ผีมีจริง...ตอนสร้างเมรุเผาศพเสร็จเพราะมีเว็บพลังจิตใช้งบเกือบล้าน(ป่าช้าโบราณ)

...เอาบุญมาฝากและอนุโมทนาสาธุกับทุกๆท่าน
...หลังจากที่ไปสัมผัสสิ่งต่างๆที่ วัดป่าบ้านหนองผักแว่น
...และได้สนทนาธรรมกับหลวงปู่ดี และพระอาจารย์ศรี
...รวมถึงแม่ชีน้อย และชาวบ้านที่มีน้ำใจไมตรีกับคณะของเรา
...ผมเห็นใจเรื่องที่ วัดยังไม่มีที่ดินของวัดเองอย่างถูกต้องตามกฏหมาย
...แม้หลวงปู่ดี ท่านจะมาจำพรรษาที่นี่เพียงเพื่อแสวงหาธรรมเท่านั้นไม่ได้มุ่งหวังอะไร
...แต่สถานที่พุทธภูมิควรจะสืบสานต่อไปอย่างมั่นคงเพื่อลูกหลาน และชุมชนแถวนั้นในอนาคต
...พระอาจารย์ศรี จึงได้คิดจะจัดโครงการบุญเพื่อซื้อที่ดินเป็นเขตของวัดเองโดยสมบูรณ์
...และขอกันที่ดินหลังวัดจากชาวบ้านไว้แล้วประมาณ 36 ไร่เพื่อจะบอกบุญแก่พุทธศาสนิกชนที่ศรัทธาต่อไป
...เนื่องด้วยขณะนี้มีนายทุนเข้ามากว้านซื้อที่ดินชาวบ้านจำนวนมากเพื่อทำไร่อ้อย
...พระอาจารย์เกรงว่าจะรักษาผืนป่าที่เป็น วัดป่าบ้านหนองผักแว่น แห่งนี้ไว้ไม่ได้ในอนาคต
...ฉนั้นจำเป็นต้องขยายพื้นที่รอบแนวขอบป่าออกไปเสมือนเป็นอาณาเขตกันไม่ให้นายทุนบุกรุก
...หลังจากกลับมาถึงบ้าน เลยปรึกษากับภรรยาถ้าจะทำบุญซื้อที่ดินเป็นการประเดิมก่อนโครงการทอดผ้าป่าซื้อที่ดินในเดือน ก.พ.54
...จำนวนสัก ๑๐ ไร่เพื่อให้ วัดมีที่ดินถูกต้องตามกฏหมายจะได้เกิดความมั่นคงในการรักษาป่าผืนนี้ต่อไปได้
...โดยเรา 2 คนมีเงินอยู่คนละก้อนจากการที่ สมัครลาออกจากงานก่อนเกษียนอายุ(early retirement)
...ซึ่งถ้าเจียดปัจจัยมาเพื่อใช้เป็นทุนในการซื้อที่ดินให้วัดโดยตนเองไม่เดือดร้อน ก็ถือเป็นการบริจาคเงินเพื่อทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาให้สืบสานต่อไปได้
...จึงได้โทรไปปรึกษา พระอาจารย์ศรี ให้ช่วยเจรจาต่อรองกับเจ้าของที่ดินขอลดราคาไร่ละ 20,000.-บาทได้มั๊ย????
...ถ้าได้เรายินดีจะซื้อทันที ๑๐ ไร่ให้วัดเป็นจำนวนเงินทั้งสิ้น 200,000.-(สองแสนบาท)
...ปรากฏว่าพระอาจารย์ไปเจรจาต่อรองแล้วสุดๆได้แค่ 25,000.-บาท/ไร่
...ซึ่งในส่วนเกิน 50,000.-บาทนั้น พระอาจารย์และญาติโยมจะช่วยเหลือบริจาคให้ครบตามราคา
...สรุปว่า วัดป่าบ้านหนองผักแว่น กำลังจะมีผืนที่ดินเป็นของวัดโดยถูกต้องตามกฏหมายแน่นอนเร็วๆนี้
...บางครั้งบุญเป็นเรื่องที่เกินความคาดหวัง มักเกิดขึ้นเองภายในจิตลึกๆเสมอๆ
...ผมและภรรยาก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยมาจากไหน ก็แค่ชนชั้นกลางทั่วๆไป
...เพียงแต่วันนี้เราเริ่มรู้สึกพอเพียง ตัดกิเลส ต่างๆออกไปได้มากพอสมควรแล้ว
...มนุษย์ถ้าไม่โลภมาก อยากไปตามกิเลส ใช้"หลักเศรษฐกิจพอเพียงของในหลวง" อยู่ได้สบายๆ
...วัตถุภายนอกไม่ใช่ความสุขที่แท้จริง ความสุขที่แท้จริงคือการรักษาใจภายในนั่นสำคัญที่สุด
...ก็ขอป่าวประกาศเชิญชวนมายังผู้มีจิตศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาถ้าท่านได้มาอ่านกระทู้นี้โดยตั้งใจหรือโดยบังเอิญก็ตาม
...สละเงินเล็กๆน้อยๆ ตามกำลังศรัทธาต่อพระพุทธศาสนา เพื่อต่อยอดพลังแห่งบุญบารมีของ พระพุทธองค์
...ให้คงอยู่คู่กับ วัดป่าบ้านหนองผักแว่น อ.เสลภูมิ จ.ร้อยเอ็ด ด้วยเทอญ
...อย่าได้ลังเลสงสัยหรือใดๆเลย เพราะผมได้ไปพิสูจน์ด้วยตนเองมาแล้ว ว่าหลวงปู่ดีท่านบริสุทธิ์จริงๆครับ
...ส่วนพระอาจารย์ศรี จะเป็นกำลังสำคัญเพื่อพัฒนาวัดนี้ต่อไปตามเจตนาของท่าน
..."ตั้งใจบวชตลอดชีวิต อุทิศตนเพื่อพระพุทธศาสนา"

 

อนุโมทนาบุญกุศลนี้ด้วยนะครับ วัดจะได้มีที่ใช้สอย

 

หลวงปู่ช่างเมตตาครับ สาธุ

สติและปัญญา

 

อนุโมทนา บุคคล เกิดมาแต่ตัว เมื่อตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้
คุณ naphee กับภรรยา ช่างมี กุศลทาน มากจริงๆ ขออนุโมทนากับ
บุญกุศลในครั้งนี้ด้วย สาธุ

 

อนุโมทนสาธุคุณโยมnahpeeเเละครอบครัวสุระพิพิธ
อาตมามีเรื่องเล่าให้ฟัง ช่วงเดินบิณบาตร
จากวัดป่าไปที่หมู่บ้าน ท่านหลวงปู่ดี... ท่านได้เอ่ยขึ้นว่าคุณศรีๆ
ชาวบ้านจะเรียกอาตมาว่าอาจารย์ศรี หลวงปู่ท่านพูดว่า....
เมื่อเอกสารทุกอย่างพร้อมเเล้วให้ดำเนินการถ่ายรูปเเละหลักฐานเกี่ยวกับที่ดินทั้งหมดเเละต้องนำ
ผู้ใหญ่ อ.บ.ต.ทั้งสี่หมู่ ไปทำเรื่องขอตั้งเป็นวัดให้ถูกต้อง หลวงปู่ถามอาตมาว่าจะตั้งชื่อวัดป่าเราว่าวัดอะไรดี อาตมาตอบโดยไม่ต้องคิดมากว่า"วัดป่าคัมภีโรสุระพิพิธ"หลวปู่ท่านอนุโมทนา
ตามใจท่านศรีเพราะว่าท่านต้องมาสานต่อทุกโครงการอยู่เเล้ว
อาตมาตอบว่าผมจะกลับมา
จำพรรษาอยู่ที่นี่ กระดูกโยมพ่อ โยมเเม่ก็อยู่ที่นี่ หากว่าวันข้างหน้า
กระดูกผมจะอยู่ที่นี่ก็เป้นเรื่องธรรมดาครับหลวงปู่....ท่านยิ้มๆ
อยู่เเล้ว หลวงปู่ท่านบอกว่าท่านไม่บอกบุญโยม มีเงินก่อสร้างไม่มีก็ไม่สร้าง อาตมาขอยืนยันว่าตั้งเเต่สมัยหลวงปู่บวชเเละหลวงปู่ดี ท่านเป็นถึงผู้ช่วยเจ้าอาวาสวดต้นไทรย์ อาตมายืนยันได้ว่า ท่านจะไม่บอกบุญหรือวานขอเเรงใครทั้งสิ้น ท่านชอบพูดว่าเกรงใจเขา อะไรที่เราทำได้ก็ทำเอง หากจะมีคนมาช่วยก็ดี ไม่ช่วยก็ไม่เป็นไร อาตมามีเรื่องเล่าต่อสักนิด ศาลาไม้ที่มีอยู่หลังเดียว หลวงปู่มุงคนเดียวได้ โดยใช้วิธีผูกเชือกกับกระเบื้องเเล้วปินขึ้นไปบนหลังคาดึงขึ้นไปทีละเเผ่น จนหลายวันเข้ามีชาวบ้านมาพบจึงได้ออกมาช่วยท่านมุงศาลาที่มีอยู่หลังเดียวของวัดป่าเเห่งนี้...อนุโมทนาสาธุอีกครั้งกับบุญกุศลที่คุณโยมnahpee มีจิตศรัทธาร่วมเป็นเจ้าภาพ รายเเรกเเละรายใหญ่สุด ที่ร่วมบริจาคซื้อที่ดินถวาย วัดป่าบ้านหนองผักเเว่น(ชื่อจะขอตั้งเป็นทางการ)ช่วงต้นปีหน้า..''วัดป่าคัมภีโรสุระพิพิธ''

 

อ่านแล้วก็ปลื้มใจครับ อนุโมทนาครับ

 

รู้สึกปลื้มเช่นกันที่ได้อ่านค่ะ รบกวนสอบถามหลวงพี่ วัดป่าคัมภีโรสุระพิพิธ มีความหมายอย่างไรเจ้าคะ

 

...อนุโมทนาสาธุด้วยความซาบซึ้งและปิติครับ ท่านพระอาจารย์
...ผมเข้าใจในความเมตตาของ หลวงปู่ดีและพระอาจารย์ ที่มีต่อผมและครอบครัว
...แต่ วัดควรเป็นส่วนกลางของพุทธศาสนิกชน ที่ศรัทธาต่อพระพุทธเจ้าทุกเหล่าชน
...ยังพอมีเวลาคิดชื่อวัด เพื่อความเหมาะสมครับ ส่วน "วัดป่าคัมภีโรสุระพิพิธ"
...ชื่อนี้ผมและครอบครัวจะเก็บไว้เป็นความทรงจำในเจตนาบุญที่บริสุทธิ์แค่นี้ก็ปิติมากเกินพอแล้วครับ
...สำหรับชื่อ วัดป่าบ้านหนองผักแว่น จะเปลี่ยนเป็นชื่ออะไรก็แล้วแต่หลวงปู่ดีและท่านอาจารย์ศรีพิจารณาตามความเหมาะควรได้เลยครับ
...ผมขอเสนอชื่อวัดเป็นแนวทางกลางๆเพื่อเป็นการยกย่องต่อพระผู้มีพระภาคเจ้าองค์ต่อไปในอนาคต
...เช่น "วัดป่าศรีอารยะเมตไตรย์" "วัดป่าแสงพระรัตนตรัย" "วัดป่าปฐมรัตนธรรม" ฯลฯ
...หรือจะคิดไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเหมาะสมกับอาณาเขตแห่ง วัดป่าบ้านหนองผักแว่น
...ขอให้เป็นดุลยพินิจของ หลวงปู่ดี และ ท่านพระอาจารย์ศรี จะเป็นชื่อใดก็ดีทั้งนั้น
...เพราะผู้ปฏิบัติดีอยู่ ณ สถานที่แห่งไหนแม้จะเป็นป่าช้าไกลความเจริญอย่างไร
...เทวดาเบื้องบนและสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะอนุโมทนาสาธุดลใจนำพาญาติโยมให้ได้พบเห็นธรรมที่บริสุทธิ์จนได้ครับ

 

ที่จริงอนุโมทนากับทุกชื่อวัดข้างต้นค่ะ

แต่ถ้าถามโดยส่วนตัวดิฉันชอบชื่อวัดปัจจุบันนี้อยู่แล้ว และอยากให้วัดยังคงชื่อ "วัดป่าบ้านหนองผักแว่น" เช่นเดิมแม้่จะซื้อพื้นที่ขยายอาณาเขตวัดไปแล้วในอนาคต เนื่องจากเห็นว่าชื่อนี้เรียบง่าย เป็นชื่อดั้งเดิมและ ฟังแล้วสบายใจ คุ้นชินกับชาวบ้านน่ะค่ะ

แต่ท้ายสุดแล้วยังไงก็ขอให้อยู่ในดุลยพินิจของหลวงปู่ พระอาจารย์ และมัคทายก ชาวบ้านทุกท่านค่ะ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ

 

...วัดป่าบ้านหนองผักแว่น เป็นวัดป่าที่สมบูรณ์แบบจริงๆในความรู้สึกของผม
...มีแต่พระสงฆ์เท่านั้นที่ต่างมุ่งมั่นปฏิบัติธรรม โดยมีหลวงปู่ดี ท่านเป็นผู้บุกเบิกท่านแรก
...ซึ่งต่อมาก็ได้มีพระสงฆ์องค์อื่นๆมาขอจำพรรษาอยู่ด้วยประมาณ ๔-๖ องค์
...กุฏิแต่ละองค์ก็อยู่ห่างกันมีบริเวณพอสมควรแก่การปฏิบัติบัติธรรมเฉพาะองค์
...หลวงปู่ดี ท่านมีเมตตาเสมอไม่แบ่งแยกนิกาย เพราะทุกนิกายมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน
...ท่านเล่าว่า ท่านหนีจากความวุ่นวายเพราะไม่ถูกจริต สละตำแหน่งลาภสักการะใดๆเพื่อมุ่งปฏิบัติธรรม ณ วัดป่าแห่งนี้
...และโดยอุปนิสัยส่วนตัวของท่านมีความรู้พื้นฐานทางงานช่างพอสมควร
...ดังนั้นสิ่งก่อสร้างต่างๆภายในวัดมักเริ่มต้นที่กำลังของท่านเองเสมอๆ เกรงใจคนอื่น
...ดังนั้นจะมีแต่ชาวบ้านอาสาสมัครเห็นท่านทำเองจึงอาสาเข้ามาช่วยด้วยความศรัทธาจริงๆ
...พอตกเย็นก็กลับไปบ้านไปหาครอบครัวนอนที่บ้านตัวเองกันหมดเช้าค่อยมาใหม่
...ฉนั้นจะไม่มีมัคทายกหรือกรรมการวัดให้วุ่นวาย รถก็ไม่มี อาศัยความศรัทธาจากชาวบ้านล้วนๆ
...ผมนอนที่วัด 2 คืนจึงเห็นชีวิตภายในวัด ช่างเรียบง่าย สงบนิ่งดีจริงๆ
...พอค่ำลงก็จะเหลือแต่พระสงฆ์ แม่ชี หรือฆราวาสที่ตั้งใจไปปฏิบัติธรรมเท่านั้น
...ทำไม???ชาวบ้านแถวนั้นไม่กล้าค้างคืนที่วัด เพราะมีเสียงเล่าลือว่าที่นี่ภูมิผู้ดูแลวัดท่านเคร่งครัดและแรงจริงๆ
...ไปทำเสียงอึกทึก ดูหมิ่นดูแคลน หรือไปด้วยใจไม่บริสุทธิ์โอกาสที่จะเจอเหตุการณ์ขนหัวลุกมีสูงอยู่ไม่ได้
...จึงทำให้วัดคงสภาพวัดป่าได้อย่างที่ควรจะเป็น เหมาะแก่การนั่งสมาธิและผู้ปฏิบัติธรรมที่มีจิตอันบริสุทธิ์เท่านั้นครับ

 

อนุโมทนาสาธุคุณโยมฐานวัฒน์ สุระพิพิธเเละครอบครัว
ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย
เเละบุญกุศลที่บำเพ็ญนี้ จงบันดาลให้ ท่านเจริญด้วยอายุ
วรรณะ สุขะ
พละปฏิภาณ ธนสารสมบัติ เเละประสบสิ่งอันพึงปรารถนา
ทุกทิพาราตรีกาลเทอญ สาธุ

 

...สาธุ สาธุ สาธุ ครับ

 

...เมื่อเช้าสวดมนต์นั่งสมาธิเหมือนทุกๆวัน
...อยู่ๆใจก็นึกอยากให้โครงการซื้อที่ดินสำเร็จตามเจตนารมย์ของ พระอาจารย์ศรี
...บังเอิญว่าผมมีพระเครื่องรุ่นคุณปู่ รุ่นคุณพ่อและรุ่นของผมพอสมควร
...ซึ่งในส่วนของผมจะเป็นพระเครื่องของหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลี รุ่นสะสม
...ซึ่งถ้านำมาร่วมโครงการทอดผ้าป่าซื้อที่ดินก็น่าจะเป็นประโยชน์ทั้งทางโลกและทางธรรม
...มีศิษย์หลวงปู่โต๊ะ ที่แสวงหาพระเครื่องแท้ๆของหลวงปู่ ถ้าขอบารมีหลวงปู่ช่วยอีกทางโครงการซื้อที่ดินน่าจะสำเร็จเร็วขึ้น
...การที่หลวงปู่ไปปรากฏให้ พระอาจารย์ศรี สัมผัสได้อาจจะเป็นนิมิตหมายที่ดีว่าท่านอนุโมทนายินดีด้วยก็เป็นได้
...ผมคิดไว้คล่าวๆว่าใครบริจาคซื้อที่ดิน ๑ ไร่จะมอบพระองค์ไหนเพื่อนำไปสร้างบารมีให้กับผู้บริจาค
...หรือใครบริจาค ๒..๓..๔...๕.........ไร่ควรได้พระองค์ไหนไปบูชาจะว่าไปผมมีพระดีๆเก่าๆพอสมควรและก็ไม่คิดจะขายกิน
...หากนำมาร่วมโครงการทำบุญแบบนี้น่าจะได้ประโยชน์กับวัดป่าบ้านหนองผักแว่น และผู้ที่มีจิตศรัทธาก็จะได้บุญทั้ง ๒ทางได้ทำบุญและได้สิ่งที่มีคุณค่าทางจิตใจไปบูชา
...ส่วนรูปแบบจะเป็นอย่างไรผมคิดไว้ในใจคล่าวๆแล้วครับ

 

อนุโมทนาสาธุ คุณโยมnahpeeเเละครอบครัว
ในกุศลจิต อาตมาขอย้ำว่าเป็นการตอบเเทนในการที่ ท่านผู้ใจบุญที่มีสรัทธาร่วมบุญซื้อที่ดินถวายวัดป่าบ้านหนองผักเเว่นด้วยกัน เเละเชื่อด้วยจิตว่าไม่ปล่อยให้เช่าเด็ดขาดเนื่องจากผู้ให้คือคุณโยมnahpeeให้ด้วยใจ ไม่สามารถตีค่าเป็นเงินได้ดังนั้นหากใครจะขอเช่าจึงตอบเเทนคุณโยมnahpee ว่าเสียใจไม่มีให้เช่าจริงๆอนุโมทนาสาธุ อาตมามีเรื่องเล่าสักเล็กน้อยอาตมา
เมื่อสามปีก่อนอาตมาไปเป็นเจ้าภาพสร้างพระประธานขนาดหน้าตัก49นิ้ว นำไปถวายที่วัดบ้านหนองคูณดอนใหญ พร้อมคุณโยมวรัญญา วิทยาศัย
(ขณะนี้เดินทางไปเรียนต่อปริญญาเอกที่ประเทศอังกฤษ) ขากลับจากอุบล
อาตมาเหนื่อยจากจากสวดมนต์สมโภชน์
พระตลอดทั้งคืน ออกจากอุบลหลับเลยตื่นขึ้นมาเห็นป้ายเลี้ยวซ้าย วัดหลวงปู่สรวง บอกคนขับเลี้ยวเลย คนขับต้องทำตามเพราะว่ายังไม่ได้จ่ายค่ารถเขานั้นเอง...คนขับถาม ว่าอาจารย์จะไปทำไมวัดหลวงปู่สรวงอาตมาเงียบไม่ตอบ...เดี๋ยวก็รู้เองเเหละขับไปเรื่อยๆ ไปถึงเวลา11.00น.เจ้าอาวาสวัดนิมนต์ฉันเพลด้วยกัน อาตมาตอบว่านิมนต์ครับ ตามสะบายครับ
ขอเข้าไปกราบร่างขององค์หลวงปู่ที่นอนสงบนิ่งอยุ่ในโลงเเก้วก่อน
เสร็จเเล้วนั่งสมาธิอีกนานพอสมควร เยเวลาฉันเเล้วเที่ยงกว่าเลยไม่หิว อิ่มบุญเเทนนั้นเองคุณโยม

<!-- google_ad_section_end -->

 

ตอนรถป้ายเเดงชนราวสะพาน...เหล็กเสียบโคนขาโยมเขียวตาย ลูกชายรอด

เจริญพร มีเรื่องที่ต้องเขียนเล่าให้ญาติโยมผู้ติดตามได้อ่าน คือเรื่องกรรมหนักจากการตำหนิ ติเตียนผู้ที่เข้าวัดทำบุญเเทนที่จะอนุโมทนาสาธุ...เเต่ว่าติเตียนว่าบาปกรรมไม่มีจริง ไปทำไมวัด เสียเวลาทำมาหากิน เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นที่หมู่บ้านหนองผักเเว่น... ก่อนอื่นจะไม่ขอเอ่ยชื่อนามสกุลจริง เพื่อให้เกียรติเเด่ดวงวิญญาณของผู้ตายซึ้งปัจจุบันเก็บศพไว้ที่วัดป่าโดยการโบกปูนสี่เหลี่ยมไว้ที่ป่าช้าวัดป่าบ้านหนองผักเเว่น...อาตมาขอเรียกว่านางเขียวก็เเล้วกัน โยมเขียวคนนี้เป็นคนขยันทำมาหากิน ขยันหาเงินส่งลูกเรียนหนังสือ ด้วยวัยเพียง40ต้นๆก็มีรถป้ายเเดงขับเพื่อไปซื้อของมาขายในหมู่บ้าน เเต่มีข้อเสียตรงที่หากว่าเห็นใครมาวัดหรือกลับจากวัด จะพูดทักทายขึ้นก่อนเสมอ...ไหนตัวบุญมันเป็นตัวอย่างไร เอามาให้ดูหน่อย คนเฒ่าคนเเก่เตือนว่าอย่าพูดอย่างนั้นเดี๋ยวเจ้าวัดเจ้าวาจะหักคอเอา โยมเขียวเเก่ยิ่งเดือดท้าทาย...ผีไม่มีหรอกบาปบุญก็ไม่มี จนเมื่อต้นปี2552 เวลาประมาณตี3โยมเขียวขับรถป้ายเเดงคันใหม่ไปซื้อของมาขายที่อำเภอหนองพอก ห่างออกไปเกือบ30กิโล โดยมีลูกชายเป็นคนขับ ขาไปไม่เป็นไร ขากลับประมาณตี4กว่า รถที่วิ่งมาด้วยความเร็ว กำลังจะวิ่งเข้าเขตหมูบ้านหนองผักเเว่น ก่อนถึงสะพานข้ามห้วย รถวิ่งมาดีๆเสียหลักจากเลนซ้าย ชนเข้าราวสะพานฝั่งขวามืออย่างจัง... เสียงโครมสนั่นหวั่นไหว(ลูกชายมาเล่าให้ฟังที่วัด) ลูกชายหายมืนตั้งสติไว้เรียกๆเเม่เป็นอะไรหรือเปล่า...เเม่ๆ เลือดไหลทะลักออกจากโคนขาซ้ายเหมือนท่อปะปาเเตก
ใจเย็นๆเเม่ๆ ลูกชายหาวิธีดึงขาเเม่ออกจากเหล็ก สุดท้ายตัดสินใจวิ่งเข้าหมู่บ้านระยะทางเกือบ1กิโล ร้องเรียกให้คนมาช่วย บางคนวิ่งมือถือมีด บางคนปั่นจักรยาน บ้างก็ขับรถเครื่องพยายามที่จะช่วยหน้ารถฝั่งซ้ายพวงมาลัยเลือดเเดงฉาน เมื่อลุงบุญมีส่องไฟฉายดู...เเทบเป็นลมเนื่องลุงเป็นคนกลัวเลือด ใบหน้าโยมเขียวขาวซีด พนมมือท่องนะโม นะโม นะโมอยู่ได้เเค่ทำเดียว
พร้อมน้ำตาไหลอาบเเก้ม ลูกตายร้องให้เเม่ต้องไม่ตาย ใครก็ได้ช่วยเเม่
ผมที...ใครก็ได้ช่วยเเม่ผมที อาตมามั่นใจว่ากรรมหนักมาถึงเเล้ว เเม้จะอายุเเค่40ต้นๆ กว่ารถมูลนิธิจะเดินทางจากเสลภูมิ ใช้เวลา40กว่านาทีเนื่องจาก ทุกคนมัวเเต่ตกใจ จนลืมโทรเเจ้งตำรวจ....สายเสียเเล้ว เหล็กเสียบเข้าที่โคนขาดตัดเส้นเลือดใหญ่ คนที่อยู่ในเหตุเล่าให้อาตมาฟังว่า โยมเขียวน่าสงสารมาก ทุกคนอยากช่วยเเต่ไม่มีเครื่องมือตัดเหล็กข้ออ้อยราวสะพาน ลูกตาย
กอดเเม่ร้องให้น่าเวทนายิ่งนัก...เมื่อเสียเลือดมากๆเเละเป็นเวลานาน คนจะที่ไม่ได้รับการช่วยเหลือทัน จะช๊อคเเละตายในที่สุด...อนิจจังวะตะสังขาราทุกวันนี้ศพก็ยังอยู่ที่วัดป่าเนื่องจากคนโบราณเชื่อว่าตายร้อน ต้องฝังไว้หรือใส่โลงเเล้วดบกปูนไว้3ปีก่อน จึงจะขุดขึ้นมาทำบุญ อาตมาขอเเผร่ส่วนบุญไปให้โยมเขียวเกือบจะทุกครั้ง เมื่อนึกได้หลังจากทำวัตรเช้าเเละทำวัตรเย็นเสร็จ บางครั้งเหมือนเขารับรู้ ในขณะนั้งสมาธิจะมาเป้นกลิ่นสาบๆคล้ายกลิ่นหนูตายมาเเล้วหลายวัน เมื่อเเผร่เมตตากลิ่นนั้นก็จะหายไป....น่าเสียดายที่โยมเขียวเกิดเป็นชาวพุทธเพียงเเต่ในบัตรประชาชนเท่านั้น ไม่เคยทำบุญใส่บาตรเลยจริงๆ

<!-- google_ad_section_end -->

 

ขอกราบอนุโมทนาพระอาจารย์ศรี คุณ naphee และทุกท่านครับ ได้อ่านแล้วรู้สึกปิติน้ำตาจะไหล
สาธุ สาธุ สาธุ

 

บทปลงสังขาร

​

สังขารร่างกาย ต้องตายเป็นผี อยู่ในโลกนี้ ไม่มีแก่นสาร
ทรัพย์สินเงินทอง เป็นของสาธารณ์ ไม่ใช่ของท่าน ลุกหลานต้องลา
อย่ามัวประมาท โอกาสยังมี อย่าหลงโลกีย์ จะมีปัญหา
โลกนี้แท้จริง เป็นสิ่งมายา เป็นสิ่งลวงตา ใช่ว่าจีรัง
สังขารร่างกาย อยู่ไม่กี่ปี ก็ตายเป็นผี ไม่มีความหวัง
เกิดแก่เจ็บตาย ร่างกายผุพัง ทุกวันเดินทาง สู่ยังกองฟอน
จะห้ามไม่ฟัง จะรั้งไม่อยู่ เป็นสิ่งสมมุติ สังเกตเอาไว้
เดี่ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ปวดร้าวอาลัย หิวอิ่มเกินไป ก็ไม่อยู่นาน
หนาวก็จะตาย ร้อนไปก็จะแย่ ลำบากแท้ๆ นี่แลสังขาร
ต้องกินต้องถ่าย ทนไปทุกวัน ดูน่าสงสาร คิดกันให้ดี
สังขารร่างกาย ทั่วไปเน่าเหม็น มีของกากเดน มองเห็นทุกที
ไหลเข้าไหลออก ย้อนยอกมากมี ล้วนเป็นสิ่งที่ มีอยู่ทั่วกัน
น้ำเลือดน้ำหนอง ล้วนของปฏิกูล ไหลมาเป็นมูล พอกพูนหลายชั้น
ข้างนอกเน่าเหม็น มองเห็นทุกวัน อีกข้างในนั้น ล้วนขั้นไม่งาม
สังขารร่างกาย ไม่ใช่ตัวตน เกดมาเป็นคน ไม่พ้นโดนหาม
ต้องนอนเปลือยกาย ให้ไฟลุกลาม เมื่อเจ้าโดนหาม สู่เชิงตะกอน
ผู้ดีเข็นใจ ก็ตายเหมือนกัน อย่างหลงสังขาร ปลงกันไว้ก่อน
ลูกหลานหญิงชาย ส่งได้แน่นอน ก็แค่กองฟอน แล้วย้อนกลับมา
สังขารร่างกาย ล้วนตายเป็นศพ ถูกแผ่นดินกลบ อยู่ในป่าช้า
หมู่หนอนชอนไช ตอมไต่กายา เป็นเหยื่อนกกา หมูหมาในดง
กระดูกเกลื่อนกลาด เรี่ยราดทั่วไป เอ็นเล็กเอ็นใหญ่ ไร้จุดประสงค์
ต้องถูกทอดทิ้ง นอนกลิ้งกลางดง เป็นป่ารกพง เฝ้าดงกันดาร
กระทำให้แจ้ง เจาะแทงตลอด ให้จิตนี้ปลอด หลุดรอดสังขาร
หยุดความกระหาย มุ่งไปนิพพาน ไม่หลงสังขาร ทั่วกันด้วยเถิด
จะได้หยุดเกิด มันไม่ประเสริฐ ตราบใดยังเกิด อยุ่ในสงสาร
รีบภาวนา เพื่อละอัตตา ข้ามพ้นมายา ทั่วหน้ากันเทอญฯ
ลองเอามาให้อ่านและพิจารณากันดูนะค่ะ หวังว่าคงมีประโยชน์ไม่มากก็น้อย

 

เรื่องราวของโยมเขียว อาตมาจุดธูป1ดอกขออนุญาตเขียน เพื่อเตือนสติผู้ยังประมาทในชีวิตอยู่ เรารู้เเต่วันเกิด ไม่มีใครรู้วันตายดังนั้นสิ่งที่เราสามารถนติดตัวไปได้ เมื่อหมดลมหายใจคือบุญเเละบาป หากใครได้อ่านเเล้วมีโอกาสทำบุญจะอุทิศบุญให้โยมเขียวด้วย
ก็จะเป็นการดี...อาตมาขออุทิศบุญกุศลที่อาตมาตั้งใจเขียนขออุทิสให้โยมเขียว มาโยธา
ทั้งหมด ขอจงได้รับบุญกุศลนี้ด้วยเทอญสาธุๆ

 

...อนุโมทนาสาธุครับ ท่านพระอาจารย์และทุกๆท่าน
...บทปลงสังขาร ที่คุณปริมนทร์29 นำมาลงชัดเจนดีอย่าได้ประมาทกับชีวิต
...อย่ามัวแต่เพลินกับกิเลส คิดว่าตายแล้วสูญ ดูตัวอย่างเช่นคุณแม่เขียว

...ด้วยอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและบุญของข้าพเจ้าตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบัน
...จงสำเร็จผลเป็น ทิพย์สมบัติให้แก่ คุณแม่เขียว และชาวโลกทิพย์ที่แวดล้อมอยู่
...ณ วัดป่าบ้านหนองผักแว่น จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด ท่านที่มีความทุกข์ขอให้พ้นจากทุกข์
...ท่านที่มีสุขขอให้มีสุขยิ่งๆขึ้นไป เมื่อญานรับรู้แล้วจงมาโมทนารับบุญไปทุกท่านด้วยเทอญ
...ผมจะใช้บทนี้ในการอุทิศส่วนกุศลเป็นประจำเช่น ยามสุนัขหอน ถ้าไม่รู้ว่าใครก็ไม่ต้องระบุชื่อ อาจจะกล่าวรวมๆเป็น ..ชาวโลกทิพย์ที่แวดล้อมอยู่ในขณะนี้ทั้งที่เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี....
...ก็ได้ผลดีหลังจากอธิษฐานในจิตจบ ทุกอย่างก็เงียบลงทันที(พิสูจน์หลายครั้งแล้ว) ส่วนสำเร็จผลเป็นทิพย์สมบัติ ซะเลยเชื่อว่าทำให้เขาเหล่านั้นไม่ต้องขอส่วนบุญกันบ่อยๆแค่นึกก็ได้รับแล้ว
...ผมนำมาจากฆราวาสที่มีอภิญญามีประสบการณ์ท่องเที่ยวไปในแดนสวรรค์ นรก มาหมดแล้วเพื่อมุ่งสู่ นิพพาน
...ลองใช้ก็รู้สึกได้ผลดีกับตนเองและชาวโลกทิพย์ที่เรามองไม่เห็นแต่อาจสัมผัสได้บ้างเฉพาะตน ครับ