แคร่ริมคลอง...วันวิสาข์พาไป "พิพิธภัณฑ์สักทอง"

ผมขออนุโมทนาบุญกับพี่ชานน ด้วยครับ บุญนี้ยิ่งใหญ่มากครับ

 

เพราะทางเดินจะเป็นทางที่เล็กนอกนั้นเป็นป่า...ขณะเดินมาถึงกลางทางพบกับ...สิ่งที่ไม่คิดได้พบ...คือ งูตัวใหญ่มาก มาขวางทางเดินของกระผมตอนนั้นตกใจไหมก็ไม่ได้ตกใจเพียงแต่สดุ้งและสงสัยว่าทำไมเขา(งูตัวใหญ่)นั้นต้องมาขวางทางเดินด้วยและทำไมตัวใหญ่มากและเวลากลางคืนเป็นเดือนมืด(ข้างแรม)ด้วยแต่เห็นชัดเจนและสว่างมากสีคล้ายๆทับทิมละยิบละยับและก็มีหงอนตรงหัวตัวยาวกะว่าประมาณ15-20 เมตรได้ถามจิตและบอกกับตัวเองว่าให้แผ่เมตตาให้กับผู้มาเยือน...ก็หลับตาแผ่เมตตาทางจิตโดยไม่ได้พูด...โดยส่งกระแสจิตไปให้และถามผู้มาเยือนว่าท่านต้องการอะไร...ท่านผู้มาเยือนตอบทางกระแสจิตมาว่าต้องการชมบารมีพระที่ประพฤติปฏิบัติธรรม...ก็ตอบไปว่าอาตมาเพิ่งบวชมาเป็นพระใหม่อยู่ไม่ได้ปฏิบัติดีเพียงแค่ทำหน้าที่ตอนบวชให้ดีที่สุด...ผู้มาเยือนตอบว่าจะบวชใหม่หรึอเก่า...ถ้าเราประพฤติปฏิบัติธรรมตลอดก็ขึ้นชื่อว่า...เป็นผู้ไม่ประมาทสมกับเป็น...สมณะ(บรรพชิต)ขอให้ทำต่อไปแล้วจะพบธรรม..ขออนุโมทนาสาธุกับท่านด้วย...กระผมจะถามต่อก็ไม่มีคำตอบทางจิตจึงลืมตาขึ้นมาก็ไม่พบแล้วไปแล้ว...ก็คิดว่างูตัวใหญ่ขนาดนี้จะหายไปไหนไวได้อย่างไร...แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรก็ไปทำวัตรต่อและก็ไปบิณฑบาต...ก็ทำกิจจะวัตรทั่วไปเช่นกวาดลานวัด...และกุฏิและสรงน้ำพร้อมปฏิบัติธรรม...จนถึงค่ำอีกวัน...ก็เดินไปทำวัตรเช่นเดิมเมื่อถึงกลางทาง....ก็พบ นกแค้วแมว(นกฮู) ตัวใหญ่มากเกิดมาเพิ่งจะเคยเห็นเป็นครั้งแรก...ที่เคยเห็นก็ในหนังตอนเด็กๆ...แต่ครั้งนี้ตัวใหญ่มากน้องๆหมา...ก็คิดว่าเมื่อวานพบงูมาวันนี้พบนก...ทำไมต้องเป็นอาตมาด้วย ก็หลับตาแผ่เมตตาให้ก็ลืมตาก็ยังอยู่เหมือนเดิม(ครั้งแรก)...หลับแผ่เมมตาอีก...ลืมตาก็ยังอยู่อีก(ครั้งสอง)ก็หลับตาแผ่เมตตาอีก...ก็ยังอยู่อีก(ครั้งสาม)จึงถามทางจิตว่าท่านต้องอะไร...ผู้มาเยียม..ตอบว่าแวะมาหาท่านพูดทาง(จิต)...และก็เดินมาและยิ่งเดินมาใกล้กระผมก็ใจเต้นแต่ก็มีสติตลอด...ถ้าไม่มีสติปานนี้คงได้วิ่งป่าราบแน่...จึงเข้าใจว่าการปฏิบัติธรรมจนจิตสงบและมีปัญญาทำให้เรามีสติสัมปชัญญะ...ในการพิจารณาทุกอย่างว่า...ความกลัวเป็นอย่างนี้หนี้เองใจจะเต้นแรงตัวจะสั่น...แต่ถ้าเราใช้สติคุ้มกาย(จิตคุ้มกาย)ไม่ให้หวั่นไหวให้มีสติตลอด...แล้วนกตัวใหญ่ก็เดินมาหาและถึงประชิดตัวแล้วก็บินแบบ...แนวตรง(พูดว่า)ไปก่อนคงได้เจอกันอีก...ก็หายไปเลย...ก็เดินไปทำวัตรตามปกติ...ก็ไม่ได้บอกใครเลย....จึงมาปฏิบัติสมาทาน...ไม่พูดและไม่ฉันทอาหาร3วันแต่มาทำวัตร์ตามปกติพร้อมบิณฑบาตทุกเช้า...จนมาออกสมาทานพระเพื่อนถามว่าท่านมาสรงน้ำที่ห้องนี้ไหม...จริงแล้วกระผมตอนที่บวชอยู่ป่าช้าจะสรงน้ำก่อนทำวัตร...เพราะถึงว่าจิตสะอาด...กายต้องสะอาดด้วย...แต่ก็หนาวมากที่นั้น...จากความเดิมที่พระเพื่อนถาม...ก็ตอบว่าไม่ได้มาเพราะจะสรงน้ำที่กุฏิตลอด...ท่านก็ว่าห้องนี้ท่านสรงประจำอยู่องค์เดียวแล้วใครสรง....ถามท่านอื่นก็ไม่มีใครสรง...จะมีแต่ท่านองค์ที่ไม่กลัวหนาว...กระผมก็ไม่ตอบและก็คิดต่อ...จนหลวงพ่อเจ้าอาวาสพาไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์หลวงปู่หล้า เขมปัตโต ที่ภูจ้อก้อ ได้ฟังธรรมท่านเรื่องพระคุณบิดาและมารดา...(พระอรหันต์ของลูก)
ท่านบอกพระอรหันต์มี2แบบ
1.พระอรหันต์ที่ประพฤติปฏิบัติทางธรรม(ฝึกจิตมาดีแล้ว)เรียกว่าพระอริยะบุคคล
2.พระอรหันต์ที่ไม่ฝึก...แต่เป็นผู้ให้กำเนิดเรามาเป็นคนและเลี้ยงดูเรา
ก็ได้ฟังธรรมท่านจบก็กลับวัดอีกหลายวันต่อมาหลวงพ่อสนองท่านมาเยียมและมาให้กรรมฐานและสอบอารณม์พระแต่ละรูปโดยกระผมจะถูกถามมากหน่อย...เพราะช่วงนั้นทั้งวัดผมจะสมาทานตลอดเช่นไม่ฉันข้าวและไม่นอนเป็นต้น...ต่อครับ

 

ขออนุโมทนาบุญกุศลที่พี่ชานนบวชเมื่อครั้งก่อน และขออนุโมทนาบุญกุศลกับการที่พี่กำลังจะบวชครั้งนี้ด้วยครับ

กรรมใดที่กระผมได้เคยกระทำต่อพี่ไม่ว่าจะด้วยกาย วาจา ใจทั้งชาตินี้และชาติที่ผ่านๆมาก็ขอให้พี่อโหสิกรรมให้ด้วยครับ และผมขออโหสิกรรมต่อกรรมที่พี่อาจจะเคยกระทำต่อผมทั้งชาตินี้และชาติที่ผ่านๆมาเช่นเดียวกัน สาธุ สาธุ สาธุ

 

จริงๆแล้วพระทุกรูปท่านก็ตั้งจิตตั้งใจกันประพฤติปฏิบัติกันมากเพราะได้ตั้งใจมาคือสมัครใจ...โดยรู้ว่ามาจะเจออะไรบ้างแต่ก็ไม่กลัวถือว่าการบวชพระเราต้องปฏิบัติให้สมเป็นกลุบุตรของพระพุทธศาสนา...ต่อครับหลวงพ่อสนองท่านจะมาที่วัดป่าช้ากลางพรรษาทุกปีเพราะท่านรู้ว่าพระที่นั้นตั้งใจจะบวชและตั้งใจปฏิบัติธรรมและส่วนมากจะไม่สึก...เป็นครูบาอาจารย์กัน...ท่านก็เทศน์เรื่องพระอรหันต์ของลูก...ท่านบอกว่าพระอรหันต์หรึอพระ(สมมุติสงฆ์)ออกจากวัดคือบิณฑบาตก็มีคนใส่บาตรให้...แต่ถ้าพระอรหันต์ของเรา(ลูก)ออกจากบ้านก็จะไม่ใครให้ทานเพราะเป็นอรหันต์ของเราคนเดียว...ท่านจึงเทศน์ว่า...ทุกท่านได้ทำหน้านี้กันดีแล้วหรึอยัง...ถ้ายังให้ทำก่อนไม่มีโอกาสทำ(ตาย)...ทำให้กระผมเข้าใจและก็น้ำตาซึ้ม...เข้าใจความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกนั้นเป็นรักที่บริสุทธ์ไม่มีอะไรจะยิ่งใหญ่อีกแล้ว...ทำให้กระผมเข้าใจเวลาทำบุญผมจะทำที่บ้านก่อนให้คนที่บ้านอิ่มก่อน(คือพ่อแม่และครอบครัว)ถึงจะให้คนนอกบ้าน...ถึงจะไปทำบุญที่วัดก็จะทำพอดีกับตัวเราเอง...บุญอะไรที่เราทำก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับบุญผู้ที่ให้เลือดให้กายเรามาถ้าไม่มีท่านเราก็คงไม่มีโอกาสมาอยู่จนถึงทุกวันนี้และได้พบพระพุทธศาสนา...ผมเชื่ออย่างหนึ่งว่าผู้รู้คุณต่อบิดาและมารดา(เลี้ยงดูพ่อแม่)สรรค์เปิด...นิพพานเปิด...และจะเป็นผู้มีปัญญาเข้าถึงทางธรรมได้...เพราะอะไร...ก็เพราะเจตนาคือจิตที่ดี...จะนำไปพาพบทางสว่าง...คือพบ กัณลยามิตรที่ดี...พบพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ...และพบสัจธรรมของชีวิต...เข้าใจชีวิตและจะหันมาปฏิบัติธรรมจนถึงวาระชีวิต...ถึงจะไม่ถึงชาตินี้(ชาติปัจจุบัน)ก็ต้องถึงแน่นอนเพราะจิตจะต่อเนื่องไปทุกพบทุกชาติที่เกิดมาเพราะทุกๆท่านได้ตั้งใจมาดีแล้ว...และตัวกระผมก็เชื่อว่าทุกๆท่านที่อยู่ณ.ที่นี้เป็นคนดีคนหนึ่งเพราะการที่เราได้มาเจอกันได้มาพบได้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่เป็นการพบและต่อสายบุญกันสิ่งที่ทุกๆท่านทำมาดีแล้วถึงจะผิดบ้างก็อย่าไปโทษตัวเองเพราะทุกคนมีสิทธิผิดพลาดได้หมด...ตัวกระผมก็ไม่ใช่คนดียังเลวอยู่และยังมีกิเลสที่ต้องขัดเกลาอีกมาก...แต่ขอให้เรามีสัจจะกับตัวเอง...ว่าเราจะทำวันนี้ให้ดีที่สุด...และพลังความดีที่เราบอกทุกๆวันก็จะเป็นพลังให้จิตใจเราเข็มแข็งและเป็นจิตบวก(คือจิตดี)ตัวกระผมเชื่อว่าเพื่อนๆสมาชิกทุกท่านทำได้และทำได้ดีว่าตัวกระผมอีก...ขอให้มั่นใจในความดีและคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าพร้อมทั้งพระสาวกและพระอริยะเจ้า(ครูอาจารย์ของทุกท่าน)ว่าเราเกิดมาไม่เสียชาติเกิดที่ได้พบศาสนาพุทธ...กราบลาสวัสดีครับ...คงไม่ได้เข้ามาที่เวปพลังจิตอีกนาน...ก็ขอบคุณทุกๆท่านที่ได้รู้จักกันมากระผมก็ไปกับหลายๆกลุ่ม...ก็ขอบคุณเจ้าของเวปคุณวีระชัย,พี่ตั้ม,คุณเล็ก,คุณปฏิหาริย์,พี่คลิก,คุณสนั่น,พี่มาลี,พี่เกษม,คุณธร,พี่กุ้ง,อาจารย์ไก่,พี่วิจิตร,พี่เมาว์,พี่สุดใจ,คุณชัยยา,คุณแอน,คุณมง,คุณพิช,คุณจิตประภัสร,คุณนาคา,พี่ลี,คุณเปี้ยก,คุณเมือง,น้องณคเดช,น้องซัน,คุณดาลิ,พี่พัด,พี่จิต,น้องมิ้น,น้องนิก,น้องเจน,น้องกร,น้องปู,น้องตุ๊กตาแก้ว,น้องสาวปีใหม่,คุณมุ่งเต็มใจ,น้องหน่อย,น้องโจ๊ก,และอีกหลายท่านที่ไม่กล่าวนามมา
ณ.ที่นี้ก็ต้องขอโทษด้วยครับ...การรวมทิปกันไปทำความดี(คือทำบุญ)เป็นช่วยกันบำรุงพระพุทธศาสนาให้อยู่ตลอดไปจนถึงคนรุ่นหลังให้ได้สืบต่อ....และที่ลืมไม่ได้...คือเจ้าของห้อง...น้องณ.จริงๆผมเข้ามาในพลังจิตก็เข้า3ปีกว่าก็ได้เจอกับเจ้าน้องณ.หลายครั้งแต่ไม่รู้มาสนิกกันได้ยังไร...บ้างท่านอาจคิดว่ากระผมทำไมไปทิปกับน้องบ่อยด้วยกันบ่อยๆก็อย่างที่บอกน้องณ.เข้าเป็นคนลุยและเป็นคนตรงๆมากคือ(ปากไว)แต่จิตใจดีครับ...ผมก็เถียงกับน้องเข้าบ่อยมากคือชอบแกล้งน้อง...แต่ก็ต้องยอมรับ...น้องเขามีความตั้งใจและมั่นคงในพุทธศาสนาก็อยากให้มีคนที่ตั้งใจเหมือนน้องและเพื่อนๆสมาชิกมากๆจะได้มีคนดีๆเกิดขึ้นในสังคมเยอะขึ้น...เพราะการสร้างคนดีจากคนหนึ่ง...ไปสู่อีกคนหนึ่งต้องใช้ความพยามสูงมากแต่เป็นการพิสุจน์...ว่าที่เราเกิดมา..สมกับที่เราได้เกิดพบพระพุทธศาสนา...ศาสนาของพระพุทธเจ้าท่านต้องการคนจริงพูดและปฏิบัติทั้งต่อหน้าและหลัง...แต่พระพุทธเจ้าท่านไม่ได้อะไรกับเรา....แต่คนที่ได้คือตัวเราได้จิตดีกลับมา...เป็นพุทธะ...และผมเชื่อว่าเพื่อนๆทุกท่านทำได้แน่นอนขอให้ตั้งใจไม่ย้อท้อ...ธรรมะ(ดวงตาธรรม)ต้องเกิดขึ้นกับเราไม่วันใดก็วันหนึ่งครับ...สุดท้ายนี้ขอให้ธรรมรักษาพี่ๆเพื่อนๆน้องๆและครอบครัวทุกๆท่านตราบเข้าสู่พระนิพพานเถอญ...
เฉลย...ที่กระผมไม่เจอวิญญาณ(สมัยที่บวชที่ป่าช้าอุบล)เพราะผมได้บอกกล่าวกับเขาแล้ว...แต่เขามาในรูปแบบกลิ่นกับเสียงแทนครับ...กราบลาสวัสดีครับ

 

วัดสังโฆญาณวิสุทธิโสภณ(ภูสังโฆ)

วัดสังโฆญาณวิสุทธิโสภณ(ภูสังโฆ) ตั้งอยู่บ้านกุดหมากไฟ หมู่ที่ 1 ตำบลกุดหมากไฟ อำเภอหนองวัวซอ จังหวัดอุดรธานี โดยมีพระอาจารย์วันชัย วิจิตโต เป็นประธานสงฆ์
เดินทางจากจังหวัดอุดรธานี ถึงอำเภอหนองวัวซอ บ้านอูบมุง บ้านกุดหมากไฟ ระยะทางประมาณ 60 กิโลเมตร

วัดภูสังโฆญาณวิสุทธิโสภณ (วัดภูสังโฆ, วัดป่าสังฆาราม) หรือที่ชาวบ้านเรียกว่า วัดเสิงเคิง เป็นวัดปฏิบัติสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต เป็นวัดที่เน้นหนักและเข้มงวดเรื่องการปฏิบัติภาวนา สถานที่สัปปายะ เหมาะอย่างยิ่งในการเร่งปฏิบัติภาวนาอย่างจริงจัง

การเดินทาง : มาจากตัวเมืองอุดร บนถนนอุดร-เลย ถึงทางแยกไปตัว อ.หนองวัวซอ เลี้ยวซ้าย ระยะทางตรงนี้ ประมาณ 22 กม. ตรงไปเรื่อย จะผ่านตัว อ.หนองวัวซอ ให้ตรงไปอีกบนถนนลาดยาง จนเกือบสุดถนน ให้เลี้ยวซ้ายไปทางบ้านกุดหมากไฟ ตามถนนลาดยางไปไม่ไกล จะต้องเลี้ยวซ้าย มีป้ายบอก ให้สังเกตป้าย และถามทางไปเรื่อยๆ จนสุดถนนลาดยาง จะมีทางเลี้ยวขวา (ถนนดินแดง) ไปเรื่อยๆ ก็จะถึงวัด

หรือเดินทางจาก อ.เมือง จ.อุดรธานี ก็นั่งรถสองแถวที่จะไปบ้านกุดหมากไฟ สุดสายเลย แล้วบอกให้สองแถวเลยไปส่งต่อที่วัดภูสังโฆ ได้เลย สองแถวจะรู้หมดทุกคัน ชาวบ้านจะเรียกชื่อวัดว่า วัดเสิงเคิงหรือวัดภูสังโฆ ก็จะทราบเป็นส่วนใหญ่

พระอาจารย์วันชัย วิจิตฺโต
ประธานสงฆ์​

พระอาจารย์วันชัย วิจิตฺโต เกิดวันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2491 อดีตนักเรียนเตรียมทหารรุ่น 8 และ จปร. รุ่น 19 ท่านได้ทำงานรับราชการทหารอยู่ระยะหนึ่ง จากนั้นจึงออกบวช แล้วได้พบหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน เป็นครั้งแรกที่มูลนิธิพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ซ.จรัญสนิทวงศ์ 37 ฝั่งธนบุรี เขตบางกอกน้อย กรุงเทพมหานคร

หลวงตามหาบัวได้ให้คำแนะนำว่า “ไม่ควรอยู่เร่ๆ ร่อนๆ ควรจะอยู่กับครูบาอาจารย์...”

จากนั้นไม่นานท่านก็เดินทางไปศึกษากับหลวงตามหาบัว ที่วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี

“...ถ้าเป็นน้ำก็แหวกลงไป แหวกจอกแหวกแหลงไป เห็นแล้วน้ำใสสะอาดซ่อนอยู่หลัง ความหมายมั่นสำคัญผิดนี่เอง แหวกความสำคัญทั้งหลายออก ออกให้หมด ธรรมทุกประเภท อนิจจังก็แล้ว ทุกขังก็แล้ว อนัตตาก็แล้ว แหวกออกๆ จนไม่มีอะไรจะแหวก ถึงน้ำใสบริสุทธิ์ ถึงจิตดั้งเดิม ตัวจริงของจิตเป็นแบบนี้ ใสสะอาดบริสุทธิ์ ไม่มีอะไรเลยเจือปน ใสแท้

เห็นธรรม บรรลุธรรม เห็นกายก็จริง เห็นเวทนาก็จริง เห็นจิตจริงๆ... ทุกสิ่งทุกอย่างจริงไปหมด... ฝึกแล้วฝึกเล่า ภาวนาแล้วภาวนาเล่า ทุกข์แล้วทุกข์เล่า

พยายามแหวกสิ่งที่คนทั้งหลายเขาละเลย ท่านเห็นอะไรท่านก็พินิจพิจารณาเป็นธรรม ได้ยินอะไรท่านก็พินิจพิจารณาเป็นธรรม ได้กลิ่นลิ้มรสได้สัมผัสอะไรก็พินิจพิจารณาอยู่อย่างนั้น ถึงเอียงซ้ายเอี้ยงขวามันก็ไม่เอียง ต้องปรับให้มันตรงอยู่เรื่อย ตรงความจริงอยู่เรื่อย ในที่สุดก็แหวกออกหมด เหลือแต่ความจริงของจิต... ทางภาคปฏิบัติ ปฏิบัติไปๆ เหมือนกับจะไม่เห็นฝั่งเห็นฝาอะไรเลย เหมือนกับไม่มีวันถึงไหน...

ถึง ต้องถึง... นักปฏิบัติไม่หยุดไม่ถอย ยังไงมันก็ต้องถึง เหมือนกับมืดสนิทจะไม่มีวันสว่างเลย เหมือนกับโง่ดักดานจนไม่มีวันรู้เลย... ไม่ใช่... มันค่อยเปลี่ยนแปลงไปๆ จากการประพฤติปฏิบัติของเรา เปลี่ยนแปลงไปทั้งหมด จากชั่วเปลี่ยนไปดี จากมืดเปลี่ยนไปสว่างไปเรื่อย จากขุ่นมัวเปลี่ยนเป็นผ่องใสไปๆ จากกิเลสก็เปลี่ยนเป็นธรรมขึ้นมา...”



คลิ๊กภาพเพื่อดูไสลด์

<!-- JW "Simple Image Gallery" Plugin (v1.2.1) starts here --><LINK rel=stylesheet type=text/css href="http://udn.onab.go.th/plugins/content/plugin_jw_sig/sig.css"> <STYLE type=text/css>.sig_cont {width:230px;height:220px;}</STYLE><SCRIPT type=text/javascript src="http://udn.onab.go.th/plugins/content/plugin_jw_sig/mootools.js"></SCRIPT><SCRIPT type=text/javascript src="http://udn.onab.go.th/plugins/content/plugin_jw_sig/slimbox.js"></SCRIPT><SCRIPT id=_ie_ready_ defer src="://"></SCRIPT>









































<!-- JW "Simple Image Gallery" Plugin (v1.2.1) ends here -->

 

เทศน์อบรมฆราวาส ณ วัดป่าบ้านตาด


เมื่อวันที่ ๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๕๑<O


ท่านวันชัยครองแต่ธรรมเต็มหัวใจ
<O

วัดโยธานิมิตรเป็นวัดที่เราบวชที่นั่นด้วย อยู่ที่นั่นด้วยมาสองพรรษา เราบวชได้ ๒ พรรษา จากนั้นก็ไปเตลิดเปิดเปิงเลยไม่ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดโยธานิมิตรอีกนะ ได้ ๒ พรรษาทีแรกเท่านั้น นอกนั้นก็ไป ไปเตลิดเปิง แล้วก็มาสร้างวัดที่นี่ ท่านด้วงเลยมาอยู่เป็นสมภารที่นั่น แล้วก็ตายเสียอีก ดูว่ารถไปชนกันทางบ้านศาลา ทางอำเภอหนองหานละมัง บ้านศาลาเราเคยเข้าไปรับผ้าป่าเขา ดูว่าวัดนั้นละ เขานิมนต์ท่านไปฉันเช้าที่นั่นในงานอะไร ไปตอนเช้า รถมาอย่างไรมาชนกันที่นั่น ท่านด้วงเลยตาย คราวนั้นตายกี่คนนะ (ตายเฉพาะหลวงตาด้วงครับผม) องค์เดียว (ครับผม) <O></O>​

ที่วัดโยธานิมิตรนี้ก็ไม่มีพระที่เป็นองค์พอสมควรจะครองวัดครองวาได้ เวลานี้ยังมองหาตัวไม่เจอ เราเข้าไปดูแล้ว นี่เป็นวัดที่เราบวชและอยู่ที่นั่นมาสองพรรษา บวชก็บวชที่นั่น โบสถ์ที่ร้างไปแล้วนั่นแหละเราบวชที่โบสถ์ นี่กำลังจะเริ่มสร้างโบสถ์ ก็พอดีท่านด้วงมาเสียไป โบสถ์นั้นเรายังไม่ได้ไปดูอีกเลย โบสถ์เก่าที่เราบวชนั่นมันพังไปแล้ว นี้กำลังจะปลูกเรียกว่าสร้างใหม่เลย เรายังไม่ได้ไปดูอีก<O></O>
นี่ยังไม่มีพระสมควรที่จะมาครองวัดโยธานิมิตร เราก็ยังไม่ได้เข้าไปดูอีก อันนี้ก็อยู่ในความรับผิดชอบของเราอย่างลึกๆ เพราะเราบวชวัดนี้ เราถือวัดนี้เป็นวัดของเราดั้งเดิมมา นี่จะสร้างโบสถ์เราก็เริ่มให้แล้ว ๑ ล้าน เอา สร้างปฐมฤกษ์ เราบอกอย่างนั้น โบสถ์หลังนี้กำลังเริ่มจะสร้างเราก็ให้ ๑ ล้านเป็นปฐมฤกษ์ เราให้ก่อนอื่นแหละ ทีนี้พอดีท่านด้วงมาเสียเสีย เราก็ยังไม่ได้ไปดูโบสถ์อีกนะ โบสถ์ที่เราบวชนั้นพังลงไปแล้วละ นี้กำลังจะเริ่มสร้างขึ้นที่เก่า กำลังจะเริ่มสร้างพอดีท่านด้วงก็เสียไป เราเองก็ไม่ได้เข้าไปดู <O></O>
นั่นละเป็นวัดที่เราบวช บวชที่วัดโยธานิมิตร พอบวชแล้วก็อยู่นั้นสองพรรษา ก็ออกจากนั้น ออกแล้วเตลิดเปิดเปิงจนกระทั่งป่านนี้ เลยไม่ได้กลับมาจำพรรษาที่วัดโยธาอีก ท่านพระครูวัดโยธานิมิตรท่านเสียไปดูเหมือนจะสิบกว่าปีแล้วมัง ท่านเป็นเจ้าอาวาส เป็นอาจารย์ของเรา ท่านสวดกรรมวาจาให้เรา ท่านเสียไปแล้ว ท่านด้วงเป็นพระหนุ่มน้อย แล้วขาดสมภาร ท่านจะไปเอาใครมาเป็นสมภาร เราตัดขาดสะบั้นไปเลย อย่าเอามาเป็นอันขาด ว่าอย่างนี้เลย เราดูแลอยู่นะวัดนี้น่ะ เราว่าอย่างนั้นเลย <O></O>
เอาสุ่มสี่สุ่มห้าเป็นยักษ์เป็นมารมากินวัดกินวาประชาชนได้เหรอ ท่านเจ้าคุณนั่นละเจ้าคุณวัดโพธิ บอกอย่างขาดสะบั้นเลย อย่าเอามาเป็นอันขาด ว่าอย่างนั้นเลย คือระบุชื่อมาแล้ว เราก็ตัดทันทีเลย เพราะฉะนั้นท่านด้วงจึงให้เป็นสมภารอยู่นี่แหละ มันก็ใหญ่โตขึ้นไปเองแหละคนเรา กินทุกวันนี่นะ เราว่า พอดีโตขึ้นมาขนาดนี้ก็เลยตายเสีย เดี๋ยวนี้ยังไม่มีสมภารวัด สมภารวัดนี่สำคัญนะ หัวหน้าวัดสำคัญมากทีเดียว รวมในจุดนั้นหมด เราก็ไม่เคยเป็นสมภารที่ไหนก็มาเป็นที่นี่ เป็นที่นี่ก็เป็นวัดป่าไปเลยเทียว<O></O>
ท่านพระครูท่านก็มาเยี่ยม ท่านมาหา สร้างวัดใหม่ๆ ท่านก็มา มาได้สองสามครั้งละมัง ท่านมาเยี่ยม พระครูวัดโยธาท่านก็เสียไปแล้ว นั่นละกรรมวาจาของเรา โบสถ์หลังนั้นว่าจะสร้างใหม่ เราก็เริ่มให้แล้ว ๑ ล้าน แต่เวลานี้ท่านด้วงเสียไป จะเป็นอะไรต่อไปก็ไม่ทราบ ก็ไม่พ้นที่เราจะดูแลอยู่ วัดโยธานิมิตรเป็นวัดที่เราบวชอยู่ที่นั่น เราก็บวชโบสถ์หลังนั้นละ แล้วจะสร้างขึ้นมาใหม่ เราก็เริ่มให้ไป ๑ ล้านแล้ว พอดีท่านด้วงเสียไป ไม่ทราบจะปฏิบัติกันอย่างไรเราก็ไม่ทราบนะ<O></O>
วัดป่าภูสังโฆ ถวายปัจจัยจำนวน ๓๒๗,๗๐๐ บาท พอใจ ได้เงินมาจากไหนตั้งสามแสนสี่แสน พ่อแก่อยู่นี้สักเท่าไรนานไม่เห็นได้เงินมาเป็นแสนๆ อย่างนี้วะ เก่งกว่าอาจารย์วะท่านวันชัย เอาเก่งอย่างนี้ให้เก่งไปเถอะเราไม่ว่า ให้เก่งไป ได้เท่าไรขนมาให้เรา บอกอย่างนั้นนะ ท่านวันชัยอยู่ที่นั่นก็ดีสงัดดี พระจำนวนเท่าไรเวลานี้ (๒๕ องค์เจ้าค่ะ) ก็นับว่ามากอยู่ แล้วอาหารการฉันทำอย่างไร วัดก็ไกลด้วย อาหารการขบฉันจัดกันอย่างไร (พอเป็นไปเจ้าค่ะ) <O></O>
เออ พอเป็นไป กรรมฐานเราต้องเขียมเสมอ เหลือเฟือไม่ได้ ภาวนาไม่เป็นท่า ต้องเขียมเสมอ เรานี่นักเขียม เขียมมาแล้วนะ การฝึกทรมานเจ้าของนี่มักจะอดอาหารละมากกว่าเพื่อน คือภาวนาดี จนท้องเสีย จะอดอาหารตลอดเลยถึง ๙ ปี พอลงเวทีแล้วท้องก็ไม่ลงด้วย มันก็ไปของมันเรื่อยๆ จนจะตาย ได้ยาหมอเติ้งมาฉัน เลยระงับดับไปเลยนะ ยาหมอเติ้งดีอยู่ ไม่งั้นเราตายแล้วตั้งแต่ชนพรรษาที่เท่าไร กำลังจะเริ่มช่วยชาติ โรคนี้ก็กำเริบหนักเข้า พอดีได้ยาหมอเติ้งมาฉันเลยหายตั้งแต่บัดนั้นจนกระทั่งป่านนี้ ยาดีอยู่นะยาหมอเติ้ง<O></O>
ทางนั้นก็มีวัดภูสังโฆกับวัดผาแดง ธรรมลีอยู่ที่นั่น มีแต่พระมากๆ ทั้งนั้นละอยู่ที่นั่น เราไม่ค่อยได้ไปไหนละเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยไปไหน ไปตามจุดที่จำเป็นๆ เท่านั้น ที่จะไปเยี่ยมวัดนั้นวัดนี้ไม่ค่อยได้ไป ธุระของเรามีมากต่อมาก วันหนึ่งๆ ไม่ว่างนะ ท่านวันชัยก็ดี มีหลักใจเรียบร้อยแล้ว มาพูดเรื่องจิตตภาวนาให้ฟังทุกอย่างๆ เราก็เพียงคอยแนะๆ เท่านั้น ก็ผ่านไปได้ เรียกว่าผ่านได้แล้วท่านวันชัย ผ่านได้โดยสมบูรณ์ ไม่มีอะไรละ กิเลสตัณหาตัวไหนไม่มี เรียกว่าขาดสะบั้นไปเลย ครองแต่ธรรมเต็มหัวใจ ถ้าธรรมครองใจแล้วสบายมาก ถ้ากิเลสครองใจเป็นไฟไปเลย มันต่างกัน <O></O>
วันนี้สายแล้วจะไปธุระของเราละวันนี้ก็ดี ไปทุกเช้านะ ส่วนมากไปโรงพยาบาลเอาของไปส่งโรงพยาบาลนั้น โรงพยาบาลนี้ ไปทุกวัน เอาของไปส่งทุกวัน เมื่อวานหรือวันไหนทางเขารักษาป่าอะไรที่ภูหลวง ทางภูหลวง พวกเขารักษาป่ามีกี่ครอบครัวเขามาขออาหารทางนี้ละไป เราก็ทุ่มให้หมดเลย นี่เขารักษาป่า ทางภูหลวงรักษาป่ารักษาสัตว์ มีเท่าไรครอบครัวนะ เขาก็บอกครอบครัวมา เรามีเท่าไรก็ทุ่มให้หมดเลย อยู่ในโกดังทุ่มให้หมด เพราะวัดเรานี้พูดตรงๆ เป็นวัดทุ่ม ทุ่มตลอดไม่มีคำว่าเก็บ มีแต่ทุ่ม มีเท่าไรทุ่มเลยๆ วัดนี้เป็นวัดจ่ายตลอดด้วยความเมตตา ไม่ใช่อะไรความเมตตา มีเท่าไรหมด สำหรับวัดนี้ไม่มี มีไม่ได้ ความเมตตากวาดออกหมดเลย เอาละให้พร<O></O>
<O> </O>

รับชมและรับฟังพระธรรมเทศนาของหลวงตา ได้ที่<O></O>


www.luangta.com หรือ www.luangta.or.th<O></O>


และสถานีวิทยุเสียงธรรมเพื่อประชาชนFM 103.25 MHz<O></O>


และเครือข่ายทั่วประเทศ<O></O>​

 

(เวปพระป่า)รูปภาพสถานที่วัดป่าภูสังโฆ
http://www.watpa.com/board_detail1.asp?board_id=24

 

กรรมใดที่กระผมเคยทำให้ พี่ชานน ขุ่นข้องหมองใจ ไม่ว่าจะทาง กาย วาจา ใจ
ทั้งที่รู้ และไม่รู้ ข้าพเจ้ากราบขอขมา และขออโหสิกรรม ขอให้พี่อย่าถือโทษ
กับน้องเลยนะครับ

อนุโมทนา สาธุ ครับ

 

ขออโหสิกรรมให้กับพี่ชานนด้วยนะครับ ไม่ว่าจะมโนกรรม วจีกรรม ใดๆที่ได้เกิดขึ้น
ในตลอดหลายภพชาติที่เราได้เจอกันมา
ชาตินี้ ผมก็ยังได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างจากพี่
ต้องขอขอบคุณมากๆด้วยเช่นกันครับ

 

ขอเป็นเจ้าภาพไฟฉายพร้อมถ่าน

ไฟฉายพร้อมถ่าน 6 อัน วี ขอเป็นเจ้าภาพค่ะ จะโอนเงินผ่าน บัญชีพี่ชานน พรุ่งนี้
1,000บาท วี ถามแล้วไฟฉายพร้อมถ่านตกอัน 50 บาทอันใหญ่ค่ะ ที่เหลือ วี ขอร่วมทำบุญกับพี่ชานนค่ะ ต้องขอโทษพี่ชานนด้วย ว่าจะโอนวันนี้ แต่งานยุ่งมาก
เลิกงานก็มืดแล้ว ยังไงพรุ่งนี้โอนแน่นอนค่ะ ขออนุโมทนาบุญกับพี่ชานนด้วยค่ะ

ได้โอนเงินแล้ว เวลา 07.48 05/03/11
LOCAT 4677
SEQ 4006
FROM A/C 2167086
TO A/C 2242314495
AMOUNT 1000.00

อนุโมทนาบุญค่ะสาธุๆๆ

 

ขออนุโมทนากับคุณชานนด้วยค่ะในเจตนาอันเป็นกุศลและบุญกุศลที่จะบังเกิดในอนาคต

ส่วนกรรมใดใดที่พี่ได้ล่วงเกินทั้ง กาย วาจา ใจ
ได้ประมาทพลาดพลั้งทั้งต่อหน้า ,ลับหลัง ,เจตนาก็ตาม หรือไม่เจตนาก็ตาม
พี่ขอขมากรรมและอโหสิกรรมทั้งหมดทั้งสิ้นค่ะ

 

ขออนุโมทนากับคุณชานนคนไทยด้วยครับ

ขออนุโมทนากับคุณชานนคนไทยด้วยครับในเจตนาอันเป็นกุศลและกุศลที่จะบังเกิดในอนาคต
ส่วนกรรมใดใดที่ผมได้ล่วงเกินทั้ง กาย วาจา ใจ
ใด้ประมาทพลาดพลั้งทั้งต่อหน้า ,ลับหลัง ,เจตนาก็ตาม หรือไม่เจตนาก็ตาม
ผมขอขมากรรมและอโหสิกรรมทั้งหมดทั้งสิ้น ด้วยครับ
<!-- google_ad_section_end --> __________________

 

รวมผลงานหนังสือ "หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน" วัดป่าบ้านตาด หนังสือเหล่านี้เป็นหนังสือที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงสรีระหลวงตา



-กายคตาสติ

-คุยกันกับลูกศิษย์

-ความลึกลับซับซ้อนของจิตวิญญาณ

-กิเลสเป็นภัย

-ชาติสุดท้าย

-ธรรมชุดเตรียมพร้อม

-ปฎิปทา พระธุดงคกรรมฐาน

-ประวัติท่านพระอาจารย์มั่น

-ปัญญาอบรมสมาธิ

-มารู้จักวัดป่าบ้านตาด

-มหัศจรรย์มหาบุรุษผู้ยิ่งใหญ่

-วิธีทำสมาธิแบบหลวงปู่มั่น

-หยดน้ำบนใบบัว

-เข้าสู่แดนอวกาศของจิตของธรรม

-ไม่มาเกิดมาตาย เรียกว่าชาติสุดท้าย


เครดิต คุณ LuFyKung ณ เวปแผ

 

ขอ อนุโมทนา กับ คุณ ชานน อย่างสูงในการบวชเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร์และบุญกุศลจากนี้ต่อไปในอนาคตด้วยครับ รวมถึงผู้ร่วมอุปสมบททุกท่าน

กรรมใดที่ผมล่วงเกิน ขอขมาและขออโหสิกรรมด้วยครับ

 

อนุโมทนากับพี่ชานนนและผู้ร่วมบวชทุกท่าน รวมถึงผู้ร่วมบุญทุกท่านด้วยค่ะ

สิ่งใดที่หน่อยได้เคยล่วงเกินพี่ชานนแม้นด้วยกาย วาจา ใจ ตั้งใจหรือไม่ แม้นในชาตินี้หรือชาติใด หน่อยขอพี่ชานนได้โปรดงดโทษ อโหสิกรรมให้หน่อยด้วยค่ะ

และหากพี่ชานนได้เคยล่วงเกินหน่อย หน่อยของดโทษอโหสิกรรมให้พี่ชานนทุกประการค่ะ

หน่อยได้ฝากชุดไตรและชุดกลดให้เพื่อนไปฝากไว้ที่ชมรมพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายาแล้ว โดยให้เอาไปฝากไว้ภายในวันศุกร์ที่ ๑๑ มีนาคมนี้ค่ะ

เจ้าภาพชุดไตรได้แก่
* แม่ของหน่อย
* หน่อย
* พี่เอ็ง (ทริปงานบุญประทายข้าวเปลือก ณ วัดป่าบ้านตาด กราบหลวงปูจันทร์เรียน วัดถ้ำสหายจันทร์นิมิต และ วัดภูสังโฆ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔)
* พี่ดร (ทริปงานบุญประทายข้าวเปลือก ณ วัดป่าบ้านตาด กราบหลวงปูจันทร์เรียน วัดถ้ำสหายจันทร์นิมิต และ วัดภูสังโฆ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔)
* พี่จิ๋ม (สมาชิกเว็บพลังจิตในนาม "ร่มบุญ")
* พี่ไก่ (ญาติธรรมของหน่อย นอกเว็บพลังจิต)
* พี่หญิง (สมาชิกเว็บพลังจิตในนาม "ญ ผู้หญิง")
* ปืนไฟ (สมาชิกเว็บพลังจิตในนาม "ปืนไฟ" จากกระทู้รวมพลคนรักพระนเรศฯ)

เจ้าภาพชุดกลดได้แก่
* น้องโจ๊กและคณะที่เคยได้ไปร่วมทริปบุญกับพี่ชานนปีที่แล้ว งานเปิดสามแดนโลกธาตุ ณ วัดป่าบ้านตาด

ขอบคุณเพื่อนตั้ว มา ณ ที่นี้ ในการนำบริขารทั้งหมดไปฝากไว้ให้ที่ชมรมพุทธศาสนา มหาวิทยาลัยมหิดล วิทยาเขตศาลายา

อนุโมทนาบุญทุกท่านค่ะ

 

ส่ง EMS อาสนะไหมพรมถักให้ตามที่อยู่ที่แจ้งไว้เรียบร้อยแล้วนะคะ

คาดว่าน่าจะถึงประมาณวันพรุ่งนี้ค่ะ..สาธุ..

 

เดี๋ยวขอคั่นรายการงานบวชสักหน่อยนะคะ มาว่ากันเรื่องงานบุญอีกสักนิด
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา โอ๊ะๆๆๆ *-*" อย่าเพิ่งต่อว่านะ
ผ่านมาแค่สี่ซ้าห้าวันเองนิ แฮะๆ...
แม้มันจะผ่านมาหลายวันแล้ว แต่ก็ตั้งใจมาบอกกล่าวให้ทราบกัน
วัดดูแล้วสันหลังยังยาวเท่าเดิม ตามเนื้อตามตัวก็มะค่อยจะมีขนเหมือนเดิม ^^
ความขี้เกียจก็มีพอปะปรายเหมียนเดิม อิอิ
ที่มาได้ล่าช้านี่ก็เพราะ เพิ่งจะโล่งๆ จากงานประจำ ที่กระหน่ำกันมา
ก็เลยเอามาบอกเล่ากันให้ทราบๆ หวังว่าคงไม่ช้าเกินไปเนอะ
จริงๆ พี่ธร ได้โพสต์ในกระทู้คุยกันฉันท์เพื่อนไปแล้ว
แต่ ณ ก็อยากเอาบรรยากาศมาเล่าสู่กันฟังอีกที

 

...วันนั้น...วันอาทิตย์ที่ 6 มีนาคม ออกจากบ้านมาตั้งแต่ไก่ยังไม่ลูกคอ
พระอาทิตย์ยังไม่ลืมตาตื่น พระจันทร์ยังยิ้มแฉ่งอยู่บนฟ้า
ดวงดาวก็ยังส่งสายตาวิ้งๆ มาให้ อยากจะส่งสายตาวิ๊งๆ ตอบไปบ้าง
แต่ไม่รู้ว่าบรรดาดาวดวงเล็กดวงน้อย จะต๊กกะจายหนีหายกันไปหมดหรือเปล่า...อิอิ
ก็มีนัดค่ะ...มันเป็นเรื่องแสนธรรมดาของคนสวย ย่อมมีนัดบ่อยเป็นธรรมดา
มีนัดแต่เช้าตรู่ แถมเป็นนัดเที่ยวแรกซะด้วยสิ ยังไงก็ต้องไปให้ทัน
6โมงเช้า ก็มาถึงท่าน้ำราชวงศ์จนได้
6โมง15 ก็ได้พบสบตาเรือด่วนเจ้าพระยาเที่ยวแรก
วุ้ย...นึกว่าไม่ทันนัดซะแล้วสิ โล่งใจเป็นที่สู๊ด..ด...ด

 

โดดลงเรือมาได้ก็นั่งรับลมไปเรื่อยๆ ชมธรรมชาติริมสองฝั่งแม่น้ำเจ้าพระยา
ดูภาพสวยๆ ไปพร้อมกันเลยเนอะ ไม่รู้จะบรรยายยังไง
...ลมชะโชย โรยชื่น รื่นเย็นผิว
คลื่นพะพลิ้ว ระรอก โยนสั่นไหว
ลมปะทะ ผิวหน้า ชุ่มฉ่ำใจ
ดวงตาใส มองล่อง ท่องสองทาง

 

...ริมฝั่งน้ำ เจ้าพระยา เลียบริมแม่
งดงามแท้ สองฝั่ง ดั่งกลาวขาน
รับลมเรื่อย เฉื่อยชม พระยาธาร
จิตสราญ เพลินพิศ มิตรสายชล