การให้อภัยทาน(ธรรมทาน)ย่อมชนะเสียซึ่งทานทั้งปวง

ได้ความรู้อีกแล้วค่ะ

 

สาธุ สาธุ ขอให้คนทั้งโลกเปลี่ยนแปลงความโกรธแค้นเป็นให้อภัยกัน โลกนี้ก็จะดำรงไว้ซึ่งความสันติสุข

 

ใช่แล้วค่ะ เพราะการให้ก็คือธรรมทานอย่าหนึ่ง
การให้ทานย่อมเป็นปัจจัยเป็นบันไดไปสู่สวรรค์ นี่ก็เป็นสิ่งมนุษย์เราผู้ซึ่งเจริญแล้วพึงปรารถนา

 

ปาล์มต้องขอโทษพี่กระสือด้วยครับที่วันนั้น อิอิ แกล้งพี่กระสือมากไปนิดssssssssssssssssssssss


(bb-flower

 

ใช่ครับการให้ธรรมเป็นทาน ชนะการให้ทั้งปวง ดังนั้นผมขอบทความนี้ไปแจกต่อนะครับ [b-hi]

 

โมทนาค่ะ ได้ความรู้อีกแล้วอ่ะ เด๋วจาช่วยเอาความรู้นี้ไปเผยแผ่ต่อนะคะ ขอบคุณค่ะ=^0^=

 

สวัสดีมีชัย พรพระประเสริญสุดขอปกป้องคุ้มครองรักษาท่านทั้งหลาย
ขอแจม อภัยทานนิดนะครับ
เอาแค่ อภัยทานก่อน ก่อนจะขึ้นธรรมทาน
คนเราจะช่วยเหลือสัตว์โลกได้ ก็เริ่มที่ตนเองก่อน ครอบครัว บ้านเมือง ประเทศชาติ ..... แลจักรวาล
....จะทำการสิ่งใด ควรเตรียมตัวให้พรักพร้อม จะออกรบ...เตรียมทหารจะออกศึก ฯลฯ.... เช่นเดียวกัลล ป้อมปราการไม่ได้มียาม ขาดกองกำลังที่ดี เมื่อข้าศึกโจมตี ตอนนั้นเข้ามาเต็มพื้นที่ไปหมด ต้องรอให้ข้าศึกซาลง จะกู้ก็ยาก แสนลำบากเหลือเกิน ต้องปฏิรูปฟื้นฟูกันนาน บางตนเสียเมืองไปเลย ฉิบหายกันใหญ่
....จะรอให้ข้าศึกเข้ามาตี เข้ามาครองใจเราก่อน หรือเราควรหมั่นฝึกซ้อมรบ เตรียมให้พรักพร้อมครับ เช่นเดียวกัลลลล หัวเมืองใหม่ แรกๆๆ ย่อมได้ทหารเลว ...อ่า..แค่ยินเสียงกลอง ข้าศึกมือไม้ก็อ่อนแรง ยิ่งมองเห็นกลุ่มควันข้าศึกที่เคลื่อนมา ก็หวิวๆๆลมจับ ชักกระตุกแล้ว

 

ข้าศึกในที่นี้ เริ่มที่ โทสะ ......มากเข้า เป็น..พยาบาท
เมื่อถึงตอนนั้น ข้าศึกเข้าครอบงำแล้ว ...อ่า...
ท่านทั้งหลายเข้าใจสิ่งที่ผมจะพยายามบอกท่านหรือไม่ครับ ว่า การอภัยทาน มีการเตรียมตัวยังไงบ้างครับ ท่านใดมีตำราพิชัยสงครามช่วยสงเคราะห์ทีครับ

 

สาธุค่ะ การให้อภัยทาน(ธรรมทาน)ย่อมชนะเสียซึ่งทานทั้งปวง
หากเราได้ทำ เราก็จะทำได้

 

จาพยายามให้อภัยทุกคนที่ทำมะดีกะเราอ่ะ จาได้มะมีเวรมะมีกรรมต่อกันอีกก เมื่อเช้าเพิ่งรู้สึกมะชอบใจคนคนนึง แต่ตอนนี้อภัยแล้วว สบายใจขึ้นเยอะเลยอ่ะ คิดถึงบ้านจังเลย แงๆๆ อยากกลับบ้าน

 

ไปถามคนนึงมา

..แกบอกว่า ธรรมทานหรืออภัยทาน ... ต้องใช้กำลังใจสูงมาก เพื่อตัดซึ่งกรรมไม่ดี ไม่พอใจต่อกัน.. ใช้พรหมวิหารสูง....

 

ยอมรับนะค่ะ
บางครั่ง การให้อภัย มันอยากส์..
แต่ พอ โมหะ ผ่านไป ..ทำให้ การให้อภัย ง่ายขึ้น

 

ขอ เอาไป เผยแฟร่ นะคะ

ดีมาก ๆ ๆ ค่ะ

เวบฯ

 

ธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นของละเอียด..ผมลองคิดๆดูธรรมะข้อนี้ ... เลยเอามาโพสต์ลองให้อ่านกัน .. หากไม่ถูกต้องประการใด ก็ขอขมาไว้ก่อน ..แต่ก็ตั้งเจตนาไว้ที่การสนทนาธรรม ตามกำลังปัญญาตัวเองจะพึงรู้ และเข้าใจ(เอาเจตนาผมก็พอนะ ไม่อยากรับกรรม ที่แต่งธรรมะมั่ว ฝึกอภัยทานยังไงเล่า อิอิ)

*********--- กำลังใจของผู้ให้อภัยทาน ---**********

.......... กำลังใจเริ่มๆของอภัยทาน ---> เป็นอภัยทานเล็กๆน้อยๆที่เราไม่สนใจมาก แต่เกี่ยวข้องกะเราว่า ตกลงกันไว้ยังงั้น หรือน่าจะเป็นแบบนั้น ตามสักกายทิฏฐิของแต่ละคนที่มีมา......... เช่นว่า เขายืมยางลบเราไปแล้วเอามาคืนโดยไม่ขอบคุณเราเลย ...ในสักกายทิฏฐิของเรา เราย่อมคิดว่า เขาน่าจะขอบใจเราบ้าง ตามธรรมเนียม ...จริงๆ ไม่จำเป็น ในเมื่อเรามีกำลังทานบารมีพอควร ของแค่นี้ไม่ประสาไม่ถือโทษโกรธหรอก จะขอบคุณหรือไม่ขอบคุณก็แล้วแต่นะ ขอให้เธอมีความสุขจากทานของเรา ไม่คิดมาก..

.......... กำลังใจกลางๆของอภัยทาน ---> เป็นอภัยทานที่ต้องใช้กำลังใจสูงขึ้นอีกหน่อย เป็นระดับสิ่งของหึงหวงใหญ่ๆ ที่ขาดไปก็ไม่ตาย แต่เสียหายพอควร เช่น โดนคนพังรถเราเละ โดนคนถล่มบ้านเรา โดนขโมยเครื่องปริ้นท์ โดนขโมยเงิน โดนหลอกลวงให้เสียทรัพย์ไม่ถึงขั้นรุนแรงมาก ความโกรธของเราจากการมีผู้วาจาไม่ใคร่ครวญดีแล้วถากถางในสิ่งที่เรามักโกรธในสิ่งนั้นๆ...... ความหึงหวงหรือสักกายทิฏฐิในเรื่องเหล่านี้ เป็นเรื่องที่หนักเหมือนกัน... แต่ก็ไม่ใช่ว่า จะอภัยตลอด ยังงั้นบ้านผมเรียกโง่ จุดพักของอภัยทาน คือ อุเบกขา .... ก็ต้องดูเป็นรายไป ว่าจะปฏิบัติต่อเขายังไงตามความสมควร ตามสมควรที่ว่า คืออย่างน้อยต้องไม่เสียดุลกำลังใจ ........ แต่เมื่อต้องการจะเลื่อนระดับกำลังใจ ............ การอภัยตลอดเวลาในเรื่องเหล่านี้ เป็นการปฏิบัติการละสักกายทิฏฐิที่สูงขึ้นไปอีก แต่ในโลกปัจจุบันทำยาก ต้องมองทางดีๆ มิเช่นนั้นมารมีมากนัก .. ไม่มองทางการปฏิบัติดีๆ บ้านผมก็เรียกโง่อีกที ...

.............. กำลังใจอย่างสูงของอภัยทาน ---> ข้อนี้ผมขอบอกว่า ผมเดาๆละกัน แต่ก็ประเมินไว้ว่าน่าจะเป็นยังงี้ .. กล่าวคือ เป็นกำลังใจที่ละสักกายทิฏฐิของตัวเองได้เหมือบหมด หรือหมดไปเลย ... เป็นกำลังใจอภัยทานขั้นสูงสุด หากทำสำเร็จจริงๆ .. สักกายทิฏฐิหมด ก็เป็นพระอรหันต์นั่นเอง ......... สักกายทิฏฐิตัวนั้นคือ การรักชีวิต .... หากบุคคลใดสละได้หมดแม้กายตัวเอง ชีวิตตัวเอง บุคคลนั้นเป็นผู้ให้อภัยทานอันสูงสุด ..... อย่างเช่นว่า หากมีคนจะฆ่าเรา เรามีเมตตาว่า ยังไงเราก็ตายอยู่แล้ว นี่เราแก่แล้ว หากเรามีกรรมกับเธอมาแต่ชาติก่อนจริงๆ เธอจะฆ่าเรา เราจักให้ทานซึ่งชีวิตนี้....... อย่างนี้ก็ดีครับ แต่มันไปติดที่ว่า เรามีกรรมกันมาก่อน เลยยอมตาย ยังงี้กำลังใจยังน้อยอีก........ อยากให้ดีก็ต้องทำเรื่อยๆ จนไม่รู้ว่าเราจะให้อะไรเขาแล้ว เราให้ได้ทุกอย่างจริงๆ(เมีย กับลูก ท่านก็ทำทานมาแล้ว คิดดูสิ ..แต่ท่านตกลงกันมาก่อนนะว่าจะมาทำทานตัวนี้ตั้งแต่สมัยพระพุทธเจ้าพระกัสสปะมั๊งหลวงพ่อพระราชพรหมญาณเคยบอกไว้ อย่าไปว่าท่านเห็นแกตัวเด้อ) ... ทำสิครับ ทำแบบนี้แหละ แบบพระเวสสันดร เอาเล๊ยยย ... ฮิ้วววววววว กิ๊บบ กิ้ววววว หวีด วิ้ววววววววว ...


******** รวมความก็[ สักกายทิฏฐิ ]ตัวเดียว ........ ซึ่งเป็น subset ของความประมาท

******** ดูสิ ธรรมะท่านย่อขนาดไหน... เราต้องมาตีแผ่ความหมายเพื่อพัฒนาส่วนนี้อีกเยอะเด้อ พุทธบริษัท หากคนเข้าใจจุดละเอียดได้มาก ศาสนาก็จะเจริญไปอีกขั้น ...

 

อิอิ อ้นคิดได้กะเค้าด้วย โมทนาด้วยละกานนนนนะ[b-wai] (bb-flower

 

คนที่สละชีวิตตนช่วยคนอื่น เฃ่น ที่มีข่าวนานมาแล้ว คนช่วยอุ้มเด็กออกจากทางรถที่กำลังวิ่งมา แต่ตนเองหลบไม่พ้น เด็กรอด ตัวตาย เรียกว่าการให้ชีวิตเป็นทานหรือเปล่าครับ คุณคำอ้น

ถ้าเป็นการให้ทานชีวิตตนเองจริงๆ ก็เป็นกุศลมหาศาลเลยสิครับเนี่ย เท่าที่จำได้ ได้ยินข่าวแบบนี้ 2 ครั้ง

สงสัยจริง ว่า สองคนที่เห็นในข่าวนี่จะไปอยู่ที่ไหน

 

ทานที่ผมขอไป ไม่มีใครให้ ซ้ำยังลบ

ผมขอแค่ท่อยุ่ของท่าน ฤาษีตาไฟ แต่ไม่มีใครบอกผมเลยทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องมีสาระ จำเป็น ซ้ำยังลบคำถามผมอีกด้วย