มาล่ะเหวย...มาละวา..5555

วันก่อนติงกลับบ้านที่สกลนคร แวะไปทานสเต๊กเนื้อโคขุนโพนยางคำ
แม้จะอร่อย แต่ติงก็ทานได้นิดเดียว นึกสงสารเจ้าโคขุน:'(

 

ขอบคุณที่สนใจติดตามกระทู้ นะครับ

มีคนคิดและพูดกันหนาหูมากว่า คนเราอยู่ที่ไหนก็ต้องตาย
ผู้คนประเภทนี้ต้องขอโทษที่ต้องเรียกว่า พวกปลาตายลอยน้ำ คือ แค่คิดก็ตายแล้ว เพราะไม่ได้ขวนขวายหาหนทางเอาตัวรอดไปสร้างบุญบารมีในยุคหน้า

การเกิดเป็นมนุษย์ก็นับว่ายากสาหัสอยู่แล้ว มาพบพระพุทธศาสนาแล้วยังปล่อยให้โอกาสในการสร้างบุญบารมีหลุดลอยไปอีก ถามจริงๆจะรู้หรือเปล่าว่าตายไปแล้วจะไปเป็นอะไร ตายแบบไม่รู้นี่มีโอกาสสูงที่จะลงอบาย นะครับ

แล้วที่สำคัญคนพวกนี้ปากบอกว่าอยู่ที่ไหนก็ตาย แต่พอมาเผชิญกับความตายที่กำลังคืบคลานเข้ามากลับกลัวตายแทบสติแตก ทีนี้จะเกิดความรักตัวกลัวตายขึ้นมาซะอีก

ผู้เจริญช่วยลองไปตั้งสติพิจารณาดู นะครับ

 

โห.....ถ้าหุ่นคุณครู...บึ๊กขนาดนี้

ถ้าจะลด นน.กันจริงๆ นอกจากจะงดข้าวเย็นแล้ว
คงต้องใช้อุปกรณ์ตัวช่วยที่แนบมานี้ หลังเที่ยงและก่อนอาหารค่ำ นะครับ...

 

อนุโมทนา...ครับ ในจิตกุศลของคุณครู

แต่ถือว่าเราไม่ได้สั่งโคขุนเป็นมาขึ้นโต๊ะ นะครับ
เมื่อไม่รู้ ไม่เห็น ไม่ได้สั่งฆ่า ไม่อาบัติ หรอกครับ

ว่าแต่ว่าโพนยางคำนี่ได้แต่ผ่านไปหลายครั้ง
ยังไม่เคยแวะลงไปซะที คงต้องขอคำแนะนำร้านรสเด็ดจากคุณครูเช่นเคย ....อิอิอิอิ

 

ชัยภูมิ อ.จัตุรัส บ้านหนองบัวบาน หนองบัวระเหว ปลอดภัยไหมครับ ผมว่าจะหาตู้คอนเทนเนอร์แบบที่พักอาศัยได้ไปตั้งไว้ในไร่ ที่บริเวณนี้ใกล้หนองน้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ผมมีที่ดินซึ่งปลูกมะพร้าวน้ำหอมไว้ร้อยกว่าต้นและไม้ผลอื่นๆอีกเล็กน้อย ปลูกมาได้สิบปีแล้ว เนื้อที่ประมาณ ๗ ไร่ ไม่ทราบว่าจะใช้เป็นที่หลบภัยพิบัติได้หรือเปล่าครับท่าน.

 

หนองบัวระเหว น่าจะปลอดภัยจากน้ำท่วม เพราะเป็นภูเขาสูง

แต่ถ้าน้ำป่าไหลหลากก็ต้องดูเป็นพื้นที่ไป ตอบให้ชัดไม่ได้
มีที่ดินใกล้หนองน้ำก็สบายแล้ว ครับ จะปลูกอะไรก็ได้ทั้งนั้น

ส่วนในเรื่องจะเอาตู้คอนเทนเนอร์ขึ้นไปเป็นที่อยู่อาศัยไม่แนะนำ นะครับ
เพราะเป็นตู้เหล็กซึ่งมีผลกระทบโดยตรงกับความร้อนความเย็น

เวลาร้อนก็นึ่งเราสุกอยู่ข้างใน
เวลาหนาวเย็นก็แช่แข็งทั้งเป็นนั่นแหละ ครับ

ถ้างบน้อยไปสร้างบ้านดินอยู่เอง....แน่นอนกว่าครับ

 

นี่แหล่ะค่ะ ใช่เลย คำตอบที่ตรงกับใจที่ซู๊ด..ด..ด...ด
เพราะคนที่บ้านก็บอกแบบนี้ คนเราเกิดมาก็ต้องตายอยู่แล้ว จะไปอยู่ที่ไหนก็ต้องตาย แล้วทำไมไม่ย้อนนึกถึงเรื่องของพระมหาชนกบ้างล่ะคะ เพราะท่านบำเพ็ญบารมีความเพียรใช่ไหม ท่านไม่ได้ทอดอาลัยตายอยากใช่ไหม ท่านกลับมีสติ และใช้ปัญญาพิจารณาว่าทำอย่างไรจึงจะมีโอกาสรอดปลอดภัยใช่ไหม และเพราะความเพียรพยายามไม่ย่อท้อใช่หรือไม่ท่านจึงประสบผลสำเร็จในที่สุด (ก็ได้แต่บ่นในใจ อธิบายไปเขาก็ทำเป็นไม่เข้าใจนิ) ใจจริงที่สุดของที่สุดคือ คิดเหมือนคุณmam7734 ที่ห่วงลูกเหมือนกัน (อยู่กาญฯเหมือนกันจ้า อยู่ท่ามะกาค่ะ ดีใจจังมีเพื่อนร่วม จว.แล้ว อิ อิ) ถึงเราจะตาย ก็ตายไปแต่อยากให้เจ้าตัวเล็กได้มีโอกาสที่ดีในการใช้ชีวิตต่อไปและอย่างที่คุณ Nirvana บอกว่าในเมื่อมีโอกาสได้เกิดมาพบพระพุทธศาสนาแล้ว ซึ่งมันไม่ง่ายนะคะ จะปล่อยโอกาสในการสร้างบุญบารมีต่อไปให้หลุดลอยไปกับแค่ความคิดทอดอาลัยไม่หาทางขวนขวายอะไรเลยหรือ ทั้งๆที่เรามีสักยภาพที่จะทำได้ ทำไมไม่ทำ หมูตัดสินใจแน่นอนเด็ดขาดแล้วว่า ใครไม่ไปหมูจะไปจะหอบลูกสองคนไปด้วย ถ้าไม่ตายเสียก่อนหมูจะดูแลเขาให้ดีถึงที่สุดให้ได้ ส่งเขาให้ถึงฝั่งให้ได้ ถึงหมูจะไม่มีโอกาสได้อยู่ถึงยุคสมัยหน้า แต่ลูกเราก็มีโอกาสได้อยู่ต่อ แค่นั้นก็สุขเสียยิ่งกว่าสุขแล้วค่ะ ถึงตายก็ตายตาหลับ สงบสุขเด้อ สิบอกไห่

 

หากพูดคำนี้ออกมานั่นหมายถึงยอมรับในสิ่งที่จะเกิดขึ้น
ถ้าทำอารมณ์ได้จริง ก็ดีเหมือนกันครับ
หมั่นฝึกอารมณ์เข้าไว้ พุทธานุสติ..มรณานุสติ
หมั่นฝึก หมั่นทำ หมั่นปฏิบัติ
ไม่แน่ อรหันต์ในปากเสือ อาจเกิดขึ้นกับคุณได้
ขอให้โชคดีครับ

 

อนุโมทนา...สาธุ ในความเด็ดเดี่ยวของคุณหมู นะครับ

ที่ท่านยกตัวอย่างพระมหาชนกนั้น ถูกต้องแล้วครับ
เพราะระหว่างเดินทาง เรือต้องพายุกำลังจะอับปางลงในทะเล
พระมหาสัตว์เพียงพระองค์เดียวเท่านั้นที่มีสติ คิดเตรียมพร้อมรับภัย

จึงเสวยเนยใสและภักษาหารเพื่อเป็นกำลังในการอยู่รอด
และเอาน้ำมันทาตัวเพื่อป้องกันน้ำและทำให้เสื้อผ้าไม่อมน้ำ ตลอดจนให้ความอบอุ่นแก่ร่างกาย

ยามที่ผู้คนในเรือต่างวุ่นวายร้องไห้หาความช่วยเหลือและบนบานศาลกล่าว
ต่อเทพเทวาทั้งปวงอย่างไร้สติ
พระมหาสัตว์กลับปีนขึ้นบนเสากระโดงเรือเพื่อสังเกตความเป็นไปของภัยครั้งนี้
จึงได้เห็นว่ามีฝูงปลาร้ายที่ต่างเข้ากลุ้มรุม เตรียมกัดกินผู้คนเคราะห์ร้ายเหล่านั้น

แล้วเมื่อเรือล่มลง เหล่าปลาร้ายก็เข้ากัดกินผู้คนอันยังซึ่งความประมาทจนหมดสิ้น ส่วนพระองค์ได้กระโดดข้ามพ้นฝูงปลาไปได้เพียงลำพังพระองค์เดียว

จากการเล็งเห็นภัยและการเตรียมตัวอย่างมีสติ ตลอดจนความวิริยะอุตสาหะในการว่ายอยู่ในมหาสมุทรถึง 7 วัน พระมหาสัตว์จึงอยู่รอดมาจนพบนางเมฆขลาและได้กล่าวพระคาถาสรรเสริญคุณผู้มีความเพียร แม้ตัวจะตายก็ขอให้ได้ทำความเพียรจนสุดกำลังเสียก่อน นางมณีเมฆขลาจึงนำตัวอุ้มไปส่งยังเมืองมิถิลา

ถามท่านผู้เจริญในเวปนี้ว่า "วันนี้มีผู้คนในชาติอื่นใด ศาสนาอื่นไหนในโลกสักกี่คน ที่มีโอกาสรับรู้รับทราบรสธรรมในทศชาติชาดกนี้" แล้วถ้าไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา

ส่วนท่านผู้ใฝ่รู้เรียนธรรมมาด้วยดีทั้งหลาย เมื่อสดับตรับฟังแล้วก็ควรจะได้ข้อคิดได้ว่า อันตัวเรานี้นับว่าโชคดี ได้เกิดมาในร่มเงาพระพุทธศาสนา ได้ฟังธรรมอันเป็นสัจจธรรมแห่งโลก มิได้มีอื่นใดเสมอเหมือน ได้พบพระอริยะเจ้า ได้ถวายทานทำมหากุศล อย่างนี้แล้ว มิได้นับหรือว่า ท่านผู้อ่านเป็นบุคคลที่มหาโชคดีคนหนึ่งในโลก

ขอเจริญพร :d

 

อรหันต์ในปากเสือมี 1/สิบล้าน ครับ

ต้องเป็นบรรพชิตผู้เจริญจิตภาวนามาอย่างยิ่งยวด
ยังไม่เคยพบเห็นฆราวาสปุถุชนคนธรรมดาสามารถทำได้อย่างที่ว่าเลย

ลองนึกดูนะครับว่า ถ้าหากกำลังเผชิญภัยพิบัติที่กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ
และรู้ว่าเป็นภัยถึงชีวิต แต่ลูกหลาน พ่อแม่ คนรักเราอยู่ข้างกาย กำลังร้องไห้กระจองอแง จะเอาสมาธิที่ไหนมาหลุดพ้น

เอาแค่สติไม่แตกตามไปก็เหนือมนุษย์แล้ว ครับ

ขออภัยถ้ากระทู้นี้สร้างความเครียดกับผู้ใด แต่รับรองได้ว่าท่านคงจะได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้อีกแน่นอน

 

ต้องเป็นบรรพชิตผู้เจริญจิตภาวนามาอย่างยิ่งยวด
ยังไม่เคยพบเห็นฆราวาสปุถุชนคนธรรมดาสามารถทำได้อย่างที่ว่าเลย

ลองนึกดูนะครับว่า ถ้าหากกำลังเผชิญภัยพิบัติที่กำลังคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆ
และรู้ว่าเป็นภัยถึงชีวิต แต่ลูกหลาน พ่อแม่ คนรักเราอยู่ข้างกาย กำลังร้องไห้กระจองอแง จะเอาสมาธิที่ไหนมาหลุดพ้น

เอาแค่สติไม่แตกตามไปก็เหนือมนุษย์แล้ว ครับ

ขออภัยถ้ากระทู้นี้สร้างความเครียดกับผู้ใด แต่รับรองได้ว่าท่านคงจะได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้อีกแน่นอน[/QUOTE]

สาธุครับ เห็นด้วยกับท่าน nirvana เป็นอย่างยิ่งถึงเวลานั้นแล้วจิตใจมีแต่ห่วงใย บุคคลอันเป็นที่รัก ไม่มีเวลามาวางอุเบกขาแล้ว สมาธิไม่เกิดแถมจิตยังร้อนรนด้วย เชื่อว่าอบายภูมิเป็นที่ไปแน่นอน

 

แค่คิด และจินตนาการตามที่ท่านว่ามาติงก็รู้สึกได้ว่ามันน่ากลัวมากเลยค่ะ

 

คิดว่าพืชที่น่าจะปลูกไว้อีกก็น่าจะเป็น
- มะพร้าว เก็บไว้แบบมีเปลือกจะเก็บได้นานหลายวัน ทั้งแบบแก่และอ่อน แถมน้ำมะพร้าวก็ยังใช้กินยามขาดน้ำสะอาดได้ด้วย เปลือก(กาบมะพร้าว)ก็ยังใช้ทำเชื้อก่อไฟได้ กะลาก็ใช้เป็นถ่านได้
- ถั่วลิสง ถ้าตากแห้งทั้งเปลือก แล้วเก็บไว้ในปี๊บปิดฝามิดชิดจะเก็บไว้ได้นานหลายเดือนเลยค่ะ เปลือกถั่วก็ใช้ใส่ไฟได้เหมือนกันค่ะ

 

แค่ครูอาจารย์สายอีสานท่านว่าจะเป็น "ตาย่าน" ไปทั่วหมด (eek)

ก็ไม่ต้องไปคิดอย่างอื่นแล้ว ล่ะครับ

เมื่อมาดูการสัมนาเมื่อวันที่ 25 ธันวาคมที่ผ่านมา
ผู้บรรยายทุกท่านต่างให้ความเห็นในทิศทางเดียวกัน
แต่คงพูดตรงๆแบบที่จะคุยกันส่วนตัวไม่ได้ จะเกิดแตกตื่นโกลาหล

Nirvana เชื่อคำพระอริยะเจ้าและกฏแห่งกรรม ครับ
กรรมชั่วรุนแรงเท่าไร ภัยพิบัติก็ยิ่งมาเร็วและแรงมากเท่านั้น
ก็การกระทำของคนเรานั่นแหละ ที่ชักพาให้ภัยมาหาเราเอง ไม่ต้องไปสงสัย

 

แวะมาอนุโมทนาใน ธรรมะบทนี้ ของท่าน Nirvana ครับ แอบอ่านมานาน

 

จริงๆพืชทุกชนิดมีประโยชน์ในยามภัยพิบัติทั้งนั้น ครับ

สุดแต่ว่าเราจะเลือกอะไรมาเก็บไว้ในรูปใด
การวางแผนล่วงหน้าอย่างมีสติ จะทำให้เราอยู่รอดปลอดภัยไม่ทุกข์มากนัก

 

ขอบคุณ ครับ

ก็หวังว่าทุกท่านคงได้อยู่รอดปลอดภัยไปเจอกันในยุคหน้าด้วยกันทุกผู้ทุกนาม นะครับ

 

ลืมถามไปเรื่องนึงค่ะ เรื่องการเรียนของเด็กๆ ค่ะ พอดีลูกสาวคนโตอยู่ ป.1 ส่วนเจ้าตัวเล็ก อีกหนึ่งปีจะเข้าอนุบาลได้แล้วอ่ะค่ะ แอบกังวลนิดนึง (หรือวิตกจริตมากไปหรือเปล่าก็ไม่รู้นะคะ แบบว่าคนมีลูกอ่ะนะ ปล่อยวางยากจริงๆค่ะ)

 

เคยบอกไปหลายครั้งในกระทู้ว่า ภัยพิบัติไม่เคยรอใคร

ไม่ว่าผู้นั้นจะเป็นใคร ใหญ่คับฟ้าขนาดไหนหรือมีโครงการจะทำอะไร
ฉะนั้นกับเรื่องการเปิดเทอมของเด็กๆก็ไม่มีข้อยกเว้น นะครับ
แนะนำให้มาเข้าสัมนาหมู่บ้านศีล ๕ เราจะร่วมกันแก้ทุกปัญหาที่อยู่ในวิสัย

เรื่องที่บอกมานี่....แก้ไม่ยากครับ

 

คุณ navana หมู่บ้านศีล ๕ มีสัมนาวันไหน ที่ไหน คะ อยากไปร่วมด้วยจังเลย......แล้วคุณหาทำเลที่ตั้งหมู่บ้านได้แล้วยังคะ...........จำเป็นไหมต้องอยู่บนภูเขา..........