การเห็น นิพพาน ของพระโสดาบัน

พี่ว.12 เห็นอย่างไรครับกับ ที่คุณพี่ขวัญฟ้ากล่าวว่า
โสดาปัตติมรรคญาณ ประหาณกิเลสไปแล้ว มันก็ไม่มีกำเริบกลับ เฉพาะส่วนที่ประหาณไปแล้ว
มันจะกลับมาไหมหนอ จะมาไหมหนอ เที่ยงไหมหนออออ

 

ก็เห็นพูดกันไปถึงโสดาปัตติมรรค พระโสดาบัน เจ้ก็เลยเกิด อาการยอมรับม่ายด้าย หุหุ
มันขัดๆ ในความรู้สึก ก็เลยออกมาพูดแสดง วิซั่น มากความไป หน่อยหนึ่ง
แต่ถ้าบอกว่ามันเป็นโคตรภูญาณ ว่าเห็นพระนิพาน แต่ก็ไม่เรียกว่าเห็น อันนี้ โอเค๊โอเค สงบ อิอิ

 

ว.24

เห็นว่า มันไม่กลับมาใหม่หรอกเพราะตัดด้วยปัญญา
10 ส่วนตัดไป 3 ก็เหลืออีก 7
เหมือนปลอกเปลือกลุกมะพร้าว ออกไปได้แล้ว 3 ส่วน เหลือกอีก 7ส่วน ถึงจะได้กิน มะพร้าว ลูกมะพร้าวที่อยุ่ในมือนั่น ยังไงก็ต้องได้กินแน่นอนเปลือกมันงอกเองไม่ได้

ส่วนคำว่าที่เที่ยง คือ จะต้องตัดได้อีก7ส่วนที่เหลือแน่นอน
ได้กินเนื้อมะพร้าวแน่นอน

 

การกำจัดความชั่วร้ายนั้น ต้องทำลายที่ใจข้างใจก่อน แล้วค่อยกำจัดความชั่วร้ายข้างนอก
เพราะการที่เมื่ออะไรใสด้วยตนเอง เราก็มองเห็นอย่างอื่นใสไปหมด
ความโกรธเล็กน้อย ก็สลายไป ไม่มีอะไรที่ต้องไปกระทำเพราะโทษของทิฐิ
ต้องเห็นได้ด้วยปัญญา เรียกว่ามีได้ก็สลายไป ตามกฏไตรลักษณ์

 

เจ้เข้าใจถูกแล้ว ที่ขีดเส้นใต้นั่นล่ะ
ผมหมายถึงตรงนั้นเลย มาๆเต็น จังหวะอะไรดี

ผมถนัดท่านี้

 

แจ้งพระนิพพาน ไม่ใช่เห็นพระนิพพาน ตอนบรรลุเกิดการสว่างโพลงจ้าขึ้นภายใน แต่ก็ไม่ใช่แบบเห็น มันไม่มีผู้เห็นในนั้น ไร้ร่องรอย แม้แจ้งสภาวะนิพพานแล้ว แต่ยังมีกิเลสอยู่สำหรับพระโสดาบัน ต่างจากพระอรหันต์ที่หมดกิเลส

 

เจ้ ไม่เต้นหรอก เปลืองพลังงาน หุหุ
เก็บแรงไว้ทำนาปลูกข้าว ดีฝ่า
เจ้ก็แค่แสดง วิซั่น ของเจ้ไปแล้ว
ใครไม่เห็นด้วย ก็ บ่อเซียงกัง (หมายถึงบ่อเป็นหยัง)
แต่ก็ได้รู้ว่า ใครคิดยังไง ก็พอแล้ว อ่า
ว.12 จะคิดต่างก็ไม่ว่าไรอะ ... ไว้รอให้ ว.12 ปอกเปลือกมะพร้าวล๊อตแรกก่อน
มีสังโยชน์ลดลงจาก10 เหลือ7 หรือ 0 เลยทีเดียวก็ได้
ตอนนั้น เสี๊ยวเจ้อาจเปลี่ยนความคิดและวิซั่น ไปเห็นตาม ว.12 ก็ได้ นะ หุหุ

 

เปลี่ยนเป็นเห็นตาม มาเป็นลองทำตามดู ท่าจะดีไม่น้อยนะอาเจ๊

 

เจ้ ก็ภาวนาอยู่ นะ
ใครบอกว่าเจ้ เอาแต่อ่านแล้วนอนหลับไม่รู้นอนคู้ไม่เห็น ไม่ยอมปฏิบัติ
เจ้พูดเผื่อไว้ ว่า ถ้า ว.12 ล่วงหน้า ล้ำหน้า เจ้ ไปแล้ว ก็อย่าลืมเจ้ ล่ะ
อันไหนที่เจ้ ยังคิดผิด มีวิซั่นผิด ก็มาแก้ให้เจ้ ด้วยก็ดี ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรง เนาะ
เจ้ ไม่ดื้อ กะคนรู้จริงมีประสบการณ์จริง หรอก นะจ๊ะ นะจ๊ะ

 

ได้จ๊ะ ได้จ๊ะ
แต่อย่างว่าล่ะ จะรู้ได้ก็ต้อง ลองทำตามดูอยู่ดีอ่ะ

 

ช่วงลอง มีโปรโมชัน ไหมครับ
ลองถูก โอ้ย จัดอีก 7
ลองผิด โอ้ย..ตัวใคร ตัว มันส์์ ใช่บ่.ซั่นนน ว.12

 

มันอยู่ที่ ตั้งใจจริงจะลองไหม เพราะถ้าลองคือ
ต้องทำตามทุกอย่างไม่นอกคำแนะนำ
มันถึงจะรู้จักกัน

 

ก็จริง อะจะ
ถึงตอนนั้น ว.12 อาจพูดไม่เหมือนกับตอนนี้ ก็ได้ อะไรๆ มันก็ไม่เที่ยงไง
บอกแล้วว่าถ้าเป็นคนทำได้อย่างที่พูดแล้ว เจ๊ ไม่ดื๊อ ไม่ดื้อ จิงๆ นะเธอว์
ถึงตอนนั้น บอกให้ทำอะไร เจ้ก็อาจจะลองทำตามดู นะจ๊ะ นะจ๊ะ
ตอนนี้ เจ้ ขอเชื่อทิฏฐิของตัวเองไปก่อน ทำตามทิฏฐิของตัวเองที่เข้าใจจาก
การอ่านและฟังจากพระอาจารย์และคำภีร์ต่างๆไป แบบว่าปฏิบัติแบบมีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

และก็ ทะเลาะก๊ะบัณฑิต ดีกว่าคบมหามิตรเป็นอันธพาล เนาะ
มามะ มาทะเลาะกัน ต่อๆๆๆๆๆ หุหุ
และก็ รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดชะนี
จากสำนัก บู๊จังนะเธอว์

 

งั้นก็ อาเจ่ จะเสนอตรงไหน ยังไงยังไง
หากเป็นที่เดิมผมคิดไปคิดมาแล้วก็เห็นเหมือนเดิม
เจ่จะเสนอยังไง ว่ามาซิ
<!-- google_ad_section_end -->

 

ทำไปเถิดแล้วจะเกิผล

นิพพาน นิพพาน สราญจิต

 

เจ้ ขอเสนอว่า การพูดถึงสิ่งที่เรายังไม่รู้จริง ไม่เห็นจริง นั้น
ก็อย่าไปยึดถือว่ามันต้องเป็นอย่างที่เราคิดไว้ ตรึกไว้แต่อย่างเดียว
ควรมียั้งใจไว้นิสนึง ว่าเราเข้าใจสิ่งนั้นๆ คำสอนนั้น พระวัจนะ นั้นๆ
ก็ด้วยอาศัยทิฏฐิของเราเท่านั้น อย่าไปปักใจเชื่อทิฏฐิของเราเอง
อย่าไปยึดมั่นถือมั่นว่าเราคิดถูกเข้าใจถูก เพราะมันมีช่องให้มองได้ต่างมุมอีกเยอะ
การฟังธรรมมาก รู้ธรรมมาก ไม่ได้แปลว่าเข้าใจธรรมได้ตามจริงทั้งหมด
ถ้าไม่รู้จักทิฏฐิของตัวเอง การฟังมากรู้มากจะเป็นโทษได้
รวมถึงอาจไปแนะนำให้คนอื่นๆเข้าใจผิดหรือหลงผิดตามกันไปได้
แต่ถ้ารู้ทันทิฏฐิของตัวเองได้แล้ว การฟังธรรมมากก็นับว่ามีโทษน้อย
เป็นการรู้อยู่ว่าเข้าใจธรรมะได้ด้วยทิฏฐิหนึ่งเท่านั้น มันก็ไม่เกิดเป็น
ความยึดมั่นถือมั่นในทิฏฐิตนเป็นสรณะแต่ถ่ายเดียว ยังรู้จักเปิดรับมุมมองใน
ทิฏฐิที่ต่างกับตนได้

แต่ถ้าหากว่า คิดว่า ยืนยันว่า รู้ชัดว่า ตนไม่มีทิฏฐิอันใดแล้ว นั่นก็อีกกรณีหนึ่งนะ
แสดงว่าเป็นผู้รู้ตามจริง ปราศจากความนึกคิดปรุงแต่งและจินตนาการว่ารู้ถูก แต่เป็นพวกกูรู้จริงๆ
ก็ควรบอกกันล่วงหน้าจะได้รู้ตัว และวางท่าทีของวิซั่น ว่าจะยังไงต่อไป

คนไหน ปราศจากทิฏฐิ แล้ว กรุณายกมือขึ้น (ให้ไวด้วยนะจ๊ะ)

 

ทิฐฐิ แปลว่าความเห็น

ทุกคนล้วนมีความเห็น อยู่ที่ว่า จะเห็นถูกหรือเห็นผิด

หากจะบอกว่าปราศจากทิฐิ มันหลอกตัวเอง ยังไงเสียมันก็มีทิฐฐิ

เอ..ว่าแต่ว่า ทิฐฐิ สะกดแบนี้ หรือ
ทิฐิ สะกดแบบนี้นะความหมายเหมือนกันอ๊ะป่าว


ต่อๆ ทีนี้ เรื่องเจ้จะเสนอมาว่า ในข้างบน

เรื่องที่ยังไม่รู้จริงเห็นจริง มันก็เป็นเรื่องของ เหตุผล ที่จะมันส์กันต่อได้

อย่างที่เจ้ เข้าใจว่า พระโสดาบันท่านเห็นนิพพาน

แต่ในความเป็นจริงท่านไม่ได้เรียกว่าเห็น อันนี้คือสิ่งที่ผมเข้าใจ

เจ้ลอง เสนอเหตุผลมาซิ คุยกันแบบมีเหตุผล มันมันส์ <!-- google_ad_section_end -->

 

อย่างที่เจ้ เข้าใจว่า พระโสดาบันท่านเห็นนิพพาน

แต่ในความเป็นจริงท่านไม่ได้เรียกว่าเห็น อันนี้คือสิ่งที่ผมเข้าใจ

เจ้ลอง เสนอเหตุผลมาซิ คุยกันแบบมีเหตุผล มันมันส์ <!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

----------------------------

เอ่อ...อันนี้ เจ้ จบตั้งแต่ มันเป็นความเห็นและเข้าใจผ่านทิฏฐิโดยภูมิรู้ภูมิธรรมของปุถุชนคนหนึ่งแล้วล่ะ
ยอมรับเรื่องเห็นต่างกันเข้าใจต่างกัน เพราะทิฏฐิ เพราะภูมิรู้ เพราะปัญญารู้ ได้
เพราะ อ่าน อรรถกถานี้ สำนวนเดียวกันนี้ ก็ยังเห็นต่างกันไปได้ ก็เพราะยังไม่มีใคร
เดินมรรค โสดาปัตติมรรค จนได้ โสดาปัตติมรรคญาณ เลย ชิมิ
อ่านแล้วจะไปบอกว่า ชั้นรู้จริงรู้ถูกแล้วในเรื่องนี้ ก็กระไร
จะไปยึดมั่นสิ่งที่ยังไม่ได้เป็นจริงรู้จริงของเรา มันก็กระไร
มันก็เลยจบ ที่ อ่อ ว.12 อ่านแล้วเข้าใจแบบนี้ เควัน อ่านแล้วเข้าใจแบบนี้
มันก็เห็นต่างกันเข้าใจต่างกันได้อยู่ เพราะทิฏฐิและประสบการณ์ภูมิรู้ ความแตกฉาน
การเห็นความจริงผ่านทิฏฐิผ่านสติปัญญารู้แบบโลกๆ มาต่างๆกัน

จะตัดสินกันเมื่อ มีคนรู้จริง ได้จริง มีผลจริง เขาไม่ได้รู้แบบเราๆ
เจอแบบนั้น ค่อยมาโยนิโสมนสิการ มาพิจารณาโดยแยบคาย ปรับทิฏฐิปรับความเห็น
ให้รู้ถูกตามผู้รู้จริง ก็ได้เข้าใกล้สัจธรรมความเป็นจริงไปอีกนิสนึง
แต่ไม่ได้หมายว่าให้หยุดการปฏิบัติภาวนาเพื่อจะได้รู้จริงด้วยตัวเองนะ
เป็นแค่ปรับทิฏฐิให้เข้าใกล้สัมมาทิฏฐิ จะได้ชื่อว่า สัมมาทิฏฐิอนุโลมจากที่ได้สดับธรรมที่เป็นจริงจากผู้จริง

ตอนที่ยังอยู่ในโหมดปุถุชน เนี่ย อย่าเพิ่งแน่ใจว่ากูรู้ถูกทุกเรื่อง ต้องเปิดใจกว้างๆ
เทียบเคียงความรู้จากหลายๆด้านๆ ลดอคติ ปรับใจให้เป็นกลาง
ถึงจะไม่ได้รู้จริง แต่ก็ได้ใกล้เคียงความเป็นจริง นะเธอว์

 

เอ่อ...คำว่า ทิฐฐิ ไม่มีในสาระนุกรม นะจ๊ะ

ทิฐิ (อ่านว่า ทิดถิ) แปลว่า ความเห็น ความคิดเห็น มีความหมายเช่นเดียวกับคำว่า ทัศนะ ในวงวัดนิยมเขียนจามรูปศัพท์เดิมว่า ทิฏฐิ
ทิฐิ ใช้กับความเห็นของทั้งฝ่ายดีและฝ่ายไม่ดี ที่ใช้กับฝ่ายดี เช่น สัมมาทิฐิ (ความเห็นชอบ) ที่ใช้กับฝ่ายไม่ดีเช่น มิจฉาทิฐิ (ความเห็นผิด) สัสสตทิฐิ (ความเห็นว่าเที่ยง) อุจเฉททิฐิ (ความเห็นว่าขาดสูญ) เป็นต้น
ทิฐิ ในคำไทยส่วนใหญ่ใช้ในความหมายว่าความอวดดื้อถือดี ความดื้อรั้น ความตะแบงทั้งที่รู้ว่าผิดแต่ไม่ยอมรับและไม่ยอมแก้ไข เช่นที่ใช้ว่า "เขามีทิฐิมาก ไม่ยอมลงใคร" ทิฐิมานะของเขาทำให้เขาเข้ากับใครไม่ได้เลยในที่ทำงาน"
ทิฐิ - วิกิพีเดีย

 

ผู้ที่มองเห็นทิฏฐิทั้ง62ประเภท เป็นสักแต่ว่าสังขารที่ปรุงแต่งเช่นนั้นเอง
มิใช่เป็นสัตว์ มิใช่เป็นบุคคล ตัวตนแต่อย่างใด...
ผู้นั้นก็จะได้ชื่อว่าข้ามพ้นไปจากทิฏฐิทั้ง62ประเภทนั้นได้...
ผู้ที่จะทำลายทิฏฐิทั้ง62ประเภทเป็นใครได้บ้าง - ลานธรรมเสวนา