ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

นำบุญมาฝากครับ

สวัสดีครับท่านกัปปิตัน พี่หนิง ท่านลูกเรือ ท่านผู้อ่านทั้งขาจร ขาประจำ ท่านกัลยาณมิตร ที่น่ารัก ท่านผู้เจริญทุกท่าน

อย่างที่เคยเรียนให้ทุกๆ ท่านทราบครับ
วันนี้ช่วงเช้าไปวัดมาครับ อุณหภูมิสบายประมาณ ลบหนึ่ง องศาเซลเซียสครับ
แสงแดดดีครับ อบอุ่นไปด้วยกระแสบุญครับ

เหมือนอย่างสัปดาห์ที่แล้วครับ
บุญร้อนๆ สดๆ ออกจากเตามาแล้วครับ
กระแสบุญหลั่งไหลออกามาจากฝากฟ้าสุลาลัย สู่แดนดิน ข้ามฟากฟ้านภาลัย
มาให้ทุกๆท่าน ร่วมโมทนาบุญสาธุการ อีกครั้งครับ

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ ณ วัดราชธรรมวิริยาราม ๔ เมืองคัลการี่ เวลา ๑๐ โมงเช้าเป็นต้นไป

ผมได้ไปร่วมสวดมนต์อิติปิโส ๙ รอบ นั่งสมาธิ ๓๐ นาที หลังจากนั่งสมาธิเรียบร้อย ได้นำเหรียญไปหยอดทำบุญที่พระประจำวันเกิด และถวายภัตราหารเพล

กุศลผลบุญใดที่เกิดขึ้น ขอให้ทุกท่านที่เป็นสมาชิกในเรือลำนี้ และไม่เป็นสมาชิก ทั้งขาจร ขาประจำ
ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอให้ทุกท่านได้รับผลบุญนี้ด้วยเทอญ

ท่านที่มีความทุกข์ ขอให้พ้นจากทุกข์ พ้นจากโศก พ้นจากโรค พ้นจากภัย
ขอให้ทุกท่านมีความสุข ขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไป
ขอให้สำเร็จทุกสิ่งตามที่ท่านได้ปรารถนา
มีสติปัญญาแจ่มใส ทะลุแจ้งแทงตลอดทั้งทางโลกและทางธรรม
มีสมบัติพระมหาจักรพรรดิ์ตักไม่พร่อง ยิ่งตักก็ยิ่งมาก
คำว่า ไม่มี ไม่รู้ ไม่สำเร็จ อย่าได้เกิดกับทุกท่าน
ขอให้เข้าพระนิพพานในชาตินี้ด้วยเทอญ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณ มากๆ เลยฮับ บบ

 

อันนี้เก็บตกคำถามเรื่องมโนมยิทธิที่ลูกศิษย์ได้ถามกับครูบาเจ้าเพชรเมื่องานบวชเนกขัมมะในวันพ่อปี ๒๕๕๔ ก็เอามาลงเท่าที่จำได้นะคะ รายละเอียดอาจจะไม่ครบถ้วนนัก แต่ก็เนื้อหาประมาณนี้ หากขาดตกบกพร่องประการใด ข้าพเจ้าขอรับผิดแต่ผู้เดียวค่ะ

 

คำถาม - เรารู้ได้อย่างไรว่าเราขึ้นไปบนพระนิพพานจริง

คำตอบ - เวลาเธอกินข้าวอิ่มแล้ว เธอรู้ไหมว่าเธออิ่ม

ผู้ถาม - รู้ครับ

ครูบา - แล้วถ้าเธออิ่มแล้ว อิ่มจนที่ไม่สามารถจะกินอะไรได้อีก ต่อให้มีอาหารวิเศษเลิศเลอปานไหน เธอก็ไม่สามารถกินได้อีกน่ะ เธอรู้ไหม เธอจะกินได้อีกไหม

ผู้ถาม - รู้ครับ กินไม่ได้ครับ

ครูบา - แล้วคนอื่นจะรู้ไหมว่าเธออิ่ม

ผู้ถาม - ไม่รู้ครับ

ครูบา - นั่นแหละ พระนิพพานที่เธอไปได้ เธอก็จะรู้ได้เองว่าไปได้จริงหรือไม่จริง เพราะมันจะอิ่มเต็มที่จนไม่สามารถมีอะไรมาได้อีก เหมือนที่เธอกินข้าวอิ่มแล้วไม่สามารถจะกินเข้าไปได้อีกนั่นแหละ และของแบบนี้ก็เป็นเรื่องเฉพาะตน คนอื่นก็ไม่สามารถรู้ได้หรอกว่าเธออิ่มหรือไม่อิ่ม

 

คำถามนี้น้องอ้อมเราเป็นคนถาม อาจจะไม่ครบถ้วนต้องให้น้องอ้อมมาเล่ายืนยันอีกที คำถามนี้น้องอ้อมเคยถามดิฉันมาแล้ว ก็ตอบไปแล้ว แต่น้องอ้อมคาใจเลยขอให้ครูบาท่านสงเคราะห์ให้อีกที ซึงคำตอบก็ออกมาแบบเดียวกัน ก็ทำให้เรามั่นใจได้ว่า มโนเราไม่เพี้ยน ฮาฮา อย่างน้อยก็อุ่นใจวุ้ย

คำถาม - เวลาขึ้นไปบนพระนิพพานแล้ว ได้สนทนากับพระ จะเป็นเหมือนจิตเราถามเองตอบเอง ทำให้ไม่มั่นใจ เพราะเป็นเสียงเรา

ครูบา - ถ้าฝึกไปจนชำนาญ จนคล่อง ต่อไปเราจะแยกแยะเสียงของพระท่านได้ว่าที่ตอบมาน่ะ ไม่ใช่เสียงของเรา แต่เป็นเสียงของพระท่าน เราจะรู้ได้เอง


-----------------------------------------------------------------------------------------

ปล. อันนี้ต้องให้น้องอ้อมมาขยายคำตอบอีกที แต่ก็ประมาณนี้แหละค่ะ มึหลายคนเคยถามคำถามแบบนี้กับดิฉันเหมือนกัน ซึ่งก็บอกไปทุกครั้งว่า ถ้าฝึกจนคล่องแล้วจะแยกแยะเสียงได้เอง จะไม่ใช่เสียงเรา เราจะรู้ได้ว่าเป็นเสียงผู้ชาย เสียงผู้หญิง เสียงเด็ก เสียงคนแก่ เสียงของสมเด็จก็แบบหนึ่ง เสียงของพระสมณโคดมก็แบบหนึ่ง แล้วคำตอบก็ไม่ใช่ว่าเราตอบเองให้พิจารณาว่า ถ้าเรารู้คำตอบอยู่แล้ว เราคงไม่ขึ้นไปถามพระ (ในกรณีที่ยังแยกเสียงไม่ออก) แล้วคำตอบแบบนี้เราคงไม่รู้มาก่อน ลองพิจารณากันดูนะคะ ถ้าอยากจะฝึกมโนมยิทธิให้คล่องๆ

 

คำถาม - เราจะรู้ได้อย่างไรว่า มโนมยิทธิที่เราได้นั้นได้จริงๆ

คำตอบ - ที่บ้านมีตู้เย็นไหม

ผู้ถาม - มีครับ

ครูบา - จำตู้เย็นบ้านตัวเองได้ใช่ไหม

ผู้ถาม - จำได้ครับ

ครูบา - ตู้เย็นที่บ้านเธอสี..นี้ใช่ไหม

ผู้ถาม - ครับ

ครูบา - ในตู้เย็นน่ะ มีขวดน้ำอยู่ด้วย แช่น้ำไว้ ยี่ห้ออะไรอ่ะ..ใช่ สิงห์ไหม ขวดสี่เหลี่ยมๆ น่ะ ยี่ห้อฉันเห็นไม่ชัด

ผู้ถาม - ใช่ครับ

ครูบา - (หันมาบอกทุกคน) นี่เห็นไหม มันรู้เหมือนกันแต่มันรู้กันคนละอย่าง (ขยายความคำตอบของครูบาอีกทีค่ะ คือเจ้าของรู้เพราะว่าเป็นของที่บ้านตัวเอง แต่ครูบาท่านรู้ด้วยญาณค่ะ)

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

อันนี้ขอเพิ่มเติมว่า ถ้าฝึกได้คล่องจริง เราต้องรู้เห็นในเรื่องแบบนี้ได้ อย่างในกลุ่มที่สนิทๆกัน ดิฉันกับน้องๆในกลุ่มจะฝึกญาณแปดกันโดยที่ไปดูบ้านของแต่ละคนว่าเป็นยังไง หรือไม่ก็ฝึกย้อนอดีตกัน ดูว่าเห็นเหมือนกันไหม จะเล่าเรื่องให้ฟังเป็นบางเรื่อง

สมัยตอนที่น้องอ้อย (เจ๋วะรัฐถะ) ได้มโนใหม่ๆ น้องตู่ (ตอนนั้นมโนยังไม่คล่อง) ได้ให้น้องอ้อยไปดูบ้านให้หน่อยว่าเป็นยังไงมีอะไรไหม ดิฉันก็คอยเฝ้าดูอยู่ (ฝึกน้อง) น้องอ้อยก็ตอบลักษณะบ้านมาได้ถูกหมดว่าเป็นยังไง มีต้นไม้ใหญ่อยู่หน้าบ้าน ตอนหลังน้องตู่เลยให้ไปดูโรงงานให้ด้วย สักพักน้องอ้อยบอกว่า

น้องอ้อย - พี่ตู่ โรงงานพี่ไม่มีศาลพระภูมิเหรอ ทำไมมันอึมครึมจัง

น้องตู่ - (เป็นงง)

น้องอ้อย - ยังกับโรงงานร้างๆ แน่ะ มืดๆชอบกล

น้องตู่ - เริ่มเหงื่อตก ใจไม่ดี (ฮา)

แต่ดิฉันเห็นไม่เหมือนที่น้องอ้อยเห็น เลยถามตู่ว่า

ดิฉัน - ตู่ๆ โรงงานตู่เป็นโครงสร้างหลังคาสูงๆไหม

น้องตู่ - ใช่ๆพี่

ดิฉัน - ประตูรั้วเป็นประตูล้อเลื่อนใช่ไหม

น้องตู่ - ใช่ครับ

ดิฉัน - ศาลพระภูมินี่ ถ้าเดินเข้าไปอยู่ซ้ายมือใช่ไหม

น้องตู่ - ใช่ครับ

ดิฉัน - พนักงานนี่ใส่ชุดทำงานสีออกน้ำเงินๆหรือเปล่า

น้องตู่ - ประมาณนั้นครับ

ดิฉัน - เลี้ยงหมาด้วยเหรอ (พอดีเห็นหมา)

น้องตู่ - ที่โรงงานไม่ได้เลี้ยงหมาครับ แต่ผมชอบเอาหมามาด้วย

ดิฉัน - อ้าว..ถ้าที่พูดมาถูกหมด เจ้าอ้อย แกไปโรงงานไหนละนั่น (ฮา)

สรุปว่าน้องอ้อยแวะลงโรงงานร้างข้างโรงงานน้องตู่ เพราะว่าสัมภเวสีที่นั่นต้องการส่วนบุญ ก็มีเรื่องให้ถามกันขนหัวลุกอีก แต่ก็ได้อุทิศส่วนกุศลให้กับพวกเขาไปแล้ว

แล้วก็เคยได้ไปดูบ้านพี่ๆน้องๆที่เคยขอให้ดู (บอกก่อนว่าไม่รับดูนะ) เพราะว่ามีเหตุจำเป็น ก็เลยต้องไปดูให้ ทั้งๆที่ไม่เคยไปบ้านเขามาก่อน ก็ตอบได้หมดว่า บ้านอยู่ยังไง ประตูอยู่ตรงไหน ศาลพระภูมิอยู่ตรงไหน มีกี่ห้องนอน ห้องพระเป็นยังไง

ก็ขอบอกก่อนว่า ปกติจะไม่ใช้วิชานี้ไปทำอะไรที่เสียมารยาท ไม่เคยที่จะชอบไปสำรวจอะไร และไม่เคยที่จะไปดูจิตใจใคร อยู่เฉยๆเป็นดีที่สุด ไม่ก่อให้เกิดกรรมใหม่ด้วย ทุกอย่างมีสองด้าน ต้องใช้ปัญญาพิจารณาเอาเอง อยากไปนิพพานหรือลงนรกก็เลือกเอา หลวงพ่อฤาษีสอนว่า อย่าคิดว่าได้มโนมยิทธิแล้วจะได้ไปนิพพานกันทุกคน เพราะลงนรกก็เยอะ เนื่องจากใช้ผิดทาง

 

พี่สาวจ๋า อ้อมขอตอบตามความจำอันน้อยนิดของอ้อมนะคะ
คือว่า เคยถามพี่สาวไปแล้วค่ะ และพี่สาวก็ตอบแล้วค่ะว่า

พี่สาว... ตอบประมาณว่า คำตอบที่ได้น่ะ เราคิดว่าตัวเราเองจะตอบได้แบบนี้มั้ย แล้วถ้ารู้อยู่แล้วเราจะถามไปทำไมเล่า...
(เพิ่มเติมค่ะ คำตอบพี่สาว กับพระอาจารย์เหมือนกันค่ะ เรื่อง แรกๆ ก็ถามเอง-ตอบเองค่ะ)

และด้วยความสงสัยอันไม่สิ้นสุด ย้ำคำตอบแน่ชัด ก็รบกวนถาม ครูบา..ท่านอีกครั้งค่ะ

ครูบา... ท่านบอกว่าแรกๆ ทุกคนที่ฝึกมโนฯ เวลาที่สนทนากับพระท่านจะมีความรู้สึกเบื้องต้นเหมือนกัน
ทุกคนคือ เหมือนถามเอง-ตอบเอง ส่วนมากเป็นกันทุกคน แล้วพอฝึกจนชินหรือคล่อง เราจะรับรู้ได้เอง
ว่าท่านมีเสียงอย่างไร (ตามที่พี่สาวช่วยอธิบายค่ะ) แล้วถ้าเราเกิดความสงสัยมากๆ (เริ่มฟุ้งซ่านละ) ระวังจะเป็น
"อุจธัทจะ" สังเกตุง่ายๆ ว่าพระท่านจะใช้คำพูดง่ายๆ เข้าใจง่าย (ท่านตอบเหมารวมเรื่องระวังมารแทรกด้วยค่ะ) ประมาณนี้ค่ะ
ส่วนเรื่องที่ 3 ท่านเมตตาตอบเรื่องอารมณ์ในการฝึกแบบสุขวิปัสสโกให้อ้อมด้วยค่ะ

***ที่จริงแล้วอ้อมตั้งคำถามถามท่านแค่เรื่องเดียวค่ะ คือ เรื่อง ถามเอง-ตอบเอง ส่วนอีก 2 คำถาม ถามท่านในใจค่ะ แต่ท่านก็เมตตาสงเคราะห์ขจัดข้อสงสัยทั้งสิ้นค่ะ สาธุ..._/\_ อนุโมทนากับพระคุณเจ้าด้วยเจ้าค่ะ

 

คำถามนี้น้อง teens2005 เป็นคนถาม ถ้าน้องเข้ามาอ่านช่วยเพิ่มเติมให้ด้วยนะคะ เพราะว่าก็ฟังได้ไม่ค่อยชัด

คำถาม - น่าจะเป็นประมาณว่าเคยฝึกมโนมยิทธิ แล้วตอนนี้ฝึกกสิณอยู่ แต่ยังทำไม่ได้จะฝึกยังไงให้ได้

คำตอบ - ให้เอากรรมฐานกองใดกองหนึ่งเป็นหลักก่อน ฝึกให้ได้ดีในกองนั้นๆก่อน แล้วค่อยไปฝึกกรรมฐานกองอื่นๆต่อไป ถ้ากรรมฐานหลักยังไม่ดี แล้วไปฝึกกรรมฐานอื่นๆ สรุปจะไม่ได้เรื่องอะไรเลย

 

เอาเรื่องที่น้องถามมาในเว็บชุมชนมาลงให้ดูนะคะ
------------------------------------------------------------------------

ต้นฉบับโพสต์โดย rehacked เมื่อ 2012-2-21 09:28
พี่สาวครับ ต้องสมาทานทุกครั้ง ทุกวันหรือเปล่าครับ
ตอนเช้าตอนหยิบพระมาห้อยคอผมจะว่าคาถาปลุกพระของหลวงปู่ปาน
กับคิดดังๆว่าวันนี้จะถือศีล5 แต่ทุกวันพระผมจะสมาทานศีล5แบบขอถือจนถึงอีกวันพระ

เคยอ่านเจอของหลวงพ่อหรือหลวงพี่เล็กแต่หากระทู้ไม่เจอ

----------------------------------------------------------------------------

น้องแดงเมื่อก่อนพี่ไม่เคยสมาทานศีลเลย ได้แต่ถือศีลให้ปกติธรรมดาๆ เพราะคิดว่าไม่จำเป็นต้องสมาทานก็ได้ เพราะว่าเราก็ถือศีลอยู่แล้ว แต่เมื่อตอนไปบวชเนกขัมมะที่ศูนย์พุทธศรัทธาวันพ่อปีที่แล้ว ช่วงที่ครูบาเจ้าเพชรท่านมาเทศน์สอน แต่ก่อนที่จะเข้าศาลาใหญ่ ท่านเข้าไปพักในที่รับรอง พี่กับคุณหนิงและก็คนอีกจำนวนหนึ่งได้เข้าไปกราบท่าน ท่านก็จะมาเทศน์เรื่องศีลนั่นแหละ แต่พวกเราเจอก่อน ท่านเลยเทศน์ใส่พวกเราก่อนหนึ่งยก ท่านถามว่า เธอมีศีลไหม ก็บอกว่ามี ท่านถามต่อว่า ยังไงที่เรียกว่ามี แล้วรู้ได้ยังไงที่ว่าเธอเป็นคนมีศีล...ง่า...อึ้งกิมกี่ ไปไม่เป็นไปเลย

แล้วท่านก็บอกว่า ต้องสมาทานศีลทุกวัน เช้าตื่นนอนปุ๊ป ให้กราบหมอนก่อน กราบพระรัตนตรัยก่อน แล้วก็ต่อด้วยสมาทานศีล ท่านว่าให้เอาคำพูดดีๆ ออกจากปากเหม็นๆก่อน ชีวิตจะได้ดีทั้งวัน ตอนเย็นก็ให้มาสำรวจว่าศีลข้อไหนที่เราขาดบ้าง ถ้าเราทำดี รักษาได้เราก็จะเกิดความปิติ มันต้องทำแบบนี้ทุกวัน ไม่อย่างนั้น..ศีลเธออ่ะ..กลวง (ท่านหันหน้ามาที่พี่กับคุณหนิง แล้วเอานิ้วชี้ชี้มาที่พวกเรา แล้วก็เอานิ้วชี้ไปวนที่อกท่านวนๆตอนที่พูดว่า กลวง) เล่นเอาพี่ร้องจ๊ากก ในใจเลย ตายแล้ว ทำมาขนาดนี้ศีลฉันยังกลวง เวรๆๆๆ

พอกลับมาตั้งแต่นั้นพี่เลยสมาทานศีลตอนเช้า ตอนหลังเพิ่มมาเป็นสมาทานศีลด้วยก่อนนอน แรกๆพี่ก็รู้สึกว่า ทำไปยังงั้นๆ มันแตกต่างกันยังไง ระหว่างไม่สมาทานกับสมาทาน เพราะปกติเราก็ถือศีลอยู่ทุกวันอยู่แล้ว ทำไปแบบเก้ๆกังๆ ใจไม่ได้มุ่งมั่นตั้งใจ มันแปลกๆ ก็รู้สึกเหมือนกันว่า ตัวเองยังเข้าไม่ถึงที่ครูบาท่านบอก แต่พอไปนานๆเข้า ตอนนี้พี่เริ่มมีความตั้งใจในการสมาทานศีลมาก และรู้สึกว่าทุกครั้งที่สมาทานศีล คำพูดเราจะหนักแน่นกว่าเมื่อก่อนมาก ตกเย็นไม่เคยมาตรวจเลยว่าศีลข้อไหนเราบกพร่อง เพราะส่วนใหญ่เรารักษาศีลจนศีลรักษาเราแล้ว แต่ถ้าวันไหนมีเหตุทำให้ต้องศีลด่างพร้อยหรือขาดไม่ต้องไปตรวจหรอก มันรู้เองอยู่ในใจ จะรู้สึกผิดเองแหละ

ดังนั้นถ้าเป็นไปได้ ก็อยากให้ทุกคนสมาทานศีลทุกวันตอนเช้า ถ้ากลางคืนก่อนนอนอีกรอบก็ดีค่ะ ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรม

 

สวัสดีค่ะ พี่สาว และกัลยาณมิตรทุกท่าน

ขอถามเพิ่มเติมนะคะ

ตอนนี้ภาวนา พุทโธอยู่ค่ะ เคยเข้าฌาณได้ถึงฌาณ 4 แต่ตอนหลังมาลองฝึกมโนยิทธิด้วยตนเอง แต่ก็ไม่สำเร็จ เลยหยุดไว้ก่อนเพราะทราบว่าถ้าฝึกเองนั้นไม่ง่ายนัก

และตอนนี้ก็ฝึกกสิณแสงสว่างควบคู่ไป กับ ทำสมาธิภาวนาพุทโธได้ไหมคะ (กสิณก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วค่ะ)

เพราะเท่าที่สังเกต ตอนนั่ง (นอน) สมาธิมักจะเข้าไม่ถึงฌาณ 4 เหยียบเรือสองแคมแน่ๆ หรืออาจเป็นเพราะมีปัญหามารุมเร้า เลยทำให้จิตไม่นิ่งพอคะ

ยังงี้ต้องเลิกฝึกกสิณไปเลยไหมคะ หรือว่ายังไง ขอคำแนะนำด้วยค่ะ

 

ไม่ทราบว่าเปิดร่วมบุญจนถึงวันไหนครับ

 

ร่วมทำบุญเป็นเจ้าภาพในการจัดสร้างถวาย“สมเด็จพระพุทธรัตนศรีอริยมิ่งมงคลทศพลอุดมเมตตาบารมี” : (เปิดรับบุญไปจนถึงวันที่ ๙ เมษายน ๕๕)
ธนาคารกรุงศรีอยุธยา สาขา ถนนเจ้าฟ้าตะวันออก ภูเก็ต
เลขที่บัญชี 612-1-03527-1 บัญชีออมทรัพย์
ชื่อบัญชี นางสุทธิวรรณ วิญญชมภูนาท
มือถือ 089-291-3684

กำหนดการถวายองค์พระ
วันพฤหัสบดีที่ ๒๙ มีนาคม ๒๕๕๕ - อัญเชิญองค์พระทั้ง2องค์ จากสระบุรี ไปเกาะภูเก็ต
วันจันทร์ที่ ๙ เมษายน ๒๕๕๕ - นำถวายแด่หลวงปู่เสือ วัดเกาะแก้ว ราไวย์ จ. ภูเก็ต
วันจันทร์ที่ ๒๓ เมษายน ๒๕๕๕ - นำถวายแด่หลวงปู่สุภา กันตสีโล วัดสีลสุภาราม จ. ภูเก็ต

 

เมื่อวานนี้เอลองสวดคาถาเงินล้านต่อเ<wbr>นื่องไปพร้อมๆกับนั่งบรรจุพระบร<wbr>มสารีริกธาตุแบบไม่นับจบเลย แล้วอธิษฐานกับหลวงพ่อฤๅษีท่านว<wbr>่า "หากผลของการสวดคาถามีจริง ขอให้มีปาริหารย์บังเกิดขึ้นกับ<wbr>ลูกด้วยเถิด"

ปรากฏว่าตลอดทั้งวันมียอดโอนทำบุญเจ้<wbr>าภาพสร้าง "สมเด็จพระพุทธรัตนศรีอริยมิ่งม<wbr>งคลทศพลอุดมเมตตาบารมี" เข้ามาถึง 10,000 บาทค่ะ โมทนาบุญเป็นอย่างสูงกับทุกๆท่า<wbr>นนะคะ ^__^

 

ขอร่วมบุญด้วยครับ 100 บาท โอนเมื่อ 22/02/2555 - 12:41:00

 

ลองทำทีละอย่างดีไหมคะ อันไหนที่ถูกจริตเราที่สุด ก็ทำอันนั้นให้มันสุดๆก่อน เป็นกรรมฐานหลักก่อน แล้วค่อยไปฝึกอันอื่นต่อไป

 

ผมและครอบครัวขอร่วมบุญสร้างองค์พระจำนวน 500 บาทโอนวันที่ 22/02/12เลขบัญชี612-1-03527-1นางสุทธิวรรณ วิญญุชมภูนาท ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ

 

วันนี้ 24/02/55 เวลา 13.27 น. ได้โอนเงินร่วมบุญ 100 บาทครับ

 

น้องเอ วันนี้พี่โอนเงินไปตอน 17:04 น. จำนวนเงิน 500 บาท ร่วมสร้างพระด้วย
เป็นเงินของพี่กับญาติธรรม 100 บาท
เงินค่าพานครูฝึกมโนของญาติธรรม 400 บาท

-----------------------------------------------------------------

และวันนี้ได้ฝากเงินคุณหนิงไปสร้างพระศรีอาริยเมตไตยที่วัดเขาวงด้วย 500 บาท
เป็นเงินของดิฉันและพี่นกและญาติธรรม 100 บาท
เงินค่าพานครูฝึกมโนของญาติธรรม 400 บาท

อนุโมทนาบุญร่วมกันนะคะ

 

สวัสดีครับพี่สาว และญาติธรรมทุกท่าน ผมได้โอนเงินร่วมทำบุญยอดรวม 1,000 บาท เมื่อวันที่ 25/02/12 เวลา 9.03 น. ตามรายละเอียดดังนี้ครับ

คุณแม่สุ่น ภูสังข์ ร่วมทำบุญ 100 บาท
นางสาวขจีพรรณ ภูสังข์ 100 บาท
นายอำนวย ภูสังข์ และนางสาวจารุณีย์ ขำยิ่งเกิด 800 บาท

ขอเชิญร่วมอนุโมทนาบุญร่วมกันครับ

 

นำบุญมาฝากครับ

สวัสดีครับท่านกัปปิตัน พี่หนิง ท่านลูกเรือ ท่านผู้อ่านทั้งขาจร ขาประจำ ท่านกัลยาณมิตร ที่น่ารัก ท่านผู้เจริญทุกท่าน

อย่างที่เคยเรียนให้ทุกๆ ท่านทราบครับ
วันนี้ช่วงเช้าไปวัดครับ อุณหภูมิติดลบ อยู่ที่ -๑๓ องศาเซลเซียสครับ หิมะเต็ม มองไปทางไหนก็มีแต่หิมะ ขาวโพลนไปหมดครับ

เหมือนอย่างสัปดาห์ที่แล้วครับ
บุญร้อนๆ สดๆ ออกจากเตามาแล้วครับ
กระแสบุญหลั่งไหลออกามาจากฝากฟ้าสุลาลัย สู่แดนดิน ข้ามฟากฟ้านภาลัย
มาให้ทุกๆท่าน ร่วมโมทนาบุญสาธุการ อีกครั้งครับ

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๕ ณ วัดราชธรรมวิริยาราม ๔ เมืองคัลการี่ เวลา ๑๐ โมงเช้าเป็นต้นไป

ผมได้ไปร่วมสวดมนต์อิติปิโส ๙ รอบ นั่งสมาธิ ๓๐ นาที หลังจากนั่งสมาธิเรียบร้อย ได้นำเหรียญไปหยอดทำบุญที่พระประจำวันเกิด และถวายภัตราหารเพล
และยิ่งไปกว่านั้น นำเหรียญหยอดกระปุกที่สะสมจากการนั่งสมาธิ หมึกพิมพ์ และ ช็อคโกเลตหนึ่งกระป๋องใหญ่ไปถวายหลวงพี่ที่วัดครับ

กุศลผลบุญใดที่เกิดขึ้น ขอให้ทุกท่านที่เป็นสมาชิกในเรือลำนี้ และไม่เป็นสมาชิก ทั้งขาจร ขาประจำ
ทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอให้ทุกท่านได้รับผลบุญนี้ด้วยเทอญ

ท่านที่มีความทุกข์ ขอให้พ้นจากทุกข์ พ้นจากโศก พ้นจากโรค พ้นจากภัย
ขอให้ทุกท่านมีความสุข ขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไป
ขอให้สำเร็จทุกสิ่งตามที่ท่านได้ปรารถนา
มีสติปัญญาแจ่มใส ทะลุแจ้งแทงตลอดทั้งทางโลกและทางธรรม
มีสมบัติพระมหาจักรพรรดิ์ตักไม่พร่อง ยิ่งตักก็ยิ่งมาก
คำว่า ไม่มี ไม่รู้ ไม่สำเร็จ อย่าได้เกิดกับทุกท่าน
ขอให้เข้าพระนิพพานในชาตินี้ด้วยเทอญ

สาธุ สาธุ สาธุ