ทำความเข้าใจ ก่อนการปฏิบัติเจริญเมตตาภาวนา

<CENTER>พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต)

พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต)
</CENTER><TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="90%" background="" align=center><TBODY><TR><TD></TD><TR><TD bgColor=darkblue width="100%" hspace="0" vspace="0"></TD></TR></TBODY></TABLE>
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width=650 align=center height=50><TBODY><TR><TD>
วิมุตติ ความหลุดพ้น, ความพ้นจากกิเลส มี ๕ อย่าง คือ
๑. ตทังควิมุตติ พ้นด้วยธรรมคู่ปรับหรือพ้นชั่วคราว
๒. วิกขัมภนวิมุตติ พ้นด้วยข่มหรือสะกดได้
๓. สมุจเฉทวิมุตติ พ้นด้วยตัดขาด
๔. ปฏิปัสสัทธิวิมุตติ พ้นด้วยสงบ
๕. นิสฺสรณวิมุตติ พ้นด้วยออกไป;
๒ อย่างแรก เป็น โลกิยวิมุตติ
๓ อย่างหลังเป็น โลกุตตรวิมุตติ
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

๑. วีติกกมกิเลส
คือ กิเลสอย่างหยาบ ที่แสดงออกมาทางกาย หรือทางวาจา
กิเลสชั้นนี้ระงับไว้ได้ด้วยศีล สงบได้เป็นครั้งคราว
ขณะที่ยังมีการรักษาศีลอยู่ การประหาณในลักษณะนี้ เรียกว่า ตทังคปหาน

๒. ปริยุฏฐานกิเลส
คือ กิเลสอย่างกลาง ที่เกิดอยู่ภายในใจ ไม่ถึงกับแสดงออกมาทางกาย หรือวาจา ตัวเองรู้ได้ ผู้อื่นบางทีก็รู้ บางทีก็ไม่รู้
กิเลสชนิดนี้สามารถข่มไว้ได้ ด้วยอำนาจของสมาธิ (อัปปนาสมาธิ)
เป็นเวลานานตราบเท่าที่ สมาธิยังไม่เสื่อม การประหาณในลักษณะนี้ เรียกว่า วิกขัมภนปหาน

๓. อนุสัยกิเลส
คือ กิเลสอย่างละเอียด ที่นอนเนื่องอยู่ในสันดานของตนเอง
และผู้อื่นก็ไม่สามารถรู้ได้ นอกจากพระพุทธองค์เท่านั้น ต้องประหาณด้วยปัญญา
อันเป็นการประหาณได้ โดยสิ้นเชื้อ และจะไม่กลับมีขึ้นอีก การประหาณในลักษณะนี้ เรียกว่า สมุจเฉทปหาน

 

Peaceful2011แอดhotmail (good)<!-- google_ad_section_end -->

 

​

 

ของเค้าดีจริงๆ..! สำหรับพวกชอบส่อง

 

แม๊ เส๋ ราฟ ไม่เจอนานหลายนาที หล่อขึ้นเยอะเลย

 

หนังสือที่อ่านไม่รู้เรื่อง มันก็เหมือน เศษกระดาษบึกหนึ่งที่วางเกะกะอยู่บนชั้นหนังสือ
เป็นได้แค่ที่อยู่ของฝุ่น และ สิ่งของรกบ้าน ไม่เกิดประโยชน์ต่อผู้อ่านเลย

ที่มีประโยชน์ต่อผู้อ่านจริงๆ คือ หนังสือที่อ่านแล้วรู้เรื่อง ต่างหาก


สิ่งที่ดีมีประโยชน์ก็มีอยู่ในกระทู้นี้ซึ่งผมโมทนาสาธุด้วย
ส่วนสิ่งที่ไม่ก่อประโยชน์...ทั้งประโยชน์ตน และ ประโยชน์ท่าน ..เว้นเถอะครับ อย่าทำเลย

 

ไม่มีหนังสือเล่มไหน ที่ไม่มีประโยชน์ โทษ หรือ ประโยชน์ มันอยู่ที่ศักยภาพของใจตัวเองว่าจะสามารถนำมาใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างไร เขาเรียกว่า บริหารกิเลส
อย่างเห็นว่า มันน่าเบื่อ มันหงุดหงิด เชื่อเถอะคนพวกนี้ นี่อยู่ที่ไหนก็ขี้รำคาญ
รำคาญแม้กระทั่งตัวกายและใจตัวเอง

อย่างเรื่องหมาขี้เรื้อนเป็นตัวอย่าง

 

มอนิ่ง มอนิ่ง

ในเพ-ลานี้

สิ่งไหน ที่แมวธนู มองเห็นแล้ว หากนำไปใช้ได้ ก็ลองไปใช้ให้เป็นประโยชน์

สิ่งไหนที่เห็นว่า นำไปใช้ไม่ได้ ก็ทิ้งไว้ตรงนั้นจ๊ะ

 

สิ่งที่เขากล่าว เขากล่าวตามที่เขารับมา เขารับอะไรมากอยากแสดงออก

เมื่อเป็นผู้ดู แล้วอยากเป็นผู้รู้ ก็แสดงส่วนที่คิดว่าตนรู้ออกมา แต่การแสดงนี้สิ

กลับกลัวคนอื่นรู้ ว่าที่ตนกลาว จุดประสงค์อยู่ตรงไหน ทำให้ผู้อ่านเลยแปลไปแล้วแต่จริตของคนอ่าน

คนอ่านก็เกิดอาการอย่างท่านแมวน้ำว่ามา เป็น สิ่งรกๆ ที่อาจไม่รกสำหรับบางคน(ส่วนน้อย ตามความเห็นผม)

แต่ถ้ากล่าว ตรงๆไม่อ้อมค่อม ก็น่าจะดีกว่านะ

 

หนังสือ "pornsak2" เล่มนั้น ที่เธอฝันยามหนุน อ่านยากไหม ( ไม่ยากให้เตะ )

เอาขึ้นหิ้งสิท่า

ส่งมา ส่งมา

* * * * *

โอยยยยยยย......ไม่เจอกันนาน ความฝุ้งไปไกล เงกขำมะ อย่างเดิมดีก่า

 

กกกกกกุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก กุ๊ก ปรัชญาวาที

อ่านดีๆ ไม่มีอะไร

งง กว่าเดิม

 

อย่าร้องอย่างนั้นเลย ร้อง จิ๊๊๊๊บ จิ๊บ ๆ ๆๆๆๆๆๆ ดีกว่า จะได้สมฐานะหน่อย ขนาดปิติในฌาน1 ยังไม่ตอบให้เขาเลย

จะ จิ๊บๆ แบบ ลูกเจี้ยบ หรืิอ จิ๊บ จิ๊บ แบบ นกกระจอก ก็ได้ ไม่ว่ากัน อันนี้แล้วแต่ใครจะตัดสิน ตามแต่ละคน

ส่วน อ่านเเล้ว งง งง งง กว่าเดิม ก็ดีแล้ว อย่าเข้าใจเลย

 

จิ๊บ จิ๊บ จิ๊บๆ

ทำความเข้าใจ ก่อนการปฏิบัติเจริญเมตตาภาวนา


งง งง งง