นิพพาน จำเป็นต้องปฎิบัติธรรม-บำเพ็ญธรรม ให้ถึงที่สุดหรือไม่

จะพบนิพพาน จำเป็นต้องปฎิบัติธรรม ให้ได้ชาญ ญาณ หรือไม่ หรือต้องบำเพ็ญจิตให้ถึงไหน จึงได้พบนิพพาน ครับ

 

ผมเองไม่ได้ปฎิบัติและไม่ได้มีความรู้อะไรมากมายจริงจังอ่ะครับ
แต่ ผมพอจะยกเอาตำรามาดังนี้

พระอรหันต์มี 4 ประเภท
1. สุกขวิปัสสโก บรรลุธรรมอย่างง่ายๆ ไม่มีฤทธิ์ มีเพียงอาสวักขยาญาณ ทรงแค่ปฐมฌาณโดยไม่รู้ตัว
2. เตวิชโช ทรงวิชชาสาม ได้ทิพจักขุญาณ,อาสวักขยาญาณ
3. ฉฬภิญโญ ทรงอภิญญาหกประการครอบคลุม เตวิชโช
4. ปฏิสัมภิทัปัตโต ครอบคลุม 3 ประเภทแรก เพิ่มความสามารถด้านการทรงพระไตรปิฏก และภาษาทุกภาษา

 

ท่ายังมีทุขก้ทำต่อครับ ส่วนวิธีการก้ทำกันไปต่างๆนาๆ ทาน ศิล สมาทิ ภาวนา
ท่าพ้นทุขแล้วก้จบครับ

 

ตอบ ทุกคนบนแผ่นดินนี้ กำลังปฏิบัติธรรมอยู่แล้ว แบบไม่รู้ตัวจ้า...ถ้าไม่เชื่อ ลองเอาวิถึชึวิตของตัวเราเอง ไปเปรียบเทียบกับ อริยสัจจ์สี่ ในข้อที่สี่ ที่ชื่อว่ามรรคมีองค์แปด (หนทางดำเนินแห่งความดับทุกข์) มีวิถีชีวิคใครบนโลกนี้คลาดเคลื่อนจากมรรคแปดบ้าง เพียงแต่สิ่งที่ทำอยู่นั้นยังไม่เป็นบุญ เพราะถือว่ายังไม่มีสังกัดต่อพระพุทธศาสนา ไม่มีคำว่า "สัมมา" ทิฏฐิ "สัมมา" สติ "สัมมา" สมาธิ ฯลฯ นำหน้าในสิ่งที่เค้าทำกันอยู่ในชีวิตประจำวันจ้า...

ส่วนเรื่องฌาณ ญาณ จิต ธรรม เป็นสิ่งที่อิงอาศัยกันในตัวมันเองอยู่แล้ว ถ้าเราเข้าถึงเรื่องใดเรื่องหนึ่งได้จริงๆ เรื่องที่เหลืออยู่ เป็นอันรู้ได้ด้วยจ้า...

ส่วนจะต้องบำเพ็ญถึงไหน จึงจะได้พบนิพพาน ตอบว่า บำเพ็ญแค่ให้จิตหมดความยึดมั่นในตัวตนของตนเอง (ขันธ์ห้า)ได้ ก็ถึงนิพานได้จ้า...

 

ต้องบำเพ็ญและปฏิบัติครับ ถ้าไม่บำเพ็ญและ ไม่ปฏิบัติแล้วไม่มีความหวังที่บรรลุเลย
ปฏิบัติถึงไหนนั้นขึ้นกับบารมีที่สะสมมาครับว่าเต็มเมื่อไหร่ มันก็ต้องมีญาณคือพระ
วิปัสสนาญาณทั้ง 16 ข้อถึงจะดับทุกข์อย่างสิ้นเชิง

 

ที่ตอบมากันยังไม่ตรงนะครับที่ตรงๆ ต้องเป็นการล่ะสังโยชน์ 10 ประการครับ
ลองหาฟังดูของหลวงพ่อฤาษีลิงดำครับ เราต้องปฏิบัติตามนี้ครับถึงจะเห็นผลกันตรงๆ ขอแค่ได้โสดาบันในชาตินี้ก็มีโอกาสไปนิพพานครับ(เกิดไม่เกิน7ชาติถ้าเข้มข้น ก็อีกไม่เกิน1ชาติ)

 

ทำเอาผล ความสงบเป็นขั้นๆ ความสงบนั้นแหละ จะทำให้เราพอใจเป็นขั้นๆ ไป
แล้วเราไม่เหนื่อยนะ เหมือนคนทำอะไรเห็นผล เหมือนคนค่อยๆก่อร่างสร้างตัว มันพอใจในผลไปตามลำดับ

ดังนั้นแล้ว ถือศีล เบื้องต้น ทำสมาธิเบื้องต้น เจริญกุศลเบื้องต้น จิตใจจะสบายไปตามลำดับ

แล้วจะไปถึงที่สุดเอง

 

จะไปนิพพาน ยังไงก็ต้องได้ฌาน

 

อ้างอิง

พระอรหันต์มี 4 ประเภท
1. สุกขวิปัสสโก บรรลุธรรมอย่างง่ายๆ ไม่มีฤทธิ์ มีเพียงอาสวักขยาญาณ ทรงแค่ปฐมฌาณโดยไม่รู้ตัว
2. เตวิชโช ทรงวิชชาสาม ได้ทิพจักขุญาณ,อาสวักขยาญาณ
3. ฉฬภิญโญ ทรงอภิญญาหกประการครอบคลุม เตวิชโช
4. ปฏิสัมภิทัปัตโต ครอบคลุม 3 ประเภทแรก เพิ่มความสามารถด้านการทรงพระไตรปิฏก และภาษาทุกภาษา
__________________

ท่ายังมีทุขก้ทำต่อครับ ส่วนวิธีการก้ทำกันไปต่างๆนาๆ ทาน ศิล สมาทิ ภาวนา
ท่าพ้นทุขแล้วก้จบครับ

ขันธ์ ทำเอาผล ความสงบเป็นขั้นๆ ความสงบนั้นแหละ จะทำให้เราพอใจเป็นขั้นๆ ไป
แล้วเราไม่เหนื่อยนะ เหมือนคนทำอะไรเห็นผล เหมือนคนค่อยๆก่อร่างสร้างตัว มันพอใจในผลไปตามลำดับ

ดังนั้นแล้ว ถือศีล เบื้องต้น ทำสมาธิเบื้องต้น เจริญกุศลเบื้องต้น จิตใจจะสบายไปตามลำดับ

แล้วจะไปถึงที่สุดเอง
เห็นด้วยกับคำตอบที่อ้างอิงครับ ไม่ยึดติดอะไรมาก
ศีล สมาธิ ปัญญา

 

สาธุ สาธุ
นิพพาน คือการไม่ยึดติด แล้วจะเอาญาณ ชาญ ไปเพื่ออะไรอะครับ ไม่ต้องมีฤทธิ์ก็ได้นิคับ กลัวพอมีฤทธิ์จะวางไม่ลง เสียดายความยาก ทน มานาน เมื่อยมานาน

 

สาธุ สาธุ
บางท่านบอกว่า "จะไปนิพพาน ยังไงก็ต้องได้ฌาน"<!-- google_ad_section_end -->
<TABLE id=post4399067 class=tborder border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center><TBODY><TR vAlign=top><TD style="BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" class=alt2 width=175>bus4s2v<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_4399067", true); </SCRIPT>
สมาชิก

วันที่สมัคร: Nov 2009
ข้อความ: 1,066
พลังการให้คะแนน: 255



</TD><TD style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid" id=td_post_4399067 class=alt1><!-- google_ad_section_start -->จะไปนิพพาน ยังไงก็ต้องได้ฌาน<!-- google_ad_section_end -->

</TD></TR></TBODY></TABLE>
นิพพาน มิใช่สถานที่ จึงไปไม่ได้ แต่นิพพานหมายถึง ว่าง ไม่มีอัตตา แบบไม่มีการภาวนา ว่างโดยธรรมชาิติ เห็นเขาเรียกกันนะคับว่า ได้นิพพาน
ความพยาม ใช้กับนิพพาน ไม่ได้

 

จะไปนิพพานนะครับ จากที่รู้มาคือ

1. มีศีลครบบริสุทธิ ศีลไม่ขาดนั่นเอง
2. ไม่มีความสงสัย มั่นใจในคำสอน มั่นใจในพระพุทธเจ้า มั่นใจในธรรมะของพระพุทธองค์ มั่นใจ ในพระสงฆ์ สาวกของพระองค์ ไม่ปรามาส ด่า ว่า นินทา พระรัตนตรัย
3. คิดเสมอว่า ร่างกายไม่ใช่ของเรา ไม่มีอะไรในโลกเป็นของเรา ไม่ควรไม่ยึดติด รักชอบ เกลียดชังอะไรเป็นพิเศษ เพราะมันเอาแน่กับอะไรไม่ได้ เดี๋ยวมันก็มา มันก็ไป มันก็พัง มันก็เสื่อม ไม่มีอะไรน่ายึดถือ ยึดติด แม้แต่ การเข้าูฌานก็ไม่น่ายึดติด การมีญานก็ไม่น่ายีดติด
4. คิดเสมอว่า ยังไงเราก็ไปนิพพาน ชาตินี้พอแล้ว ชาตินี้จบแล้ว สุดท้ายแล้ว ไม่เกิดแล้ว จะเป็นเทวดาก้ไม่เอา พรหมก็ไม่เอา สัตว์นรกก็ไม่เอา มนุษย์ก็ไม่เอา เราไม่ต้องมีธุระอะไรกับใครชาติต่อไปแล้ว ไม่ต้องมาชดใช้อะไรแล้ว จบพอแค่นี้ ยังไงเราก็ไปนิพพานแน่นอน คิดไว้เสมอๆครับ

จะเห็นได้ว่า ไม่ต้องมีํก็ไ้ด้ครับ

แต่ความคิดเห็นของผมนะ ถ้าคุีี๊ณทำอย่าง 4 ข้อที่ผมบอกอะครับ ยังไงคุณก็ต้องแตะๆ บ้างล่ะ ฌาน หรือ ญาน เนี่ย ขึ้นอยู่กับว่า ฌาน หรือ ญาน อะไรครับ

สาธุที่สนใจเรื่องนิพพานครับผม คุยได้ตลอด ผมหวังนิพพานชาตินี้เช่นกัน

 

ความเห็นของพลูโต ตามที่ศึกษาและพยายามปฏิบัติอยู่นะคะ
ขอใช้คำแบบตรงๆ ไม่วิลิสมาหรามากมาย

บันไดขั้นแรกของการไปนิพพาน

1.มั่นคงในพระรัตนตรัย อย่างไม่หวั่นไหว
มีความเชื่อมั่น และศรัทธาอย่างมั่นคง..ปราศจากข้อสงสัยใดๆ ในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

2.รักษาศีล 5 โดยเคร่งครัด

3.ภาวนา อยู่กับอานาปานสติ..รู้กาย...รู้ลมหายใจเข้าออก
การภาวนา..เปรียบเหมือน ทางที่โน้มเอียงไปสู่นิพพาน
ขณะที่เราอยู่กับลมหายใจ..เราจะเห็นความแปรเปลี่ยนไปของจิต และความไม่เที่ยงของอารมณ์

ดังที่พระพุทธองค์กล่าวว่า..
"ภิกษุ ท.! ภิกษุเจริญฌานทั้ง ๔ อยู่ กระทำฌานทั้ง ๔ ให้มากอยู่ ย่อมเป็นผู้ลุ่มไปทางนิพพาน ลาดไปทางนิพพาน เทไปทางนิพพาน"

ทำอยู่แบบนี้ให้เป็นนิจ...

การรู้ลมหายใจเข้าออก จะทำให้ มรรค มีองค์ ๘ ครบขึ้นโดยอัตโมัติ เป็นไปพร้อมเพื่อ...มรรคผลนิพพาน

(ข้อมูลที่มาแนะนำ ส่วนหนึ่งนำมาจากพระไตรปิฏก และคำถ่ายทอดของพระอาจารย์ท่านหนึ่งค่ะ)

ข้อคิดเห้นส่วนตัวเพิ่มเติม คิดว่า...

สิ่งพิเศษอื่นใดที่ได้มา ให้คิดซะว่า..เป็นของแถม อย่ายึดติดกับมัน
พลูโตเปรียบ ศีล..เป็นเหมือนยานพาหนะ ที่จะพาเราไปสู่จุดหมาย
ทานบารมี..เปรียบเสมือนพลัง หรือกำลังเสริม ที่ทำให้เราไปถึงเร็วหรือช้า
สมาธิ..ทำให้เกิดปัญญา เปรียบเสมือนแผนที่ขุมทรัพย์

ภายใต้กติกาเดียวคือ..ถ้าเกิดหลงออกนอกเส้นทาง ให้รีบกลับมาเริ่มกันใหม่..

ถ้าคุณมีปัจจัยที่ว่านี้ครบแล้ว
ก็เข้าจุดสตาร์ท แล้วออกเดินทางกันได้เลยนะคะ..

 

ผมเห็นด้วยตามที่ท่านอาจารย์ขันธ์ ว่าไว้ครับ
ยิ่งคุณหวังในนิพพานมากเท่าไร คุณก็ยิ่งห่างจากคำว่านิพพานมากเท่านั้น
เพราะนิพพานคือ ความหลุดพ้นแห่งกิเลสทั้งปวง
อย่าให้กิเลสนั้น พาคุณลุ่มหลงสู่เส้นทางแห่งนิพพาน ขออนุโมทนาครับ

 

ทำสติปัฏฐานสี่ครับ

กาย เวทนา จิต ธรรม

บรรลุได้ทั้ง กิน ยืน เดิน นั่ง นอน

ของให้สติมันแนบอารมณ์ปัจจุบันตามดูเกิดดับ
เห็นความไม่เที่ยงเนือง เป็นใช้ได้

 

-ออกจากอนุสัย มิใช่หาความเข้ากันได้กับอนุสัย ถ้าเข้ากันได้กับอนุสัย นั่นอุปาทาน พาไปแล้ว
-ผู้มาในยุคนี้ ต่าง องค์ต่างลงมาช่วยกัน ทำหน้าที่ จะไม่แปลกเลยถ้ามีแบบลัด ด่วน เฉพาะ พิเศษ
-ไม่มีครูบาอารย์ฉัน สายโน้น สายนี้ นั่นอุปาทาน ของจริง ต้องว่าง ไร้การยึดติด จริงๆ ครูบาอาจารย์ท่านก็สอนดี แต่ไม่มีโอกาส บอกว่าของจริงคืออะไร ลูกศิษย์ไปทำกันเองหมด ใจร้อน ทั้งนั้น บอกไม่ทัน
-ว่าง องค์ชาญ องค์ญาณ ต้องไม่มี ถ้ามีก็เข้าไปยึด (มีแต่ไม่ให้ยึด ส่วนมากจะยึด ไม่กล้าปล่อย วาง)
-สัจธรรม ไม่ใช่การบำเพ็ญ แต่หมายถึงการไม่ยึดติด (หมายถึงบำเพ็ญไ้ด้ แต่อย่ายึด ผ่านตลอด จะเร็ว เพราะเวลาเหลือน้อยแล้ว)

 

ตอบ คุณเรือธรรม
ไม่จำเป็นต้องได้ ฌาน
เพียงมีสมาธิเพียงเล็กน้อย เป็นอุปจารสมาธิ +ละสังโยชน์ให้ได้อย่างน้อย3ข้อ
และไม่ต้องรอให้ตายก่อน ไปได้ทั้งๆที่มีชีวิตนี่แหละ โดยใช้วิชามโนมยิทธิ
ก็สามารถไปที่เมืองนิพพานได้
คนที่มีคล่องๆนี่ เค้าไปนิพพานกันทุกวัน ไปที่วิมานของตัวเอง ไปเดินเล่นมั่ง ไปนอนเล่นมั่ง ไปนั่งเล่นมั่ง ไปกราบพระพุทธเจ้าท่านก็ได้
หลวงพ่อพระราชพรหมยาน ท่านสอนว่าให้ไปที่นิพพานทุกวัน ให้อารมณ์มันชิน เมื่อตายเมื่อไร ไปนิพพานทันที

ผมตอบในแบบฉบับของผู้มีฤทธิ์นะครับ เพราะผมปฏิบัติธรรมในอัชฌาสัยปฏิสัมภิทัปปัตโต


เจริญพร