การเห็น นิพพาน ของพระโสดาบัน

คำว่าทุกข์มาเยี่ยมหลังจาหลอยมาหลายวันนั้น

คำว่า ห้องสุขโขของจิตตินนน์

ไม่คิดบ้างหรอ ว่า สุขนั้น ก็ ตัวทุกข์เลย เพราะเคยมีแล้วไม่มี ไม่มีแล้วมี

ดูดีๆนะ โลภะมันก็สุขได้ แบบเนียรๆ

 

หลงเข้า มาคำว่าทุกข์มาเยี่ยมหลังจาหลอยมาหลายวันนั้น

คำว่า ห้องสุขโขของจิตตินนน์

ไม่คิดบ้างหรอ ว่า สุขนั้น ก็ ตัวทุกข์เลย เพราะเคยมีแล้วไม่มี ไม่มีแล้วมี

ดูดีๆนะ โลภะมันก็สุขได้ แบบเนียรๆ

 

ใช้เวลาในการตอบนานไปหน่อย

ได้มาแค่นี้ ไม่คุ้มที่คลิกเข้ามาอ่านเลย

ตั้งหลักไว้ สุขหนอ ลอยหนอ

 

จริงก็ไม่ค่อยอยากถามหรอก แต่ก็สักนิด
โลภะ ที่พี่หลงกล่าว เป็นยังไงครับ ผมเองไม่รู้จริงๆ
แล้วพินา ลงปัจจุบันนี่ เห็นโลภะ ชัดๆเลยหรือครับ
หรือต้องอาศัย ระลึก มัน งง กะโลภะของพี่หลงครับ

 

อ่ะ มีคุ้ม ไม่คุ้มอีก
โอ้ยยยย จิตตินนท์ งง
แล้วใครไปตั้งหลักไว้พี่ ผมภาวนา ขึ้นๆลงๆ นี่ มีหลักหรือ
ก็นะ ไปหาอ่านหนังสือดีกว่า ไม่ไหวๆ ถอยลงทุกวัน

 

ไม่ใช่พี่หลงถอยนะ ผมคุยกะพี่แล้ว ผมถอย
555 คลื่นคนละความถี่
ชะอุ๋ยๆ

 

..................ทุกข์กำหนดรู้ สมุทัยควรละ..............ก็รู้นี่แหละ แต่ทุกข์มันหายทันทีไม่หายทันทีมันเป็นเรื่องที่ บอกไม่ได้ รู้แต่ว่า ขณะนี้ มีหรือ ไม่มี....แล้วก็ภาวนาไป ภาวนาไป.....ถ้าตามมรรคอยู่แล้ว หรือ ตามสติปัฎฐานสี่(กาย เวทนา จิต ธรรม(ตามเห็นความไม่เที่ยง) อยู่แล้ว.....มันคงเห็นเอง

 

จริงๆ ก็ภาวนา ให้เห็นว่า อะไรๆทั้งหลาย มันไม่เที่ยง ไม่ทนอยู่ เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่ของเรา ให้ชัดๆ ก็แล่มแล้วครับ

 

กระทู้ บทความที่ เค ขวัญยกมาแสดงในนี้ ดีๆทั้งนั้น

สามารถนำจิ๊กซอลธรรม จากสะเปะสะปะในหัว มารวมเป็นรูปร่างให้เข้าใจได้ชัดเจน

ก็ลองศึกษาอีกสักรอบ ก็ในเมื่อมีวาสนาได้อ่านแล้ว ก็ควรพิจารณาอย่างเป็นผู้ตรงต่อธรรม

อย่าให้ธรรมอุบัติมาไม่เกิดประโยชน์ต่อจิตตินนท์เลย

 

โอ้ยย เสียดาย 2

 

ที่ตามรู้ ความมีแล้วไม่มี ไม่มีแล้วมี นั้นน่าจะเข้าทางแพททริกนะ

คือเห็นความไม่เที่ยงในสภาพธรรมต่างๆ

 

อย่าให้ธรรมที่พี่หลงมี บดบัง ธรรม เลย

 

ธรรมดาครับ ที่เป็นจิตตินนท์

ถ้าผู้มีสติพิจารณา ตอบอย่างนี้สิ แปลก

 

พี่หลง นี่ ไม่มีขึ้น มีลง
แล่มได้ทั้งวันทั้งคืน เชียว

ผม เป็น ธรรมดา แบบนี้ล่ะ ดีแล้ว
ไม่เอาหรอก แบบพี่หลง

 

สามารถนำจิ๊กซอลธรรม จากสะเปะสะปะในหัว มารวมเป็นรูปร่างให้เข้าใจได้ชัดเจน

ซึ้งอีกแล้ว!!!

 

ยังยินดี ที่เห็น ตัวเอง ภาวนามีขึ้นมีลง ครับ

 

ก็มันเดาทางกันได้

เห็นจิตตินนท์ พูดมันทุกวัน ทั้งวัน เป็นเดือน เป็นปี

มันไม่พ้นจากนี้หรอก นี่เพราะไปติดรากธรรม อาจารย์ ก

เขาฮิตพระวจนะ ก็ตามเอากับเขาดัวย เอามาปนมันมั่ว

ไปหนิบส่วนยอดมาตีเข้าตน นี้อันตรายนะ

ถึงออกมาเพี้ยนรายวัน

ทุกวันนี้กำหนดรู้อะไร เคยใส่ใจมันบ้างไหม

 

.................... ช่วงนี้พี่หลงจะบอกว่าไม่เห็นทุกข์ เหรอ? มันเกิดกับเราตลอดเวลา ทีนี้ สมมุติว่า jitinon เขารู้ทุกข์เวทนา จากงาน และ รู้สมุทัย(โลภะ ตัณหา อันเป็น จิตสังขาร)...เขาก็ได้แต่ เจริญสติรู้ไป....การมีสติเท่าทันนี่มันก็ ทำให้ไม่โยกโคลงในระดับหนึ่ง....ถ้า เป้นพี่หลง จะ ภาวนายังไง ถ้ามีทุกข์ เรื่อง เงิน เรื่องงาน?ตามแนวพี่หลง สิ

 

รู้ลม ครับพี่ ผมแอบลืมบ่อยเชียวนะ
ส่วนพระวัจนะ แล้วแต่พี่หลงคิดนะครับ
ผมก็ยกเฉพาะที่ตนสนใจ แล้วก็วาง ไม่เกี่ยวกะใครสักหน่อย
ผมเพี้ยน พี่หลงก็ยังคุยกะผม นะ

 

ว่ากันตามตรง ผมเองไม่ทราบหรอกว่า สิ่งที่พี่หลงกล่าวๆ มา
จะช่วยแก้ปัญหาในชีวิตประจำวันได้จริงไหม
ส่วนผม ก็แก้ได้ครับ
ปลดไปเรื่อยๆ เบาลงไปเรื่อยๆ
ก็เท่านั้นครับ
ดูว่า ชีวิตเราแต่ละวัน มันดีขึ้นไหม
ผมว่า ทางที่ผมทำ มันดีนะ