เหตุให้ วิชชา และ วิมุตติ

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

เรากล่าว วิชชา และ วิมุตติ ว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร


ก็อะไร เป็นอาหารของวิชชาและวิมุตติ

ควรกล่าวว่า โพชฌงค์ ๗.


แม้ โพชฌงค์ ๗ เราก็ควรกล่าวว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของโพชฌงค์ ๗

ควรกล่าวว่า สติปัฏฐาน ๔.


แม้ สติปัฏฐาน ๔ เราก็กล่าวว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของสติปัฏฐาน ๔

ควรกล่าวว่า สุจริต ๓.


แม้ สุจริต ๓ เราก็กล่าวว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของสุจริต ๓

ควรกล่าวว่า การสำรวมอินทรีย์.


แม้การสำรวมอินทรีย์ เราก็กล่าวว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของการสำรวมอินทรีย์

ควรกล่าวว่า สติสัมปชัญญะ.


แม้สติสัมปชัญญะ เราก็กล่าวว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของสติสัมปชัญญะ

ควรกล่าวว่า การทำไว้ในใจโดยแยบคาย.


แม้การทำไว้ในใจโดยแยบคาย เราก็กล่าวว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของการกระทำไว้ในใจโดยแยบคาย

ควรกล่าวว่า ศรัทธา.


แม้ศรัทธา เราก็กล่าวว่า มีอาหาร มิได้กล่าวว่า ไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของศรัทธา

ควรกล่าวว่า การฟังพระสัทธรรม.


แม้การฟังสัทธรรม เราก็กล่าวว่ามีอาหาร มิได้กล่าวว่าไม่มีอาหาร

ก็อะไร เป็นอาหารของการฟังสัทธรรม

ควรกล่าวว่า การคบสัปบุรุษ.



ที่มา บางตอน
๑. อวิชชาสูตร
ว่าด้วยโพชฌงค์ ๗ เป็นอาหารของวิชชาและวิมุตติ.

 

สรุปอย่างแรก ต้องได้พบสัปบุรุษ

​

 

แล้วพบรึยัง ^^

สัปบุรุษ มีอยู่

สัทธรรม พระสัปบุรุษ ก็มีอยู่

ผู้นำพระธรรม ของสัปบุรุษ มาสอนก็มีอยู่

ฉนั้นแล้ว พบสัทธรรม ก็พบคำของพระสัปบุรุษได้

เราจึงกล่าว สัปบุรุษมีอยู่ ไม่ใช่ ไม่มีอยู่

 

นี่เลย http://palungjit.org/threads/วิธีฝึกปฏิบัติ-แบบผู้มีจิตเป็นพุทธ-โดย-หลวงปู่-พุธ-ฐานิโย.287958/

 

เราไม่ได้หมายความอย่างนั้น ^^

 

แล้วท่านหมายความว่าอย่างไรรึ

 

สัปบุรุษ มีอยู่

สัทธรรม พระสัปบุรุษ ก็มีอยู่

ผู้นำพระธรรม ของสัปบุรุษ มาสอนก็มีอยู่

ฉนั้นแล้ว พบสัทธรรม ก็พบคำของพระสัปบุรุษได้

เราจึงกล่าว สัปบุรุษมีอยู่ ไม่ใช่ ไม่มีอยู่

 

แล้วท่านถามผมว่ายังไรล่ะ

 

แล้วท่านตอบว่าอะไรหรือ ท่านผู้เจริญ

 

พี่หลงบอกว่า นิพพาน มีอยู่ครับ
วอ 2 วอ 2 ชัดเจนเปลี่ยน

 

ตอบด้วยการ ยกไฟล์ลิ้ง ของพระท่านเทศน์ให้ฟัง

พระท่านนั้นเป็นสัปบุรุษสำหรับผม จึงได้ยกมา

 

อนุโมทนา ท่านผู้เจริญ

 

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ด้วยประการดังนี้


การคบสัปบุรุษที่บริบูรณ์ ย่อมยังการฟังสัทธรรมให้บริบูรณ์.

การฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมยังศรัทธาให้บริบูรณ์.

ศรัทธาที่บริบูรณ์ ย่อมยังการทำไว้ในใจโดยแยบคายให้บริบูรณ์.

การทำไว้ในใจโดยแยบคายที่บริบูรณ์ ย่อมยังสติสัมปชัญญะให้บริบูรณ์.

สติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์ ย่อมยังการสำรวมอินทรีย์ให้บริบูรณ์.

การสำรวมอินทรีย์ที่บริบูรณ์ ย่อมยังสุจริต ๓ ให้บริบูรณ์.

สุจริต ๓ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์.

สติปัฏฐาน ๔ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังโพชฌงค์ ๗ ให้บริบูรณ์.

โพชฌงค์ ๗ ที่บริบูรณ์ ย่อมยัง วิชชา และ วิมุตติ ให้บริบูรณ์.

วิชชา และ วิมุตติ มีอาหารอย่างนี้ และบริบูรณ์ อย่างนี้.



พระสุตตันตปิฎก อังคุตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต

 

..........พี่หลงฟังพระสัทธรรมบริบูรณ์หรือยัง? ยังคิดว่า ตนพร่องอยู่หรือไม่? จึงยังต้องเข้าหาสัปบุรุษและฟังพระสัทธรรมอยู่หรือไม่?

 

นายหลงเป็นผู้กระจอกในธรรม

ยังเป็นผู้ปฏิบัติตามที่พุทธองค์สอน

 

[Uหลงเข้ามา0]นายหลง(ชั่วดีอยู่ในกะโหลก มาเขกโป๊กๆ จำไว้ให้ดี ^^)เป็นผู้กระจอกในธรรม

ยังเป็นผู้ปฏิบัติตามที่พุทธองค์สอน[O-TE]

 

............แหม ถล่มตัว...พี่ยัง วิจัย ธรรมอยู่หรือ ค้นเข้าไป ค้นเข้าไป...ทีละชั้นทีละชั้น ในพระสูตรเดิมที่เรา คิดว่าเข้าใจแล้วนะครับ........เหมือนกับที่พระท่านว่า.........." อย่าคิดว่า สิ่งนี้เท่า นั้น สิ่งอื่นเปล่า"....การ เปิดใจ ไว้ นั่นแหละ ผมว่า

 

แพททริก ว่าเราคับแคบสิ่งใดหรือ

 

โมทนาบุญ สาธุ สาธุ สาธู ค่ะ ขอบคุณมากค่ะที่นำสายแห่งเหตุดีผลดีได้เป็นลำดับขั้นตอนที่ชัดเจนมาเล่าสู่กัน ^^ (เหตุเกิดผลเกิด เหตุดับผลดับ) ผู้มีปัญญาย่อมละเหตุชั่ว และสร้างเหตุดี ด้วยความไม่ประมาท สาธุ

 

...............เปล่าหรอกพี่...อาศัยประสพการณ์ส่วนตนของผมเอง มาบอกนะครับ มันมีเหตุจากที่พี่หลง ยกพระสูตรนี้มาแสดง....ผมก็เลยวิจัยว่า คำว่า บริบูรณ์ นั้น คือสิ่งที่ " ยังมีให้รู้อีก" นะครับ