การเห็น นิพพาน ของพระโสดาบัน

คุณพูดอะไรเราฟังไม่รู้เรื่อง แต่จะตอบให้ตามที่เราอยากตอบ

เรื่องทิฏฐิ62 สำหรับสถานะอย่างเรา คำสอนนั้นมีเพื่อให้รู้ ให้รู้ทันตนเอง
ไม่ใช่เราไปแก้ทิฏฐินั้นๆ ถ้าร่างกายไม่ใช่เรา จิตไม่ใช่เรา
ก็มีแต่ร่างกายนั้นและจิตนั้น ต้องแก้ทิฏฐินั้นเองด้วยการเห็นของจริงรู้จริงรู้ชัดแจ้งเอง
ตอนนี้เราทำได้แค่รู้ รู้ทัน การกำจัดทิฏฐิสำหรับเรายังทำไม่ได้
อย่างมากได้แค่ชักชวนว่าผู้รู้สอนอย่างนี้ ผู้รู้สอนอย่างนั้น
ทำได้แค่ชวนว่าทิฏฐินี้มีโทษ ทิฏฐินี้มีคุณ มีทิฏฐิแบบนี้อยู่ผู้รู้สอนว่าอย่างนี้...

เราทำได้แค่นี้ แต่ถ้าคนอื่นทำได้มากกว่านี้ ก็เรื่องคนอื่น
และถ้าคนอื่นนั้นทำได้มากกว่าเรา แต่เราไม่ศรัทธาคนๆนั้นเราก็ไม่ฟังอยู่ดี
นะ

 

แล้ว พระท่านสอนให้เชื่อ ทิฏฐิเหล่านั้นหรือไง คร้าบ

ท่านให้ยกมาอ้างหรือคร้าบ

หากยกมาอ้าง มันจะชื่อว่า เพียรนำออก ได้เหรอคร้าบ

ไหนลองพูดอะไรที่แสดงถึงการตำหนิ ทิฏฐิ อันเลว นั้นสิ ทำได้ไหม

 

เราพูดว่า ฟัง นะ

แค่จะฟังเรายังไม่ฟังเลย
อย่าพูดถึงเรื่องเชื่อหรือไม่เชื่อ เพราะมันไม่มีทางมาถึง
อย่างอื่นไม่ต้องถามต่อ เพราะไม่ได้ฟัง
ก็ยืนยันอีกครั้ง ไม่เข้าใจในสิ่งคุณถาม เพราะเรา ปัญญาอ่อน อยู่มาก
และไม่ได้เป็นพวก ตัณหาจริต ด้วย

 

ไม่เข้าใจเรื่อง อุปัททวะของพรหมจรรย์ในธรรมวินัยนี้เหรอครับ

อธิบายให้ก็ได้

มันเป็นเรื่อง ของคนที่ตั้ง บล๊อก ของตนขึ้นมาเผื่อเผยแผ่

เสร็จแล้วเนี่ยะ หากไม่มีผู้เข้าไปโพส คอมเมนนต์การติดตาม มันก็
ไม่เกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อไหร่ มีการปรากฏของผู้ติดตามอ่าน สำแดงตัว เมื่อนั้น

องค์ของกรรมมันก็ครบ

เมื่อนั้น คนที่เป็นเจ้าของ บล๊อกเนี่ยะ ย่อมดีใจ ย่อมพากเพียร
ปรารภ หาสิ่งที่ไม่ใช่ธรรมมาปรารภ หาเรื่องราวที่เสียดสีคน
ไปทั่ว ไม่ได้มุ่งแก้เป็นรายบุคคล เฉพาะที่กระทบ มันก็ยิ่งเกิด

เรียกว่า ยิ่งศึกษาธรรมะ มากอบโกยธรรมะ แต่ได้ ความห่าง
ไกลธรรมะชนิด อนันตกาล ไปเป็นสมบัติ

แล้วใครหละ ส่งเสริม

* * * *

ตรงจุดนี้ อาจจะมี บางบุคคลเข้าไปเกี่ยวข้อง คุณอาจจะเห็นว่า
ผมไม่ได้ว่าอะไรกับอีกคนเลย หรือนี่จะเป็นการ เลือกที่รักฝัดที่ชัง

ก็ต้องแยกแยะก่อนระหว่าง คนที่พึ่งเข้าไปใหม่ๆ เข้าไปเพราะ
ไปส่งเสริม หรือ เข้าไปเพราะร้อนวิชาอยากแกะอยากแก้

หากนานวันแล้ว ล่วงเลยไป สองปีก็แล้ว สามปีก็แล้ว ก็ยัง
สรวญเสเฮฮาอย่างเดิม อันนี้ ก็รับรองว่า ไม่รอด

ซึ่งก็มีสามทางคือ พูดให้เข้าใจ พูดให้รู้สึก และ ย่ำให้รู้ว่าจม

 

อ้อ...เราไม่ใช่ลูกกระรอกของคุณนะ
อย่ามาเสียเวลากับเราเลย
ไปตามหาลูกกระรอกของคุณต่อไปเถอะ

 

คุณเอาตัวคุณให้รอดก่อนเถอะ นะ
ไม่ต้องมาห่วงคนอื่นหรอก
เราจะรอดหรือไม่รอด เราก็เลือกของเราเองได้

 

แล้ว พระท่านสอนให้เชื่อ ทิฏฐิเหล่านั้นหรือไง คร้าบ

ท่านให้ยกมาอ้างหรือคร้าบ

หากยกมาอ้าง มันจะชื่อว่า เพียรนำออก ได้เหรอคร้าบ

ไหนลองพูดอะไรที่แสดงถึงการตำหนิ ทิฏฐิ อันเลว นั้นสิ ทำได้ไหม

 

ไม่ได้อ่านเหรอคร้าบ เห็นว่า ผมมาช่วยอยู่เหรอ

 

อย่า ละเมอ ซี่คร้าบ อย่าคิดว่า ผมมาช่วยคุณ

คนละเรื่อง แล้ว !!!

 

พระโสดาบันละ ทิฐิ ได้ไหม

 

อ่านมาว่า พระโสดาบันละสักกายะทิฏฐิ ได้
ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกับทิฏฐิไหม

แต่ความเห็นส่วนตัว พระโสดาบันคงไม่ยึดมั่นถือมั่นในเรื่องของทิฏฐิแล้ว

 

ท่านยังหวงแหน ร่างกายด้วย นี่นา แสดงว่าละ ไม่ได้ หรือเปล่า

 

อันนี้ไม่แน่ใจ นะป๋า
ว่าสักกายทิฏฐิ นี่มันหมายถึงอะไร ขนาดไหน
เพราะพูดตามตำรา

แต่เรื่องหวงแหนร่างกาย นี่หมายถึงกลัวตาย รึป่าว
สมาธิเล็กน้อยยังไม่บริบูรณ์ก็ยังมีความกลัวอยู่
หรือ รักสวยรักงาม นี่ก็เป็นเรื่องกิเลสร้อยรัด ยังละกิเลสไม่สิ้นก็ยังมีบ้างแต่คง
ไม่หน้ามืดหลงกิเลสแบบหัวปักหัวปำหรอก อย่างน้อยต้องมีช่องให้เกิดสติระลึก
รู้ตัวได้เนืองๆ ถึงจะได้ชื่อว่าเป็นผู้พ้นจากอบายภูมิ

 

ใครมาตีหัว ก็คงโกรธ แต่ไม่ตีตอบ

 

ศีลรักษา แต่ไม่ใหญ่เกินกรรม

 

..............................

 

เยียมเลย ไม่ตีตอบด้วย เป็นผมก็คืนกลับแบบไม่ให้ถึงตายก็พอ5 5 5

 

ตรงนี้ผมว่า น่าพิจารณานะครับ
เรื่องใครมาทำร้ายเรา แล้วเรารู้สึกอย่างไร คิดอย่างไร กระทำต่ออย่างไร
ต้องดูช็อทต่อช็อททีเดียว หากพิจารณาทันแล้ว
เห็นอะไรบ้าง มีการถอดถอนอะไรหรือเปล่า

 

เธอว์....เขาลงมือทำกันแล้ว รู้รสอะไรแล้วมาคุยกัน
ไม่ต้องไปคิดแทนคนอื่น
เดี๋ยวจะคุยกับคนอื่นไม่ออกรส นะ รุป่าว
เขาชิมรส เปรี้ยวหวานมันส์เค็มขม กันแล้ว อะ
จะถอดถอนอะไร มันรู้เอง ชิมแล้วรู้เอง โวหารไม่ต้อง เข้าถึงเนื้อ
ภาษาวัยรุ่น(เดอะ) เขาเรียกว่า วิซั่น(vision) ไม่แคร์สื่อ แปลว่าแสดงทัศนะโดยไม่ต้องกลัวคำวิพิากษ์วิจารณ์

 

กว่าจะรู้เดียงสา ^^