงไว้ล่อใจคนโลภหลงให้เข้าไปติดกับ ไม่นานนักเธอก็เห็นพระศรีอาริย์ปลอมลอยลงมาจากฟากฟ้า หัวเราะร่าร้องเรียกผู้บำเพ็ญอนุตตรธรรมและคนทั้งหลาย ที่ยังไม่ทันได้ไปหลบภัยในพุทธสถานที่แท้จริงว่า ให้ติดตามเรามา เจ้าจะหลบเลี่ยงภัยพิบัติได้ อีกทั้งแสดงอิทธิปาฏิหาริย์ให้แสงสีม่วงห่อหุ้มพวกคน ให้พ้นจากการทำลายของฝนพิษได้ เท่านั้นยังไม่พอ ยังมาตะโกนเรียนผู้บำเพ็ญธรรมที่หลบภัยอยู่ในตำหนักพระ ภายใต้ครอบแสงสีม่วงให้ตามไป จะได้ยกระดับและมอบหมายตำแหน่งงานธรรมชั้นสูงให้ ใครก็ตามที่หลงเชื่อตามไปในครั้งนี้ ก็จะไม่มีวันได้ผุดได้เกิดอีกต่อไป โดยแท้จริงแล้ว คนที่เข้าพุทธสถานแล้ว ภัยพิบัติมิอาจเข้ามาทำลายได้เลย เมื่อถึงเวลานั้นคนที่บำเพ็ญธรรมจงพึงระวังตัวให้รอบคอบทีเดียว

 

..อนุโมทนาด้วยค่ะ......ขอให้ภาระกิจสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีอย่าได้มีอุปสรรคใดใด มาขวางกั้นค่ะ

 

เป็นอีกแห่งหนึ่งที่ผมไปสัมผัสมาดีมากๆ มีพุทธระเบียบครบครัน ผู้คนอัทยาศัยดี อาจารย์บรรยายธรรมให้คำแนะนำดีทุกท่านครับ..ครูนุ่มนิ่ม ที่เชียงใหม่ทราบดี ถ้ามีโอกาสได้เข้าประชุมธรรม จะได้ฟังธรรมจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ด้วย..พูดถึงแล้วยังรู้สึกปิติอยู่เลยครับ กลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วว..(เพราะไม่ได้ไปมานานครับ คิดถึง..)
ผมว่าพวกเราน่าจะนัดกันไปรับธรรมะพร้อมกันสักทีนะ..เผื่อว่าท่านใดสามารถเข้ามาอาศัยหลบภัยในสถานธรรมที่นี่ได้ทันทียามฉุกเฉินครับ รู้จักไว้ก่อนได้คุ้นเคยกัน หลังๆมานี้เห็นเด็กวัยรุ่นเข้าสถานธรรมกันมากขึ้น สถานธรรมของอนุตรธรรมมีอยู่เกือบทุกจังหวัดทั่วประเทศไทยครับ ในกรุงเทพฯก็มีอยู่หลายแห่ง