ปุจฉา ท้าทายชาวพุทธ..พระพุทธเจ้า หมายถึงอะไร?

เรา ...
คือ สัตว์โลก ผู้ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เกิด แก่ เจ็บ ตาย ร่วมปฏิบัติกันมา

พระพุทธเจ้า ....
คือ ผู้ค้นพบ เผยแพร่ความหมายของสัจจะธรรม โลกุตตระธรรม และสัจจะปฏิบัติ
เพื่อ เป็นเครื่องนำพาให้สัตว์โลก ได้มีโอกาสหลุดพ้นทุกข์
เป็น ผู้ที่สำเร็จไปแล้ว มีการกระทำเป็นเยี่ยงอย่างให้กับสัตว์โลกได้ปฏิบัติตาม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

มายาจริงๆ..ขออนุโมทนาครับ....

 

พวกเอ็งก็เข้าใจหมดเสียแล้ว
ข้าจักตอบเพื่ออันใด เอ็งมองมุมเถรวาทก็ใช่ เอ็งมองมุมมหายานก้ใช่
ไม่ต้องตอบให้ลึกเสียหรอกเรื่ิองนี้เรียนแต่ ป.4 แต่ใช่ใจความหาไม่
ใจความคือพระพุทธองค์สอนอันใด

 

*** คำสอน ****

พระพุทธเจ้า สอนให้ปลดกิเลศ ปลดนิสัยตนเอง...ด้วยสัจจะ

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

พระพุทธเจ้า คือ สิ่งที่ให้พวกเธอรวมเป็นหนึ่งเดียวกันกับท่าน...

เมื่อรวมเป็นหนึ่งเดียวกันได้แล้ว สิ่งที่เรียกว่ากิเลสหรือธรรมะก็จะหายไป

มันเหมือนท่านเพ่งมองอยู่ที่จุดหนึ่งบนกระดานข้างล่างนี้ล่ะ...

 

Wacaholic ขอคิดด้วยคนครับ....

..ปุจฉา..คำว่า..เรา..ในความหมายของพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้า หมายถึงอะไร?

ตอบ ทุกสรรพสิ่งที่มีชีวิตบนโลก ที่มี เกิด-แก่-เจ็บ-ตาย ที่มีกาย มีสังขาร ไม่เที่ยง ที่ว่าไม่เที่ยงก็เพราะว่า ทุกสิ่งล้วนไม่มีอะไรที่แน่นอน และไม่ใช่ของๆเราเป็นแค่เพียงพาหนะที่เสื่อมอายุลงทุกวัน มีแตก หัก บุบ สลาย สังเกตได้จากสมมุติบัญญัติต่างๆที่สัมผัสรับมาทาง

รูป - เล็ก ใหญ่ สวย หล่อ - ตา
รส - เปรี้ยว หวาน เค็ม มัน ฝาด - ลิ้น
กลิ่น - หอม เหม็น - จมูก
เสียง - ดัง เบา - หู
สัมผัส - ร้อน เย็น อุ่น หนาว เจ็บ แสบ - กาย

ทุกอย่างที่กล่าวมา หากเป็นของๆเราจริงก็ต้องสั่งต้องห้ามมันได้ ไม่ให้มันเสื่อม ไม่ให้มัน ปวด เจ็บ แสบ หรือตายได้ มันก็เลยไม่เที่ยง เดี๋ยวก็ชัดบ้าง ไม่ชัดบ้าง อันต้องแปรเปลี่ยนไปตามสภาวะแวดล้อมนั้นๆ เหมือนดั่งเช่นลมที่พัดพาอากาศ ร้อน - เย็น -ทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ อยู่อย่างนั้นตามฤดูกาล เหมือนดั่งเช่น จิตใจ ทีอยากแท้ที่จะวางสิ่งสมมุติ และหยั่งถึง.......................


ขอแถมให้..อีกสักหน่อย..แด่ทุกท่าน..ที่ผ่านมา

ยามออกจาก ไข่
ดูโลกให้เข้า ใจ
เหตุผลใด คือ สัจธรรม
ไตร่ตรอง ด้วย สติ ย้ำ
ปัญญาใส สว่างโพลง

สติ คือ วินัย โพลงไสวไร้มลทิน

เพ่งชัดที่ธาตุรู้ เพียงเฝ้าดูเป็นอาจิณ ล้วนอนิจจังทั้งสิ้น

ความหลงดิ้นก็จางคลาย รู้หนึ่งให้ซึ้งจิต เย็นสนิทธรรมหนึ่งนัย

อุเบกขาทั้งหลาย ก็แค่ลายอนิจจัง รู้เฉยที่ เกิด - ดับ หมดความลับ เลิกรักชัง

รู้เฉยกับทั้งยัง รู้ผัสสะเวทนา ( สุข - ทุกข์ - ไม่สุข - ไม่ทุกข์ )

ทุกสิ่ง คือ เกลียวคลื่น จงรู้ตื่นจากมายา

สิ้นทุกข์ สิ้นโศกา อนัตตาธรรมทั้งปวง สุญญตาธรรมทั้งปวง

เพิกถอนความยึดมั่น สัตว์สังขารความคิดลวง รู้ตื่นก็โชติช่วง พ้นสิ่งลวงในทันที


หน้าที่ปัจจุบัน จงฝ่าฟันด้วยขันตี อิทธิบาททั้ง 4 จงยินดีอย่ามัวเมา

1. พอใจที่จะทำ 2. เข้มแข็งทำไม่ซบเซา 3. ตั้งจิตตั้งใจเจ้า 4. และเข้าใจใช้ปัญญา

นี้แหละ ....... ธรรมแห่งความสำเร็จ ทั้ง ทางโลก และ ทางธรรม คู่กันไป

 

พระพุทธเจ้า หมายถึง พระ=ผู้ที่เจริญแล้วด้วยศีลาจารวัตร ปฏิบัติตนโดยชอบ แล้ว สั่งสอนผู้มีอวิชชา ให้มี สัมมาวิชชา คือ ให้ มี หิริ และ โอตปะ
พุทธ=คือผู้ที่มี อิทบาทครบถ้วน และ เป็น ผู้ เพียรรู้ เพียร ตื่น และ เพียร เบิกบาน ระงับจิตที่ฟุ่งซ่าน ที่ผ่านเข้ามาทั้งปวง ตัดทุกและโทมนัส ที่เกิดขึ้นในโลกได้ หรือ ผู้ ที่ รักษาพรมวิหาร 4 ใน บารมี10 ให้ เป็นปรมัต ว่าง่ายๆ ก็คือ ผู้ที่อยู่ใน พุทธศาสนา นี้ ย่อม เป็นผู้ รู้ทุก ระทุก ระงับทุก ดำรง มรรค8 มี ผล คือ นิพพาน <ดิบ - สุก > เจ้า = ผู้ ที่ปฏิบัติย่อมรู้และเห็น จิตในจิต ตน และ ย่อม รู้ เอง ตรัสรู้เอง ใน ธรรม ที่ ควร แก่ ตน,<ตัว เจ้า นั้นแล?>และ ก็เพื่อนิพยะสุขตน

 

จะเกิด จะ แก่ จะ เจ็บ จะ ตาย ก็ ตัว เจ้า เอง เท่านั้น ที่ ควรรู้

 

ของผมเหมือนคุณเทพธรรมบาล มีคนมาตอบอย่างที่จะตอบหมดแล้วนี่หว่า
อิๆ

 

ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นเห็น"เราตถาคต"
แค่นี้ก็รู้แล้ว...^-^

 

เอาสมมุติ หาความหมายของสมมุติ หาอย่างไรก็ไม่เจอ

 

ท้าทายไปทำไมครับ เพราะในพระไตรปิฏกไม่เห็นมีเลยครับ ข้อความที่ว่า ??
คิริมานนทสูตร หรือ อาพาธสูตร ในพระไตรปิฏกมีแค่นิดเดียวเองนะครับ

ว่าแต่ จขกท
ถามเผื่ออยากรู้จริงๆ ?
หรือ ถามแค่ว่าเพราะว่าคิดว่าตัวเองรู้แล้ว เลยอยากจะถามคนอื่นมั้งครับ ประมาณแกล้งถามไปงั้นๆดูว่าใครจะบ้าจี้ตอบ หรือ มีปัญญาตอบได้คิดได้อย่าง จขกท มั้ง?

 

ผ่านมาเจอค่ะ

คำถามที่ตั้งไว้เป็นหัวข้อกระทู้กับคำถามตัวสีแดงๆในกระทู้นี้จะว่าต่างก็ต่าง จะว่าเหมือนก็เหมือน ตอบอย่างไรหรือแม้แต่ไม่ตอบก็เป็นจริงอยู่แล้วตาม "สัจจะบัญญัติ" เมื่อเราใช้ถ้อยคำแสดงนิยาม ตนเองหรือบุคคลอื่นจะทุ่มเถียงให้ผิดหรือถูกก็ล้วนได้ทั้งสิ้นโดยใช้ "บุคคลบัญญัติ"...อันนี้เราจะต้องเถียงกันไหมจ๊ะ

 

ไม่รู้จะอธิบายให้มันเข้าใจยากทำไม
พระพุทธเจ้า ท่านก็พยายามจะอธิบายภาษาชาวบ้าน แล้วตีความไปไหนไกล ?

"เรา" ก็คือ คำแทนตัว
"ลม" เป็นคำเปรียบเปรย ท่านพยายามสอนแบบเปรียบเปรยว่า ลมมีอยู่ทั่วไป
เป็นอนัตตา ไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง จิตก็เหมือนกัน ไม่ใช่ของใครคนใดคนหนึ่ง
เพราะถ้าหากเป็นของใครคนใดคนหนึ่ง เราคงไม่ต้องฝึกสมาธิให้เมื่อย เพราะบังคับจิตได้ดั่งใจ
บังคับให้หยุดได้ดั่งใจ บังคับให้สุขให้ทุกข์ได้ดั่งใจ

แต่โดยคนทั่วไปบังคับจิตไม่ได้ หากไม่ฝึก จิตก็อยากจะล่องลอยไปไหนก็ลอย
ท่านถึงสอนให้ชาวพุทธรู้จัก การมีสติ รู้ตัวอยู่เสมอ ดั่งที่เราสรรเสริญท่านว่า "ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน" เราก็ควรจะเป็นทั้งผู้รู้และเข้าใจ ผู้ตื่นตัว ผู้เบิกบานได้ทุกเวลา นี่ต้องผ่านการฝึก

ร่างกายเราก็ไม่ใช่ของๆเรา ท่านสอนอย่างนั้น แล้วก็ไม่ต้องตีความให้มากมาย
ร่างกายเรา ตายไปก็กลับกลายเป็นธาตุทั้งสี่ เป็นของที่มีอยู่ทั่วไป
ร่างกายเรา ก็ประกอบไปด้วยธาตุทั้งสี่ เป็นของมีอยู่ทั่วไป
จึงไม่ใช่ของๆเรา เป็นอนัตตา

 

เออ เอาเข้าไปมึนใยคราวนี้ ยิ่งว่าเหมือนยิ่งยุ เออ มึนหัว

 

ขออนุญาต save โพสนี้ไว้หน่อยนะคะ ขออนุโมทนา สาธุ

 

ดูแล้วเพลินตาดี..................

 

อันนี้มันภาพลวงตา หรือภาพหลอกว่าลวงตาอีกทีนิ งง T_T:'''''''''''''(

 

[/url][/IMG]

บอกว่ามึนหัว

 

แต่อันนี้ ขอยอมรับว่า มึนจริงๆด้วยฮะ..55+