เหตุการณ์ใน-นอกโลก VS ภัยธรรมชาติ และupdate พายุสุริยะ

ถ่ายเมื่อวันนี้ 17 กุมภาพันธ์ 11 เวลาประมาณ 18 น. <fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend>




</fieldset>

 

ดูภาพพระอาทิตย์ระเิบิดวันที่ 15 กพ ตรงกับโลกเราพอดี

 

September 29, 2009:



Planning a trip to Mars? Take plenty of shielding. According to sensors on NASA's ACE (Advanced Composition Explorer) spacecraft, galactic cosmic rays have just hit a Space Age high.


"In 2009, cosmic ray intensities have increased 19% beyond anything we've seen in the past 50 years," says Richard Mewaldt of Caltech. "The increase is significant, and it could mean we need to re-think how much radiation shielding astronauts take with them on deep-space missions."

​

Above: Energetic iron nuclei counted by the Cosmic Ray Isotope Spectrometer on NASA's ACE spacecraft reveal that cosmic ray levels have jumped 19% above the previous Space Age high. [larger image]

The cause of the surge is solar minimum, a deep lull in solar activity that began around 2007 and continues today. Researchers have long known that cosmic rays go up when solar activity goes down. Right now solar activity is as weak as it has been in modern times, setting the stage for what Mewaldt calls "a perfect storm of cosmic rays."​

<table align="right" border="0" cellpadding="3" cellspacing="0" width="130"><tbody><tr><td width="100%">
</td></tr></tbody></table>"We're experiencing the deepest solar minimum in nearly a century," says Dean Pesnell of the Goddard Space Flight Center, "so it is no surprise that cosmic rays are at record levels for the Space Age."

Galactic cosmic rays come from outside the solar system. They are subatomic particles--mainly protons but also some heavy nuclei--accelerated to almost light speed by distant supernova explosions. Cosmic rays cause "air showers" of secondary particles when they hit Earth's atmosphere; they pose a health hazard to astronauts; and a single cosmic ray can disable a satellite if it hits an unlucky integrated circuit.
The sun's magnetic field is our first line of defense against these highly-charged, energetic particles. The entire solar system from Mercury to Pluto and beyond is surrounded by a bubble of magnetism called "the heliosphere." It springs from the sun's inner magnetic dynamo and is inflated to gargantuan proportions by the solar wind. When a cosmic ray tries to enter the solar system, it must fight through the heliosphere's outer layers; and if it makes it inside, there is a thicket of magnetic fields waiting to scatter and deflect the intruder.


Right: An artist's concept of the heliosphere, a magnetic bubble that partially protects the solar system from cosmic rays. [larger image]


"At times of low solar activity, this natural shielding is weakened, and more cosmic rays are able to reach the inner solar system," explains Pesnell.
Mewaldt lists three aspects of the current solar minimum that are combining to create the perfect storm:

1. The sun's magnetic field is weak. "There has been a sharp decline in the sun's interplanetary magnetic field down to 4 nT (nanoTesla) from typical values of 6 to 8 nT," he says. "This record-low interplanetary magnetic field undoubtedly contributes to the record-high cosmic ray fluxes." [data]

2. The solar wind is flagging. "Measurements by the Ulysses spacecraft show that solar wind pressure is at a 50-year low," he continues, "so the magnetic bubble that protects the solar system is not being inflated as much as usual." A smaller bubble gives cosmic rays a shorter-shot into the solar system. Once a cosmic ray enters the solar system, it must "swim upstream" against the solar wind. Solar wind speeds have dropped to very low levels in 2008 and 2009, making it easier than usual for a cosmic ray to proceed. [data]

3. The current sheet is flattening. Imagine the sun wearing a ballerina's skirt as wide as the entire solar system with an electrical current flowing along its wavy folds. It's real, and it's called the "heliospheric current sheet," a vast transition zone where the polarity of the sun's magnetic field changes from plus to minus. The current sheet is important because cosmic rays are guided by its folds. Lately, the current sheet has been flattening itself out, allowing cosmic rays more direct access to the inner solar system.


Right: The heliospheric current sheet is shaped like a ballerina's skirt. Image credit: J. R. Jokipii and B. Thomas, Astrophysical Journal 243, 1115, 1981.
"If the flattening continues, we could see cosmic ray fluxes jump all the way to 30% above previous Space Age highs," predicts Mewaldt. [data]


Earth is in no great peril. Our planet's atmosphere and magnetic field provide some defense against the extra cosmic rays. Indeed, we've experienced much worse in the past. Hundreds of years ago, cosmic ray fluxes were at least 200% to 300% higher than anything measured during the Space Age. Researchers know this because when cosmic rays hit the atmosphere, they produce an isotope of beryllium, ¹⁰Be, which is preserved in polar ice. By examining ice cores, it is possible to estimate cosmic ray fluxes more than a thousand years into the past. Even with the recent surge, cosmic rays today are much weaker than they have been at times in the past millennium. [data]


"The space era has so far experienced a time of relatively low cosmic ray activity," says Mewaldt. "We may now be returning to levels typical of past centuries."
NASA spacecraft will continue to monitor the situation as solar minimum unfolds. Stay tuned for updates.

Â
Author: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA​

<table align="center" border="1" cellpadding="5" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><td align="center">more information</td></tr><tr><td valign="top" height="70">Are Sunspots Disappearing? -- (Science@NASA)
Deep Solar Minimum -- (Science@NASA)
NASA's Future:US Space Exploration Policy
</td></tr></tbody></table>

 

<table border="0" cellpadding="2" cellspacing="2" width="100%"><tbody><tr><tr><td colspan="2" width="100%">!!! ALERT !!!
</td></tr><tr><td valign="top"> <table align="left" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1" width="100%"> <tbody><tr> <td width="25%">EDIS Code:</td> <td>UEV-20110222-29670-NZL</td> </tr> <tr> <td>Date&Time:</td> <td>2011-02-22 11:46:49 [UTC]</td> </tr> <tr> <td>Continent:</td> <td>Australia & New-Zealand</td> </tr> <tr> <td>Country:</td> <td>New Zealand</td> </tr> <tr> <td>State/Prov.:</td> <td>South Island, </td> </tr> <tr> <td>Location:</td> <td>Tasman Glacier, </td> </tr> <tr> <td>City:</td> <td>
</td> </tr><tr> <td colspan="2"> Event exciting : Earthquake of M6.3

Not confirmed information!
</td> </tr> </tbody></table> </td></tr><tr><td colspan="2" valign="top"> Description: </td></tr><tr><td colspan="2" valign="top"> The earthquake that struck Christchurch has caused some 30 million tons of ice to break off from New Zealand's biggest glacier. Tour guides at the Tasman Glacier in the Southern Alps say the quake caused the ice to "calve" from the glacier, forming icebergs in the terminal lake. Tourists of Glacier Explorer boats say the icefall caused waves of up to 3.5 meters in height which swept up and down the lake for 30 minutes. The glacier is about 120 miles (200 kilometers) from Christchurch on the west coast. The powerful earthquake struck Christchurch on Tuesday, toppling tall buildings and churches, crushing buses and killing at least 65 people.


แผ่นดินไหวที่ Christchurch ทำให้ น้ำแข็ง 30 ล้านตันแตกออกจากธารน้ำแข็งที่ใหญ่ที่สุดของนิวซีแลนด์ ไกด์นำเที่ยวที่ ธารน้ำแข็งTasman ตรงตอนใต้ของเืทือกเขาแอลป์ บอกว่า แผ่นดินไหวทำให้น้ำแข็งแตกออกมาจากธารน้ำแข็ง และรวมก่อเป็นภูเขาน้ำแข็งตรงปลายของทะเลสาป นักท่องเทีี่ยวตรงนั้นบอกว่าก้อนน้ำแข็งหล่นลงมาทำให้เกิดคลื่นสูงถึง 3.5 เมตร คลื่นกระเพื่อมขึ้นลงอย่างนี้ เป็นเวลา 30 นาที ธารน้ำแข็งนี้ จะยาวประมาณ 120 ไมล์ (200 กิโลเมตร) จาก ทางตะวันตกของฝั่งเมือง Christchurch

</td></tr></tr></tbody></table>

 

Ohio อเมริกา โดนพายุฝนและพายุหิมะถล่ม ไม่มีไฟฟ้าใช้เป็นพันๆ คน

<table width="100%" border="0" cellpadding="2" cellspacing="2"><tbody><tr><td colspan="2" valign="top" width="100%">2011-02-22 13:21:06 - Power Outage - USA

</td> </tr> <tr> <td colspan="2" width="100%">
</td> </tr> <tr> <td valign="top"> <table align="left" width="100%" border="0" cellpadding="1" cellspacing="1"> <tbody><tr> <td width="25%">EDIS Code:</td> <td>PW-20110222-29674-USA</td> </tr> <tr> <td>Date&Time:</td> <td>2011-02-22 13:21:06 [UTC]</td> </tr> <tr> <td>Continent:</td> <td>North-America</td> </tr> <tr> <td>Country:</td> <td>USA</td> </tr> <tr> <td>State/Prov.:</td> <td>State of Ohio, </td> </tr> <tr> <td>Location:</td> <td>Ohio-wide, </td> </tr> <tr> <td>City:</td> <td>
</td> </tr> <tr> <td colspan="2"> Event exciting : Severe weather
Damage level: Heavy (Level 3)
Affected people: 27000

Not confirmed information!
</td> </tr> </tbody></table> </td> <td align="right" width="440"> </td> </tr> <tr> <td colspan="2" valign="top"> Description: </td> </tr><tr> <td colspan="2" valign="top"> Thousands have no electricity in Ohio and schools are canceling or delaying classes in the wake of a storm that dumped heavy rain, ice and snow. FirstEnergy Corp. reported Tuesday that more than 27,000 customers had no power across northern Ohio, with more than half the outages in the Toledo area. The power company has said some customers may not have service restored until Wednesday. Monday's mix of rain, sleet and up to 7 inches of snow across the region has taken a toll on power lines and made roads dicey. The Akron and Canton schools closed Tuesday, while scores of other districts chose to open later. Airports in Columbus, Dayton and the Cincinnati area reported record rainfall for the date on Monday before a changeover to snow.
</td></tr></tbody></table>

 

บริเวณที่ active มาก กำลังจะหันหัวมายังโลกทางตอ/น แต่ยังไม่เห็นซะทีเดียว

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]APPROACHING ACTIVE REGION: [/FONT]A significant active region is about to emerge over the sun's northeastern limb. The underlying sunspots are not yet visible from Earth, but the region's towering magnetic canopy is already in view. NASA's Solar Dynamics Observatory (SDO) took this picture during the early hours of Feb. 23rd:

​

A better view is had by NASA's STEREO-B probe, stationed over the sun's eastern limb where it can see the region from top down. Recent movies beamed back by STEREO-B show flashes of extreme UV radiation and hints of magnetic instability. This could herald a period of renewed solar activity when the region turns toward Earth in the days ahead. Or the action could peter out beforehand. Stay tuned for updates.​

 

ระเบิด M Class อีกแล้ว

 

ดูรูป จากกราฟด้านบนที่ระเบิดไป M3.6

[FONT=Arial, Helvetica, sans-serif]EASTERN BLAST: [/FONT]The quiet didn't last long. Earth-orbiting satellites detected an M3-class solar flare at 0735 UT on Feb. 24th. The source was an active region located just behind the sun's eastern limb. The eruption produced strong radio emissions, a coronal mass ejection (not Earth directed), and this spectacular picture taken by NASA's Solar Dynamics Observatory:

การระเบิดฝั่งตะวันออกของพระอาทิตย์: พระอาทิตย์เงียบอยู่แป๊ปเดียว ดาวเทียมได้ตรวจจับเจอ การระเบิด (Solar flare) Class M3 - เวลา 7.35 UTC (ประมาณ 14.35น) วันที่ 24 กุมภาพันธ์ จุดที่เกิดระเบิดตั้งอยู่ด้านหลังพระอาทิตย์ ทางตะวันออกของดวงอาทิตย์ การระเบิดนี้ก่อให้เกิดรังสีอย่างแรง และมี CME (แต่ว่าไม่ได้พุ่งตรงมาแนวโลก)
​

 

The Mysterious Rumble of Thundersnow

February 24, 2011: NASA atmospheric scientists got an unexpected chance to study a curious phenomenon called "thundersnow" when a recent storm unleashed it right over their heads.

[ame="http://www.youtube.com/watch?v=5eQZMLdzUgU"][/ame]

The Weather Channel's Jim Cantore is surprised by an episode of Thundersnow in Dec. 2006. Credit: weather.com [[ame="http://www.youtube.com/watch?v=5eQZMLdzUgU"]YouTube video[/ame]]

Walt Petersen and Kevin Knupp have traveled far and wide to study winter storms. They never dreamed that the most extraordinary one they'd see – featuring freakish thundersnow, a 50-mile long lightning bolt, and almost a dozen gravity waves -- would erupt in their own back yards. The storm hit Huntsville, Alabama, on the evening of January 9th.

"This incredible storm rolled right over the National Space Science and Technology Center where we work,"says Knupp. "What luck!"

พายุนี้ตกลงมาตรง the National Space Science and Technology Center ตรงที่พวกเราทำงานพอดี

Snowstorms usually slip in silently, with soft snowflakes drifting noiselessly to Earth. Yet this Alabama snowstorm swept in with the fanfare of lightning and the growl of thunder.

ปกติหิมะจะค่อยๆ โปรยเกล็ดเล็กๆ นุ่มๆ ไม่มีเสียงลงมา แต่นี่...มีทั้งพายุหิมะ เสียงดังกึกก้อง ฟ้าร้องฟ้าผ่า อะไรมากมาย :boo:
Eyewitness Steve Coulter described the night's events: "It was as if a wizard was hurling lightning behind a huge white curtain. The flashes, muted inside thick, low hanging clouds, glowed purplish blue, like light through a prism. And then the thunder rumbled deep and low. This was one of the most beautiful things I've ever experienced.'"

It was a once-in-a-lifetime scene for anyone lucky enough to see it, but especially enthralling to scientists seeking the keys to nature's unique displays of power. Petersen and Knupp, with the help of graduate students from the University of Alabama-Huntsville, had their research equipment primed and ready.


The "instrument pen" at the National Space Science and Technology Center where researchers gathered data on thundersnow sizes, shapes and fall rates. The facility is operated for the Global Precipitation Measurement Mission. Photo Credits: Patrick Gatlin and Matt Wingo of UAH. Larger images: #1, #2

From his at-home workstation, Petersen can monitor lightning detector networks and control radars, which he used to measure and record the storm. But when the storm first hit his response was a little less scientific: "I was so excited that I ran outside in my house slippers to take pictures," he recalls. At around 10:30 p.m., he heard the first rumble of thundersnow. "My first thought was, 'excellent, a bonus!'"

What made this snowstorm act like a thunderstorm? Petersen explains:

อะไรที่ทำให้พายุหิมะ ทำตัวเหมือนพายุฝนฟ้าคะนอง?

"You rarely have lightning in a snowstorm. But in this case, some unique conditions set the stage for it. Moist air at the bottom of the storm was lifted up, rapidly forming snow and ice. Some of the snow even grew in pellet forms called 'graupel,'" he says.

Snowflakes and ice pellets of different sizes ascended at different rates--and they began to exchange charges. The process isn't fully understood, but it could be a result of particles rubbing together (like wool socks on carpet). As the cloud charged up, it began to act less like an ordinary winter snowstorm and more like a summer thunderstorm.

เกล็ดหิมะและเกล็ดน้ำแข็ง จะมีขนาดต่างๆ ตามลำดับของอัตราความเร็ว
:boo:


A negative image of thundersnow flakes. "Taking pictures of the snow flakes and inverting the images helps us to better define their shape (or 'habit') and thus to better interpret the way they grew- which tells us about physics of the thundersnow process," says Walt Petersen of NASA MSFC. [larger image]

It's no coincidence that the thundersnow was accompanied by massive roller coasters of air known as gravity waves. These waves are similar to waves in the ocean, but roll through the air instead of water.

ไม่ได้เป็นเหตุบังเอิญเลยที่พายุหิมะนี้เกิด ขึ้นจากการหมุนตัวของลม รู้จักกันในชื่อของคลื่นความโน้มถ่วง คลื่นนี้จะคล้ายๆ กับคลื่นของน้ำทะเลในมหาสมุทร แต่ว่าม้วนผ่านอากาศ แทนที่จะผ่านในน้ำ

"There was a nearly constant, uniform progression of gravity waves, starting at Monte Sano, a small mountain a few miles east of us, and moving westward, right over our building," says Knupp, who spent most of the storm's duration with his eyes riveted on instrument displays inside the team's mobile X-band radar van. "An easterly flow of air on the other side of the mountain ridge bumped into and was pushed over Monte Sano, forming 11 separate waves, about one per hour."

He believes the clockwork up and down motion of the waves created variations in the updrafts responsible for the heavy snow, leading to the charge separation that generated lightning. Unfortunately, he was knee-deep in computer displays instead of snow when the storm's most impressive lightning bolt set the sky aglow.

"This bolt reached from the tower on Monte Sano Mountain all the way to Molton, Alabama, about 50 miles away," says Knupp. "And I missed it."
Was he disappointed?

"I felt cheated, but it was worth the trade off. I learned some interesting things."
Spoken like a true scientist.

Author: Dauna Coulter | Editor: Dr. Tony Phillips | Credit: Science@NASA


​

<table class="table_generic" style="width: 595px;" summary="more information" border="1" cellpadding="0" cellspacing="0"><thead><tr><th scope="col">More Information</th></tr></thead><tbody><tr><td>Thundersnow Hits the Deep South -- nasa.gov
Dr. Knupp is a Professor of Atmospheric Science and director of severe weather research at UA-Huntsville.
Dr. Petersen is an atmospheric scientist at NASA's Marshall Space Flight Center. He leads a NASA-funded group that travels around the world gathering precipitation data that will support a network of Earth-monitoring satellites being developed by NASA called the Global Precipitation Measurement (GPM) mission. The snowstorm provided an excellent opportunity for Petersen's team to take detailed measurements of precipitation and use those observations as a type of database or model to simulate what the constellation of GPM satellites would see from space. By combining the observations at the ground with those of the polarimetric radar, Petersen's team expects to learn a great deal about the processes responsible for creating the snowfall, and more accurately measure the water content of the snow from space and the rate at which that snow-water equivalent accumulates on the ground.
Both Knupp and Petersen work at a Huntsville, Alabama, research center known as the National Space Science and Technology Center that houses scientists from NASA, UA-Huntsville, and other entities.
The team used university and NASA instruments including two lightning detector networks, an advanced dual polarization Doppler radar at Huntsville International Airport, and the National Weather Service Doppler radar at Hytop in Jackson County. Knupp also sent the university's mobile dual polarization Doppler radar unit to set up outside of New Market in northeastern Madison County.
</td></tr></tbody></table>

 

อะไรจะขนาดนั้น มาตั้งฉากที่ไทยเลยเหร๋อ? :boo:

 

จับตาการเรียงตัวของดาวเคราะห์ช่วงวันที่ 5, 8-10 มีนาคม คศ 2011 update 28 กุมภาพันธ์



ระดับความรุนแรง:ปานกลาง

ช่วงเวลา:Tue, 2011-03-01 - Mon, 2011-03-14

คำเตือน การคาดการณ์ครั้งนี้เป็นการทดลองระบบแจ้งเตือนภัยพิบัติอีกครั้งหนี่ง ซึ่งต้องใช้การเก็บสถิติเป็นจำนวนมาก การที่เราทำการคาดการณ์ให้ทุกท่านได้อ่านนั้นเป็นการรายงานให้ทุกท่านทราบ ถึงความเป็นไปบนโลกและนอกโลก ภัยพิบัตินั้นไม่ได้มีเพียงแผ่นดินไหวเพียงอย่างเดียว แต่มีเรื่องภัยเกี่ยวกับน้ำซึ่ง เป็นปัญหาสำคัญ ซึ่งเราเห็นความสัมพันธ์กับปฏิกริยาดวงอาทิตย์อย่างชัดเจน แต่การวัดสถิติแผ่นดินไหวนั้น ทำให้เห็นได้ง่ายที่สุด ไม่มีใครต้องการให้ภัยพิบัติเกิดขึ้นบนโลกสร้างความสูญเสียกับมนุษย์ และ สัตว์ แต่เนื่องจากภัยพิบัติมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นทั่วโลก เราจึงความจำเป็นต้องแจ้งเตือนให้ทราบล่วงหน้าตามวิธีการที่เรานำเสนอ ส่วนการนำข้อมูลเหล่านี้จะเป็นจริงหรือไม่ ผู้อ่านจะนำข้อมูลไปทำอะไรนั้น เห็นความสัมพันธ์หรือไม่ อยู่ที่วิจารณญาณของผู้อ่านเองครับ
ในเดือนมีนาคม 2011 จะมีปรากฏการณ์ดาวเคราะห์เรียงตัวอีกหลายครั้ง แต่คาดว่าจะไม่มีผลร้ายแรงต่อโลกมากนักในช่วงสองสัปดาห์แรกแต่จะเริ่มมีความ รุนแรงหลังวันที่ 14 มีนาคม เป็นต้นไป ซึ่งจะไปสรุปไว้ในคาดการณ์ครั้งต่อไป

โดยเริ่มจาก การเรียงตัวระหว่าง ดวงอาทิตย์ ดาวพุธ และ ทางช้างเผือกในแนวตั้งฉากวันที่ 2 มีนาคม ซี่งคาดว่าพระอาทิตย์จะมีปฏิกริยาตั้งแต่วันที่ 1 มีนาคม นอกจากนั้นยังมีเรียงตัวระหว่างดวงอาทิตย์ ดาวพุธ และ ดาวยูเรนัส



วันที่ 2 มีนาคม

หลังจากนั้นยังมีการเรียงตัวระหว่าง พระอาทิตย์ โลก และ ดวงจันทร์ ในวันที่ 5 มีนาคม เวลาประมาณ 1 UTC ซึ่งในวันเดียวกันก็มีการเรียงตัวระหว่าง พระอาทิตย์ ดาวพุธ และ ดาวพฤหัส ซึ่งในช่วงเดียวกันเราจะเห็นปฏิกริยาดวงอาทิตย์ในระดับ ปานกลาง-ใหญ่





วันที่ 5 มีนาคม

คาดว่าโลกจะมีแผ่นดินไหวระหว่างวันที่ 4-6 มีนาคม ขนาดประมาณ 6.2-7.2 ริตเตอร์ ด้วยความน่าจะเป็น 85% และเกิดการเปลี่ยนแปลงทางสภาพอากาศโลกเมื่่อพายุสุริยะมาถึงโลก



หลังจากนั้นในวันที่ 8-10 อาจจะมีเหตุการณ์แผ่นดินไหวอีกครั้งประมาณ 6.2-7.5 ริตเตอร์ ด้วยความน่าจะเป็น 40% ขึ้นอยู่กับความรุนแรงและทิศทางของปฏิกริยาดวงอาทิตย์ในวันที่ 4-6 มีนาคม
หลังจากนั้นในประมาณวันที่ 11 มีนาคม คาดว่าจะมีปฏิกริยาดวงอาทิตย์อีกครั้งแต่ยังไม่ชัดเจนนัก และ คิดว่าจะเป็นช่วงที่ดวงอาทิตย์เริ่มมีปฏิกริยาที่สูงขึ้นหลังจากนี้
ปฏิกริยาที่พระอาทิตย์

ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ เราเริ่มเห็นแนวปฏิกริยาสูงซึ่งจะเข้ามาเรียงตัวกับโลกในอีก 4 วันข้างหน้า ซึ่งตรงกับวันที่ดาวเคราะห์เรียงตัวในวันที่ 1-2 มีนาคม พอดี




ในวันที่ 26 กุมภาพันธ์ เกิดปฏิกริยาพระอาทิตย์มีพลังงานออกไปด้านหลัง ไม่โดนโลก แต่จะมีพลังงานระดับน้อยถึงปานกลาง มาถึงโลกในวันที่ 1-2 มีนาคม