ทีนี้จะเป็นอะไรดี

สุดทาง (ตอนที่ ๒)​

เกิดมาเป็นคนนั้นสุข ทุกข์อยู่ที่ไหน เอาอะไรมาเป็นตัวกำหนดว่าสุขว่าทุกข์ ว่าดีว่าไม่ดีเรามาพูดกับแบบตรงๆให้เข้าใจไม่ต้องอ้อมไปไหน ทุกคนนั้นอยากที่จะมีความสุขสมหวังกันทั้งนั้น จึงเกิดการดิ้นรนหามาซึ่งสิ่งต่างๆเหล่านั้นมากน้อยต่างกัน เอาอะไรมาวัดว่าพอแล้วดีแล้วสุขแล้ว ก็ตัวเองทั้งนั้นกำหนดเอากำหนดพอ ทุกอย่างอยู่ที่ใจ สุขทุกข์อยู่ที่ใจ พอแล้วก็อยู่ที่ใจ

สิ่งที่หนีไม่ได้คือความจริง ทุกคนเกิดมานั้นก็เป็นคนเหมือนกันหมด แล้วก็ไปตั้งไปกำหนดเอาเองว่าเป็นโน่นเป็นนี่ เป็นแล้วมีใครหนีความตายได้ไหม นี่คือความจริงที่ต้องยอมรับ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีใครหนีพ้นลองมองดูโลกจากนอกโลกนะจะเห็นว่าโลกนั้นไม่ได้ใหญ่เลยเมื่อเทียบกับจักรวาล เราอยู่ในโลกนั้นจะใหญ่ได้แค่ไหน สมบัติต่างๆนั้นก็เป็นสมบัติของโลกไม่ได้เป็นของใครคนใดเลย​

กลับมามองตัวเองมาพิจารณาดูตัวเองว่าเราเห็นความเป็นคนหรือยังที่ได้เกิดมา คนเป็นยังไงถ้ามีความเชื่อเรื่องภพชาติ บุญ บาป การเกิดใหม่ เทพ พรหม มาร อสูรย์ เกิดการกลัวบาปว่าตายไปไปรับกรรมที่ไม่ดี ทำดีไปได้รับผลไปเกิดบนเทวโลกเป็นเทพเทวดา แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นรู้ไหมว่าเป็นเทพเทวาเป็นพรหมทำไมยังต้องมาอาสัยร่างมนุษย์สร้างบารมี ทำไมยังต้องมาอนุโมทนาบุญกับมนุษย์ สุดท้ายก็ยังต้องได้มาเกิดเป็นมนุษย์อีก ถ้าเป็นแบบนี้แล้วก็แสดงว่ามนุษย์น๊ะสิที่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ทุกท่านจะต้องเป็น แม้ผู้จะมาตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้นก็ยังต้องมาเกิดเป็นมนุษย์มีอาการ ๓๒ สุดท้ายก็ต้องละสังขารกายหยาบนี้ไปเหมือนกันหมดอุบายทั้งหลายในการปฏิบัตินั้นก็เพื่อให้เราท่านทั้งหลายมีสติเกิดปัญญาและเข้าใจว่าสุดท้ายแล้วนั้นมันไม่เหลืออะไร ไม่มีอะไร ให้เราเข้าใจและยอมรับกับความจริงที่เป็นไปว่าเราเป็นคน ถ้ายังไม่เข้าใจว่าคนเป็นยังไงก็เกิดมาเป็นคนอีกหาให้เจอนะ​

ที่กล่าวมาทั้งหมดนั้นไม่ใช่ว่าจะให้ท่านทั้งหลายไปประมาทเทพหรือพรหมหรือสิ่งใดๆว่าไม่สำคัญแต่ให้ท่านพิจารณาถึงความจริงว่าการเป็นคนนั้นคือสิ่งสุดท้ายที่ท่านจะเป็นหรือไม่ แล้วท่านเข้าใจความเป็นคนหรือยังที่ได้เกิดมาเป็นคนทั้งที<O</O<O</O

 

สุขทุกข์เป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเจอ อยู่ที่ว่าจะเจอข้างไหนมากกว่าก็โชคดีไป เจออีกข้างนี่โคตรซวย โอ้วชีวิต อยากเกิดในยุคที่เจริญรุ่งเรืองสุดขีดจัง คงจะสมดุลกันทั้งโลกแล้ว

 

โอกาสวางอยู่ข้างหน้าแล้ว..อยู่ที่เราจะเลือกอะไร!!?

 

เดินทางกันไปแสวงหากันไป สุดท้ายก็ต้องกลับมาทำเอง มาหาตัวเองเหมือนเดิม หาตัวเองให้เจอนะครับทุกๆท่าน

 

ไม่ต้องเดินทางไกล และแสวงหาที่ไหนไกลแล้ว
ขออาราธนา คำสอนของหลวงปู่เทพโลกอุดร ที่ท่านโปรดเมตตาสอนเรา เมื่อ มิถุนายน 2552 มาให้เรียน และคิดพิจารณากัน
อโลภะ อโทสะ อโมหะ และโลภะ โทสะ โมหะ
คือ เทวดา 3 ยักษ์ 3
เทวดา 3 เป็นองค์ประกอบก่อให้เกิด กายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต
ยักษ์ เป็นบ่อเกิดของ กายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต
คนเราเมื่อรับผลของความสุจริต ก็มีความสุขทั้งภายนอกภายใน
แต่เมื่อต้องรับผลของการกระทำทุจริต ก็มีแต่ความทุกข์ทั้งภายนอกภายใน ไม่มีใครต้องการ แต่ทำไมยังทำทุจริตทั้ง 3 อยู่อย่างไม่อาย ไม่รู้สึก (อักษรตัวใหญ่) เป็นภูมิธรรมปัญญาที่เกิดจากการปฏิบัติของเรา ลองนำไปคิดพิจารณาดู
เจริญในธรรม

 

ทุกคนเกิดมาเพื่อหาตัวเองครับหันกลับมามองตัวเองพิจารณาดูนั่นคือความจริงที่เราทุกคนต้องยอมรับ มันก็เป็นของมันเช่นนั้นเอง

 

ผมหาเจอแล้วครับ (เมื่อคืนนี้เอง) ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ให้ผมมา ขอขอบคุณ

 

เกิดมานั้นก็ต้องเจอสุขและทุกข์นั่นคือความจริงจะไปเกิดในยุคไหนก็หนีไม่พ้นหรอกครับ ไม่ต้องอยากไปเกิดหรอกอยู่กับปัจจุบันอยู่กับความจริงยอมรับมัน เข้าใจแล้วปล่อยวาง

 

โอกาสนั้นอยู่กับเราทุกที่ทุกเวลาทุกขณะจิต อยู่ที่ว่าเราจะให้โอกาสตัวเองหรือไม่

 

แล้วอะไรเป็นตัวกำหนด บ่งชี้ให้เราหยิบฉวยโอกาสนั้นมา โดยไม่ปล่อยให้มันผ่านไป โดยไม่ทำอะไรกับมันเลย?

 

กำลังหาอยู่นะ หาจนเหนื่อยเต็มที ไม่เจอหรือเจอแล้วก็ไม่รู้เหมือนกัน สับสนๆๆๆๆๆๆ<!-- google_ad_section_end -->
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=iMR1CAWGPkg&feature=related]YouTube - เพื่อเธอ - หิน เหล็ก ไฟ[/ame]

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=5IOnpDBxK_8&feature=related]YouTube - ยอม - หิน เหล็ก ไฟ[/ame]

 

ทำไปนะ ...ทำไป... ให้กำลังใจทุกๆ คนนะ.


ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มี แม้แต่เราก็ไม่มี

 

หลายคนพยายามหาในสิ่งที่มันไม่มี หาสิ่งที่มันยังไม่เกิดขึ้น เช่นจะเกิดภัยพิบัติผู้คนจะล้มตาย ล้างโลก คิดดูดีๆสุดท้ายแล้วจะเกิดตอนไหนก็ช่างไม่มีใครจะหนีความตายได้หรอกนะ ถึงโลกนี้จะสงบสุขอุดมสมบูรณ์มีแต่สิ่งดีๆ มีใครอยู่ได้ตลอดโดยไม่ตายไหม?

 

มีอยู่ประโยคที่ยังใช้ได้เสมอ นั่นคือรู้เฉพาะตน เช่นคำว่าจิตรวมเป็นสมาธิ ถ้าผู้ที่จิตไม่เคยรวมเป็นสมาธิด้วยตนเองใครจะบอกจะกล่าวจะอธิบายยังไงก็ไม่มีทางเข้าใจในสภาวะอารมห์นั้นได้ รู้ก็คือรู้ เข้าใจแล้วคือเข้าใจ ผู้ที่เข้าใจเข้าถึงรู้ในธรรมของพระพุทธเจ้าก็จะไม่มีความสงสัยใดๆในพระพุทธเจ้า เมื่อใดที่เข้าใจตนเองก็จะไม่มีความสงสัยใดๆอีก

 

*** ถึงสี่แยกสุดท้าย แล้วจะทำอะไรอีก ****

เป็นตัวของตัวเอง
ไม่ไปเป็นตามคนอื่น
ไม่เอานิสัยบุคลิกคนอื่น มาเป็นของตน

ทำในสิ่งที่ยังไม่ได้ทำ
คือ ปลดนิสัย แรงทิฐิ อย่างจริงจัง
ด้วยสัจจะ ทุกวัน
วันละข้อ วันละข้อ ทำไปเรื่อยๆ
แล้วสิ่งที่ดี ก็จะเกิดขึ้นในชีวิต

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

มีหลายท่านที่ถึงเวลาของท่านที่จะได้อ่านเรื่องนี้เราจึงกลับเข้ามา
ท่านที่ถึงเวลาจะเข้าใจความจริง ความจริงของตัวท่านเอง

 

สั้นๆ เพียงเท่านี้ก็เกินพอครับสำหรับคำแนะนำ
ขออนุโมทนาสาธุครับ

 

"บำเพ็ญ"

 

ที่นี้ก็เป็นตัวเองซ่ะที...(ใครดันกระทู้นี้ มารับรางวัลหน่อย 555+++)
ปล..เกิดมา เพิ่งรู้ว่าความสุขอยู่ที่ปลายจมูก..หุหุ..